Ο ΧΩΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ!

Το Κολέγιο Καρλάις και Γκρέκσον είναι ένα ιδιωτικό κολέγιο, απέναντι από τον σταθμό στο Κλόσεστορ Ρόουντ στο Λονδίνο. Εκεί εκτίθεντο τα τετράδια του Ουίνστον Τσώρτσιλ, του περιβόητου πρωθυπουργού της Αγγλίας, τα οποία είναι τοποθετημένα σε εμφανή προθήκη με άλλα τεκμήρια, για να αποδεικνύεται η ιδιαιτερότητα και η σπουδαιότητα αυτού του ιδιωτικού κολεγίου, από το γεγονός ότι είχαν φοιτήσει σε αυτό μερικοί από τους πιο σπουδαίους Άγγλους στην ιστορία της χώρας. Στο κολέγιο αυτό είχα την τύχη να είμαι καθηγητής για δύο-τρία χρόνια στη δεκαετία του 1970.

Μια μέρα ένα μοιραίο γεγονός συνέβη. Η διευθύντρια, με μεγάλη θλίψη, μου ανακοίνωσε τον ξαφνικό θάνατο του συζύγου της και κλειδούχου του μικρού ιδιωτικού κολεγίου. Με παρακάλεσε τότε να παραλάβω προσωρινά τα κλειδιά της αιθούσης που δίδασκα και να έχω εγώ την ευθύνη της για λίγο καιρό. Έτσι και έγινε. Στην αίθουσα αυτή υπήρχε, ωστόσο, μία περίεργη πόρτα που είχε τραβήξει ανεξήγητα την προσοχή μου. Ίσως γιατί ποτέ δεν είχε ανοίξει παρουσία μου και ποτέ δεν κατάλαβα πού οδηγούσε.

Κάποια στιγμή, μου πέρασε από το μυαλό μια όχι και τόσο σωστή σκέψη. «Λες», σκέφθηκα, «κάποιο από τα κλειδιά που έχω στην κατοχή μου να ανοίγει αυτήν την περίεργη πόρτα;».

Η περιέργεια μου έγινε ακατανίκητη. Ένα απόγευμα λοιπόν, καθυστέρησα επίτηδες μετά το μάθημα. Όλοι είχαν φύγει. Ήμουν μόνος. Δεν κρατήθηκα. Δοκιμάζω το πρώτο κλειδί και η πόρτα ανοίγει! Προχώρησα μέσα, αλλά αμέσως στάθηκα έκπληκτος. Υπάρχουν τέτοια πράγματα; Αυτό που έβλεπα πρέπει να ήταν ένας αρχαίος λατρευτικός ναός σε χρήση! Πρώτη φορά έμπαινα σε ένα τέτοιο χώρο, τον οποίο αναγνώριζα μέσα από κείμενα αρχαίας ελληνικής μυθολογίας. Με κομμένη την ανάσα, σκεπτόμενος ότι παραβίαζα κάτι απόρρητο, κλείδωσα και έφυγα.

Ωστόσο, την άλλη μέρα ήμουν πιο αποφασισμένος. Ήθελα τουλάχιστον να ανακαλύψω την ταυτότητα του ναού. Ξαναπήγα. Είχα δει ότι υπήρχε βιβλιοθήκη μέσα. Πήγα κατευθείαν εκεί. Μα τι βλέπουν τα μάτια μου; Δεν το πιστεύω! Η βιβλιοθήκη είναι ελληνική και μάλιστα αρχαιοελληνική! Έχει συγγράμματα για τη Θράκη, τη Σαμοθράκη. Έχει χάρτες της περιοχής και πολλές χειρόγραφες σημειώσεις στα ελληνικά. Περιέχει ακόμα και ένα βιβλίο του Αντωνίου Χαλά, με τίτλο «Το υπολανθάνον Μυστήριο εις το Ελληνικόν Αλφάβητον», εκδόσεις (δεν θυμάμαι), διεύθυνση: Ασκληπιού 9 ή 19, Αθήνα 1956.
Αργότερα επαλήθευσα ότι ο μόλις απόθανανών κλειδούχος ήταν Δρυΐδης Αρχιερέας. Τι ήταν όμως το μυστήριο του ελληνικού αλφαβήτου που περιέγραφε το βιβλίο; Αποφάσισα να βρώ αμέσως το βιβλίο από την Αθήνα.

Ήταν αργά το απόγευμα, θα ανέβαινα την Ιπποκράτους για να λοξοδρομήσω για την Ασκληπιού. Κοντοστέκομαι στην αρχή της Ιπποκράτους. Δεν ανεβαίνω επάνω στην Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία. Είχα άλλωστε χρόνια να πάω. Πρόσεξα πως είχε μια διάλεξη με τίτλο: «Οι Μαθηματικοί κώδικες του Ελληνικού Αλφαβήτου», του καθηγητού των Μαθηματικών Κοσμά Μαρκάτου. Μα κάτι τέτοιο δεν ψάχνω;

Στο τέλος της διαλέξεως, ο από τότε φίλος μου, Κοσμάς, μου γνώρισε τον μεγάλο του Δάσκαλο και, εν συνεχεία, δικό μου Φίλο και μεγάλο Δάσκαλο, Θεοφάνη Μανιά. Την άλλη μέρα, μόλις προλαβαίνω την κα Χαλά. Της εξηγώ πού είχα δει το βιβλίο και εκείνη συγκι νημένη και κατ’ εξαίρεση, όπως μου εξηγεί, μου δίνει τα εξηντλημένα άπαντα του συζύγου της.

Από τον Θεοφάνη Μανιά μαθαίνω το μεγάλο μυστικό και εκείνος με ρωτάει για να του εξηγήσω, ως φυσικός και μαθηματικός, γιατί η θέση των αρχαίων ναών ήταν επιλεγμένη με αυστηρά γεωμετρικά και μαθηματικά κριτήρια και με «κάτι άλλο», που δεν είναι γνωστό στους επιστήμονες μέλη του κοινού – Members of the Public. (Βλέπε, Θεοφάνη Μανιά, «ΤαΆγνωστα Μεγαλουργήματα των Αρχαίων Ελλήνων»).

Οι αρχαίοι γνώριζαν την εξάρτηση της ύλης από τον χώρο για την επιλογή των τοποθεσιών, από τις οποίες επιτύγχαναν καλύτερη επικοινω νία ή ακόμη καλύτερες θεραπευτικές ιδιότητες (Ασκληπιεία). Ως φυσικός θα έπρεπε να βρω από ποιο «λογικό σημείο» θα επιτρεπόταν, με το σημερινό οικοδόμημα της Φυσικής, να ξεκινήσω για να θεμελιώσω κάτι τέτοιο.

Η Φυσική είναι γεμάτη φυσικές σταθερές. Μήπως αν μετρίαζα το αυθαίρετο -αν όχι θρασύ- αξίωμα για την παγκοσμιότητα των στα θερών και έδινα μία μικρή μεταβολή -τις περισσότερες φορές μη αισθητή-των διαφόρων αυθαίρετων σταθερών από τον εκάστοτε τόπο και εκάστοτε χρόνο, τότε η ύλη ίσως θα μπορούσε να μην έχει και τόσο αυτόνομες ιδιότη τες, αλλά ιδιότητες που θα εξαρτώνται από τον τόπο και τον χρόνο;
Τώρα συνειδητοποιώ, ολοκληρώνω και κατανοώ τα κριτήρια της επιλογής των αρχαίων:
Η ύλη, πράγματι, δεν έχει αυτόνομες ιδιότητες!

Οι ιδιότητες της επηρεάζονται από τον χώρο και τον χρόνο, από το «παν» του τόπου και του χρόνου. Για παράδειγμα: το βάρος, η σκληρότης, οι δυνάμεις συνοχής, η ταχύτητα πυρηνι κών μεταστοιχειώσεων, η εκλυόμενη ενέργεια κλπ, εξαρτώνται από έναν άλλο παράγοντα, που εδώ θα ονομάσουμε «το Παν» του τόπου και του χρόνου. Οι τιμές των σταθερών που δίνει η Φυσική είναι, προφανώς, μέσοι όροι των τιμών στον τόπο των εργαστηρίων και στον χρόνο που μετρήθηκαν.

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι οι μεταβολές των σταθερών θα πρέπει να είναι μικρές γύρω από μία μέση τιμή τους. Ωστόσο, πολλές φορές, είναι αρκετές για να αλλάξουν πολλά. Π.χ., η βαρομετρική πίεση της ατμόσφαιρας εξαρτάται από τον χρόνο και τον τόπο. (Σημειώστε ότι η Φυσική δεν έχει βρει ικανοποιητική εξήγηση για τις μεταβολές της ατμοσφαιρικής πίεσης και τη μη πρόκληση ανέμων κατά τη νύκτα, αντίθετα από ό,τι προβλέπει η σχετική θεωρία των Ναβιέρ-Στοκς, τη σχέση των ανέμων με το γεω ηλεκτρικό πεδίο, τον ηλεκτρομαγνητισμό, την ανθρώπινη φυσιολογία -«πονάω με τις αλλαγές του καιρού»-τη κάθετη αύξηση των επεισοδίων επιληψίας με τα βαρομετρικά χαμηλά και πολλά άλλα).

————————————————————————————-

Η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας (ΓΘΣ) προβάλλεται δημοσιογραφικά ως η μεγαλύτερη μαθηματική σύλληψη στη Φυσική που έχει κατακτήσει μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα. Αν αυτή η αξιολόγηση είναι σωστή, τότε θα έλεγα ότι η ανθρωπότης τελικά δεν έχει προχωρήσει πολύ και είναι πολύ πιο πίσω στη γνώση του φυσικού κόσμου σε σχέση με τον αρχαίο απόηχο του «Παντός», όσο και αν θέλουν να μας πείσουν οι δημοσιογράφοι για το αντίθετο!

Ιδιαίτερα για τη σύλληψη της υποτιθέμενης μεγαλύτερης θεωρίας του κόσμου, η κατάσταση είναι αξιοθρήνητη. Πράγματι, οι περισσότεροι φυσικοί και ιδιαίτερα οι, αυτοαποκαλούμενοι «μεγάλοι», ειδικοί της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας -της «μεγάλης αυτής σύγχρονης κατάκτησης»- αγνοούν, σχεδόν στο σύνολο τους, ένα τρομακτικό για αυτούς μαθηματικό θεώρημα: το θεώρημα της μίας μόνο αλληλεπίδρασης για τη ΓΘΣ (βλέπε σελίδες 115 και 117 των πρακτικών του Διεθνούς Συνεδρίου της Ολυμπίας του 1993 και εκεί αναφορές για τα όρια των θεμελίων της Φυσικής).

Σύμφωνα με αυτό το θεώρημα, με μια απλή γενική απόδειξη που καταλαμβάνει μία μόνο παράγραφο, οι εξισώσεις της ΓΘΣ δεν περιλαμβάνουν λύσεις αλληλεπίδρασης για περισσότερο απο δύο σώματα στο σύμπαν. Για παράδειγμα, έχοντας τη γνω στή λύση Σβάρτσαϊλδ προκύπτει από ένα σώμα, π.χ. τον Ήλιο, δεν υπάρχει άλλη λύση που να περιέχει δεύτερο σώμα, π.χ. τη Σελήνη ή ένα άλλο αστέρι! Αυτό σημαίνει ότι ο Ήλιος, παραμορφώνοντας τον χωρόχρονο, έλκει τους άλλους πλανήτες. Όμως, σύμφωνα με τη ΓΘΣ, οι άλλοι πλανήτες δεν έλκονται μεταξύ τους!

Δεν υπάρχει λύση για δύο ή περισσότερα σώματα που να προ καλούν ταυτόχρονα έλξη. Η Γη, ελκόμενη από τον Ήλιο, σύμφω να με τη ΓΘΣ, δεν μπορεί να έλκει τη Σελήνη! Πιο τραγικά, η Γη και οι άλλοι πλανήτες δεν μπορούν να έχουν δική τους βαρύτητα, άρα οι άνθρωποι θα… πετούσαν.

Κύριοι, μια θεωρία προβλέπει ή δεν προβλέπει αυτό που δίδουν οι εξισώσεις της; Μήπως κάνω λάθος; Η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας από μαθηματικής πλευράς περιγράφει ένα «μονο-σωμάτιο σύμπαν»!

(Βλ. την απόδειξη του Γιλμάζ στο άρθρο στο Frontiers of Science με τον καταδεικτικό τίτλο: «Πέφτουν τα μήλα στη Γη;»)

Ιδού το δίλημμα ή «επιστημονική σιωπή»: Πόσοι από τους Έλληνες ειδικούς και πόσοι από τους άλλους μεγάλους γνωρίζουν το ακαταμάχητο μαθηματικό Θεώρημα του Γιλμάζ του Διεθνούς Συνεδρίου της Ολυμπίας του 1993; Μήπως τα μαθηματικά έπαυσαν να μετράνε στη σύγχρονη εποχή του μοντέρνου ιερατείου;

Θυμάμαι τον φίλο και συνάδελφο Ευτύχη… σε μια διάλεξη του, στο 114 της Σόλωνος (αμφιθέατρο παλιού Χημείου). Από ιδεολογία φαίνεται ότι δεν του πήγαινε το πτολεμαϊκό ή γεωκεντρικό σύστημα της αστρονομίας, σύμφωνα με το οποίο η Γη αποτελεί το κέντρο του κόσμου, γύρω από την οποία φαίνεται να περιστρέφεται ο Ήλιος και οι άλλοι αστέρες. Με έμφαση υποστήριξε το τραγικό λάθος αυτού του συστήματος και τη νίκη που κατήγαγε ο Κοπέρνικος με το να εισάγει το ηλιοκεντρικό σύστημα, σύμφωνα με το οποίο η Γη κινείται περί τον Ήλιο και όχι ο Ήλιος περί τη Γη. Στη συνέχεια, άρχισε να ανεβάζει τις κορώνες υπέρ του Αϊνστάιν και της Θεωρίας της Σχετικότητος.

Τότε δεν κρατήθηκα και ρώτησα τον καθηγητή: Μα πώς μπορεί να είναι η σχετικότητα σωστή και το πτολεμαϊκό σύστημα λάθος; Η σχετικότητα λέει ότι οι κινήσεις είναι σχετικές και ισοδύναμες. Πώς μπορεί λοιπόν η κίνηση του Ηλίου περί τη Γη να είναι περισσότερο λάθος από την κίνηση της Γης περί τον Ήλιο, σύμφωνα με τη σχετικότητα των ισοδυνάμων σχετικών κινήσεων; Μήπως, βάσει της θεωρίας αυτής, σε περίπτωση που είναι αληθινή, θα πρέπει τα δύο συστήματα -ξεχνώντας τις πολιτικές πεποιθήσεις-να είναι ισοδύναμα;

Η «επιστημονική» σιωπή και αμηχανία υπήρξε και τότε η απάντηση… Γιατί αν το ηλιοκεντρικό σύστημα είναι σωστό, τότε η θεωρία της σχετικότητος είναι λάθος!
Και τώρα το πιο καταπληκτικό: Το ξέρετε ότι οι γεωστατικοί δορυφόροι των GPS συγχρονίζουν τα ρολόγια τους με ηλεκτρο μαγνητικά κύματα, για τα οποία πρέπει να υπάρχει διόρθωση για την καθυστέρηση της διάδοσης των κυμάτων αυτών; Γνωρίζετε ότι η καθυστέρηση αυτή αντιστοιχεί σε διαδόσεις με ταχύτητες άνισες των ΗλεκτροΜαγνητικών κυμάτων από ανατολάς προς δυσμάς, σε σχέση με τις ταχύτητες από δυσμάς προς ανατολάς; Γνωρίζετε ότι το φως που αποτελεί Η/Μ κύματα έχει, αποδεδειγμένα πλέον, άνιση ταχύτητα από Α προς Δ, από ό,τι από Δ προς Α;
Για ποια Θεωρία της Σχετικότητας μιλάμε;

————————————————————————————-

Ήταν πέρυσι, στο αμφιθέατρο Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε μια εκδήλωση για τον διάσημο Πενρόουζ. Μαζεύτηκαν όλοι οι μεγάλοι της Φυσικής από το Πανεπιστήμιο και το Πολυτεχνείο. Κάποια στιγμή ζήτησα τον λόγο. Αφού μου έπλεξαν το εγκώμιο και με ανύψω σαν σε μεγάλο φυσικό, μου έδωσαν τον λόγο. αλλά με έκπληξη με άκουσαν να λέω: «Δεν θα πρέπει να υπερβάλλουμε και να λέμε ότι τα πάντα εξηγούνται από την κβαντομηχανική. Για παράδειγμα, η κβαντομηχανική δεν μπορεί να εξηγήσει τη δομή μιας νιφάδας χιονιού!».
Η παντελής «επιστημονική» σιωπή υπήρξε η απάντηση του μεγάλου ακροατηρίου στην παρα τήρηση μου για τις περιορισμένες δυνατότητες της, καθ’ υπερβολήν, παρουσιαζόμενης κβαντο μηχανικής…

• ΠΑΡΑΔΟΞΟ Ι
Π ράγματι, οι νιφάδες του χιονιού και οι κρύσταλλοι του νερού παρουσιάζουν εξαπλή συμμετρία χωρίς καμία εξαίρεση. Πολύ σπάνια αυτά τα πανέμορφα σχήματα μοιάζουν στην πολυπλο κότητα τους. Έχουν αποτελέσει σύμβολα συμμε τρίας χωρίς να έχουν εξηγηθεί από τη Φυσική. Για παράδειγμα: γιατί ο μοναδικός τύπος μιας κορυφής επαναλαμβάνεται 6 φορές; Πώς γνω ρίζει τι σχήμα ακολουθεί η καθεμία κορυφή για τις άλλες πέντε; Προφανώς, οι 6 κορυφές υπα κούουν σε μια ολιστική διαμόρφωση, αλλά όσα διδάσκει η Φυσική αδυνατούν να δώσουν μια ερμηνεία στο φαινόμενο… το οποίο κάθε άλλο, παρά αποτέλεσμα χαοτικής τυχαιότητας είναι.

• ΠΑΡΑΔΟΞΟ 2

ο ΣΙΔΗΡΟΠΥΡΙΤΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΗΜΑΤΑ ΤΟΥ

Ας παρατηρήσουμε τη φωτογραφία ενός σιδηροπυρίτη που έχει κυβικό σχήμα. Είναι μία όχι και τόσο σπάνια περίπτωση… Πρόκειται για σχήμα με ολιστική διαμόρφωση όπως οι νιφάδες του χιονιού; Θα έδινα απόλυτα καταφατική απάντηση! Κι ας γελούσαν οι γνώστες της κρυσταλλογραφίας που θα μου έλεγαν ότι ο σιδηροπυρίτης κρυσταλλούται σε κυβικό σχήμα, είναι φυσικό να ακολουθεί κυβικό σύστημα, ανταπάντηση μου: Μήπως και η οθόνη του κομπιούτερ που αποτελείται από φωτεινά έγχρωμα τετράγωνα (pixels) θα έπρεπε -σύ φωνα με το επιχείρημα των ειδημόνων της κρυσταλλογραφίας-να σχηματίζει μόνο τετράγωνα σχήματα;

Είναι προφανές ότι με οποιοδήποτε μικρόσκο πικό σχήμα μπορούμε να σχηματίσουμε οποιο δήποτε σχήμα μακροσκοπικά, όπως γίνεται στην οθόνη του υπολογιστή μας. Βέβαια, οι κρύ σταλλοι του σιδηροπυρίτη συνδέονται με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Τι τους αναγκάζει όμως να τερματίζονται όλοι σε μία επίπεδη έδρα του κύβου της φωτογραφίας; Τι ανάγκασε τον σιδη ροπυρίτη να γίνει κύβος και όχι ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο; Μήπως η μία έδρα του κύβου θα μπορούσε να είναι αρκετά πιο μακριά απ ό,τι είναι; Μήπως, αντί της επίπεδης διαμόρφω σης, θα μπορούσαμε να είχαμε μια βαθμιδωτή διαμόρφωση που μακροσκοπικά θα φαινόταν σαν μια τέλεια πυραμίδα; Ή μήπως -για τους κρυσταλλογράφους- με ορθογώνια τούβλα μπορούμε να σχηματίζουμε μόνο ορθογώνια σχήματα;

Στην πραγματικότητα, οι έδρες του κύβου της φωτογραφίας είναι άνισες. Διαφέρουν μερικά χιλιοστά που αντιστοιχούν σε 1-3% απόκλιση Απόκλιση πολύ μικρή για να είναι τυχαία, αλλά πολύ μεγάλη για τη συνέχεια της κρυσταλλο γραφιάς… Αν κοιτάξουμε προσεκτικά, θα δια κρίνουμε ότι κάθε έδρα δεν είναι επίπεδη, όπως και ο φυσικός σιδηροπυρίτης μοιάζει να έχει λειανθεί και να έχει εξαναγκαστεί περίπου και με μια προσεκτική εξέταση, η διακοπή της κρυσταλλογραφικής συνέχειας μπορεί να γίνει φανερή.
Συνεπώς, πρόκειται για συμβατό με την κρυ σταλλογραφία, αλλά όχι και αναγκαίο, αποτέλε σμα της. Κάτι ολιστικό αναγκάζει τη λήψη του κυβικού συστήματος, το οποίο έχει για μία ακόμη φορά εξαπλή συμμετρία. Αυτό το φαινό μενο παρουσιάζεται όχι μόνο στην κρύσταλλογραφιά, αλλά σχεδόν σε όλα τα σχήματα που απαντώνται στη φύση (το παν είναι παντού στη γη—> παν γαν): φυτά, βουνά, πλανήτες, γαλαξίες, συστήματα γαλα ξιών κ.ο.κ.

• ΠΑΡΑΔΟΞΟ 3

ΤΑ ΚΩΝΙΚΑ ΚΑΙ ΠΥΡΑΜΙΔΙΚΑ ΑΡΧΕΤΥΠΑ ΤΟΥ ΤΑΥΓΕΤΟΥ, ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΩΛΟΓΙΑ

0 πιο αυστηρός κανόνας της επανάληψης, έντονος και απαραβίαστος κανόνας του αρχετύπου της μορφοποίησης, παρουσιάζεται σε πάρα πολλά βουνά. Ωστόσο, είναι εξαιρετικά φανερός στην περίπτωση του ιερού βουνού του Ταϋγέτου, το οποίο διάλεξαν οι Ηρακλειδείς για πατρίδα τους, κατά την κάθοδο των Δωριέων. Ποια «πολιτικά ορθή» θεωρία θα μας εξηγήσει τη δημιουργία αυτών των μορφών στον Ταΰγετο;

• ΠΑΡΑΔΟΞΟ 4

ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΟΡΘΟΣ ΣΚΟΠΙΜΟΣ ΟΡΟΣ: ΜΕΤΑΜΟΡΦΟΓΕΝΕΣΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΟΡΘΟΣ ΟΡΟΣ: ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΣΤΟΙΧΕΙΩΣΗ!

Ήμασταν στο ωραίο και με τα πολλά μεταλλεία (έχει σημασία) νησί της Σίφνου, το καλοκαίρι του 1998.0 φίλος μου ο Ανδρέας Αθανασιάδης, ειδι κός εδαφομηχανικός του ΕΜΠ, ήταν ενθουσια σμένος. Δεν σταματατούσε να μου δείχνει γύρω και να μου λέει: «Κοίτα αυτό, είναι “μεταμορφοσιγενές” πέτρωμα». Στη αρχή δεν έδωσα σημα σία. Στη συνέχεια, διατύπωσα την απορία μου στον ειδικό εδαφομηχανικό: «Ρε Ανδρέα, τι είναι το μεταμορφοσιγενές πέτρωμα;». «Ήταν πυρί τιο που μετά έγινε ασβέστιο», μου απάντησε. -«Πώς το ξέρεις;» -« Έτσι μας είπανε στο μετα πτυχιακό.» -«Εννοείς ότι έγινε μία εκτεταμένη πυρηνική μεταστοιχείωση;» -«Όχι, έγινε γεωλογική μεταμορφογένεση.»

-«Δηλαδή Ανδρέα, άλλη… Φυσική έχει η Γεωλογία! Αφού λες ότι ήταν πυρίτιο και έγινε ασβέστιο… δηλαδή ένα στοιχείο του πίνακα του Μεντελέγιεφ μετετρά πη σε ένα άλλο. Αυτό είναι πυρηνική μεταστοιχείωση 100%. Τι μου λες εσύ “μεταμορφογένε ση” για να μην καταλαβαίνω;» -«Εγώ το είπα γιατί έτσι μας το είπανε, έτσι το γράφουν τα βιβλία.» -«Ανδρέα, μάλλον δεν θέλουν να σας πουν ότι γίνονται αθρόες πυρηνικές μεταστοι χειώσεις στη Γεωλογία… Τώρα με κάνεις με περισσότερη υποψία να ρωτήσω, γιατί το λάθος με την ονομασία “Πυρηνική Φυσική”, αντί του σωστού “Πυρηνική Χημεία”; Μήπως επειδή το αντικείμενο -η μεταστοιχείωση- της “Πυρηνικής Χημείας” και το αντικείμενο -η μεταστοιχείωση- της αλ-χημείας, ταυτιζόμενα, θα δημιουργούσαν πάρα πολλούς μη θεμιτούς συνειρμούς ταύτισης και αφύπνισης στο (επι στημονικό) κοινό;» Από εκείνη τη στιγμή λοιπόν, αρχίζω να αναζητώ μεταμορφοσιγενή πετρώματα. Η αθρόα μαζική πυρηνική μεταστοιχείωση εκατομμυρίων τόνων μάζας απαιτεί κολοσσιαία ποσά ενέργειας, σύμφωνα με τον διαφημιζόμενο τύπο E=mc2. Τι γίνεται εδώ;
Ψάχνω ίχνη ενέργειας στα όρια των «μετα-μορφοσιγενών» πετρωμάτων. Αντ’ αυτών, έρχεται η μεγάλη έκπληξη: Τα όρια αυτά πολλές φορές είναι στενές ευθείες, παράλληλες και κάθετες, σε καθορισμένες αποστάσεις, παράλ ληλες με τις έδρες παρακείμενων σχιστολίθων! Δηλαδή, η μεταμορφογένεση, κατά τη Γεωλογία (ή πυρηνική μεταστοιχείωση, κατά τη Φυσική) γίνεται σε γεωμετρικούς τόπους ομάδων επανα λαμβανόμενων παραλλήλων ευθειών και επαναλαμβανόμενων παραλλήλων επιπέδων, εμφανών σε χιλιάδες μικρές πέτρες και πάρα πολλούς τεράστιους βράχους!
Ακόμη και το πάχος των ευθειών και επιπέ δων είναι χαρακτηριστικό και κοινό για μια ομάδα! Σύμπτωση;
Θυμήθηκα τα χρόνια που δίδασκα στο μετα πτυχιακό, πιθανότητες και στατιστική. Μια τέτοια πιθανότητα από, ανεξάρτητους για τη Φυσική, επαναλαμβανόμενους γεωμετρικούς τόπους, θα πρέπει να είναι πολλαπλά γινόμενα μηδενικών πιθανοτήτων: 0,00000… χ 0,0000… 0,000… = 0! Μηδέν με τη μεγαλύτερη βεβαιότη τα από όλα τα παρατηρηθέντα φαινόμενα που έβαλαν τις βάσεις στη σύγχρονη Φυσική!

• ΠΑΡΑΔΟΞΟ 5 ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΝΑΚΟΛΟΥΘΙΑΙΣΧΥΕΙ ΟΜΟΙΟΓΕΝΕΙΑ Η ΕΤΕΡΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ; (ΤΟ “ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΟΡΘΟ” ΥΠΕΡΕΧΕΙ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΦΥΣΙΚΗ!)

Στη βάση της Φυσικής υπάρχουν δύο μεγάλα αξιώματα (βλ. L Landau, βραβείο Nobel φυσι κής): το αξίωμα της ομοιογένειας του χώρου και το αξίωμα της ομοιογένειας του χρόνου.
Κατά το αξίωμα της ομοιογένειας του χώρου, «ο χώρος έχει παντού ης Ιδιες ιδιότητες», δηλα δή οτιδήποτε στον χώρο (εννοείται κάτω από τις ίδιες συνθήκες, αν και δεν συγκεκριμενοποιού νται αυτές οι συνθήκες) γίνεται, γινόταν και θα γίνεται, με τον Ιδιο ακριβώς τρόπο, απανταχού στο σύμπαν (στους αιώνες των αιώνων και νυν και αεί, θα τους συμπλήρωνα εγώ).

Ασφαλώς, η χρήση των καθολικών ποσοδεικτών: «παντού», «οτιδήποτε» και «πάντοτε» στο σύμπαν είναι εξ ορισμού αντιεπιστημονική. Εν προκειμένω, θα έλεγα ότι αποτελούν το μεγαλύτερο θράσος επιστημονικής αυθαιρεσίας, μια και είναι ανθρωπίνως αδύνατο να αποδειχθούν! Ως προς το «πάντοτε», θυμηθείτε, περιλαμβάνει και το μέλλον… Ως προς το «οτιδήποτε», πρόκει ται τουλάχιστον για αοριστία, αφού δεν γνωρίζουμε το οτιδήποτε… Και ως προς το «απανταχού» -σε όλο το σύμπαν δηλαδή- θυμηθείτε: δεν γνωρίζουμε αν το σύμπαν είναι άπειρο ή πεπερασμένο…

Βέβαια και τα αξιώματα αυτά αργότερα, προφανώς για πολιτική σκοπιμότητα και εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπών, τα «γράψανε στα παλιά τους τα παπούτσια» με τη θεωρία του Big Bang {«political correct» είναι ο όρος που χρησιμοποιείται από το σημερινό «ιερατείο», για να δηλώσει στους υπηκόους του ότι κάτι πρέπει να γίνεται δεκτό χωρίς επιστημονική και λογική αντίρρηση).

Κι αυτό γιατί η θεωρία του Big Bang υποστηρίζει ότι οι φυσικοί νόμοι δεν ήταν οι Ιδιοι κοντά στην αρχή του μεγάλου γεγονότος, της μεγάλης έκρηξης, αλλά ότι ο χώρος και ο χρόνος ήταν υπερσυμπυκνωμένοι και σιγά σιγά ήλθαν στη σημερινή κατάσταση! Προφανώς, αυτά τα αναπόδεικτα λεγόμενα είναι ευθεία παραβίαση και σιωπηρή αναίρεση των μεγάλων αξιωμάτων της Φυσικής για την ομοιογένεια του χώρου και του χρόνου, κατά το αρεστό και «political correct», άσχετα αν η ομοιογένεια αυτή δεν είναι γενικότερα και κατά άλλο τρόπο ορθή…

• ΠΑΡΑΔΟΞΟ 6

ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΙ ΓΚΡΕΜΟΙ ΤΩΝ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ ΚΑΙ Ο ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΧΩΡΟΣ!

Ο (Φάρος) Λευκάτας στο νοτιότερο σημείο της Λευκάδος, συνιστά μια από τις μεγαλύτερες και ίσως την πιο συναρπαστική ανακάλυψη της ζωής μου! Το άκρο αυτό αποτελεί, κατ’ εμέ, την πιο θεαματική επίδειξη της ανισοτροπίας του χώρου (το δυτικό μέρος σε σχέση με το ανατολικό). Αποτελεί δε αντικείμενο μελέτης και παρατηρήσεων μου επί μία πενταετία τουλάχιστον, οι οποίες τελευταία επικουρούνται από το νεοαποκτηθέν -γι’ αυτό τον σκοπό- ειδικό σκάφος, «ΠΑΠΙΜΙ- Εξερευνητής Ι».

Από το νοτιότερο σημείο του Λευκάτα και σε απόσταση μόλις μερικών εκατοστών (ή ακόμη σε κλίμακα χιλιοστών, χωρίς να μπορεί να γίνει εμφανές εν προκειμένω στη σχετική φωτογραφία), οι ιδιότητες του χώρου διχάζονται! Συγκεκριμένα, ο ίδιος βράχος του Λευκάτα στα δυτικά έχει αυξημένη διαλυτότητα στο νερό της θάλασσας, ενώ ανατολικά και από απόσταση εκατοστών, ο ίδιος βράχος στο ίδιο νερό δεν διαλύεται! Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και σε απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων, πάντα προς τη δυτική πλευρά των βράχων!

Αποτέλεσμα αυτής της ιδιοτροπίας του χώρου, ως προς τη διαφοροποίηση της διαλυτότητας του βράχου και ιδιαίτερα των ασβεστόλιθων, είναι ότι στη δυτική πλευρά τα βράχια (από απόσταση μερικών εκατοστών, επαναλαμβάνω, για να προλάβω εκείνους που θα μου πουν, χωρίς να καθορίζουν τι εννοούν, ότι είναι διαφορετικές οι συνθήκες στις δύο περιπτώσεις) διαλύονται και χάνονται στη θάλασσα, μέχρι του σημείου τα 2/3 τεραστίων βουνών (δισεκατομμύρια τόνοι ασβεστόλιθων) να είναι, ως διά μαγείας, εξαφανισμένα χωρίς ίχνη στη θάλασσα. Το φαινόμενο αυτό δημιουργεί γιγαντιαίους κάθετους γκρεμνούς, σε βαθμό που σε πιάνει δέος. Αυτό το δέος χρησιμοποίησε και η μυθολογία για να περιγράψει την επιλογή της Σαπφούς να πηδήξει από τον δυτικό γκρεμνό του βράχου του Λευκάτα, θέτοντας τέρμα στη ζωή της.

Η βραβευθείσα δυτική παραλία του Πόρτο Κατσίκι, με τα θεαματικότατα κομμένα κατακόρυφα βουνά, χωρίς ίχνη του ακρωτηριασμού τους, χαρακτηρίζεται κάθε χρόνο ως η πρώτη και ωραιότερη παραλία της Ευρώπης, ιδιαίτερα για το μοναδικό ανοικτό μπλε χρώμα της θάλασσας δίπλα στους τεράστιους γκρεμούς.

Το ιδιαίτερο χρώμα και η ιδιαίτερη γεύση του εκεί νερού της θάλασσας οφείλεται στον διαλελυμένο ασβεστόλιθο. Το ίδιο ισχύει και για την παραλία στο Κάθισμα, αλλά και για την Κεφαλονιά, τη Ζάκυνθο και την Κέρκυρα. Το φαινόμενο της ιδιαίτερα μεγάλης διαλυτότητας σε μια περιορισμένη περιοχή του χώρου επεκτείνεται σχεδόν παντού, κατά μεγάλη συχνότη τα δυτικά (80-90%), αλλά και ανατολικά, νότια και βόρεια (10% – 20%).

• ΠΑΡΑΔΟΞΟ 7

Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΦΥΤΩΝ ΚΑΙ ΖΩΩΝ. Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΣΩΜΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ

Ανατομία δεν έχουν μόνο οι άνθρωποι, τα φυτά και τα ζώα, αλλά και οι πιο πολλές πέτρες, τόποι και βουνά! Η φράση «το χαρακτηριστικό τοπίο ενός τόπου» δηλώνει αυτό ακριβώς. Δηλαδή, το τοπίο αποτελεί τη χαρακτηριστική ανατομία του τόπου.
Για την ανατομία στη Βιολογία, Ζωολογία και Ιατρική, θεωρώ ότι δεν εξηγείται με την, με κομπασμό προβαλλόμενη, θεωρία του DNA.

Πράγματι, από τον σχηματισμό και την ανατομία (βλέπετε το πλούσιο φωτογραφικό υλικό), παρέχονται οι μεγαλύτερες και πλουσιότερες αποδείξεις από οποιοδήποτε άλλο φυσικό φαι νόμενο, για το ότι ο Χώρος δεν είναι ομογενής σε όλες τις κλίμακες, καθ’ όσον και ο Χρόνος δεν είναι ομογενής (όπως θεωρεί η Αστρολογία).

Για την απόδειξη της αναγκαιότητος ενός οριοθετούντος μέσου στην ανατομία φυτών, ζώων και ανθρώπων, παραθέτω τις βασικές αρχές μιας οποιασδήποτε κατασκευής στον χώρο. Το παρακάτω παράδειγμα για την κατασκευή ενός κτιρίου ισχύει, προφανώς, για όλες τις κατασκευές που έχουν ανατομία, όπως τα σπίτια, τα διάφορα μηχανήματα, αλλά και τα φυτά, τα ζώα και ο άνθρωπος. Είναι το αγαπη μένο μου ακαταμάχητο παράδειγμα, στο οποίο αναφέρομαι σε δεκάδες διαλέξεις μου, διεθνή συνέδρια ειδικών επιστημόνων, επί 4 περίπου χρόνια, χωρίς κανείς να το έχει αντικρούσει…
Παράδειγμα από οικοδομική κατασκευή: Για να κατασκευασθεί ένα αρχιτεκτονικό οίκημα, ακόμη και μια απλή οικία, χρειάζονται τα εξής ελάχιστα:

1. Ένα αρχιτεκτονικό σχέδιο αποτυπωμένο σε ένα γεωμετρικό σχέδιο ή σε οποιοδήποτε άλλο κώδικα (π.χ. κωδικά υπολογιστού, κώδικα βιολογίας DNA, κατά τις σύγχρονες βιολογικές από ψεις).
2. Μηχανικός οριοθέτης, ο οποίος στον χώρο που θα γίνει η κατασκευή θα οριοθετήσει-ταυτίσει τα σημεία χώρου με τα αντίστοιχα σημεία του όποιου σχεδίου.
3. Προμήθεια των ειδικών υλικών της κατασκευής.
4. Εργολάβος-τοποθετητής που θα αναγνωρίσει τα σημεία που του έχει βάλει ο μηχανικός στον χώρο, θα αναγνωρίσει τα αντίστοιχα σημεία του σχεδίου του αρχιτέκτονα, θα παραλάβει τα υλικά από τον προμηθευτή και θα τα τοποθετή σει με ακρίβεια στα αναγνωρισμένα σημεία στον χώρο, σύμφωνα με το σχέδιο του αρχιτέκτονα.
Στη σύγχρονη Βιολογία, το αρχιτεκτονικό σχέδιο της κατασκευής ενός οργανισμού θεωρείται ότι είναι κωδικοποιημένο στο DNA που φέρει κάθε κύτταρο του και, συγκεκριμένα, στο DNA του πρώτου γονιμοποιηθέντος ωαρίου (περίπτω ση ζώου) ή σπόρου (περίπτωση φυτού), από το οποίο προκύπτουν όλα τα άλλα κύτταρα διά της συνεχούς διαιρέσεως και διαφοροποιήσεως-εξειδικεύσεώς τους. Έτσι, πληρούνται οι συνθήκες 1 και 3 της κατασκευής, αν και δε γίνεται καθόλου μνεία από τη Βιολογία για το πώς γίνεται η εξειδίκευση ενός κυπάρου, είτε είναι νευρικό, οστούν, δέρμα, κύπαρο αρτηρίας, μυϊκό, κλπ. Όλα έχουν ανεξαιρέτως το ίδιο DNA. Προφανώς, η Βιολογία δεν το εξηγεί αυτό καθόλου, ούτε καν το αγγίζει, θα λέγαμε.

Η Βιολογία επίσης, δεν εξηγεί και δεν αγγίζει καθόλου και τις προϋποθέσεις 2 και 4 μιας κατασκευής, αν και η φύση φαίνεται πως δεν κάνει σχεδόν ποτέ λάθος για τη σωστή τοποθέ τηση εκατομμυρίων οργάνων ενός οργανισμού. Η φύση, για τη Βιολογία, δε θα έκανε ποτέ κάποιο από τα συνηθισμένα λάθη που, ενδεχο μένως, να έκανε ένας άνθρωπος-εργολάβος. Ποτέ ένα δεξί χέρι δεν φαίνεται να μπαίνει αριστερά, ένα κεφάλι να τοποθετείται κοιτάζοντας πίσω, ένας σπόνδυλος να είναι σε λάθος θέση-σειρά ή ένα δόντι να είναι σε λάθος σειρά, ένα νεύρο από τα δισεκατομμύρια να κάνει μία λάθος σύνδεση! Μία καρδιά πολύ σπάνια μπορεί να είναι αντεστραμμένη προς τα δεξιά αλλά, ακόμα και τότε, όλες οι αντίστοιχες συνδέσεις θα είναι στις σωστά αντεστραμμένες θέσεις! Πώς;

Κατανοούμε το πόσο σπουδαία είναι τα παρα πάνω, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι τόσο η Μαθηματική επιστήμη, όσο και η Φυσική αδυνατούν να ξεχωρίσουν το «αριστερό» από το «δεξί». Δανείζονται και ορίζουν τις έννοιες-διατάξεις αυτές από το ανθρώπινο σώμα! Για παράδειγμα, ορίζουν: Δεξιόστροφο σύστημα… είναι εκείνο που ταιριάζει με το δεξί ανθρώπινο χέρι με τον «παρακάτω κανόνα…». Ομοίως για ένα αριστερόστροφο. Με λίγα λόγια, στα μαθηματικά και την επιστήμη δεν υπάρχει απόλυτο αριστερό ή δεξί. Αυτό ορίζεται πάντοτε με μία ήδη υπάρχουσα ανθρώπινη κατασκευή.

Είναι λογικά αναγκαίο μαζί με το αρχικό κύτταρο της αναπαραγωγής να υπάρχει και μία οριοθέτηση του χώρου, κατά την ανωτέρω συνθήκη 2, που να αντιστοιχεί στην 1 -στο DNA εν προκειμένω- διαφορετικά δεν μπορεί να υπάρξει σωστός σχηματισμός και σωστή τοποθέτηση στον χώρο των οργάνων, δηλαδή σωστή Ανατομία του οργανισμού που θα προκύψει.

Αυτό καταφαίνεται από την αναπαραγωγή με μεριστοματική καλλιέργεια για τα φυτά (γνωστή εδώ και μερικές χιλιάδες χρόνια) και από την αναπαραγωγή με κλωνοποίηση για τα ζώα (γνωστή εδώ και μερικά χρόνια). Για παράδειγμα, κατά τη μεριστοματική καλλιέργεια (βλέπετε μια οποιαδήποτε εγκυκλοπαίδεια για την αναπα ραγωγή της ορχιδέας), αλλά και κατά την κλωνοποίηση, απομονώνεται ένα τουλάχιστον κύτταρο, κόβεται ένα κομματάκι φύλλου και τοποθετείται α) μακριά από το φυτό και β) σε στερητικό περιβάλλον χωρίς τροφή. Η συνθήκη β -το στερητικό περιβάλλον- έχει μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά δεν θα μας απασχολήσει εν προκειμένω. Αυτή που έχει σημασία εδώ είναι η συνθήκη α, διότι καταδεικνύει ότι κάτι εμποδίζει τα υπάρχοντα κύπαρα ενός φυτού που, τυχαία απο τραυματισμό, θα τύχουν σε συνθήκες στέρησης χωρίς παροχή τροφής.Δηλαδή, κάτι τα εμποδίζει να αναπτύξουν το πρόγραμμα του DNA και να δώσουν ένα καινούργιο φυτό, όπως θα έκαναν σε ένα άλλο χώρο, μακριά από το μητρικό φυτό. Είναι σαφές ότι γύρω από το φυτό υπάρχει χωριστή ετερογένεια που καθορίζει, ως ένα βαθμό την λειτουργία του DNA ενός κυττάρου, πράγμα που δεν υπάρχει μακριά από το φυτό και το ζώο στην περίπτωση της κλωνοποίησης. Είναι φανερό λοιπόν, ότι στον χώρο ενός φυτού ή ζώου υπάρχει οριοθέτηση βάσει της συνθήκης 2 τοποθέτηση καινούργιων υλικών γίνεται βάση του σχεδίου του αρχικού DNA, το οποίο αναφέρει η συνθήκη 4.

Συμπέρασμα: Για να αναπτυχθούν και να λειτουργήσουν τα φυτά και τα ζώα πρέπει να υπάρχει -πέραν της υλικής τους υπόστασης-ένα, ας πούμε, οριοθετό μορφογενητικό περιβάλον που διαφοροποιεί τον χώρο του σώματος του και δίνει «ψυχή» στις λειτουργίες του και τις λειτουργίες των κυττάρων του!

Όλα αυτά τα παράδοξα -και πάρα πολλά άλλα- υποδηλώνουν ότι υπάρχει ένας παράγοντας, αυτός που ήδη ονομάσαμε «το Παν», ή «Αιθέρας», ο οποίος κατέχει τα “καλούπια” αρχέτυπα και τα πρότυπα, σύμφωνα με τα οποία δομούνται οι μορφές της ύλης!

Αυτόν τον, πανταχού παρόντα, παράγοντα προσπαθεί με νύχια και με δόντια να αποκρύψει το κατεστημένο της επιστήμης και της διδασκό μενης γνώσης! Πώς; Κρατώντας στην επικαιρό τητα και επιβάλοντας τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν! Επειδή αυτή η θεω ρία προέκυψε ακριβώς μέσω της απόρριψης του Αιθέρα! Και συνεπακόλουθα καταρρίπτεται αν αποδειχτεί η ύπαρξη αυτού του τελευταίου. Δηλαδή του Αιθέρα ή «Παν(τ)ός»…

ΠΩΣ Ο ΘΕΙΟΣ ΑΕΡΑΣ-ΑΙΘΕΡΑΣ ΕΞΟΒΕΛΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΙΚΗ
ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ «ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΣΙΩΠΗΣ»…

Στον πανταχού παρόντα και τα πάντα πληρόντα Θείο Αέρα-Αιθέρα και τον διαμορφώνοντα τα σχήματα και τις ιδιότητες της εκάστοτε ύλης από μία συγκεκριμένη πέτρα έως ένα συγκεκριμένο βουνό, από ένα συγκεκριμένο πλανήτη έως ένα συγκεκριμένο γαλαξία και από ένα συγκεκριμένο γαλαξία σε μία συγκεκριμένη ομάδα γαλαξιών…

Για την απόρριψη του Αιθέρα, το πρώτο βήμα ήταν το εξής: Ο πολυπληθής, πολύμορφος Αιθέρας -ή το «Παν»- το αρχέτυπο ή ιδέα του Παντός υλικού σώματος, ισοπεδώθηκε αυθαίρετα ως ένας άμορφος ακίνητος αέρας, ένας σε όλο το σύμπαν, ο οποίος εξυπηρετεί μόνο τη διάδοση του φωτός, προφανώς για να αποκρυφθεί από τους σημερινούς ανθρώπους. Αυθαίρετα ορίσθηκε έτσι αποσιω πώντας το κύριο χαρακτηριστικό του: ότι ανήκει δηλαδή σε κάθε σώμα χωριστά και κινείται μαζί με αυτό και το διαμορφώνει, προσδίδοντας του τις ιδιότητες του, π.χ. σκληρότητα-το πυρίτιο ο ασβεστόλιθος μπορεί να είναι από σκληρή πέτρα μέχρι μαλακή άμμος, με μέγεθος κόκκων που ο Αιθέρας της καθορίζει.
Ακόμη, ο Αιθέρας ενός βράχου μετατρέπει τον βράχο σε ψιλή άμμο και τον κομματιάζει σε μικρές ή μεγάλες πέτρες στην απρόσιτη πλαγιά ενός βουνού. Μετατρέπει ακόμη την άμμο σε σκληρά, στερεά, με αρχέτυπο σχήμα -π. χ. τα «ρόδα της ερήμου»- ή, αντίθετα, μετατρέπει ξαφνικά την άμμο της θάλασσας σε γεωμετρι κές σκληρές πλάκες.
Επισκεφθείτε τις παραλίες των Λεγρενών προς το Σούνιο ή τις παραλίες της Μάνης, τη μεσόγεια Μάνη, τους διατηρητέους πέτρινους αμμόλοφους του Αγίου Γεωργίου στην Κέρκυρα ή την παραλία Λυκόδημο των Κυθήρων για να δείτε τον πυρετό και την ταχύτητα του σχηματι σμού νέων πετρωμάτων από υλικά που προη γουμένως δεν είχαν συνοχή μεταξύ τους.

Τι είναι αυτός ο πυρετός του σχηματισμού γεωμετρικών πετρωμάτων που εγκλωβίζουν άλλες πέτρες, ακομη και πολύ σύγχρονα αντικείμενα, όπως μπουκάλια, γυαλιά, καπάκια; Τι έχουν να πουν γι’ αυτό οι γεωμέτρες; Συγνώμη, το ξέχασα, γεωλόγους τους λένε σήμερα… political correct, βλέπετε!

Στις αρχές λοιπόν του 20ού αιώνα, αναζητώ ντας ένα ισοπεδωμένο αιθέρα που δεν κινείται, καταλήγουν -από τα πειράματα του Michleson-στο παρατραβηγμένο συμπέρασμα ότι αυτός δεν υπάρχει!

Η εξήγηση που δίνεται είναι ότι, καθώς η Γη κινείται ως προς τον έναν και ισοπεδωμένο Αιθέρα του σύμπαντος που διαδίδει το φως, θα έπρεπε στα πειράματα του Michleson η ταχύτη τα να είναι άνιση στις διάφορες διευθύνσεις, ανάλογα με την κίνηση της γης ως προς τον ισο πεδωμένο αιθέρα.

Στην παραγματικότητα βέβαια, σε όλα τα πει ράματα τύπου Michleson και ιδιαίτερα στα πει ράματα του Μίλνε και Michleson-Gale, η ταχύτη τα δεν ήταν ποτέ απόλυτα Ιδια προς όλες τις διευθύνσεις. (Βλέπε πίνακα μη μηδενικών απο τελεσμάτων του P. French.) Θεωρήθηκε όμως (σαν political correct) ότι τα μη μηδενικά αποτε λέσματα είναι (από λάθη;) στην πραγματικότητα (αλλά αυθαίρετα), μηδέν! Οπότε, αφού η ταχύ τητα του φωτός θεωρήθηκε ίση προς όλες τις κατευνθύνσεις, κατέληξαν στο ότι ο Αιθέρας δεν υπήρχε!
Φυσικά, η υπόθεση ότι ο Αιθέρας που αντι στοιχεί στη Γη παρασύρεται από τη Γη -και φυσικά στον βαθμό που αυτός παρασύρεται, η ταχύτητα είναι ανάλογα όχι ισοτροπική, όπως και πραγματικά βρέθηκε- δεν εξετάσθηκε, δεν αναλύθηκε, δε δημοσιεύθηκε και δε συζητήθη κε. Αντ’ αυτών, υπήρξε και πάλι επιστημονική σιγή! (Βλέπε παραπάνω ότι οι ταχύτητες Η/Μ κυμάτων, εκτός του αιθέρος της γης μεταξύ γεωστατικών δορυφόρων, είναι κραυγαλέα δια φορετικές από ό,τι είναι στη επιφάνεια της Γης!)
Αιθέρας: Μήπως πρόκειται για τον μηχανισμό (Θείας) Πρόνοιας, «μηχανισμό υλοποίησης σοφίας» στο «Παν» στη Δημιουργία;

Σύμφωνα με όσα μπορεί αβίαστα να παρατηρήσει κανείς, υπάρχουν αρκετές ενδείξεις ότι αυτός ο παράγοντας «Παν», ο Αιθέρας, αποτελεί έναν αλάνθαστο «μηχανισμό σοφίας» μέσα στη Δημιουργία. Κάποιος παράγοντας δηλαδή «γνωρίζει» και επεμβαίνει… Ας δούμε μερικές χαρα κτηριστικές από αυτές τις σοφές του ιδιότητες:

• Η ΓΝΩΣΤΗ ΑΝΩΜΑΛΙΑ ΖΤΗ ΔΙΑΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ
Πράγματι, όπως άλλωστε διδάσκει η βιολογία, η ανωμαλία της διαστολής του νερού στους 4° C είναι καθοριστικής σημασίας για τα ζώα και τα φυτά, χωρίς όμως αυτή η ανωμαλία να εξηγείται από τους γνωστούς σήμερα νόμους. Άγνωστη σύμπτωση που δημιούργησε και διατηρεί τη ζωή στη γη;

• Η ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΟΞΥΓΟΝΟΥ

Η γη έχει ακτίνα 6.435 χιλιομέτρων. Η ατμόσφαι ρα της είναι μόλις 50 χιλιόμετρα. Η γη μοιάζει με ένα πολύ λεπτόφλουδο μήλο, που κάτω από τη λεπτή του φλούδα σαπίζει. Επάνω στην επιφά νεια της γης καταναλίσκεται αθρόα, από παντούς είδους ζημώσεις, ρυπογόνους καύσεις, φωτιές δασών, το λιγοστό σχετικά οξυγόνο της ατμό σφαιρας. Φανταστείτε ότι για κάθε τετραγωνικό χιλιόμετρο της επιφάνειας της γης αντιστοιχούν μόνο 50 κυβικά χιλιόμετρα ατμόσφαιρας με οξυ γόνο. Και ενώ οι πηγές του οξυγόνου -δάση, φυτά- μειώνονται ραγδαία, αυτό ήταν και παρα μένει υπερήφανο 21%, όσο ακριβώς ορίζεται για την κανονική διαβίωση του ανθρώπου! Ποιος ορίζει και συντηρεί αυτή τη ζωτική αναλογία; Όχι βέβαια τα φθίνοντα φυτά και δάση…

• Η ΜΕΙΩΣΗ ΚΑΙ Η ΤΡΥΠΑ ΤΟΥ ΣΤΡΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΟΖΟΝΤΟΣ
Το όζον πράγματι συγκρατεί και μειώνει την υπεριώδη ακτινοβολία που έρχεται μαζί με το ηλιακό φως. Με τη μείωση αυτή έχουμε ζωή στη γη! Ας δούμε τώρα πώς ένας «ολιστικός παράγοντας» επεμβαίνει για τη συνέχεια της ζωής στον πλανήτη μας: Η Νεκρά Θάλασσα
Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό για τη Νεκρά Θάλασσα, έρχεται να στο πει μία ταμπέ λα, στα μισά του δρόμου από την Ιερουσαλήμ. «Υψόμετρο 0: ύψος επιφανείας θαλάσσης». Ο δρόμος συνεχίζει κατηφορικός μέχρι τη Νεκρά Θάλασσα, στα 400 μέτρα κάτω από την επιφά νεια της! Τα πάντα γύρω είναι νεκρά! Η ξεναγός μας εξήγησε: «Δεν φθάνει εδώ αρκετή υπεριώ δης ακτινοβολία από τον ήλιο!» Έμεινα άναυδος. Σκέφθηκα: «Μόλις 400μέτρα παραπάνω δια δρομής της ηλιακής ακτινοβολίας και η επιπλέον μείωση της υπεριώδους ακτινοβολίας δεν μπορεί να συντηρήσει τη ζωή! Το υπάρχον στρώμα του όζοντος προκαλεί μία λεπτή ρύθμιση της υπεριώδους ακτινοβολίας, τόση όση χρειάζεται για τη ζωή! Σύμπτωση;»

Και σήμερα που ακούμε ότι έχουμε συνεχή μείωση του όζοντος, τι γίνεται; Θα πάθουμε, λέει, καρκίνο του δέρματος από την υπεριώδη ακτινοβολία. Μα πόση είναι αυτή η αύξηση της υπεριώδους ακτινοβολίας ποσοτικά; Εγώ βλέπω ότι δεν… μαυρίζει ο κόσμος, μικροί και μεγάλοι δεν κάνουν εγκαύματα στη θάλασσα, όπως θυμάμαι όταν ήμουν μικρός.
Είναι τόσο δύσκολο να μετρηθεί η υπεριώδης ακτινοβολία; Ο φίλος, Γιάννης, μου δίνει τη λύση. «Η Casio», μου λέει, «έχει βγάλει μηχανάκια, μικρά φωτόμετρα υπεριώδους ακτινοβο λίας, με ένδειξη και υπόδειξη για μικρή, μετρία, κανονική, μεγάλη ένταση υπεριώδους ακτινοβολίας». Τόσο εύκολο είναι… Τρέχω να το αγορά σω. Το βάζω κάτω από τον ήλιο. Με όσα είχα ακούσει, περίμενα να βγει εκτός κλίμακος προς τα πάνω. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Ένδειξη για την Αθήνα: μετρία!

Τι πραγματικά συμβαίνει; Άρχισα να υποπτεύ ομαι. Η επαλήθευση δεν άργησε να έρθει. Ήταν στη δεξίωση, μετά την τιμητική απονομή μεταλ λίου προς το πρόσωπο μου, από τον Πρύτανη της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Γκόντεμποργκ στη Σουηδία, όταν φθάνει μια παρέα με Ίδια μπλουζάκια που γράφανε -από ό,τι θυμάμαι- τα εξής: «Σουηδική ομάδα επιτή ρησης της τρύπας του όζοντος στον Βόρειο Πόλο», με επικεφαλής τον καθηγητή Πάτερσον του Πανεπιστημίου του Λουντ, δίπλα στο Γκόντεμποργκ. Δεν έχασα την ευκαιρία. «Κύριε καθηγητά», ρωτάω αμέσως «δεν θέλω να ρωτήσω για την τρύπα του όζοντος, αλλά να ρωτήσω κατευθείαν αν τελικά έχουμε αύξηση, μείωση ή την ίδια υπεριώδη ακτινοβολία στηνεπιφάνεια». Η απάντηση ήταν κατηγορηματική και αυτό που περίμενα, σύμφωνα με το μηχανάκι της Casio: «Δεν έχουμε αύξηση». Χαμογέλασα. Και πριν συνεχίσει, τον διακόπτω: «Θα μου επι τρέψετε να σας πω πρώτος εγώ τον λόγο που υποπτεύομαι, γιατί και εσείς με βαθμολογείτε. Η αύξηση του CO2, του διοξειδίου του άνθρακα, από τις βιομηχανίες και τα αυτοκίνητα στην ατμόσφαιρα απορροφά υπεριώδη ακτινοβολία και η μείωση του όζοντος αντισταθμίζει την αύξηση του διοξειδίου, έτσι που να μην προκύ πτει πραγματικό πρόβλημα υπεριώδους ακτινο βολίας!» «Παίρνεις άριστα!», μου λέει. «Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Πώς τα ξέρεις;»
Χαμογέλασα και πάλι, αλλά αυτή τη φορά δε θέλησα να συνεχίσω. Δεν ήθελα να του πω ότι μου το αποκάλυψαν τα… ΜΜΕ, στην προσπά θεια τους να αποκρύψουν την αλήθεια! Βλέπετε, εδώ και μερικά χρόνια, για την αναζή τηση της επιστημονικής αλήθειας, χρειάστηκε να προσθέσω ακόμη μία «επιστημονική» μέθο δο, εκείνη του «αστυνομικού ντετέκτιβ».

Αλλά καιρός να σοβαρευθούμε. Γιατί τα ερω τήματα που προκύπτουν είναι πιο σοβαρά και κρίσιμα αυτή τη φορά: Σε real time, έχουμε μία ζυγισμένη αντιστάθμιση της αύξησης του διοξειδίου του άνθρακα από τη μείωση του στρώ ματος του όζοντος; Σύμπτωση, ή συνωμοσία της Φυσικής υπέρ της ανθρωπότητας… ή θεία πρόνοια… προστασία του ανθρώπου… δηλαδή θείο θαύμα που παραβιάζει τους νόμους της Φυσικής για να σώσει τους ανθρώπους;

Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΗ

0 Μπρους Κάθυ είναι ένας παλαίμαχος πιλότος του Εθνικού Αερομεταφορέα της Νέας Ζηλανδίας, με περισσότερα από 30 χρόνια καθημερινών πτήσεων στο νότιο ημισφαίριο του πλανήτη μας.(Βλέπε βιβλιογραφία Α/1. Κάθυ). Κατά τη μακροχρόνια υπηρεσία του ως πιλότος, είχε παρατηρήσει κατ’ επανάληψη εμφανίσεις «αγνώστου ταυτότητος αντικείμε νων» στον ουρανό, όπως και πολύ άλλοι. Ο Κάθυ είχε προσέξει όμως ότι οι εμφανίσεις αυτές γίνονταν μόνο σε ορισμένους γεωμετρι-κούς τόπους,όπως είχε αναφέρει παλαιότερα και ο δικός μας καθηγητής, Παύλος Σαντορίνης, από στατιστικές παρατηρήσεις του.
Ο Κάθυ ανέλυσε τις παρατηρήσεις αυτές και βρήκε ότι ανήκουν στις έδρες ενός δικτύου που μοιάζει με το σχήμα που περιβάλει τον περίφη μο «ομφαλό της γης» των Δελφών. Ο Κάθυ παρατήρησε ότι οι εμφανίσεις γίνονται από προ τιμητέα σημεία του χώρου, κομβικά σημεία, τα οποία ας ονομάσουμε πύλες και καταλήγουν επίσης σε τέτοια σημεία-πύλες, κινούμενα μόνο κατά μήκος εδρών που ενώνουν πύλες. Το κοινό ερευνητικό ενδιαφέρον γρήγορα μας σύνδεσε με φιλία. Ο Κάθυ, δεν έχει έλθει ποτέ στην Ελλάδα. Από άλλα μνημεία γνώριζε την ιδιαιτερότητα της γεωγραφικής επιλογής των αρχαίων ναών, όπως και ο μεγάλος Ελληνας, Θεοφάνης Μανιάς. Μου ζήτησε τις γεωγραφικές συντεταγμένες του Παρθενώνα, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια. Η τεχνολογία των GPS δεν μου ήταν μόνο χρήσιμη για την διάψευση της ψευτο-θεωρίας -πλέον-της Σχετικότητας, αλλά μπορούσαν τελικά να με βοηθήσουν για να βοηθήσω τον Κάθυ και να βρω τις συντεταγμένες του Παρθενώνα με την ακρίβεια που ήθελε, των 10-15 εκατοστών.

Βέβαια δεν μπορούσα να μπω μέσα στον Παρθενώνα, για δύο λόγους. Τον ένα λόγο τον ξέρετε: «Απαγορεύεται»… Ο άλλος λόγος δεν είναι καλά γνωστός. Τα GPS δεν δουλεύουν πλησίον του Παρθενώνα,τουλάχιστον προς το μεσημέρι και τις ημερομηνίες που εγώ έτυχε να πάω και-υποθέτω-το ίδιο ισχύει και μέσα στον Παρθενώνα. Αυτά παρατήρησε και ο Δρ Φυσικής και Ηλεκτρόνια. Γιάννης Πηλιούνης. πλησίον και εντός του ναου του Επικουρίου Απόλλωνα στις Βάσσες.

Είναι σαφές ότι δεν συντρέχει φανερός λόγος για κάτι τέτοιο. Αντίθετα, στους ναούς αυτούς, που βρίσκονται μακριά από εμπόδια και σε κάποιο υψόμετρο, η λήψη των GPS θα έπρεπε να είναι πολύ καλύτερη σε σύγκριση με την ευρύτερη περιοχή. Δεν συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο, εκτός αν λάβει κανείς υπ’ όψιν του το φαινόμενο που περιγράψαμε: την «ετερογένεια ή ιδιαιτερότητα» του Χώρου και του Χρόνου για τους ναούς αυτούς.
Για τον Παρθενώνα λοιπόν, σκέφθηκα και μέτρησα τέσσερις συντεταγμένες επί των προεκτεινόμενων νοητών διαγωνίων του ναού και έξω από τον ναό και σε ίσες αποστάσεις μακριά από τον ναό, κατά το δυνατόν. Στη συνέχεια, το μόνο που χρειαζόταν ήταν μια απλή μαθηματική άσκη ση για να βρω τις συντεταγμένες του κέντρου του ναού και μάλιστα με μεγαλύτερη ακρίβεια απ’ ότι θα μετρούσα άμεσα τον κέντρο του με τα GPS, αν κάτι τέτοιο ήταν βέβαια δυνατόν.

Έστειλα με το διαδίκτυο στον Κάθυ τις συνταγμένες του κέντρου του Παρθενώνα, της Ακροπόλεως των Αθηνών. Η απάντηση ήλθε σε μία εβδομάδα. Απίστευτη και συγκλονιστική: Η θέση του Παρθενώνα ήταν η μία από τις πιο κομβικά σημαντικές θέσεις για το Αιθερικό
Δίκτυο του Πλανήτη Γη! Συγκρινόμενη το ίδιο και
καλύτερα από τη θέση της Πυραμίδας του Χέοπα και άλλων σημαντικών κομβικών αιθερικών θέσεων του πλανήτη!

Εδώ θα έπρεπε να αναφερθούμε και στην άγνοια περί των μυστικών ιδιοτήτων του Παρθενώνα των υπευθύνων της συντήρησης του μνημείου, καθώς και των προϊσταμένων τους, η οποία αποτελεί την εγγύηση της μεγάλης καταστροφής και την καταστροφή μεγάλου μέρους της λειτουργίας του Παρθενώνα. Η αναστήλωση, εν αγνοία της παναιθερικής προσφοράς του Παρθενώνα -κάτω από λεπτές γεωμετρικές θέσεις του ενεργοποιημένου και προσα νατολισμένου μαρμάρου σε ένα από τα πιο σπουδαία κομβικά σημεία του πλανήτη- ασφα λώς θα προκαλέσει την απώλεια μεγάλου μέρους της σπουδαίας του λειτουργίας, προς θριαμβευτική χαρά εκείνων που προσβλέπουν χωρίς να το κρύβουν, στην καταστροφή του Παρθενώνα, γιατί υποστηρίζουν την ανάγκη της μεταλαμπάδευσης -με υποκλοπή-της θείας δύναμης στον δικό τους χώρο, για τη δική τους επικράτηση, με κάθε τρόπο.

Ο Κάθυ λοιπόν φαίνεται ότι διαισθάνθηκε ή κατάλαβε την έκπληξη και το δέος που με κατέλαβε και θέλησε να διαλύσει τυχόν αμφιβολίες μου και να επαληθεύσει τις αναλύσεις του. Αυτή τη φορά, αντίστροφα, μου έστειλε σημαντικές, όπως μου εξήγησε, κομβικές συντεταγμένες από τον χώρο της Ελλάδος. Στην αρχή δεν ανα γνώρισα ποιο μέρος αντιπροσωπεύουν οι νέες συντεταγμένες του Κάθυ. Γρήγορα, όμως, ανα γνώρισα ότι οι συντεταγμένες αντιστοιχούσαν σε κάποιο σημείο κάπου στην περιοχή της Επιδαύρου. Χαμογέλασα,«θα μου στέλνει τις συντεταγμένες ποιανού άλλου;», σκέφτηκα, «.Του περίφημου Θεάτρου της Επιδαύρου». Και μάλιστα θα ήταν το μπρούτζινο σημείο που είχαν βάλει στο κέντρο του.

Σε ένα μήνα, πάω κάπως νωχελικά -με τα GPS και τους δύο γιους μου ως βοηθούς- στην Επίδαυρο για να επαληθεύσω τον Κάθυ. Πάμε κατευθείαν στο θέατρο, στο μπρούτζινο σημείο του κέντρου. Στήνουμε τα GPS και περιμένουμε 20 λεπτά να σταθεροποιηθεί η μέτρηση.
Η μέτρηση ήρθε και στα δύο GPS ίδια. Απογοήτευση! Δεν είχε σχέση με το μπρούτζινο σημείο. Ούτε με κάτι εκεί γύρω. Ίσως σε κάτι, άγνωστο σε μας, σε ένα χιλιόμετρο. Ρωτήσαμε τι σημαντικό έχει πιο κάτω. Τίποτα, μας είπαν.
Αποφασίσαμε να ψάξουμε. Σε μία ώρα, οι συντεταγμένες των δύο GPS ταυτίζονταν με το κέντρο της θόλου της Επιδαύρου, στον ιερό χώρο του Μαντείου και θεραπευτικού Ασκληπιείου της Επιδαύρου, το οποίο η αρχαιο λογική υπηρεσία, είχαμε ακούσει, είχε αποφασί σει να καταστρέψει και να εξαφανίσει! Τελικά διεσώθη με τις δραστήριες ενέργειες και τις -επί σειρά ετών- διαμαρτυρίες του Δ. Α. και της Αλτάνης…
Σήμερα η Θόλος σώζεται μισο-κατεστραμμένη και τσιμεντωμένη, προφανώς από σχετικούς άσχετους που ήξεραν -ή δεν ήξεραν- τι έγκλημα έκαναν.

Κλείνοντας, να αναφέρουμε τις πληροφορίες που επιβεβαιώνουν ότι όλα αυτά είναι γνωστά στα υψηλόβαθμα μέλη των Ιερατείων που μας κυβερνούν, αλλά ταυτόχρονα αποκρύπτονται και αποσιωπώνται από την Κοινή Γνώμη, για την οποία προορίζουν θεωρίες τύπου Σχετικότητας… Έχει γίνει γνωστό λοιπόν ότι λίγο πριν πεθάνει, ο πρόεδρος της Γαλλίας, Φρανσουά Μιτεράν, ο οποίος έπασχε από ανία τη ασθένεια, ήλθε μυστικά στην Επίδαυρο και κοιμόταν επί 20 μέρες στο ιερό χώρο της” Θόλου…

Του καθ.Δρ. Παναγιώτου Παππά

Φυσικού,Μαθηματικού