Δύο δημοσιογράφοι λαμόγια συζητούν περί επικείμενης «αλλαγής πλεύσης» των ΜΜΕ

Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

– Αγριεύουν τα πράγματα.
– Το βλέπω.
– Και τι κάνουμε;
– Ε, τι να κάνουμε; Συνεχίζουμε τη δουλειά μας.
– Να υποστηρίζουμε δηλαδή τις μαλακίες που κάνουν οι πάνω. Πότε μνημόνια και πότε μίζες.
– Γι’ αυτό πληρωνόμαστε.
– Για την ώρα.
– Τι εννοείς;

– Εννοώ, πως τα πράγματα αγριεύουν. Θ’ αλλάξουν τα πράγματα. Αλλάζουν. Ώρα την ώρα. Είναι εμφανές, το τσουνάμι άρχισε, το βλέπεις κι εσύ κι εγώ και όλοι μας. Άλλο αν παριστάνουμε ότι δεν αλλάζει τίποτα. Από κάτω, πίσω από την κουρτίνα βράζουν όλα.
– Δεν κρίνουμε εμείς. Εμείς εκτελούμε. Άλλοι μας δίνουν το θέμα και τη «γραμμή» κι εμείς απλά φτιάχνουμε το περιτύλιγμα της πληροφορίας.
– Νομίζεις ότι έτσι απλά θα την γλιτώσεις όταν θα’ ρθει η ώρα της «Μεγάλης Αλλαγής»; Αυτό θα πεις σ’ αυτούς που θα σου δώσουν τη «μεγάλη κλωτσιά» εκείνη την ώρα;
– Ρε φίλε, υπάλληλοι είμαστε. Άμα αλλάξουν οι εντολές και οι κατευθύνσεις από το αφεντικό θ’ αλλάξει και η πένα μας γραμμή πλεύσης.
– Αν προλάβεις.

– Πάντα προλαβαίνουμε.
– Δεν είναι το ίδιο τώρα.
– Δηλαδή, τι μου λες; Θα κάνεις μόνος σου αλλαγή γραμμής πλεύσης; Και που θα πας να γράψεις ή να κάνεις ρεπορταζ όταν όλοι εκεί πάνω είναι μια κλίκα; Θα χαθείς. Κοίτα κάτω να δεις πόσες δεκάδες χιλιάδες περιμένουν να πάρουν τη θέση σου.
– Αυτούς φοβάμαι. Ότι η «αλλαγή πλεύσης» θα γίνει τόσο απότομα που δεν θα προλάβουμε, όχι εμείς να στρίψουμε το τιμόνι, αλλά ούτε τις πιτζάμες να βγάλουμε. Απ’ το παράθυρο θα βρεθούμε στο δρόμο και πριν καλά καλά φτάσουμε στο πεζοδρόμιο κάποιος άλλος θα κάθεται στο γραφείο μας. Με το μαχαίρι στο λαιμό θα βρεθούμε έτσι κι όλοι αυτοί που είναι στο περιθώριο τώρα, βρεθούν ξαφνικά στον εξώστη.

– Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς απ’ το να περιμένουμε. Άλλοι είναι οι πηδαλιούχοι κι αυτοί έχουν την ευθύνη, μην το ξεχνάς. Οι οποίοι, να’ σαι σίγουρος, ξέρουν πάντα να κάνουν την «αλλαγή πλεύσης» την κατάλληλη στιγμή.
– Μωρέ αυτοί θα την κάνουν, το καράβι θα συνεχίσει την πορεία του, εμείς όμως θα είμαστε μέσα; Ή θα βρεθούμε στη θάλασσα ως σαβούρα εν ριπή οφθαλμού για να βάλουν στη θέση μας κάποιους απ’ όλους αυτούς που μένουν στο περιθώριο των ΜΜΕ τόσες δεκαετίες; Και συμβάλλαμε κι εμείς σ’ αυτό. Μην το ξεχνάμε. Ούτε και το μίσος και την οργή ΚΑΙ εναντίον μας γι’ αυτή τη στάση που κρατήσαμε και συνεχίζουμε να κρατάμε εναντίον «επίδοξων συναδέλφων». Και άλλωστε, γιατί να προτιμήσουν εμάς που απλά θ’ αλλάξουμε ρόλο και να μην προτιμήσουν αυτούς που είναι και οι «γνήσιοι» της «νέας πλεύσης»;

– Κατ’ αρχήν για ποιούς μιλάς; Συγκεκριμένα. Για όλους; Και στα δύο άκρα;
– Το ένα άκρο δεν πιάνεται. Η Αριστερά, έτσι κι αλλιώς στα πράγματα είναι δεκαετίες τώρα. Θα συρρικνωθούν αλλά δε θα χαθούν. Για τους Πατριώτες μιλάω. Αυτοί είναι που περιθωριοποιήθηκαν καιρό τώρα κι αυτοί είναι που «επελαύνουν» τώρα.
– Ώπα! Πρώτη φορά σ’ ακούω να τους αποκαλείς Πατριώτες. Τι έγινε το «Φασίστες»; Μας τελείωσε; Μάλλον άρχισες να την κάνεις κιόλας την «αλλαγή πλεύσης» μέσα σου, ε;

– Τα πράγματα αλλάζουν, δεν το βλέπεις; Είναι ζήτημα χρόνου μέχρι οι «από πάνω» να διακρίνουν σ’ αυτούς την «επόμενη μέρα» και ν’ αποφασίσουν «αλλαγή πλεύσης» στα ΜΜΕ. Γι’ αυτούς είναι «απλά επένδυση». Για την ακρίβεια «αλλαγή επενδυτικού πακέτου». Που σημαίνει, αν δεν προλάβουμε να «πιάσουμε θέση» σ’ αυτήν την «επόμενη μέρα» με τα «κατάλληλα δείγματα γραφής» μας περιμένει η «εκπαραθύρωση». Θα υποστούμε «ότι τους κάναμε» τόσες δεκαετίες, λέω τίποτε παράλογο;
– Παράλογο δεν είναι, αλλά δεν βλέπω και τι μπορεί να γίνει άλλο από το να περιμένουμε και να ελπίζουμε να προλάβουμε ν’ αλλάξουμε έγκαιρα κι εμείς ρότα….

– Δεν ξέρω…αυτό που ξέρω είναι πως σε ελάχιστο χρονικό διάστημα θα γίνουν κοσμογονικές ανακατατάξεις στα ελληνικά ΜΜΕ. Ήδη γίνονται, στο περιθώριο, μαγειρεύονται διακριτικά – πλην εκκωφαντικά – καιρό τώρα. Το ξέρεις και το ξέρω.
– Όντως…σ’ αυτό δεν έχεις κι άδικο.
– Κι αυτό σημαίνει νέα μεγάλα και μεσαία ΜΜΕ ( που ξέρεις καλά ότι ήδη ετοιμάζονται, ήδη συγκεντρώνονται κεφάλαια και στήνονται συνεργασίες), κάθετη αλλαγή πλεύσης πολλών από τα ήδη υπάρχοντα, πλημμυρίδα εισόδου νεοεισερχομένων δημοσιογράφων «εθνικής κατεύθυνσης» και πίεση προς τα κεντροαριστερά – που θα συρρικνωθεί – των ήδη (υπεράριθμων τότε) υπαρχόντων που δεν θα αλλάξουν την κεντροαριστερή γραμμή της οπτικής τους.

– Που όμως θα είναι αδύνατον να διατηρήσουν όλοι τις θέσεις τους.
– Ακριβώς! Αυτό λέω τόση ώρα. Αυτό σημαίνει ότι θα τις διατηρήσουν οι πιο «κραταιοί». Κι όποιος δεν «τό’ χει γερά το πακέτο» για να μετακινηθεί προς τ’ αριστερά, θα πρέπει έγκαιρα – και πολύ πριν την «Μεγάλη Μαζική Αλλαγή Πλεύσης των Πολλών συναδέλφων» – να «αλλάξει αυτός πρώτος» ρότα προς την Νέα Τάξη Πραγμάτων στη χώρα. Και στην Ενημέρωση. Προτού τον παρασύρει η «παλίρροια των πολλών».

– Ρίσκο όμως…είμαστε σε μια «ενδιάμεση φάση»…κινδυνεύεις, αν το κάνεις αυτό, να μείνεις «ξεκρέμαστος» από τα «τωρινά αφεντικά» σου…
– Ναι, αλλά επιμένω, αυτούς τους ίδιους που αύριο θα δώσουν την εντολή στα ΜΜΕ τους ν’ «αλλάξουν πλεύση» και να υποστηρίξουν «μαζικά» την «Νέα Εθνική Τάξη Πραγμάτων»…
– Επιμένω κι εγώ…ρίσκο…τα παίζεις όλα για όλα…
– Πάντα έτσι δεν είναι το παιγνίδι; Πάντα δεν πρέπει να «επιλέγεις πλευρά» και δη «έγκαιρα»;
– Ναι, αλλά όσο τ’ αφεντικό σου δεν σου δίνει το ΟΚ, πως θα πάρεις εσύ πρωτοβουλία ν’ αλλάξεις την «γραφή» και την «οπτική» σου; Θα σε διώξουν από παντού.

– Δεν ξέρω…αυτό που ξέρω είναι πως οι «προηγούμενοι» υποχωρούν διαρκώς και από ώρα σε ώρα, πολλά από τα μεγάλα ΜΜΕ θα «κάνουν την Μεγάλη Στροφή». Κι εκείνη τη βραδιά που θα τ’ αποφασίσουν οι «Μεγάλοι» την ίδια ώρα θα σχηματίσουν και τις «λίστες των δημοσιογράφων της Επόμενης Μέρας». Ξαφνικά, θα ξυπνήσουμε μια μέρα και η εντολή του Αρχισυντάκτη για «γραμμή» θα είναι η «εντελώς αντίθετη» από την «προηγούμενη Μέρα»…Και δεν έχω καμία διάθεση να λείπω από κείνη την «Επόμενη Μέρα»…δεν έχω επ’ ουδενί σκοπό να λείπω από εκείνο το «μεταμεσονύκτιο meeting»…

– Μωρέ ούτε κι εγώ…αλλά δεν ξέρω…υπάρχει και η άλλη πλευρά…
– Ξέχνα την άλλη πλευρά…εκεί θα κυριαρχήσουν οι «κομματικοί και οι σκληροπυρηνικοί»…θα είναι ακόμη πιο δύσκολο να «ενταχθείς στο μπλοκ» τους…
– Δεν έχεις κι άδικο…τα πράγματα μέρα τη μέρα οδηγούν στην απόλυτη πόλωση…ξαφνικά, όλο αυτό το τεράστιο άχρωμο κέντρο που ξέραμε και κολυμπούσαμε όλοι θα εξαφανιστεί σε μια βραδιά…τότε θα υπάρχουν δύο και μόνο «άκρες»…κυρίως…
– Ναι…κι απ’ την άλλη μήπως πιστεύεις ότι είμαστε οι μόνοι στο χώρο που τα σκεφτόμαστε αυτά; Ξέρεις καλά πόσες τέτοιες συζητήσεις γίνονται στα πηγαδάκια του χώρου μας καιρό τώρα, έτσι;
– Όντως…όλοι είναι στην «τσίτα» και «ζυγιάζουν» τα πράγματα…όλοι ψάχνουν εκείνο το κατάλληλο timing για να «στρίψουν το τιμόνι»…και όλοι ξέρουν ότι δεν θα χωρέσει πολύς κόσμος από τους «παλιούς» στην «Νέα Γέφυρα» τότε. Οι «νεοεισερχόμενοι» θα «σαρώσουν» τα πάντα…

– Να δεις που το παιγνίδι θα παιχτεί στο διαδίκτυο…οι πρώτες «ανεξάρτητες αλλαγές πλεύσης» εκεί θα γίνουν…εν ανάγκη δε, για να το πάω μακρύτερα, ίσως πρέπει να «διωχθούμε» και να γράφουμε πλέον μόνον στο διαδίκτυο…
– Τολμάς ρε; Θα σε λιανίσουν…και τι θα κάνεις, πως θα ζήσεις χωρίς τα πολλά φράγκα που καθαρίζεις τώρα από χίλιες δυό πηγές που θέλουν υποστήριξη; Και ποιός ξέρει μάλιστα για πόσον καιρό;

– Θα μας λιανίσουν ούτως ή άλλως αν δεν διαλέξουμε την σωστή πλευρά…ή τη μια ή την άλλη πλευρά…το θέμα είναι να διαλέξουμε έγκαιρα την «σωστή»…άσε που με την τόση θέρμη που υποστηρίξαμε το μνημόνιο και τις μπαγαποντιές τους θα μας λιανίσουν ταυτόχρονα κι από τις δύο πλευρές μόλις καταρρεύσει το «μνημονιακό μπλοκ»…έτσι που αποκαλύπτεται το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο, αν δεν «την κάνουμε έγκαιρα» κινδυνεύουμε να μας πάρουν μαζί τους στον πάτο….δεν θα δεις δουλειά ούτε στον ύπνο σου τότε…οπότε; θες δεν θες πρέπει να «πιάσεις θέση» και πρέπει να την «πιάσεις τώρα»…

– Ίσως δεν έχεις άδικο. Άλλωστε, κι αν «χτυπηθούμε» τώρα, αυτή θα είναι η «εξασφάλισή» μας για την συμμετοχή μας στην «επόμενη μέρα»…

– Σωστά…αυτές θα είναι οι «περγαμηνές» μας…λίγο καιρό «επαναστάτες freelancers» και μετά «επιστρέφουμε δριμύτεροι»….αφού έχουμε χτίσει έγκαιρα τις «κατάλληλες συμμαχίες»…κι άσε τους άλλους, τους πολλούς να περιμένουν τη «Μέρα της Κρίσης» για να κάνουν την κίνησή τους τελευταία στιγμή, όταν πλέον θα είναι αργά…τους περιμένει σουτάρισμα που θα είναι όλο δικό τους…

(Μυθοπλασία…Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι απλά συμπτωματική)