Αυγουστιάτικα οι πλατείες όμορφα «καθαρίζονται»

Όσοι έλπιζαν πολλά από τον δήμαρχο Αθήνας και ακυρώθηκαν οι προσδοκίες τους ας συλλογιστούν μήπως, πριν ακυρωθούν οι προσδοκίες τους, αυτές ποτέ δεν υπήρχαν καθώς το περιβάλλον που δήθεν τις υποστήριζε ποτέ δεν υπήρξε ούτε σε αντικειμενικό αλλά ούτε και σε υποκειμενικό επίπεδο.
Με το μΠΑτΣΟΚ επέλεξαν κάποιοι να συνεργασθούν, μην ξεχνιέστε ούτε να κρύβεστε πίσω από το όνομα του Καμίνη.
Με ένα μΠΑτΣΟΚ που έδειχνε ήδη απολύτως τις προθέσεις του και το τι θα επακολουθούσε.

Το τεκμήριο της πολιτικής αφέλειας δυστυχώς δεν ισχύει.
Ήταν πολιτική επιλογή κάποιων να συρθούν σε αυτή τη συνεργασία. Το αστείο επιχείρημα περί μη πολιτικοποίησης των αυτοδιοικητικών εκλογών, διαβατήριο και άλλοθι στο μΠΑτΣΟΚ, ίσως σε κάποιους -και στον εαυτό τους- κατέρρευσε γρήγορα, λίγο πριν από την εκλογική αναμέτρηση, με τις δηλώσεις του ΓΑΠ.
Πριν λοιπόν τους «βρομίσει» ο Καμίνης, όσοι φώναζαν ότι τον θέλουν για να τους μαζέψει τα σκουπίδια από τους δρόμους της Αθήνας(!) πριν αρχίσουν τις καταγγελίες, τουλάχιστον ας παραδεχθούν δημόσια το λάθος τους και τον ωφελιμισμό – τακτικισμό τους.
Είναι μέγιστη υποκρισία αυτοί που επέλεξαν τη συγκρότηση του σχήματος Καμίνη ευθύς εξαρχής, ενώ δεν απαντούσαν επί της ουσίας σε μια σειρά ερωτήματα που εύλογα έθετε η πολιτική πραγματικότητα και καλύπτονταν πίσω από μια δήθεν υπερκομματικότητα ξορκίζοντας την πολιτική από την αυτοδιοίκηση, σήμερα να ανακαλύπτουν ξαφνιασμένοι την απαράδεκτη, φασίζουσα, άλλων εποχών μΠΑτΣΟΚο-καμινική πρακτική.
Είναι εξίσου υποκριτική η ενόχληση κάποιων σε σχέση με την άμεση αντίδρασή μας κατά του «καθαρίσματος» της πλατείας.
Άλλο να υπάρχουν ενστάσεις για την όποια «τσαντιροποίηση» της πλατείας -από πελάτη στον πολίτη δεν είναι ένα τσιγάρο δρόμος- και άλλο να αποδεχόμαστε γιουρούσια και πρακτικές σκούπας μέσα στη νύχτα στην καρδιά της Αθήνας!
Σχολιάζοντας τη στάση της κυβέρνησης και του Καμίνη -εγώ επιμένω να τους βάζω μαζί πακέτο- θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις σημερινές εικόνες – σκέψεις, καθώς περνούσα από την πλατεία, και αυτό να είναι το σχόλιό μου.
Για να σας πω την αλήθεια, σήμερα που πέρασα από την πλατεία μου φάνηκε άσχημη όσο ποτέ άλλοτε.
Άνθρωποι σκυφτοί, ιδρωμένοι, που δεν κοίταζαν ο ένας τον άλλον, βιαστικοί, φαίνονταν να μιλούν μόνοι με τον εαυτό τους, χωμένοι σε προβλήματα και αδιέξοδα.
Σε αυτή την πλατεία που έβραζε στον ήλιο, έβριζα και εγώ για όσα πριν από λίγο είχα πληρώσει στην εφορία, για τα έξοδα που ανεβαίνουν με ένα γιο φαντάρο στη Λέρο – Φαρμακονήσι και τον άλλο φοιτητή που ανάθεμα τη Διαμαντοπούλου αυτή τη χρονιά δεν βλέπω να λειτουργεί τίποτε, άρα δεν βλέπουμε άμεσα πτυχίο… τις περικοπές που έχω κάνει, τις περικοπές που θα πρέπει να κάνω, τις διακοπές που δεν ξεκινούν -όλο από την άλλη εβδομάδα λέω και αναβάλλω και αναβάλλω.
Άσχημη ήταν η πλατεία, ποτέ δεν τη θυμάμαι τόσο αποκρουστική.
Ξαφνικά θυμήθηκα να είμαι κρεμασμένος στο χέρι της μάνας μου και να διασχίζω την πλατεία, έχω και σχετική φωτογραφία, ασπρόμαυρη εποχής. Χαμογελαστός και ευτυχής κρατώ το χέρι της, ακόμα έχω την αίσθηση της ασφάλειας αυτού του αγγίγματος… τα ΜΑΤ «σκούπισαν» τα ίχνη των ανθρώπων στην πλατεία, αγγίγματα βίαια, σκληρά. Άσχημη είναι η πλατεία, ορφανή, δίχως φτιασίδια, γυμνή, γερασμένη, άχρωμη. Άσχημη είναι η πλατεία καθώς αφημένη σε περαστικούς που καταριούνται τη μοίρα τους αυγουστιάτικα στο Σύνταγμα, μόνοι στην «καθαρή» πλατεία ο καθένας με τον εαυτό του και γύρω η ανεμπόδιστη κυκλοφορία βουβή να κυλά.
Κάποιοι νοικοκυραίοι είναι ήδη διακοπές, κάποιοι άλλοι έχουν πάψει να είναι νοικοκυραίοι και δεν το έχουν καταλάβει, ενώ η πλατεία «νοικοκυρεύτηκε».
Όσοι ενοχλήθηκαν από το τριτοκοσμικό θέαμα της πλατείας ας τους υπενθυμίσω το τριτοκοσμικό θέαμα της ζητιανιάς, του ψαξίματος των σκουπιδιών για τα προς το ζην, την εγκληματικότητα, την εγκατάλειψη, την υποβάθμιση των κοινωνικών παροχών, τις όλο και πιο τριτοκοσμικές εργασιακές συνθήκες… το ΔΝΤ, συγγνώμη την τρόικα ήθελα να πω, και την κλιματική αλλαγή επίσης για να μην ξεχνιόμαστε, Πράσινοι γαρ.
Δεν είναι θέμα αισθητικής αλλά ηθικής η πρακτική που οδηγεί στον «αποευρωπαϊσμό» της καθημερινότητάς μας. Ανησυχητικά δείγματα ανήθικης πολιτικής έχουμε προς αυτή την κατεύθυνση και σίγουρα το κυρίαρχο δεν ήταν οι σκηνές της πλατείας.
Αχ! «…ο θαλασσινός αέρας και η αύρα της θάλασσας υπάρχουν ακόμα και αν δεν τα ζητήσει κανένας…» λέει ο ποιητής.
Άντε, καλό καλοκαίρι…
Αναδημοσίευση από την Αυγή.-

Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.