Μέσα σε μια κοινωνία που μαστίζεται από την οικονομική κρίση, την ανεργία, την άσκοπη υπερκατανάλωση, την ατονία των παραδοσιακών αξιών και θεσμών, την μαζοποίηση με αποτέλεσμα την κατάργηση της ατομικής βούλησης, την αυξημένη εξειδίκευση με αποτέλεσμα την μείωση της χαράς της δημιουργικής πρωτοβουλίας, τα πάντα καταλήγουν σε ένα πολύ σημαντικό και σκληρό αποτέλεσμα, το οποίο δεν είναι άλλο από το στοιχείο της αποξένωσης.
“Παρασκευή 22/11/13. Πλατεία Αμερικής, παράδρομος Σκαλιστήρη, φούρνος γειτονιάς: ενα παληκάρι 16 χρονών (όπως αποδείχθηκε αργότερα) μπαίνει μέσα και ευγενικά ζητάει από τον φούρναρη κάτι να φάει γιατί έχει μέρες.Ο φούρναρης σπεύδει να του δώσει τις δύο τελευταίες τυρόπιτες.Το παιδί κάθεται στο κατώφλι και με βουλιμία τρώει και τις δύο. Δευτερόλεπτα μετά αφήνει εκεί στο κατώφλι του φούρνου την τελευταία του πνοή. Είχε πολλές μέρες τελικά να φάει και ο εξασθενημένος του οργανισμός δεν άντεξε”.
Αυτό, λοιπόν, το παραπάνω περιστατικό που έτσι ατόφιο κατεγράφη σχεδόν όλα τα sites, είναι ένα απο τα πολλά περιστατικά που συμβαίνουν κάθε σχεδόν μέρα στην κοινωνία μας. Αυτό είναι και μια απόδειξη της ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ στην οποίο έχουμε περιπέσει άπαντες, διότι εμείς οι άνθρωποι οι ίδιοι έχουμε χάσει πλέον την αίσθηση του χρέους ως προς την κοινωνία αλλά και τους συνανθρώπους μας, αισθανόμαστε σαν ξένοι ο ένας με τον άλλον. Όλοι πλέον κοιτάμε το συμφέρον και το τι μπορούμε να κερδίσουμε (συνήθως υλικό) απο τους άλλους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα εμείς οι άνθρωποι των βιομηχανικών κυρίως αστικών κέντρων, να αισθανόμαστε πολλές φορές ανώνυμοι μέσα σε αυτήν την κοινωνία και να μην μας ενδιαφέρει καθόλου το τι κάνει ο άλλος που είναι δίπλα μας. Με λίγα λόγια κάνουμε μια χαρά αυτό το οποίο μας προτρέπουν να κάνουμε, μέσα από την επιρροή που ασκούν και την δύναμη που έχουν, οι επικυρίαρχοι αυτού του Κόσμου.
Είμαστε όλοι υπεύθυνοι σε αυτό. Παρόλο που είναι πολύ δύσκολο κι επίπονο, ας προσπαθήσουμε να αλλάξουμε κάτι επιτέλους, διότι αν δεν αλλάξουμε εμείς δυστυχώς, έστω στον βαθμό που είναι εφικτό, δεν πρόκειται ποτέ να χτυπήσουμε αυτόν τον οδοστρωτήρα που λέγετε Νέα Παγκόσμια Τάξη και Παγκοσμιοποίηση… Θα παραμείνουμε τα πειθήνια δουλοπρεπή εργαλεία στα χέρια των αγορών, των τραπεζών και των λεγόμενων think tanks του πλανήτη. Και μην γελιέστε, κανείς από σας δεν πρόκειται να ξεφύγει – για κάθε όνομα υπάρχει ένας αριθμός που αντιστοιχεί στην ύπαρξη ενός ανθρώπου. Κι όταν οι άνθρωποι θα έχουν γίνει αριθμοί, η κατανάλωση των ανθρώπων δεν θα τίθεται ως ζήτημα στα τηλεοπτικά πάνελ, αλλά θα βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη και κανείς δεν θα μπορεί να κάνει κάτι γι’ αυτό!
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek