Ελέγξτε τις Σκέψεις, Ελέγξτε τον Θυμό

σεξ και την κουνταλίνη, αλλά είναι αδύνατον να ασχοληθούν με το ανώτερο Τσάκρα της Καρδιάς. Αφήνοντας κατά μέρος αυτούς που δεν διαθέτουν το Τσάκρα της Καρδιάς, θα δούμε πως όσοι το έχουν, αντί να ασχοληθούν με την πολύτιμη ενεργοποίηση του, μπερδεύονται αλλά και βολεύονται από τις σειρήνες του εύκολου σεξ, ειδικά όταν φέρει την εττικέτα μιας ψευδο-πνευματικότητας.
Ο άνθρωπος που έχει ενεργοποιήσει το Τσάκρα της Καρδιάς είναι αδύνατον να βιώσει θυμό και εχθρότητα. Εκτός απ τις φορές που χρησιμοποιεί αυτά τα συναισθήματα, για στρατηγικούς σκοπούς και φυσικά δεν τον αγγίζουν τα ολέθρια αποτελέσματα τους.
Θέλω να μην ξεχνάμε πως κάθε ΣΥΝ-αίσθημα, υπάρχει γιατί πίσω απ αυτό υπάρχει μια ή πολλές ΣΚΕΨΕΙΣ, ελέγχοντας τις σκέψεις, ελέγχεις τα ΣΥΝ-αισθήματα σου.
Η Αγάπη που πηγάζει από το Τσάκρα της καρδιάς, δεν είναι συν-αίσθημα, είναι ΑΙΣΘΗΜΑ, γιατί από πίσω δεν υπάρχουν λέξεις ή σκέψεις. Είναι ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ κι όχι συναίσθημα η ΑΓΑΠΗ κι όπου υπάρχει αυτή (δηλ. όταν ενεργοποιηθεί το Τσάκρα της καρδιάς) τα συναισθήματα ελέγχονται, ειδικά τα αρνητικά ως προς την καθημερινότητα μας, ο θυμός και η εχθρότητα.
Από τα έξι βασικά συναισθήματα, ευτυχία, θυμός, θλίψη, φόβος,  αηδία και  έκπληξη, ο θυμός είναι αυτή η διάθεση που δεν ελέγχεται από τους ανθρώπους. Όχι ότι ελέγχουν τα υπόλοιπα, αλλά ο Θυμός και ο Φόβος είναι από τα πλέον δύσκολα στον χειρισμό τους, γιατί ενδυναμώνουν το ασήμαντο ΕΓΩ και προσφέρουν μια ψευδαίσθηση – σαθρής -δύναμης.
Ο θυμός είναι το πιο σαγηνευτικό από τα αρνητικά συναισθήματα. Ο αυτό-δίκαιος εσωτερικός μονόλογος που το προωθεί γεμίζει τον νου με τα πιο πειστικά επιχειρήματα για το ξέσπασμα της οργής και την εγκαθίδρυση της εχθρότητας. Ο ειρμός των σκέψεων (train of thought) που τροφοδοτεί κι  ενισχύει τον θυμό, είναι επίσης και το κλειδί της αποφόρτισης του.
Το να υποσκάπτουμε τις πεποιθήσεις που δημιουργούν αλλά και τροφοδοτούν τον θυμό, εκτός από ανόητο είναι κι επικίνδυνο για εμάς τις σχέσεις μας και την ζωή μας. Όσο περισσότερο σκεφτούμε τι μας θύμωσε, τόσο περισσότεροι ‘καλοί λόγοι’ και αυτό-δικαιώσεις μπορούμε να εφευρίσκουμε για να είμαστε θυμωμένοι. Το να μελαγχολούμε, δηλ. να καθόμαστε, να σκεφτόμαστε, να στεναχωριόμαστε και να λυπούμαστε τους εαυτούς μας τροφοδοτεί τις φλόγες του θυμού. Ανακατασκευάζοντας μια κατάσταση πιο θετικά, είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους να αποφορτίζουμε τον θυμό.

Υπάρχει μια καθολική πρόκληση από τον θυμό: η αίσθηση πως κινδυνεύουμε. Δεν είναι σημάδι κινδύνου μόνο κάποια κατ’ εξοχήν σωματική απειλή, αλλά στις πλείστες περιπτώσεις, η συμβολική απειλή στην αυτό-εκτίμηση ή στην αξιοπρέπεια δηλ. στο ΕΓΩ. Το να μας αδικούν, ή να μας φέρονται με αγένεια, το να μας προσβάλουν ή να μας μειώνουν, ακόμα και ο εκνευρισμός που μας πιάνει όταν μας εμποδίζουν στο να επιδιώκουμε ένα στόχο. Αυτές οι αντιλήψεις λειτουργούν σαν σκανδάλη για μια λιμβική (Limbic) ορμή (από το λιμβικό μέρος του εγκεφάλου) που έχει δύο επιδράσεις στον εγκέφαλο.
Είναι  περίπλοκες οι λεπτομέρειες των λειτουργιών του εγκεφάλου, αλλά γενικά, ο ερεθισμός στο αδρεναλίνο-κορτικό (του νευρικού μας συστήματος) μπορεί να διαρκέσει για ώρες, ακόμα και μέρες, κρατώντας έτσι το συναισθηματικό νου σε ειδική ετοιμότητα για οποιαδήποτε πρόκληση. Έτσι, γίνεται σαν θεμέλιο πάνω στο οποίο οι μεταγενέστερες αντιδράσεις μπορούν να δημιουργηθούν με ιδιαίτερη γρηγοράδα. Αυτή η ευαίσθητη σκανδάλη που δημιουργεί το αδρεναλίνο-κορτικό (του νευρικού συστήματος) ξύπνημα, εξηγεί το γεγονός γιατί ορισμένοι άνθρωποι είναι τόσο πολύ υποκείμενοι (έχουν αυξημένη τάση) στο θυμό ακόμα και αν έχουν προκληθεί η εκνευριστεί από κάτι άλλο. Αυτό μην ξεχνάμε πως είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των Οργανικών Πυλών, δηλ. των Άψυχων Όντων.
Οποιοδήποτε άγχος μπορεί να δημιουργεί αυτή την αδρεναλίνιο-κορτική έγερση, και προκαλεί τον θυμό. Έτσι, κάποιος ο οποίος είχε δύσκολη μέρα στη δουλειά, είναι ειδικά ευάλωτος στο να οργιστεί αργότερα όταν πάει σπίτι από κάτι – για παράδειγμα τα παιδιά να είναι θορυβώδεις ή να κάνουν ακαταστασίες στο σπίτι – που υπό κανονικές συνθήκες αυτές οι αιτίες δεν θα ήταν τόσο δυνατές για να προκαλέσουν μία συναισθηματική κατάληψη (την οργή, την εχθρότητα, τον θυμό). Ένα Έμψυχο Ον, μπορεί εύκολα να αντιληφθεί το γελοίον της κατάστασης να θυμώνει με κάτι  άλλο έξω από αυτό που τον θυμώνει στ αλήθεια. Όταν το αντιληφθεί μπορεί και να το ελέγξει.
Όταν το σώμα είναι σε μία κατάσταση νευρικότητας και κάτι προκαλεί μία συναισθηματική κατάληψη, τότε το επακόλουθο συναίσθημα είτε ο θυμός είτε η αγωνία, είναι ειδικά μεγάλης έντασης. Αυτή η δυναμική συμβαίνει όταν κάποιος είναι οργισμένος, όταν δηλ. θίγεται το Λερναιοκέφαλο ΕΓΩ του. Ο κλιμακωμένος θυμός είναι μια σειρά από προκλήσεις και η κάθε μια απ’αυτές προκαλεί μία ερεθιστική αντίδραση που διαλύεται αργά.
Σε αυτή τη σειρά κάθε επιτυχημένη προκλητική σκέψη θυμού γίνεται αιτία για μία ορμή κατεχολαμινών (catecholamines*) που οδηγούνται από την αμυγδαλή, η κάθε ορμή κτίζοντας πάνω στην ορμονική φόρα από των κατεχολαμινών που προηγήθηκαν, αυξάνοντας τη σωματική διέγερση. Η αδρεναλίνη, η νοραδρεναλίνη και η ακετυλοχολίνη ονομάζονται νευροδιαβιβαστές. Η αδρεναλίνη, η νοραδρεναλίνη και η ντοπαμίνη είναι αμίνες που ονομάζονται κατεχολαμίνες και αυξάνεται η έκκρισή τους από το συμπαθητικό. Η διέγερση του συμπαθητικού και του παρασυμπαθητικού προκαλούν τα ψυχοσωματικά προβλήματα..
Μία σκέψη που έρχεται μεταγενέστερα σε αυτή την κλιμακωμένη σειρά, πυροδοτεί μια πιο μεγάλης έντασης θυμού παρά μία σκέψη που έρχεται στην αρχή αυτής της κλιμακωμένης σειράς. Ο θυμός κτίζει πάνω στον θυμό. Ο συναισθηματικός εγκέφαλος θερμαίνεται. Σε αυτό το σημείο η οργή, ανεμπόδιστη από τη λογική, εύκολα ξεσπά σε βία. Μόνο ένας πολεμιστής που ξέρει πώς να ελέγχει τις σκέψεις και το σώμα του, αντιλαμβάνεται αυτόν τον μηχανισμό και έχει την δύναμη να τον ελέγξει.

Εάν βολεύεστε να είστε θυμώδης τύποι και εχθρικοί δώστε προσοχή: Είναι γνωστό εδώ και πολλά χρόνια τώρα πως τα αρνητικά συναισθήματα – ειδικά ο θυμός και η εχθρικότητα  αυξάνουν το ρίσκο για καρδιακές παθήσεις. Κατ’ ακρίβεια η συντηρούμενη εχθρικότητα με ξεσπάσματα θυμού συμβάλει πιο δυνατά στον θάνατο από καρδιακές παθήσεις παρά άλλους γνωστούς παράγοντες συμπεριλαμβανομένου του καπνίσματος, ψηλή πίεση και ψηλά ποσοστά χοληστερόλης.
Το να μάθουμε να αποφορτίζουμε τον θυμό και να τον αποκλιμακώνουμε είναι μια συναισθηματική δεξιοτεχνία που πρέπει να μαθευτεί για να ενισχύσουμε το ψυχολογικό ευ-ζην μας, τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, το να νιώσουμε καλύτερα για τους εαυτούς μας, και βέβαια, να προστατεύσουμε την υγεία μας.
Υπάρχουν μερικοί τρόποι για να εξαφανίζουμε τον θυμό: Ένα καλό παράδειγμα είναι ο τύπος ερμηνειών που κάνουμε (ο τύπος ερμηνείας που κάνεις καθορίζει το συναίσθημα που υφίστασαι). Ένας τρόπος για την εκτόνωση του θυμού είναι να αδράξουμε και να αμφισβητήσουμε τις σκέψεις που πυροδοτούν τα κύματα του θυμού, αφού, είναι η αρχική αξιολόγηση της αλληλεπίδρασης που επιβεβαιώνει και ενθαρρύνει την πρώτη έκρηξη της οργής και οι επακόλουθες επανεκτιμήσεις, που ρίχνουν λάδι στη φωτιά. Ο χρονισμός έχει σημασία, όσο νωρίτερα επέμβουμε στον κύκλο του θυμoύ τόσο καλύτερα αποτελέσματα. Πράγματι, ο θυμός μπορεί να βραχυκυκλωθεί εντελώς αν οι μετριαστικές (δηλαδή επεξηγηματικές) πληροφορίες έρθουν πριν δράσουμε πάνω στο θυμό.
Υπάρχει ένα συγκεκριμένο παράθυρο ευκαιρίας για αυτή την αποκλιμάκωση και δουλεύει καλά σε μέτρια επίπεδα θυμού. Σε υψηλά επίπεδα της οργής όμως, δεν κάνει καμία διαφορά, λόγω της ‘γνωστικής ακινητοποίησης’ με άλλα λόγια, οι άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να σκεφτούν καθαρά. Όταν οι άνθρωποι είναι ήδη άκρως εξοργισμένοι, θα απορρίψουν τις μετριαστικές (δηλαδή επεξηγηματικές) πληροφορίες με ‘κρίμα, αλλά δεν με νοιάζει’ ή με έντονες ύβρεις.
Ένας δεύτερος τρόπος για την αποκλιμάκωση του θυμού είναι η ψύξη της φυσιολογικής (σωματικής), το κάνουμε αυτό υπομένοντας την επινεφρίδια αύξηση (μια ορμόνη που απελευθερώνεται όταν είμαστε κάτω από την πίεση και του άγχους), σε ένα περιβάλλον όπου πιθανόν δεν θα υπάρξουν περαιτέρω εναύσματα για την οργή. Σε μια λογομαχία, για παράδειγμα, αυτό θα σήμαινε να φεύγαμε μακριά από το άλλο πρόσωπο για λίγο. Κατά τη διάρκεια αυτής της ‘περιόδου ηρέμησης’, το εξοργισμένο άτομο μπορεί να βάλει φρένο στον κύκλο της κλιμακούμενης εχθρικής σκέψης, αναζητώντας περισπασμούς.
Ο περισπασμός είναι ένα ιδιαίτερα ισχυρό τέχνασμα για την αλλαγή της διάθεσης, για έναν απλό λόγο. Είναι δύσκολο να μείνεις θυμωμένος όταν περνάς ευχάριστα.
Ένα μεγάλο ποσοστό των ανδρών χρησιμοποιούν αυτή την αποτελεσματική στρατηγική: το να φύγουν κάπου να μείνουν μόνοι τους, για να ηρεμήσουν. Αυτό συνήθως σημαίνει να πάνε για μια βόλτα με το αυτοκίνητο. Μια άλλη εναλλακτική λύση είναι να πηγαίνουμε για ένα μεγάλο περπάτημα, η ενεργή άσκηση επίσης βοηθά για το θυμό. Το ίδιο και οι μέθοδοι χαλάρωσης όπως η βαθιά αναπνοή και χαλάρωση των μυών, ίσως επειδή αλλάζουν την φυσιολογία του σώματος, από την υψηλή διέγερση του θυμού σε μια κατάσταση χαμηλής διέγερσης, και ίσως επειδή αποσπά την προσοχή από ό, τι προκάλεσε τον θυμό. Η ενεργή άσκηση μπορεί να ψυχραίνει τον θυμό για τον ίδιο λόγο, μετά από υψηλά επίπεδα φυσιολογικών ενεργοποιήσεων κατά τη διάρκεια της άσκησης, το σώμα ανακάμπτει σε ένα χαμηλό/ήπιο επίπεδο μόλις σταματήσει η άσκηση. Οι ενδορφίνες που απελευθερώνονται στον εγκέφαλο, επίσης, είναι η αιτία για το χαλάρωμα που έρχεται μετά από την ενεργή άσκηση.

Αλλά, μια περίοδο ηρέμησης δεν θα δουλέψει, ειδικά στην περίπτωση που αυτός ο χρόνος χρησιμοποιείται για να ακολουθηθεί το τρένο των σκέψεων αυτών που παρακινούν την οργή, δεδομένου ότι κάθε τέτοια σκέψη είναι από μόνη της, ένα μικρό έναυσμα για περισσότερους καταρράκτες του θυμού. Η δύναμη της απόσπασης της προσοχής είναι ότι σταματά αυτό το οργισμένο τρένο της σκέψης.
Περισπασμοί όπως οι ταινίες ή το διάβασμα αστείων θεμάτων, μπορεί να βοηθήσει στην ηρεμία του θυμού. Αλλά, το να επιδιδόμαστε σε απολαύσεις όπως τα ψώνια για τον εαυτό μας (ενίσχυση του ΕΓΩ) και το φαγητό, έχουν μηδενική επίδραση. Είναι πολύ εύκολο να συνεχίσουμε με ένα αγανακτισμένο τρένο σκέψεων, ενώ γυρίζουμε τα καταστήματα ή καταβροχθίζοντας ένα μεγάλο μπολ παγωτού.