Οἱ ἐχθροί!

Πᾶμε λίγο πιό πίσω;
Χριστιανοὶ κατὰ Ἐθνικῶν.
Πράσινοι κατὰ Βενέτων…
Ὀρθόδοξοι κατὰ Ἀρειανῶν.
Βασιλικοὶ κατὰ Βενιζελικῶν.
Ἀγγλόφιλοι κατὰ ῥωσσοφίλων ἤ γαλλοφίλων.
Κοτζαμπάσηδες κατὰ ἀγωνιστῶν.
Μεταξικοὶ κατὰ δημοκρατικῶν.
ΔΣΕ κατὰ Ἑλλάδος.
Χουντικοὶ κατὰ ἄλλων δημοκρατῶν.
Ὀλυμπιακοὶ κατὰ Παναθηναϊκῶν.

Καὶ τώρα….
Ἀστυνομικοὶ κατὰ πολιτῶν.
Δικαστικοὶ κατὰ πολιτῶν ἐπίσης.
Τρομοκράτες κατὰ γενικῶς…
Δημόσιοι ὑπάλληλοι ἐχθροὶ ἐλευθέρων ἐπαγγελματιῶν.
Ἐχθροὶ ἰδιωτικῶν ὑπαλλήλων οἱ δημόσιοι ὑπάλληλοι…
Ἐλεύθεροι ἐπαγγελματίες ἐχθροί ὑπαλλήλων γενικῶς. Ἀνεξαρτήτως μεγέθους καὶ τζίρου τῶν ἐπιχειρήσεων.
Ὑψηλόβαθμοι δημόσιοι ὑπάλληλοι ἐχθροὶ ὅλων.
Ἀριστεροὶ κατὰ Δεξιῶν.
Ἀναρχικοὶ κατὰ χρυσαυγιτῶν.
Χριστιανοὶ κατὰ δωδεκαθεϊστῶν.
Ἀλλοδαποὶ (αὐτοὶ ἐμφυτεύθηκαν) κατὰ Ἑλλήνων ὑπὸ τὴν καθοδήγησιν κάτι καλόπαιδων…
«Ἀντιρρατσιστὲς» κατὰ Ἑλλήνων γενικῶς.
ΤΣΥΡΙΖΑῖοι κατὰ Χρυσαυγιτῶν.
Χρυσαυγίτες κατὰ τΣΥΡΙΖΑαίων…..

Κάποτε τρόμαζα.
Φοβόμουν γιὰ ἐμφύλιο. Γιὰ νέο ἐμφύλιο.
Τώρα πιὰ ἀντιλαμβάνομαι πὼς κι αὐτὸ ἴσως πρέπει νὰ τὸ περάσουμε πρὸ κειμένου νὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς αὐτὸ ποὺ ἔχουμε νὰ χωρίσουμε δὲν ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τοὺς ἄλλους ἀλλὰ μὲ ἐμᾶς καὶ μόνον.
Ἐμεῖς πρέπει νὰ ἀποκολληθοῦμε ἀπὸ τὶς παλαιές μας συνήθειες.
Ἀπὸ τὶς ὅποιες δοξασίες.
Καὶ εἶναι πολλὲς πανάθεμά τες…
Πάρα πολλές…

Ὅταν θὰ καταφέρουμε νὰ γεμίσουμε τὴν καρδιά μας, τὴν σκέψιν μας, τὸ εἶναι μας ὁλόκληρον ἀπὸ Ἑλλάδα τότε θὰ καταλάβουμε.
Ἐχθροὺς ἐγὼ δὲν ἔχω, κι ἄς μὲ ἔχουν αὐτοί.
Γιὰ ἐμέναν ἕνας δρόμος ὑπάρχει.
Αὐτὸν ὀφείλουμε νὰ ἀνακαλύψουμε καὶ νὰ ἀκολουθήσουμε.
Μία μάνα μᾶς γέννησε: ἡ Ἑλλάς!
Μίαν ἰδέα ὀφείλουμε νὰ ὑπηρετοῦμε: τὴν Ἐλευθερία.
Μίαν σημαία ὑποχρεούμαστε νὰ ἀναγνωρίζουμε: τὴν γαλανόλευκη.

Ἔχουμε δρόμο ἀκόμη…
Θὰ καταλάβουμε εἶτε μὲ τὸ καλὸ εἶτε μὲ τὸ κακό.
Τὰ γεγονότα μᾶς ξεπερνοῦν.
Ἡ βία εἶναι ἰσχυροτέρα ἀπὸ ἐμᾶς.
Ἡ πορεία εἶναι προδιαγεγραμμένη.
Ἤ ποὺ θὰ τὴν δοῦμε μόνοι μας καὶ θὰ τὴν ἀκολουθήσουμε ἀπὸ ἐπιλογή, ἤ ποὺ βεβιασμένοι θὰ ἀναγκαστοῦμε νὰ μποῦμε στὸν μονόδρομο ποὺ μᾶς ἀνοίγεται.

Θὰ φθάσουμε. Θέλουμε δὲν θέλουμε, μποροῦμε δὲν μποροῦμε, ἀντέχουμε δὲν ἀντέχουμε.

Κι ὅσο γιὰ τοὺς ἐχθρούς…
Βρέ δέν πᾶτε ἀπό ἐκεῖ πού ἤλθατε;
Ἄλλο Ἕλλην, κι ἄλλο Ἑλλαδοκαφριστάν. Ἄλλο Ἑλλὰς κι ἄλλο ἐτοῦτο τὸ βασίλειον τῶν κάφρων.
Ναί, εἶναι πολλοὶ οἱ ἐχθροί. Πάρα πολλοί.
Μά πότε φοβηθήκαμε τήν ὑπεραριθμία τοῦ ἐχθροῦ;
Πότε δέν νικήσαμε ἱκανοτέρους καί δυνατοτέρους στρατούς ἀπό τόν δικό μας;
Ποιός ἔφτιαξε Μαραθῶνες καί Σαλαμῖνες;
Ποιός κέντησε στό μέτωπο τῆς Ἀλβανίας;
Ποιός πέταξε τόν τοῦρκο ἔξω ἀπό τόν Μοριά;

Ἔχουμε κι ἐχθροὺς καὶ προδότες.
Ὅμως ἐτούτην τὴν φορὰ ἡ πορεία εἶναι ὑποχρεωτική. Πηγάζει ἀπὸ τὴν ἀνάγκη.
Θὰ τὴν διανύσουμε καὶ μετά, ὅταν θὰ ἔχουμε φθάσῃ στὸ πέρας της, τότε θὰ ἔχουμε μάθῃ καὶ θὰ ἔχουμε καταλάβῃ πολὺ περισσότερα ἀπὸ ὅσα τώρα φανταζόμαστε.

Φιλονόη.

φωτογραφία

Υ.Γ. Τεχνητὲς διαιρέσεις, καλοσχεδιασμένες ἀλλὰ ἄσχετες κι ἄκαιρες μὲ αὐτὸ ποὺ ἡ Ἑλλὰς ἐκπροσωπεῖ. Ἄς ζήσουμε στὴν παραπληροφόρησι ἤ ἄς πρ ἀποφασίσουμε νὰ περάσουμε στὴν ἀθανασία. Ἡ ἐπιλογὴ εἶναι αὐστηρῶς προσωπική.