Αποποιήσου και εσύ τις ταμπέλες τους, ΜΠΟΡΕΙΣ!!!!

Αν κάτι βαρέθηκα σε αυτή τη χώρα είναι οι πολιτικές ταμπέλες.
Πολιτικές ταμπέλες στα Πανεπιστήμια. Πολιτικές ταμπέλες στον χώρο εργασίας.
Πολιτικές ταμπέλες στους δασκάλους, στους οδηγούς λεωφορείων, στους τροχονόμους.
Πολιτικές ταμπέλες στους αγρότες, στους επαγγελματίες οδηγούς, στους νεκροθάφτες.
Κομματικές ταμπέλες στα βουνά, τις παραλίες τα λαγκάδια.
Όλοι και όλα έχουν μια πολιτική ταμπέλα.

Τι της χρειαζόμαστε όλες αυτές τις ταμπέλες; Γιατί πρέπει όλοι κάπου να ανήκουν πολιτικά;
Δεν ξέρω πότε ακριβώς, στην ιστορία της ανθρωπότητας έγινε αυτό το τεράστιο έγκλημα και γέμισε η ιστορία με χρωματιστά πολιτικά εγκλήματα. Και αντί να μαθαίνουμε από τα λάθη των άλλων οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν σε αυτά ακόμη και σήμερα.

Ακόμη και μετά από τόσα χρόνια ψευτιάς και προδοσίας που ζήσαμε. Ακόμη και σήμερα που τίποτα δεν μας ανήκει, δεν έχουμε δικαιώματα, δεν έχουμε ζωή αλλά έχουμε ένα κόμμα με ένα χρώμα και μια ταμπέλα. Πόσο ελεύθερος είναι ένας άνθρωπός όταν δέχεται για πραγματικότητα αυτά που του προσφέρει έτοιμα ένα κόμμα;

Σιχάθηκα της ταμπέλες και ακόμη πιο πολύ σιχάθηκα αυτούς που τους ανήκουν. Αυτούς που θέλουν να με χρωματίσουν και δεν καταλαβαίνουν πως είναι δικαίωμα μου να κρατήσω το μυαλό μου ελεύθερο και ανεπηρέαστο από τις πολίτικες μπούρδες που δημιουργούν οι image maker τους από τα πολιτικά πρέπει που δημιουργούν «οι μεγάλες δυνάμεις» αυτού του πλανήτη.

Δεν θέλω την ταμπέλα σου κύριε..
γιατί αυτή είναι η δική μου ζωή και δεν θα μου πεις εσύ, τι και πόσα χρειάζομαι για να ζήσω
γιατί δεν θα μου πεις εσύ αν θα είμαι ρατσίστρια και με ποιους
γιατί αφορά την δική μου νοημοσύνη το αν οι εκπαιδευτικοί είναι άχρηστοι και αν οι λιμενεργάτες είναι ευτυχισμένοι
γιατί δεν θα μου πεις εσύ αν πρέπει να καταστραφεί ένα δάσος και οι ζωές τόσων ανθρώπων για να πλουτίσουν κάποιοι
γιατί δεν θα μου πεις εσύ μέχρι που φτάνουν τα σύνορα της χώρας μου, δεν καθορίζεις εσύ τι ανήκει στην χώρα μου και τους πολίτες της και τι όχι
γιατί δεν θα μου πεις εσύ ποιος φταίει για την ανεργία, για τους άστεγους, για την πείνα και φτώχεια της χώρας μου

Ότι και να πεις δεν θα σε ακούσω. Την βλέπω την αλήθεια, την ξέρω.

Δεν θέλω την ταμπέλα σου κύριε, ότι χρώμα και να είναι, είναι ψεύτικη.
Δεν θέλω την ταμπέλα σου κύριε γιατί αν την αποδεχτώ γίνομαι συνένοχος σου, στα πολιτικά εγκλήματα που διαπράττεις εναντίων της χώρας μου.

Δεν θέλω την ταμπέλα σου κύριε γιατί είναι βρόμικη και ο μόνος σκοπός της ύπαρξης της είναι να κρατάει τους συνανθρώπους μου διχασμένους.
Δεν θέλω την ταμπέλα σου κύριε ότι χρώμα κι αν είναι και χώνεψε το, δεν έχεις τίποτα να μου προσφέρεις γιατί ένα τίποτα είσαι, αν δεν ήσουν δεν θα καθόσουν με τα υπόλοιπα τίποτα μέσα στην βουλή.

Για αυτό κράτα την ταμπέλα σου κύριε και να θυμάσαι ότι ΞΕΡΩ την αλήθεια σου και θα είμαι εδώ όταν θα την δουν και οι υπόλοιποι που μέχρι τώρα ξεπουλάς τις ζωές τους, καταπατάς τις περιουσίες τους και την χώρα τους… την χώρα μου. ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ…..

Κράτα την ταμπέλα σου κύριε για αυτούς που σε χρηματοδοτούν, εγώ θα κρατήσω για οδηγό τα όνειρα μου, αυτά που θέλεις να εξαφανίσεις γιατί σου χαλάνε τα σχέδια.

Χριστίνα Χ.

Το «Σπήλαιο του Πλάτωνα» (Πλάτωνος Πολιτεία, 514α-517α), όντας μια τεράστια διαχρονική αλήθεια, μας λέει βασικά ότι για πολλές χιλιάδες χρόνια (όσο κι αν ακούγεται απίστευτο) υπάρχει κατεστημένο που μας έχει εγκλωβισμένους. (Για όποιον θέλει να ξαναθυμηθεί).