ΩΣ ΠΟΤΕ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ ;

Τι κρίμα! Μα χούφτα έλληνες εν Ελλάδι έχουν απομείνει και εκείνοι κακοποιούνται οικονομικά, πολιτικά, ψυχολογικά και σωματικά με τις ευλογιές των ανδρεικέλων κυβερνώντων. Ο Έλληνας έχει πέσει θύμα ρατσισμού, εντός της πατρίδος του από τους παράνομους πολιτικούς & λαθρομετανάστες που πρέπει να απελαθούν αμφότεροι.

Ένα κράτος που έχει θεσπίσει κανόνες πραγματικής ελευθερίας και δημοκρατίας, δεν παρατάσσει τα ματ ανάμεσα στην κυβέρνηση και στον λαό σε παρέλαση εθνικής εορτής, εκτός και αν ¨κάποιοι¨ θεωρούν εχθρό τους τον απλό Έλληνα πολίτη (οπλίτη). Αν ισχύει αυτό (έτσι φαίνεται), τότε έχουν δίκιο αυτοί που φωνάζουν ότι η Ελλάδα βρίσκεται, προ σχεδιασμένων αποφάσεων από ξένα κέντρα εξουσίας που αποσκοπούν ακόμη και στον βιολογικό αφανισμό μας.

Η λέξη «Υπουργός» σημαίνει «υπό το έργο», δηλαδή ο κάθε υπουργός έχει αποστολή-υποχρέωση να υπηρετήσει το «Έργο», που δεν είναι άλλο από το να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον λαό. Υπο το έργο = υπό του ελληνικού λαού λοιπόν, και όχι πάνω από τον λαό, έτσι όπως μας παρουσιάζονται οι υπουργοί με ύφος χιλίων καρδινάλιων. Το ίδιο ισχύει και για τον ρολό του πρωθυπουργού και του προέδρου της ελληνικής «δημοκρατίας». Πρέπει να είναι όλοι τους υπηρέτες του λαού, να μάθουν ότι ο ανώτερος πολίτης σε αυτή την χώρα, δεν είναι η κάθε προεδρική γλάστρα που εμφανίζεται μόνο σε εορτές, αλλά ο απλός Έλληνας πολίτης που μοχθεί νυχθημερόν για την επιβίωση του. Ο έλληνας είναι η αρχή, ο έλληνας θα δώσει το τέλος, ποτέ; Όταν θα συμβεί σε όλους μας αυτό που είπε ο στρατηγός Κολοκοτρώνης στην Πνύκα:

«Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε ΠΟΣΟΙ ΕΙΜΕΘΑ ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ΩΣ ΜΙΑ ΒΡΟΧΗ ΕΠΕΣΕ ΕΙΣ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι ΕΣΥΜΦΩΝΗΣΑΜΕ εις αυτό το σκοπό και ΕΚΑΜΑΜΕ την ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα».

…ΓΙΝΕ ¨ΟΠΛΙΤΗΣ¨ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΥΡΙΟ ΠΟΛΙΤΗΣ!