Λεηλασία στα όρια εθνικής προδοσίας. Βαριές ευθύνες στον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη

ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΑ: ΒΑΡΙΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΤΟΝ ΠΡΩΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΚΩΣΤΑ ΣΗΜΙΤΗ

Εγγραφο-καταπέλτης που φωτίζει την εγκληματική αδιαφορία Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ και που κραυγάζει ότι η διάθεση πιστώσεων, είτε από τον προϋπολογισμό είτε μέσω δανείων, θα προκαλέσει σεισμό για τα επόμενα χρόνια…

«Εχω δύο μεγάλους εχθρούς, το Στρατό των Νοτίων μπροστά μου και το Στρατό των Τραπεζιτών πίσω μου. Από τους δύο…αυτούς εχθρούς ο χειρότερος είναι πίσω μου», ανέφερε ο Αβραάμ Λίνκολν κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου.

Αν στη θέση του Λίνκολν τοποθετήσουμε τον ελληνικό λαό κατά την περίοδο 1996-2011 τότε θα έχουμε μία σαφή εικόνα του πεδίου μάχης των εξοπλισμών.
Δίνω μια προέκταση επταετίας στη θρυλική εποχή των ΣημιτοΑκοΓιάννων, γιατί οι ακολουθήσαντες Ε. Μεϊμαράκης και Ε. Βενιζέλος έπραξαν τα χειρότερα των πρώτων! Εγκατέλειψαν πλήρως το υλικό, ουδεμία ρήτρα επέβαλαν σε λωποδύτες και ασύδοτους προμηθευτές της προηγούμενης περιόδου, έθαψαν, κυριολεκτικά, τα κραυγαλέα σκάνδαλα των «συναδέλφων».

Ο ένας εχθρός, λοιπόν, ήταν το αδελφάτο της κλεπτομανούς συντεχνίας των πολιτικών, κατά τον Γ. Βότση, και των παρακεντέδων τους, καθώς και των βαρόνων των οπλικών συστημάτων, εσωτερικού και εξωτερικού, που είχαν επιτεθεί λυσσαλέα κατά της οικονομίας της χώρας ληστεύοντάς την, υπό το πρόσχημα ενίσχυσης της άμυνάς της και αποκατάστασης της εθνικής υπερηφάνειας που είχε τρωθεί στο φιάσκο των Ιμίων, λόγω ανεπάρκειας και ανικανότητας, πάλι, των πολιτικών.

Το οικονομικό κατεστημένο

Ο δεύτερος εχθρός ήταν οι τραπεζίτες και γενικότερα το οικονομικό-βιομηχανικό κατεστημένο ξένων προμηθευτριών χωρών, που μας πάσαραν δάνεια και εξοπλισμούς σε συνεργασία με τους πρώτους. Και οι δύο στρατοί, κατά Λίνκολν, συνεργάζονταν αρμονικά με στόχο τον ίδιο: το γονάτισμα της χώρας.
Πριν κλείσω την παράγραφο, θα υπενθυμίσω ότι οι εξοπλισμοί ήταν ένας τομέας της απάτης και παρακμής. Μιλάμε για ένα ποσόν που δεν υπερβαίνει τα 32-35 δισ. ευρώ. Προηγούνται στην απάτη και στην απόληψη δανείων οι Ολυμπιακοί, τα δημόσια έργα, οι «πολιτιστικές» εκδηλώσεις, όπως π.χ. Θεσσαλονίκη-Πολιτιστική Πρωτεύουσα, κ.λπ.

Οι κυβερνήσεις της εποχής που αναφερόμαστε διέθεταν δύο ανύπαρκτους, ανεπαρκείς, αδιάφορους πρωθυπουργούς, τους Κων. Σημίτη και Κων. Καραμανλή. Ιδιαίτερα ο πρώτος ήταν ισοπεδωμένος από υπουργούς-βαρόνους, ιδιαίτερα αυτούς της Αμυνας, και δεν ήταν σε θέση ούτε να ελέγξει ούτε ν’ αντισταθεί στις απαιτήσεις διάθεσης πιστώσεων, κυρίως από δάνεια, ούτε στη βουλιμία τους. Γνώριζε τα πάντα (έχω στοιχεία να το αποδείξω) αλλά σιωπούσε!
Σε άλλες εποχές, στο σκάνδαλο Κοσκωτά, ο αείμνηστος Κίτσος Τεγόπουλος είχε δημοσιεύσει στην «Ελευθεροτυπία», για το δεξί χέρι του Ανδρέα Παπανδρέου, Μένιο Κουτσόγιωργα, ένα συγκλονιστικό άρθρο με τίτλο: Συνένοχος ή Βλαξ; Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να δημοσιευθεί επί εποχής Σημίτη. Δεν δημοσιεύθηκε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ίσχυε…

Οι υπουργοί Αμυνας ζητούσαν, απαιτούσαν, όπως προείπα, τεράστιες πιστώσεις, εν ονόματι της σωτηρίας της πατρίδος, και ο περιδεής Σημίτης έδινε εντολή σύναψης δανείων, ενώ γνώριζε, οπωσδήποτε, ότι βουλιάζει περισσότερο τη χώρα.

Ο Κων. Καραμανλής ενώ, προ των εκλογών, απειλούσε, λάβρος, ότι θα στείλει τους «νταβατζήδες» στη φυλακή, μετά τις εκλογές λούφαξε και κήρυξε την… αμνηστία. Από νταβατζηδοκτόνος κατάντησε σκανδαλοθάπτης. Πέραν αυτού, ουδέν ενδιαφέρον έδειξε για τη συντήρηση του υλικού, το οποίο είχε χρυσοπληρωθεί αλλά υπολειτουργούσε. Δεν θα ασχοληθώ με το θλιβερό δίδυμο Γ. Παπανδρέου-Ε. Βενιζέλου. Εκανε ό,τι μπορούσε να σπρώξει ακόμη περισσότερο την άμυνα στο βάραθρο.
Ο πατριωτισμός είναι το καταφύγιο των απατεώνων, ανέφερε ο Αγγλος πολιτικός Σάμιουελ Τζόνσον.

Οι ξένες τράπεζες γιατί μας δάνειζαν, ιδιαίτερα οι γερμανικές, στις οποίες είχε μεγάλη αδυναμία το σημιτικό σύστημα;
Γιατί υπήρχε συνεννόηση να πραγματοποιεί προμήθειες πολεμικού υλικού από συμπατριώτες τους, οπότε το κέρδος ήταν διπλό.
Η χορήγηση δανείων σε ένα κράτος ήδη χρεοκοπημένο διευκόλυνε τα μακροπρόθεσμα σχέδιά τους να το «γδάρουν» και να το ισοπεδώσουν, εξασφαλίζοντας τεράστια κέρδη, για να το μετατρέψουν τελικά σε προτεκτοράτο τους.

Επιπλέον οι δανειστές γνώριζαν καλά το ποιόν της πολιτικής ελίτ που δάνειζαν. Τους πληροφορούσαν οι προμηθευτές, ο Χριστοφοράκος και άλλοι εγχώριοι πράκτορές τους. Μιζολάτρες, κλεπτομανείς. Με τις εξαιρέσεις τους βέβαια. Υπήρχαν και υπάρχουν σήμερα, λίγοι βέβαια, που ανθίστανται αλλά υπάρχουν. Ο έγκυρος αρθρογράφος-καθηγητής Χρ. Γιανναράς σημειώνει στην «Καθημερινή» (25.5.14):

«Οι δανειστές και οι Ευρωπαίοι Ηγέτες αποκλείεται ν’ αγνοούσαν την έκταση λωποδυσίας του κοινωνικού χρήματος και των δανείων στην κομματοκρατούμενη Ελλάδα, τους Επώνυμους και διεθνώς διασυρμένους, που με νομικό εφεύρημα την έγκαιρη “παραγραφή” (πιο πρόστυχο τέχνασμα δεν μπορούσε να διανοηθεί πολιτικό σύστημα) οι λωποδύτες πολιτικοί κατέκλεβαν τη Χώρα και προχωρούσαν στη διαπλοκή με κλέφτες εργολήπτες, προμηθευτές του Δημοσίου, εκδότες, καναλάρχες».
Κι αυτά με το παραπλανητικό και απατηλό σύνθημα «ενδυνάμωση της αποτροπής, να έχουμε ψηλά το κεφάλι!… Για την πατρίδα, ρε γαμώτο». Ο Γιάννης Σμπώκος δηλώνει στα «Νέα» (12.7.99): «Νιώθω υπερήφανος για την αμυντική θωράκιση της χώρας… ούτε κουνούπι δεν περνά από την αντιαεροπορική ομπρέλα που στήσαμε».
Το τι περνάει και δεν περνάει, το απολαμβάνουμε σήμερα…

«Τρία πουλάκια κάθονταν και ρώταγαν τον Σμπώκο…» είναι ο τίτλος άρθρου του Γρ. Ρουμπάνη στην «Ελευθεροτυπία» (4.12.04). Εν τούτοις υπήρχαν άνθρωποι και υπηρεσίες που εξέπεμπαν το σήμα κινδύνου, προειδοποιούσαν. Σε ώτα μη ακουόντων και σαρκαζόντων.

Σας παρουσιάζω ένα έγγραφο-καταπέλτη προς το υπουργείο Αμυνας (που ζητούσε πίστωση για προμήθεια οπλικών συστημάτων) του Γενικού Λογιστηρίου/Διεύθυνση Δημοσίου Χρέους, με υπογραφή τού τότε γενικού γραμματέα Ιωάννη Κουσουλάκου.

Σας αφήνω να το απολαύσετε. Επισημαίνω μόνο την τελευταία παράγραφο που κραυγάζει ότι η διάθεση πιστώσεων είτε από τον προϋπολογισμό είτε μέσω δανειοδότησης θα προκαλέσει ΣΕΙΣΜΟ για τα επόμενα έτη.

Δεν υπήρχαν άλλα περιθώρια

Το έγγραφο έχει ημερομηνία 13 Φεβρουαρίου 2002. Ο τότε υπουργός Αμυνας, και προ ολίγου Οικονομικών (δηλαδή, γνώριζε πλήρως την κατάσταση και το χάος που είχε προκαλέσει στην Οικονομία το όργιο Τσοχατζόπουλου), με το γνωστό (cheese-smile) χαμόγελό του αγνόησε την προειδοποίηση και προχώρησε ακάθεκτος σε πραγματοποίηση αμφιλεγόμενων και υπερκοστολογημένων προμηθειών. Μόνο στο επόμενο έτος 2003 έσπασε τα ρεκόρ: 5,5 δισ. ευρώ!

Το πιο ανησυχητικό, όμως, είναι ότι η κατάσταση αυτή περιγράφεται στις αρχές Φεβρουαρίου, όπου είχε υλοποιηθεί το Ενιαίο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Ανάπτυξης και Εκσυγχρονισμού (ΕΜΠΑΕ) 1996-2001, το οποίο είχε προϋπολογισθεί σε 3 τρισ. δρχ. περίπου και ξεπέρασε τα 5 τρισ. δρχ. και μόλις είχε αρχίσει η υλοποίηση του ΕΜΠΑΕ 2002-2007.

Σε αυτή τη χρονική στιγμή το υπουργείο Οικονομικών προειδοποιεί το υπουργείο Εθνικής Αμυνας ότι για τα επόμενα χρόνια δεν υπάρχουν δυνατότητες για χρηματοδότηση εξοπλιστικών προγραμμάτων. Παρ’ όλ’ αυτά το δεύτερο συνεχίζει ακάθεκτο και βουλιμικό την πολιτική των προμηθειών. Αμέσως μετά εξαγγέλθηκε η προμήθεια του νέου άρματος μάχης, του μεταγωγικού αεροσκάφους και του συστήματος αυτοπροστασίας των αεροσκαφών κ.ά., ενώ βρίσκονταν και σε εξέλιξη οι συμβάσεις για τα υποβρύχια και τα περιπολικά ανοιχτής θαλάσσης.

Για το υπόψη έγγραφο υπάρχουν και κάποια δευτερεύοντα σχόλια, όπως: Πώς υπογράφονται συμβάσεις προμήθειας στρατιωτικού υλικού, μείζονος σημασίας και αξίας, χωρίς προηγουμένως να εξασφαλιστούν οι πηγές χρηματοδότησης; Δεν έκαναν σχετική πρόβλεψη στον Προϋπολογισμό και γιατί δεν αποτύπωσαν τα πραγματικά στοιχεία;
Ποια η διαδικασία για την εξασφάλιση αυτών των δανείων και τους όρους που τα διέπουν;

Επισυνάπτεται το έγγραφο

Λίγο νωρίτερα (21.8.96) ο έντιμος Αλέκος Παπαδόπουλος είχε προειδοποιήσει τον Σημίτη ότι έχει χαθεί το «πηδάλιο» και η χώρα οδηγείται σε οικονομικό Βατερλό. Αργότερα (19.12.04) ο ίδιος σε επιστολή του στον Γιώργο Παπανδρέου αποκάλυπτε ότι το έλλειμμα, επί διακυβέρνησης «συνετού» Σημίτη, από 5% επί του ΑΕΠ που ήταν το 1996 είχε εκτιναχθεί στο 42,5% το 2004! Μας έφαγαν οι παντός είδους σπατάλες και ληστείες, ιδιαίτερα σε Αμυνα, Ολυμπιακά έργα κ.λπ.

Το κόλπο των αντισταθμιστικών

Παράλληλα με τους εξοπλισμούς υπήρξε το φαγοπότι των Αντισταθμιστικών Ωφελημάτων (Α.Ω.), των λεγομένων OFFSETS, που συνεχίζεται και σήμερα. Το «κόλπο» άρχισε να εφαρμόζεται επιτυχώς από τον περίγυρο του, κατά Γιάννη Τριάντη, Μεγάλου Αντιφατικού, δηλαδή του Ανδρέα Παπανδρέου, κατά την αγορά του αιώνα (1985). Τα Α.Ω. χρησιμοποιήθηκαν ως επιχείρημα, μαζί με τη δήθεν ανεξαρτησία των πηγών, για την ανορθόδοξο μέθοδο προμήθειας που επιβάρυνε το κόστος κατά δεκάδες εκατομμύρια δολάρια.

Οι λεγόμενοι Οφσετάδες λήστευσαν και ληστεύουν το κράτος πλουτίζοντες σε συνεργασία με εξωνυμένους πολιτικούς, στρατιωτικούς και υπαλλήλους του ΥΕΘΑ.
Αρκεί ν’ αναφέρω ότι από την αρμόδια Υπηρεσία (Γεν. Διεύθυνση Εξοπλισμών) ένας γενικός είναι ήδη κατάδικος, ένας προφυλακισμένος και δύο υπόδικοι, όπως και δεκάδες υπάλληλοι.

Εν τούτοις η Υπηρεσία αυτή συνεχίζει και σήμερα, ελεγχόμενη από τον κ. Ε. Βενιζέλο, το θεάρεστο έργο της.
Πρόσφατα αποστρατευθείς αρχηγός Επιτελείου μού εκμυστηρεύθηκε ότι σε έρευνα που έχει κάνει είδε έκπληκτος ότι ενώ οι εταιρείες υπερκοστολογούσαν το υλικό τους κατά 15%-20%, με την υποχρέωση να παραχωρήσουν πλούσια OFFSETS για τη χειμαζόμενη εγχώρια Αμυντική Βιομηχανία, τελικά ο όγκος τους δεν ξεπερνούσε τα 2%-5%. Τα υπόλοιπα κατασπαράσσονταν από τα εγχώρια τρωκτικά.

Η στενή συνεργασία πολιτικών αντιπροσώπων-Ελλήνων αξιωματούχων στην πώληση υλικών και συμφωνίας OFFSET τούς καθιστούσε, τελικά, «ομόρρυθμο εταιρεία» με αντικειμενικό σκοπό το κέρδος.

Η ποιότητα, η πληρότητα, το κόστος, η αναγκαιότης του υλικού ήταν δευτερεύοντα.

Ορθώς ο γνωστός δημοσιογράφος Αθ. Ελις σχολίασε («Κ», 10.3.2011): «Οι μίζες στα εξοπλιστικά και η διασπάθιση αμυντικών πόρων είχαν ως αποτέλεσμα να πληγεί η αμυντική θωράκιση της χώρας. Οι ενέργειες αυτές εγγίζουν τα όρια εθνικής προδοσίας….».

Για τις απάτες στα Α.Ω. μπορεί να γραφούν τόμοι…

ΑΡΘΡΟ Του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΦΡΑΓΚΟΥ*

*υπ/γος ε.α., αναλυτής Αμυντικών Θεμάτων, συγγραφέας – DEA Σορβόνης στα Αμυντικά
Ηταν αναγκαίοι οι εξοπλισμοί;

Σήμερα επιχειρείται μια μικροκάθαρση από ένα σμήνος εντίμων δικαστών. Λίγα πράγματα, εφ’ όσον τα μεγάλα εγκλήματα έχουν παραγραφεί με το κατάπτυστο, βενιζελείου επίνευσης, άρθρο 86 του Συντάγματος. Τα πάντα έχουν κουκουλωθεί με τις ευλογίες του Συντάγματος και του Κοινοβουλίου
Οι Ελληνες, όπως αντιμετωπίζουμε σήμερα την Αμυνά μας, βρισκόμαστε σε συλλογική αναζήτηση της ιστορικής ευθανασίας, ανέφερε ο Π. Κονδύλης (Θεωρία Πολέμου, 1996)

Μετά το φιάσκο των Ιμίων, ο τότε πρωθυπουργός Κων. Σημίτης, πελιδνός και κάθιδρος, δήλωσε από του βήματος της Βουλής: «Υπήρξε έλλειμμα δυνάμεως». Κατ’ αρχήν, προ του ελλείμματος, υπήρξε ανευθυνότης χειρισμών, ανεπάρκεια ικανοτήτων και έλλειψη βούλησης-υπευθυνότητος της πολιτικοστρατιωτικής ηγεσίας της εποχής. Στους πολιτικούς περιλαμβάνω τους δύο ΥΠΕΞ Κάρολο Παπούλια και Θ. Πάγκαλο και τον ΥΕΘΑ Γερ. Αρσένη. Η στρατιωτική ηγεσία, 100% κομματική, είχε προέλθει από ανακλήσεις αποστράτων. Της κρίσης, όπως θυμάστε, προηγήθηκε η διάλυση του κράτους από την αυλή της Μιμής. Για να μην ξεχνιόμαστε… Τι έπρεπε να προηγηθεί της αναδιοργάνωσης; Ο έλεγχος αυτών που προκάλεσαν το έλλειμμα. Ο Σημίτης δεν τόλμησε ν’ αγγίξει κανέναν. Φοβόταν, έτρεμε μήπως ανατραπεί από τον κομματικό μηχανισμό.

Ηταν λοιπόν αναγκαίοι οι εξοπλισμοί; Ναι, επιλεγμένοι και ελεγχόμενοι, ώστε να υπηρετούν την αποτροπή και όχι τις τσέπες των τρωκτικών. Θα μπορούσαμε με πολύ λιγότερες δαπάνες να έχουμε την επιθυμητή, αξιόπιστη άμυνα. Ο Σημίτης, λοιπόν, για να καλύψει το έλλειμμα κάλεσε δύο «ειδικούς», τον Τσοχατζόπουλο, που δεν είχε υπηρετήσει καν τη θητεία του, και τον Σμπώκο, γνωστό για τις επιδόσεις του σε άλλα υπουργεία, ιδιαίτερα αυτό της Γεωργίας. Τους διέθεσε τον πακτωλό και ησύχασε. Συνέχισε, αργότερα, με τον Γ. Παπαντωνίου, της αυτής νοοτροπίας.

Τα λοιπά είναι γνωστά: Αξιόλογα και αξιόπιστα υλικά, μερικώς, συνοδευόμενα από πληθώρα αμφιλεγόμενων, ακατάλληλων και μη αναγκαίων. Ολα, σχεδόν, υπερκοστολογημένα. Αλλα, «γουρούνι στο σακί», δηλαδή εμφανισθέντα πρώτη φορά στις αγορές -και μας τα φόρτωναν για να πειραματιστούν.

Οι ευθύνες

Σήμερα επιχειρείται μια μικροκάθαρση από ένα σμήνος εντίμων δικαστών. Λίγα πράγματα, εφ’ όσον τα μεγάλα εγκλήματα έχουν παραγραφεί με το κατάπτυστο, βενιζελείου επίνευσης, άρθρο 86 του Συντάγματος. Τα πάντα έχουν κουκουλωθεί με τις ευλογίες του Συντάγματος και του Κοινοβουλίου (Πυροβόλα SUZANA, ραντάρ TPQ-37, TOR-Μ1 κ.ά.).

Οφείλουν, το πρώτο, να προσέλθουν σε ανάκριση οι πρώην πρωθυπουργοί Κων. Σημίτης και Κων. Καραμανλής. Ο δεύτερος κατήγγειλε τον πρώτο ως αρχιερέα της διαπλοκής και τελικά κατάντησε ο ίδιος καρδινάλιός της.

Ο κ. Σημίτης επέτρεπε το όργιο των εξοπλιστικών σκανδάλων (και όχι μόνο) και ο δεύτερος το άφησε ατιμώρητο. Κουκούλωσε τα πάντα.
Τα εμφανισθέντα μέχρι σήμερα σκάνδαλα αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου.

Η ατιμωρησία είναι το λιπαντικό της διαφθοράς. Ουδείς έλαβε το μάθημα. Οι εμπλακέντες στα σκάνδαλα χλευάζουν, λοιδορούν τους πάντες και απολαμβάνουν τα κλοπιμαία…

Και η Αμυνα;

«Ενα κράτος για να είναι ελεύθερο πρέπει να είναι το ίδιο ισχυρό όσο οι γείτονές του» αναφέρει ο Θουκυδίδης.

Οι ανεξέλεγκτοι εξοπλισμοί των «οικονομισαρίων» δεν ενίσχυσαν, τελικά, αλλά εξασθένησαν την Αμυνα.

Αν αποδεχθούμε τη βασική αρχή του Σολωμού «Εθνικό είναι το αληθινό», θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι το άνοιγμα της ψαλίδας επιχειρησιακού δυναμικού (του ελλείμματος, κατά Σημίτη) με τη γείτονα έχει μεγαλώσει. Θα πω, με όλη την ευθύνη των λόγων μου, επικίνδυνα. Και για την κατάσταση αυτή είναι απολύτως υπεύθυνοι οι αρμόδιοι πολιτικοί από το 1996 και εντεύθεν. Θα πρέπει να λογοδοτήσουν… Και για κάτι άλλο, πιο σοβαρό. Πέραν από τις λωποδυσίες και την απαξίωση του υλικού, φρόντισαν να εξοντώσουν και το φρόνημα των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, καταληστεύοντες τις απολαβές τους για να καλύψουν τις αρπαχτές τους.

Συμβαίνει, όμως, το αντίθετο. Εχουν αποθρασυνθεί και κυνηγούν πάλι την Εξουσία, ασύδοτοι και ακόρεστοι, για να «ολοκληρώσουν» το έργο τους. Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμη πρωταγωνιστές της σύγχρονης πολιτικής ζωής που αντί να διεκδικούν πάλι μερίδιο της Εξουσίας και να καταλαμβάνουν περίοπτες θέσεις έπρεπε να βρίσκονται, από χρόνια, στις φυλακές…

Θα κλείσω με έναν αφορισμό του Β. Σόιμπλε: «Οι πολιτικές ελίτ της Ελλάδος θυσίασαν την οικονομία της χώρας για τα δικά τους βραχυπρόθεσμα συμφέροντα και για τα συμφέροντα συγκεκριμένων ομάδων». Τους σιχάθηκαν ακόμη και τα αφεντικά τους…

ΠΗΓΗ