Καρδιακή ανακοπή: Οι απινιδωτές σε δημόσιους χώρους σώζουν ζωές

Κάθε χρόνο στην Ευρώπη περισσότεροι από 1 εκατομμύριο άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από ξαφνική ανακοπή καρδιάς. Δυστυχώς ο αριθμός αυτός αυξάνεται λόγω των βλαβερών συνεπειών που έχει ο σύγχρονος τρόπος ζωής στο καρδιαγγειακό σύστημα.

Οι αυτόματοι εξωτερικοί απινιδωτές σε δημόσιους χώρους μπορούν να σώζουν ζωές ανθρώπων που έχουν υποστεί καρδιακή ανακοπή. Τους απινιδωτές σε δημόσιους χώρους μπορούν να τους χειρίζονται εθελοντές που έχουν ειδικά εκπαιδευτεί για το σκοπό αυτό.

Οι απινιδωτές είναι συσκευές που χορηγούν ηλεκτρικό ρεύμα με τη μορφή ενός ηλεκτροσόκ στην καρδιά για να επαναφέρουν τον κανονικό της ρυθμό μετά από ανακοπή. Υπάρχουν απινιδωτές στα νοσοκομεία αλλά η σύγχρονη τεχνολογία έχει επιτρέψει την κατασκευή μικρότερων συσκευών που μπορούν να τοποθετούνται σε δημόσιους χώρους, έτοιμες προς χρήση από εθελοντές.

Οι αυτόματοι εξωτερικοί απινιδωτές αναλύουν τον καρδιακό ρυθμό. Εάν βρουν ότι υπάρχει πρόβλημα στην καρδιά που χρειάζεται ηλεκτροσόκ, τότε το χορηγούν για να αποκαταστήσουν τον καρδιακό ρυθμό.

Σε πολλές αναπτυγμένες χώρες, έχουν τοποθετηθεί εξωτερικοί αυτόματοι απινιδωτές έτοιμοι προς χρήση από εκπαιδευμένους εθελοντές σε δημόσιους χώρους όπως αεροδρόμια, γήπεδα, ξενοδοχεία, εκθεσιακούς χώρους, εμπορικά κέντρα, σταθμούς τρένων, σχολεία, εργοστάσια και άλλους.

Σε ασθενείς που έχουν υποστεί ανακοπή καρδίας, κάθε δευτερόλεπτο που περνά, είναι καθοριστικό για την επιβίωση, τις βλάβες λόγω υποξίας στον εγκέφαλο και το μέλλον τους.

Μια πρόσφατη έρευνα από Αμερικανούς και Ιταλούς γιατρούς έχει προσθέσει σημαντικά νέα στοιχεία αναφορικά με τη χρησιμότητα και αποτελεσματικότητα των εξωτερικών αυτόματων απινιδωτών.

Οι γιατροί, εκπαίδευσαν 2.000 απλούς ανθρώπους στην καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση η οποία περιλαμβάνει την χρήση του αυτόματου εξωτερικού απινιδωτή και την τεχνητή αναπνοή.

Οι εθελοντές αυτοί με τη βοήθεια των απινιδωτών που είχαν τοποθετηθεί σε δημόσιους χώρους, συνέβαλαν στην άμεση αντιμετώπιση καρδιακών ανακοπών σε 1.400 ασθενείς, ετησίως από το 2000.

Τα αποτελέσματα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντα:

Η επιβίωση των ασθενών χωρίς κανένα νευρολογικό πρόβλημα μετά από ανακοπή καρδίας, τριπλασιάστηκε λόγω της χρήσης των αυτόματων εξωτερικών απινιδωτών από εκπαιδευμένους εθελοντές
Εάν η φροντίδα προς τον ασθενή με καρδιακή ανακοπή, γινόταν από εκπαιδευμένο εθελοντή με τη βοήθεια εξωτερικού αυτόματου απινιδωτή μέσα στα πρώτα 8 λεπτά από την ανακοπή, τότε ήταν δυνατόν να σώζεται η ζωή 15 ασθενών για κάθε 100 που έχαναν τις αισθήσεις τους λόγω καρδιακής ανακοπής
Όσο περισσότεροι απινιδωτές υπήρχαν τοποθετημένοι σε δημόσιους χώρους, όσο περισσότεροι εκπαιδευμένοι εθελοντές στην καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση υπήρχαν και όσο λιγότερος ήταν ο χρόνος χορήγησης της θεραπείας, τόσο περισσότερο αυξανόταν η επιβίωση των ασθενών μετά από ανακοπή καρδιάς

Το συμπέρασμα των ερευνητών είναι ότι απλοί άνθρωποι, όταν εκπαιδευτούν, είναι σε θέση να χειρίζονται με ασφάλεια τους εξωτερικούς αυτόματους απινιδωτές σε δημόσιους χώρους. Το αποτέλεσμα είναι να προσφέρουν αποτελεσματική καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση σε θύματα καρδιακής ανακοπής σώζοντας ζωές και μειώνοντας αναπηρίες λόγω υποξίας του εγκεφάλου σε αυτούς που επιβιώνουν.

Είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε ότι η καρδιακή ανακοπή μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε. Δεν υπάρχουν συνήθως προειδοποιητικά σημεία και επέρχεται ξαφνικά. Η κοιλιακή μαρμαρυγή είναι ανωμαλία του ρυθμού που οδηγεί σε καρδιακή ανακοπή και θάνατο του ασθενούς.

Οι ασθενείς με ιστορικό καρδιακής πάθησης (αγγειοπλαστική με μπαλονάκι και τοποθέτηση stent, επεμβάσεις καρδιάς τύπου bypass, κληρονομικό πρόβλημα) κινδυνεύουν περισσότερο να υποστούν καρδιακή ανακοπή.

Συμπερασματικά βλέπουμε ότι νέες έρευνες επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι η χρήση αυτόματων εξωτερικών απινιδωτών σε δημόσιους χώρους από εκπαιδευμένους εθελοντές, σώζει ζωές και βελτιώνει την πρόγνωση των ασθενών μετά από ανακοπή καρδιάς.

Είναι σημαντικό να υπάρχει πρόγραμμα τοποθέτησης και συντήρησης αυτόματων εξωτερικών απινιδωτών σε όσο το δυνατό περισσότερους δημόσιους χώρους.

Ταυτόχρονα πρέπει να εκπαιδεύονται όσο το δυνατό περισσότεροι εθελοντές στην καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση γεγονός που θα σώζει κάθε χρόνο σημαντικό αριθμό ανθρώπινων ζωών και θα μειώνει το ποσοστό των σοβαρών αναπηριών λόγω καρδιακών ανακοπών.