ΜΑΝΗ ΘΕΚΕΛ ΦΑΡΕΣ

“Μανή, θεκέλ, φάρες…. Μανή, εμέτρησεν ο θεός την βασιλείαν σου και επλήρωσεν αυτήν. Θεκέλ, εστάθη εν ζυγώ και ευρέθη υστερούσα. Φάρες, διήρηται η βασιλεία σου”.

Μανή, θεκέλ, φάρες. Μετρήθηκες, ζυγίστηκες και βρέθηκες ελλιποβαρής. Θα διαιρεθείς.

Μανή, θεκέλ, φάρες. Καραμανλή, Παπανδρέου, Μητσοτάκη, Σημίτη, Καραμανλή, Παπανδρέου, Σαμαρά. Μετρηθήκατε, ζυγιστήκατε και βρεθήκατε λίγοι. Ο λαός μετρήθηκε, ζυγίστηκε και βρέθηκε λίγος. Η Δεξιά ήταν πάντα λίγη και ουραγός στην συνείδηση των πολλών. Και ζήσαμε τη γενιά που η Αριστερά πήρε την εκδίκηση της. Και η Αριστερά; Μανή, θεκέλ, φάρες. Βρέθηκε τόσο ελλιποβαρής, τόσο λίγη όσο οι επιλογές του κάθε αριστερού πολιτικάντη σε κάθε κρίσιμη στιγμή. (Εδώ είναι το πρόβλημα ΣΥΡΙΖΑ, των πέριξ και των συν αυτώ. Δεν πρεσβεύουν αληθινά κάτι άλλο, δεν το μπορούν αυτό. Το ίδιο καπιταλιστικό, καταναλωτικό, ανθρωποκτόνο Τρόπο έχουν σαν όραμα, με υποτίθεται πιο “ανθρώπινο” πρόσωπο, “πολιτικό” πολιτισμό, “γιορτές” της δημοκρατίας κι άλλα χαμερπή. Όταν όπου κι όποτε η Σοσιαλιστική Ευρωπαϊκή Δυτική, Μεταρρυθμιστική Αριστερά πήρε την εξουσία, ούτε η Αστυνομία έπαψε να χτυπάει, ούτε τα Μονοπώλια να επεκτείνονται, ούτε η Κοινωνία να φθίνει, ούτε το τηλεοπτικό αφιόνοσμα να μειώνεται Γιατί όταν παίζεις στην έδρα τους το παιχνίδι τους, με τους δικούς τους κανόνες, ακόμα κι αν κερδίσεις δεν είσαι νικητής, γιατί δεν είσαι εσύ, εσύ είσαι Αυτοί).

Απ’ όταν οι άνθρωποι αποφάσισαν ότι άλλες ιδιότητες και ονομασίες, πολίτες, υποκείμενα, αντικειμενικότητες, εξατομικεύσεις, κινήματα, κόμματα, συνδικάτα, δικαιώματα, μάρκες, κυβικά, κουζίνες εντοιχισμένες και ιταλικά πλακάκια, τζάκια στα κλουβιά και κλιματιστικά στους τοίχους, ντομάτες ολοχρονίς και πολύ κρέας να μασάνε τα στόματα συνεχώς, κρέας χοιρινό, μοσχαρίσιο και μπόλικο κρέας ανθρώπινο, η απώλεια ήταν δεδομένη, ο κατήφορος απότομος κι ατελείωτος, “η πτώση μας ήταν βεβαία”.

Γιατί η ευκαιρία στο χαλί είναι η σκλαβιά στην Ινδία, η ευκαιρία στο βαζάκι είναι η σκλαβιά στην Ταϊλάνδη, η ευκαιρία στο μπαχάρι είναι η σκλαβιά στο Βιετνάμ, η ευκαιρία στο ηλεκτρονικό είναι η σκλαβιά στην Κίνα και η δυνατότητα μου να τα αγοράζω όλα αυτά είναι η σκλαβιά η δικιά μου.

Μπαπ, μπαπ. Χτυπάνε την πόρτα του γείτονα. Ουφ. Και σήμερα τη γλίτωσα. Μπαπ, μπαπ. Χτυπάνε την πόρτα του γνωστού μου. Θα έφταιγε. Μπαπ, μπαπ. Χτυπάνε τν πόρτα του αδερφού μου. Εντάξει πορεύομαι ακόμα. Μπαπ, μπαπ. Χτυπάνε την πόρτα της γυναίκας μου. Δεν πειράζει, έχω εγώ. Μπαπ, μπαπ…..

Ούτε στη Χούντα, ούτε στην Αντίσταση ήταν οι πολλοί. Οι πολλοί όπως και τώρα κάνουν τις πάπιες (είχαμε πρωθυπουργό που τις κουβαλούσε). Το ΠΑΣΟΚ και η αριστερά φούσκωσε όλα αυτά τα χρόνια τις διηγήσεις γύρω από πράξεις που πολύ αμφιβάλω αν θα είχαν τότε συμμετοχή. Έτσι θόλωσαν τα νερά, μπέρδεψαν συνειδήσεις, λέρωσαν πολλούς.

Και συνεχίζω με την Αριστερά λοιπόν. Της πετάνε ένα διανοητικό καρότο, εκκλησία, γάμο ομοφυλοφίλων, οικολογία, ρατσισμό και τσιμπάει αμέσως. Χάνει το περίφημο το δάσος για ένα ξερόκλαδο. Λες κι έχει σημασία αν μας γα… όλους αν είναι καθαρό το περιβάλλον και κάποιων είναι επιλογή τους. (Αν και γενικά νομίζουν οι μωροί ότι η ελευθερία είναι επιλογή, κάτι σαν καλό γούστο, να διαλέξω τα κόκκινα ή τα καφέ παπούτσια) Ή όταν υπάρχει ο ουσιαστικός πολιτικός ρατσισμός της κοινωνίας της ισχυρά διαιρεμένης αν παίζει ρόλο και ο άλλος των χρωμάτων. (Δεν είναι η Χρυσή Αυγή το πρόβλημα. Άλλοθι είναι και παρελκυστική πολιτική. Ας ήταν μέσα μερικές δεκάδες πολιτικοί, όχι από εκδίκηση αλλά από στοιχειώδη απόδοση δικαιοσύνης στην κοινωνία, ας είχε χτυπηθεί η ανεργία και η φοροαπάτη και δε νομίζω τότε ότι ο Μιχαλολιάκος θα είχε περισσότερους οπαδούς από όσους είχε πριν πέντε χρόνια. Μα αυτό δεν γίνεται από τους υπάρχοντες εξυπηρετητές του Συστήματος. Το Σύστημα δεν αποτελείται από Οιδίποδες. Και ο Οιδίποδας δεν είχε άλλο πρόβλημα από την Αδυναμία του να αντιμετωπίσει την Αλήθεια και την Πραγματικότητα. Είδε όταν τύφλωσε ο ίδιος τα έξω μάτια)

Αλλά και η Χρυσή Αυγή είναι καρότο για την Αριστερά. (Γιατί όσοι είναι αριστεροί από αίσθημα Δικαίου δε θα παρεξηγήσουν, ενώ όσοι είναι αριστεροί από την λαγνεία των δικαιωμάτων τους θα παρεξηγηθούν).

Πόσες φορές αναρωτήθηκα θα ήταν οι σημερινοί Έλληνες λοιπόν όλοι στον ΕΛΑΣ; Το 21 αν ζούσαν οι τωρινοί θα υπήρχαν 50 Ανδρούτσοι και 100 Καραϊσκάκηδες και θα έκαναν τέτοια κατορθώματα που οι πραγματικοί θα ήταν οι τελευταίοι στρατιώτες;

Φοβάμαι ότι περισσεύουν Πορτοσάλτε,Τρέμηδες και Τσίμες, υποκριτές Πρετεντέρηδες, υπουργοί και υπουργίσκοι Καψήδες, σύζυγοι. Υπουργών και γκομενάκια μεγαλοκαρχαριών που λένε τα νέα.

Επανάσταση για φορέματα δε γίνεται και η ύπαρξη δε χωρά παραχωρήσεις. Γιατί η Ύπαρξη και η Ολοκλήρωση δεν είναι Δικαίωμα κατατεθειμένο σε Χάρτες και σε ιδρύματα, ούτε η άπαξ ενέργεια κάποιων Γάλλων. Είναι η Πράξη και η Ευθύνη, η δικιά σου και η δικιά μου. Δε μου πραγματώνει την ύπαρξη ο γείτονας. Είναι η δικιά μου υπόθεση στο ΕΜΕΙΣ.

Για τον καθένα μας λοιπόν. Μανή, θεκέλ, φάρες. Μετρηθήκαμε, ζυγιστήκαμε και βρεθήκαμε λίγοι. Θα διαιρεθούμε; Θ α σκορπίσουμε; Θα λιώσουμε Έλληνες;

Υ.Γ. Επαναλαμβάνω όπου σταθώ και όπου βρεθώ ΄ότι το κομβικό Κείμενο για το σύγχρονο άνθρωπο και την κατάσταση που ζούμε ότι είναι Μεγάλος Ιεροεξεταστής. Ένα είναι το θέμα μας. Η ελευθερία. Δάνεια, χαρισμένη, πιστοποιημένη, ορισμένη, συγκεκριμένη ελευθερία δεν υπάρχει. Αλήθεια “Αριστεροί” ξέρετε ότι δεν “επιτρέπεται” να παίρνετε ψυχοφάρμακα ή να κάνετε ψυχοθεραπείες; ( ο νοών νοήτω).

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΟΥΦΕΡΛΗΣ