Διαφημίσεις

Καθώς διαβάζετε αυτές τις γραμμές, το πιθανότερο είναι ότι πιστεύετε ότι αυτό το γεγονός συμβαίνει ΑΥΤΗ τη στιγμή. Ακριβώς τώρα! Ετούτη η στιγμή μοιάζει σπουδαία. Είναι πραγματική. Όσο κι αν αναπολείτε το παρελθόν ή έχετε προσμονή για το μέλλον, ζείτε στο παρόν! Φυσικά η στιγμή στην οποία διαβάσατε την προηγούμενη πρόταση δεν υπάρχει πια. Αυτή η πρόταση που διαβάζετε τώρα, ναι! Με άλλα λόγια φαίνεται ότι ο χρόνος ρέει υπό την έννοια ότι το παρόν συνεχώς ενημερώνει τον εαυτό του.

Έχουμε μια βαθιά διαίσθηση ότι το μέλλον είναι ανοιχτό μέχρι να γίνει παρόν και ότι το παρελθόν είναι οριστικό. Καθώς ο χρόνος ρέει, αυτή η δομή του οριστικού παρελθόντος, του άμεσου παρόντος και του ανοιχτού μέλλοντος μεταφέρεται προς τα εμπρός στο χρόνο. Αυτή η δομή έχει ενσωματωθεί στη γλώσσα, στη σκέψη και στη συμπεριφορά μας. Ο τρόπος που βιώνουμε τη ζωή μας κρέμεται από αυτή τη δομή. Παρόλα αυτά, όσο φυσιολογικός μοιάζει αυτός ο τρόπος σκέψης, διαπιστώνουμε ότι δεν ανταυγάζεται στην επιστήμη.

Οι εξισώσεις της φυσικής δεν μας λένε ποια γεγονότα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή· μοιάζουν περισσότερο με ένα χάρτη ο οποίος στερείται ενός «φάρου» για την υπόδειξη της «τωρινής μας θέσης». Η παρούσα στιγμή δεν υπάρχει στο εσωτερικό τους και συνεπώς ούτε η ροή του χρόνου. Επιπροσθέτως, οι θεωρίες της σχετικότητας του Αϊνστάιν προτείνουν ότι όχι μόνο δεν υπάρχει ένα μοναδικό παρόν αλλά επίσης ότι και ότι όλες οι στιγμές είναι ισοδύναμες.

Σε θεμελιακό επίπεδο, το μέλλον δεν είναι πλέον ανοιχτό σε σχέση με το παρελθόν. Το κενό ανάμεσα στην επιστημονική κατανόηση του χρόνου και της καθημερινής αντίληψης του χρόνου έχει προβληματίσει τους στοχαστές σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας. Έχει μάλιστα διευρυνθεί καθώς οι φυσικοί έχουν αφαιρέσει το χρόνο από τα περισσότερα χαρακτηριστικά στα οποία τον αποδίδουμε συνήθως. Τώρα, το χάσμα ανάμεσα στο χρόνο της φυσικής και στο χρόνο της εμπειρίας καταλήγει στο μόνο λογικό συμπέρασμα. Πολλοί θεωρητικοί φυσικοί έχουν την πεποίθηση ότι ο χρόνος θεμελιωδώς απλά δεν υπάρχει.

Η ιδέα της άχρονης πραγματικότητας είναι αρχικά τόσο διεγερτική ώστε είναι δύσκολο να καταλάβουμε πως θα μπορούσε να γίνει αντιληπτή. Καθετί που κάνουμε, το κάνουμε «εν χρόνω». Ο κόσμος είναι μια ακολουθία γεγονότων τα οποία συμπλέκονται μεταξύ τους μέσω του χρόνου. Καθένας από μας μπορεί να δει τα μαλλιά του να γκριζάρουν, τα αντικείμενα κινούνται και ούτω καθ΄ εξής. Παρατηρούμε την αλλαγή και η αλλαγή είναι η μεταβολή κάποιων ιδιοτήτων σε σχέση με το χρόνο. Χωρίς το χρόνο ο κόσμος θα ήταν πλήρως ακίνητος. Μια άχρονη θεωρία έχει να αντιμετωπίσει μια πρόκληση. Να εξηγήσει το πώς αντιλαμβανόμαστε την αλλαγή αν ο κόσμος δεν μεταβάλλεται πραγματικά.

Η σύγχρονη έρευνα προσπαθεί να ανταπεξέλθει σε αυτή την πρόκληση. Αν και ο χρόνος μπορεί να μην υπάρχει σε θεμελιώδες επίπεδο, μπορεί να αναδυθεί αργότερα σε υψηλότερα επίπεδα –όπως το τραπέζι που είναι σταθερό αν και αποτελείται από ένα σμήνος σωματιδίων που κινούνται σε κενό χώρο. Ο χρόνος, επίσης, θα μπορούσε να είναι μια προκύπτουσα ιδιότητα των βασικών συστατικών του κόσμου, όποια κι να είναι αυτά. Αυτή η αντίληψη του αναδυόμενου χρόνου είναι ίσως τόσο επαναστατική όσο και η ανάπτυξη των θεωριών της σχετικότητας και της κβαντομηχανικής έναν αιώνα πριν. Ο Αϊνστάιν έχει πει ότι το σημείο κλειδί για την περαιτέρω ανάπτυξη της σχετικότητας ήταν η αναθεώρηση της τότε καθιερωμένης αντίληψης για το χρόνο. Καθώς οι φυσικοί προωθούν το όνειρό του για την ενοποίηση της σχετικότητας με την κβαντομηχανική, θεωρούν ότι ο χρόνος έρχεται πάλι στο κέντρο του κάδρου…

Ο Γάλλος φιλόσοφος Maurice Merleau-Ponty έχει διατυπώσει την άποψη ότι ο χρόνος καθεαυτός δε ρέει στην πραγματικότητα. Η φαινομενική ροή του είναι προϊόν της «λαθραίας τοποθέτησης ενός αυτόπτη μάρτυρα της πορείας του μέσα στο ποτάμι». Με άλλα λόγια, η τάση να πιστεύουμε ότι ο χρόνος ρέει είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι λησμονούμε να τοποθετήσουμε τους εαυτούς μας και τις σχέσεις μας μέσα στο κάδρο. Ο Merleau-Ponty μιλούσε για μια υποκειμενική εμπειρία του χρόνου και μέχρι πρόσφατα κανείς δεν μπορούσε να μαντέψει ότι ο αντικειμενικός χρόνος μπορεί να ερμηνευθεί ως αποτέλεσμα αυτών των σχέσεων. Ο χρόνος μπορεί να υπάρχει μόνο θραύοντας τον κόσμο σε υποσυστήματα και παρατηρώντας τους δεσμούς μεταξύ τους. Σε αυτή την εικόνα ο φυσικός χρόνος αναδύεται στη βάση της αντίληψης του εαυτού μας ως όντος διακριτού από το καθετί.

Του Craig Callender (Scientific American, Ιούνιος 2010-Απόσπασμα)

Ο Craig Callender είναι καθηγητής φιλοσοφίας στο University of California

ΠΗΓΗ



Μην αφησετε την Πληροφορια να σας ξεπερασει

Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice

  • 1 Month Subscription
    3 Month Subscription
    6 Month Subscription
    Year Subscription

Από Κατοχικά Νέα

"Το katohika.gr δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα ρεπορτάζ που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους. Συνεπώς, δε φέρει καμία ευθύνη εκ του νόμου. Το katohika.gr , ασπάζεται βαθιά, τις Δημοκρατικές αρχές της πολυφωνίας και ως εκ τούτου, αναδημοσιεύει κείμενα και ρεπορτάζ, από όλους τους πολιτικούς, κοινωνικούς και επιστημονικούς χώρους." Η συντακτική ομάδα των κατοχικών νέων φέρνει όλη την εναλλακτική είδηση προς ξεσκαρτάρισμα απο τους ερευνητές αναγνώστες της! Ειτε ειναι Ψεμα ειτε ειναι αληθεια !Έχουμε συγκεκριμένη θέση απέναντι στην υπεροντοτητα πληροφορίας και γνωρίζουμε ότι μόνο με την διαδικασία της μη δογματικής αλήθειας μπορείς να ακολουθήσεις τα χνάρια της πραγματικής αλήθειας! Εδώ λοιπόν θα βρειτε ότι θέλει το πεδίο να μας κάνει να ασχοληθούμε ...αλλά θα βρείτε και πολλούς πλέον που κατανόησαν και την πληροφορία του πεδιου την κάνουν κομματάκια! Είμαστε ομάδα έρευνας και αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε μαζί μας καμία ταμπέλα που θα μας απομακρύνει από το φως της αλήθειας ! Το Κατοχικά Νέα λοιπόν δεν είναι μια ειδησεογραφική σελίδα αλλά μια σελίδα έρευνας και κριτικής όλων των στοιχείων της καθημερινότητας ! Το Κατοχικά Νέα είναι ο χώρος όπου οι ελεύθεροι ερευνητές χρησιμοποιούν τον τοίχο αναδημοσιεύσεως σαν αποθήκη στοιχείων σε πολύ μεγαλύτερη έρευνα από ότι το φανερό έτσι ώστε μόνοι τους να καταλήξουν στο τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμα και τι κρυβεται πισω απο καθε πληροφορια που αλλοι δεν μπορουν να δουν! Χωρίς να αναγκαστούν να δεχθούν δογματικές και μασημενες αλήθειες από κανέναν άλλο πάρα μόνο από την προσωπική τους κρίση!

7 σχόλια στο “Είναι ο χρόνος μια αυταπάτη;”
  1. Αν ενώσεις την βαρύτητα με τον μαγνητισμό αλλάζει η κίνηση του σαν ιδέα μεσα στο νου εφόσον σαν έννοια είναι βάρος σπαταλη ματαιος και παει λεγωντας

  2. Αλλα εξυπηρετεί αποκλειστικά την οργάνωση του καταστροφικού εργου σας σαν βιολογικό ρολόι ενος αριθμητικου μικροβιου

  3. Ο νούς μπορεί να τρέξει γρήγορα το χρόνο και στο χρόνο μα πηγαίνει μέχρι εκεί που έχουν δεί τα ματια και μεσω φαντασιας αν μαγνητιστεί σε πεδίο ανώτερο της γής τι θα συμβεί….φστ

  4. Ayto bwrei na geinh mono k an mono oles mas h esthisis k aytes piu xeroume k aytes pou den xeroume enothoune me kapoio tropo tote mia mikri skepsi na sou perash exeis kataferi na pas h brwsta h pisw sto xrono …skeftite to. Marios ㅎ ㅋㅎ

  5. Στον καμπινε αδερφες μου στον καμπινε να γινουμε σταρ.

    Ας ζησουμε το σημερα, γιατι το αυριο πονα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

elGreek