Η “άλωση” του χριστιανισμού

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
…Τα ναρκωτικά ήταν η “Κερκόπορτα”.
Ο Τζον Κένεντυ και οι τοκογλύφοι της Νέας Υόρκης “βύθισαν” τις ΗΠΑ και τον Δυτικό Kόσμο στα ναρκωτικά.
Ο πόλεμος του Βιετνάμ έγινε, για να δημιουργηθούν τα χιλιάδες εξαρτημένα “βαποράκια” των ναρκωτικών.
…Έμποροι της κοκαΐνης σκότωσαν τον Κένεντυ στο Τέξας.

Ο χριστιανισμός σήμερα βρίσκεται υπό την απειλή της πλήρους καταστροφής. Οι πρώτες λέξεις, που μας έρχονται στο μυαλό, βλέποντας την κατάσταση που επικρατεί μέσα και γύρω από αυτόν, είναι “παρακμή” και “σήψη” …Παρακμή για ένα σύστημα, το οποίο τους τελευταίους αιώνες δέσποζε στον Πλανήτη και σήμερα δείχνει να μην μπορεί να διαχειριστεί το μέλλον του …Σήψη για μια κοινωνία, που τη χαρακτηρίζει η υπογεννητικότητα και έχει αρχίσει να γερνά επικίνδυνα, δείχνοντας ότι σε λίγα χρόνια θα έχει αδυναμία να αυτοεξυπηρετηθεί …Μια κοινωνία, η οποία έχει αρχίσει να εξαρτά την επιβίωσή της από τα μεταναστευτικά “ρεύματα” και να λαμβάνει εκφυλιστικά χαρακτηριστικά, τα οποία μπορεί να γίνουν μη αναστρέψιμα.

Το πάλαι ποτέ “θηρίο” του Πλανήτη δείχνει θανάσιμα “άρρωστο” …”Άρρωστο” και όχι “πληγωμένο”, εφόσον ό,τι παθαίνει το παθαίνει από τα δικά του σφάλματα και όχι από βίαιες επιθέσεις αντιπάλων. Δικά του λάθη πληρώνει. Η πάλαι ποτέ κραταιά αυτοκρατορία είναι “σκιά” του εαυτού της …Πραγματική “σκιά”, εφόσον καθημερινά χάνει μέρος της δύναμής της. Η δύναμη ενός συστήματος και άρα και μιας αυτοκρατορίας, όπως είναι ο χριστιανισμός βασίζεται σε δύο παράγοντες. Στο κεφάλαιό της, που δίνει δύναμη στο σύστημά της και στο έμψυχο δυναμικό της, που είναι η κοινωνία της. Όταν κάτι από αυτά τα δύο καταρρεύσει, η παρακμή είναι θέμα χρόνου ν’ ακολουθήσει ως άμεση συνέπεια.

Το κεφάλαιο της χριστιανικής αυτοκρατορίας είναι η απίστευτη τεχνολογία της. Είναι πρώτη σε δημιουργία και κατοχή κεφαλαίου με τον δεύτερο να ακολουθεί σε τεράστια απόσταση. Ό,τι έχει να επιδείξει η ανθρωπότητα σε επίπεδο τεχνολογίας αναπτύχθηκε είτε από τους χριστιανούς απευθείας είτε εξαιτίας τους. Κανένα σύστημα ποτέ δεν πλησίασε αυτό το “τέρας” της γνώσης. Αυτός ήταν κι ο λόγος, που η χριστιανική αυτοκρατορία ήταν πανίσχυρη. Όταν το βιομηχανικό της κεφάλαιο παρήγαγε αυτοκίνητα σε πλήρως εξοπλισμένα εργοστάσια, οι υπόλοιποι έφτιαχναν κάρα σε αυλές. Όταν οι επιστήμονές της ονειρεύονταν τα αεροπλάνα, οι επιστήμονες των άλλων μάθαιναν πώς λειτουργεί το αυτοκίνητο. Όταν οι βιομηχανικοί εργάτες της κατασκεύαζαν οτιδήποτε μπορούσε να επινοήσει η ανθρώπινη ευφυΐα, οι υπόλοιποι δεν είχαν εργάτες, αλλά δουλοπάροικους με τσάπες.

Αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό το κεφάλαιο ήταν το μυστικό της δύναμης του χριστιανισμού …Το μυστικό της δύναμης τόσο του συστήματός του όσο και της κοινωνίας του …Το μυστικό, το οποίο προστάτευε ο χριστιανισμός ως “κόρη οφθαλμού” και διαρκώς βελτίωνε. Ήταν παλλαϊκή η προσπάθεια αυτής της προστασίας και βελτίωσης. Γιατί; Γιατί, όταν ανήκεις σε ένα σύστημα, το οποίο έχει την τεχνογνωσία να παράγει τα πάντα, είσαι πολύ πιο εξασφαλισμένος από όλους εκείνους, οι οποίοι ανήκουν σε λαούς, που δεν έχουν αυτήν τη δυνατότητα. Ό,τι κι αν είσαι, όποιος κι αν είναι ο ρόλος σου στην οικονομική λειτουργία ενός τέτοιου ισχυρού συστήματος, θα “βολευτείς”. Αν είσαι κεφαλαιοκράτης, θα έχεις εξασφαλισμένη την υπεροχή των προϊόντων σου. Αν είσαι αστός, θα γίνεις “ειδικός” στις μάχιμες και εφαρμοσμένες επιστήμες όλων των ειδών, εφόσον η παραγωγή είναι όλων των ειδών. Αν δεν είσαι τίποτε από αυτά και πάλι δεν θα “κακοπέσεις”. Θα γίνεις ένας καλά εκπαιδευμένος εργάτης με μισθό και ασφάλεια.

Από την κορυφή μέχρι τη βάση οι πάντες μέσα σε ένα τέτοιο παραγωγικό σύστημα είναι ευνοημένοι …Οι πάντες ισχυροί …Ελεύθεροι να ονειρεύονται …Ελεύθεροι να σχεδιάζουν το μέλλον τους …Ελεύθεροι να κάνουν οικογένειες και παιδιά …Η κοινωνία πανίσχυρη …Τα “κύτταρά” της αναπαράγονται με άνεση, γιατί υπάρχει απασχόληση, μισθός και ασφάλεια …Οι ανάγκες, που δεν μπορούν να καλυφθούν από τους μισθούς, ελάχιστες και τα χρέη των πολιτών ανύπαρκτα …Η ποιότητα ζωής υψηλή και ως εκ τούτου και η εγκληματικότητα ανύπαρκτη …Η ψυχολογική πίεση της οικονομίας ελάχιστη και ως εκ τούτου ελάχιστη η ανάγκη για “βοηθητικές” ουσίες.

Αυτό είναι το όνειρο κάθε συστήματος και αυτό το όνειρο το έζησε κάποτε ο χριστιανισμός στις καλές “γωνιές” του. Σήμερα όμως τίποτε από αυτά δεν έχει απομείνει. Το πάλαι ποτέ πανίσχυρο κεφάλαιο του χριστιανισμού μόνον κατ’ όνομα είναι χριστιανικό. Μόνον τυπικά ανήκει στη χριστιανική αυτοκρατορία, εφόσον ουσιαστικά ανήκει μόνον στους ιδιώτες ιδιοκτήτες του και αποφέρει κέρδος σε όποιον συνδέεται με την παραγωγή του. Γιατί; Γιατί το κεφάλαιο αυτό σήμερα δημιουργεί παραγωγή —και άρα απασχόληση— εκτός χριστιανισμού. Άλλοι λαοί επωφελούνται από την υπεροχή αυτού του κεφαλαίου, που δίνει απασχόληση. Ο χριστιανισμός όχι μόνον δεν επωφελείται από αυτό το κεφάλαιο, αλλά διαρκώς επιβαρύνει τη θέση του.

Πληρώνει για τα προϊόντα του, αλλά τα κέρδη του δεν λειτουργούν ανταποδοτικά. Τα κέρδη του χριστιανικής προελεύσεως κεφαλαίου δεν επιστρέφουν σ’ αυτούς που το δημιούργησαν. Τα κέρδη του πηγαίνουν σε φορολογικούς παράδεισους και δεν “αποδίδονται” σ’ αυτούς που τα δημιούργησαν. Πληρώνουν οι χριστιανοί τα υποτιθέμενα χριστιανικά προϊόντα με τα χριστιανικά του χρήματα και ένα μέρος αυτών των χρημάτων πηγαίνει στις αφορολόγητες “τσέπες” των χριστιανών ιδιοκτητών τού κεφαλαίου και το υπόλοιπο για να πληρωθούν οι όπου γης αλλόθρησκοι εργάτες. Τα χριστιανικά κράτη όχι απλά δεν “αυγατίζουν” τα κέρδη τους, αλλά διαρκώς επιβαρύνονται με νέα χρέη. Πάνω από τα τρία τέταρτα των χρεών του Πλανήτη ανήκουν στα χριστιανικά κράτη. Γιατί; Γιατί δανείζονται, για να καταναλώνουν προϊόντα, τα οποία δεν παράγουν οι ίδιοι. Γιατί η παραγωγή αυτού του κεφαλαίου έχει γίνει ένας “αραμπάς”, που περιφέρεται ανά τον Πλανήτη.

Όμως, αυτή η απώλεια δεν εξασθενεί μόνον το σύστημα του χριστιανισμού …Εξασθενεί και την κοινωνία του, εφόσον εξοντώνει τους πληθυσμούς εκείνους, οι οποίοι έχουν αποκλειστεί από την παραγωγή και άρα από όλες τις διαδικασίες που την αφορούν ως δραστηριότητα. Η κατάρρευση της παραγωγής δημιούργησε έλλειψη επιστημονικών θέσεων σ’ αυτήν και αυτή με τη σειρά της “εξάλειψε” την ανάγκη για τη δημιουργία μάχιμων επιστημόνων της. Οι χριστιανοί, οι οποίοι εφεύραν σχεδόν το σύνολο της ανθρώπινης τεχνογνωσίας, δεν γίνονται πλέον μηχανικοί ή μηχανολόγοι, μεταλλειολόγοι κλπ., γιατί δεν υπάρχει ανάγκη και απασχόληση γι’ αυτές τις επιστήμες.

Οι αλλαγές στην παραγωγή άλλαξαν και τον προσανατολισμό της ανώτατης εκπαίδευσης. Οι νέοι χριστιανοί αναζητούν τη λύση εκτός παραγωγής. Αναζητούν τη λύση στις “ανάγκες” της Νέας Τάξης. Σπουδάζουν τις επιστήμες της πλάκας …Κοινωνιολόγοι, μάνατζερ και ψυχολόγοι …Οι καλύτεροι από αυτούς λογιστές και τραπεζίτες των φοροφυγάδων γίνονται. Τα καλύτερα και πιο δυνατά μεταπτυχιακά στον χώρο της μάχιμης επιστήμης τα κάνουν αλλόθρησκοι. Αλλόθρησκοι, οι οποίοι με υποτροφίες φεύγουν από τις παραγωγικές τους χώρες, για να εξελιχθούν επιστημονικά, προκειμένου να επιστρέψουν πίσω στην παραγωγή.

Η ανάλογη παρακμή χαρακτηρίζει και τη βάση της χριστιανικής κοινωνίας, που είναι η εργατική τάξη. Η τάξη αυτή “απέχει” από την παραγωγή. Είναι πρακτικά άνεργη, εφόσον η παραγωγή είναι ασύμφορη εντός του χριστιανισμού. Όσο περνάνε τα χρόνια και “απομακρύνεται” από την παραγωγή, τόσο πιο πολύ μοιάζει με τάξη “κουλών” δουλοπάροικων. Σε λίγα χρόνια η δυτική κοινωνία στην κυριολεξία δεν θα γνωρίζει να κατασκευάζει το παραμικρό. Η πάλαι ποτέ πανίσχυρη χριστιανική εργατική τάξη, όταν δεν απασχολείται για χαρτζιλίκι στις “υπηρεσίες”, σέρνεται για κάποιο επίδομα στις υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας. Όταν οι νεοχριστιανοί δεν είναι part time σερβιτόροι και ντελιβεράδες της νέας μίνι “επιχειρηματικότητας”, σέρνονται να πάρουν κανένα επίδομα σεμιναριακής εκπαίδευσης ή ανεργίας.

Όμως, χωρίς μισθό, χωρίς ασφάλεια και χωρίς αυτοπεποίθηση η νέα γενιά χριστιανών “παραπαίει”. Με τα mini jobs, που διαφημίζουν οι “ανταγωνιστικοί” Γερμανοί, δεν μπορεί αυτή η γενιά να ονειρευτεί. Με τα mini jobs η γενιά αυτή θα καταλήξει να έχει mini life. Σπουδάζει μόνον για να σπουδάζει, εφόσον δεν έχει τίποτε καλύτερο να κάνει. Χωρίς κανονικό μισθό είναι εξαρτώμενη από άλλους και δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις. Δεν μπορεί να κάνει οικογένεια. Όλα μπροστά της φαίνονται “βουνό”, γιατί είναι “βουνό” υποχρεώσεων μια οικογένεια για έναν άνθρωπο που δεν έχει εργασία. Η κοινωνία του χριστιανισμού παρακμάζει. Ο πληθυσμός των χριστιανικών κοινωνιών γερνά, γιατί η νέα γενιά δεν αναπαράγεται με τη φυσιολογική ταχύτητα. Η νεολαία, όταν εγκλωβίζεται στην αδυναμία και τη φτώχεια, που δεν της επιτρέπει να συνθέσει οικογένεια και άρα να αναπαραχθεί, “κατηφορίζει” σε επικίνδυνα “μονοπάτια”.

Φτάσαμε σε σημείο να φοβόμαστε ως κοινωνία τον “εθισμό” των ενηλίκων —και όχι των παιδιών— στο ίντερνετ και στα παιχνίδια του δικτύου. Κάποιοι ενήλικοι συνάνθρωποί μας στην απελπισία τους —και μπροστά στα αδιέξοδα της καθημερινής πραγματικότητας— βρήκαν virtual “διέξοδο” σε φαντασιακές καταστάσεις. Την ίδια ώρα “καλπάζουν” και τα προβλήματα με την πραγματική “εξάρτηση”. Τα ναρκωτικά είναι κοινωνική μάστιγα μόνον για τον χριστιανισμό. Σε καμία άλλη κοινωνία καμίας άλλης θρησκείας τα ναρκωτικά δεν έχουν εμφανίσει τόση μεγάλη έξαρση. Από την κορυφή μέχρι τη βάση της χριστιανικής κοινωνίας τα ναρκωτικά εξελίσσονται σε μια πραγματική “πανούκλα” της τρίτης χιλιετίας. Αν κάτι πλέον ενώνει μέσα στον χριστιανισμό πλούσιους και φτωχούς, μορφωμένους και αγράμματους, κεφαλαιοκράτες ή εργαζόμενους, είναι το πρόβλημα των ναρκωτικών. Καμία φιλοσοφία και καμία ιδεολογία δεν “διαπερνά” με τέτοια ένταση τη χριστιανική κοινωνία όσο τα ναρκωτικά.

…Ας δει κάποιος τις “κορυφαίες” υποτίθεται χριστιανικές κοινωνίες. Οι ΗΠΑ, για παράδειγμα, λίγο απέχουν από το να χαρακτηριστούν ένα τριτοκοσμικό χάος. Χρωστάνε απίστευτα χρήματα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Το σύστημα παιδείας τους είναι σε τραγική κατάσταση και ο πληθυσμός τους λίγο απέχει από το να χαρακτηριστεί αστοιχείωτος και παντελώς ανεκπαίδευτος. Το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας είναι ανύπαρκτο με αποτέλεσμα το κοινωνικό περιθώριο συνεχώς να διευρύνεται, εφόσον δεν υπάρχει κανένα “μαξιλάρι” να προστατεύσει τους πολίτες σε περίπτωση που αυτοί χάσουν τις δουλειές τους σε μια οικονομία όπου η ανεργία πλέον καλπάζει. Το σύστημα υγείας είναι ανηλεές, εφόσον δεν προσφέρει τίποτε απολύτως στους “μη έχοντες”, οι οποίοι καθημερινά πολλαπλασιάζονται.

Τα πάντα στις ΗΠΑ είναι γι’ αυτούς που μπορούν να πληρώσουν και άρα για τους λίγους. Όμως, οι λίγοι δεν μπορούν να οδηγήσουν ένα τόσο μεγάλο κράτος στην ακμή και αναγκαστικά παρασύρονται από αυτό. Αν μέχρι τώρα στις ΗΠΑ οι πλούσιοι και οι λευκοί “γκετοποιούσαν” τους μαύρους και τους φτωχούς, σήμερα “γκετοποιούνται” οι ίδιοι …Προφανώς αυτό συμφέρει πιο πολύ σε μια κοινωνία, στην οποία προ πολλού έχει χαθεί κάθε έλεγχος. Στο τέλος θα φτάσουν να ζουν σε επίπεδα τριτοκοσμικών “Μπανανιών” …Εντός “περιφράξεων”, όπως συμβαίνει στη Βραζιλία και στις ανά τον Πλανήτη “Μπανανίες”.

Η ανασφάλεια, στο πάλαι ποτέ “αμερικανικό όνειρο” των απανταχού της Γης απελπισμένων, είναι πλέον μια κοινωνική σταθερά. Αν κάποτε η οπλοφορία γινόταν για λόγους “παράδοσης”, σήμερα έχει αρχίσει να γίνεται είδος πρώτης ανάγκης. Φεύγουν τα παιδιά από το σπίτι και δεν γνωρίζει κανένας αν θα γυρίσουν σώα ή αν θα τα πυροβολήσει κάποιος συμμαθητής …αν θα τα αποπλανήσει κάποιος παιδεραστής ή αν θα τα “πλευρίσει” κάποιος έμπορος ναρκωτικών. Ούτε η επιστροφή τους στα σπίτια κρίνεται πλέον ασφαλής, εφόσον το ίντερνετ ανοίγει τις “πόρτες” σε όλους τους παραπάνω.

Ταυτόχρονα η κοινωνία βυθίζεται στις καταχρήσεις και τα ναρκωτικά …Το νούμερο ένα πρόβλημα της χριστιανικής κοινωνίας …Το πρόβλημα εκείνο, το οποίο κάθε έτος έχει τόσα θύματα όσα θα είχε η χριστιανική κοινωνία, αν κάθε λίγους μήνες έκανε μικρούς πολέμους. Όμως όλα αυτά δεν είναι τυχαία …Δεν μπορεί να είναι τυχαία. Τα ναρκωτικά δεν “μπήκαν” στη χριστιανική κοινωνία ως ένα φυσικό φαινόμενο. Δεν “έβρεξε” ναρκωτικά και “βράχηκαν” οι χριστιανοί, όπως συμβαίνει με το φυσικό φαινόμενο της βροχής.
Τα ναρκωτικά κάποιοι τα έβαλαν μέσα στον χριστιανισμό και αυτό —όπως θα δούμε— απαίτησε μια περίπλοκη μεθόδευση. εφόσον δεν ήταν εύκολο να αφεθεί μια κοινωνία στα νύχια των εμπόρων ναρκωτικών. Τα ναρκωτικά κάποιοι τα έβαλαν στον χριστιανισμό, για να τον “αρρωστήσουν”, προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους, χωρίς να βρουν αντιστάσεις από τους χριστιανούς. Η είσοδός τους στη χριστιανική κοινωνία απαιτούσε έναν τρομερό σχεδιασμό …Απαιτούσε “δανεισμό” τεχνογνωσίας από ανάλογες περιπτώσεις, όπου τα ναρκωτικά χρησιμοποιήθηκαν ως “όπλο ιμπεριαλισμού” …”Δανεισμό”, που μας φέρνει στον νου τον όρο της “τραγικής ειρωνείας”, εφόσον οι χριστιανοί έπεσαν θύματα τεχνικών, τις οποίες οι ίδιοι είχαν εφεύρει, για να καταστρέψουν αντιπάλους τους.

…Πραγματική τραγική ειρωνεία, αν σκεφτεί κάποιος ότι κάποτε —και για να εργάζονται οι χριστιανοί— “βύθιζαν” τους Κινέζους στα σκληρά ναρκωτικά και σήμερα, που οι Κινέζοι εργάζονται, αυτοί, οι οποίοι “πνίγονται” στα ναρκωτικά, είναι οι χριστιανοί. Κάποτε οι χριστιανοί κατακτούσαν ολόκληρες ηπείρους και τις πλημμύριζαν με νέους και υγιείς εποίκους για να τις εκμεταλλευτούν και σήμερα εκατομμύρια νεαρών μεταναστών από όλες τις ηπείρους πλημμυρίζουν τη χριστιανική επικράτεια, γιατί ο γερασμένος χριστιανισμός τούς “έλκει”, εξαιτίας της αδυναμίας του να αυτοσυντηρηθεί.
Η “αχίλλειος πτέρνα” ενός “θηρίου”.

Για να τα καταλάβει ο αναγνώστης όλα αυτά που περιγράφουμε θα αναγκαστούμε να κάνουμε ένα γρήγορο “ταξίδι” μέσα στον χρόνο. Το πρόβλημα του χριστιανισμού κατ’ αρχήν ξεκίνησε από την αδύναμή του “πτέρυγα” και όχι από την ισχυρή. Αδύναμη πτέρυγά του είναι η προτεσταντική και όχι η καθολική ή η ορθόδοξη. Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν κάτι πολύ σοφό, που στην περίπτωση του χριστιανισμού έχει την απόλυτη επιβεβαίωσή του …Έλεγαν: ουδέν κακόν αμιγές καλού. Τι σημαίνει αυτό στην περίπτωσή μας; Το ορθόδοξο, όπως και το καθολικό δόγμα, ήταν πανίσχυρα δόγματα, που, μέσω της κεντρικής τους ηγεσίας, μεθόδευαν τα πάντα με γνώμονα τα συμφέροντα των συστημάτων τους …Ακόμα και όταν αυτά τα συμφέροντα ήταν μόνον υπέρ της εξουσίας και εις βάρος των λαών τους.

Το ζητούμενο γι’ αυτούς ήταν η απόλυτη ισχύς και πίσω από αυτήν τη φιλοδοξία υπέτασσαν τους πάντες. “Μάτωναν” οι λαοί, προκειμένου κανένας άλλος να μην απειλεί τον χριστιανισμό και αμφισβητεί την παντοδυναμία του. Το κακό στην περίπτωση αυτήν ήταν η τεχνολογική υστέρηση. Τα κεντρικά ιερατεία έβλεπαν “κίνδυνο” στην τεχνολογική εξέλιξη και την καθυστερούσαν. Έβλεπαν απειλή στην εξέλιξη, η οποία έδινε στους ανθρώπους πλούτο, μόρφωση και άρα δημιουργούσε “χώρο” για νέες απαιτήσεις σε θέματα ελευθερίας. Το αποτέλεσμα ήταν να τη διατηρούν με νύχια και με δόντια μόνον στο επίπεδο που ευνοούσε το σύστημά τους και τίποτε άλλο… Στο επίπεδο που τους έδινε καλά όπλα, για να νικάνε τους αντιπάλους τους, αλλά όχι καλά προϊόντα, για να δίνουν ποιότητα ζωής στους πιστούς τους.

Επί αιώνες έτσι λειτουργούσαν αυτά τα δόγματα στο εσωτερικό τους. Αν, δηλαδή, ήταν στο “χέρι” του συστήματος, ακόμα θα έκαιγαν αυτούς, οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι η Γη γυρίζει …Ακόμα θα είχαμε ως βασικό μέσο μεταφοράς το άλογο και ως μέσο τηλεπικοινωνίας τον καπνό. Δεν ήθελε η κεντρική χριστιανική εξουσία την τεχνολογία και αυτό το έδειχνε με όλους τους τρόπους …”Έργα του διαβόλου” ήταν οι μηχανές. Έστηνε πυρές όχι μόνον για τις “μάγισσες”, αλλά και για τους “υπηρέτες” του διαβόλου, οι οποίοι σκέφτονταν “προχωρημένα” πράγματα.

Όμως, εφόσον δεν υπάρχει κακό αμιγές καλού, υπήρχε και καλό από όλη αυτή τη συμπεριφορά. Το καλό ήταν ότι φρόντιζαν —για την ισχύ τους— να διατηρούν τον πληθυσμό σε ένα όσο το δυνατόν πιο καλό επίπεδο …Ένα επίπεδο, που του επέτρεπε να αναπαράγεται και να διατηρεί τη νεανική του “φόρμα”. Το καλό ήταν ότι φρόντιζαν να κοινωνικοποιούν τα μέλη της κοινωνίας, ώστε, μέσω της αλληλοβοήθειας, να προστατεύουν τα συμφέροντα τόσο της κοινότητάς τους όσο και τα ιδιωτικά τους συμφέροντα. Το καλό ήταν ότι φρόντιζαν να απομακρύνουν οποιαδήποτε “εστία” μόλυνσης μέσα από την κοινωνία …Αλκοόλ, ναρκωτικά κλπ. ήταν ανεπιθύμητα μέσα στην κοινωνία.
Η εμφάνιση των προτεσταντών στο παγκόσμιο προσκήνιο όλα αυτά τα άλλαξε. Γιατί; Γιατί δεν είχε μια κεντρική θρησκευτική διοίκηση …Δεν είχε δόγμα συγκεκριμένο και άρα δεν είχε θεματοφύλακα αυτού του δόγματος. Η λειτουργία του ήταν του τύπου …”βάλτε” στο “τραπέζι” θέματα και βλέπουμε. Το καθολικό “αλάθητο” του Πάπα ή το ορθόδοξο “αλάθητο” της Ιεράς Συνόδου αντικαταστάθηκε από το “περίπου” του “αυτοκίνητου” ποιμνίου. Αυτό το “ακέφαλο” ποίμνιο, όπως ήταν φυσικό, δεν είχε σταθερούς “άξονες” και ούτε ομοιογένεια στις απόψεις. Το αποτέλεσμα ήταν να βλέπουμε εντός της προτεσταντικής κοινωνίας να συνυπάρχουν τα πάντα …και όπου υπάρχουν τα πάντα, υπάρχουν και τα άκρα.

Μέσα σε αυτές τις κοινωνίες βρίσκουμε κοινωνικές μερίδες θρησκόληπτων να ζουν χειρότερα από τους “Ταλιμπάν” του Μεσαίωνα και άλλες κοινωνικές μερίδες φανατικών άθεων, που να αμφισβητούν τα πάντα. Κοινωνίες, όπως οι Μορμόνοι ή οι φανατικοί Ευαγγελιστές, που “ερμηνεύουν” μόνοι τους και εις βάρος τους τις Γραφές με τρόπο που κανένας Πάπας και καμία Ιερά Εξέταση δεν θα τολμούσε να κάνει εις βάρος των πιστών τους …Θρησκόληπτοι, που ακόμα και σήμερα αρνούνται να βελτιώσουν την καθημερινότητά τους, κάνοντας χρήση της τεχνολογίας …Θρησκόληπτοι, που δεν εκμεταλλεύονται την τεχνολογική εξέλιξη ούτε για να σώσουν τις ζωές τους …Θρησκόληπτοι, που δεν επιτρέπουν στα άρρωστα ή τραυματισμένα παιδιά τους να κάνουν μετάγγιση αίματος για να σωθούν, γιατί περιμένουν ν’ “αποφασίσει” ο Θεός γι’ αυτούς …Θρησκόληπτοι, που θεωρούν το σεξ αμαρτία και λόγο μόνον για αναπαραγωγή …και αυτό μάλιστα υπό όρο …Τον όρο να χωρίζουν τα κορμιά τους με ένα σεντόνι, ώστε να μην αγγίζονται οι σάρκες. Μιλάμε για “Ταλιμπάν”, που οι αυθεντικοί Ταλιμπάν φαντάζουν μπροστά τους κοσμοπολίτες διανοούμενοι.

Όμως, στην ίδια κοινωνία υπάρχουν και τα ακριβώς αντίθετα άκρα. Άνθρωποι όχι απλά άπιστοι, αλλά άνθρωποι, οι οποίοι μισούν κάθε έννοια περί θεού …Άνθρωποι, που, αν επιτρεπόταν, θα πήγαιναν και θα αποπατούσαν στα ιερά όλων των Εκκλησιών …Άνθρωποι, που στον κύριο όγκο τους “κρύβονται” πίσω από τη δήθεν επιστήμη, η οποία έχει ως “θεό” της τον Δαρβίνο …Όλοι τους λάτρεις της θεωρίας της “εξέλιξης” …Άνθρωποι, οι οποίοι πιστεύουν ακράδαντα ότι είναι μακρινά “ξαδέρφια” των σκουληκιών και των άλλων ερπετών …Όλοι τους υποκριτές. Γιατί υποκριτές; Γιατί, όποτε άρπαζαν, ήταν χριστιανοί της Δημιουργίας και όποτε μοίραζαν, ξεχώριζαν για τους εαυτούς τους τη μερίδα του λέοντος, ως το εξελιγμένο “είδος”. Γιατί, όπως αποδεικνύεται μέσα στον χρόνο, την έννοια του “Θεού” και της “εξέλιξης” τις χρησιμοποίησαν, για να εξυπηρετήσουν τα μικρά ιδιωτικά τους συμφέροντα.

Αυτή η διχασμένη και σχεδόν “σχιζοφρενική” προτεσταντική κοινωνία είναι αυτή, που τους τελευταίους αιώνες δεσπόζει στον Πλανήτη και έχει την ευθύνη της λειτουργίας του χριστιανισμού. Μη έχοντας έναν κοινό και ενιαίο φορέα συμφερόντων, διέσπασαν τα πάντα στις μικρές ή μεγάλες ανάγκες των κρατών ή των ιδιωτών. Αυτό, όπως ήταν φυσικό, είχε καί καλά καί κακά αποτελέσματα. Ο κανόνας των Ελλήνων λειτουργεί και σ’ αυτήν την περίπτωση. …Ισχύει και για τους προτεστάντες το ουδέν κακόν αμιγές καλού.

Αν το κακό ήταν η κακή κοινωνική λειτουργία, εξαιτίας της απουσίας κάποιου σταθερού κοινωνικού δόγματος, το καλό ήταν η τεχνολογική “έκρηξη”, που η έλλειψη ενός τέτοιου δόγματος όχι απλά επέτρεψε, αλλά ενθάρρυνε. Από τη στιγμή που δεν υπήρχε ένας Πάπας ή μια Ιερά Σύνοδος να θεωρεί τις μηχανές σαν “έργα του διαβόλου”, πρόβλημα δεν υπήρχε στην ανάπτυξη της τεχνολογίας …Το αντίθετο μάλιστα. Εφόσον η τεχνολογία εξυπηρετούσε τα πολύπλοκα και κατακερματισμένα προτεσταντικά συμφέροντα, ήταν θέμα χρόνου ν’ αναπτυχθεί στον ύψιστο βαθμό.

Η άποψη περί της συνεχούς εξέλιξης του ανθρωπίνου είδους έκανε κάτι σαν “θρησκευτικό” δόγμα την ανάπτυξη της τεχνολογίας …Την ανάπτυξη ενός μέσου, το οποίο επιβεβαίωνε την άποψη περί εξέλιξης. Αυτή η εξέλιξη όμως, επειδή ως κεφάλαιο, που ανήκε στον ιδιοκτήτη του, απέδιδε οικονομικά κέρδη, οδήγησε στην έκρηξη μιας ιδιόμορφης ατομικότητας, η οποία λειτουργούσε αντικοινωνικά. Η έννοια της “εξέλιξης” και η ίδια η εξέλιξη της τεχνολογίας αποκοινωνικοποιούσε τα άτομα και τα απομόνωνε από τις κοινότητες. Όλοι ονειρεύονταν να εφεύρουν κάτι σημαντικό …όχι για να το προσφέρουν στην κοινότητα, αλλά για να ξεχωρίσουν και να τους πληρώσει η κοινότητα.
Η προτεσταντική κοινωνία για τον λόγο αυτόν απέκτησε χαρακτηριστικά, που την ξεχώριζαν από τους υπόλοιπους χριστιανούς. Ήταν άφιλη κοινωνία, η οποία είχε αναγάγει την έννοια του συμφέροντος σε ανώτατο ατομικό και συλλογικό στόχο. Αργά, αλλά σταθερά, αυτοί, οι οποίοι υπήρξαν, εξαιτίας της “διαμαρτυρίας” τους απέναντι στην εκμετάλλευση και την απληστία της Ρώμης, έγιναν χειρότεροι από αυτήν. Αργά, αλλά σταθερά, οι άπειρες συνιστώσες των ατομικών συμφερόντων των προτεσταντών βρήκαν “εκφραστές” στους πιο πονηρούς και αδίστακτους ομοδόξους τους. Οι ηγεσίες τους ήταν μακράν οι πιο συμφεροντολογικές ηγεσίες που υπήρξαν ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα χριστιανικά δόγματα.

Αυτός ο συμφεροντολογισμός των προτεσταντών ήταν που άνοιξε την “κερκόπορτα” του χριστιανισμού …Στην κυριολεξία ήταν μια “αχίλλειος πτέρνα” για τον χριστιανισμό. Γιατί; Γιατί, όταν σκέφτεσαι με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον, πάντα θα βρεθεί ένας πιο πονηρός για να σε ξεγελάσει. Όταν στην κυριολεξία δεν έχεις ούτε ιερό ούτε όσιο, προκειμένου ν’ αρπάξεις όποιο κέρδος μπορείς, είναι θέμα χρόνου να βρεθείς απέναντι σε κάποιον, ο οποίος θα σε “πληρώσει” με το ίδιο “νόμισμα”.

Αυτό έγινε με τον χριστιανισμό. Για όσο διάστημα επικεφαλής του χριστιανισμού ήταν τα δόγματα με την κεντρική ηγεσία, υπήρχαν “στεγανά”. Οι ξένοι, οι διαφορετικοί, οι αλλόδοξοι, οι αλλόθρησκοι, αντιμετωπίζονταν ως “αποσυνάγωγοι” και δεν έμπαιναν στα “δώματα της εξουσίας …Ως εκ τούτου αυτοί οι “ξένοι” δεν “νόθευαν” με “ξένα” στοιχεία τις πάγιες και αιώνιες πολιτικές των χριστιανικών δογμάτων. Οι αιώνες περνούσαν και τα δόγματα παρέμεναν ανέπαφα, όπως και οι τρόποι με τους οποίους εξυπηρετούνταν τα συμφέροντά τους …Δεν γίνονταν κάποιου είδους “πλειοδοτικοί” διαγωνισμοί, προκειμένου κάθε φορά, που προκύπτει ένα πρόβλημα, να βρεθεί η συμφερότερη “λύση” με τον αντίστοιχο “εργολάβο” να την εφαρμόσει.

Η πρωτοκαθεδρία του προτεσταντισμού αυτήν ακριβώς την πάγια συμπεριφορά του χριστιανικού συστήματος άλλαξε. Ο συμφεροντολογισμός του προτεσταντισμού δημιούργησε συνθήκες πλειοδοτικών δημόσιων και γενικών διαγωνισμών. Η απληστία του προτεσταντισμού μετέτρεπε το κάθε νέο πρόβλημα ή την κάθε νέα πρόκληση σε έναν “ανοικτό” διαγωνισμό ιδεών, στον οποίο είχαν πρόσβαση οι πάντες. Είτε μιλάμε για την ανακάλυψη μιας νέας Ηπείρου είτε μιλάμε για την ανακάλυψη ενός νέου προϊόντος, μιλάμε για μια πάγια συμπεριφορά. Αναζητούσαν πάντα εκείνο το νέο προϊόν, που θα τους εξασφάλιζε νέο κέρδος. Αναζητούσαν εκείνη την ιδέα διαχείρισής του, που θα τους εξασφάλιζε το μέγιστο κέρδος.

Αυτός ήταν κι ο λόγος της τεράστιας λατρείας τους στην τεχνολογία. Νέες ήπειροι δεν υπάρχουν άπειρες, για να τις ανακαλύψεις, αλλά νέα προϊόντα υπάρχουν. Κάθε νέο προϊόν ήταν ένα νέο “Ελντοράντο” κερδών. Κάθε νέο “Ελντοράντο” απαιτούσε νέες ιδέες για την εξεύρεση νέων αγορών. Αυτό ήταν το ζητούμενο. Να εφευρίσκουν νέα προϊόντα και να τα διαχειρίζονται με νέες ιδέες, για πολλαπλασιάζουν τα κέρδη τους. Δεν τους ενδιέφερε από πού προερχόταν το προϊόν ή η ιδέα και ποιος την εξέφραζε. Αν υπήρχε φτωχός διάβολος, που ξεκινούσε την πορεία του από το μηδέν, σε προτεσταντικό “διαγωνισμό” θα διακρινόταν και θα πλούτιζε. Σε αυτό το περιβάλλον των άπληστων προτεσταντικών “λύκων” πήγε ο ορθόδοξος φουκαράς ο Τέσλα να τους πείσει ότι ο ηλεκτρισμός θα μπορούσε να γίνει ένα κοινωνικό αγαθό, που η κοινωνία θα το παρείχε δωρεάν στα μέλη της …Το μαύρο το “σκοτάδι” έφαγε αυτόν, που έδωσε ηλεκτρικό φως στην ανθρωπότητα.

Από τη στιγμή που οι προτεστάντες ηγήθηκαν του χριστιανισμού, μοίραζαν “εργολαβίες”, προκειμένου να εξασφαλίσουν το μέγιστο κέρδος. Αναγνώρισαν “εργολάβους”, οι οποίοι δεν είχαν σχέση με τον χριστιανισμό και τους λαούς του. Αυτή ήταν η “κερκόπορτα” και αυτήν πέρασαν εκείνοι, που για τον οποιονδήποτε λόγο βρίσκονταν εντός του χριστιανισμού, χωρίς να είναι χριστιανοί. Αυτή η “κερκόπορτα” είναι το αίτιο που μας οδήγησε στη σημερινή αθλιότητα. Η αναζήτηση των προτεσταντών για το μέγιστο κέρδος ήταν το αίτιο, που σήμερα ολόκληρος ο χριστιανισμός κινδυνεύει με ολοκληρωτική ζημιά.

Ο πόλεμος του Οπίου

Αυτοί οι συμφεροντολόγοι υποκριτές, ως Βρετανοί, έκαναν τον πιο πρόστυχο πόλεμο στην ιστορία της ανθρωπότητας …Τον πόλεμο της απόλυτης ντροπής …Τον πόλεμο εκείνον, που το “αντικείμενό” του βγήκε κατ’ ευθείαν από τον υπόκοσμο. Έκαναν πόλεμο για το “δικαίωμά” τους να κάνουν ως κράτος εμπόριο ναρκωτικών και να καταστρέφουν ανθρώπους …Να τους καταστρέφουν για το οικονομικό κέρδος. Έκαναν πόλεμο για το “δικαίωμά” τους να βουλιάζουν μια κοινωνία στα ναρκωτικά, προκειμένου να την εκμεταλλεύονται. Αυτός ο πόλεμος είναι γνωστός ως ο πόλεμος του Οπίου. Ήταν ο πόλεμος εκείνος, που έκανε η προτεσταντική Βρετανία εναντίον της Κίνας …Ο πόλεμος των “ανώτερων” και ηθικολόγων προτεσταντών απέναντι στους “κατώτερους” και “ανήθικους” Κινέζους. Ο πόλεμος που, ακόμα και σήμερα, συντηρεί την καχυποψία και πολλές φορές το μίσος των Κινέζων απέναντι στους Δυτικούς στο σύνολό τους.

Πώς όμως ξεκίνησε εκείνος ο πόλεμος; Εκείνος ο πόλεμος ξεκίνησε από το αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο, που χαρακτήριζε τις εμπορικές σχέσεις μεταξύ Βρετανίας και Κίνας. Η Βρετανία εισήγαγε από την Κίνα τσάι, μετάξι και πορσελάνες και έπρεπε να τα πληρώνει σε πανάκριβο ασήμι, εφόσον οι Κινέζοι δεν ενδιαφέρονταν για τα προϊόντα της Βρετανίας. Δεν υπήρχε κανένα ενδιαφέρον από την πλευρά τους για τα βρετανικά προϊόντα. Το μόνο ενδιαφέρον, που υπήρχε, ήταν το όπιο …Το όπιο, το οποίο παραγόταν και υπήρχε σε αφθονία στις ασιατικές αποικίες των Βρετανών και ενδιέφεραν τους Κινέζους ναρκομανείς …Ενδιαφέρον όμως μικρό, όπως μικρή ήταν και η κοινωνική μερίδα που το είχε ανάγκη.

Αυτό ήταν το μοναδικό προϊόν, που “άνοιγε” μια “χαραμάδα” στην κινεζική “αγορά” για τους Βρετανούς. Αυτό το μοναδικό προϊόν προσπάθησαν να στηρίξουν με όλα τα μέσα. Αυτό το εγκληματικό προϊόν δεν εμπόδισε τους ηθικολόγους και πουριτανούς Βρετανούς να μετατρέψουν το κράτος τους στον μεγαλύτερο έμπορο ναρκωτικών της ανθρώπινης ιστορίας. Έγινε, δηλαδή, μια τεράστια “ανάπτυξη” της “αγοράς”, που όμως για την περίπτωσή μας είναι ταυτόχρονα και κοινωνικό έγκλημα …Ναρκωτικά πουλούσαν οι Βρετανοί και δεν πουλούσαν εγκυκλοπαίδειες με δόσεις.

Για να πάει η “κατανάλωση” από τους 15 τόνους, που αρχικά κατανάλωναν οι Κινέζοι, στους 1400 τόνους μέσα σε λιγότερο από εκατό χρόνια, έπρεπε να γίνουν τα αίσχη. Από το 1730, που ξεκίνησε το εμπόριο του οπίου, μέχρι το 1836, που ξεκίνησε ο πόλεμος του οπίου, σχεδόν εκατονταπλασιάστηκε η κατανάλωση της Κίνας. Κάθε χρόνο, δηλαδή, οι Βρετανοί κατόρθωναν και δημιουργούσαν μέσα στην Κίνα μια νέα κοινότητα ναρκομανών ίση στο μέγεθός της με την αρχική. Από μια κοινότητα περιθωριακή μέσα σε εκατό χρόνια οι Βρετανοί κατόρθωσαν να δημιουργήσουν μια κοινωνική μάστιγα.

Όμως, αυτό δεν είναι εύκολο για να συμβεί. Θα πρέπει ν’ ακολουθήθηκε άκρως επιθετική εμπορική πολιτική …Πολιτική χωρίς κανένα κοινωνικό έλεος και κανέναν ανθρωπιστικό ενδοιασμό. Τι σημαίνει αυτό; …Οι “βιαστικοί” έμποροι ναρκωτικών να στηριχθούν στους παλιούς αλλά λίγους ναρκομανείς, για να δημιουργήσουν πολλούς ομοίους τους. Πώς γίνεται αυτό; Με τον εξής απλό τρόπο. Στηρίζεσαι στην αρρώστια του ναρκομανή, για να επωφεληθείς από τον πολλαπλασιασμό του προβλήματος. Τον κάνεις συνεργάτη σου με “κεφάλαιό” του την ανάγκη του. Τού δίνεις με “πίστωση” αυτό το οποίο έχει ανάγκη και τον αναγκάζεις να βρει νέους πελάτες, για να σε “ξεπληρώσει” με τα δικά τους χρήματα και άρα για να του βγει η δόση του “τζάμπα”. Μόνον με αυτόν τον τρόπο μπορείς να πολλαπλασιάζεις τα μεγέθη. Κάθε χρόνο ο ένας ναρκομανής να σου δίνει άλλον έναν.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο έγινε και ο πόλεμος. Ο Κινέζος αυτοκράτορας Τζιαντζινγκ αντέδρασε, βλέποντας το εισαγόμενο όπιο να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο και να καταστρέφει την κοινωνία του. Αντέδρασε, βλέποντας το πρόβλημα των ναρκομανών να φεύγει από το κοινωνικό “περιθώριο” και να “χτυπά” τα ζωτικά κοινωνικά στρώματα της κοινωνίας. Αντέδρασε, βλέποντας τους παλιούς και “τελειωμένους” ναρκομανείς σε συνεργασία με τους Βρετανούς να προσπαθούν να βυθίσουν ολόκληρη την κινεζική κοινωνία στα ναρκωτικά, προκειμένου να κερδίσουν οι πρώτοι τις δόσεις τους και οι δεύτεροι παραπάνω χρήματα.

Αυτή η “συνεργασία” ήταν που προστατεύτηκε από τη νίκη των Βρετανών στον πόλεμο …Η “συνεργασία” του πιο “ευυπόληπτου” υποτίθεται προτεσταντικού κράτους με τους Κινέζους εμπόρους ναρκωτικών. Η απρόσκοπτη αυτή “συνεργασία” διασφαλίστηκε με τους μεταπολεμικούς όρους των νικητών. Ανάμεσα στους όρους, που επέβαλαν οι Βρετανοί στους Κινέζους, ήταν να διατηρούν πάντα τα σύνορά τους “ανοικτά” για εισαγωγές οπίου. Τους επέβαλαν επίσης την υποχρέωση να παρέχουν στους Βρετανούς εμπόρους ναρκωτικών την ελευθερία να κινούνται μέσα στην Κίνα, ώστε να συνεργάζονται με τους ναρκομανείς πελάτες και συνεργάτες τους.

Οι Βρετανοί τοποθέτησαν διπλωματικές αποστολές όπου τους βόλευε, για να παρακολουθούν την εκτέλεση αυτών των όρων. Στην ουσία χρησιμοποίησαν το διπλωματικό τους σώμα, για να γίνεται εύκολα η διακίνηση των ναρκωτικών. Ταυτόχρονα προσπάθησαν και επέβαλαν στην Κίνα να αναγνωρίσει μέρος της διπλωματικής ασυλίας και στους Βρετανούς εμπόρους ναρκωτικών. Οι νικητές Βρετανοί εξασφάλισαν την ετεροδικία για τους Βρετανούς υπηκόους, ώστε οι μεγαλέμποροι ναρκωτικών να μην κινδυνεύουν από τα θύματά τους.

Αυτό, που πρέπει να μείνει στον αναγνώστη, είναι ότι ο πόλεμος του οπίου ήταν η κορυφαία ιμπεριαλιστική “στιγμή” του προτεσταντισμού εις βάρος μιας άλλης θρησκείας. “Κορυφαία” από την άποψη του γεγονότος ότι επέβαλε τα συμφέροντά του με την ελάχιστη δυνατή στρατιωτική επέμβαση …Υποτίθεται “ξοδεύοντας” φαιά ουσία και όχι σφαίρες …Χυδαία, ακόμα και στο επίπεδο των συμβολισμών. Γιατί; Γιατί ο Βρετανός στρατιωτικός, που, ως κρατικός “μπράβος” τύπου “Λακυ Λουτσιάνο”, θριάμβευσε στον πόλεμο των εμπόρων ναρκωτικών, ήταν ο γιος του Λόρδου Έλγιν …Ο πατέρας διέλυσε και λεηλάτησε τον Παρθενώνα για λογαριασμό της Βρετανίας και ο γιος εξασφάλισε το εμπόριο ναρκωτικών της Βρετανίας …Μιλάμε για δόξα μοναδική της οικογένειας και της αυτοκρατορίας …Ο Αλ Καπόνε σε κρατική μορφή.
Αυτά όλα πρέπει να τα θυμάται ο αναγνώστης, γιατί θα τα χρειαστούμε μετά. Θα τα χρειαστούμε, γιατί θα δούμε συνεχείς επαναλήψεις αυτής της πετυχημένης τακτικής. Λογικό είναι αυτό για τους προτεστάντες. Μια πετυχημένη και κερδοφόρα προτεσταντική πρακτική δεν θα ήταν δυνατόν να αφεθεί στα αζήτητα. Όταν οι προτεστάντες έχουν ένα τέτοιο “όπλο” στα χέρια τους, δεν είναι δυνατόν να μην το ξαναχρησιμοποιήσουν και να το τοποθετήσουν στο μουσείο. Το γεγονός ότι αυτή η τακτική εφευρέθηκε και δοκιμάστηκε πάνω σε ξένους, δεν σημαίνει τίποτε …Όλοι “ξένοι” είναι για τους προτεστάντες …ακόμα και τα δικά τους παιδιά …το μεροκάματο να βγαίνει.
Οι Εβραίοι στον προτεσταντικό κόσμο.

Από την εποχή που ο Ρωμαίος στρατηγός Τίτος κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ και σκόρπισε τους Εβραίους στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, οι Εβραίοι αποτέλεσαν αναπόσπαστο “κομμάτι” της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας …Μια από τις πιο ξεχωριστές, ιδιόμορφες και εμβληματικές μειονότητες της αυτοκρατορίας. Όταν αυτή η αυτοκρατορία έγινε χριστιανική και στη συνέχεια χωρίστηκε στα γνωστά δόγματα, φυσικό ήταν αυτή η αλλαγή να επηρεάσει και τη ζωή των Εβραίων.

Το κάθε δόγμα, το οποίο προέκυψε εντός του χριστιανισμού, αντέδρασε απέναντι στους Εβραίους με τρόπο ανάλογο της “ιδιοσυχνότητάς” του. Ναι μεν ακολουθήθηκε απέναντί τους μια πάγια χριστιανική συμπεριφορά, αλλά αυτή η συμπεριφορά με τον καιρό “εμπλουτιζόταν” με επιπλέον “πινελιές”, οι οποίες είχαν σχέση με τα ειδικά χαρακτηριστικά των δογμάτων.

Σε γενικές γραμμές οι Εβραίοι εντός της χριστιανικής κοινωνίας πάντα είχαν μια συγκεκριμένη “θέση”. Υπήρχε πάντα μια “καχυποψία” των χριστιανών γι’ αυτούς …Καχυποψία θρησκευτικής φύσεως, εφόσον ήταν γνωστός ο “ρόλος” τους στη Σταύρωση του Κυρίου τους, αλλά και καχυποψία κοινωνικής φύσεως, εφόσον ήταν επίσης ορατός το “ρόλος” τους μέσα στην κοινωνική λειτουργία. Αυτό το δεύτερο ήταν βεβαίως και το πιο καθοριστικό για τη συμπεριφορά των χριστιανών απέναντί τους, εφόσον οι Εβραίοι έκαναν συνήθως τη “βρομοδουλειά” μέσα στις χριστιανικές κοινωνίες.

Ακόμα δηλαδή κι αν κάποιοι χριστιανοί δεν “πίστευαν” ότι οι Εβραίοι “έτρωγαν” ζωντανά τα βρέφη των χριστιανών, δεν άλλαζαν την κακή γνώμη που είχαν γι’ αυτούς, γιατί τους έβλεπαν στην κοινωνία τους να κάνουν βρόμικα πράγματα. Ακόμα δηλαδή κι αν ήθελαν να “ξεπεράσουν” τα θρησκευτικής προέλευσης στερεότυπα, που χαρακτήριζαν τους Εβραίους, η στάση τους δεν άλλαζε, γιατί αυτό το οποίο έβλεπαν ήταν εξίσου άσχημο και δεν τους το επέτρεπε. Αυτό δεν ήταν τυχαίο. Συνέβαινε και ήταν μια πραγματικότητα, γιατί τα χριστιανικά ιερατεία, προκειμένου να διατηρήσουν τα “ποίμνιά” των φτωχών τους μακριά από την “αμαρτία” —αλλά και τον εύκολο πλούτο της “αμαρτίας”— προσέφεραν αυτήν την “αμαρτία” ως “δικαίωμα” στους έτσι κι αλλιώς “αμαρτωλούς” Εβραίους.

…Τοκογλύφοι, μαστροποί, πόρνες, πληρωμένοι δολοφόνοι, πληρωμένοι προβοκάτορες, όλοι τους ήταν Εβραίοι. Τα εβραϊκά “γκέτο” ήταν πάντα ένα “σούπερ μάρκετ” εγκληματικότητας. Ό,τι ήθελες να βρεις, πήγαινες σε ένα εβραϊκό γκέτο να το βρεις και να το πάρεις. Αυτό συνέβαινε, όχι επειδή οι Εβραίοι ήταν “κατώτεροι” ή οτιδήποτε άλλο. Αυτό συνέβαινε, επειδή αυτός ήταν ο ρόλος, που τους είχαν δώσει τα χριστιανικά ιερατεία …Ο ρόλος, στον οποίο είχαν συμφωνήσει και οι ηγέτες των Εβραίων, εφόσον από αυτόν τον ρόλο θησαύριζαν …Ηγέτες “μαλωμένοι” με την εργασία και βέβαια με την οικονομικά μη αποδοτική νομιμότητα …Ηγέτες, οι οποίοι είχαν συμφωνήσει ακόμα και για τους εβραϊκούς διωγμούς. Δεν έγινε ούτε ένας διωγμός χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των εβραϊκών ιερατείων και χωρίς να “κονομήσουν” κάποιοι Εβραίοι.

Καθώς κάποιοι έμαθαν να βγάζουν αμύθητα κέρδη από αυτήν την “κατασκευασμένη” προβληματικότητα, μερικά πράγματα γίνονται ευνόητα. Οι εβραϊκές ηγεσίες προτιμούσαν τους προτεσταντικούς χώρους από τους υπόλοιπους. Λογικό είναι αυτό. Οι χώροι της καθολικής ή της ορθόδοξης εκκλησίας λειτουργούσαν με βάση τις δικές τους ανάγκες και όχι με βάση τις ορέξεις των Εβραίων. Τα ιερατεία τους είχαν κάποιες μόνιμες συμπεριφορές και δεν τις άλλαζαν για “αρπαχτές”. Οι Εβραίοι σε αυτά τα δόγματα δεν είχαν την ευκαιρία να συναποφασίζουν. Παρέμεναν μόνιμα εκεί όπου τους είχαν “τοποθετήσει” οι ιδρυτές των δογμάτων. Δεν άλλαζαν τα δόγματα και δεν άλλαζαν και οι θέσεις αυτών.

Αντίθετα με όλα αυτά ο προτεσταντικός χώρος ήταν ένα “Ελντοράντο” για τους Εβραίους. Ήταν ένας χώρος “ορφανός”, ο οποίος ήταν εύκολη λεία για τους έμπειρους και πονηρούς Εβραίους. Το δόγμα του “συμφεροντολογισμού” έγινε γη της επαγγελίας για τους πιο συμφεροντολόγους ανθρώπους της ανθρώπινης ιστορίας. Μη έχοντας μόνιμη κεντρική και δογματική ηγεσία, ο προτεσταντισμός δεν είχε αναπτύξει κανενός είδους συλλογική άμυνα απέναντι σε συμφεροντολόγους “εισβολείς” …Άμυνα απέναντι σε αλλόθρησκους, οι οποίοι θα έπρεπε να συνυπάρξουν μέσα στον ίδιο χώρο.

Οι Εβραίοι αντιλήφθηκαν αυτήν την αδυναμία του και την εκμεταλλεύτηκαν. Ενεργοποιώντας τα συμφεροντολογικά ένστικτα των προτεσταντών και “πουλώντας” τους “τεχνογνωσία” εις βάρος των άλλων χριστιανικών δογμάτων ή των αντιπάλων κοινωνικών τάξεων, υπηρετώντας τους και εξυπηρετώντας τους, κατάφεραν και τους έγιναν απαραίτητοι. Γρήγορα κατάφεραν να μπουν στα “σαλόνια” τους. Έχοντας έντονη δραστηριότητα σε χώρους όπως τα ΜΜΕ, οι τράπεζες ή η τέχνη, ήταν φυσικό να γίνουν “παράγοντες” της κοινωνίας και της εξουσίας. Στο τέλος έφτασαν στο σημείο όχι απλά να “συναποφασίζουν” με τις προτεσταντικές ηγεσίες, αλλά στην κυριολεξία να τις διορίζουν μόνοι τους. Έγιναν οι “εργολάβοι” της προτεσταντικής εξουσίας και του ιμπεριαλισμού της. Αυτοί αναλάμβαναν, ως “εργολάβοι” —με την αντίστοιχη “προμήθεια”—, να εξυπηρετήσουν τα προτεσταντικά συμφέροντα.

Αρκεί να σκεφτεί κάποιος ότι οι Εβραίοι είχαν “λόγο” σε όλα τα σχήματα ηγεσίας, τα οποία επηρέασαν την ευρωπαϊκή και όχι μόνον ιστορία …Από τον διαβόητο Ντισραέλι μέχρι τον Ναπολέοντα, τον Στάλιν και τον Χίτλερ είχαν “λόγο” …”Λόγο” ισχυρό, τον οποίο διασφάλιζε το χρήμα των Ρότσιλντ αρχικά και των Ροκφέλερ στη συνέχεια. Για ό,τι συνέβαινε στην Ευρώπη και εμφανίζονταν κέρδη για τους προτεστάντες, υπήρχαν πάντα οι Εβραίοι να “χρηματοδοτήσουν” την πιο συμφέρουσα “λύση”. Οι Εβραίοι χρηματοδότησαν τον “αιρετικό” Ναπολέοντα. Οι Εβραίοι χρηματοδότησαν την ελληνική “υποδούλωση”, που οδήγησε στη βαυαροκρατία. Οι Εβραίοι χρηματοδότησαν την Οκτωβριανή Επανάσταση. Οι Εβραίοι χρηματοδότησαν το ναζιστικό κόμμα. Οι Εβραίοι χρηματοδοτούν σήμερα τη Siemens, που διαφθείρει τους πάντες. Οι Εβραίοι χρηματοδοτούν το ΔΝΤ, που “ρευστοποιεί” τις πατρίδες των λαών.

Καλυπτόμενοι πίσω από την “υπογραφή” του προτεστάντη “εργοδότη” τους —και με την ασφάλεια που απολαμβάνει ο “εργολάβος”— έκαναν τα αίσχη στον Πλανήτη. Στο όνομα των προτεσταντικών συμφερόντων βίασαν την Αφρική, διέλυσαν την Ασία και “κατάπιαν” την Αμερική …Σήμερα έχουν βουτήξει στον Πλανήτη στις εξαρτήσεις και τα χρέη και ρισκάρουν για τα κέρδη τους την απόλυτη καταστροφή του ανθρώπινου είδους. Είναι τόσο μεγάλα τα εγκλήματά τους, που το “Ολοκαύτωμα” θα έπρεπε να το εφεύρουν ακόμα κι αν δεν υπήρχε …Να το εφεύρουν, γιατί διαφορετικά θα κινδύνευαν πραγματικά να τους εξαφανίσουν οι λαοί από τον Πλανήτη. Η “αυτοθυματοποίησή” τους, όπως θα δούμε, ήταν η πιο σημαντική τους επένδυση.

Η ποτοαπαγόρευση στις ΗΠΑ.

Η ανακάλυψη το Νέου Κόσμου ήταν ένα κοσμοϊστορικό γεγονός για τον χριστιανισμό. Όλοι οι φτωχοί κι απόκληροι της χριστιανικής κοινωνίας —και όχι μόνον— “έβλεπαν” σε αυτόν τον ανοικτό και τεράστιο Νέο Κόσμο μια δεύτερη ευκαιρία και για τους ίδιους. Όταν άρχισε να ανατέλλει το “άστρο” των ΗΠΑ, αυτή η λαχτάρα μεγιστοποιήθηκε. Η βιομηχανική τους ανάπτυξή και οι αστείρευτες δυνατότητές τους αποτέλεσαν “φάρο” ελπίδας για όλους τους απελπισμένους. Άπειροι άνθρωποι όλων των θρησκειών και των δογμάτων ονειρεύονταν τη μετανάστευσή τους σ’ αυτές.

Γρήγορα δηλαδή οι ΗΠΑ, εξαιτίας των ιδιομορφιών τους, έγιναν πόλος έλξης για άπειρους ανθρώπους και βεβαίως και για τους Εβραίους. Ο απίστευτος πλούτος τους και η εθνική και θρησκευτική χαλαρότητα των πληθυσμών τους ήταν “παράδεισος” για λαούς “άστεγους” όπως οι Εβραίοι, οι οποίοι συχνά πυκνά πλήρωναν με αίμα τον εθνικισμό των χριστιανικών λαών. Οι Εβραίοι άρχισαν να κατακλύζουν το νέο αυτό κράτος. Το κατέκλυζαν όμως ως Εβραίοι …με τις συνήθειες τους. Δεν το κατέκλυζαν ως Εβραίοι έτοιμοι ν’ αλλάξουν οι ίδιοι και να γίνουν κάτι άλλο από αυτό που μέχρι τότε ήταν εντός του χριστιανισμού …Σχεδόν με το “καλημέρα” άρχισαν τα “δικά” τους.

Γνώριζαν τους προτεστάντες και ήξεραν να τους “δουλεύουν”. Πώς; Εκμεταλλευόμενοι το “διπλό” πρόσωπο της προτεσταντικής κοινωνίας. Εξασφαλίζοντας την εύκολη είσοδό τους και παραμονή τους μέσα στις ΗΠΑ των “δαρβινικών” προτεσταντών, άρχισαν να “παίζουν” με την ηλιθιότητα των θρησκόληπτων …Κολλητοί με τους “προοδευτικούς” και υπεράνω θρησκειών άθεους, αλλά πρόθυμοι να “παίξουν” με τους θρησκόληπτους. Αυτοί οι θρησκόληπτοι των ΗΠΑ, ανάμεσα στις πολλές ανοησίες —που τους καθιστούσαν μοναδικούς στο είδος τους— είχαν υποστηρίξει και τη γενική και χωρίς εξαιρέσεις ποτοαπαγόρευση …Μια ανοησία “πρωτοποριακή” σε ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο.
Αυτήν την ανοησία, όπως ήταν φυσικό, δεν την υποστήριξε ο αμερικανικός λαός. Παρέμεινε ένα “αίτημα” μιας ισχνότατης μειοψηφίας μέσα στο τεράστιο κράτος. Εκφραστής αυτού του “αιτήματος” ήταν η “Ένωση κατά των Σαλούν”. Αυτό το “όργανο” ηθικής “ανάτασης” της αμερικανικής κοινωνίας χρηματοδότησε ο Εβραίος τραπεζίτης Ροκφέλερ. Ένα όργανο, το οποίο το υποστήριζαν κάποιες ελάχιστες χιλιάδες “ταλιμπάν” του προτεσταντισμού, το χρηματοδότησε με το απίστευτο για την εποχή ποσό των 350.000 δολαρίων. Παράξενο δεν είναι; Εβραίος να χρηματοδοτήσει την “ηθική” της κοινωνίας; Ειδικά για έναν Εβραίο της Νέας Υόρκης είναι ακόμα πιο παράξενο. Μιας πόλης, που οι συμπατριώτες του έλεγχαν τη “διασκέδασή” της σε όλες της τις εκφάνσεις, είτε νόμιμες είτε παράνομες.

Πώς λοιπόν ένας σιωνιστής Εβραίος ξεκίνησε να χρηματοδοτήσει τους εχθρούς μιας βασικής δραστηριότητας των ομοεθνών του; Η εξήγηση είναι απλή. Πολύ απλά ο Ροκφέλερ δεν έκανε αυτό το πράγμα …Το αντίθετο έκανε. Χρηματοδότησε την “έκρηξη” της πελατείας των ομοεθνών του. Αύξησε τα κέρδη τους, αλλάζοντας τα δεδομένα. Πιθανότατα αυτά τα χρήματα, που φαίνεται ότι έδωσε, να μην ήταν καν δικά του …Να ήταν μια “επένδυση” όλων εκείνων, οι οποίοι δήθεν “θίγονταν”, γιατί είχαν νόμιμα μπαρ στη Νέα Υόρκη. Γιατί θα μπορούσε να είναι “επένδυση”; Γιατί οι διώξεις θα έκαναν το “προϊόν” πολύ πιο ακριβό, αλλά και ταυτόχρονα θα έβγαζαν από την “πιάτσα” όσους δεν είχαν τα “μέσα” απέναντι σε ένα διεφθαρμένο σύστημα, που θα έκανε επιλεκτικές διώξεις.

Η σκέψη ήταν απλή. Οι Εβραίοι, από την εποχή που περπατούσαν στην έρημο, γνώριζαν ένα πράγμα. Η απαγόρευση φέρνει πάντα την “αμαρτία” και η “αμαρτία” φέρνει τα μεγάλα κέρδη. Η απαγόρευση είναι “διαφήμιση” για μια κατάσταση και ειδικά όταν αυτή ασκεί μια ιδιαίτερη “γοητεία” στο κοινό. Η απαγόρευση όχι μόνον δεν θα μείωνε τη ζήτηση, αλλά αντίθετα θα την αύξανε. Η ιστορία μάς επιβεβαιώνει, εφόσον την εποχή της ποτοαπαγόρευσης τα σημεία διάθεσης του αλκοόλ διπλασιάστηκαν σε σχέση με την εποχή που δεν υπήρχε ποτοαπαγόρευση. 30.000 σημεία πώλησης αλκοόλ σε ένα κράτος, που απαγορευόταν η διάθεσή του και στο οποίο δεν υπήρχαν παραπάνω από 15.000 σημεία πώλησης όταν δεν υπήρχε απαγόρευση.

Από εκεί και πέρα ήταν όλα θέμα μάρκετινγκ και οι Εβραίοι είναι άψογοι σ’ αυτό. Η ποτοαπαγόρευση και η παρανομία στο επίπεδο αυτό λειτούργησε διαφημιστικά για το προϊόν. Στην πραγματικότητα έκανε ζωντανούς-“θρύλους” τους “παράνομους”. Το εβραϊκό Χόλυγουντ βοήθησε τα μέγιστα σ’ αυτό. Τα Αμερικανάκια λάτρευαν τους μαφιόζους και στα σχολεία έπαιζαν τους εκτελεστές της μαφίας με τα “Τόμιγκαν”. Η ποτοαπαγόρευση έκανε πανάκριβο “must” και δείγμα επαγγελματικής καταξίωσης και επιτυχίας την κατανάλωση πανάκριβου αλκοόλ. Ακόμα κι αυτοί, που δεν συμπαθούσαν το αλκοόλ, ήταν υποχρεωμένοι να το καταναλώνουν, για να δείχνουν την “επιτυχία” τους. Οι γυναίκες εμφανίζονταν “διψασμένες”, για να γευτούν τη μεθυστική “αμαρτία”. Η ποτοαπαγόρευση γι’ αυτόν τον λόγο —εκτός όλων των άλλων— πολλαπλασίασε όχι μόνον τις τιμές, αλλά και την κατανάλωση του αλκοόλ.

Όλα αυτά τα γνώριζαν αυτοί, οι οποίοι τα μεθόδευαν. Γι’ αυτούς η ποτοαπαγόρευση ήταν ένα τεράστιο παιχνίδι “μάρκετινγκ”. Επιπλέον, για τους ισχυρούς Εβραίους, τύπου Ροκφέλερ, ήταν ένα παντελώς ανώδυνο παιχνίδι. Γιατί; Γιατί οι πιο ισχυροί από τους Εβραίους ήταν οι τοκογλύφοι και αυτοί θα “έπαιζαν” εκ του ασφαλούς. Εμείς δεν λέμε, για παράδειγμα, ότι οι Εβραίοι ήταν οι παραγωγοί ή οι διακινητές κλπ. του παράνομου αλκοόλ. Παρ’ όλο που πολλοί Εβραίοι “μεσουρανούσαν” στον αμερικανικό υπόκοσμο και πολλοί από τους Εβραίους ήταν πρωταγωνιστές στην παράνομη διακίνηση του αλκοόλ ή της πορνείας ή της “προστασίας” κλπ., εμάς δεν μας ενδιαφέρει αυτό. Ήταν “πρωταγωνιστές” όσο ήταν κάποιοι Ιταλοί ή κάποιοι Γερμανοί ή Έλληνες ή οτιδήποτε άλλο. Οι πάντες είχαν μαζευτεί στις ΗΠΑ εκείνη την εποχή και ο καθένας θα μπορούσε να περάσει στην παράνομη δραστηριότητα.

Θα χάναμε τον “στόχο” μας, αν ισχυριζόμασταν κάτι τέτοιο, το οποίο βεβαίως απαιτεί και πληροφορίες για ν’ αποδειχθεί. Αυτό όμως δεν μας ενδιαφέρει, γιατί αυτό αφορά το “χαμηλό” επίπεδο της εγκληματικότητας. Αυτό, το οποίο λέμε εμείς σε αυτό το σημείο και το οποίο δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, είναι το εξής απλό. Εφόσον μιλάμε για τόσο μεγάλο παράνομο κέρδος στη χώρα με τον πιο αυστηρό φορολογικό έλεγχο στον κόσμο, ευνόητο είναι πως κάπου υπάρχει “παιχνίδι”… Υπάρχει “παιχνίδι” νομιμοποίησης παράνομων εσόδων από αυτούς οι οποίοι μπορούν να το “παίξουν” και όχι από όλους. Τέτοιοι είναι οι Εβραίοι τραπεζίτες και τοκογλύφοι. Υπάρχει σε αυτό κάποια αμφισβήτηση; Υπάρχει ανάγκη παραπάνω στοιχείων, για να αποδειχθεί αυτό, το οποίο ισχυριζόμαστε;

Άσχετα λοιπόν με το αν υπήρχαν ή όχι Εβραίοι παράνομοι, εμάς μας ενδιαφέρει το “υψηλό” επίπεδο …Το επίπεδο εκείνο, το οποίο ξεκινά από την ηγεσία των διωκτικών αρχών, περνάει από τα ανώτατα Δικαστήρια και φτάνει μέχρι τον Λευκό Οίκο …Μας ενδιαφέρει εκεί που ο “πάτος” του υποκόσμου αποκτά “μέσον” στον “εγκέφαλο” των ΗΠΑ. Ρωτάμε λοιπόν το εξής απλό. Πού πήγε το τεράστιο ποσό, που δαπάνησε ο Ροκφέλερ; Στους άσχετους κι αγράμματους θρησκόληπτους “ποτομάχους” ή μήπως στην κορυφή του πολιτικού και δικαστικού συστήματος των ΗΠΑ; Ποιοι πρότειναν και ποιοι νομοθέτησαν για τη νομικά αστεία “ποτοαπαγόρευση”; Ποιοι άλλαξαν το Σύνταγμα των ΗΠΑ; Ποιοι πρωταγωνίστησαν στην 18η τροποποίηση του Αμερικανικού Συντάγματος; Όλοι αυτοί, οι οποίοι άλλαξαν το νομικό καθεστώς της παραγωγής και της διακίνησης του αλκοόλ, το έκαναν τζάμπα ή πληρώθηκαν γι’ αυτό;

Επανερχόμαστε λοιπόν στο βασικό ερώτημά μας, που δεν αφορά τους πιστολάδες και τους μπάρμαν. Γιατί θα είχε κέρδος ένας Εβραίος τραπεζίτης να χρηματοδοτήσει αυτήν την αλλαγή του νομικού πλαισίου; Γιατί θα είχε κέρδος ένας τραπεζίτης αν γινόταν παράνομη η παρασκευή και η διακίνηση του αλκοόλ; Όλο αυτό το παράνομο “πανηγύρι” είχε τεράστια ανάγκη ρευστού. Για παράδειγμα, πολλοί θα ήθελαν και θα ρίσκαραν να εγκληματήσουν για τα τεράστια κέρδη του αλκοόλ, αλλά από κάπου θα έπρεπε να βρουν χρήματα, για να στήσουν ένα παράνομο “αποστακτήριο” και να “στήσουν” ένα πανάκριβο δίκτυο διανομής; Χρήματα χρειάζονταν για ν’ αγοραστούν αποστακτήρες, φορτηγά, βαρέλια και βέβαια όπλα και αυτοκίνητα για τους μπράβους που τα μετέφεραν.

Ποιος θα τους έδινε αυτά τα πολλά χρήματα, όταν η παρανομία θα έκανε τόσο “επισφαλή” τα δάνειά τους; …Οι τοκογλύφοι. Οι Εβραίοι ήταν οι μόνοι τοκογλύφοι και τραπεζίτες, που ήθελαν —αλλά και μπορούσαν— να τους χρηματοδοτήσουν. Όποιοι ήθελαν να δραστηριοποιηθούν στο παράνομο αλκοόλ, ήξεραν ότι έπρεπε να πάνε στους Εβραίους. Οι Εβραίοι χρηματοδοτούσαν με τοκογλυφικούς όρους τόσο επισφαλείς “επενδύσεις”.; Άρα; Άρα ένα τεράστιο μέρος των χρημάτων, που έβγαιναν τη νύχτα, πήγαινε για την εξυπηρέτηση του χρέους των “επενδυτών”.

Από εκεί άρχιζε ένα τεράστιο “αλισβερίσι” μεταξύ παρανόμων διακινητών και τοκογλύφων. Όσο πιο πολύ πετύχαιναν οι διακινητές, τόσο πιο πολύ συνδέονταν με τους τοκογλύφους και όχι το αντίθετο. Γιατί; Γιατί η τεράστια “επιτυχία” της νύχτας έπρεπε να περάσει στην “ημέρα”. Μέσα σε αυτήν την παρανομία διακινούνταν τεράστια χρηματικά ποσά και γι’ αυτό είχε αρχίσει στις ΗΠΑ μια τεράστια διαφθορά. Ο Αλ Καπόνε είχε στη μισθοδοσία του ολόκληρη σχεδόν την αστυνομία του Σικάγο. Όλα αυτά ήταν χρήματα “βρόμικα”. Χρήματα, που δεν μπορούσαν να εμφανιστούν στην πιάτσα. Χρήματα, που μπορούσαν να αγοράσουν πόρνες ή αλκοόλ, αλλά δεν μπορούσαν να αγοράσουν ένα ωραίο σπίτι ή να γίνουν μια νόμιμη επιχείρηση. Χρήματα, που βρίσκονταν εν αφθονία στα σεντούκια τόσο των διακινητών όσο και των διεφθαρμένων κρατικών υπαλλήλων.

Υπήρχε δηλαδή πρόβλημα για όλους αυτούς, οι οποίοι έπιαναν στα χέρια τους “βρόμικα” χρήματα. Μόνον στα σεντούκια και στα μαξιλάρια τους μπορούσαν να τα κρατήσουν. Γιατί; Γιατί ήταν “βρόμικα”. Ποιος θα τους τα “καθάριζε”, για να πάρουν ένα ωραίο σπίτι; Ποιος θα τους τα “ξέπλενε”, για να στείλουν τα παιδιά τους σε ένα ακριβό Κολέγιο; …Οι τραπεζίτες φυσικά …Οι πιο “σκοτεινοί” τραπεζίτες …Οι τοκογλύφοι Εβραίοι, που παρίσταναν τους νόμιμους τραπεζίτες. Αυτοί οι τοκογλύφοι έβαλαν μια “ταρίφα” και με αυτήν δούλευαν. Το ήξεραν οι παράνομοι και, όταν έπαιρναν τις αποφάσεις τους, πήγαιναν και τους έβρισκαν.

Όσο πιο αυστηροί οι νόμοι, τόσο πιο ακριβό το “ξέπλυμα” και άρα τόσο πιο μεγάλα τα κέρδη των τοκογλύφων. Αν δηλαδή “ξέπλεναν” με ποσοστό 60%, σημαίνει ότι το 60% του συνόλου των κερδών της ποτοαπαγόρευσης πήγαινε στις τσέπες τους. Άλλοι πυροβολούνταν μεταξύ τους στους δρόμους και άλλοι κονομούσαν. Οι μαφιόζοι ήταν απλά αναλώσιμα, που, για όσο ζούσαν, μάζευαν χρήματα, για να τα παραδώσουν στους τοκογλύφους. Αδίστακτοι δολοφόνοι μετατρέπονταν σε αδύναμα “πρόβατα”, που τα “έσφαζαν” οι τοκογλύφοι. Μόνον σε γραφείο τοκογλύφου μπορούσες να “λυπηθείς” έναν μακελάρη της μαφίας. Οι μπράβοι δούλευαν για τον Λάκυ Λουτσιάνο και αυτός για τους τοκογλύφους τραπεζίτες …Απλά πράγματα.

Αντιλαμβανόμαστε ότι κάποιους τους συνέφερε να είναι αυστηροί οι νόμοι. Όσο πιο αυστηροί, τόσο πιο μεγάλα τα μερίδιά τους και άρα τα κέρδη τους. Τους συνέφερε τους Εβραίους τοκογλύφους να είναι πολύ αυστηροί τόσο οι νόμοι της ποτοαπαγόρευσης, που συντηρούσε την “κονόμα”, όσο και οι νόμοι περί “βρόμικου” χρήματος. Περισσότερο αυστηροί ήταν οι αμερικανικοί νόμοι σε εγκλήματα οικονομικής φύσεως, παρά σε εγκλήματα κατά της ανθρώπινης ζωής. Ο Αλ Καπόνε είχε σκοτώσει άπειρους ανθρώπους και πήγε φυλακή για …φορολογικές παραβάσεις. Γιατί; Γιατί οι Εβραίοι ήταν αυτοί, που, επειδή ήταν πολύ “ενάρετοι”, πίεζαν διαρκώς να υπάρχει απόλυτη αυστηρότητα στους νόμους.

…Πίεζαν τόσο πολύ και προς κάθε κατεύθυνση, που τους “θαύμαζαν” μέχρι και οι φανατικοί προτεστάντες …Τόσο “καλοί” άνθρωποι ήταν οι Εβραίοι …”Δεν” ήθελαν στην “αγία” αμερικανική κοινωνία καθόλου “αμαρτωλό” αλκοόλ και βέβαια “βρόμικο” χρήμα …Αυτά ήταν έργα του “διαβόλου”, που θα έλεγαν και οι πιστοί πουριτανοί. Τόσο πολύ είχαν βελτιώσει τη “βιτρίνα” τους οι Εβραίοι. Αν στην Ευρώπη τους “θυμούνταν” οι Ευρωπαίοι στα πορνεία και στις μπαρμπουτιέρες, στις ΗΠΑ είχαν “αναβαθμιστεί”. “Παραστάσεις” ηθικολογίας έδιναν οι Εβραίοι στις επιτροπές της αμερικανικής Γερουσίας. Επειδή γνώριζαν από πρώτο χέρι το κύκλωμα της παρανομίας, γνώριζαν πού έπρεπε να το πιέζουν, προκειμένου να αυξάνουν τα κέρδη τους. Πίεζαν για “αυστηρότητα”, γιατί αυτό ήταν το συμφέρον τους. “Πίεζαν” τρόπος του λέγειν, εφόσον οι πολιτικοί, οι οποίοι νομοθετούσαν, ήταν έτοιμοι να υπακούσουν σε όλες τις απαιτήσεις τους, εφόσον οι περισσότεροι από αυτούς ήταν στα μισθολόγιά τους.

Από την αυστηρότητα έβγαιναν τα τεράστια κέρδη. Δεν φοβούνταν οι Εβραίοι την αυστηρότητα, γιατί ταυτόχρονα ήταν οι ίδιοι που έλεγχαν τη διαφθορά; Άρα; Άρα έκαναν αυτό, το οποίο έκανε ο “τραβεστί” Χούβερ κατά πάσα πιθανότητα και για λογαριασμό τους …Εκβίαζαν τους πάντες μέσα στις ΗΠΑ. Γνώριζαν καλύτερα από τον καθένα ποιοι κρατικοί αξιωματούχοι ήταν οι διεφθαρμένοι. Γιατί; …Γιατί αυτοί οι ίδιοι τους διέφθειραν …Γιατί σε μια χώρα με πολύ αυστηρούς νόμους περί “βρόμικου” χρήματος αυτοί ήταν οι τραπεζίτες των διεφθαρμένων κρατικών υπαλλήλων. Αυτοί “ξέπλεναν” τα χρήματα των διεφθαρμένων αστυνομικών, πολιτικών ή δικαστών. Άρα; Άρα γνώριζαν τους πάντες …και τους είχαν ανάγκη οι πάντες.

Ο αναγνώστης καταλαβαίνει ότι ήταν εύκολο για τους Εβραίους να γίνουν οι “καλύτεροι” δικηγόροι των ΗΠΑ. Είχαν από έναν “φάκελο” για κάθε δικαστή και έκαναν ό,τι ήθελαν μέσα στα αμερικανικά δικαστήρια. Όποιος εγκληματίας ήθελε να αθωωθεί και μπορούσε να πληρώσει όσο-όσο με τους Εβραίους δικηγόρους, είχε σίγουρο το αποτέλεσμα. Από παντού τούς είχαν πιασμένους. Από τα πρώτα τοκογλυφικά δάνεια, το “ξέπλυμα” της επιτυχίας, μέχρι και τη μοιρασιά για τη σωτηρία τους. Με την ποτοαπαγόρευση, δηλαδή, οι Εβραίοι όχι μόνον τα κονόμησαν, αλλά κατόρθωσαν και “καπέλωσαν” τους πάντες.

…Η καλύτερη επένδυση όλων των εποχών. Με τα 350.000 δολάρια του Ροκφέλερ οι Εβραίοι έγιναν η πρώτη των μειονοτήτων των ΗΠΑ μετά τους WASP. Έγιναν πολιτικοί “συνέταιροι” στην ιδιοκτησία των ΗΠΑ και έβγαλαν άπειρα χρήματα. Έλεγξαν τη διαφθορά του δημοσίου τομέα, ώστε να τον διατηρούν πάντα στο επίπεδο που τους ευνοεί. Επιπροσθέτως κατέκτησαν τον απόλυτο έλεγχο του δικηγορικού τομέα και άρα απέκτησαν μόνιμο έλεγχο της Δικαιοσύνης των ΗΠΑ …Η “ιερή αγελάδα”, που κανένας δεν θα τολμούσε ν’ αγγίξει.
Εκείνη την εποχή, που οι Εβραίοι έλεγχαν απόλυτα την κατάσταση, υπήρχε και ένας καθολικός, ο οποίος πλούτισε απίστευτα από την ποτοαπαγόρευση …Το όνομά του; …Κένεντυ; …Τζόζεφ Κένεντυ …Χριστιανός …”Καλός” χριστιανός …Καθολικός χριστιανός …Πολύτεκνος, με άπειρες ερωμένες …Λίγο ηθικολόγος και λίγο νταβατζής …Μια “λέρα”, με όλη τη σημασία της λέξεως …Ένα έρπων σκουλήκι …Γενάρχης μιας διάσημης οικογένειας επιφανών αλκοολικών, ναρκομανών, μοιχών και αυτοκαταστροφικών τύπων.

Ο άγνωστος πόλεμος της ηρωίνης.

Η μεγάλη και σχεδόν απρόσμενη επιτυχία των Εβραίων στις ΗΠΑ —όπως ήταν φυσικό— τους άνοιξε την “όρεξη”. Η παροιμιώδης αμερικανική ευπιστία και αφέλεια —σε συνδυασμό με τα εύκολα στην εκμετάλλευσή τους προτεσταντικά άκρα— είχε ανοίξει την όρεξη των Εβραίων …Μια άπειρη όρεξη για χρήμα …Χρήμα, που για πρώτη φορά θα έβγαζαν, χωρίς να κυλιούνται στον “βόθρο” των γκέτο και της κοινής εγκληματικότητας, όπως συνέβαινε στην Ευρώπη …Χρήμα, που ήδη γνώριζαν να το βγάζουν με τα κουστούμια τους και εντελώς εκ του ασφαλούς, μπαίνοντας επιτέλους στα μεγάλα “σαλόνια” της χώρας που τους φιλοξενούσε …Χρήμα, το οποίο, άσχετα με πόσο ρίσκο, κόπο ή αίμα, το έβγαζε ο κακοποιός, αυτοί θα το “ξέπλεναν” μέσα στα πανάκριβα γραφεία τους και χωρίς να χάσουν τη “βιτρίνα” τους. Τότε ήδη είχαν αρχίσει να διαπρέπουν όλα τα “ευαγή” ιδρύματα, τα οποία σήμερα γνωρίζουν οι πάντες …Οι Goldman Sachs, Lehman Bros. Lazard, Citibank κλπ..

Το αμερικανικό “όνειρο” για τους Εβραίους είχε τη γεύση του αλκοόλ. Είχαν “μεθύσει” από την ποτοαπαγόρευση, αλλά αυτή η φάμπρικα δεν θα μπορούσε να είναι μακρόπνοη. Ήταν μια γρήγορη “αρπαχτή”, που μέσα σε λίγα χρόνια έπρεπε να έχει τελειώσει. Έπρεπε να βρουν ένα άλλο “παιχνίδι”, για να συνεχίσουν την “επιτυχία” τους. Γρήγορα την προσοχή τους την απέσπασε ο στρατός των ΗΠΑ …Ο στρατός, όχι ως “μηχανή” πολέμου, που αποτελούσε προνομιακό “πεδίο” για το βιομηχανικό κατεστημένο των προτεσταντών, αλλά ο στρατός ως κοινωνική “ομάδα” με ιδιαιτερότητες …Ο στρατός ως “αγορά” συγκεκριμένων ανθρώπων με συγκεκριμένες ιδιαιτερότητες …Ο στρατός ως “πληθυσμός”, που μπορούσε να μπαίνει και να βγαίνει από τη χώρα και να αποκτά ειδικά χαρακτηριστικά.

Μπήκαν εύκολα στον “πειρασμό” ν’ ασχοληθούν με τον στρατό, γιατί γνώριζαν ότι αυτό δεν ήταν επικίνδυνο. Ο στρατός δεν ήταν “ιερός” για την αμερικανική κοινωνία και άρα δεν απαγορευόταν να “παίξεις” μαζί του. Γνώριζαν το εξής απλό για τον αμερικανικό στρατό: Ο αμερικανικός στρατός ποτέ δεν ήταν ένα προνομιακό “πεδίο” δραστηριότητας για την αμερικανική κοινωνία. Η ιστορία των ΗΠΑ ποτέ δεν μετέτρεψε τον στρατό τους σε κάτι το “ιερό”. Ποτέ ο στρατός των ΗΠΑ δεν απέσπασε την προσοχή της άρχουσας τάξης τους.
Η έλλειψη σοβαρών εξωτερικών εχθρών έκανε τον στρατό των ΗΠΑ ένα δευτερευούσης αξίας “εργαλείο” με προτεραιότητα την εσωτερική καταστολή και τη διασφάλιση της “Ενώσεως”. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο αμερικανικός στρατός ιδρύθηκε στον αμερικανικό εμφύλιο. Ακόμα όμως και όταν ιδρύθηκε, το έκανε μέσα στην ξεφτίλα και την προτεσταντική υποκρισία. Οι πλούσιοι προτεστάντες πλήρωναν, για να απαλλαχθούν παράνομα από τα στρατιωτικά τους καθήκοντα και άφηναν την “πλέμπα” να τον στελεχώνει.

…Πήγαιναν στις φυτείες και μάζευαν μαύρους, τους οποίους τους υπόσχονταν “ελευθερία”, αν κατατάσσονταν σ’ αυτόν. Πήγαιναν στα λιμάνια και μάζευαν λαθρομετανάστες, τους οποίους τους υπόσχονταν “πράσινη κάρτα” …επίσης αν κατατάσσονταν σ’ αυτόν. Μιλάμε για την απόλυτη ξεφτίλα και απαξίωση. Καμία σχέση με την Ευρώπη, όπου για το κάθε κράτος ο εθνικός του στρατός ήταν το “εργαστήρι” παραγωγής ισχυρών ανδρών …Την Ευρώπη, όπου ο στρατός ήταν θεματοφύλακας όχι μόνον των εθνικών, αλλά και των ταξικών συμφερόντων των ισχυρών …Εκεί όπου οι “εκλεκτοί” και “γαλαζοαίματοι” θα έστελναν υποχρεωτικά κάποιο από τα παιδιά τους, για να κάνει καριέρα και να “τιμήσει” το όνομά τους.

Τίτλος τιμής ήταν για κάποιον να είναι αξιωματικός του βρετανικού ή του γαλλικού ή του γερμανικού στρατού. Όλες οι “μεγάλες” οικογένειες της Ευρώπης στην στρατιωτική ιστορία αποδείκνυαν τις βαθιές τους “ρίζες”. Όλες οι μεγάλες οικογένειες της Ευρώπης ήταν εκτός των άλλων και χορηγοί των στρατών τους. Ενώ λοιπόν ο στρατός στην Ευρώπη ήταν σχεδόν “ιερός” για τους πλούσιους και εφαλτήριο για την πιο λαμπρή καριέρα, στις ΗΠΑ, αντίθετα, ήταν ένας μηχανισμός, για να κονομάνε οι ισχυροί προμηθευτές και να υπηρετεί η “πλέμπα” …Το εύκολο κέρδος των πλουσίων, οι οποίοι είχαν τα “μέσα” να γίνουν προμηθευτές του και το εύκολο καταφύγιο των αναξιοπαθούντων.

Η καλύτερη “καριέρα” σ’ αυτόν τον στρατό δεν ήταν εφαλτήριο για καμία καριέρα. Το πολύ-πολύ να σου έδινε ο στρατός τη δυνατότητα να πάρεις ένα πτυχίο ασήμαντου Κολεγίου. Το πολύ-πολύ να σου εξασφάλιζε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την οποία δεν θα την εξασφάλιζες με την απλή εργασία …Ούτε καν σε “άσπριζε” λίγο αν ήσουν μαύρος. Αν ήσουν μαύρος, ακόμα και Στρατηγός να γινόσουν, αυτό δεν σου άνοιγε ούτε καν τον “δρόμο” για να κατοικήσεις σε μια μεσοαστική λευκή συνοικία …Στρατηγός ήσουν μέσα στους στρατώνες και έξω από αυτούς ένας ακόμα μαύρος …Ακόμα και σήμερα έτσι είναι.

Αν πεθάνεις γι’ αυτούς σε κάποιο μέτωπο, θα σου κάνουν μια καλή κηδεία, για να διατηρούν τη “βιτρίνα” της πολιτικής τους, ενώ, αν μείνεις ανάπηρος, θα σε πετάξουν στα “σκουπίδια”. Αν πεθάνεις με τη στολή, θα σε θάψουν στο Άρλινγκτον, ενώ, αν μείνεις ανάπηρος και βγάλεις τη στολή, θα σε “ξεχάσουν” την ίδια ώρα. Ακόμα “ψάχνονται” οι ανάπηροι του πολέμου στο Ιράκ, για να πάρουν τις αποζημιώσεις τους. Τους τα “έφαγαν” τα χρήματα οι πονηροί και τώρα τους έχουν “πεταμένους” χωρίς καν φάρμακα. Τους τα έφαγαν οι γνωστοί “μετρ” των χρηματοοικονομικών παιχνιδιών.

Γιατί κάνουμε αυτήν την φαινομενικά άσχετη αναφορά στο αμερικανικό στράτευμα; Για τον εξής απλό λόγο. Αυτήν την αναφορά την κάναμε, για να μπορέσει να καταλάβει ο αναγνώστης τον λόγο που άρχισε ο στρατός της “πλέμπας” ν’ απασχολεί τους Εβραίους. Οι Εβραίοι κατάλαβαν γρήγορα ότι το παιχνίδι με το αλκοόλ και τη βλακώδη ποτοαπαγόρευση ήταν θέμα χρόνου να τελειώσει. Δεν είναι δυνατόν σε ολόκληρο τον κόσμο το αλκοόλ να είναι νόμιμο και στις ΗΠΑ να παίζουν το παιχνίδι “κλέφτες κι αστυνόμοι”. Θέμα χρόνου ήταν οι Αμερικανοί ν’ αναγκαστούν να προσαρμοστούν στην παγκόσμια πραγματικότητα. Γελούσε όλος ο κόσμος με τις γελοιότητες της μαφίας και των πληρωμένων αστυνομικών, που δήθεν την κυνηγούσαν.

Όμως, οι Εβραίοι, έχοντας μάθει ένα τέτοιο παιχνίδι παράνομων ουσιών και έχοντας μια υποδομή “διαφθοράς” ανάμεσα στους πολιτικούς και τις διωκτικές αρχές, ήταν θέμα χρόνου ν’ αρχίσουν τις επικίνδυνες αναζητήσεις. “Ουσία” δεν είναι μόνον το αλκοόλ, αλλά και τα ναρκωτικά. Η καταδίωξη του αλκοόλ μπορεί να ήταν γελοία, αλλά η καταδίωξη των ναρκωτικών ήταν σοβαρή υπόθεση. Πώς όμως θα έστηναν το παιχνίδι με τα ναρκωτικά; Το παιχνίδι με το αλκοόλ είχε στηθεί πανεύκολα, γιατί υπήρχαν εκατομμύρια άνθρωποι, που ήταν συστηματικοί πότες …Υπήρχαν χιλιάδες άνθρωποι που ήταν αλκοολικοί και άρα έτοιμοι ακόμα και να εγκληματήσουν, για να εξασφαλίσουν το πάθος τους.

Υπήρχε δηλαδή η “αγορά”. Αυτό, το οποίο είναι ζητούμενο για κάποιον, που θέλει να προσφέρει ένα προϊόν με σίγουρη ζήτηση και απλά “παίζει” με τον τρόπο διάθεσής του, προκειμένου να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του. Αυτή όμως η “αγορά” δεν υπήρχε για τα ναρκωτικά. Μέχρι τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο δεν υπήρχαν τα ναρκωτικά ως πρόβλημα μέσα στην αμερικανική κοινωνία. Τα ναρκωτικά αφορούσαν ένα πολύ περιορισμένο κοινωνικό περιθώριο, το οποίο δεν ενδιέφερε κανέναν να το εκμεταλλευθεί. Αυτό ήταν το πρόβλημά τους …Τους έλλειπε η “αγορά” των ναρκωτικών …Δεν υπήρχαν πελάτες για τα ναρκωτικά, ακόμα κι αν αυτοί τα διέθεταν στην αμερικανική πιάτσα.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Με βάση αυτά, που μέχρι τώρα περιγράψαμε, τι βλέπουμε; …Βλέπουμε μια τεράστια “μηχανή” παραγωγής εγκλήματος χωρίς αντικείμενο …Βλέπουμε ένα εβραϊκό τοκογλυφικό κύκλωμα έτοιμο να “ξεπλύνει” τεράστιες ποσότητες “βρόμικου” χρήματος. Δίπλα σ’ αυτούς βλέπουμε ένα κύκλωμα έμπειρων κακοποιών έτοιμο να “εμπορευτεί” απαγορευμένες ουσίες —διαθέτοντας μια τεράστια υποδομή διαφθοράς—, αλλά χωρίς να υπάρχει αγορά για τέτοιες ουσίες. Δεν υπήρχαν Αμερικανοί ναρκομανείς σε όγκο τέτοιο, που να προσφέρουν κέρδη ικανά, ώστε να λειτουργήσει αυτή η κτηνώδης παναμερικανική “μηχανή”. Έπρεπε να βρεθούν Αμερικανοί και να γίνουν ναρκομανείς …Αμερικανοί χαμηλών κοινωνικών τάξεων, για να μην εξοργιστούν οι κυρίαρχοι λευκοί.

Πώς όμως θα γινόταν αυτό; Πώς θα ξεχώριζε η εβραϊκή συμμορία οργανωμένα μια κοινωνική μερίδα, για να την εθίσει στα ναρκωτικά, ώστε να την αναγκάσει στη συνέχεια να συνεργαστεί με τους εμπόρους και τους τοκογλύφους; …Τους τοκογλύφους, οι οποίοι θα “επένδυαν” με τεράστιους τόκους σε τεράστια δίκτυα μεταφοράς και διακίνησης ναρκωτικών και στη συνέχεια θα “ξέπλεναν” με τεράστιο ποσοστό τα τεράστια κέρδη από αυτήν τη διακίνηση. Πώς θα μπορούσε η εβραϊκή συμμορία να μιμηθεί τους Βρετανούς και να πυροδοτήσει έναν πόλεμο οπίου εναντίον των ΗΠΑ;

Σε αυτό το σημείο απέσπασε την προσοχή τους ο αμερικανικός στρατός. Οι Εβραίοι γνώριζαν —από την ιστορία του αμερικανικού στρατού— ότι ο στρατός είχε πρόβλημα με τα ναρκωτικά από την εποχή του εμφυλίου. Η μορφίνη, που παρείχαν στους τραυματισμένους στρατιώτες —ως ισχυρό παυσίπονο—, δημιουργούσε προβλήματα εθισμού. Οι στρατιώτες συνήθιζαν στην τεχνητή ευφορία τής οπιούχου ουσίας και οδηγούνταν στην εξάρτηση από αυτήν. Μετά τον αμερικανικό εμφύλιο, δηλαδή, υπήρχε μια μικρή “αγορά” ναρκωτικών στις ΗΠΑ από τους πρώην στρατιώτες του εμφυλίου. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρήθηκε και μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο με τη χρήση της ηρωίνης.

Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα η ηρωίνη, η οποία ήταν η πολύ πιο ισχυρή “αδερφή” της μορφίνης, εμφανιζόταν ως φάρμακο δια πάσαν νόσον. Ήταν εμπορικό προϊόν της γνωστής γερμανικής εταιρείας BAYER. Ήταν “αδερφάκι” της ασπιρίνης και έτσι κάπως παρουσιαζόταν στην αγορά ως νόμιμο προϊόν. Έπρεπε να περάσουν αρκετά χρόνια, για να εντοπιστεί το πρόβλημα, που προκαλούσε στους χρήστες της. Στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο δεν υπήρχε αυτό το πρόβλημα, γιατί ήδη η ηρωίνη είχε “καταγραφεί” ως σκληρό ναρκωτικό και δεν κυκλοφορούσε ανάμεσα στους στρατιώτες, για να φτιάχνουν τη διάθεσή τους.

…Καταλαβαίνει ο αναγνώστης πού το “πάμε”; Όταν υπήρχαν στις ΗΠΑ ναρκομανείς σε εκμεταλλεύσιμο μέγεθος, οι Εβραίοι δεν ήταν ισχυροί, για να τους εκμεταλλευτούν εις βάρος της αμερικανικής κοινωνίας και όταν ισχυροποιήθηκαν οι Εβραίοι, δεν υπήρχαν ναρκομανείς. Κάποιοι, δηλαδή, έχασαν την “ευκαιρία” της δημιουργίας “αγοράς” ναρκωτικών στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και ο δεύτερος δεν τους έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία. Όμως, γι’ αυτό που ήταν σίγουροι, ήταν ότι ο στρατός ήταν το “κλειδί”, που θα τους άνοιγε την “πόρτα” της επιτυχίας …Με το Βιετνάμ θα προσπαθούσαν να “ρεφάρουν” …

Όπως εύκολα αντιλαμβανόμαστε, ο πόλεμος του Βιετνάμ ήταν ένας “τεχνητός” πόλεμος, για ν’ αποκτήσουν τεχνητά αυτήν τη δεύτερη ευκαιρία. Δεν θα ήταν κανονικός πόλεμος, αλλά θα είχε κανονικές “συνέπειες” πολέμου. Θα είχε το κόστος σε αίμα, αλλά θα έφερνε πίσω στην πατρίδα και εξαρτημένους ναρκομανείς …Άλλωστε η γεωγραφική επιλογή του μετώπου ήταν κάτι παραπάνω από ιδανική …Στο Βιετνάμ θα γινόταν ο πόλεμος και όχι στην Κορνουάλη …Στο κέντρο του “Χρυσού Τριγώνου” της ηρωίνης …Εκεί όπου βρίσκεις πιο εύκολα όπιο παρά ρύζι.

Λίγη σκέψη χρειάζεται, για να το αντιληφθεί κάποιος αυτό …Δεν αποτελεί προϊόν φαντασίας ή συνομωσιολογίας η άποψη πως επρόκειτο περί “στημένου” πολέμου …Περί ενός πολέμου, του οποίου το αποτέλεσμα δεν ενδιέφερε, όσο ενδιέφεραν οι συνέπειές του ως τέτοιου …Στοιχειώδεις γνώσεις ιστορίας και γεωπολιτικής απαιτεί. Υπάρχει άλλωστε και η “μαρτυρία” των δεκαετιών που ακολούθησαν τον πόλεμο. Δεν βρισκόμαστε στην εποχή που διαδραματίζονταν τα γεγονότα και θα έπρεπε να μαντέψουμε πού το “πάνε”. Βρισκόμαστε δεκαετίες μετά και είδαμε με τα μάτια τους πού το “πήγαν”. Γνωρίζουμε την τύχη του ψυχροπολεμικού σχεδιασμού, όπως γνωρίζουμε και το αποτέλεσμα του πολέμου στο Βιετνάμ. Όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε, η ψυχροπολεμική εποχή ήταν “στημένη”. Υπάλληλοι των Αμερικανών αποδείχθηκαν οι σταλινικοί …από τον Κορμπατσώφ, που διαφημίζει πίτσες, μέχρι τον μεθύστακα τον Γέλτσιν, που έκανε τον “πλασιέ” της ρωσικής περιουσίας. Οι Αμερικανοί αυτούς τους σταλινικούς τούς έστησαν ως “φόβητρο”, για να πουλήσουν “προστασία” στον δυτικό κόσμο.

Τι σχέση έχει αυτό με το θέμα μας; Ότι όλη η ψυχροπολεμική ένταση ήταν τεχνητή. Ασκήσεις τρομοκράτησης των λαών ήταν οι ψευδοαψιμαχίες των “Υπερδυνάμεων” που την χαρακτήριζαν. Δεν υπήρχε θέμα αλλαγής των μεταπολεμικών συνθηκών, ώστε να “συγκρούονται” μεταξύ τους. Ό,τι είχαν συμφωνήσει στη Γιάλτα οι Αμερικανοί με τους Σοβιετικούς συνέφερε καί τις δύο πλευρές και άρα κανένας δεν θα επιχειρούσε να τις αλλάξει. Άρα; Άρα, όπου δήθεν υπήρχε περίπτωση “αλλαγής”, αυτή ήταν τεχνητή …Ειδικά όταν έβγαιναν συμβατικά όπλα, για να παριστάνουν οι “πλανητάρχες” τους ηγέτες …Ήταν τεχνητός ο πόλεμος του Βιετνάμ, όπως ήταν τεχνητή και η κρίση στην Κούβα.

Τι ήθελαν πραγματικά στο Βιετνάμ οι Αμερικανοί; Γιατί ασχολούνταν τόσα χρόνια με ένα πρόβλημα τεχνητό; Διπλάσιο χρόνο δαπάνησαν εκεί απ’ όσο διήρκησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Γιατί; Για τους λόγους που εξηγήσαμε. Για την “ευκαιρία” κάποιων κακοποιών και τοκογλύφων να δημιουργήσουν αγορά ναρκομανών …Για να μετατρέψουν τις ΗΠΑ σε μια Κίνα του Τζιαντζινγκ και να της κάνουν τον “πόλεμο της ηρωίνης”. Στο Βιετνάμ έγινε ο πόλεμος, αλλά ο πραγματικός στόχος των εμπνευστών του ήταν οι ΗΠΑ. Στο Βιετνάμ “έπαιζαν” οι στρατηγοί με τα στρατιωτάκια τους, αλλά στην πραγματικότητα αυτοί, οι οποίοι πολεμούσαν πραγματικά, ήταν οι Εβραίοι τοκογλύφοι και οι κακοποιοί εναντίον των ΗΠΑ. Αλεξιπτωτιστές πετούσαν οι στρατηγοί στη μάχη του Βιετνάμ και ναρκομανείς “πετούσαν” οι κακοποιοί στη “μάχη” των ΗΠΑ

…Απλά πράγματα. Πόσοι στρατιώτες πήγαν πέρα δώθε; Τι γνωρίζουμε γι’ αυτούς τους στρατιώτες; Πάνω από μισό εκατομμύριο στρατιώτες πήγαν και ήρθαν στο Βιετνάμ. Σε έναν πόλεμο, ο οποίος διήρκησε από το 1965 μέχρι το 1973, πόσοι στρατιώτες έκαναν αυτό το “ταξίδι”, όταν μόνον το 1966 βρίσκονταν στο Βιετνάμ 385.000 από αυτούς; …Εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες σε έναν πόλεμο, ο οποίος δεν είχε καν “μέτωπο”; Γιατί τους έστειλαν όλους εκείνους εκεί; Γιατί επέλεξαν εκείνο το μέτωπο στο κέντρο της “πηγής” του οπίου; Τα παιδιά της άρχουσας τάξης των ΗΠΑ —όπως ο Τζώρτζ Μπους Τζούνιορ ή ο Κλίντον— γιατί δεν πήγαν;

Όλα αυτά δεν φαίνονται κάπως παράξενα; Τέτοια κινητοποίηση, τόσα έξοδα για έναν πόλεμο, που δεν ήταν καν πόλεμος; Οι Αμερικανοί για ένα ελάχιστο κέρδος ρίσκαραν να χρεωθούν μια τεράστια αντιαμερικανική υστερία παγκοσμίως; Ξόδεψαν έναν τόνο χρήματα για έναν πόλεμο, ο οποίος τελικά χάθηκε, χωρίς κανένας να δώσει εξηγήσεις στον λαό που τον πλήρωσε; Ποιος τον σχεδίασε αυτόν τον πόλεμο και τι επεδίωκε; Γνωρίζει ο αναγνώστης ποιο ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα του αμερικανικού στρατού στο Βιετνάμ; Εκτός από τους δεκάδες χιλιάδες θανάτους στρατιωτών, το μεγαλύτερο πρόβλημα εκείνου του στρατού ήταν ο εθισμός των στρατιωτών στην ηρωίνη. Αγνά φτωχόπαιδα πήγαιναν στο Βιετνάμ και γυρνούσαν “τελειωμένοι” ναρκομανείς.

Άρα; Άρα με την επιστροφή τους στην πατρίδα όλοι αυτοί δημιουργούσαν μια “αγορά”. Μια “αγορά”, η οποία δεν είχε δημιουργηθεί μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου και πάλι οι Αμερικανοί είχαν κάνει “εξαγωγή” μέρους της κοινωνίας τους …Μια “αγορά” σχετικά μεγάλη. Γιατί; Αρκεί να σκεφτεί κάποιος ότι 58.000 ήταν μόνον οι νεκροί του πολέμου. Ένας ανάλογος αριθμός δεν γύρισε με αναπηρία και άρα εξαρτώμενος από την παυσίπονη δράση της ηρωίνης; Ένας ανάλογος αριθμός δεν γύρισε με ψυχολογικά προβλήματα και απλό εθισμό στα ναρκωτικά; Η ηρωίνη είναι εξαιρετικά εθιστική και αυτοί ήταν για μεγάλο χρονικό διάστημα χρήστες. Χιλιάδες εξαρτώμενοι χρήστες από όλα τα μήκη και τα πλάτη των ΗΠΑ. Μετά το Βιετνάμ, δηλαδή, δημιουργήθηκε στις ΗΠΑ μια “αγορά” καλά διασκορπισμένη στην αμερικανική επικράτεια …πεινασμένη για ναρκωτικά, αλλά “στεγνή” λόγω φτώχειας.

Οι ΗΠΑ —γι’ αυτούς που γνωρίζανε τις συνέπειες του πολέμου του Βιετνάμ— είχαν μεταμορφωθεί. Οι ΗΠΑ είχαν γίνει όμοιες με την Κίνα του οπίου. Είχαν μια “αγορά” φτωχών ναρκομανών, των οποίων το πρόβλημα κάποιοι μπορούσαν να εκμεταλλευτούν και να κάνουν “επιθετική” εμπορική πολιτική …Να δίνουν δόσεις με “πίστωση”, οι οποίες θα πληρώνονται από τους νέους πελάτες. Έχει αναρωτηθεί ποτέ κανένας γιατί άραγε η αμερικανική κοινωνία δεν συμπάθησε ποτέ τους βετεράνους του Βιετνάμ; Παράλογο δεν είναι; Δεν συμπάθησε τα πιο φτωχά από τα παιδιά της, που πολέμησαν για τα εθνικά τους συμφέροντα; Όχι βέβαια. Αυτό, που δεν συμπάθησε, ήταν άλλο. Δεν συμπάθησε τα παιδιά, τα οποία πήγαν “έξω” και έφεραν “μέσα” ένα μεγάλο πρόβλημα. Δεν συμπάθησε τους βετεράνους ναρκομανείς, που, για να βρουν τις δόσεις τους, περίμεναν τα παιδιά τους έξω από τα σχολεία και τα κολέγια.

Γι’ αυτόν τον λόγο και οι Εβραίοι τοκογλύφοι και έμποροι ναρκωτικών, οι οποίοι σχεδίασαν αυτόν τον άνευ αντικειμένου πόλεμο, προσπάθησαν να τον “εξωραΐσουν”. Πώς; Ζητώντας τη βοήθεια του εβραιοκρατούμενου Χόλυγουντ. Προσπαθώντας, μέσω τις προπαγάνδας, να δώσουν ένα “νόημα” και ένα εθνικό “περιεχόμενο” στον πόλεμο αυτόν. Προσπαθώντας να δώσουν μια στοιχειώδη συμπάθεια στους βετεράνους, οι οποίοι αντιπροσώπευαν κοινωνική απειλή. Πιο πολλές “μάχες” δόθηκαν στα στούντιο του Χόλυγουντ, παρά στο Βιετνάμ. Πιο εκπαιδευμένος ήταν ο κινηματογραφικός “Ράμπο” από τους πραγματικούς βετεράνους του πολέμου. Οι τοκογλύφοι ξόδευαν τόνους χρημάτων, για να προστατεύσουν τους “παρεξηγημένους” βετεράνους ενός “παρεξηγημένου” πολέμου, οι οποίοι σκορπούσαν τα ναρκωτικά στην κοινωνία των ΗΠΑ.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος μυστικός πράκτορας, για να καταλάβει μερικά πράγματα. Δεν χρειάζονται απόρρητες πληροφορίες. Τα μεγάλα μυστικά είναι συνήθως μπροστά μας και δεν τα “βλέπουμε”, γιατί θεωρούμε δεδομένα κάποια πράγματα, τα οποία δεν είναι. Δεν τα “βλέπουμε”, γιατί δεν φαίνονται όλα με τα μάτια. Με το μυαλό “βλέπεις” καλύτερα, γιατί το έξυπνο μυαλό δεν παρασύρεται από τις “οφθαλμαπάτες” …Τα μάτια είναι που βλέπουν οάσεις στις ερήμους και όχι το μυαλό.

Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι ο πόλεμος του Βιετνάμ ήταν ένα επιχειρηματικό “πρότζεκτ” και όχι ένα στρατιωτικό συμβάν. Έγινε, για να αποκομίσουν οι εμπνευστές του οικονομικά οφέλη και όχι στρατηγικά κέρδη. Χρηματοδοτήθηκαν διεφθαρμένοι ηγέτες, για να κάνουν κακή χρήση των εξουσιών τις οποίες έφεραν. Έγινε, για να “κατασκευαστεί” η αγορά των ναρκωτικών στις ΗΠΑ.
…Απλά πράγματα. Ρωτάμε τον αναγνώστη πράγματα, τα οποία είναι βέβαιον ότι, ακόμα κι αν δεν τα γνωρίζει, μπορεί να τα βρει εύκολα ακόμα και στο διαδίκτυο. Πριν τον πόλεμο του Βιετνάμ υπήρχε πρόβλημα ναρκωτικών στις ΗΠΑ; Γνώριζαν οι ΗΠΑ τα σκληρά ναρκωτικά; …Όχι βέβαια.

Αυτό δεν το λέμε εμείς. Αυτό δεν χρειάζεται να μας το αποκαλύψουν μυστικές υπηρεσίες. Το “λέει” η λογοτεχνία της εποχής. Το “λέει” ο κινηματογράφος της εποχής. Το “λένε” οι αστυνομικές στήλες των εφημερίδων της εποχής. Το “λένε” όλοι αυτοί, οι οποίοι άμεσα ή έμμεσα περιγράφουν την πραγματικότητα της εποχής τους. Στις ΗΠΑ, πριν τον πόλεμο του Βιετνάμ, δεν κυκλοφορούσαν μαζικά τα σκληρά ναρκωτικά …Το “βεβαιώνουν” όλοι οι παραπάνω. Μέχρι τότε τα σκληρά ναρκωτικά αφορούσαν πολύ συγκεκριμένες περιθωριακές “κοινότητες” ανθρώπων. Για τους περισσότερους Αμερικανούς εκείνη την εποχή η έννοια της “ουσίας” και της “κατάχρησης” συνδεόταν με το αλκοόλ. Από ναρκωτικές ουσίες υπήρχε μόνον το “χόρτο” —κι αυτό αφορούσε ελάχιστους— και ήταν οικονομικά μη αποδοτικό στην εμπορία του, εφόσον το φύτευαν ακόμα και οι φτωχοί στις γλάστρες και στις αυλές τους.

…Καμία σχέση με τα σκληρά ναρκωτικά, τα οποία παράγονταν σε άλλα σημεία του Πλανήτη και έπρεπε να περάσουν μεγάλους ωκεανούς και άπειρα τελωνεία και ελέγχους, για να φτάσουν στην “πιάτσα” πανάκριβα …Σκληρά ναρκωτικά, τα οποία απαιτούσαν το πάθος και τον εθισμό των ναρκομανών, για να “δουλέψουν” στην “πιάτσα” …Σκληρά ναρκωτικά, που έβγαζαν τρομερά κέρδη, αλλά είχαν επίσης και τρομερά έξοδα …Σκληρά ναρκωτικά, των οποίων η εμπορία και η διακίνηση δεν μπορούσε να γίνει από κοινούς ανθρώπους …Γνώσεις γεωστρατηγικής απαιτείται να έχει κάποιος, για να “σχεδιάσει” μια διαδρομή, ώστε να φτάσει το ναρκωτικό από το Αφγανιστάν μέχρι τις “πιάτσες” των ΗΠΑ …Υποδομή μυστικών υπηρεσιών χρειάζεται, για να φτάσει ένα τέτοιο ναρκωτικό από το αφγανικό χωράφι του οπίου στο νεοϋορκέζικο Studio 54 …Χρήμα πρέπει να ξοδευτεί, για να βγει χρήμα.

Όλα αυτά έγιναν μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ και όπως αντιλαμβανόμαστε εξαιτίας του. Αν δεν υπήρχαν οι ναρκομανείς βετεράνοι του πολέμου να γνωρίζουν —ως πρώην στρατιώτες— τη “διαδρομή”, αλλά και ως νυν πολίτες την “πιάτσα” μέσα στις ΗΠΑ, τίποτε από όλα αυτά δεν θα συνέβαινε. Αν σκεφτεί κάποιος ότι σήμερα αυτή η κατάσταση όχι μόνον δεν γνωρίζει κρίση και κάμψη, αλλά συνεχίζει να “καλπάζει” και να αποφέρει ετήσια κέρδη πάνω από 200 δις δολάρια, ευνόητα είναι μερικά πράγματα.

Δεν μπορεί να είναι τυχαία κατάσταση. Κάποιοι την έφτιαξαν …Την έφτιαξαν με κόπο, εφόσον, ως εξαιρετικά παράνομη κι απάνθρωπη δραστηριότητα, δεν βρήκε εξ’ αρχής πρόσφορο “έδαφος” …Την έφτιαξαν με άπειρα χρήματα, γιατί τα μεγέθη και οι αποστάσεις μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης ήταν τεράστιες. Έτσι δεν είναι; Δεν γίνεται διαφορετικά …Τυχαία μόνον νερό βρέχει …Ναρκωτικά, για να “βρέξει”, θα πρέπει να κινητοποιηθεί κόσμος και κοσμάκης …Αυτό το λένε τα επίσημα στοιχεία των ΗΠΑ και όχι εμείς.

Τόνοι από “μαύρα” ναρκοδολάρια κυκλοφορούν μέσα σε μια κοινωνία, η οποία κυνηγάει με τον πιο σκληρό τρόπο και τον πιο ισχυρό μηχανισμό το “μαύρο” χρήμα. Άρα; Άρα, το “ξέπλυμα” είναι πανάκριβο. Ποιος είναι ο μόνος που μπορεί να το κάνει; Αυτοί, οι οποίοι εξ αρχής γνωρίζανε ότι μπορούν να το κάνουν …Οι τοκογλύφοι …Οι Εβραίοι, που παριστάνουν τους τραπεζίτες το πρωί και τους τοκογλύφους το βράδυ. Αν, δηλαδή, όλοι αυτοί οι εγκληματίες, οι οποίοι εμπορεύονται τα σκληρά ναρκωτικά, κατορθώνουν και μοιράζονται μεταξύ τους κέρδη 200 δις δολαρίων κάθε χρόνο, μόνον από τις ΗΠΑ τουλάχιστον τα 100 από αυτά τα δις καταλήγουν στις τσέπες των τοκογλύφων …Στις τσέπες της Goldman Sachs και των άλλων “παιδιών”.

…Είναι οι Εβραίοι αγαθοί; Πιστεύει κανείς ότι οι Εβραίοι δεν είναι έξυπνοι; Άρα; Άρα, αν μπορούμε να καταλάβουμε εκ των υστέρων πως κάτι είναι χρυσοφόρο γι’ αυτούς, γιατί να μην υποθέσουμε ότι ήταν αρκετά έξυπνοι να το μεθοδεύσουν εκ των προτέρων; Αν γνώριζαν πόσα παράνομα —και άρα “βρόμικα”— δισεκατομμύρια θα προέκυπταν από την εμπορία ναρκωτικών και θα περίμεναν να “ξεπλυθούν”, γιατί να μην την υποβοηθούσαν, εφόσον ήταν οι ειδικοί στο “ξέπλυμα”; Γιατί να μην “επενδύσουν” σε ανθρώπους, οι οποίοι θα έφερναν τόσα “βρόμικα” κέρδη; Γιατί να μην υποθέσουμε λοιπόν ότι αυτοί έκαναν “τον πόλεμο της ηρωίνης” εναντίον των ΗΠΑ; Σε τι διαφέρουν αυτοί από τους Βρετανούς, οι οποίοι έκαναν το ίδιο εναντίον της Κίνας; Ήταν ανήθικοι οι Βρετανοί και είναι ηθικοί οι Εβραίοι; Πώς να το εξηγήσουμε διαφορετικά;

Δεν μπορούμε καν να φανταστούμε ότι τυχαία κάποιοι άλλοι —πιο πονηροί από τους Εβραίους— έκαναν αυτήν την εμπορία και οι Εβραίοι τοκογλύφοι απλά ήταν οι τυχεροί, που μπορούσαν να “ξεπλύνουν” χρήμα. Δεν μπορούμε να φανταστούμε πού θα μπορούσαν να βρουν όλοι αυτοί οι “έξυπνοι” τόσα χρήματα και τόσες άκρες, για να κάνουν αυτό το επικίνδυνο και ριψοκίνδυνο οικονομικά εμπόριο. Πόσο τυχαία θα μπορούσε να είναι αυτή η κατάσταση, εφόσον χωρίς τον πανάκριβο πόλεμο του Βιετνάμ δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει η “φάμπρικα” των τρισεκατομμυρίων δολαρίων; Ποιοι κακοποιοί μπορούσαν να “εκμαιεύσουν” τέτοια απόφαση από τους πολιτικούς των ΗΠΑ; Οι πολιτικοί, που σχεδίασαν τον πόλεμο στο Βιετνάμ, γνωρίζουν εκ των θέσεών τους τι πραγματικά έγινε σε εκείνον τον πόλεμο. Αυτοί, όμως, που τους χρηματοδότησαν, για να πάρουν την εξουσία, είναι αυτοί, οι οποίοι τα μεθόδευσαν όλα.
Είναι τυχαίο που το “άλμα”, το οποίο οδήγησε στον πόλεμο του Βιετνάμ, έγινε από τον Κένεντι; Τον γιο του Τζόζεφ Κένεντι, ο οποίος έγινε πλούσιος εξαιτίας της ποτοαπαγόρευσης; Πόσο τυχαίο είναι που το ίδιο κύκλωμα στο ίδιο παιχνίδι για το ίδιο κέρδος χρησιμοποιεί τους ίδιους ανθρώπους;

Η κρίση της Κούβας και η δολοφονία ενός Προέδρου.

Την ώρα που κάποιοι στην Ουάσιγκτον και τις βορειοανατολικές Πολιτείες προσπαθούσαν να βάλουν τις ΗΠΑ στην “εποχή” των σκληρών ναρκωτικών, σε κάποια άλλα σημεία της χώρας συνέβαιναν παράλληλα πράγματα με ένα ανάλογο περιεχόμενο. Την ώρα που κάποιοι διεφθαρμένοι πολιτικοί “εξήγαγαν” στο Βιετνάμ νέους Αμερικανούς, για να γυρίσουν αυτοί “μεταποιημένοι” σε ναρκομανείς πελάτες-συνεργάτες, οι ΗΠΑ είχαν και ένα άλλο “μέτωπο” ανοικτό …Είχαν το μέτωπο της Κούβας …Της Κούβας, που εκείνη την εποχή είχε πέσει στα χέρια του Κάστρο. Γιατί ήταν σημαντικό εκείνο το μέτωπο; Γιατί επίσης συνδεόταν με τα ναρκωτικά …Σκληρά ναρκωτικά επίσης, αλλά όχι ασιατικού τύπου …Κοκαΐνη της Λατινικής Αμερικής. Όταν δηλαδή οι Εβραίοι τοκογλύφοι της Νέας Υόρκης ή του Σικάγο συνεργάζονταν με τους πολιτικούς τής ποτοαπαγόρευσης, για να φέρουν στις ΗΠΑ την ηρωίνη, κάποιοι στα νότια σύνορα της χώρας έκαναν αντίστοιχα σχέδια, για να φέρουν στις ΗΠΑ την κοκαΐνη.

Για να καταλάβει ο αναγνώστης το πρόβλημα, θα πρέπει να του κάνουμε μια σύντομη περιγραφή της κατάστασης. Καθοριστικό στοιχείο εκείνης της κατάστασης ήταν η Κούβα. Προ του Κάστρο στην Κούβα “βασίλευε” ο Μπατίστα. Ο Μπατίστα ήταν ένας διεφθαρμένος δικτάτορας made in USA. Αυτός είχε προδώσει την πατρίδα του και τον λαό του και είχε παραδώσει τα πάντα στις ΗΠΑ …Το δημόσιο κεφάλαιο της Κούβας, τις γεωργικές εκτάσεις της, τη βιομηχανία της κλπ.. …Κάτι ανάλογο με αυτό που “υπέγραψαν” οι “ηγέτες” μας με το ΔΝΤ. Απλά τότε δεν υπήρχαν Μνημόνια, αλλά μυστικές συμφωνίες κάτω από το τραπέζι. Οι Αμερικανοί έλεγχαν τα πάντα και είχαν μετατρέψει την Κούβα σε ένα τεράστιο “πορνείο-καζίνο” για πλούσιους Αμερικανούς …Μια “pornoland” για μεγάλα “παιδιά”.

Ο λαός της Κούβας βρισκόταν στα όρια της εξαθλίωσης. Η παραγωγή είχε καταρρεύσει και κανένας δεν έβρισκε εργασία. Ακόμα και οι αγροτικοί πληθυσμοί είχαν καταστραφεί, εξαιτίας των επιθετικών πολιτικών των αμερικανικών πολυεθνικών και συνέρρεαν άεργοι και πεινασμένοι στα μεγάλα αστικά κέντρα του νησιού. Όσοι δεν είχαν την “τύχη” να γίνουν σερβιτόροι των Αμερικανών στα αμερικανικά ξενοδοχεία και καζίνο, στην κυριολεξία πεινούσαν. Εξαιτίας εκείνης της πείνας, έκαναν οτιδήποτε για να επιβιώσουν. “Οτιδήποτε” στην περίπτωσή μας σημαίνει μαστροπεία και εμπόριο ναρκωτικών. Εξαιτίας δηλαδή των Αμερικανών και της απληστίας τους, η Κούβα γνώρισε μια πρωτοφανή έκρηξη εγκληματικότητας. Η πορνεία είχε ξεφύγει πέρα από κάθε έλεγχο και τα ναρκωτικά “σκότωναν” την κοινωνία …Ναρκωτικά όλων των τύπων …Φτηνό “χόρτο” για τους απλούς Κουβανούς και ακριβή κόκα για όσους από αυτούς “διασκέδαζαν” τους “χλιδάτους” Αμερικανούς …Πόρνες, νταβατζήδες κλπ..

Σε αυτήν την κατάσταση βρήκε ο Κάστρο την κοινωνία και γι’ αυτόν τον λόγο εξασφάλισε εύκολα την υποστήριξή της. Ο κόσμος μισούσε τους Αμερικανούς, αλλά μαζί τους μισούσε και τον κουβανικό υπόκοσμο, τον οποίον αυτοί είχαν δημιουργήσει, για να τους εξυπηρετεί. Ο Κάστρο ούτε καν κομμουνιστής ήταν, όταν κινήθηκε εναντίον του Μπατίστα. Άσχετα με το ποιοι τον κατεύθυναν και τον χρηματοδοτούσαν, αυτό, το οποίο του εξασφάλισε την “επιτυχία” του, ήταν η κατάσταση που επικρατούσε στην Κούβα …Λειτουργούσε περισσότερο ως απελευθερωτής, παρά ως ιδεολόγος επαναστάτης.

Ο Κάστρο, λοιπόν —είτε από μόνος του είτε κατόπιν έξωθεν υποδείξεως—, μόλις ανέλαβε την εξουσία, έκανε το εξής απλό. Εκμεταλλεύτηκε το εσωτερικό μίσος της κουβανικής κοινωνίας και με πρόφαση την πολεμική ρήξη, που είχε με τους Αμερικανούς —στην κενεντικής εμπνεύσεως αποτυχημένη απόπειρα εισβολής στον κόλπο των χοίρων—, κατόρθωσε και “ξεφορτώθηκε” όλη τη “σαβούρα” της κοινωνίας του στις ΗΠΑ. “Ξεφορτώθηκε” όλους τους “αντιδραστικούς” αντιπάλους του, αλλά μαζί μ’ αυτούς “ξεφορτώθηκε” και ολόκληρο τον υπόκοσμο της Κούβας …Όλους εκείνους, οι οποίοι μέχρι τότε συνεργάζονταν με τους Αμερικανούς και ο ίδιος αναγκαστικά τους είχε βάλει φυλακή.

…Στην κυριολεξία η Κούβα “ξέρασε” πάνω στο Μαϊάμι. Ό,τι χειρότερο είχε η Κούβα ως κοινωνία, κατέληξε στη Φλόριδα. Μαστροποί, δολοφόνοι, παπατζήδες, μπράβοι, προστάτες, μαχαιροβγάλτες, πόρνες, χαφιέδες, βαποράκια, ναρκομανείς …Όλη η “πανίδα” του κόσμου του κουβανικού εγκλήματος μπήκε σε μια βάρκα και “ξεβράστηκε” στη Φλόριδα. Όπως ήταν φυσικό αυτοί οι κακοποιοί δεν “συμμορφώθηκαν” στο ολιγόωρο ταξίδι προς τις αμερικανικές ακτές …Χώρο άλλαξαν, άλλα όχι συνήθειες …Κακοποιοί ήταν και ως κακοποιοί θα συνέχιζαν να ζουν …Απλά πράγματα.

Όλοι αυτοί ζούσαν με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο στην Κούβα και αυτόν μετέφεραν στη Φλόριδα. Λογικό είναι αυτό. Δεν θα πήγαινε ο μεγαλονταβατζής της Αβάνας να δουλέψει σε εργοστάσιο ή σε φυτεία στη Φλόριδα. Δεν θα πήγαινε η πόρνη της Αβάνας να γίνει κοπτοραπτού σε κάποια φάμπρικα στο Μαϊάμι. Όλοι αυτοί συνέχιζαν στις ΗΠΑ να κάνουν ό,τι έκαναν και στην Κούβα. Ο καθένας στην “εξειδίκευσή” του θα έκανε αυτό το οποίο γνώριζε να κάνει. Όλος ο υπόκοσμος της Κούβας μεταφέρθηκε αυτούσιος στη Φλόριδα. Μεταφέρθηκε όμως με ένα μοναδικό πλεονέκτημα …Το πλεονέκτημα της “πολιτικοποίησης” της κατάστασης. Ενώ όλοι αυτοί ήταν κοινοί εγκληματίες, από τον νόμο αντιμετωπίζονταν με τον ευνοϊκό τρόπο των πολιτικών προσφύγων. Εγκληματούσαν και η αστυνομία απλά τους παρακολουθούσε, εφόσον δεν μπορούσαν ν’ αντιμετωπιστούν ως κοινοί κακοποιοί.

Αυτό το εκμεταλλεύτηκαν δεόντως τόσο οι ίδιοι όσο και ο τοπικός υπόκοσμος. Εκμεταλλευόταν ο τοπικός υπόκοσμος τα “πολιτικά” χαρακτηριστικά των Κουβανών και τους χρησιμοποιούσαν για τις δικές τους εγκληματικές πράξεις. Όπως για παράδειγμα εκμεταλλεύονται κάποιοι Έλληνες τους μαύρους από τη Νιγηρία, για να πουλάνε τις “μαϊμούδες”, χωρίς να φοβούνται την απέλαση των υπαλλήλων τους. Η “όσμωση” μεταξύ αυτών των διαφορετικών ομάδων έφερε “εξελίξεις” στην εγκληματικότητα της Φλόριδας. Το έγκλημα στη Φλόριδα “αναβαθμίστηκε”. Έγινε πιο σύνθετο, πιο κερδοφόρο και βέβαια πιο φονικό.

Λογικό ήταν αυτό. Οι Κουβανοί κακοποιοί βρίσκονταν σε ξένη χώρα με κρατική “προστασία” και εντελώς απελευθερωμένοι από κάθε ταμπού …Πυροβολούσαν πριν σημαδέψουν. Σκότωναν ακόμα κι όταν δεν ήταν απαραίτητο. Αυτοί οι Κουβανοί έφεραν στη Φλόριδα την “τεχνογνωσία” της κοκαΐνης. Έφεραν, ως “κεφάλαιό” τους στον “συνεταιρισμό” τους με τον τοπικό υπόκοσμο, την γνωριμία τους με τους Λατίνους προμηθευτές τους. Ταυτόχρονα είχαν και οι ίδιοι ως πληθυσμιακή κοινότητα δική τους αγορά κοκαΐνης, ώστε να τη στηρίξουν για το πρώτο διάστημα. Οι ίδιοι ήταν καταναλωτές ναρκωτικών και άρα μια “βάση” για την εμπορία των ομοεθνών τους. Τα κέρδη των υπολοίπων εγκλημάτων τους τα εισέπρατταν οι ίδιοι ως έμποροι κόκας.

Το μεγάλο κέρδος, που άφηνε το εμπόριο της κοκαΐνης, ο εθισμός των χρηστών της και η “ασυλία” των Κουβανών κακοποιών γρήγορα άνοιξε την όρεξη των εγκληματιών του Νότου των ΗΠΑ …Όλου του Νότου, γιατί ανακάλυψαν ότι υπάρχει πολύ “ψωμί” για όλους. Γρήγορα κατάλαβαν ότι έπρεπε να στηθεί ένα δίκτυο, που να τους επιτρέπει να φέρνουν την κοκαΐνη στις ΗΠΑ. Πώς όμως θα την έβαζαν στις ΗΠΑ; Από τη θάλασσα ήταν ακριβή υπόθεση και απαιτούσε μεγάλα πολιτικά “μέσα” στη “μακρινή” γι’ αυτούς Ουάσιγκτον …Η ξηρά ήταν πολύ φτηνότερη. “Ξηρά” σημαίνει Μεξικό …και άρα Τέξας για την περίπτωσή τους. Όλος ο υπόκοσμος δηλαδή του Νότου από τη Φλόριδα, τη Λουϊζιάνα, το Τέξας, το Νέο Μεξικό, την Αριζόνα και την Καλιφόρνια είδε το “φως” μέσω της κοκαΐνης. Τα ισπανόφωνα αλάνια της Κούβας τούς υπόσχονταν απρόσκοπτη προμήθεια και άπειρα κέρδη.

Σε αυτό το σημείο “συναντιέται” η ανάλυσή μας με τον Πρόεδρο …”Συναντιέται” στο Τέξας του Νότου. Ποιος θα μπορούσε εκείνη την εποχή απλά και μόνον να σκεφτεί ότι θα μπορούσε να δολοφονήσει έναν πρόεδρο των ΗΠΑ; Ποιος θα τολμούσε να σκεφτεί ότι θα γλίτωνε κιόλας με μια CIA ή ένα FBI ν’ αναζητά την αλήθεια; Μόνον κάποιος, ο οποίος διέθετε τόνους χρήματα και έλεγχε ένα μεγάλο μέρος της κρατικής διαφθοράς στις ΗΠΑ …Μόνον ένα άλλο “μέρος” του ίδιου αμερικανικού παρακράτους, στο οποίο ανήκε και ο ίδιος ο Πρόεδρος …Κάποιος, ο οποίος γνώριζε πως δεν θα τον αποκάλυπταν, γιατί απλούστατα δεν θα συνέφερε κανέναν ν’ αποκαλυφθεί …ούτε καν το θύμα.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Τέτοια δολοφονία χωρίς φόβο ελάχιστοι θα μπορούσαν να την επιχειρήσουν. Πολιτική δολοφονία δεν ήταν σε καμία περίπτωση, γιατί ο Πρόεδρος των ΗΠΑ εκείνης της εποχής δεν είχε κανέναν αντίπαλο, που να ρισκάρει τέτοια ενέργεια, χωρίς να είναι σίγουρος ότι θα αποκαλυφθεί από τις μυστικές υπηρεσίες. Είναι δεδομένο λοιπόν ότι η δολοφονία του Προέδρου δεν ήταν πολιτική. Ήταν μια πράξη κακοποιών εναντίον κάποιου άλλου κακοποιού, ο οποίος απλά τύγχανε να είναι και Πρόεδρος της Αμερικής …Κοινό έγκλημα ήταν η δολοφονία του γιου τού γκάγκστερ Κένεντι, που εξυπηρετούσε άλλα συμφέροντα από αυτά των δολοφόνων του.

Τέτοια ενέργεια, δηλαδή, θα μπορούσε να επιχειρήσει μόνον ένας ανταγωνιστικός “πόλος” του ίδιου πανίσχυρου παρακράτους, στο οποίο ανήκε και ο Κένεντι. Πού όμως ανήκε ο Τζον Κένεντι; …Εκεί όπου ανήκε και ο πατέρας του Τζόζεφ …Εκεί όπου ανήκαν και οι χορηγοί του …Στις δυνάμεις του Βορά και της ποτοαπαγόρευσης …Στις δυνάμεις των τραπεζιτών, οι οποίες έγιναν πλούσιες από το “ξέπλυμα” του “μεθυσμένου” χρήματος …Οι δυνάμεις των Εβραίων τοκογλύφων τον έκαναν Πρόεδρο …Με τα δικά τους χρήματα έγινε Πρόεδρος. Με τα ΜΜΕ και το Χόλυγουντ έγινε ο μεθύστακας —γιος μεθύστακα— “ιερό” πρόσωπο. Με χρήματα των Εβραίων η οικογένεια των πολύτεκνων μοιχών έγινε “Κάμελοτ”.

Γιατί να τα κάνουν όλα αυτά οι Εβραίοι; Τζάμπα τα έκαναν ή ήθελαν αντιπαροχή; Τι αντιπαροχή μπορεί να τους έδινε ένας Πρόεδρος; Όταν λοιπόν λέμε ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν άνθρωπος των δυνάμεων της μαφίας της ποτοαπαγόρευσης και των Εβραίων τοκογλύφων και ταυτόχρονα θεωρούμε δεδομένο ότι “στήνεται” κατάσταση υπέρ της ηρωίνης, ευνόητα είναι μερικά πράγματα …Ο Πρόεδρος θα πρόσφερε στους κακοποιούς αυτό που τους έλλειπε και μόνον ένας Πρόεδρος των ΗΠΑ μπορούσε να τους το δώσει.

…Μόνον ένας Πρόεδρος μπορούσε να κηρύξει έναν “ιδιόμορφο” πόλεμο, για να “κατασκευάσει” την κοινωνική μερίδα, η οποία θα δημιουργούσε την “αγορά” των ναρκωτικών …Ο Πρόεδρος θα νομοθετούσε τα απαραίτητα αυστηρά μέτρα κατά των ναρκωτικών, για ν’ ανεβάσει τις τιμές τους …Ο Πρόεδρος θα νομοθετούσε τα επίσης αυστηρά μέτρα υπέρ του “καθαρού” χρήματος, για να σπρώξει τους εμπόρους ναρκωτικών στην αγκαλιά των τοκογλύφων …Τέλος, ο Πρόεδρος θα έπρεπε επιλεκτικά να κάνει “πόλεμο” εναντίον κάποιων εμπόρων ναρκωτικών, για να “δείξει” αίμα. Να ξεχωρίσει μεροληπτικά κάποιους κακοποιούς, για να τους τιμωρήσει, ώστε να δείξει στην κοινωνία και τους ψηφοφόρους του ότι είναι έτοιμος να συγκρουστεί με το οργανωμένο έγκλημα.

Όμως, όταν ο Κένεντι είναι φανερό ότι παίρνει αποφάσεις υπέρ του καρτέλ της ηρωίνης του Βορά, ευνόητο είναι αυτό να γίνεται εις βάρος του καρτέλ της κοκαΐνης του Νότου …Ο Πρόεδρος θα παρείχε την ασφάλεια του παρακράτους στους δικούς του …Ο Πρόεδρος θα “θυσίαζε” εμπόρους ναρκωτικών από τους “άλλους”. Αυτά δεν ήταν πλέον μυστικά. Η Αμερική ήδη είχε μπει στην “τροχιά” των ναρκωτικών. Όπως οι Βόρειοι ετοίμαζαν κατάσταση με ηρωίνη, έτσι και οι Νότιοι ετοίμαζαν τα αντίστοιχα με την κοκαΐνη. Αν κάποιοι από τη Φλόριδα ετοίμαζαν ένα παρακράτος κοκαΐνης με τον υπόκοσμο του Νότου —και άρα και του Τέξας, που συνόρευε με το Μεξικό—, θα είχαν πρόβλημα όταν έβλεπαν να “στήνεται” ολόκληρη “κατάσταση” υπέρ της ανταγωνιστικής ηρωίνης.

Ο κόσμος ο πολύς μπορεί να μην γνώριζε τι γινόταν, αλλά αυτοί, οι οποίοι θίγονταν, το κατάλαβαν …Κατάλαβαν ότι ο Κένεντι έκλεινε το “μάτι” σε κάποιους, όταν αποφάσιζε ν’ αυξήσει τους “συμβούλους” στο Βιετνάμ από τους 2400 —που βρισκόταν μέχρι τότε— σε 16000. Ο Κένεντι ήταν αυτός, ο οποίος άλλαξε τους όρους της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στο Βιετνάμ. Ο Κένεντι δηλαδή είναι ο πρόεδρος, ο οποίος χρεώνεται ιστορικά την εκστρατεία στο Βιετνάμ. Την ώρα που οι Εβραίοι εκδότες “υπνώτιζαν” τον αμερικανικό λαό με τα κλύσματα της “αμαρτωλής” Μέριλιν και τα Σανέλ συνολάκια της “ενάρετης” Τζάκυ, ο Πρόεδρος ξεκινούσε “εκστρατεία”.

Τι είδους “εκστρατεία” όμως θα ήταν αυτή; Ποιος ήταν ο εχθρός εκείνου του στρατεύματος; Τι θα έκαναν όλοι εκείνοι στο Βιετνάμ και μάλιστα χωρίς να έχει υπάρξει πολεμικός “συναγερμός”; Αυτό είναι το “μυστήριο” της απόφασης. Όταν τους έστειλε εκεί ο Κένεντι, κανένας δεν μπορούσε να εξηγήσει τον λόγο για τον οποίο θα πήγαιναν εκεί. Ο Κένεντι, δηλαδή, έκανε μια φανερή “επιλογή” υπέρ κάποιων συμφερόντων με τη στάση του για τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Στην πραγματικότητα έθετε το κράτος και τον στρατό του στη διάθεση του κυκλώματος της ποτοαπαγόρευσης και της ηρωίνης.

Ταυτόχρονα “μοίραζε” το παιχνίδι της εύνοιας ανάμεσα στους κύριους “παίκτες”, εξασφαλίζοντας για τον εαυτό του και την οικογένειά του τον ρόλο του ρυθμιστή. Προφανώς είχε στο μυαλό του “προμήθειες” από προστασίες. Γι’ αυτόν τον λόγο είχε τον τοποθετήσει τον αδερφό του στη θέση του Γενικού Εισαγγελέα. Τον είχε τοποθετήσει σε μια “ταπεινή” θέση, ενώ θα μπορούσε να του δώσει ένα πιο πολιτικό ή διπλωματικό πόστο, ώστε να τον διευκολύνει σε άλλες φιλοδοξίες. Δεν τον έκανε Κυβερνήτη ή Γερουσιαστή, ώστε να καλλιεργεί ανώτερες πολιτικές φιλοδοξίες.

Είναι προφανές ότι τον έκανε Εισαγγελέα, για να διατηρεί την “επαφή” και να κάνει διευκολύνσεις στους μαφιόζους “φίλους” του πατέρα τους. “Ταμίας” του ήταν ο αδερφός του. Αναγκαστικά, εφόσον ο ίδιος, ως Πρόεδρος, ήταν πολύ “ψηλά”, για να διαχειριστεί αυτό το “παιχνίδι”. Το “παιχνίδι” του Προέδρου με τον αδερφό του, όπως ήταν φυσικό, δεν θα περνούσε απαρατήρητο. Γι’ αυτούς, οι οποίοι θα ευνοούνταν, ήταν θετική αυτή η “ορατότητα”, γιατί ήταν μια “εγγύηση” για τις προθέσεις τού δικού τους ανθρώπου.

Όμως, δυστυχώς γι’ αυτόν τον άνθρωπο, δεν ήταν μόνον αυτοί στο “παιχνίδι”. Την ίδια “ορατότητα” είχαν κι αυτοί, οι οποίοι θίγονταν και ήταν πολλοί, ισχυροί κι αδίστακτοι …Πολύ αδίστακτοι, όπως αποδείχθηκε. Μόλις κατάλαβαν οι θιγόμενοι τι γινόταν, πήγαν και τον εκτέλεσαν μόλις εμφανίστηκε στο Ντάλας του Τέξας και άρα στην “έδρα” τους. Γιατί στην “έδρα” τους και όχι κάπου αλλού; Γιατί ήταν κοινοί κακοποιοί και οι κακοποιοί είναι δολοφονικοί μόνον στη “γειτονιά” τους. Οι δολοφόνοι του Κένεντι δεν είχαν τις δυνατότητες των μυστικών υπηρεσιών να τον “καθαρίσουν” σε ένα ταξίδι του στο εξωτερικό ή ακόμα και στη “μακρινή” Ουάσιγκτον.

Εκεί ρίσκαρε ο Κένεντι με το ταξίδι του στο Τέξας. Ενώ είχε προειδοποιηθεί από διάφορες “πηγές” για τον κίνδυνο απόπειρας δολοφονίας από τους κακοποιούς του Νότου, τους υποτίμησε. Υπερεκτίμησε την ασφάλεια του αξιώματός του. Υπερεκτίμησε τον φόβο που σκόρπιζε στους κακοποιούς η θέση του αδερφού του. Ήθελε να τους στείλει “μήνυμα”, παίζοντας “επιθετικά” εκτός “έδρας” με ανοικτό αυτοκίνητο …Το αποτέλεσμα; …Ο κόσμος δεν έμαθε ποτέ τι σκέψεις είχε μέσα στο μυαλό του, αλλά είδε στην κυριολεξία τι είχε μέσα στο κεφάλι του.
Όλα έγιναν όπως γίνονται με το κοινό έγκλημα. Οι υπηρεσίες ασφαλείας είχαν ένα πτώμα, που δεν μπορούσαν να εξαφανίσουν και έναν δολοφόνο, που δεν τους συνέφερε ν’ αποκαλύψουν. Γιατί δεν τους συνέφερε; Γιατί σε μια τέτοια περίπτωση θα αποκάλυπταν τη σχέση του πτώματος με τον δολοφόνο …Θα αποκάλυπταν δηλαδή και τον ρόλο του νεκρού. Οι κακοποιοί αυτό το γνώριζαν και εκεί επένδυσαν για την ατιμωρησία τους. Γνώριζαν ότι δεν θα τιμωρούνταν, γιατί γνώριζαν ότι δεν συνέφερε κάποιους πολύ ισχυρούς παράγοντες των ΗΠΑ να αποκαλυφθούν και να τιμωρηθούν οι πραγματικοί δολοφόνοι του Προέδρου.

Τι έκαναν οι Αμερικανοί και οι υπηρεσίες τους για να λύσουν το πρόβλημα της δολοφονίας του “ύποπτου” Προέδρου τους; Βρήκαν ένα θύμα με “βολικό” προφίλ για να του φορτώσουν το έγκλημα και στη συνέχεια το ξεφορτώθηκαν με έναν καθαρά δικό τους άνθρωπο. Βρήκαν ένα θύμα-“ιδεολόγο”, για να του “φορτώσουν” το έγκλημα και στη συνέχεια τον ξεφορτώθηκαν ως πρόβλημα, βάζοντας έναν κοινό εγκληματία να τον σκοτώσει …Ένα θύμα από αυτά, που έχουν πάντα στη διάθεσή τους οι μυστικές υπηρεσίες δια πάσαν χρήση …Ένα θύμα, που οι ίδιες οι υπηρεσίες τού έχουν προσδώσει ένα δήθεν πολιτικό “προφίλ”, για να τον έχουν πάντα έτοιμο να τον “θυσιάσουν” …Ένα θύμα, που μπορεί ακόμα και οι ίδιοι οι κακοποιοί να είχαν “κατασκευάσει” εκείνες τις ημέρες, για τους το παραχωρήσουν, ώστε να τους διευκολύνουν στη συγκάλυψη.

Αυτό έγινε και στην περίπτωση της δολοφονίας του Κένεντι. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν σήμαναν γενικό εθνικό συναγερμό. Οι υπηρεσίες αμέσως κατάλαβαν ποιοι τον σκότωσαν, αλλά δεν τους συνέφερε να τους αποκαλύψουν, γιατί δεν συνέφερε ούτε τον νεκρό ούτε τα αφεντικά του. Από τη στιγμή που δεν συνέφεραν οι αποκαλύψεις, προχώρησαν στην πάγια διαδικασία. Άνοιξαν την “αποθήκη” και βρήκαν τον βολικό “δολοφόνο”. Βρήκαν έναν πνευματικά και ψυχολογικά διαταραγμένο άνθρωπο, όπως ο Όσβαλντ, να του “χρεώσουν” τη δολοφονία και στη συνέχεια —σε συνεργασία με τους κακοποιούς— έβαλαν έναν δικό τους άνθρωπο να τον σκοτώσει …Να τον σκοτώσει, για να “παγώσει” τις εξελίξεις. Ο ένοχος θα “δικαζόταν” ερήμην και οι μυστικές υπηρεσίες θα “σκούπιζαν” τα ίχνη του “δολοφόνου”.

Γιατί είμαστε τόσο βέβαιοι γι’ αυτήν την υπόθεσή μας; Γιατί απλούστατα το “σφουγγάρι”, που τα “σκούπιζε” όλα, ήταν ένας κοινός κακοποιός. Τι ήταν ο Τζακ Ρούμπι, που σκότωσε τον Όσβαλντ κι ανακατεύτηκε σε μια “πολιτική” δολοφονία, που συγκλόνισε την παγκόσμια πολιτική σκηνή; …Τίποτε απολύτως …Ιδιοκτήτης νυχτερινών κέντρων στο Τέξας …Κέντρων, που πιθανότατα εκείνον τον καιρό να είχαν ανακαλύψει τα τεράστια κέρδη της κοκαΐνης. Αν υποθέσουμε ότι η δολοφονία ενός Προέδρου των ΗΠΑ επηρεάζει την πορεία του Πλανήτη, τότε αυτήν την πορεία την επηρέασε και ένας άνθρωπος, ο οποίος λίγες ώρες πριν διακινούσε λίγη “σκόνη” στο μπαρ του.
Αυτός ήταν ο άνθρωπος που έκλεισε το “στόμα” του “δολοφόνου” του Προέδρου των ΗΠΑ …Ένας άνθρωπος, ο οποίος αυτοβούλως θυσιάστηκε για τον σχεδιασμό τους. Γιατί όμως ήταν τόσο διατεθειμένος να θυσιαστεί κανονικά, για να τους εξυπηρετήσει; …Κακοποιός ήταν και όχι κάποιος φανατικός “Ταλιμπάν”. Δυστυχώς για κάποιους, έχει κι αυτό την εξήγησή του. Ο Ρούμπι θυσιάστηκε όχι μόνον επειδή ήταν πιστός στους κακοποιούς εντολείς του, αλλά και για άλλους λόγους. Τι εννοούμε; Ο Ρούμπι εκτός από κακοποιός ήταν και καρκινοπαθής στο τελευταίο στάδιο. Άρα; Άρα, είναι προφανές ότι “πούλησε” για λογαριασμό της οικογένειάς του τον θάνατό του …Πέθαινε που πέθαινε, βρήκε τρόπο ν’ αποκαταστήσει τα παιδιά του.

Αν κοινοί κακοποιοί σκότωσαν τον Κένεντυ, μόνον με αυτόν τον τρόπο μπορούσαν να το κάνουν, για να εξασφαλίσουν τους εαυτούς τους, αλλά και να “βοηθήσουν” τις μυστικές υπηρεσίες να μην τους αποκαλύψουν. Ο Όσβαλντ “χρεώθηκε” την πολιτική δολοφονία, εφόσον δεν υπήρχε οικονομικό “συμφέρον” που να τον συνδέει με τον Πρόεδρο και ένας κοινός κακοποιός “χρεώθηκε” τον Όσβαλντ. Ο Όσβαλντ και ο Ρούμπι έπαιξαν στην ίδια “παράσταση” των ίδιων “σκηνοθετών” με διαφορετικούς ρόλους. Ο πρώτος έκανε τον δολοφόνο και ο δεύτερος τον εκδικητή του νεκρού. Αν έλειπε ο “κρίκος”-Όσβαλντ από την “αλυσίδα” της υπόθεσης, θα ήταν υποχρεωμένη η CIA και το FBI να βρουν με ποιους είχε σχέσεις ένας κοινός κακοποιός δολοφόνος. Θα έπρεπε να βρουν τον λόγο που ένας Πρόεδρος των ΗΠΑ είχε γίνει στόχος του υποκόσμου.

…Τότε ήταν που θα άνοιγε το κουτί της “Πανδώρας” στις ΗΠΑ και αυτό δεν συνέφερε κανέναν. Αυτό το γνώριζαν οι κακοποιοί. Εκεί πόνταραν και τόλμησαν να τον εκτελέσουν. Ποιος θα τους αποκάλυπτε; Ο αδερφός του Προέδρου και συνένοχός του; Ό,τι κατηγορία θα αποκαλυπτόταν εναντίον του νεκρού, θα αφορούσε και τον αδερφό του. Ποιος έμενε να τους καταδιώξει; …Ο Χούβερ, που οι ίδιοι του πουλούσαν ναρκωτικά και τις νύχτες κυκλοφορούσε με φορέματα; …Τι θα αποκάλυπτε, ακόμα κι αν τολμούσε να τους αγνοήσει; …Ακόμα κι αν αγνοούσε τις απειλές αυτών, που κρατούσαν φωτογραφίες του με τις διακρίσεις του στην “ενόργανη”; …Θα αποκάλυπτε ότι η δολοφονία του Προέδρου ήταν μια κοινή υπόθεση ξεκαθαρίσματος λογαριασμών μεταξύ συμμοριών;

Ποιος θα άντεχε την αποκάλυψη ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ εκτός από “πηδηχτούλης” ήταν και ο ίδιος κακοποιός του υποκόσμου; Κανένας δεν θα το άντεχε αυτό, είτε εντός είτε εκτός ΗΠΑ. Ολόκληρο το Δυτικό Μπλοκ θα απειλούνταν με κατάρρευση. Όμως, το χειρότερο ήταν άλλο. Με την αποκάλυψη αυτήν θα έμπαινε σε κίνδυνο το μεγάλο “κόλπο” των τοκογλύφων. Με την αποκάλυψη αυτήν θα ακυρωνόταν όλη η χρυσοφόρα “μπίζνα” με το Βιετνάμ. Δεν θα υπήρχε ο πόλεμος του Βιετνάμ, αν συλλάμβαναν τους δολοφόνους του Κένεντι.

…Απλά πράγματα. Οι κακοποιοί του Τέξας, της Νέας Ορλεάνης και του Μαϊάμι έβαλαν τον Πρόεδρο στη μέση του Ντάλας και τον “γάζωσαν”. Γνώριζαν ακριβώς τι έκαναν και εναντίον ποιου το έκαναν. Γνώριζαν ότι τα γεωπολιτικά συμφέροντα ήταν τόσο ισχυρά, που δεν θα τιμωρούνταν γι’ αυτό που έκαναν. Ρίσκαραν, χωρίς μεγάλο φόβο. Με αυτόν τον τρόπο έστειλαν ένα “μήνυμα” στο κύκλωμα της ηρωίνης και αυτό το κύκλωμα με τη “σιωπηλή” του στάση έδειξε ότι το έλαβε το μήνυμά τους. Οι τοκογλύφοι και οι κακοποιοί του Βορά ήταν αυτοί, οι οποίοι απαγόρευσαν στις διεφθαρμένες κρατικές υπηρεσίες να συνεχίσουν τις έρευνες.

…Τους το απαγόρευσαν, γιατί είχαν πάρει το “μήνυμα” των κακοποιών συναδέρφων τους. Ποιο ήταν το “μήνυμα”; …”Γνωρίζουμε τι κάνετε και είμαστε έτοιμοι να φτάσουμε στα άκρα …όπως ήδη καταλάβατε” …”Θέλουμε και εμείς να μπούμε στο κόλπο” …”Γνωρίζουμε τι κάνετε στο Βιετνάμ και θέλουμε μερίδιο” …”Γνωρίζουμε το παιχνίδι και θέτουμε τους όρους μας” …”Κόψτε τις μεροληψίες, γιατί θα σας πάρουμε μαζί μας” …Ισότιμα στην πιάτσα η ηρωίνη με την κοκαΐνη …Ισότιμα στις αστυνομικές διώξεις …Ισότιμα στο μοίρασμα της προστασίας της δικαιοσύνης …Ισότιμα στα ποσοστά του “ξεπλύματος” του “βρόμικου” χρήματος.

Κήδεψαν με όλες τις τιμές τον Κένεντι και τέλειωσε η υπόθεση. Έδωσαν ως “αποζημίωση” στην οικογένειά του την “αγιοποίησή” του και στα αφεντικά του έδωσαν ως “αντιπαροχή” τη βεβαιότητα ότι τίποτε δεν θα σταματούσε την “άγια” απόφασή του για πόλεμο στο Βιετνάμ. Πιθανότατα, δηλαδή, η εκ των υστέρων “λατρεία” της οικογένειας Κένεντι να ήταν εκ του πονηρού μεθοδευμένη, προκειμένου να μην αμφισβητηθεί η επιλογή του διάσημου νεκρού …Η επιλογή του για τον πόλεμο του Βιετνάμ. Δεν αμφισβητείς αυτόν που “λατρεύεις”. Δεν είναι δυνατόν η “ιερή” οικογένεια της Αμερικής να πήρε αποφάσεις εις βάρος του αμερικανικού λαού …Όλοι ευχαριστημένοι με το ελάχιστο κόστος του ενός νεκρού.

Με αυτόν τον τρόπο τα “βρήκαν” τα δύο κυκλώματα ναρκωτικών των ΗΠΑ …Ούτε “μακελειά” ούτε πόλεμος συμμοριών. Συμφωνία υπογράφηκε με το “αίμα” του Όσβαλντ πάνω στο πτώμα του Κένεντι. Ο αδερφός του Κένεντι στην αρχή δεν κατάλαβε τη συμφωνία …αλλά μετά την “κατάλαβε” …κι αυτός στο πάνθεον των “αγίων”. Ο πόλεμος του Βιετνάμ θα διεξαγόταν κανονικά, όπως είχε σχεδιαστεί από το κύκλωμα της ηρωίνης, αλλά μαζί μ’ αυτό θα προστατευόταν και το κύκλωμα της κοκαΐνης. Η αγορά των ναρκωτικών κοινή για όλους και ο καθένας θα μεριμνούσε για τη δική του επιτυχία. Όλοι θα στήριζαν το Βιετνάμ, γιατί όλοι θα στήριζαν την “παραγωγή” του σε ναρκομανείς …Από εκεί και πέρα οι στατιστικές απλά μας επιβεβαιώνουν.

Ας δει κάποιος τα σημερινά στοιχεία που δίνει η στατιστική υπηρεσία και το FBI για τα ναρκωτικά στις ΗΠΑ. Το πρώτο μεγάλο εργοστάσιο παρασκευής ηρωίνης με προορισμό τις ΗΠΑ στήθηκε στη Σικελία από τους μαφιόζους της ποτοαπαγόρευσης …Από τους προστατευόμενους του Γενικού Εισαγγελέα. Ακόμα και σήμερα η διαθεσιμότητα και τα εγκλήματα που συνδέονται με την ηρωίνη, είναι κορυφαία στις βορειοανατολικές πολιτείες …Στα “μέρη” των Κένεντι και των παλιών “κάπο” της ποτοαπαγόρευσης. Αντίθετα, η διαθεσιμότητα και τα εγκλήματα που αφορούν την κοκαΐνη είναι οι Νότιες πολιτείες, που “ακουμπούν” το Μεξικό, με πρώτες την Καλιφόρνια και τη Φλόριδα …Στα μέρη του Κουβανού “σημαδεμένου”.

Αυτό, που έχει σημασία, είναι ότι οι ΗΠΑ δέχτηκαν μια ανεπανάληπτη επίθεση ναρκωτικών και δεν έχουν ακόμα αντιδράσει. Αν οι προτεστάντες της Βρετανίας “επιτέθηκαν” με το όπιο στην Κίνα, τότε οι Εβραίοι “επιτέθηκαν” στο πιο ισχυρό προτεσταντικό κράτος με την ηρωίνη. Οι Κινέζοι με τον Τζιαντζίνγκ, όταν έφτασε το “κοντέρ” στους 1400 τόνους ναρκωτικών, αντέδρασαν. Οι Αμερικανοί τι κάνουν; Ποια είναι τα όρια του ατλαντικού “γίγαντα”; Πού βρίσκεται το δικό τους “κοντέρ”; Μπορεί κάποιος να το υπολογίσει; Να το υπολογίσει με βάση στοιχεία ακριβή και τα οποία είναι δημόσια και στη διάθεση του οποιουδήποτε σκεπτόμενου πολίτη;

Σύμφωνα λοιπόν με την παγκόσμια στατιστική υπηρεσία, η παγκόσμια παραγωγή κοκαΐνης για το προηγούμενο έτος ήταν περίπου 1000 τόνοι. Εμείς, έχοντας γνώση των μεγεθών, μπορούμε πάνω-κάτω να υποθέσουμε ότι τα μισά περίπου από αυτά τα καταναλώνουν οι ΗΠΑ. Άλλοι τόσοι τόνοι δεν είναι και η παγκόσμια παραγωγή της ηρωίνης; Άλλους 500 τόνους ναρκωτικών προσθέτουμε στην αμερικανική κατανάλωση και φτάνουμε στους 1000. Πόσοι τόνοι είναι τα “σκουπίδια” των ναρκωτικών; Τα Κραχ, τα LSD, οι μεθαμφεταμίνες, η έκσταση, το PCP κλπ., πόσοι τόνοι είναι; Δεν φτάσαμε στα όρια “αντίδρασης” της Κίνας; …Χοντρικά …Δεν χρειάζεται να πάρουμε ζυγαριές, για να υπολογίσουμε …Δεν χρειάζεται ακρίβεια η περιγραφή του “τοπίου”.

Πού βρίσκεται ο Πρόεδρος να αντιδράσει; Ποιος θα προστατεύσει τον αμερικανικό πληθυσμό από την απόλυτη καταστροφή; Τα ναρκωτικά τον πνίγουν σε όλα τα επίπεδα. Καταστρέφουν την αμερικανική κοινωνία σε όλα τα μήκη και τα ύψη της. Από τα δημοτικά σχολεία μέχρι τις επιτροπές της Γερουσίας υπάρχει πρόβλημα με τα ναρκωτικά. Από τα κολεγιακά αμφιθέατρα μέχρι τον Λευκό Οίκο υπάρχει “σκόνη” και “μυρωδιές”. Δεν τολμάνε να κάνουν έλεγχο στο εκπαιδευτικό ή το πολιτικό προσωπικό, γιατί παντού πέφτουν σε ναρκομανείς. Κανένας δεν γνωρίζει πόσοι Γερουσιαστές ή Βουλευτές των ΗΠΑ είναι εθισμένοι στα σκληρά ναρκωτικά. Ναρκομανείς κυβερνάνε τον κόσμο υπό τις εντολές των “βαποριών” που τους πουλάνε ναρκωτικά και των τραπεζιτών που χρηματοδοτούν τις καμπάνιες τους. Μιλάμε για πρωτοφανή στην ανθρώπινη ιστορία κατάντια.

Τι κάνει ο Ομπάμα γι’ αυτό; …Ο Πρόεδρος των φτωχών; …Ο μαύρος Πρόεδρος; …Ο Πρόεδρος του ίδιου κόμματος με τον Κένεντι; Αυτός δεν είναι, που, προκειμένου να εκλεγεί, υποσχέθηκε να τραβήξει τα στρατεύματα των Αμερικανών από το Αφγανιστάν, αλλά τελειώνει η θητεία του και ακόμα δεν τα έχει τραβήξει; Αυτός δεν είναι που πίεσε τον Ολάντ να μην αποσύρει τα γαλλικά στρατεύματα από το Αφγανιστάν; Γνωρίζει ο αναγνώστης ποια είναι η “στρατηγική” αξία του Αφγανιστάν; Το Αφγανιστάν παράγει το 87% της παγκόσμιας παραγωγής ηρωίνης …Ο δεύτερος “παραγωγός” μετά από αυτό είναι η Μιανμάρ με ένα αστείο ποσοστό της τάξης του 7% …Ένα ποσοστό ίσα-ίσα για να μην εμφανίζεται το Αφγανιστάν μόνο του.

…Στο Αφγανιστάν βρίσκονται τα αμερικανικά φέουδα του οπίου …Το “κοίτασμα” της ηρωίνης “φυλάγουν” τα αμερικανικά στρατεύματα στο Αφγανιστάν και τίποτε άλλο …Το αμερικανικό “κοίτασμα”, το οποίο παράγει παγκοσμίως εκατοντάδες δισεκατομμύρια καταπράσινα δολάρια και πολύχρωμα ευρώ …Το “κοίτασμα”, το οποίο πραγματικά το χειρίζονται ως τέτοιο, εφόσον το προστατεύουν με στρατιωτικές δυνάμεις …Το “κοίτασμα”, το οποίο το προστατεύουν από τους ανταγωνιστές του, εφόσον όλα τα άλλα έχουν “στερέψει”, εκτός από αυτό.
…Παράξενο πράγμα. Εκεί όπου πήγαν οι Αμερικανοί με τα όπλα να σταματήσουν την παραγωγή του οπίου, αυτή αυξήθηκε και εκεί όπου δεν πήγαν, σταμάτησε σχεδόν τελείως. Ακόμα και το “διαβολικό” Ιράν, που “μισεί” τη Δύση —και θα είχε λόγο να της κάνει κακό— έχει ανύπαρκτη παραγωγή. Είναι προφανές λοιπόν ότι οι Αμερικανοί βρίσκονται στο Αφγανιστάν για να ελέγχουν την παραγωγή του οπίου και βέβαια να απειλούν τους ανταγωνιστές. Είναι επίσης προφανές ότι η CIA είναι αυτή που “χαράζει” τους “δρόμους της ηρωίνης”, προκειμένου αυτή να φτάσει στον δυτικό κόσμο όπως κάποτε η British Intelligence φρόντιζε να φτάνει στη Δύση το κινεζικό μετάξι.

Αυτό το όπιο κατακλύζει Ευρώπη και Αμερική. Ποιος είπαμε ότι πρέπει να προστατεύσει τους Αμερικανούς; Ποιος πρέπει να αντιδράσει για λογαριασμό τους; …Ο Ομπάμα ο “καλός” άνθρωπος …Ο άνδρας της Μισέλ …Αυτός, που στη διάρκεια της θητείας του —και συγκεκριμένα το 2011— όχι απλά δεν κατέστρεψε το ανθρωποκτόνο αφγανικό “κοίτασμα”, αλλά αντίθετα “κατάφερε” να αυξήσει την παραγωγή του στο μεγαλειώδες ποσοστό του 61%. Μπορεί ο Ομπάμα να μην κατάφερε στη θητεία του να δημιουργήσει το σύστημα υγείας που ονειρευόταν, αλλά η παραγωγή του οπίου έφτασε σε “ονειρικά” επίπεδα. Πάνω από 5000 τόνους υπολογίζεται η περσινή παραγωγή οποίου.

Αυτός θα σώσει τους Αμερικανούς από τα ναρκωτικά; Αυτός, που έχει μπροστά του εκλογές και περιμένει από τους Εβραίους τραπεζίτες να χρηματοδοτήσουν την καμπάνια του; Αυτός, που στηρίζει τις ελπίδες του στους “αστέρες” του εβραιοκρατούμενου Χόλυγουντ; Αυτός, που, αν, σε κάποια από τις μεγάλες “φιλανθρωπικές” εκδηλώσεις που κάνει στον Λευκό Οίκο, καλέσει το FBI με τα σκυλιά του, θα τα “τρελάνει”. Δεν θα ξέρουν τα σκυλιά τι και ποιον να μυρίσουν. Όταν φεύγουν οι καλεσμένοι του Ομπάμα, το προσωπικό θα πρέπει να “ξεσκονίζει” στην κυριολεξία τα έπιπλα και τα πλακάκια του Λευκού Οίκου.

Ψάχνουμε να βρούμε αν έχουν όλοι αυτοί τύψεις, που βύθισαν τις ΗΠΑ στα ναρκωτικά; Γιατί να έχουν τύψεις; Όπως και οι Βρετανοί δύο αιώνες πριν έτσι κι αυτοί δεν βλέπουν αυτοπροσώπως το έγκλημα που διαπράττεται εξαιτίας τους στην κοινωνία. Δεν βλέπουν τους 100.000 νεκρούς, που υπάρχουν κάθε χρόνο εξαιτίας του αφγανικού οπίου. Δεν πουλάνε αυτοί τα ναρκωτικά στα πρεζόνια. Αυτοί έχουν καθαρά τα χέρια τους. Με τα καλοραμμένα κουστούμια τους πηγαίνουν στις δουλειές τους …Οι Βρετανοί εισέπρατταν τα κέρδη τους σε πολυτελές μετάξι και άψογη πορσελάνη …Οι Εβραίοι εισπράττουν τα κέρδη τους σε καταπράσινα δολάρια.
Τα τεράστια κέρδη των Εβραίων ήταν αυτά, που δημιούργησαν τη σημερινή κρίση χρέους.

Η “παράσταση” του Βιετνάμ “παίχτηκε” και στα Αμερικανικά Κολέγια.

Μέσα σε λιγότερο από έναν αιώνα οι Εβραίοι είχαν κατορθώσει και στην κυριολεξία “κατέκτησαν” τις ΗΠΑ. Λεηλάτησαν τα κέρδη της παραγωγής και της εργασίας τους, εξαγόρασαν με αυτά τα κέρδη την ίδια την περιουσία τους και στο τέλος άφησαν τους Αμερικανούς και με ένα χρέος αστρονομικού επιπέδου, που πλέον ξεπερνά τα 16 τρις δολάρια. Ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει σήμερα στις ΗΠΑ, ανήκει στις τράπεζές τους και αυτές ανήκουν στους Εβραίους. Ακόμα και η FED, που δήθεν είναι Ομοσπονδιακή και δήθεν τυπώνει το εθνικό νόμισμα, είναι ιδιωτική …ανήκει στους Εβραίους και τυπώνει το “μέσον” τους για να κατακτάνε τα πάντα …και το ονομάζουν δολάριο.

Αν οι προτεστάντες WASP απέκτησαν την αμερικανική γη, δίνοντας “καθρεφτάκια” και ουίσκι στους Ινδιάνους, τότε οι Εβραίοι απέκτησαν τις ΗΠΑ, δίνοντας χρωματιστές δολαριοφωτοτυπίες στους Αγγλοσάξονες …Οι δάσκαλοι την “πάτησαν” από τους μαθητές τους …Οι εφευρέτες μιας πρακτικής έπεσαν θύματά της. Τραγικό, αλλά απόλυτα αληθινό. Δεν υπάρχει αθλιότητα, που να την έκαναν οι Αγγλοσάξονες σ’ αυτόν τον κόσμο και να μην την “πλήρωσαν” και οι ίδιοι από τους Εβραίους. Η ιστορία στο τέλος θα γράψει ότι ηττήθηκαν κατά κράτος από τους Εβραίους, χωρίς καν να καταλάβουν ότι βρίσκονταν σε σύγκρουση μαζί τους. Συνεταιράκια νόμιζαν πως ήταν και στο τέλος κατάντησαν τα δουλάκια τους …Στο τέλος κατάντησαν περισσότερο ναρκομανείς από τους Κινέζους του Τζιαντζίνγκ και μεγαλύτερα “κορόιδα” από τους Ινδιάνους του Τζερόνυμο.

Ποιο όμως ήταν το ιδιαίτερο εκείνο χαρακτηριστικό, που έδωσε στους Εβραίους αυτήν την τεράστια υπεροχή; …Το χαρακτηριστικό εκείνο, που τους κάνει ακαταμάχητους; Το πλεονέκτημά τους οφείλεται στην άνεση τους να “κινούνται” εύκολα μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας. Αυτή η άνεση ήταν εκείνο, που τους έδωσε την απόλυτη κυριαρχία …Είναι αδίστακτοι και είναι σκληροί απατεώνες ακόμα κι όταν φοράνε τα πιο ακριβά κουστούμια …Είναι σιχαμένοι ακόμα και στις πιο προσωπικές τους καταστάσεις …Είναι θεομπαίχτες ακόμα και μπροστά στο ιερό. Αυτά, που μπορούν να κάνουν οι Εβραίοι, δεν μπορεί κανένας άλλος λαός να τα κάνει.

Αμέτρητα είναι τα παραδείγματα εκείνα, που επιβεβαιώνουν την άποψή μας τόσο στο συλλογικό όσο και στο ατομικό επίπεδο. Όταν κάποτε ανοίξει ο φάκελος του Ολοκαυτώματος, θα σοκαριστεί η ανθρωπότητα με το πόσο αδίστακτοι ήταν οι Εβραίοι και ποια ήταν η συμμετοχή τους σ’ αυτό. Το ίδιο αδίστακτοι είναι και στο ατομικό επίπεδο. Άνθρωπος, που να είναι πρόεδρος ενός από τους πιο σημαντικούς διεθνείς οργανισμούς στον κόσμο, όπως είναι το ΔΝΤ και ταυτόχρονα να προαλείφεται για Πρόεδρος της Γαλλίας και να κατεβάζει τα βρακιά του, για να βιάσει μια καμαριέρα, μόνον Εβραίος μπορεί να είναι.

Για κάποιον, που γνωρίζει το συμβάν, δεν χρειάζεται καν ν’ αναρωτηθεί για την καταγωγή του Στρος Καν. Είναι σίγουρα Εβραίος, γιατί μόνον Εβραίος μπορεί να το κάνει αυτό. Μόνον Εβραίος μπορεί να κατεβάσει τα βρακιά του και να “αποπατήσει” πάνω στο “τραπέζι” που “τρώει” …Λίγο να ψάξουμε και στο “τραπέζι” του Σαρκοζί, τις ίδιες “ακαθαρσίες” θα βρούμε. Αυτή η άνεση των Εβραίων να κινούνται στα “σαλόνια” με όρους “βόθρου” ήταν εκείνη που τους έδινε την απόλυτη υπεροχή. Στην κυριολεξία “έπαιζαν” και εξακολουθούν να “παίζουν” με όρους αθέμιτου ανταγωνισμού.

Κανένας δεν μπορεί ν’ ανταγωνιστεί έναν “κοστουμάτο”, ο οποίος μπορεί να λύσει τα προβλήματά του με εκβιασμούς, δολοφονίες κλπ.. Κανένας δεν μπορεί ν’ ανταγωνιστεί έναν “κοστουμάτο”, που “φίλοι” του είναι δολοφόνοι, νταβατζήδες, μπράβοι κλπ.. Ήταν θέμα χρόνου όχι απλά να κυριαρχήσουν, αλλά να μονοπωλήσουν τον χρηματοοικονομικό τομέα των ΗΠΑ. Έλεγχαν τα πάντα. Από τη FED, που τύπωνε τα δολάρια του κράτους, μέχρι τις εμπορικές τράπεζες, που έλεγχαν την αγορά. Έκαναν τα ωραία “κόλπα” των μορφωμένων και όταν αυτά δεν έπιαναν, θυμούνταν τους μαχαιροβγάλτες της γειτονιάς τους.

Στην κυριολεξία διέλυσαν τις ΗΠΑ. Ως τραπεζίτες —και αναζητώντας τα μέγιστα κέρδη— δεν δίστασαν να φέρουν σε σύγκρουση το χρήμα με το κεφάλαιο …Δεν δίστασαν να προκαλέσουν ανήκεστο βλάβη στον παραγωγικό “μηχανισμό” των ΗΠΑ. Έσπρωχναν τους παραγωγούς της βιομηχανίας και της αγροτιάς στην καταστροφή και στο ξεπούλημα των περιουσιών τους, απαιτώντας τους τόκους τους. Κατέστρεψαν την παραγωγή τους, ενισχύοντας τους εμπόρους εις βάρος των παραγωγών. Έχοντας καταστρέψει την κεφαλαιοκρατία, στη συνέχεια στράφηκαν εναντίον των εργαζομένων και των παιδιών τους. Δημιούργησαν τη “φούσκα” των ακινήτων. Δημιούργησαν τη “φούσκα” των φοιτητικών δανείων, που ακόμα κανένας δεν γνωρίζει το πραγματικό της μέγεθος.

Αν αυτά τα υπερκέρδη έρχονταν από τις νόμιμες δραστηριότητές τους, τότε υπήρχαν ταυτόχρονα και τα υπερκέρδη, τα οποία έρχονταν από την παρανομία …Εκεί κι αν έγιναν τέρατα και σημεία. Όπως είδαμε σε αυτό το κείμενο, χρηματοδότησαν την ποτοαπαγόρευση, για να γίνουν οι ίδιοι μεγιστάνες από το “ξέπλυμά” της. Έκαναν το ίδιο με τα ναρκωτικά, για να γίνουν ακόμα πιο πλούσιοι. Αφού πρώτα γέμισαν τις ΗΠΑ με αλκοολικούς, στη συνέχεια την “έπνιξαν” με ναρκωτικά. Με αυτόν τον τρόπο λειτουργούσαν ως κοινωνική “μάστιγα”, που απειλεί με θάνατο την κοινωνία. Είχαν δημιουργήσει πρόβλημα στην “ποιότητα” της ενεργής κοινωνίας και όχι μόνον. Γιατί; Γιατί τα ναρκωτικά είχαν φτάσει και στους “νεοσσούς” αυτής της κοινωνίας. Γέμισαν με ναρκωτικά όλες οι βαθμίδες της εκπαίδευσης …Από τα δημοτικά σχολεία μέχρι και τα Κολέγια …Οι ΗΠΑ ήταν πλέον “τελειωμένες”.

Το αφύσικο μέγεθος των κερδών ήταν αυτό, το οποίο επέβαλε την αλλαγή πολιτικής στον Δυτικό Κόσμο. Το εξωφρενικά μεγάλο μέγεθος των κερδών τους επέβαλε την αλλαγή της παγκόσμιας πολιτικής. Η αμερικανική οικονομία δεν μπορούσε να λειτουργήσει πλέον, γιατί τα χρήματα, τα οποία “έρεαν” μέσα της, δεν ήταν χρήματα τα οποία προέρχονταν από τη λειτουργία της, αλλά από την “αρρώστια” της. Η “σάρκα” τής οικονομίας της ήταν πολύ μικρή κι αδύναμη να “φιλοξενήσει” τις τεράστιες ποσότητες “αίματος”, που κυκλοφορούσαν μέσα σ’ αυτήν. Τα τρισεκατομμύρια των “βρόμικων” κερδών των εβραϊκών τραπεζών συσσωρεύονταν και πίεζαν το σύστημα, όπως το πύον πιέζει τον οργανισμό και δημιουργεί απόστημα. Τα χρήματα αυτά προκαλούσαν “πόνο” στο σύστημα και έπρεπε να βρει λύση πριν το “απόστημα” σκάσει ανεξέλεγκτα και βρεθούν οι ΗΠΑ μπροστά σε ένα “κραχ” τύπου 1929.

Ίδιες ακριβώς συνθήκες υπήρχαν με εκείνο το κραχ στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Τι γινόταν εκείνα τα χρόνια; …Υπερκέρδη σε μια οικονομία, της οποίας η παραγωγή κατέρρεε. Οι ΗΠΑ βρίσκονταν στην κατάσταση που βρισκόμαστε εμείς σήμερα. Στην αγορά των ΗΠΑ κυκλοφορούσε πολύ χρήμα “αέρινο”, το οποίο δεν αντιπροσώπευε καμία αξία. Το χρήμα απαξίωνε την εργασία και την παραγωγή και αυτό λειτουργούσε σαν “καρκίνος” για την κοινωνία. Τα εκατομμύρια πήγαιναν κι έρχονταν και ο απλός πολίτης εργαζόταν για “ψίχουλα”. Το υπερτιμημένο σπίτι του άξιζε μυστηριωδώς εκατομμύρια και αυτός δεν είχε πάρει ούτε ένα δολάριο αύξηση από τότε που το είχε αγοράσει φτηνά.

Τα ακόμα χειρότερα έγιναν στον τομέα της ανώτατης παιδείας. Οι σπουδές αποσυνδέθηκαν από κάθε λογική σχεδιασμού, που γινόταν με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας και της οικονομίας. Για πρώτη φορά στην ιστορία του ανθρώπου οι ανώτατες σπουδές είχαν πάρει μια κατεύθυνση, η οποία έμοιαζε με μακροχρόνιες διακοπές ελέω δανείων. Ξαφνικά οι σπουδές από μέσον, για να εργαστεί κάποιος, έγιναν το μέσον, για να αποφύγει την εργασία. Τα Κολέγια έμοιαζαν με Disneyland ενηλίκων. Το εβραϊοκρατούμενο Χόλυγουντ γύριζε τις γνωστές νεανικές κωμωδίες, που περιέγραφαν τα Κολέγια σαν έναν επίγειο “παράδεισο” για τυχερούς. Οι σπουδές στα Κολέγια είχαν γίνει εξωφρενικά μαζικές και γίνονταν με δάνεια δεκάδων χιλιάδων δολαρίων και ήδη φαινόταν από τότε ότι οι απόφοιτοι-επενδυτές δεν θα έβρισκαν δουλειά ούτε ως σερβιτόροι.

Η κατάσταση φαινόταν ότι πλησιάζει σε ένα αδιέξοδο και έπρεπε να υπάρξουν επεμβάσεις πριν αυτή καταρρεύσει. Ήταν η εποχή που ο Μάικλ Ντάγκλας έβγαζε ως “χρηματιστής” πιο πολλά χρήματα από τον Αλ Πατσίνο στον “σημαδεμένο”. Οι ΗΠΑ βίωναν μια κατάσταση επικίνδυνης “μέθης”, την οποία θα γνώριζαν οι υπόλοιποι μερικές δεκαετίες αργότερα. Οι ΗΠΑ έμπαιναν σε μια κατάσταση, την οποία θα μετέφεραν εκ του πονηρού σε ολόκληρο τον κόσμο …Ο “μουντζούρης” του πέτσινου χρήματος ήταν στα χέρια τους και έψαχναν πρόθυμους να τον “ξεφορτωθούν”.

Οι αποφάσεις έπρεπε να είναι άμεσες και αποτελεσματικές, για να ξεφορτωθούν το πρόβλημα από την επικράτειά τους …Να το “ξεφορτωθούν” όμως ως “επένδυση”, για να μην “χαθεί” η αξία των χρημάτων τους, αλλά και για να παράγουν νέα κέρδη. Τότε αποφάσισαν να σχεδιάσουν την Νέα Τάξη. Γνώριζαν ότι μια τέτοια αλλαγή θα απαιτούσε πολλά χρήματα και άρα θα έπρεπε κατ’ αρχήν να βρουν έναν τεράστιο χώρο εναπόθεσης των χρημάτων τους. Γιατί λέμε εναπόθεσης και όχι “επένδυσης”; Γιατί σε πρώτη φάση θα “εναπέθεταν” τα χρήματά τους, ώστε να δημιουργήσουν τις συνθήκες, για να υπάρξει στη συνέχεια “επένδυση”. Πρώτα ξοδεύεις για να αγοράσεις ένα “οικόπεδο” και να γκρεμίσεις ό,τι έχει μέσα και μετά “επενδύεις” για λογαριασμό σου.

Τότε αποφάσισαν να χτίσουν την Νέα Τάξη. Γκρέμισαν το Ανατολικό Μπλοκ και στην κυριολεξία το αγόρασαν με τα “περισσευούμενα” χρήματα. Χρηματοδότησαν όλες τις “πορτοκαλί”, “κίτρινες” και “ροζ” “επαναστάσεις”. Χρηματοδότησαν όλους τους μεθύστακες τύπου Γέλτσιν. Χρηματοδότησαν όλες τις ΜΚΟ, οι οποίες έμπαιναν μέσα στα ανεπιθύμητα κράτη και τα “διέλυαν” εκ των έσω για λόγους “ευαισθησίας”. Χρηματοδότησαν όλα τα “καραβάνια” των εκατομμυρίων μεταναστών, που κατέκλυσαν την Ευρώπη, προκειμένου να “κάμψουν” την αντίσταση και το εθνικό φρόνιμα των λαών.

Αυτό το φρόνιμα έγινε βασικός τους στόχος. Γιατί έπρεπε αυτό να καμφθεί; Γιατί μετά τις “Μπανανίες” του Ανατολικού Μπλοκ θα ερχόταν και η σειρά των υπολοίπων Ευρωπαίων να εξαγοραστούν με τα χρήματα των τραπεζών. Τα “καθρεφτάκια” τούς περίσσευαν και έπρεπε να πάρουν τους “Ινδιάνους” με τη σειρά. Μετά τους “Απάτσι” της ανατολικής Ευρώπης θα στόχευαν και τους “Σιού” της δυτικής Ευρώπης. Η Ευρώπη έγινε ο βασικός τους στόχος, γιατί αυτή ήταν η πιο δύσκολη περίπτωση. Το ΔΝΤ “σάρωνε” στον υπόλοιπο κόσμο και οι περιουσίες των λαών περνούσαν εύκολα στην ιδιοκτησία των τραπεζιτών. Η μία χώρα μετά την άλλη έπαιρνε “βοήθεια” σε χρήμα και μέσα σε λίγα χρόνια περνούσε στην κυριότητα του ΔΝΤ. Οι οικονομικοί “δολοφόνοι” δούλευαν διπλοβάρδιες …Δυο-δυο τα έπαιρναν τα κράτη.

Όμως, η Ευρώπη ήταν δύσκολη περίπτωση. Ο εθνικισμός της είχε “βάθος” και δεν μπορούσε να ξηλωθεί τόσο εύκολα. Πώς μπορούσαν να το κάμψουν αυτό; Με την πλύση εγκεφάλου. Αλλάζοντας, μέσω των ΜΜΕ και του Χόλυγουντ, τα κοινωνικά πρότυπα και καλλιεργώντας έναν άρρωστο και άχρηστο εγωισμό. Καλλιέργησαν μια προτεσταντικού τύπου ατομικότητα, που να βασίζεται στην έννοια του συμφέροντος. Αποκοινωνικοποίησαν τους λαούς με ένα “καρότο” και ένα “μαστίγιο”. Το κατάφεραν, μετατρέποντάς τους σε καταναλωτικά κτήνη, τα οποία αμείβονταν με “καρότα”-προσφορές …”Κτήνη” της αγοράς, που κινούνταν με γνώμονα το συμφέρον. Διοχέτευσαν άπειρο φτηνό χρήμα, προκειμένου να ενισχύσουν αυτήν τη συμπεριφορά εις βάρος της απασχόλησης …Είναι γνωστό άλλωστε ότι τα ξένα χρήματα ξοδεύονται πιο εύκολα από αυτά τα οποία βγαίνουν με κόπο.

Με αυτόν τον τρόπο βύθισαν τον κόσμο της εργασίας στα χρέη, αλλά το χειρότερο ήταν που απαξίωσαν την ίδια την έννοια της “εργασίας”. Καμία αξία δεν έχει μια εργασία, όταν η αμοιβή της δεν μπορεί όχι απλά να στηρίξει το μοντέλο ζωής που έχει επιλέξει ένας άνθρωπος, αλλά ούτε καν να πληρώσει τις δόσεις από τις προηγούμενες επιλογές του. Αυτή η απαξίωση της εργασίας είχε ως στόχο να ευθυγραμμιστεί η κοινωνική κατάσταση στην Ευρώπη με αυτήν που ίσχυε στις ΗΠΑ. Είχε ως στόχο να χτυπηθεί η “μηχανή” παραγωγής της Ευρώπης …Να κλείσουν τα εργοστάσια στην Ευρώπη και να μην αντιδράσει η μάζα των εργαζομένων …Να έχουμε συνέπειες πολέμου στην Ευρώπη και ο κόσμος να φέρεται σαν “μεθυσμένος”. Τότε έγιναν όλα αυτά. Με χρήματα από τις ΗΠΑ έκλεισαν όλα τα εργοστάσια της Ευρώπης και χτίστηκαν επίσης όλα τα εργοστάσια της Κίνας. Μέσα σε λιγότερο από μια δεκαετία ολόκληρη σχεδόν η μη-στρατηγική παραγωγή της Δύσης είχε μετακινηθεί στην Κίνα.

Ταυτόχρονα τα ναρκωτικά “έπνιγαν” ολόκληρο τον Δυτικό Κόσμο. Αυτό όμως δεν ήταν τυχαίο κι ούτε προέκυψε ως φυσική συνέπεια των εξελίξεων. Οργανωμένα “έπνιξαν” τον Δυτικό Κόσμο με ναρκωτικά. Τον παγίδευσαν, όπως είχαν παγιδεύσει προηγουμένως τις ΗΠΑ …Βάση σχεδίου έδρασαν …Με συστηματικές ενέργειες “έχτισαν” την κατάσταση …Με τη βοήθεια των προδοτικών ηγεσιών τους, οι οποίες λειτουργούσαν με τη λογική του Κένεντι και έτρεχαν να τους εξυπηρετήσουν. Διέφθειραν όλες τις ηγεσίες της Ευρώπης, προκειμένου να τις “κενεντοποιήσουν”. Ό,τι ήταν τα “ναρκοστρατόπεδα” του Βιετνάμ για τις ΗΠΑ, έγιναν τα “ναρκοκολέγια” των ΗΠΑ για τους Ευρωπαίους. Ό,τι ήταν οι Αμερικανοί στρατιώτες του Βιετνάμ για τις ΗΠΑ, έγιναν οι Ευρωπαίοι “φοιτητές” των αμερικανικών πανεπιστημίων για την Ευρώπη.

Τα πάντα έγιναν με πανομοιότυπο τρόπο. Όπως έψαχναν οι χαφιέδες των τοκογλύφων στα σχολεία των ΗΠΑ για “γενναίους” Αμερικανούς, οι οποίοι θα ήθελαν να “υπηρετήσουν” την πατρίδα στο Βιετνάμ, έτσι έκαναν και στην Ευρώπη μερικές δεκαετίες αργότερα. Έψαχναν οι ίδιοι χαφιέδες στα σχολεία της Ευρώπης “έξυπνους” μαθητές, για “υπηρετήσουν” την επιστήμη στα περίφημα Κολέγια των ΗΠΑ. Έψαχναν “γενναίους” για έναν πόλεμο, ο οποίος δεν είχε πραγματικό πολεμικό αντικείμενο και έψαχναν “έξυπνους”, για να σπουδάσουν τις “επιστήμες” εκείνες, που δεν είχαν κανένα επιστημονικό αντικείμενο …Τις “επιστήμες των χαζών και των γόνων …Με “υποτροφίες” των τοκογλύφων “πολεμούσαν” καί οι μεν καί οι δε.

Το ζητούμενο αυτής της κατάστασης ήταν πλέον προφανές. Καί στις δύο περιπτώσεις “κατασκεύαζαν” μελλοντικές “αγορές”. Αν οι ΗΠΑ κάποτε “εξήγαγαν” —ως στρατιώτες— ένα μέρος της κοινωνίας τους, για να δημιουργηθεί “αγορά” ναρκωτικών, τότε το ίδιο συνέβη και με τους Ευρωπαίους φοιτητές στα αμερικανικά Κολέγια …Το αποτέλεσμα; Οι “βετεράνοι” καί στις δύο περιπτώσεις επέστρεψαν στις πατρίδες τους, μεταφέροντας μαζί τους και την “αρρώστιά” τους. Όλα τα κράτη της Ευρώπης έγιναν πελάτες των ίδιων “καρτέλ”, που μονοπωλούσαν τις ΗΠΑ. Τα ίδια κυκλώματα τροφοδοτούσαν με ναρκωτικά καί τους μεν καί τους δε στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Η μόνη διαφορά ήταν ότι το δήθεν “πρεστίζ” των “βετεράνων” φοιτητών δεν είχε συναντήσει στην Ευρώπη την κοινωνική αντίδραση εκείνη, που είχαν συναντήσει οι στρατιώτες του Βιετνάμ στις ΗΠΑ …Ένα δήθεν πρεστίζ των μορφωμένων, που είχε ως αποτέλεσμα τα ναρκωτικά να γίνουν περίπου της “μόδας”.

…”Μόδα”, που ήρθε στην Ευρώπη με τους φοιτητές της πλάκας …Τους φοιτητές εκείνους, που στα χρόνια της αλλαγής του σχεδιασμού έφευγαν κατά χιλιάδες προς τις ΗΠΑ της “επιτυχίας” …Τους φοιτητές της κοινωνιολογίας, των πολιτικών επιστημών, των οικονομικών και της ιστορίας της τέχνης …Των “επιστημών” εκείνων, που “πουλούσαν” οι ΗΠΑ στα κουτορνίθια όλου του Πλανήτη. Όσο “πολεμούσαν” οι Αμερικανοί στο Βιετνάμ, τόσο “σπούδαζαν” οι Ευρωπαίοι στις ΗΠΑ. Όσο στρατιώτες ήταν οι Yankee’s στον πόλεμο, άλλο τόσο επιστήμονες ήταν οι Dude’s στο Κολέγιο …Ξάπλα καί οι δύο, μέχρι να γίνουν εξαρτημένοι.

Πάνω σ’ αυτούς “χτίστηκε” η Νέα Τάξη. Αυτούς πήραν οι τοκογλύφοι και τους “φύτεψαν” στις κοινωνίες, που είχαν ως στόχο. Τους επέστρεψαν σε ένα “καρότσι” επιτυχίας, για να λειτουργήσουν σαν πετυχημένα πρότυπα, που είχαν πάρει τις σωστές αποφάσεις. Οι περισσότεροι από αυτούς με το πτυχίο του Ναρκοκολεγίου προσλήφθηκαν από τις Citibank, Goldman Sachs και άλλες εβραιοεταιρείες και μετά “εμφυτεύτηκαν” στους μηχανισμούς των πατρίδων τους. Μέσω των τραπεζών “αλώθηκαν” οι ευρωπαϊκοί κρατικοί μηχανισμοί. Στις τράπεζες των Εβραίων “φτιάχνονταν” οι ηγέτες και οι αξιωματούχοι, που θα οδηγούσαν την Ευρώπη στην Νέα Τάξη. Με αυτούς μετατράπηκαν τα κράτη σε “ναρκομανείς” των δανείων.

Ας ψάξει κάποιος να δει πόσοι και ποιοι από τους ηγέτες, που σήμερα εξουσιάζουν τους λαούς της Ευρώπης, ήταν προηγουμένως τραπεζοϋπάλληλοι …Δουλικά των Εβραίων. Αυτοί οι “μορφωμένοι” ναρκομανείς, αφού έγιναν υψηλόμισθοι υπάλληλοι όλων των τοκογλυφικών ιδρυμάτων των Εβραίων, έγιναν κοινωνικά πρότυπα …”Βαριά” βιογραφικά και μεγάλες επιτυχίες υπογεγραμμένες από τα αφεντικά. Οι νέοι, που τους “ακολουθούσαν”, δεν ονειρεύονταν μόνον την “επιτυχία” τους, αλλά και τα πάρτι που τη συνόδευαν …Τα πάρτι, όπου η κόκα είχε την τιμητική της …Η “αθώα” κόκα, η οποία απλά έδινε “ενέργεια”, για να παρακολουθείς τα ατελείωτα πάρτι. Αυτοί όλοι είναι εκβιαζόμενοι από τα αφεντικά, που είναι και προμηθευτές τους. Αν κάποιοι εκβιάζουν με λίστες τύπου Siemens, κάποιοι άλλοι εκβιάζουν με λίστες ναρκωτικών.

Η αλλαγή αυτή στην Ευρώπη σήμαινε και την αλλαγή στις υποχρεώσεις των κρατών της. Τα κράτη δεν αντιστέκονταν, εφόσον οι ηγεσίες τους ήταν εκβιαζόμενες από τους τοκογλύφους και τους εμπόρους ναρκωτικών. Το καρτέλ της ηρωίνης έπρεπε να συμπεριλάβει και τους νέους πελάτες στη φύλαξη του αφγανικού “κοιτάσματος”. Γι’ αυτόν τον λόγο μαζί με τους Αμερικανούς στο Αφγανιστάν βρέθηκαν και όλοι οι Ευρωπαίοι …Μέχρι και οι Γερμανοί, που στο υποτιθέμενο Σύνταγμά τους απαγορεύεται η αποστολή στρατευμάτων εκτός της γερμανικής επικράτειας. Ήταν τόσο μεγάλη η ανάγκη, που έπρεπε να παρακαμφθεί το Σύνταγμα …Άλλωστε ήταν αποστολή “ειρήνης” …Για να “σώσουν” τον κόσμο από τα ναρκωτικά πήγαιναν οι Γερμανοί στο Αφγανιστάν.

Έχοντας ισοπεδώσει όλες της άμυνες των λαών, ήταν έτοιμοι να φέρουν εις πέρας το βασικό τους σχέδιο. Ποιο ήταν αυτό; …Η κατάκτηση της Ευρώπης με τον τρόπο που αυτή επιτεύχθηκε στις ΗΠΑ. Όπως οι ιδιώτες τραπεζίτες κατέκτησαν τις ΗΠΑ, έτσι θα κατακτούσαν και την Ευρώπη. Όπως οι ναρκομανείς πολιτικοί των ΗΠΑ δεν σταμάτησαν την εβραϊκή επίθεση εξαγοράς της πατρίδας τους, έτσι έκαναν και οι Ευρωπαίοι συνάδερφοί τους, που ήταν και συμμαθητές τους στα Κολέγια. Ποιος θα σταματούσε την εβραϊκή επίθεση στην Ελλάδα; …Ο Εβραίος ναρκομανής κοινωνιολόγος Γιωργάκης ή ο οικονομολόγος συγκάτοικός του; Γι’ αυτόν τον στόχο “ένωσαν” την Ευρώπη, ώστε να μοιάζει με τις ΗΠΑ και έφτιαξαν και την ΕΚΤ, ώστε να μοιάζει με τη FED. Ποιο ήταν το σχέδιο; Να υπερχρεώσουν τα ευρωπαϊκά κράτη και μετά να πάνε με τη μέθοδο του ΔΝΤ και του Τρίτου Κόσμου και ν’ αρπάξουν τα κράτη από τους λαούς.

Φιλόδοξο σχέδιο, αλλά με δυσκολίες. Έπρεπε να βρουν τρόπο να εγκλωβίσουν τα κράτη και τους λαούς στα δίχτυα τους. Πώς θα τα “φόρτωναν” με χρέη, ώστε μετά να τα απειλούν με “κατάσχεση”; Οι λαοί έχουν Κοινοβούλια, Δικαστικά συστήματα και παρακολουθούν τις καταστάσεις …Η λύση υπήρχε …Δεν θα τους “δάνειζαν”, ώστε να έρθουν σε σύγκρουση με τους μηχανισμούς τους …Θα “επένδυαν” σ’ αυτά …Θα “επένδυαν”, για ν’ αναπτυχθούν …Ακίνδυνα ομόλογα “αγάπης” θα τους έδιναν …”Ναρκωτικά” με πίστωση θα τους έδιναν, για να τα “δοκιμάσουν”.

Όμως, για να τα καταφέρουν αυτά, θα έπρεπε ν’ ανοίξουν την άμυνα της Ενωμένης Ευρώπης. Έπρεπε να βρουν ένα μέλος της, για να την προδώσει …Ένα μέλος με κακή φήμη, αδίστακτο και με κόμπλεξ απέναντι στους άλλους …Ένα μέλος, το οποίο θα έπαιρνε με χαρά τη δωρεάν “δόση” τους, αγνοώντας ότι “υποθηκεύει” με αυτόν τον τρόπο την Ευρώπη …Ένα μέλος, το οποίο θα πήγαινε εύκολα με αυτούς και επίσης εύκολα θα γινόταν εξαρτώμενος από αυτούς. Γιατί απαιτούνταν αυτά τα χαρακτηριστικά; Γιατί απλούστατα οι τοκογλύφοι είχαν αποφασίσει να “παίξουν” με τα ευρωπαϊκά κράτη το παιχνίδι των ναρκωτικών και του Βιετνάμ. Έψαχναν έναν “βετεράνο” εθισμένο ναρκομανή, ο οποίος θα γινόταν “βαποράκι” τους …”Βαποράκι” τους εις βάρος των αδερφών του και των γειτόνων του …Αδίστακτο “Βαποράκι”, που, προκειμένου να εξασφαλίσει τη “δόση” του, θα έκανε τα πάντα εναντίον των πάντων.

Δεν χρειαζόταν να ψάξουν και πολύ. Τον είχαν ήδη έτοιμο τον κομπλεξικό “βετεράνο” στην Ευρώπη. Αυτή ήταν η Γερμανία …Η Δυτική Γερμανία, που εκείνη την εποχή λειτουργούσε σαν “παραπαίδι” του Δυτικού Κόσμου, πλημμυρισμένη από ξένες δυνάμεις κατοχής …Κομπλεξική και κακόβουλη. Αυτήν τη Γερμανία την έβαλαν στο πρόγραμμα “εθισμού”. Το “Βιετνάμ” για τη Γερμανία ήταν η Ενοποίησή της. Την έβαλαν δήθεν στο όραμα της ενοποίησης, για να τη βάλουν να υπερχρεωθεί …Για να συνηθίσει τα “ναρκωτικά” τους.
Το χρήμα μοιάζει με ναρκωτικό. Μάλιστα έχει και την ίδια εθιστική συνέπεια, εφόσον αυτός που το παίρνει —και λύνει με “μαγικό” τρόπο τα προβλήματά του—, τα θέλει κάθε φορά που έχει ανάλογα προβλήματα. Γιατί ήταν ακριβή η ενοποίηση της Γερμανίας; Γιατί, εκτός όλων των άλλων, έπρεπε να εξαγοραστεί από τους Ρώσους το μερίδιό τους στην Ανατολική Γερμανία. Η Δυτική Γερμανία πήρε από τους Εβραίους τοκογλύφους των ΗΠΑ ως δάνειο αυτό το τεράστιο ποσό και ξεπλήρωσε τους Ρώσους, προκειμένου να εγκαταλείψουν την κτίση τους. Υπερφορτώθηκε με χρέη και έγινε “ναρκομανής” …Τεράστια χρέη …Τόσο μεγάλα, που ακόμα και τα σημερινά ελληνικά χρέη μοιάζουν “φιστίκια”.

Αυτά τα χρέη ήταν το ζητούμενο. Γιατί; Γιατί ο εθισμένος “ναρκομανής” θα ήταν πλέον στη διάθεση του “προμηθευτή” του. Τι έκανε αυτός ο προμηθευτής; Έβαλε το “βαποράκι” στο υπέρτατο “τεστ” του ναρκομανή …Το έστρεψε εναντίον του αδερφού του, για να το ελέγξει. Το έβαλε να πουλήσει “ναρκωτικά” στον “αδερφό” του. Αυτό έκανε η Δυτική Γερμανία. Για να εξυπηρετήσει τους δανειστές της, ξεπούλησε σ’ αυτούς την περιουσία της Ανατολικής Γερμανίας …Το τεστ το είχε περάσει με επιτυχία. Ό,τι έκαναν οι βετεράνοι του Βιετνάμ μέσα στις γειτονιές του, θα το έκανε η Γερμανία μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη.

Ο “ναρκομανής” της Ευρώπης θα μετέτρεπε και όλους τους υπόλοιπους σε “ναρκομανείς”. Γιατί; Για να του βγει “τζάμπα” η δική του η “δόση”. Τώρα, που βλέπουμε τη Γερμανία να δανείζεται με 0% επιτόκιο, πρέπει να γνωρίζουμε ότι αυτό συμβαίνει, γιατί οι Ισπανοί —εξαιτίας της— αναγκάζονται και πληρώνουν 7%. Ο νέος πελάτης πληρώνει και τη δόση του παλιού. Αυτό είχε σχεδιαστεί από την αρχή. Οι τραπεζίτες έδωσαν στους Γερμανούς άπειρα χρήματα και αυτοί, μέσω των γερμανικών εταιρειών τύπου Siemens, διέφθειραν τους πάντες. Με ποιον σκοπό; …Να φορτώσουν τα κράτη με χρέη και άρα να τα κάνουν “ναρκομανή” …Να τα σπρώξουν για δάνεια-“ναρκωτικά” στους τοκογλύφους.

Το κόλπο ήταν απλό. Οι τοκογλύφοι έβαζαν τους Γερμανούς να “σπρώχνουν” τους λαούς της Ευρώπης στην “αγκαλιά” των ιδίων, που παρίσταναν τις “Αγορές”. Οι τοκογλύφοι πλήρωναν τους Γερμανούς να διαφθείρουν τις ηγεσίες των ευρωπαϊκών κρατών, προκειμένου ν’ αναζητάνε χρήματα από τις “Αγορές”, δηλαδή από τους ίδιους. “Φόρτωναν” με δική τους ευθύνη τα κράτη, τα οποία δεν θα είχαν ούτε τη μαθηματική πιθανότητα να ξεχρεώσουν τα χρέη τους, χωρίς να ξεπουληθούν τα ίδια …Μιλάμε για τον ορισμό του “απεχθούς” χρέους …Τον ορισμό της απάτης και της τοκογλυφίας, που στοχεύει στην περιουσία του θύματος.

Με αυτόν τον τρόπο έδιναν αξία στα “πέτσινα” ναρκοδολάρια, εφόσον έχτιζαν χρέη, τα οποία υποθήκευαν τα ίδια τα κράτη και τις δημόσιες περιουσίες τους. Άχρηστα χαρτιά με αυτόν τον τρόπο μεταμορφώνονταν σε υπερπολύτιμα κεφάλαια. Χρήματα, τα οποία μαζεύονταν από τον θάνατο, που σκόρπιζαν τα ναρκωτικά στους δρόμους, γίνονταν “υποσχέσεις” για δημόσιο κεφάλαιο σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, πρόκειται για μια “πυραμίδα”, όπου ο πρώτος, που δανείζεται, έχει πιθανότητα να ξεχρεώσει, ενώ οι υπόλοιποι όχι. Οι υπόλοιποι, ανάλογα με το επίπεδο όπου βρίσκονται στην πυραμίδα, αλληλοτρώγονται, προσπαθώντας να σωθεί ο ένας εις βάρος του άλλου.

Γι’ αυτόν τον λόγο σήμερα η Γερμανία θεωρεί τον εαυτό της “σωσμένο” —και δήθεν πουλάει συνταγή “σωτηρίας”— και όλοι οι άλλοι αλληλοσυγκρούονται. Γι’ αυτόν τον λόγο η δήθεν “ανταγωνιστική” Γερμανία δεν φοβάται να “υποσχεθεί” ότι θα αποκαλύψει τα μυστικά της ανταγωνιστικότητας …Λογικό είναι …Δεν κινδυνεύει από τις αποκαλύψεις …Η “σωτηρία” σε αυτήν την περίπτωση είναι θέμα αριθμητικής και όχι θέμα γνώσης. Ο πρώτος που δανείζεται και κάνει οικονομία σε έναν κόσμο “σπάταλο”, είναι σίγουρο ότι θα ξεχρεώσει. Οι άλλοι δεν μπορούν να τον μιμηθούν ό,τι κι αν αναγκαστούν να κάνουν. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τους τελευταίους “επενδυτές” στις “πυραμίδες”.
Όλα αυτά ήταν εξ αρχής σχεδιασμένα να φτάσουν μέσω μιας προοδευτικής κλιμάκωσης στη σημερινή εκρηκτική κατάσταση. Τώρα, που φτάνουμε στο τέλος, τι θα γίνει; …Αυτό το οποίο γίνεται πάντα …Θα αρχίσουν οι έμποροι να κόβουν τις “δόσεις” των “ναρκομανών”, για να τους πάρουν τις περιουσίες …Θα τους ξαναδίνουν “δόσεις” μόνον με τα ανταλλάγματα που πάντα επεδίωκαν …Θα έρθουν οι “μπράβοι” και οι “κλητήρες” των τοκογλύφων, για να αρπάξουν τις πατρίδες των λαών …Θα έρθει το “φαράσι” των τοκογλύφων, για να μαζέψει τα “πτώματα”. Αυτό, που έγινε στις ΗΠΑ, οι οποίες λεηλατήθηκαν από τις εβραϊκές τράπεζες. Αυτό, που έγινε στον Τρίτο Κόσμο, ο οποίος λεηλατήθηκε από τις ίδιες τράπεζες μέσω του δικού τους ΔΝΤ.

Αυτό ακριβώς είναι το ΔΝΤ. Το “φαράσι” των Εβραίων είναι το ιδιόκτητο ΔΝΤ. Αυτό έχει την τεχνογνωσία να “ρευστοποιεί” κράτη και να παραδίδει τα κέρδη στους τραπεζίτες. Αυτό εκπαιδεύει τους οικονομικούς δολοφόνους και τους στέλνει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη, για να λεηλατούν τους λαούς και να τους οδηγούν στην απελπισία. Φτάνοντας, δηλαδή, η κρίση χρέους στην κορύφωσή της, γνωρίζαμε την εξέλιξη του έργου. Οι τοκογλύφοι των ναρκωτικών θα προσπαθούσαν να βάλουν παρανόμως εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης έναν δήθεν διεθνή οργανισμό, ο οποίος ελέγχεται από τους Εβραίους τοκογλύφους …Έναν διεθνή οργανισμό, ο οποίος ελέγχεται από τα αφεντικά του “βαπορακίου” με το όνομα Γερμανία …Αυτός ο οργανισμός ήταν το ΔΝΤ.

Από πού θα έμπαινε το ΔΝΤ στην Ευρώπη; …Από τον πιο αδύναμο “κρίκο” της …Από αυτόν, που τόσο οι “προμηθευτές” όσο και το “βαποράκι” τους θεωρούσαν πως ήταν τους “χεριού” τους …Από τον “ναρκομανή”, που θα είχε τη μικρότερη δυνατότητα αντίδρασης …Από αυτόν, που θα ήταν μόνος στην Ευρώπη και χωρίς ούτε έναν ομόδοξο σύμμαχο …Από αυτόν, που θα μπορούσαν να τον απειλούν με Τούρκους, Σκοπιανούς, Όρκ και Εξωγήινους …Από τη μικρή Ελλάδα …Από την Ελλάδα, που θα πρόδιδαν οι τραπεζίτες της Ευρώπης και οι δικοί της ηγέτες …Οι ηγέτες, οι οποίοι “κατασκευάστηκαν” από τους τοκογλύφους με υποτροφίες στα αμερικάνικα Κολέγια.

Δεν υπάρχει πλέον κανένα μυστικό στην υπόθεση της ελληνικής τραγωδίας. Οι πάντες γνωρίζουν τους πρωταγωνιστές της. Ποιος έλεγχε την Κεντρική Τράπεζα της Ευρώπης, που θα “κρατούσε” ακίνητη την Ελλάδα, για να την πιάσει το ΔΝΤ; Ο Εβραίος Τρισέ. Ποιος έλεγχε το ΔΝΤ εκείνη την εποχή; Ο Εβραίος Στρος Καν; Ποιος ήταν ο “Έλληνας” ηγέτης, που θα τους την παρέδιδε; Ο Εβραίος Γιώργος Παπανδρέου. Ποιος “παγίδευσε” την οικονομία της Ελλάδας; Η εβραϊκή Goldman Sachs. Ποιος έπρεπε να προστατεύσει τα ομόλογά της και δεν το έκανε; Η Τράπεζα της Ελλάδας, που ανήκει στον Εβραίο Ρότσιλντ.

Όλα αυτά τα γνωρίζουν πλέον όλοι. Οι Εβραίοι τοκογλύφοι επιτέθηκαν σε μια μικρή χώρα με τον γνωστό τους τρόπο. Για να εξασφαλίσουν την επιτυχία της δολοφονικής τους πράξης εναντίον ενός τόσο μικρού λαού, έκαναν ό,τι κάνουν πάντα οι τοκογλύφοι. Προσπάθησαν να τον διαβάλουν. Προσπάθησαν να τον απαξιώσουν στα μάτια της παγκόσμιας κοινωνίας …Δεν ήταν αυτοί οι κακοί και άθλιοι τοκογλύφοι …Αυτός ήταν ένας άχρηστος τεμπέλης, που τους “έφαγε” τα λεφτά …Ένας άχρηστος και ανάξιος κληρονόμος καλών γονέων. Ποτέ στην ιστορία των ανθρώπων ένας τόσο μικρός λαός δεν δέχθηκε τόσο μεγάλη δυσφημιστική επίθεση όσο οι σύγχρονοι Έλληνες. Όσο κι αν ψάξει κάποιος, δεν υπάρχει ανάλογο προηγούμενο. Οι Έλληνες είναι στην καθημερινή ατζέντα των πάντων.

Ένας λαός των δέκα εκατομμυρίων χρεώνεται την κακοδαιμονία ολόκληρου του ανθρώπινου “είδους”. Ό,τι και να κάνουν οι ισχυροί αυτού του κόσμου, η “αναφορά” τους έχει να κάνει με την Ελλάδα …Συναντιούνται εκτάκτως οι Ευρωπαίοι ηγέτες των εκατοντάδων εκατομμυρίων πολιτών; …Για την Ελλάδα συζητάνε …Γίνεται η Σύνοδος των G8; …Η Ελλάδα είναι το πρώτο θέμα στην ατζέντα …Γίνεται επαφή μεταξύ Ιαπωνίας και ΗΠΑ για την οικονομία; …Η Ελλάδα εμφανίζεται να τους “ανησυχεί” …Όποιος “μεγάλος” συναντά “μεγάλο”, για την Ελλάδα θα μιλήσει.

Αυτό είναι πρωτοφανές. Δεν έχει ξαναγίνει ένας λαός μικρότερος σε όγκο από μια μεγάλη Πρωτεύουσα να έχει αποσπάσει τόσο μεγάλο μερίδιο ευθύνης για μια παγκόσμια κρίση …Μιλάμε για το φαινόμενο του αιώνα …Άλλη μια εκδοχή της θεωρίας του χάους …Το φαινόμενο της πεταλούδας, που, αν πετάξει στην Κίνα, θα προκληθεί τυφώνας στη Δύση. Κάτι τέτοιο έγινε στην Ελλάδα. Πήρε ένα σουβλάκι παραπάνω ένας Έλληνας και οι Γερμανοί υπολόγισαν ότι, εξαιτίας αυτού του ολέθριου “λάθους”, θα καταρρεύσει η παγκόσμια οικονομία …Έζησαν “πέρα” από τις δυνατότητές τους και πήραν ένα αυτοκίνητο παραπάνω …και κατέστρεψαν την παγκόσμια οικονομία …Με “ύπουλα” δάνεια ξέφυγαν οι Έλληνες από τα 1200 κυβικά και αυτό σκόρπισε την πείνα στην Αφρική …Έβαλαν αεροστεγή γερμανικά κουφώματα στα σπίτια τους και αυτό προκάλεσε την έκρηξη της Φουκοσίμα.

Αντιλαμβανόμαστε πως όλα αυτά είναι τεχνητά και εκ του πονηρού. Οι τοκογλύφοι γνωρίζουν ότι αυτοί οι ίδιοι ευθύνονται για την κατάσταση της Ελλάδας και όχι οι Έλληνες. Γνωρίζουν όμως επίσης ότι, αν κάμψουν την Ελλάδα, θα έχουν κάνει το πιο σημαντικό βήμα για την ολοκλήρωση του σχεδίου τους. Υποθέτουν ότι, επειδή είναι μικρή, είναι και εύκολη στην παγίδευσή της. Η Ελλάδα είναι η πρώτη στην οποία επιτίθενται και επειδή είναι και ιδιόμορφη περίπτωση, θεωρούν ότι είναι ένα μεγάλο “βήμα” προς την επιτυχία τους. Αν τα καταφέρουν στην Ελλάδα, μετά θα επιχειρήσουν τα ίδια και με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους.

Όλα καλά και ωραία τα έφτιαξαν, αλλά μας ήρθαν “αδιάβαστοι” στην ιστορία. Η άσπλαχνη στατιστική της ιστορίας δεν δίνει πιθανότητες επιτυχίας στο εγχείρημά τους. Αυτό, που δεν γνωρίζουν όλοι αυτοί, είναι ότι την Ελλάδα ποτέ δεν τη “χτυπάς” με τόσο αφελή και άγαρμπο τρόπο …Δεν τη “χτυπάς” για τον ίδιο λόγο που δεν χτυπάς το κεφάλι σου ακόμα και σε μια μικρή πέτρα …Εσύ θα πονέσεις. Η Ελλάδα είναι μια μυστήρια κατάσταση …Ένα κουτί της Πανδώρας, που ποτέ δεν ξέρεις τι έχει μέσα του. Ποτέ δεν επιχειρείς να το σπάσεις, γιατί θα βρεθείς προ εκπλήξεων. Η διαβόητη Λαγκάρντ υπέγραψε συμβόλαιο με την αρνητική “αθανασία” μετά από τις εμετικές δηλώσεις της για την Ελλάδα.

Όμως, εκτός από ανιστόρητοι είναι και ανήθικοι. Ποιοι επιτίθενται σήμερα και δυσφημούν την Ελλάδα; Ποιοι κατηγορούν τους Έλληνες για την “ανηθικότητα” του κακοπληρωτή; Ποιοι κατηγορούν το πιο γενναιόδωρο έθνος της ανθρώπινης ιστορίας για απάτη; …Οι Αγγλοσάξονες, οι Γερμανοί και οι Εβραίοι …Οι δυνάμεις των “ηθικών”, που εδώ και δύο αιώνες πνίγουν το ανθρώπινο είδος στην “πρέζα” …Αυτοί, που κονομάνε από τον θάνατο των ανθρώπων …Τα κράτη, που “εμπορεύονται” τον θάνατο …Οι προτεστάντες και οι Εβραίοι …Οι κορυφαίοι της δαρβινικής “εξέλιξης” και οι θεομπαίχτες. Τίτλος τιμής είναι για τους Έλληνες και τον ελληνικό πολιτισμό να τους διαβάλουν και να τους δυσφημούν οι μεγαλέμποροι ναρκωτικών και τα “βαποράκια” τους.

Πλησιάζουμε στο τέλος;

Ο αναγνώστης καταλαβαίνει πλέον τον λόγο που ασχοληθήκαμε με τη δολοφονία του Κένεντι. Μας άφορα άμεσα εκείνη η δολοφονία. Αν πάνω από το πτώμα του δεν τα είχαν “βρει” μεταξύ τους οι κακοποιοί των ΗΠΑ, δεν θα είχαμε στα σημερινά αποτελέσματα. Αν οι αμερικανικές συμμορίες έμπαιναν στη διαδικασία της σύγκρουσης και του μακελειού, θα αλληλοεξουδετερώνονταν και δεν θα τολμούσαν να κάνουν το “κόλπο” του Βιετνάμ — και αυτό θα άλλαζε ολόκληρη την πορεία του Δυτικού Κόσμου.

Σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα υπήρχαν οι βετεράνοι του Βιετνάμ, οι οποίοι έφεραν τα υπερκέρδη των ναρκωτικών και δεν θα είχαμε την πλημμύρα όλου του Πλανήτη με τα ναρκοδολάρια των Ρότσιλντ και Ροκφέλερ. Δεν θα υπήρχαν οι βετεράνοι των Κολεγίων, που θα αναλάμβαναν τις ηγεσίες των ευρωπαϊκών κρατών και θα ήταν έτοιμοι να δανειστούν από τους Εβραίους. Δεν θα είχαμε την “επίθεση” του ναρκοχρήματος από τον Γκρίνσπαν και άρα την εγκληματική ενοποίηση της Γερμανίας, που παρέσυρε την Ευρώπη στα τεράστια χρέη.
Τι δεν θα είχαμε με λίγα λόγια; …Την άλωση του Χριστιανικού Κόσμου από τους Εβραίους τοκογλύφους και τους “ναρκομανείς” δούλους τους. Αυτό το εγχείρημα όμως δεν είναι και τόσο εύκολο να ολοκληρωθεί, όσο ισχυροί κι αν είναι οι τοκογλύφοι …Είναι επικίνδυνο και για τους ίδιους. Ο χριστιανικός Οίκος, όσο κι αν μας φαίνεται παράξενο, δεν είναι δημόσιος …Είναι ιδιωτικός …Ανήκει στον Κύριο …Αυτός ο Κύριος τον Δημιούργησε και Αυτός όρισε τους διαχειριστές, οι οποίοι θα τον διαχειρίζονται μέχρι να “Επιστρέψει”.

Μπορεί αυτός ο Κύριος να είναι ο Υιός του Θεού και να τον παραχώρησε ως δωρεά σε όλους τους ανθρώπους, αλλά στο νομικό επίπεδο ο Οίκος αυτός είναι “Ιδιωτικός”. “Οίκος του Θεού” ονομάζεται και έτσι αναγνωρίζεται από τους πιστούς …”Ιδιωτικός” Οίκος, που παρέχεται δωρεάν στους πιστούς να τον χρησιμοποιούν και όχι λαϊκή “απαλλοτρίωση”, που ανήκει στους πιστούς …Υποχρεωτικά “ιδιωτικός” και όχι δημόσιος …όχι επειδή αυτό συμφέρει τον Κύριο, αλλά επειδή αυτό συμφέρει το ποίμνιο …”Ιδιωτικός”, για να μην μπορεί ν’ αποτελεί νόμιμη “λεία” του κάθε πονηρού Εβραίου τοκογλύφου …”Ιδιωτικός”, για να μπορεί ο Κύριος να τιμωρεί όποιον επιχειρεί να τον αφαιρέσει από τα παιδιά Του. Δεν μεταβιβάζεται η κυριότητα στους ανθρώπους, για να μην την “απολέσουν” από άλλους ανθρώπους.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι αυτός, ο οποίος επιχειρεί να αλώσει τον χριστιανισμό, στην πραγματικότητα αμφισβητεί τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα του Κυρίου …Τα δικαιώματα του απόντος Κυρίου, τα οποία θεωρητικά θα έπρεπε να τα υπερασπίζονται οι δούλοι Του …Οι νόμιμοι και απόλυτα αρμόδιοι και βέβαια διάσημοι δούλοι Του …Σήμερα ο χριστιανικός κόσμος λεηλατείται και αυτοί οι δούλοι δεν αντιδρούν …Οι υπόλογοι στον Κύριο και κατά τον “νόμο” υπεύθυνοι δεν αντιδρούν …Αυτοί, που όταν δεν σπεύδουν να προστατεύσουν τους πιστούς, εγκληματούν απέναντι στον Κύριο.

Γι’ αυτά, δηλαδή, που συμβαίνουν, περισσότερη ευθύνη έχουν αυτοί οι οποίοι δεν αμύνονται, παρά αυτοί οι οποίοι επιτίθενται. Λέμε για παράδειγμα για τους προτεστάντες και τη στάση τους απέναντι στον χριστιανικό κόσμο, αλλά αυτά όλα είναι προς ενημέρωση των πάντων για τις ενέργειές τους. Δεν τούς καταλογίζουμε ειδικές ευθύνες σε σχέση με τους πιστούς των υπολοίπων δογμάτων. Δεν μας ενδιαφέρει αν αυτοί που ενεργούν είναι προτεστάντες και όχι καθολικοί ή ορθόδοξοι. Στην πραγματικότητα ό,τι κι αν κάνουν, ακόμα και εις βάρος του χριστιανικού κόσμου, δεν φταίνε σε τίποτε, γιατί δεν είναι υπεύθυνοι για τις πράξεις τους. Έχουν το ακαταλόγιστο του “ανηλίκου”, που μπορεί να παρασυρθεί. Ανήκουν στο επίπεδο του ανεύθυνου πιστού και αυτό τους προστατεύει. Υπεύθυνοι για την άμυνα του Οίκου είναι αυτοί, οι οποίοι τους επιτρέπουν να συνεργάζονται με ξένους εις βάρος των νομίμων ιδιοκτητών.

Υπεύθυνοι είναι οι αρχηγοί των κυρίαρχων χριστιανικών δογμάτων …Των δογμάτων, που μάλιστα έχουν έρθει σε σύγκρουση μεταξύ τους για το ποιος θα είναι ο “πρώτος” τη τάξη υπεύθυνος για τη διαχείριση του Οίκου. Οι προτεστάντες θεολογικά δεν έπαψαν ποτέ να είναι καθολικοί …”Απείθαρχοι”, αλλά καθολικοί. Αυτοί, λοιπόν, οι οποίοι επί αιώνες ανταγωνίζονταν μεταξύ τους για την πρωτοκαθεδρία στη διαχείριση, τώρα, που χρειαζόταν να αμυνθούν, δείχνουν “κοιμισμένοι”. Ο άχρηστος Γερμανός της Ρώμης βλέπει τον χριστιανικό Οίκο να λεηλατείται και δεν σταματάει τις εξελίξεις. Βλέπει το ποίμνιό του να το φορτώνουν με “χρέη” οι τοκογλύφοι και δεν το προστατεύει. Βλέπει τους πολίτες να αυτοκτονούν από την αδυναμία τους ν’ ανταπεξέλθουν και δεν τους βοηθά.

Είναι όμως τόσο αδιάφορος για τα δεινά των ανθρώπων; Δεν ενδιαφέρεται για κανέναν; Όχι βέβαια. Ο ποιμένας του ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων, που υποφέρουν, για ποιους ανθρώπους εξέφρασε πρόσφατα το ενδιαφέρον του; …Για τους Κουβανούς του Μαϊάμι. Γιατί; Γιατί προφανώς αυτοί ενδιαφέρουν τους τοκογλύφους, που ελέγχουν τον Πάπα. Είναι προφανές ότι κάποιοι μυρίστηκαν “ψητό” στην Κούβα της μετά Κάστρο εποχής και βιάζονται να επαναπατρίσουν σ’ αυτήν τους έμπειρους Λατίνους. Τα αφεντικά του Πάπα προφανώς ενδιαφέρονται για την Κούβα και έβαλαν τον υπάλληλό τους να θέσει το θέμα στον Κάστρο.

Την ίδια ανικανότητα και αδιαφορία συναντά κάποιος και από τον “ανταγωνιστή” του. Ο επίσης άχρηστος Έλληνας της Νέας Ρώμης είναι κι αυτός άπιστος απέναντι στον Κύριο. Παριστάνει τον “Οικολόγο” με τα χρήματα των τοκογλύφων και άρα των ναρκωτικών …Ενδιαφέρεται για το “περιβάλλον”. Η Ελλάδα και ο ελληνισμός διασύρεται παγκοσμίως και αυτός δεν προστατεύει κανέναν. Απλοί άνθρωποι προσπαθούν ν’ αντιμετωπίσουν την άθλια Λαγκάρντ και αυτός δεν ασχολείται καν …Τις αρκούδες να μην “προσβάλεις” …Τους Έλληνες ελεύθερα. Φτωχοί Έλληνες καθημερινά αυτοκτονούν, εξαιτίας των τοκογλύφων και αυτός δεν στρέφεται εναντίον τους, όπως έκανε ο Κύριός του. Λεηλατείται η πατρίδα και άρα η κληρονομιά των Ελλήνων και αυτός δεν εμποδίζει τους κλέφτες. Δεν σπεύδει να προστατεύσει αυτούς, που ο Κύριός του θεώρησε απαραίτητους για τη Δόξα του Υιού του Ανθρώπου.

Γιατί τα λέμε αυτά; Γιατί αναφερόμαστε στην “ιδιοκτησία” του Θεού και στους δύο παντελώς άχρηστους και προδότες αρχιδούλους Του; Μήπως είμαστε οι “συμβολαιογράφοι” του Θεού; Έχει ανάγκη ο Θεός από εμάς, για να προστατεύσει ή να ορίσει την περιουσία Του; Όχι βέβαια. Αυτό το κάνουμε, για να διευκολύνουμε τον αναγνώστη στην κατανόηση των πραγμάτων. Τον βοηθάμε να δει πιο “μπροστά” από τη σημερινή πραγματικότητα. Πώς; Δείχνοντάς του το μέλλον με εικόνες από το παρελθόν. Προσπαθούμε να θυμίσουμε στον Έλληνα αναγνώστη την πιο γνωστή “ιστορία” του γένους του …Να του θυμίσουμε ότι από τα αρχαία χρόνια οι Έλληνες θεωρούσαν εξόχως “ανθυγιεινό” να εισβάλουν και να λεηλατούν Οίκους απόντων Κυρίων …Ειδικά Οίκους πανίσχυρων και πονηρών Κυρίων.

…Να τους θυμίσουμε αυτά, τα οποία πρέπει πάντα να γνωρίζουν και τα οποία αγνοεί, για παράδειγμα, ο Σόιμπλε, όταν, κρυφογελώντας, υποτιμά τους σύγχρονους Έλληνες. Όταν θεωρεί ασφαλές να τους προσβάλει και να τους λεηλατεί μέσα στο σπίτι τους, επειδή κατά τη γνώμη του είναι πολύ “παλιά” η ελληνική δόξα και οι σύγχρονοι Έλληνες “ορφανοί” …Ένας βάρβαρος, που εξευτελίζει ολόκληρα χριστιανικά κράτη και όχι μόνον την Ελλάδα …Ένας άθλιος άρπαγας με τέτοια αντίληψη για έναν απόντα Κύριο, δεν τους θυμίζει τα “μακρινά” Έπη; Σε τι διαφέρει η σημερινή κατάσταση με αυτήν που περιγράφουν τα Έπη;

Έχουμε έναν “ιδιόκτητο” Οίκο ενός απόντα Κυρίου …Ενός πανίσχυρου και απόντα Κυρίου. Ταυτόχρονα έχουμε άθλιους και ανίκανους δούλους, οι οποίοι δεν στέκονται στο επίπεδο των ρόλων τους …Δούλους, οι οποίοι προδίδουν τον Κύριό τους και είναι προφανές ότι συνεργάζονται με ξένους εισβολείς εις βάρος τόσο του Κυρίου όσο και των “παιδιών” Του, που είναι οι χριστιανοί …Όλοι οι χριστιανοί ανεξαιρέτως. Μέσα σε αυτόν τον Οίκο, ο οποίος ανήκει στον Κύριο και αποτελεί δωρεά στα παιδιά Του, υπάρχουν ξένοι διεκδικητές, που κάνουν τα αίσχη …Ξένοι, που λεηλατούν τους πάντες. Αδικούν τους ιδιοκτήτες. Αδικούν τους κληρονόμους και έχουν πνίξει τους πάντες στην πρέζα.

Βλέπουμε ότι εντός του χριστιανικού κόσμου τα ιδιωτικά συμφέροντα έχουν γιγαντωθεί τόσο πολύ, που έχουν ξεφύγει πέρα από κάθε έλεγχο …Υπάρχουν κοινοί θνητοί άνθρωποι με ισχύ επιβολής της άποψής τους μεγαλύτερη από θρησκευτικούς ηγέτες …Υπάρχουν κοινοί θνητοί άνθρωποι με δυνατότητα άσκησης εξουσίας πάνω σε ανθρώπινα σύνολα μεγαλύτερη από θρησκευτικά δόγματα …Υπάρχουν κοινοί θνητοί άνθρωποι με οικονομική δύναμη μεγαλύτερη από νόμιμα κράτη …Υπάρχουν κοινοί θνητοί άνθρωποι, οι οποίοι έχουν την απαίτηση να “σχεδιάσουν” τον κόσμο σαν να ήταν ιδιοκτησία τους …Να σχεδιάσουν τον χριστιανικό κόσμο σαν να τους ανήκει.

…Ιδιώτες, όπως είναι ο Ρότσιλντ ή ο Ροκφέλερ …Ιδιώτες, που, όπως είδαμε και στο κείμενό μας, στην αναζήτηση του κέρδους δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα …Ιδιώτες, που ο λόγος τους είναι ισχυρότερος και από τα Συντάγματα των πιο ανεπτυγμένων χωρών. Ιδιώτες, που διορίζουν δικτάτορες και βασανίζουν ανθρώπους …Ιδιώτες, που πλουτίζουν, πνίγοντας το ανθρώπινο είδος στα ναρκωτικά …Ιδιώτες, που όλοι μαζί ενεργούν σαν μια συμμορία και φιλοδοξούν να αλλάξουν τη λειτουργία του χριστιανισμού
Αυτοί οι ιδιώτες είναι, που λειτουργούν ως εισβολείς “μνηστήρες” μέσα στον Οίκο του Κυρίου …”Μνηστήρες” πλούσιοι σαν κύριοι, αλλά μέσα σε ξένο Οίκο …Αμύθητα πλούσιοι, αλλά “άστεγοι”, εφόσον δεν είναι ούτε θρησκευτικοί ηγέτες ούτε αυτοκράτορες με δικό τους Οίκο …Κακοπροαίρετοι “επισκέπτες”, εφόσον παριστάνουν τους κοινούς χριστιανούς, αλλά έχουν την απαίτηση να αποφασίζουν οι ίδιοι για την τύχη του χριστιανισμού και των χριστιανών …Δόλιοι “ευεργέτες”, εφόσον με τις ψευτοδωρεές τους θέλουν να αφαιρέσουν την κυριότητα του Οίκου από τους ιδιοκτήτες του.

Αυτοί οι πανίσχυροι ιδιώτες, οι οποίοι μαζεύονται στις διάφορες Λέσχες τύπου Μπίλντεμπεργκ και απεργάζονται σχέδια εις βάρος του απόντα Κυρίου και της Οικογένειάς Του, σύντομα θα κληθούν να δώσουν εξηγήσεις. Ο αναγνώστης μπορεί από τώρα να είναι βέβαιος ότι όλοι αυτοί θα κλάψουν μέχρι να στερέψουν τα δάκρυά τους …Όλοι μαζί θα κλάψουν …Δούλοι και εισβολείς …Άπιστοι δούλοι και άπληστοι εισβολείς …Άχρηστοι δούλοι και δανειστές εισβολείς …Αυτοί, που μας φόρτωσαν “χρέη” και θέλουν τώρα να μας τα πάρουν όλα, γιατί τους “χρωστάμε” …Αυτοί που μας έκαναν δήθεν “δώρα”, αλλά στόχευαν τον Οίκο μας. Ο Κύριος “επιστρέφει” και θα τους “ξεπληρώσει” με το παραπάνω …”Τόκοι” πολλοί τους περιμένουν …Μερικούς και “πανωτόκια”.

Η ανθρωπότητα θα βγει από το “σκοτάδι”. Θα ξεφύγει από τα χρέη, τη θλίψη και την εξάρτηση. Είναι αδύνατον το ανθρώπινο είδος να αφεθεί στα χέρια των τοκογλύφων και των εμπόρων ναρκωτικών, που σήμερα κυβερνούν τον κόσμο. Είναι αδύνατον να αφεθεί να παραπαίει και να αργοπεθαίνει μέσα στη φτώχεια και την αθλιότητα. Είναι θέμα χρόνου να αποδειχθεί με τον πιο απόλυτο τρόπο η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Ο άνθρωπος δεν είναι ορφανός. Θα βοηθηθεί από τον Πατέρα του. Τώρα, στην πιο σκοτεινή περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας, απαιτείται πίστη και υπομονή …Ελάχιστη υπομονή, γιατί ήδη έχει αρχίσει να “ξημερώνει” …Ο εφιάλτης τελειώνει.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Δημιουργός της θεωρίας του ΥΔΡΟΧΟΟΥ