Ένα είναι το όραμα… Ένα!

Του Τάσου Πετρίδη

Υπάρχουν, λέει η σύγχρονη επιστημονική – και όχι μόνο – γνώση, κάποια πολύ βασικά και θεμελιώδη στοιχεία, κάποια θεωρήματα που είναι αποτελέσματα πολύ σοβαρών ερευνών, τα οποία είναι ακριβή και πλέον αποδεδειγμένα σημεία αναφοράς… αφορούν τον κόσμο μας, το σύμπαν που μας περιβάλλει, τους νόμους και τις λειτουργίες του και φυσικά εμάς τους ίδιους, καθώς καθορίζουν όλα όσα αντιλαμβανόμαστε και βιώνουμε…

Είναι στοιχεία τα οποία δεν επιδέχονται πλέον καμία αμφισβήτηση.

Ποια είναι μερικά από αυτά…?

Η γη μας, το κοινό σπίτι όλων μας, δεν είναι παρά ένας πολύ μικρός κόκκος άμμου, μια πολύ μικρή κουκίδα, σε κάποιο σημείο μέσα στην απεραντοσύνη των αμέτρητων γαλαξιών και των αστεριών του σκοτεινού και μυστηριώδους σύμπαντος που μας περιβάλλει.
Και είναι ο μόνος γνωστός μας, μέχρι αυτή τη στιγμή, πλανήτης που διαθέτει αυτή την ξεχωριστή ομορφιά και τα δεδομένα να μπορεί να φιλοξενεί και να υποστηρίζει ζωή.

Ο «ποιητής» αστροφυσικός Καρλ Σάγκαν, μας έχει περιγράψει και μας έχει δείξει όλα αυτά με το μοναδικό κατανοητό τρόπο του πολλές δεκαετίες τώρα.

Αυτό το αχανές και μυστηριώδες σύμπαν δεν είναι παρά μια ατελείωτη θάλασσα ενιαίας και αδιαίρετης κοχλάζουσας ενέργειας, που μορφοποιείται ανάλογα με τις συνθήκες και η οποία ούτε μερίζεται αλλά και ούτε διαχωρίζεται. Όλα δηλαδή έξω στο σύμπαν αποτελούν μια ενότητα, όλα είναι Ένα.
Μέσα σ αυτή την ενότητα κάθε έννοια ατομικότητας απλά δεν υπάρχει, είναι μια παρερμηνεία, μια ψευδαίσθηση, καθώς όλα λειτουργούν αλληλένδετα επηρεάζοντας το ένα το άλλο.

Η γη μας, κομμάτι της συνολικής δημιουργίας και αυτή, διέπεται από τους ίδιους φυσικούς νόμους που διέπουν τα πάντα. Όλες οι μορφές ζωής πάνω της λειτουργούν αλληλένδετα, συμβιώνουν αλληλοεπηρεαζόμενες, δημιουργώντας αυθόρμητα μια δυναμική ισορροπία και αειφορία, στην πορεία της οποίας όλα τα είδη εξελίσσονται με βάση τα χαραχτηριστικά τους και τα περιβαντολλογικά δεδομένα τους. Φυσικά όλα αυτά λειτουργούν με αυτό τον τρόπο μέχρι την στιγμή της ανθρώπινης παρέμβασης.

Το δικό μας ανθρώπινο είδος είναι η κορυφαία δημιουργική μορφή ζωής στον πλανήτη καθώς μας διακρίνουν κάποια πολύ ιδιαίτερα χαραχτηριστικά που μας κάνουν μοναδικούς.

Η φυσιολογία και ο νους μας είναι τα ιδιαίτερα εκείνα «εργαλεία» που μας δίνουν απεριόριστες εξελικτικές δυνατότητες.
Έχουμε δημιουργήσει απίστευτης ομορφιάς πράγματα και έχουμε καταστρέψει με απίστευτη βαρβαρότητα άλλα…

Σε άλλους τομείς έχουμε προοδεύσει σε πολύ υψηλό βαθμό και σε άλλους παραμένουμε σχεδόν πρωτόγονοι…
Πέρα όμως από αυτά, όλα τα ανθρώπινα πλάσματα, παρά τις επιφανειακές και εμφανισιακές διαφορές τους, τις δεξιότητες, τις τοπικές συνήθειες και τα πρότυπα, έχουν τις ίδιες βιολογικές και συναισθηματικές ανάγκες.

Όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται απαραίτητα τροφή, νερό, οξυγόνο, ένδυση και στέγη, ασφάλεια, αγάπη, αποδοχή, ελευθερία, συμπόνια, δικαιοσύνη και αλληλεγγύη για να μπορέσουν να επιβιώσουν και να ευημερήσουν.

Όλα τα ανθρώπινα πλάσματα, ασχέτως με το που έτυχε να γεννηθούν, αποτελούν μια και μοναδική οικογένεια σ αυτό τον πλανήτη.

Όπως υπέροχα και καταπληκτικά έχει πει ο Καρλ Σάγκαν, από τούτη τη γη και για μια μονάχα μικρή στιγμή μπροστά στην αιωνιότητα, πέρασαν όλοι οι σπουδαίοι, όλοι οι ήρωες, οι μισητοί ηγέτες, οι λαμπροί επιστήμονες, οι ξεχωριστοί και σπάνιοι δημιουργοί, οι επαναστάτες, οι ονειροπόλοι, οι διεφθαρμένοι, οι ανήθικοι, οι βάρβαροι φονιάδες…και όλοι αυτοί, στο σύντομο βίο τους σ αυτό τον πλανήτη δεν άφησαν παρά την ανάμνηση, τη ματαιοδοξία και τα έργα τους.

Η ζωή του καθένα μας στη γη είναι τόσο μα τόσο σύντομη…

Τα «εργαλεία» με τα οποία αντιλαμβανόμαστε και ερμηνεύουμε τον κόσμο γύρω μας, είναι από τη μια οι αισθήσεις μας και από την άλλη ο τρόπος που ο νους μας επεξεργάζεται τα δεδομένα που αυτές του στέλνουν.

Οι αισθήσεις μας όμως διαθέτουν συγκεκριμένες δυνατότητες, δεν βλέπουμε τα πάντα, δεν ακούμε τα πάντα, δεν μυρίζουμε τα πάντα…οι αισθήσεις μας έχουν τους περιορισμούς τους αλλά αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως ότι δεν πέφτει στην αντίληψη των αισθήσεών μας δεν υπάρχει…

Ζούμε, εκτός των άλλων, σ ένα κόσμο που αντιλαμβανόμαστε μονάχα τις τρεις του διαστάσεις.
Πολλά λοιπόν δεν γνωρίζουμε και πολλά απ αυτά που γνωρίζουμε έχουν ερμηνευτεί λανθασμένα, με αποτέλεσμα να κουβαλάμε πολύ συχνά στρεβλές αξίες και παρωχημένα πρότυπα.

Ο περιορισμός, για παράδειγμα, της όρασής μας μάς έχει δώσει την εντύπωση ότι ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε είναι διαιρεμένος, ότι εμείς και τα υλικά αντικείμενα έχουμε μεταξύ μας αποστάσεις. Αυτό συμβαίνει γιατί απλά αδυνατούμε λόγω της φυσιολογίας μας να διακρίνουμε όλα τα μικροσωματίδια και την ενέργεια που υπάρχει στο χώρο που εμείς αντιλαμβανόμαστε ως κενό.

Περιορισμοί των δυνατοτήτων της φυσιολογίας μας μάς έχουν οδηγήσει στη δημιουργία ενός εγωκεντρικού εαυτού που δεν είναι παρά μια πλάνη, όπως πολύ εκλαϊκευμένα και όμορφα μας περιγράφει στα βιβλία και τις διαλέξεις του ο καθηγητής αστροφυσικής Μάνος Δανέζης.

Με όλα αυτά που αναφέρθηκαν και ρίχνοντας μια ματιά στον κόσμο γύρω μας, θα διαπιστώσουμε πολύ εύκολα ίσως το τι έχουμε κάνει και το που βρισκόμαστε.

Θα έλεγε κανείς ότι είμαστε ένα είδος με εξαιρετικές ικανότητες και δυνατότητες που όμως, απομακρυνόμενοι όλο και πιο πολύ από το φυσικό περιβάλλον και τις φυσικές διαδικασίες, εξ αιτίας του πολιτισμικού μας μοντέλου, βρισκόμαστε αποπροσανατολισμένοι και χαμένοι σε μια κατάσταση σύγχυσης, κάνουμε πάρα πολύ θόρυβο και δημιουργούμε διαρκώς προβλήματα και ανωμαλίες στο υπόλοιπο φυσικό περιβάλλον, που καταλήγουν στη συνέχεια να έχουν οδυνηρές συνέπειες και στη δική μας καθημερινότητα αλλά και εξελικτική πορεία.

Έναν πανέμορφο και πλούσιο σε πόρους, αγαθά και ύλες πλανήτη, τον έχουμε διαμελίσει και γεμίσει με κάθε λογής σύνορα και περιορισμούς.
Τον βιάζουμε και τον εξαντλούμε άσκοπα, ανόητα και αφελέστατα σαν να είμαστε οι τελευταίοι άνθρωποι που πατούν το πόδι τους σ αυτόν.

Οι εγωκεντρικές και ανθρωποκεντρικές κοινωνίες που έχουμε δημιουργήσει, ιδιαίτερα μετά τη βιομηχανική επανάσταση, είναι κοινωνίες καθαρά υλιστικές, καταναλωτικές, ανταγωνιστικές, άδικες, βίαιες και βάρβαρες, μα πάνω απ όλα είναι κοινωνίες φόβου, έλλειψης ελευθερίας και σκλαβοποίησης των μαζών.
Τα σπουδαιότερα χαραχτηριστικά που διακρίνουν το είδος μας, η περιέργεια, η εφευρετικότητα, η δημιουργικότητα, η εξερεύνηση και τόσα άλλα, είτε δεν συναντιόνται πλέον γιατί η καθημερινή ζωή μας έχει γίνει μηχανική και προγραμματισμένη είτε όταν χρησιμοποιούνται αυτό γίνεται για περιορισμένα συμφέροντα που φέρνουν τον ένα άνθρωπο σε συγκριτικό πλεονέκτημα σε βάρος του άλλου, χρησιμοποιούνται δηλαδή κυρίως για ατομικό όφελος.

Το καταστροφικό αποτύπωμά μας στον μοναδικό αυτό πλανήτη είναι ορατό πλέον όχι μονάχα από την επιφάνεια της γης αλλά και από το διάστημα. Τεράστιες αποψιλωμένες περιοχές, ξηρασία, μόλυνση και εξάντληση όλων των πόρων, εξαφάνιση ειδών και τόσα άλλα.
Οι δε άνθρωποι, απ άκρη σ άκρη του πλανήτη βιώνουν τη φτώχια, την πείνα, τις στερήσεις βασικών αγαθών, τους πολέμους, τις διακρίσεις και τη δυστυχία στις καθημερινές ζωές τους.

Αν όλα όσα αναφέρθηκαν, αν όλα αυτά τα θεμελιώδη επιστημονικά θεωρήματα που αφορούν τον κόσμο κι εμάς τους ίδιους, είναι όντως αληθινά και ακριβή τότε αναλογιστείτε όσο πιο σοβαρά και υπεύθυνα μπορείτε

«Μα τι στο διάολο κάνουμε, που πάμε, ποιες είναι οι επιλογές μας…???»

Πόσο αναθεωρούμε ή αμφισβητούμε όσα νομίζουμε σωστά?

Πόσο αμετακίνητοι είμαστε σε ιδέες και πράγματα που μας έμαθαν παλιότεροι με άλλα δεδομένα?

Πόση αλήθεια επίγνωση έχουμε για όλα όσα κάνουμε?

Ξέρουμε τις πραγματικές μας δυνατότητες, το τι μπορούμε, το τι έχουμε στη διάθεσή μας?

Η απάντηση είναι όχι, δεν ξέρουμε…αυτό που ξέρουμε μόνο είναι το να αναλωνόμαστε στις καθημερινές και επιφανειακές μικρότητες των ψεύτικων διαχωρισμών μεταξύ μας, στις ιδέες μας, τα ατομικά μας συμφέροντα και το μικρόκοσμό μας, σε μια προσπάθεια να τα βγάλουμε πέρα και να έχουμε λίγες στιγμές απόλαυσης.
Δεν εννοούμε να αμφισβητήσουμε τις αξιακές βάσεις πάνω στις οποίες έχουμε ο καθένας χτίσει το μικρό του «βασίλειο», ακόμα και όταν αυτές οι βάσεις αποδειχτούν επισφαλείς και παρωχημένες.

Πρέπει να ήμαστε το μοναδικό είδος στο σύμπαν, το οποίο χρησιμοποιεί τον όρο “Ιδιώτης-Ιδιοκτησία” σαν μια σταθερά που «νομιμοποιεί» όχι μόνο την φυσική καταστροφή, αλλά ακόμη-ακόμη και τον βίαιο και χωρίς φυσικά αίτια τερματισμό της ζωής, στον βωμό ατομικών-συλλογικών συμφερόντων. Κοινώς όπως κάποιος σοφός είπε, “ήμαστε το άσυλο ανιάτων του σύμπαντος”…

«Κανένα άλλο είδος ζωής στον κόσμο μας δεν παραμένει τόσο πεισματικά ηλίθιο, όσο το ανθρώπινο είδος». William S. Burroughs

Αναρωτιέται κανείς ως πότε μπορεί να διαρκέσει αυτή η εποχή του παράδοξου, του να ζούμε πολύ πιο χαμηλά από αυτό που αληθινά μπορούμε,
ως πότε εμείς οι ίδιοι θα φρενάρουμε την εξέλιξή μας προς το επόμενο επίπεδο πολιτισμού.

Πόσο ακόμα μπορούμε να εθελοτυφλούμε, να δικαιολογούμε και να θεωρούμε ως φυσιολογικό το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα στον πλανήτη μας άνθρωποι που πεθαίνουν απ την πείνα, τη φτώχεια και τη δίψα, όταν την ίδια στιγμή μπορούμε και εξερευνούμε το μακρινό διάστημα…?

Αν όλα αυτά τα θεμελιώδη επιστημονικά θεωρήματα είναι αληθινά και ακριβή τότε αυτό σημαίνει ότι κάθε επιλογή μας, κάθε συμπεριφορά μας που δεν περιέχει την ουσία τους λειτουργεί εξ ορισμού σε βάρος των άλλων ανθρώπων, της κοινής μας πατρίδας και του κόσμου μας. Σημαίνει ότι όλοι αυτοί οι θεσμοί, τα πρότυπα, οι συνήθειες και τα πιστεύω που εξακολουθούμε να διατηρούμε και περιέχουν διαχωριστικές αντιλήψεις, διακρίσεις, σύνορα και περιορισμούς λειτουργούν σε βάρος του συνόλου και άρα καταστροφικά.

Είναι δε βέβαιο ότι η γη μας μπορεί και θα συνεχίσει να υπάρχει ακόμα και αν το ανθρώπινο είδος εξαφανιστεί, άρα η ευθύνη και ο αγώνας μας δεν είναι να σώσουμε τον πλανήτη.

Μπορεί να νομίζετε ότι αγαπάτε τους ανθρώπους, τα πλάσματα, τον κόσμο όλο, μπορεί να πιστεύετε ότι αγωνίζεστε για να καλυτερέψετε τον κόσμο μέσα από ομάδες, οργανισμούς, πολιτικά κόμματα, θρησκευτικές οργανώσεις και δόγματα, μα

«αν εξακολουθείτε να θεωρείτε τον εαυτό σας Ινδό ή Μουσουλμάνο, Χριστιανό ή Ευρωπαίο ή οτιδήποτε άλλο τότε είστε βίαιος, γιατί διαχωρίζετε τον εαυτό σας από το υπόλοιπο ανθρώπινο είδος. Αν διαχωρίζετε τον εαυτό σας λόγω πίστης, εθνικότητας, παράδοσης, το γεγονός αυτό γεννά βία, ό,τι κάνετε θα φέρνει περισσότερη βία…» Κρισναμούρτι

Το μοναδικό όραμα που μας αφορά όλους είναι …η σωτηρία από τους εαυτούς μας!!!

Τάσος Πετρίδης

Πανγαία – The Venus Project

t.petridis.vp@gmail.com

ΠΗΓΗ