Αὐτὴ ἡ «Ἑλλάς» πρέπει νὰ τελειώνῃ!

Ἔχουμε συνειδητοποιήσει πώς ἀγωνιζόμαστε νά κρατήσουμε ὄρθιο κάτι πού πρέπει νά πεθάνῃ; Νά τελειώνῃ; Νά σβήσῃ διά παντός;

Ὄχι, δὲν ἔχουμε… Καὶ πολὺ καλὰ κάνουμε καὶ δὲν ἔχουμε!

Διότι ἐὰν εἴχαμε, τότε κάτι θὰ μποροῦσε νὰ παραμείνῃ ὄρθιο.
Ὅμως ἐδῶ ποὺ ἔχουμε φθάσει τί ἀλήθεια ἀξίζει νά παραμείνῃ ὄρθιο; Καί μάλλιστα στήν μορφή πού ἔχει καταντήσῃ νά ἔχῃ;

Ἄς πιάσουμε τὴν παιδεία μας.

Ἔχει κάτι ὀρθό; Παράγει μυαλά; Ἀνθρώπους; Μήπως διαθέτουμε δασκάλους μορφωμένους, ἱκανούς νά διδάξουν γλῶσσα, ἱστορία, συνείδησι;

Σαφῶς καὶ ὄχι! Τίποτα δὲν ἔχει μείνει στὴν θέσι του! Κι ἀν τὶ νὰ ἀνησυχοῦν οἱ φερόμενοι ὥς δάσκαλοι, ἀνησυχοῦν οἱ …ἄσχετοι!

Οἱ δάσκαλοι κόπτονται μόνον γιὰ τὸ ἐὰν τὸ ψυγεῖο τους εἶναι γεμάτο καὶ γιὰ τὸ ἐὰν θὰ πάρουν τὰ μισθά τους.

Λογικὸν μέν, ἀνήθικον δέ…

Ἐὰν ἀναλογιστοῦμε τὸν πραγματικό τους
ῥόλο, θὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ἐν τελῶς ἀπαξιοῦν τὴν ἱερότητα τοῦ
καθήκοντος ποὺ τοὺς ἀνετέθῃ. Ὄχι ἀπὸ τὴν ἐκάστοτε πολιτεία ἀλλὰ ἀπὸ τοὺς
γονεῖς. Διότι οἱ Ἕλληνες γονεῖς, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, μίαν τάσι τὴν
εἶχαν στὸ νὰ μορφώσουν τὰ παιδιά τους. Κι ἀν τὶ νὰ βροῦν ἀνταπόκρισι στὰ
πρόσωπα τῶν φερομένων ὥς δασκάλων, βρῆκαν κρατικοὺς ὑπαλλήλους, μὴ
ἔχοντες εὐθύνη, ποὺ ὑπακούουν κι ἐφαρμόζουν κατὰ γράμμα τὶς ἐντολὲς τῶν
προϊσταμένων τους καὶ ποὺ βιάζονται νὰ πάῃ δύο ἡ ὥρα γιὰ νὰ τρέξουν στὰ
σπιτάκια τους.

Ἄς πιάσουμε τὴν δικαιοσύνη…

Τί ἀκριβῶς σημαίνει δικαιοσύνη;


Τὸ νὰ εἶναι τὶς δίκαιος. Δικαίως κρίνειν ἤ κρίνεσθαι. Ἡ ἀπονομὴ τοῦ δικαίου. (Νεοελληνικά:) Τὸ σύνολον τῶν δικαστικῶν ἀρχῶν.

Καί δίκαιον τί εἶναι; Δίκαιον εἶναι
τὸ ὑπὸ τοῦ ἤθους καὶ γενικότερα τοῦ κοινωνικοῦ κανόνος ὑπαγορευόμενον
ὥς ὀρθόν, νόμιμον. Τὸ κατ’ ἀξίωσιν ἐπιβαλλόμενον ὑπὸ τινος ὥς ὀρθόν,
νόμιμον. Ἡ εὐθύτης, ἡ δικαιοσύνη. Οἱ
ὑπὸ τῆς πολιτείας τεθέντες καὶ ἐξαναγκαστικῶς ἐπιβαλλόμενοι κανόνες,
δι’ ὥν ῥυθμίζονται αἱ σχέσεις τῶν πολιτῶν εἶτε κατ’ ἑαυτούς, εἶτε πρὸς
ἀλλήλους καὶ πρὸς τὴν πολιτείαν, εἶτε ταὔτης πρὸς ἄλλας πολιτείας. Νόμιμος ἀπαίτησις, δικαίωμα. Ἡ προνομία. 

Δῆλα εἴμαστε παράλογοι! Aὐτὸ μᾶς ὑπαγορεύει ἡ ὀρθὴ ἐρμηνεία τῶν λέξεων. 

Εἴμαστε παράλογοι διότι  ἀξιώνουμε ἀπὸ
τὴν πολιτεία καὶ τὶς δικαστικὲς ἀρχές της νὰ σεβαστοῦν τὰ δικά μας
δικαιώματα, τὰ ἠθικά, τὰ ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν θεωρούμενα ὥς κοινωνικῶς
ἀποδεκτά, μὴ ἀντιλαμβανόμενοι πὼς τὰ νόμιμα καὶ δίκαια ὁρίζονται μόνον
ἀπὸ τοὺς κρατοῦντες. 

Οὐσιαστικῶς, ἄν καὶ δὲν μᾶς ἀρέσῃ,
διότι ὅλα ὅσα συμβαίνουν στὴν πραγματικότητά μας εἶναι ἀνήθικα, αὐτοὶ
πράττουν τὰ νόμιμα. Συνεπῶς ἡ δικαιοσύνη, ποὺ κατὰ τὰ νεοελληνικά μας
εἶναι ὅλοι οἱ δικαστικοὶ λειτουργοί, ἐφαρμόζουν κατὰ γράμμα αὐτὰ ποὺ οἱ
νομοθέτες ὑπαγορεύουν.

Ἀπὸ πλευρᾶς λοιπὸν ἤθους, ναί, δὲν ὑφίσταται δικαιοσύνη. Ἀπό πλευρᾶς νομοτυπίας ὅμως;

Σαφῶς καὶ ὑφίσταται…

Αὐτὸ εἶναι τὸ σύστημα. Πρῶτα δομεῖ τοὺς νόμους, ἐπὶ τῶν ὁποίων θὰ βασιστῇ καὶ μετὰ ἐπιβάλλει τὴν ἐφαρμογὴ τῶν νόμων.  

Γιατί λοιπόν νά ἀντιδράσουν οἱ
δικαστικοί; Γιά νά χαρακτηριστοῦν ὥς παράνομοι; Παλαβοί εἶναι ἀπό
δικαστές νά βρεθοῦν κατηγορούμενοι;

Νά ἐξετάσουμε ὅμως λίγο καί τήν πολιτειακή ἀρχή; Τούς νόμους καί τούς νομοθέτες;

Ποιός νόμος πλέον ὑπερασπίζεται τόν
πολίτη, τό περιβᾶλλον ἤ τό μέλλον τῆς χώρας; Δέν εἶναι ὅλοι ἔτσι
μαγειρεμένοι πού νά ἀπαξιοῦν ἐν τελῶς δικαιώματα, φυσική διαβίωσι καί
ἀνάπτυξι; Ὑπάρχει κάπου ἡ λογική τῆς προστασίας; Μήπως παντοῦ ἔχει
ὑπεισέλθῃ ἡ παραλογία τῆς καταστροφῆς καί τῆς ἀποδομήσεως; Μήπως τά
πάντα μετατρέπονται σέ μίαν κοινωνία ἀδίκου, μέ  κεντρική δικτατορική
 ἐξουσία καί  ὑπονόμευσι κάθε ἀντιδράσεως; 

Πόσο μακράν εἴμαστε ἐκείνης τῆς ἡμέρα
πού θά ξημερώσῃ καί θά ἔχῃ ἐπιβληθῇ ἐπισήμως μία «στρατιωτικοῦ» τύπου
δικτατορία; Καί πόσα γκούλαγκ θά δοῦμε νά ξεπηδοῦν ἀπό τό πουθενά; Πόσοι
ἔντιμοι καί ἠθικοί θά ἀπαξιωθοῦν καί θά ἀφανισθοῦν; Αὐτός δέν εἶναι ὁ
βασικός στόχος ἐτούτης τῆς ὑβριδικῆς πολιτείας; Ὑπάρχει μήπως πρόθεσις
νά ἀλλάξῃ κάτι τέτοιο στό μέλλον ἀπότούς κρατοῦντες;
Ἤ ὅλοι, μά ὅλοι, οἱ
κατέχοντες μικρές ἤ μεγάλες ἐξουσίες, ἀπό κάθε κομματική παράταξι,
«ἰδεολογία» καί θέσι προασπίζονται ἀκριβῶς αὐτήν τήν πορεία; Δέν
πασχίζουν ὁ καθείς ἐξ αὐτῶν νά ἐπιβάλλῃ τίς δικές του θέσεις; Τίς δικές
του γραμμές; Τίς δικές του, τάχα μου, ἰδεολογίες; Καί δέν μᾶς ὁδηγοῦν ΟΛΟΙ, μὰ ὅλοι, στήν τελική εὐθεία πού θά εἶναι ἡ ἐπιβολή τοῦ δικοῦ τους, μονίμου, (καὶ νομίμου φυσικά!!!) τρόπου ἐλέγχου; 

Ἀλλὰ εἰλικρινῶς, θὰ ἤθελα νὰ ἀναρωτηθοῦμε γιὰ κάτι…

Σέ τί διαφέρουν σήμερα οἱ τάσεις τῆς
φερομένης ὥς ἀριστερᾶς ἀπό τίς τάσεις τῆς φερομένης ὥς δεξιᾶς ἤ ἀπό τίς
τάσεις τοῦ φερομένου ὥς κέντρου;; Πόσοι ἀπό αὐτούς δέν ἔχουν ὑπογράψει
ἤδη, πρό κειμένου νά μᾶς θέσουν ὅλους μας ὑπό τήν σκέπη τῆς παγκοσμίου
διακυβερνήσεως, πού ὅμως θά μεριμνᾷ μόνον γιά τήν διατήρησιν τῆς
ἐξουσίας τους καί οὐδέποτε γιά τήν διατήρησιν τοῦ σκεπτομένου κι
ἐλευθέρου Ἀνθρώπου ἐπί τοῦ πλανήτου; Ποιόν ἐξυπηρετεῖ ὁ Ἐλεύθερος
Ἄνθρωπος; Ποιόν ἀπό αὐτούς ἐξυπηρετεῖ ὁ ἀντίλογος; Ποιόν ἀπό αὐτούς
ἐξυπηρετεῖ ἡ δική μας αὐτοδιαχείρισις;