ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ-ΟΙ ΕΡΠΕΤΟΕΙΔΕΙΣ ΦΥΛΕΣ

Πολλές από τις ιστορίες που σχετίζονται με τις εξερευνήσεις υπόγειων σπηλαίων και στοών αναφέρουν συναντήσεις με «ερπετοειδή» όντα, τα οποία μοιάζουν με τους ανθρώπους, στέκονται όρθια κ.λ.π., αλλά το δέρμα τους και άλλα χαρακτηριστικά τους είναι ερπετικής μορφής. Τα ίδια όντα ανακαλύπτουμε σε πάρα πολλές συναντήσεις με ιπταμένους δίσκους.



Φαίνεται έτσι να υπάρχει κάποιου είδους σύνδεση ανάμεσα στους ιδιοκτήτες των ιπταμένων 
δίσκων και τους κατοίκους αυτών των υπόγειων περιοχών.
Ο Στάιγκερ, ένας από τους σημαντικούς συγγραφείς και ερευνητές των UFO, αναφερόμενος

στις προθέσεις των ιδιοκτητών των ιπτάμενων δίσκων στο βιβλίο Οι Ιπτάμενοι ίσκοι Είναι

Εχθρικοί, που έγραψε το 1967 με την Τζόαν Γουάιτνουρ, παρατηρεί τα εξής:

Ορισμένοι οπαδοί των ιπτάμενων δίσκων που περιμένουν τους αδελφούς τους από το διάστημα

να τους φέρουν μια πίτα από τον ουρανό συνεχίζουν να κάνουν κηρύγματα ότι οι ιπτάμενοι

δίσκοι έχουν έλθει για να φέρουν την αστρική σωτηρία σε ένα συνταρασσόμενο κόσμο. Οι

αυτοδιορισμένοι λειτουργοί που κηρύττουν αυτό τον ασυνήθιστο είδος ευαγγελισμού αγνοούν το

γεγονός ότι δεν μπορούν να θεωρηθούν όλοι οι «δίσκοι» φιλικοί. Αντίθετα, πολλοί από αυτούς

αποδεικνύονται εχθρικοί. Υπάρχει ένα πλήθος καλά τεκμηριωμένων περιπτώσεων όπου τα

UFO υπήρξαν υπεύθυνα για εγκλήματα, επιθέσεις, κάψιμο με άμεση ακτινική εστίαση, ασθένεια

ακτινοβολίας, απαγωγές, καταδιώξεις αυτοκινήτων, επιθέσεις σε σπίτια, εκρήξεις σταθμών

παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, παράλυσης, μυστηριωδών αποτεφρώσεων και καταστροφές

αεροσκαφών. Δεκάδες αξιοσέβαστοι μάρτυρες ισχυρίζονται ότι έχουν δει εξωγήινους να

φορτώνουν στα διαστημόπλοιά τους δείγματα από τη γη, μαζί με ζώα, χώμα, βράχους, νερό και

αγωνιζόμενα έντονα (να ξεφύγουν) ανθρώπινα όντα.

Ο Στάιγκερ πίστευε επίσης ότι οι οντότητες που συναντούσαν οι περισσότεροι «επαφικοί»

δεν ήσαν μόνο εχθρικές, αλλά και μη ανθρώπινες- μιας «ερπετοειδούς» ή «σαυροειδούς»

φύσης. Στη δημοφιλή βιντεοταινία του Η Αλήθεια για τα UFO, στην οποία όμως αλλάζει

κάπως το τόνο του σχετικά με τη φύση αυτών των ερπετικών όντων και υποθέτει τώρα ότι

δεν είναι τόσο κακά όσο τα παρουσίασε αρχικά, δηλώνει τα εξής:

Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 παρουσίασα την υπόθεσή μου ότι ο λόγος που οι περισσότεροι

ουφοναύτες μοιάζουν με ερπετοειδείς ή αμφιβιοειδείς ανθρωποειδείς μπορεί να είναι γιατί έτσι

ακριβώς είναι, πολύ δηλαδή εξελιγμένα όντα ενός ερπετοειδούς ή ημι-υδρόβιου είδους. Μια

προκλητική θεωρία είναι ότι οι δεινόσαυροι στη πραγματικότητα δεν εξαφανίσθηκαν, αλλά

«εξελίχθηκαν» σε ένα ανθρωποειδές ον που τράβηξε τελικά τη πορεία του, ή καταστράφηκε σε

μια καταστροφή τύπου Ατλαντίδας…

Είχα αναπτύξει αυτή την υπόθεση σημαντικά, …έτσι ευχαριστήθηκα όταν έμαθα ότι ο Ντέιλ

Ράσελ και ο Ρον Σήγκουεν του «Εθνικού Μουσείου Φυσικών Επιστημών» του Καναδά στην

Οτάβα είχαν διατυπώσει από έμπνευση το μοντέλο ενός ανθρωποειδούς δεινόσαυρου

(Στενονυχόσαυρου Εκουάλους). Ο Στενονυχόσαυρος σύμφωνα με τον Ράσελ είχε ένα μεγάλο

εγκέφαλο και μάτια με επικαλυπτόμενα οπτικά πεδία (αίσθηση βάθους). Οι 40 κιλών αυτοί

δεινόσαυροι περπάταγαν πάνω σε δύο πόδια και φαίνεται πως είχαν ένα ιδιαίτερα αντίθετο

αντίχειρα στο τριών νυχιών χέρι τους. Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας επιστημονικής σκέψης ήταν

ένα εκπληκτικά ανθρωποειδές πλάσμα που ο Ράσελ ονομάζει “0εινοσαυροειδές”. Το πλάσμα

αυτό στέκεται σε ύψος 1,4 μέτρων, έχει ένα μεγάλο, θολωτό κεφάλι, γκρίζο δέρμα και κίτρινα

ερπετικά μάτια. Πιθανά να είχε αυτιά παραδέχθηκε ο Ράσελ, αλλά το αποτέλεσμα θα το έκανε

να φαίνεται πάρα πολύ ανθρώπινο. Όπως και να είναι, αυτός ο δεινόσαυρος που εκτίθεται στο

«Εθνικό Μουσείο Φυσικών Επιστημών» του Καναδά ταιριάζει σχεδόν πλήρως στις περιγραφές

των ουφοναυτών που δίνονται από χιλιάδες ανθρώπους σε όλο το πλανήτη οι οποίοι έχουν

αναφέρει στενές επαφές….

Στο βιβλίο του Οι Απαγωγείς των UFO’ ο Στάιγκερ προσθέτει επίσης τα εξής για τα

χαρακτηριστικά αυτών των «εξωγήινων»:

Στις περισσότερες περιπτώσεις συναντήσεων με εξωγήινους οι ουφοναύτες περιγράφηκαν να

έχουν ύψος 1,5 μέτρα και να φορούν μια σφιχτοδεμένη στολή. Το δέρμα τους ήταν γκρίζο ή

γκριζοπράσινο και χωρίς μαλλιά. Το πρόσωπό τους κυριαρχείτο από τα μεγάλα μάτια τους με

τις συνήθως φιδοειδείς σχισμές στις κόρες τους. Αυτοί δεν είχαν διακριτά χείλια αλλά μόνο

ευθείες γραμμές για στόματα. Σπάνια περιγράφηκαν με μύτες, το πολύ μικρές και κοντές. Συχνά

όμως οι μάρτυρες είδαν μόνο ρουθούνια, στο ίδιο σχεδόν επίπεδο με το λείο τους πρόσωπο.

Μερικές φορές ένας μάρτυρας ανέφερε την ύπαρξη μυτερών αυτιών, αλλά σε πολλές

περιπτώσεις σχολίαζαν την απουσία διακριτών αυτιών πάνω στο μεγάλο, στρογγυλό κεφάλι

τους. Επανειλημμένα επίσης οι μάρτυρες περιέγραψαν το έμβλημα ενός ιπτάμενου ερπετού σε

ένα επίρραμα πάνω στον ώμο τους, ένα σήμα, ένα μετάλλιο, ή ένα κράνος.

Το Αμερικανικό ετήσιο περιοδικό Nevada Aerial Research Jurnal επανετύπωσε το καλοκαίρι

του 1989 ένα άρθρο μιας εφημερίδας του Μπέρκλεϋ της Καλιφόρνια που αναφέρθηκε και

αυτή στις απόψεις του Ράσελ:

Ο Ντέιλ Ράσελ, διευθυντής των απολιθωμάτων των σπονδυλωτών ζώων στο Εθνικό Μουσείο

του Καναδά στην Οτάβα, έχει δημιουργήσει μια θεωρία ότι θα μπορούσαν να είχαν αναπτυχθεί

ευφυείς ζωικές μορφές από τα μεγάλα ερπετά που περιπλανιόντουσαν τους αρχαίους καιρούς

πάνω στη γη.

Ο Ράσελ ονομάζει το φανταστικό πλάσμα του «0εινοσαυροειδές», το οποίο θα φαινόταν σαν

ένα άτριχο, γκριζωπού δέρματος ερπετό με ένα διογκωμένο κρανίο, φωτεινά γατίσια μάτια και

χέρια με τρία δάκτυλα.

Τα αμφίβια εξελίχθηκαν σε ένα ανθρωποειδές είδος το οποίο ανέπτυξε τελικά ένα πολιτισμό,

που έκανε τη πορεία του ή καταστράφηκε σε μια καταστροφή σαν της Ατλαντίδας — όταν

ακριβώς είχε αρχίσει να εξερευνά τα εξωγήινα σύνορα. Οι ουφοναύτες λοιπόν μπορεί να είναι

οι απόγονοι των επιζησάντων φυλών του αμφίβιου αυτού πολιτισμού που επέστρεψαν από τη

διαστημική αποικία τους για να παρακολουθήσουν το τωρινό κυρίαρχο είδος πάνω στο πατρικό

πλανήτη.

Το ίδιο θέμα εμφανίσθηκε και στη Αμερικανική ντοκουμενταρισμένη σειρά τεσσάρων μερών

«Ο Δ εινόσαυρος» με παρουσιαστή τον Γουώλτερ Κρόνκαϊτ. Αυτό το πρόγραμμα περιέγραψε

επίσης τη δυνατότητα ορισμένες ομάδες αρχαίων σαυροειδών να έχουν εξελιχθεί ή

μεταλλαχθεί σε ανθρωποειδείς σαυροειδείς. Σε μια επισκόπηση της σειράς ο Ντέιβιντ

Νόρμαν δήλωσε:

Το 1982 ο Δρ. Ντέιλ Ράσελ του Βασιλικού Μουσείου του Καναδά στην Οτάβα ασχολήθηκε με

ένα μισοσοβαρό νοητικό πείραμα. Αυτός είχε περιγράψει ένα μικρό, πολύ αρπακτικό, σβέλτο

δεινόσαυρο που προήλθε από τον Στενονυχόσαυρο του τέλους της κρητιδικής περιόδου, ο

οποίος είχε έναν ασυνήθιστα μεγάλο εγκέφαλο, μεγάλα στερεοσκοπικά μάτια και αρπακτικά

χέρια. Ο ίδιος στοχάσθηκε πάνω στο τι θα μπορούσε να είχε συμβεί σε αυτούς τους

δεινόσαυρους, αν δεν είχαν εξαλειφθεί. Η απάντησή του ήταν ότι ο «δεινοσαυροειδής»: ένας

δεινόσαυρός με τρία νύχια στα χέρια του, τρία δάκτυλα ποδιών, ένα μεγάλο εγκέφαλο, όρθιος

και χωρίς ουρά .

Ο Νόρμαν περιέγραψε επίσης τη σχεδόν ανθρώπινη ιδιότητα του χεριού ενός ιδιαίτερου

σαυροειδούς κλάδου, του Ιγκουανόδονου:

…Το ευλύγιστο πέμπτο δάκτυλο κινείται σαν ένας ανθρώπινος αντίχειρας για το άρπαγμα

αντικειμένων, ενώ τα μεσαία τρία του δάκτυλα είναι ικανά για μια μικρή κάμψη. Ό μεγάλος σα

στιλέτο αντίχειρας του Ιγκουανόδονου θα ήταν ένα καταστροφικό όπλο. Η οξεία αιχμή, μαζί με

τη δύναμη του μπροστινού άκρου θα μπορούσε να διατρυπήσει το σκληρότερο δέρμα.

Αν είναι να πιστεύσουμε τους χιλιάδες μάρτυρες που έχουν αναφέρει τέτοια πλάσματα στη

διάρκεια συναντήσεών τους με UFO, τότε θα μπορούσαμε εύλογα να ρωτήσουμε «από που

προέρχονται αυτά τα όντα;». Η άποψη του Μπραντ Στάιγκερ είναι ότι προέρχονται από τη γη.

Παρόλα αυτά στη διάρκεια των αιώνων οι άνθρωποι της επιφάνειας δεν είχαν ιδιαίτερες