Τι είναι η Νέα Παγκόσμια Τάξη; Μπορούμε να πούμε ότι η πάνω απ’ όλα η Νέα Παγκόσμια Τάξη είναι μια βούληση για παγκοσμιοποίηση και ομογενοποίηση, είναι σίγουρα ο στόχος της Μασονίας που είναι πιο κοντά από ποτέ, για να επιτευχθεί. 
Η Νέα Παγκόσμια Τάξη είναι ένα κοινωνικό σύστημα που δεν έχει ξαναδεί η ανθρωπότητα, όπου όλες οι παγκόσμιες δυνάμεις θα συγκεντρωθούν σε ένα ενιαίο κρατικό ίδρυμα, oι Μασόνοι θα λένε ότι είναι η μεγάλη ανθρωπιστική αδελφότητα που έχει υποστεί διώξεις τους τελευταίους 4 αιώνες τουλάχιστον, οι Εβραίοι αποκρυφιστές θα λένε ότι είναι το σημάδι της 

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ

ΕΔΩ ΤΟ Α΄ ΜΕΡΟΣ : Ο ΙΔΡΥΤΗΣ
Πριν αρχίσουμε να αναλύουμε το τελετουργικό για έναν από τους πιο φανερούς βαθμούς της Μασονίας, πρέπει να καταλάβουμε ότι η Μασονία είναι και ό, τι ο μηχανισμός λειτουργίας της.

Η Μασονία είναι μια σέχτα πυραμιδικού χαρακτήρα, δομημένη σε βαθμούς, και ανάλογα με την
επιλεγμένη ιεροτελεστία, αυτοί οι βαθμοί μπορεί να ποικίλουν σε αριθμό. Κάθε βαθμός αντιπροσωπεύει ένα επίπεδο προόδου της δομή της οργάνωσης. Έτσι στους πρώτους βαθμούς , το μήνυμα που διαβιβάζεται στα μέλη δεν είναι το ίδιο με αυτό που διαβιβάζεται σε ανώτερους βαθμούς, επομένως τα χαμηλόβαθμα μέλη, αγνοούν την « πραγματική φύση» της οργάνωσης στην οποία ανήκουν και άρα, τον πραγματικό σκοπό της.

Στις χαμηλότερες βαθμίδες, συνήθως υπάρχουν άτομα με οικονομική ή κοινωνική επιρροή που χρησιμοποιούνται για την υπεράσπιση των συμφερόντων της οργάνωσης σε υλικό επίπεδο. Στους ανώτερους βαθμούς είναι εκείνοι των οποίων οι γνώσεις και οι δεξιότητες τους καταστούν ικανούς με τις αποκαλύψεις που διαδοχικά λαμβάνουν να πληροφορούνται για την πραγματική φύση των μασονικών στοών, ενώ προοδεύουν μόνο, όσοι είναι προδιατεθειμένοι να αποδεχθούν τις «αλήθειες» που θα τους φανερώνονται σταδιακά.

Έχοντας λοιπόν μια πυραμιδική δομή, είναι πολύ λίγοι εκείνοι που γνωρίζουν ακριβώς τη φύση της Μασονίας και, ως εκ τούτου πολλοί είναι αυτοί που εξαπατήθηκαν και έχοντας πλήρη άγνοια ,εξυπηρετούν τους σκοπούς της.

«Η Μασονία κρύβει τα μυστικά της από όλους, εκτός από τους Μύστες και τους Σοφούς, ή τους Εκλεκτούς και χρησιμοποιεί ψεύτικες εξηγήσεις και βολικές ερμηνείες συμβόλων για να παραπλανήσει μόνο, όσους αξίζει να παραπλανηθούν…»

Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΧΙΡΑΜ ΑΜΠΙΦ

Ο θρύλος του Χίραμ Άμπιφ συνδέεται με το τρίτο ή τέταρτο βαθμό του Τεκτονισμού (με την υπακοή), είναι επομένως μια διδασκαλία αρκετά διαδεδομένη στις Στοές και ως εκ τούτου αποτελεί μια διαδεδομένη αυταπάτη μεταξύ των οπαδών, την οποία θα αναλύσουμε διατηρώντας μια αντικειμενική ματιά.

Αυτή η ιστορία εμφανίζεται στο βιβλίο «Το μυστικό της Μασονίας» του Μεγάλου Μαγίστρου Μασόνου και υψηλόβαθμου Ιλουμινάτι του Ρόμπερτ Άμπελέιν .Ο μύθος του Χιράμ είναι η ψυχή της Μασονίας από τον δέκατο όγδοο αιώνα.

Στην αρχή του κόσμου, δύο θεοί μοιράζονταν το σύμπαν. Ένας, ο Αδωνάι, ο οποίος είναι ο Κύριος της Ύλης και του στοιχείου της Γης, και ο άλλος, ο Ίμπλις (Εωσφόρος), που είναι ο Κύριος του Πνεύματος και του στοιχείου της Φωτιάς.

Ο Αδωνάι δημιουργεί και ζωντανεύει τον πρώτο και υποταγμένο σ’ αυτόν, άνθρωπο της λάσπης. Έχοντας συμπόνια για αυτόν τον πρωτόγονο και τον μωρό άνθρωπο, που ο Αδωνάι θέλει να τον μετατρέψει σε σκλάβο του και παιχνίδι του, ο Ίμπλις και οι Ελοχίμ (οι δευτερεύοντες Θεοί ) ξυπνάνε το πνεύμα του, και του δίνουν ευφυΐα και νόηση.
Εδώ εκφράζεται η δυαδική πεποίθηση της Μασονίας, δηλαδή η αιρετική πίστη σε δύο Αρχές Δημιουργίας. Η μία εκπροσωπείται από τον Εωσφόρο, ο οποίος παρουσιάζεται ως “ανθρωπιστής” εγγυητής της «προόδου» του ανθρώπου που συνδέεται με το στοιχείο της φωτιάς, και ο άλλος ο Αδωνάι (“Ο Κύριος “στα εβραϊκά), δηλαδή ο μονοθεϊστικός Θεό του Χριστιανισμού, ένας Θεός που εξομοιώνεται με την Ύλη, με το στοιχείο της γης και παρουσιάζεται ως ένας κατώτερος Θεός, οπισθοδρομικός και κακός, που αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ως έναν απλό σκλάβο στην υπηρεσία του.

Επίσης γίνεται αναφορά στους “Ελοχίμ”, που σύμφωνα με το κεφάλαιο 6 της Γενέσεως, χάσανε την αξιοπρέπειά τους και γενεαλογικά προέρχονται από τους αρχαίους Γίγαντες, και είναι προϊόν από την παρεκκλίνουσα ένωση με γυναίκες-ανθρώπους.

Ενώ η Λίλιθ, η αδελφή του Ίμπλις, είχε κρυφό εραστή τον Αδάμ, τον πρώτο άνθρωπο, και του δίδαξε την τέχνη της σκέψης, ο Ίμπλις αποπλάνησε την Εύα, την προερχόμενη από τον Πρώτο Άνθρωπο, την γονιμοποίησε με το σπόρο του Κάιν, και τότε γλίστρησε από τη μήτρα της μια θεϊκή σπίθα. Συνεπώς, σύμφωνα με την παράδοση του Ταλμούδ, ο Κάιν γεννήθηκε από τις ερωτικές επαφές της Εύας και του Ίμπλις ή Σαμαέλ (υπέρτατο δηλητήριο). Ο Άβελ γεννήθηκε από την ένωση του Αδάμ και της Εύας.

Και εδώ υπάρχει το μεγάλο ψέμα του της Μασονίας, η αλλοίωση και η παρερμηνεία της βιβλικής ιστορίας του προπατορικού αμαρτήματος της Εύας που το παρουσιάζει ως μοιχεία με τον Ίμπλις .Ο Ίμπλις είναι ο έκπτωτος άγγελος ή ο Σατανάς για τους χριστιανούς (τον ονομάζουν έτσι ειδικά στην Ανατολή) ως εκ τούτου, η Μασονία βασίζεται σε ιστορίες ορισμένων απόκρυφων αιρέσεων του Ιουδαϊσμού, που αποδίδουν μια θεϊκή καταγωγή στον Κάιν, για τον οποίον ισχυρίζονται ότι είναι ένα προϊόν Νεφελίμ από την ένωση του «Θεού» Εωσφόρου με την Εύα και ασφαλώς υποστηρίζουν ότι είναι οι απόγονοι αυτού του “ημίθεου”. Ως εκ τούτου με βάση αυτήν την γενεαλογία γίνονται κληρονόμοι του δικαιώματος των «ημίθεων» και είναι κάτοχοι μιας “κρυμμένης γνώσης” που δίνει πρόσβαση στην «αυτο-θέωση» του ανθρώπου, καθώς η υπεροχή τους δίδεται ως δεδομένη από την φύση των ημίθεων. Για μας είναι μόνο είναι μόνο μία ένδειξη της αξίωσής τους να λέγονται κληρονόμοι μιας εωσφορικής κληρονομιάς που το μόνο που κάνει είναι να αποκαλύπτει την κακότητα και τη διαφθορά της εν λόγω αιρέσεως.

Αργότερα, ο Αδάμ, δεν θα νιώθει τίποτα άλλο παρά μόνο περιφρόνηση και μίσος για τον Κάιν, ο οποίος δεν είναι ο αληθινός γιός του. Η Ακλίνια η αδελφή του Κάιν, ο οποίος την αγαπά, θα δοθεί ως νύφη στον Άβελ. Παρά το γεγονός αυτό, ο Κάιν αφιέρωσε την «εφευρετική του νοημοσύνη», που προέρχεται από τους Ελοχίμ, για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης της οικογένειάς του, που εκδιώχθηκε από την Εδέμ και περιπλανήθηκε στη γη. Αλλά μια μέρα που κουράστηκε να βλέπει την αχαριστία και την αδικία και τις προσπάθειες του χωρίς ανταπόκριση, θα επαναστατήσει και θα σκοτώσει τον αδελφό του Άβελ.

Εμφανίζεται ξανά ο Κάιν, ο δολοφόνος, ως πρόδρομος της προόδου στη Γη και αποδίδεται ως ο κάτοχος της “εφευρετικής νοημοσύνης” που είναι δοσμένη από τους “Ελοχίμ”, την οποία χρησιμοποιεί για να “βελτιώσει τις συνθήκες της οικογένειάς του». Φυσικά σε αυτή την ιστορία δικαιολογείται η εγκληματική πράξη του Κάιν εναντίον του αδερφού του, ως δίκαιη πράξη εξέγερσης. Η Μασονία μας δείχνει εδώ ότι η πηγή της «αληθινής γνώσης”, είναι οι “Ελοχίμ” που τιμωρήθηκαν για την απρέπειά τους, από τους οποίους προέρχεται η «εφευρετική νοημοσύνη του ανθρώπου.”

Για να δικαιολογηθεί, o Κάιν απευθύνεται προσωπικά στον Χιράμ. Του περιγράφει την οδυνηρή μοίρα του. Μόνος του καλλιεργούσε τη γη, όργωνε, έσπερνε, μάζευε την σοδειά, κάνοντας όλες τις επίπονες δουλειές, ενώ Άβελ, καθόταν άνετα κάτω από τα δέντρα και παρακολουθούσε χωρίς κόπο τα κοπάδια.
Όταν ήρθε η ώρα να προσφέρουν τις καθιερωμένες θυσίες για τον Αδωνάι, τον Κύριο που βρίσκεται έξω από τη γήινη σφαίρα, ο Κάιν επέλεξε μια αναίμακτη προσφορά: φρούτα, και στάχυα σιταριού.
Ο Άβελ αντίθετα, προσφέρει ένα ολοκαύτωμα από τα πρωτογέννητα ζώα του κοπαδιού του. Και ως κακός οιωνός για τον Κάιν, ο καπνός της θυσίας του Άβελ ανέβηκε κατευθείαν και περήφανα στον ουρανό, ενώ η φωτιά του Κάιν έπεσε στο έδαφος, δείχνοντας την απόρριψη του Αδωνάι.

Εδώ ο Κάιν παρουσιάζεται ως θύμα της αδικίας και της εκδίκησης του Αδωνάι, ο οποίος περιφρονεί τις προσφορές του και τον υποχρεώνει να δουλεύει στη γη εξοντωτικά , ενώ ο αδελφός του, ο Άβελ, απολαμβάνει την θεία χάρη. Η Μασονία προσπαθεί με αλληγορικό τρόπο (ή ίσως και άμεσο) να παρουσιάσει τον Θεό ως έναν Κύριο άδικο, εναντίον του οποίου ο άνθρωπος πρέπει να επαναστατήσει.
Ο Κάιν στην συνέχεια εξηγεί στον Χίραμ ότι κατά τη διάρκεια των αιώνων, τα παιδιά που γεννήθηκαν από αυτόν, οι γιοι των Ελοχίμ, εργάζονται αδιάκοπα για τη βελτίωση της τύχης των ανθρώπων, και ο Αδωνάι, γεμάτος από ζήλια, προσπαθεί να εξολοθρεύει το ανθρώπινο γένος με τον κατακλυσμό. Θα δει όμως το σχέδιό του να αποτυγχάνει χάρη στον Νώε, ο οποίος προειδοποιήθηκε για την επικείμενη καταστροφή, σε ένα όνειρό του από τους Γιους της Φωτιάς.

Φυσικά, οι Μασόνοι ισχυρίζονται ότι είναι οι άξιοι απόγονοι αυτών των Ελοχίμ (συμβολικά;), που εργάζονται για τη βελτίωση των συνθηκών του ανθρώπου, ενάντια σε έναν διεστραμμένο Θεό, ο οποίος προσπαθεί να τον εξολοθρεύσει. Δεν λείπουν από τις μασονικές ιστορίες οι προσπάθειές τους, να χειριστούν το πρόσωπο των Πατριαρχών, των Προφητών, ακόμη και του ίδιου του Χριστού, τους οποίους παρουσιάζουν με βλάσφημο τρόπο ως όργανα της βούλησης των δαιμόνων, όπως έχει γίνει και με την ιστορία του Νώε.
Κατά την επιστροφή του Χίραμ στον αισθητό κόσμο, ο Τούμπαλ Κάιν του αποκαλύπτει ότι η Μπάλκις , η βασίλισσα του Σαβά, κατάγεται επίσης από τον Κάιν η οποία είναι σύζυγος προορισμένη για την αιωνιότητα.
Στη συνέχεια, πριν από την αναχώρηση της βασίλισσας του Σαβά, ο Χίραμ και η Μπάλκις θα ενωθούν κρυφά, παρά την φθονερή εποπτεία του Σολομώντα. Ωστόσο, ο Χίραμ απόγονος της Ευφυΐας της Φωτιάς, και η Μπάλκις, απόγονος της Ευφυΐας του Αέρα δεν θα μπορέσουν να παραμείνουν ενωμένοι.

Ο Χίραμ δολοφονείται από τρεις συντρόφους του, οι οποίοι θέλησαν εσφαλμένα να γνωρίζουν τον μυστικό κώδικα των Διδασκάλων, προκειμένου να λαμβάνουν τον ίδιο μισθό με αυτούς. Το έγκλημα θα λάβει χώρα στον υπό κατασκευή Ναό της Ιερουσαλήμ, που ήταν άδειος εκείνη την στιγμή. Η Μπάλκις, επιστρέφοντας στη χώρα του Σαβά, χωρίς ποτέ να γίνει σύζυγος του Σολομώντα ,θα διασταυρωθεί, χωρίς όμως να τους δει, με τους τρεις δολοφόνους, οι οποίοι , μετέφεραν το πτώμα του Χίραμ για να το θάψουν στα κρυφά.

Θα κρατήσει στην αγκαλιά της το παιδί που θα γεννηθεί από τις κρυφές ερωτικές της επαφές με τον Διδάσκαλο Εργάτη. Αυτό το παιδί θα είναι αργότερα το πρώτο από τα παιδιά της χήρας

Το κείμενο δεν αφήνει πολύ χώρο για εικασίες και αμφιβολίες, έτσι ώστε ο νέος μασόνος να κατανοήσει “συμβολικά” την πραγματική καταγωγή της Μασονίας, η οποία διεκδικεί την Εωσφορική Κληρονομιά και έναν ρόλο προοδευτισμού και ανθρωπισμού στην ανθρωπότητα, ενάντια σ’ ένα Θεό και κατ ‘επέκταση σε μια εκκλησία, την οποία παρουσιάζουν ως οπισθοδρομική, μια εκκλησία που υποδουλώνει. Η Μασονία εμφανίζεται ως ένας θεσμός που υποστηρίζει το “Non Serviam” (Δεν Υπηρετώ) απέναντι στον Θεό, με δομή βασισμένη στην εξαπάτηση και την παρερμηνεία της Αγίας Γραφής ώστε να δώσει σ’ αυτήν ένα ψεύτικο “νόημα” για να δικαιολογήσει την θέση της, με λίγα λόγια είναι ένας αυθεντικός θεσμός του Αντίχριστου στον κόσμο.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

ΠΗΓΗ: pensamientodisidente.blogspot.g/

ΑΠΟΔΟΣΗ: Θωμαή Στεφανοπούλου