Πρωί, γύρω στις 7, πήγαινα στη καθημερινή μου διαδρομή προς μετρό. Σταμάτησα στο περίπτερο και καθώς περίμενα τα ρέστα, άκουγα μια φωνή να έρχεται από κάπου. Μια φωνή που ήταν σαν κλάμα…
Προχωρώντας η φωνή γινόταν δυνατότερη μέχρι που σταμάτησα κάτω από μια πολυκατοικία ν΄ακούσω τι ήταν.
“Δεν μπορώ άλλο” φώναζε κάποιος, με ένα τρόπο συνεχόμενο, κάτι σαν κλάμα, που απλωνόταν παντού. Συνέχεια ανά μισό λεπτό κάποιος επαναλάμβανε ξανά και ξανά την ίδια φράση “δεν μπορώ άλλο, δεν μπορώ άλλο, δεν μπορώ άλλο”. Ήταν τόσο σπαρακτική η χροιά αυτής της φωνής που ένοιωσα πανικό. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι συμβαίνει. Γύρω ο δρόμος ήταν άδειος. Κοίταζα να δω κάποιον, να καταλάβω αν άκουγε κι εκείνος, μη τυχόν κι ήταν η φαντασία μου. Κοίταζα στα μπαλκόνια.. κανείς. Η φωνή συνέχιζε να φωνάζει όλο και πιο δυνατά.
Μια σκέψη φρίκης πέρασε στο μυαλό μου. Είδα, μέσα στο μυαλό μου μια σκηνή τρόμου. Κάποιον να πέφτει ξαφνικά μπροστά στα πόδια μου από κάπου, βάζοντας τέρμα στην επαναλαμβανόμενη φωνή απελπισίας… Έμεινα ακίνητη χωρίς να ξέρω τι να κάνω. Ν΄αρχίσω να χτυπάω κουδούνια, να φωνάξω.. τι..
Ένας κύριος φάνηκε να έρχεται από την άλλη μεριά του δρόμου. Πλησιάζοντας τον κοίταξα γεμάτη απορία, έντονα να καταλάβει ότι τον ρωτούσα, αν ξέρει. Η φωνή είχε γίνει ξεκάθαρη πλέον “δεν μπορώ άλλο”. Μόλις έφτασε δίπλα μου ρώτησα “το ακούτε;” Ο άνθρωπος σταμάτησε, άκουσε και μου είπε. Μην ανησυχείτε είναι ένας φουκαριάρης, ξέρετε, μάλλον τα έχει χάσει, έτσι κάνει κάθε μέρα…. και με προσπέρασε.
Δεν ξέρω τι εννοούσε με τη λέξη “φουκαριάρης”. Πολύ περισσότερο δεν κατάλαβα τι εννοούσε λέγοντας “μην ανησυχείτε”.
Πως γίνεται να μην ανησυχεί κάποιος, ακούγοντας αυτή τη κραυγή;
Πως γίνεται να μην ανησυχούμε με όλες τις φωνές που αρχίζουν και να βγαίνουν σιγά σιγά από τους τοίχους και μας προειδοποιούν πως έχουν ανοίξει οι πόρτες της κόλασης;
Ο συγκεκριμένος φουκαριάρης μπορεί να ήταν τρελός, μπορεί να ήταν απλά κάποιος που είχε σταματήσει τη ζωή του σ΄αυτό ακριβώς που έλεγε “δεν μπορώ άλλο”…
Δεν ξέρω πόσες εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αυτή τη στιγμή, λένε το ίδιο πίσω από τους τοίχους τους, ακόμα κι αν δεν τους ακούμε. Πόσες φορές το φωνάζουμε εμείς οι ίδιοι, χωρίς να μας ακούει κανείς. Θα μπορούσε να είναι το κεντρικό σύνθημα σε οποιαδήποτε συγκέντρωση… Το αναρτημένο πανό στη πρώτη σειρά μιας πορείας. Το σημείωμα που μπορούμε να καρφώσουμε πάνω στο χάρτη της χώρας που οδηγείται στο πάτο χωρίς ελπίδα να κρατηθεί από πουθενά.
Ανθρώπους απελπισμένους που η Πολιτεία τους καλεί να κοιτάνε στο βάθος του τούνελ μήπως διακρίνουν κάποιο φωτάκι και βλέπουν πως αυτό το φωτάκι ναι έρχεται. Αλλά δεν είναι φως, είναι φλόγα. Φλόγα από πεδίο πολέμου..
“Δεν μπορώ άλλο”. Επαναλαμβανόμενο. Ασταμάτητα. Μέχρι κάποιος ν΄ακούσει. Μέχρι ν΄ακούσουμε. Να χτυπήσουμε το κουδούνι να προλάβουμε πριν πέσει κι άλλος ένας κάτω από το μπαλκόνι, μήπως και το καταλάβουμε καλύτερα. Πίσω από τις ατέλειωτες ηλίθιες συζητήσεις των επώνυμων τηλεμαϊντανών, πίσω από τις θρασύτατες δηλώσεις των κυβερνώντων, το δάχτυλο που κουνιέται αυστηρά μπροστά στο μάτι μας, απειλητικό πως θα μας το βγάλει, αν δεν…
Υπάρχει η πλέον απλή ανάλυση των γεγονότων..
“Δεν μπορώ άλλο”. Αυτή η μικρή κραυγή από τη κόλαση, είναι μετέωρη γιατί δεν έχει βρει τη κατάληξή της ακόμα….
Δεν μπορώ άλλο, γι΄αυτό θα κάνω αυτό… Και το αυτό να μην είναι ένα τραγικό σταμάτημα αλλά μια κατευθυνόμενη οργή, στους κατάλληλους αποδέκτες. Με κάθε τρόπο.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
MAS EFTASAN NA MHN MPOROUME ALO!!!MAS SITANE PERISOREROUS FOROUS APOTI EXOUME ISODIMA(POU MAS EKOPSAN OLOI AFTOI KOMMATA STHN BOULH ME PSIFISMA LITOTITAS(MIOSEIS MIS8ON KAI SINTAKSEIS KAI POLA ALA…) GIA TON ELLHNIKO LAO!)XASAME APO AFTHN THN BARBARI POLITIKH 5000APELPISMENI SINAN8ROPI MAS EPIDI DEN ANTEKSAN ALO!!PIOS 8A LOGODOTISEI GIA OLA AFTA???TA KANALIA H DHMOSIOGRAFI,TA SEID STO INTERNET H H TREUKA POU DEN EXEI DIKEOMA IPOGRAFIS KAI PSIFO EMPISTOSINEIS???H BOULH EITAN IPOXREOMENEI NA KANEI STASEI PLIROMON PROS STO EKSOTERIKO(TO EXOUN EFARMOSEI KAI ALES XORES)PROGITE O LAOS THS XORAS!!DIA8NES NOMOS!!
ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ.ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ.ΑΥΤΟΙ ΕΚΑΝΑΝ ΟΣΑ ΕΚΑΝΑΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ,ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΡΙΑ ΜΑΣ ΤΙ ΚΑΝΑΜΕ;ΤΙΠΟΤΑ!!!!!!!!!!!!!ΑΠΛΑ ΣΚΥΨΑΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΚΑΚΟΜΟΙΡΙΑΖΟΜΑΣΤΕ.ΧΑΣΜΕ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΧΕΙ ΠΑΙΞΕΙ ΣΥΜΑΝΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΣΤΙΣ ΤΟΣΕΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ, ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΖΟΥΣΑΝ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΗΤΑΝ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΗΡΙΖΕΙ.ΟΧΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΛΛΑ ΗΘΙΚΑ.ΟΜΩΣ ΩΣ ΕΚ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΣΕ ΤΟΣΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΤΟΜΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΙΜΗ ΣΤΙΓΜΗ,ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΦΩΝΑΖΑΝ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ.ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΟΛΗ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΩΔΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣ ΑΝΑΙΣΤΗΣΙΑΣ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ!
Εμ βεβαια1 Οταν οι αξιες ηταν αλλες. Τροπο του λεγειν αξιες γιατι μονο αυτο δεν ηταν. Οπως το να παρει καποιος το καλυτερο αμαξι το καλυτερο σπιτι τα πανακριβα ρουχα-μαρκες. Ετσι για να σκασει και ο γειτονας ο οποιος με την σειρα του παλευε να ξεπερασει και να κοντραρει αυτον που τα ειχε αγοραζονας περισσοτερα. Και να τα καταναλωτικα και να τα στεγαστικα. Ε τωρα ας φαμε σκατα. Θελουμε χρονο και κυριως ΠΟΝΟ για να επανελθουμε αλλιως δεν……..Και δυστυχως ο χρονος ειναι εναντιον μας μιας και ολα ειναι προαποφασισμενα και τωρα εμεις παλευουμε και καλα να ξυπνησουμε. Αιντε να δουμε
ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΩΝΑΞΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ "ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ" ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΥΛΙΚΑ ΑΓΑΘΑ , ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΤΑ ΥΠΟΛΟΓΙΖΩ . ΕΥΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ , ΠΑΙΡΝΩ ΜΙΑ ΒΑΘΙΑ ΑΝΑΣΑ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΖΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ ΚΙ ΕΤΣΙ ΜΑΖΙ , ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ .
Αυτό το άρθρο και άλλα όμοια του θα πρέπει να μας ξυπνανε από τον ύπνο που ακόμα κοιμόμαστε γιατί με μια προσεκτική ματιά θα δούμε ότι ζούμε ακόμα σε παλιές εποχές και κάνουμε όνειρα θερινής νυκτός. Ένας σκεφτόμενος νους αν γυρίσει στο παρελθόν μπορεί να δει τι ακριβώς έχουμε πάθει , θέλουμε μόνο χρήμα και να περνάμε καλά οι νεοέλληνες. Την 10ετια του 80 μοίραζαν χρήμα οι έχοντες την εξουσία, στις αρχές του 90 θυμάμαι στα πάνελ της TV και σε εφημερίδες αναλυτές που ήξεραν και έβλεπαν μπροστά να λένε και να γράφουν ότι το 2010 και μετά τα ασφαλιστικά ταμεία θα τα έχουν παίξει αλλά κανένας δεν τους έδινε σημασία και οι εχοντες την εξουσία δεν έκαναν και τίποτα για να μαζευτούμε και να βάλουμε μυαλό, στην δεκαετία του 2000 γίναμε όλοι μπρουκληδες νεοέλληνες κάργα δάνεια για το τίποτα, δώσε και σε μένα μπάρμπα, προς το τέλος φώναζε ο Καραμανλής ο νεώτερος να μαζευτούμε κάπως και να χαμηλώσουμε μισθούς, ε ρε κάηκε η Αθήνα και έλεγαν οι των Μ.Μ.Ε. και οι υπόλοιποι λεφτά υπάρχουν και όχι στην γενιά των 720 ευρώ αποτέλεσμα ήρθε ο λεφτά υπάρχουν και να τα μνημόνια και μετά η τρίτο κομματική και πάει λέγοντας και μετά, να να κλείνουν επιχειρήσεις, να να κλείνουν μαγαζιά, να να διώχνουμε κάργα από το δημόσιο και η ανεργία να φουντώνει και να θεριεύει, να να τάζουν ανάπτυξη αλλά πως θα την κάνουν την ανάπτυξη ούτε αυτοί ξέρουν και κάργα φόροι και δώσε φόρους και οι τιμές στα ύψη και οι πλούσιοι να γινονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι και να ετοιμάζονται να μεινουν σε σπιτια από τσίγκια όπως οι βραζιλιάνοι φτωχοί και έρχεται χειμώνας ε ρε κρύο που θα φάμε πάλι και ο νεοέλληνας στον ύπνο του να ζήσει πάλι μέρες δόξας περιμένοντας την αντιπολίτευση, που τάζει (μην ξεχάσω και τον μπαμπούλα της χρυσής αυγής που τον κατασκεύασαν για να πάρει την θέση του Κ.Κ.Ε. από το 1945 έως το 80 και κάτι που έλεγαν στον όχλο έρχονται οι κόκκινοι να μας πάρουν τα σπίτια, τώρα θα τα πάρουν άλλοι και δεν είναι και κόκκινοι) γιατί έτσι πρέπει να κάνει με την γλώσσα της δεκαετίας του 80 και του 90 όλα θα τα κάνω όπως πριν, είμαστε άξιοι της τύχης μας, ο όχλος θέλει μόνο να του τάζουν οι άλλοι και αυτός να τρώει μόνο χωρίς να ξυπνά από τον ύπνο. Πόσες φωνές έχουμε να ακούσουμε ακόμα από την κόλαση? Κανένας δεν ξέρει , νάνι όχλε νάνι.