Ο Φυλακισμένος Λευτέρης

Ο Ελευθέριος είναι ένα παιδί που το μόνο πράγμα που θεωρεί προσόν για κάποιον, είναι το να δουλεύει. Δεν έχει πάει να ψηφίσει ποτέ γιατί θεωρεί ότι θα έρθει ο Superman και θα μας σώσει.

Κρίνει τους άλλους αυστηρά και ποτέ δεν έχει να πει καλό λόγο για κανέναν. Αποφεύγει τις συζητήσεις κοινωνικοπολιτικού περιεχομένου γιατί δεν έχει να πει τίποτα. Δεν βρίσκεται μέσα στην σφαίρα ενδιαφερόντων του.

Κοκκινίζει από θυμό όταν σε μια παρέα συζητάνε για “βαρετά πολιτικά” και απορεί, πιστεύοντας πως όλοι είναι “κομμουνιστές” γι’ αυτό δείχνουν τόσο καημό. Αντιπαθεί αυτούς που αντιδρούν στην αδικία, θεωρώντας πως έχουν συμφέρον κομματικό, λες και ο ίδιος δεν αδικείται ποτέ. Φυσικά δεν θα εκφραστεί, αλλά θα βγάλει όλο το άχτι του στα social media. Εκεί είναι βασιλιάς. Θα βρίσει τους πάντες και τα πάντα, θα κατακεραυνώσει όσους αντιδρούν, αλλά δεν θα κάνει κουβέντα για κυβερνώντες και πολιτικές. Είπαμε, ο Λευτέρης θέλει να δουλεύουμε όλοι και να μην μιλάμε. “Και με 200 ευρώ δουλεύω” λέει και κορδώνεται, σαν να είναι κάποιος οσιομάρτυρας που ζητάει αναγνώριση προ θανάτου.

Το μόνο που έχει κανείς να πει γι’ αυτόν είναι ότι είναι “καλό παιδί”, με την λογική ότι όλοι καλοί είμαστε μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. Κι αυτό γιατί είναι άχρωμος, άγευστος και ουδέτερος. Δεν του αρέσει να παίρνει θέση κι αν το κάνει θα είναι για να υποστηρίξει την πλειοψηφία που βρίσκεται γύρω του. Γενικά, δεν έχει το θάρρος της γνώμης του. Πάντα φταίνε οι άλλοι για το κακό του ριζικό, ενώ εύκολα υποκύπτει σε άτομα με ιεραρχία. Είναι δουλοπρεπής και υπάκουος, ακόμα και αν βράζει μέσα του.

Δεν του αρέσουν τα βιβλία και το θέατρο, τα θεωρεί χάσιμο χρόνου και “ψευτοκουλτούρα” που “περιορίζει τους ορίζοντές του” (τους ποιους;). Τελευταίο βιβλίο που διάβασε ήταν το “Εμείς και ο Κόσμος” στο Δημοτικό. Νιώθει φθόνο για ανθρώπους που πέτυχαν ή που αγαπάνε γιατί ο ίδιος δεν αγαπάει ούτε τ’ άντερά του. Νιώθει μια διαρκής ματαίωση και αποτυχία και θέλει να νιώθουν κι οι άλλοι έτσι.

Ο Λευτέρης κυρίως ζει για το χρήμα. Όχι ότι του τρέχει από τα μπατζάκια. Υπηρετεί το χρήμα, τα μετράει όλα σε υποδιαιρέσεις του χρήματος. Επίσης ζει για να μισεί. Αλλοδαπούς, αριστερούς, ομοφυλόφιλους, αγωνιστές, όσους μιλάνε και όσους δημιουργούν. Θέλει ομοιομορφία και βουβαμάρα. Θαυμάζει τους ψυχρούς, τους αυστηρούς και τους αυταρχικούς.

Η μεγάλη ειρωνεία είναι κάποιον να τον έχουν βαφτίσει Ελευθέριο και να έκοψε το “Ε” από μπροστά, καθώς τον αντιπροσωπεύει καλύτερα η στέρηση της Ελευθερίας. Είναι ένας πλήρως συμβιβασμένος μικροαστός που θα τον φάνε τα παιδιά του.

ΠΗΓΗ:
Strange Journal