Σαν
κάποια φιλμ που δείχνουν γεγονότα της ίδιας ημέρας να επαναλαμβάνονται
αενάως με μικρές διαφορές, μέχρι να επέλθει κάποια ουσιαστική
αλλαγή-επιλογή κίνησης από τον πρωταγωνιστή; («Τρέξε ΑόλΑ, τρέξε», «Η
Ημέρα της Μαρμότας» και άλλα.κινηματογραφικά φιλμ).

Στην
εσωτερική παράδοση πιστεύεται ότι το άτομο, ζει συρρέοντας μέσα σε ένα
όνειρο, μέσα σε ένα σύμπαν, ένα περιβάλλον, που υλοποιεί σαν
παρατηρητής, από το πεδίο των άπειρων δυνατοτήτων (κβαντική φυσική).
Εκεί, ως εν δυνάμει θεός, συλλέγει εμπειρίες, στην προσπάθειά του να
γίνει μια πραγματική ύπαρξη. Η ταινία του περιέχει κάθε φορά πόρτες
διαφυγής, σχέδια και σενάρια απόδρασης από το όνειρο αυτό, τα οποία όμως
μόνο το ίδιο το άτομο, μέσα από την ελεύθερη επιλογή του μπορεί να
πραγματοποιήσει, ή όχι.

Περιφέρεται λοιπόν σε κύκλο, όπως ένα ζώο δεμένο σε πάσαλο που γυρίζει γύρω-γύρω, χωρίς να πηγαίνει πουθενά…

Μπορεί
αυτός ο ατελείωτος, δεσμευτικός, φαύλος κύκλος, να γίνει μια
σπειροειδής ανέλιξη ή ακόμα και μια κάθετη ευθεία προς την πραγματική
ζωή απελευθερώνοντας το άτομο από αυτόν τον εφιάλτη;

Ναι! Η
απάντηση στο ερώτημα αυτό, είναι και η αιτία-κίνητρο, να ξεκινήσει την
πορεία του στην πνευματική ατραπό. Μόνο εφόσον το άτομο επιλέξει
συνειδητά να αποδράσει, προσανατολιζόμενος προς την ελευθερία,
εισέρχεται σε αυτό το μυστικό μονοπάτι της σπειροειδούς ανέλιξης.

Από
το σημείο αυτό και μετά, λαμβάνοντας την καθοδήγηση που του χρειάζεται
(όταν ο μαθητής είναι έτοιμος, εμφανίζεται ο διδάσκαλος), αρχίζει να
ανεβαίνει ένα-ένα τα σκαλοπάτια της σκάλας, ή πνευματικής ατραπού, που
αποτελούν, το καθένα ξεχωριστά και μια δοκιμα- σία-ορόσημο στην ανέλιξή
του.

Πριν ξεκινήσει, σκληρός και άκαμπτος, θα μπορούσαμε να
πούμε ότι είναι σαν ένα σκληρό πέτρωμα (γήινο στοιχείο), που στην πορεία
συνεχώς μαλακώνει, πλάθεται και μετουσιώνεται σταδιακά σε ρευστότερο
και υψηλότερης ενεργειακής δόνησης στοιχείο (υγρό, αέριο, φωτιά).

-Στη αρχή της Ατραπού διακατέχεται από αχαλίνωτη επιθυμία να μάθει, να αφομοιώσει τη γνώση.
-Όταν
ξεπεράσει το φλογερό αυτό στάδιο και εμπλουτιστεί με υπομονή και
επιμονή, δοκιμάζεται στην πίστη, στη υπερνίκηση του φόβου του να
εγκαταλείπεται στη δύναμη της πίστης του.
-Οι επιτυχείς εξετάσεις του
στην πίστη του δίνουν πρόσβαση σε τεράστιες και απρόσμενες δυνάμεις που
πρέπει να κατανοήσει από πού προέρχονται, γιατί του γίνονται διαθέσιμες
και που οδηγεί η λάθος χρήση τους.
-Τότε προκύπτει η ανάγκη της διάκρισης.
-Όλα αυτά τα μαθήματα θα τα μετουσιώσει, στο στάδιο της ατραπού που ακολουθεί, σε μια Θεία Αρετή που λέγεται ανιδιοτελής αγάπη.

Τι είναι η αγάπη;

Εδώ και αιώνες εμείς οι άνθρωποι μιλάμε γι’ αυτή, όμως ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να την ορίσουμε απόλυτα.

Είναι
ένα αγαθό, μια πανίσχυρη, υψηλής δόνησης αρετή, μια ισχυρή δύναμη, που
μπορούμε να τη διαχειριστούμε με διάκριση; ή τι άλλο; Είναι όλα αυτά και
ακόμα πιο πέρα. Είναι ο ίδιος ο Θεός. Είναι Φως και Ζωή. Είναι η
πνευματική συγκολλητική ουσία που κρατάει όλο το σύμπαν μαζί. Η Θεϊκή
Ουσία που κατά τον Μπόρις Μουράβιεφ «χωρίς αυτή ο άνθρωπος είναι μια
θλιβερή ύπαρξη, που η μόνη της ελπίδα είναι να μπορέσει κάποτε να φέρει
την αγάπη στη ζωή του». Η επιδίωξη της αγάπης είναι ο βασικός σκοπός της
ζωής του κάθε ανθρώπου.

Ο δευτερεύων σκοπός του, είναι να σβήσει τις οφειλές του-αποτελέ- σματα των πράξεών του.

Η Δεύτερη γέννηση:
Το
στάδιο αυτό της ατραπού, η δοκιμασία δηλαδή της αγάπης, είναι το
λεγόμενο διά πυρός βάπτισμα, η σωτηρία, η δεύτερη γέννηση, ή
Χριστοποίηση, ή Θεοποίηση, ή φώτιση, δηλαδή η ένωση με το φως.
Ανακαλύπτει το ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ μέσα του και μπαίνει μέσα σε αυτό.
Δεν
αποκτά την αγάπη, αλλά αντιλαμβάνεται ότι εμπεριέχεται μέσα στην αγάπη.
Τότε απελευθερώνεται από την επίδραση της ταινίας και αρχίζει να βαδίζει
σε έναν καθαρά πνευματικό δρόμο προς την αθανασία (η περαιτέρω πορεία
είναι ένα άλλο θέμα).
Πως θα βρούμε και θα βιώσουμε την αγάπη;

To Alter Ego (το άλλο μισό), ο έρωτας και ο μύθος του ανδρόγυνου:
Στο
σημείο αυτό υπεισέρχεται η έννοια του έρωτα. Η δημιουργία του ανθρώπου,
«κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού» έγινε με τη μορφή του Ανδρόγυνου
πριν αρχίσει η ταινία, πριν δηλαδή από την πτώση στο υλικό πεδίο και το
διαχωρισμό τού αστρικού σώματος της μιας οντότητας του ανδρόγυνου, σε
δύο πολικά όντα.

Τώρα έρχεται το ερώτημα:

Αφού όλα είναι Ένα και όλα περιλαμβάνονται στη μία και μοναδική έννοια Απόλυτο – Θεός. Τότε που είναι ο διαχωρισμός;

Ο
αποχωρισμός αυτός δεν υπάρχει έτσι όπως τον αντιλαμβανόμαστε με το νου
μας. Είναι θέμα συνείδησης. Η ταύτιση με το υλικό σώμα και το Εγώ της
προσωπικότητας, είναι που διαχώρισε την άλλοτε αδιαχώριστη συνείδηση των
πολικών όντων, την ενιαία δηλαδή συνείδηση του πραγματικού, του Θείου
Εγώ και εισήγαγε την έννοια της θνησιμότητας. Από τότε, κάθε άνδρας και
κάθε γυναίκα (απεικόνιση στο υλικό πεδίο αυτού του διαχωρισμού) θρηνεί
και αναζητά το πολικό του, δηλαδή το απόλυτα συμπληρωματικό του, ον, το
Alter Ego, το άλλο του μισό, για να επαν-ενωθεί μαζί του.

Ο
πόνος αυτός του αποχωρισμού και της μοναξιάς των πολικών όντων, έχει σαν
βαθύτερη ερμηνεία, τον αποχωρισμό της ψυχής από την αγκαλιά του
απολύτου. Κάθε τέτοιο ρομαντικό ειδύλλιο είναι η υλική εκδήλωση του
«Θείου έρωτα», του πόθου της ψυχής για επαναφορά της στους κόλπους του
Απολύτου, είτε μιλάμε στην περίπτωση αυτή για άνδρα, είτε για γυναίκα
(κάθε ψυχή είναι το θήλυ απέναντι στο Απόλυτο που θεωρείται το άρρεν).

Ο
έρωτας και η ρομαντική αγάπη του ζεύγους των πολικών όντων, είναι το
μέσον που θα παρέχει τις απαραίτητες ενέργειες για τη διαφυγή, για την
επανένωση του αστρικού σώματος του ανδρόγυνου, ώστε να βγουν έξω από την
επίδραση της αενάως επαναλαμβανόμενης ταινίας τους, στην πραγματική ζωή
(66+ 4 συν- δυασμοί-νόμίμοι εραστές, σύμφωνα με τον Μπόρις Μουράβιεφ,
ένα όμως είναι μόνο το απόλυτα πολικό όν, αλυσίδες-δεσμοί στον ουρανό).

Τι συμβαίνει μεταξύ των πολικών όντων;

Ταιριάζουν
απόλυτα. Όπου είναι ανίσχυρος ο ένας, είναι ισχυρός ο άλλος. Όπου ο
ένας σταματά, τον ωθεί ο άλλος. Μεταξύ των δύο αυτών ατόμων
δημιουργείται μια ακατανίκητη έλξη, ο έρωτας, που μέσα από την
εξιδανίκευση και την έμπνευσή του διαπλάθεται το συγκινησιακό κέντρο του
ατόμου(κέντρο της καρδιάς). Το συγκινησιακό κέντρο είναι πηγή
ενέργειας. Αυτό θα παρέχει τα ενεργειακά ποσά που είναι απαραίτητα για
την δονητική άνοδο του ατόμου στο υψηλό πεδίο της αγνής αγάπης. Η
εξάσκηση του κέντρου αυτού μας δίδει την κυριαρχία πάνω στο ερωτικό
κέντρο(σεξ) και αντιστρόφως. Εξάσκηση του ερωτικού κέντρου δεν σημαίνει
απαραίτητα αποχή από το σεξ, αλλά ίσως έλεγχο (βλέπε «Το ερωτικό Ταό»). Η
ταυτόχρονη εκγύμναση και του διανοητικού κέντρου, διαμορφώνει μια
ισορροπημένη οντότητα (η ισορροπία των κέντρων είναι άλλο, μεγάλο
κεφάλαιο).

Η συνένωση των δύο πολικών οντοτήτων παρέχει τις
απαραίτητες ενέργειες και κλείνει τον κύκλο. Κάθε εκδήλωση ζωής αρχίζει
με μια ερωτική πράξη. Στο επόμενο ανώτερο επίπεδο εκδήλωσης της ζωής και
πάλι η ενέργεια του ερωτικού κέντρου θα κάνει το ξεκίνημα.

Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς στη ζωή μας στην κατεύθυνση αυτή;