Είναι κ οι άνθρωποι που θέλουν να κρίνουν ή να κρίνονται….

Είναι κ οι άνθρωποι που θέλουν να κρίνουν ή να κρίνονται….

Αυτή η ανάγκη να μας καταλαβαίνουν…να μας νιώθουν..να μας αποδέχονται…πόσο…μα πόσο επικίνδυνη τελικά μπορεί να αποδειχθεί;;Βλέπετε είναι που επιθυμούμε να αγαπάμε τον εαυτό μας μέσα από τα μάτια των άλλων…να αγαπάμε αυτό που οι άλλοι θέλουν να αγαπούν…τον εαυτό μας που έφτιαξαν εκείνοι….κ η ανάγκη να μας αγαπούν κ να μας αποδέχονται…πόσο χαμηλά μπορεί να ρίξει την αυτοεκτίμησή μας κ πόσο να εξοντώσει την αλήθεια μας;;;Πόσο μακρυά από τα θέλω κ τις επιθυμίες μας μπορεί να μας φέρει;;

Γιατί έχω ανάγκη να τους έχω κοντά μου…να ζω μαζί τους αρμονικά…να δέχονται την άρνηση κ την αποδοχή μου…να ακούνε..να βλέπουν…να μπαίνουν στην θέση μου….Ναι ναι…να μπούνε στην θέση μου…μα πως;;;Πως να νιώσουν τα συναισθήματά μου…πως να βιώσουν τις σκέψεις μου;;Πως να αγγίξουν την αλήθεια μου…αφού δε γίνεται να γίνουν εγώ κ εγώ εκείνοι….Είναι βλέπετε που όταν τους ρωτώ..άλλες φορές θέλω να ακούσω ένα μπράβο..άλλες πάλι θέλω να ακουστώ…κ άλλες θέλω να αναλάβουν για εμένα την ευθύνη που εγώ δε μπορώ να πάρω για τον εαυτό μου…

Κ εκείνοι;;;Ααχ εκείνοι…πάντα έτοιμοι να κρίνουν…τις λέξεις..τις πράξεις κ τις αδυναμίες μου…πόσο εύκολο…πόσο εκτονωτικό…να ξεσπούν σε εμένα τις δικές τους αδυναμίες…τα δικά τους νεύρα…τα δικά τους ανεκπλήρωτα θέλω…τον δικό τους πάτο…Να κρίνουν για να με γεμίσουν με ενοχές..με υποψίες…με φόβους…κ εγώ…εγώ να τους κοιτώ στα μάτια κ να περιμένω καρτερικά να εκπληρώσω τις κρίσεις τους..για να με αγαπούν….για να μη φύγουν

Κ γίνετε η ζωή μου μία αρένα…γεμάτοι ταύρους…θυμωμένους να κυνηγούν τον ταυρομάχο…γιατί εγώ τους κράτησα κ προκλητικά επέδειξα το κόκκινο πανί…εγώ το ζήτησα…έγω έχασα το όριο…ότι άλλοι είναι εκεί…άλλοι για να με αγαπούν…άλλοι για να με απορρίπτουν..άλλοι για να με σέβονται…κ άλλοι για να με κρίνουν…..κ δε μπορώ να απαιτώ να τους αρέσω…να με πιστεύουν…να με εκτιμούν…

Μόνο που τρόμαξα πολλές φορές όταν είδα πως εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι “οι λεγόμενοι κριτές των πάντων” που ακόμη κ αν δεν τους το επιτρέψεις είναι πάντα πρόθυμοι να κρίνουν κ να απορρίψουν τον καθένα για να ικανοποιήσουν τον θυμό τους για την έλλειψη αγάπης…για την έλλειψη της αγάπης που δεν τους χαρίστικε…που δεν διεκδίκησαν..που δεν τόλμησαν να δοκιμάσουν…γιατί για να αγαπάς κ να σε αγαπούν..χρειάζεται κόπος κ συνεχής αγώνας…χρειάζεται εμπιστοσύνη…υπομονή κ συγχώρεση….χρειάζεται σεβασμός κ πνευματική καλιέργεια…κ φαντάζει δυσκολότερο από το να τραβάς την προσοχή με την κρίση ……με την αντίδραση ή την επιβολή…

Κ εγώ θα κάνω την αρχή κ θα πω πως εσένα ή εσας που με κρίνετε είμαι πρόθυμη να σας βοηθήσω να προσπαθήσετε να αγαπάτε…μέσα από την αγάπη μου….κ λέω να το δοκιμάσουμε όλοι απόψε..τι λέτε;;;Πάμε να αγωνιστούμε για την αγάπη;;

ΠΗΓΗ