Ο επίδεσμος, τα πρόβατα και τα λιοντάρια

Θα εκτονωθεί με διαδηλώσεις ο λαός κατά την επίσκεψη Σόιμπλε, ωστόσο τα σοβιετικά μέτρα θα μείνουν ακλόνητα. Τα ΜΜΕ δίνουν έναν σάκο του μποξ, προκειμένου να ξεσπάσουν πάνω του οι Έλληνες. Έτσι όλοι βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος, μιας και τα νήματα στην Ευρώπη δεν τα κινεί εννοείται ο Σόιμπλε ούτε η Μέρκελ της καταχρεωμένης Γερμανίας.

Στην ελληνική Βουλή παρατηρούμε την ίδια εικόνα με διαλόγους χαμηλού επιπέδου και συνεννόηση μηδέν. Η συρρίκνωση του κράτους χωρίς ρυθμίσεις σε σχέση με την πραγματική οικονομία δεν υπερνικά το τέλμα στο οποίο βρίσκεται η χώρα.

Οι Έλληνες, οι οποίοι θέλουν να δουλέψουν με σχέδιο, που θα βοηθήσει τους ίδιους και κατ” επέκταση από πολλές πλευρές και το κράτος, συνεχίζουν να προσπαθούν κάτω από αντίξοες συνθήκες, σ” ένα περιβάλλον που βασίζεται στην χαρτούρα πιστοποιητικών και πτυχίων και όχι στο ποιος κάνει για την όποια θέση. Οι κόποι όσων θέλουν να εργάζονται ελεύθερα
, επικεντρώνονται στον ιδιωτικό τομέα, όπου τα πράγματα γίνονται μέρα με την μέρα δυσκολότερα.

Την ίδια ώρα ζούμε σκηνές φαρ ουέστ σε πολυσύχναστες περιοχές της Αθήνας, όπως συνέβη στους Αμπελόκηπους και μάλιστα λίγα μέτρα από τη ΓΑΔΑ. Άγνωστοι δράστες δεν σταμάτησαν σε έλεγχο αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ, κατέβηκαν από το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν και με ΑΚ-47 άρχισαν να «γαζώνουν».

Οι Έλληνες πολίτες ζουν πράγματα πρωτόγνωρα και δεν γνωρίζουν πως να αντιδράσουν. Η πολυγλωσσία που επικρατεί στην κοινωνία τους στέλνει από δω και από κει. Ελεγχόμενες διαδηλώσεις, πορείες με τους πολίτες ακόμα και εκεί χωρισμένους σε παρατάξεις και συνδικαλιστικά «γκέτο». Εντούτοις φόροι, χαράτσια και απολύσεις συνεχίζονται και η κατάσταση χειροτερεύει.

Επειδή όμως ο σωστός δρόμος είναι ένας, ειδικά για τους Έλληνες, πρέπει, αφού τον εντοπίσουμε, να τον βαδίσουμε ενωμένοι με «μπαϊράκι» τα ιδανικά μας και τίποτα άλλο. Εάν αυτό σε μερικούς φαίνεται γραφικό και ρομαντικό σενάριο άλλων εποχών, ας συνεχίσουν να διαμαρτύρονται κάτω από κομματικά ή συνδικαλιστικά πανό. Να γνωρίζουν όμως ότι η ηττοπάθεια και η απελπισία έχει οδηγήσει σε αυτού του είδους τις τεχνητές διαμαρτυρίες.

Στην εποχή της προσπάθειας πλήρους υποταγής των ανθρώπινων συνειδήσεων, το να λέει κάποιος την αλήθεια αποτελεί από μόνο του «επαναστατική πράξη», θα έλεγε ο Όργουελ. Έτσι όπως σιγά-σιγά κατηφορίσαμε στον βούρκο του καταναλωτισμού και των ιδεολογημάτων, έτσι βαθμιαία θα ανηφορίσουμε πάλι, ωστόσο μόνο με τα σωστά εφόδια που θα μας δίνουν δύναμη στην δύσκολη διαδρομή.

Εκτός και αν μερικοί πιστεύουν ότι με τις ελεγχόμενες διαδηλώσεις θα καμφθούν οι παγκοσμιοποιητές, θα αποσυρθούν οι απολύσεις και όλοι θα πάμε για καφέ ζώντας όπως παλιά με ψεύτικο χρήμα, το οποίο δεν παράγαμε παρά δανειζόμασταν. Ωραία θα ήταν! Η ελευθερία κερδίζεται με υπομονή, πίστη και αγώνα κόντρα στο σύστημα και όχι παράλληλα με αυτό. Όταν η κοινωνία είναι χωρισμένη σε πολιτικές τάξεις, είναι λογικό η κάθε τάξη να παλεύει για την δική της επικράτηση, παρασύροντας το έναν ή τον άλλο πολίτη στον φαύλο αυτό κύκλο της κοινωνικής διαμάχης.

Όσο η κοινωνία είναι διχασμένη, τόσο η παγκόσμια διαπλοκή επιβάλλει τα μέτρα της. Ως λύση ενότητας παρουσιάζεται ένα διεθνιστικό μοντέλο με έναν γκρι πλανήτη χωρίς σύνορα, με βάρος δήθεν στα ανθρώπινα δικαιώματα και λαό εξ ανάγκης ενωμένο, έτοιμο να υποδεχτεί τον «βασιλιά» του. Για άλλη μια φορά πολλοί, εμπιστευόμενοι το φιλανθρωπικό προσωπείο του συστήματος, θα πέσουν στην παγίδα.

Το σύστημα διδάσκει, η μάζα εισάγει την διδαχή στο μυαλό και στην καρδιά, εκεί οπού λαμβάνει η πρώτη και κύρια μάχη. Εάν αυτή χάνεται, το άγχος κυριεύει τον άνθρωπο και οι κινήσεις του κατευθύνονται, ακόμα και εάν θεωρεί πως οι αποφάσεις που παίρνει είναι δικές του. Ο επίδεσμος της παγκοσμιοποίησης μπαίνει απλά και μόνο για να προετοιμαστούν τα μέλη του σώματος να μπουν στον γύψο. Άπαξ και δεν μπει επίδεσμος υπάρχει ο κίνδυνος, ο πόνος να αναγκάσει τον κόσμο να ξεσηκωθεί μαζικά, μη ελεγχόμενα και με επιθετικές διαθέσεις, κάτι που το διεθνές σύστημα δεν επιθυμεί επ” ουδενί.

Η εποχή της άνετης ζωής τελείωσε. Τα πρόβατα σιτίστηκαν και τώρα ακονίζονται τα μαχαίρια στο σφαγείο. Το πρόβατο μπορεί να μείνει πρόβατο και να βελάζει διαμαρτυρόμενο -με το τάισμα να αποτελεί πανάκεια μέχρι την σφαγή- ή να μετατραπεί σε λιοντάρι και να φάει τον σφαγέα του. Αυτό διδάσκει ο Ελληνισμός, γι” αυτό μας χτυπούν εδώ αλύπητα. Μήπως ξαναπάρουμε τα ηνία στην χώρα μας και σαν «ανοσοποιητικό σύστημα» του πλανήτη τους στείλουμε από εκεί που ήρθαν εκ μέρους όλης της οικουμένης. Αυτό, όποιος θέλει το πιστεύει. Δημοκρατία δεν έχουμε;