Αριστερή Απάτη Α’

Η ελληνική Αριστερά είναι η μεγαλύτερη απάτη στην ελληνική ιστορία.

Γνήσιο έργο των πιο μεγάλων απατεώνων της ελληνικής κοινωνίας.

Έχει αναρωτηθεί κάποιος για το τι σχέση μπορεί να έχουν οι δωσίλογοι της Κατοχής με τον κοινό υπόκοσμο της μεταπολεμικής περιόδου; Τι σχέση μπορεί να έχουν μεταξύ τους αυτές οι διαφορετικές «κοινότητες» ανθρώπων; Στην πραγματικότητα αυτές οι «κοινότητες» είναι οι «ντουλάπες» με τους «σκελετούς» για τη Δεξιά και την Αριστερά αντίστοιχα. Οι μυστικές δεξαμενές άντλησης ανθρώπινου δυναμικού. Απλά πράγματα. Ό,τι είναι ο φασισμός και η αυθαιρεσία για τη Δεξιά, είναι η απάτη και η πονηριά για την Αριστερά. Τα μέσα, για να επιτύχει τους στόχους της. Το «οξυγόνο», για να συντηρείται στη ζωή.

Αν λοιπόν η μεταπολεμική Δεξιά αναζητούσε τα πιστά στελέχη της ανάμεσα στους δωσίλογους και τους ταγματασφαλίτες, τότε η Αριστερά αναζητούσε τα δικά της στελέχη ανάμεσα στους κοινούς απατεώνες του υποκόσμου και βέβαια στους έμμισθους πράκτορες των Σοβιετικών, οι οποίοι παρίσταναν τους κομμουνιστές. Βόλευαν όλες αυτές οι «προσωπικότητες», γιατί έτσι διατηρούνταν σταθερές οι δομές των «παρατάξεων». Για διαφορετικούς λόγους στην κάθε περίπτωση, οι πάντες ήταν απόλυτα εκβιάσιμοι και ελεγχόμενοι. Όσοι «προόδευαν», είτε στη μια πλευρά είτε στην άλλη, ήταν προκαταβολικά ελεγχόμενοι. Μιλημένα και μοιρασμένα από την αρχή.

Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης τι λέμε. Η Ελλάδα όσες «απελευθερωτικές» επετείους κι αν γιόρτασε, δεν ήταν ποτέ ελεύθερη. Από την εποχή που «απελευθερώθηκε» μέχρι σήμερα είναι ένα προτεκτοράτο. Ένα προτεκτοράτο, το οποίο ελέγχεται απόλυτα. Παλαιότερα από τους Εγγλέζους και στη συνέχεια —και μέχρι σήμερα— από τους Αμερικανούς. Ο έλεγχος αυτός επιτυγχάνεται, γιατί καταφέρνουν και ελέγχουν την ηγεσία της. Έχουν βάλει δικούς τους ανθρώπους να παριστάνουν τους αντιπάλους και διχάζοντας τον λαό, καταφέρνουν και τον εξουσιάζουν. Ενεργοποιούν τα ένστικτά του και αφού αποσπάσουν την ψήφο του, νομιμοποιούν αυτούς, τους οποίους στην ουσία οι ίδιοι «διορίζουν».

Αυτό το παιχνίδι συνεχίζεται ακόμα και σήμερα.

Οι ξένοι και ντόπιοι φασίστες εξακολουθούν και ελέγχουν τα πάντα, γιατί υπάρχει ένα «στημένο» παιχνίδι» από την εποχή του εμφυλίου …Από την εποχή που οι λακέδες των ξένων —και προδότες— μάς βύθισαν στο χάος και στον εμφύλιο σπαραγμό Από την εποχή που οι χαφιέδες της Δύσης και της Ανατολής συμφώνησαν να κατακρεουργήσουν τον ελληνικό λαό προς ευχαρίστηση των «αφεντικών» τους. Αυτοί οι χαφιέδες δημιούργησαν ένα πολιτικό σκηνικό με «είδωλα» της Δεξιάς και της Αριστεράς, που παγιδεύουν τον κόσμο.

Ένα «στημένο» πολιτικό σκηνικό, το οποίο ποτέ δεν ξεφεύγει από τον έλεγχό τους.

«Κορωνίδα» αυτού του φασιστικού κυκλώματος είναι το «τρίο» των «αγίων» οικογενειών, που κυβερνά με κληρονομική «συνέπεια» την πατρίδα μας.

Το «τρίο» των Παπανδρέου, των Καραμανλήδων και των Μητσοτάκηδων. Γύρω από αυτές τις οικογένειες υπάρχει ένα πλήθος οικογενειών, οι οποίες είναι όμοιές μ’ αυτές και οι οποίες διατηρούν επίσης μόνιμα πρόσβαση στην εξουσία. Οικογένειες προδοτών, δωσίλογων και μαυραγοριτών, οι οποίες όχι μόνον δεν πλήρωσαν τα εγκλήματά τους στην κατοχή, αλλά επιβίωσαν και στην επόμενη εποχή. Οικογένειες με εξασφαλισμένο «δικαίωμα» διαδοχής, σε περίπτωση που κάποιο μέλος από αυτό το «τρίο» αρχίσει και «λαχανιάζει».

Αυτές οι πραγματικά κυρίαρχες οικογένειες είναι που συνθέτουν την ηγετική ομάδα του φασισμού στην Ελλάδα. Οικογένειες δωσίλογων φασιστών, οι οποίες δεν τιμωρήθηκαν ποτέ, γιατί αφέθηκαν να παριστάνουν τους φανατικούς «αντικομμουνιστές» για να δικαιολογήσουν τη συνεργασία τους με τους Ναζί κατακτητές. Οικογένειες όπως αυτή του Ράλλη, του Έβερτ, του Πάγκαλου. Οικογένειες, οι οποίες, προκειμένου να προστατεύσουν τα κοινά τους συμφέροντα, μπορούν να κάνουν —και τους επιτρέπεται να παραστήσουν— τα πάντα. Προκειμένου να καλύψουν το σύνολο του πολιτικού φάσματος και να μην αφήσουν χώρο για κανέναν άλλο παρείσακτο.

Όλοι αυτοί «μετακινούνται» στο σύνολο του πολιτικού φάσματος, χωρίς ποτέ να αμφισβητούνται οι «προθέσεις» τους. Ο Πάγκαλος, για παράδειγμα, ήταν γόνος δωσίλογων και σκληρών δεξιών, όταν στα νιάτα του αποφάσισε να παραστήσει τον σταλινικό «αριστερό» και σήμερα στα γεράματά του τον ταΐζουμε σαν σοσιαλιστή. Ο Γερουλάνος ήταν γιος σφουγκοκολλάριων του βασιλιά πριν γίνει «σοσιαλιστής», για να τον ταΐζουμε επίσης. Ένας γνήσιος σφουγγοκολλάριος της σκληρής Δεξιάς, ο οποίος, πριν υπουργοποιηθεί με το ΠΑΣΟΚ, το μόνο μαζικό και οργανωμένο κίνημα που γνώρισε στη ζωή του ήταν τα τετρακόσια άλογα του V8 Range Rover.

Βλέποντας κάποιος όλα αυτά τα «διακριθέντα» κουτορνίθια, παραξενεύεται για το πώς καταφέρνουν και επιβιώνουν στην πολιτική σκηνή. Τι τύχη θα είχαν ανθρωπάκια σαν τον Γιωργάκη, τον Κωστάκη ή τη Ντορούλα σε ένα πιο υγιές και ανταγωνιστικό πολιτικό περιβάλλον; Καμία τύχη, γιατί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν είναι απλά μειωμένων ικανοτήτων, αλλά στην κυριολεξία είναι άχρηστοι. Για φωτοτυπίες τον στέλνεις τον Γιωργάκη και αν δεν τις κάνει λάθος, το πιθανότερο είναι να τις χάσει. Στις ταβέρνες μόνον αποκαλούν αυθόρμητα οι πολίτες «άρχοντα» τον Κωστάκη. Στα κομμωτήρια μόνον μπορεί να διακριθεί η Ντόρα για την άποψή της και αυτό υπό προϋποθέσεις.

Το μυστήριο λοιπόν της επιβίωσης όλων αυτών των άχρηστων γόνων «κρύβεται» στο μυστήριο της επιβίωσης της υποτιθέμενης Δεξιάς. Η οποία στην πραγματικότητα είναι απλά η «επιλογή» των ξένων να φέρει την επίσημη εξουσία.Της Δεξιάς, η οποία συμμετείχε σε όλα τα εγκλήματα κατά του ελληνισμού. Της Δεξιάς, η οποία στην πραγματικότητα ήταν πάντα ένας «μεταπράτης» των ξένων συμφερόντων στην Ελλάδα. Η οποία συνεργάστηκε με τους Ναζί και η οποία, για να σβήσει τα «ίχνη» της, μας βύθισε στον εμφύλιο. Της Δεξιάς, η οποία εξακολουθεί να μας κυβερνά χωρίς καμία «παρένθεση» όπως θα έλεγε κι ο Giorgo.

Όλα αυτά τα επιτεύγματα της Δεξιάς έχουν «πιστωθεί» σ’ αυτήν, γιατί αυτό είναι το παιχνίδι. Μέρος αυτής της Δεξιάς είναι και η Αριστερά στην Ελλάδα. Μέρος του ίδιου «θιάσου» είναι ο σκληρός «δεξιός» Καρατζαφέρης με τον «επαναστάτη» Αλαβάνο. «Ηθοποιοί» είναι όλοι αυτοί, οι οποίοι παίζουν σε μια «παράσταση», που δίνει καλούς και σίγουρους μισθούς. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, καμία Δεξιά δεν θα υπήρχε στην Ελλάδα, αν δεν υπήρχε η εξ αρχής «στημένη» Αριστερά. Καμία Δεξιά των δωσίλογων δεν θα κυριαρχούσε στην Ελλάδα, αν δεν υπήρχε η Αριστερά των απατεώνων. Καμία φασιστική Δεξιά δεν θα κυριαρχούσε, αν την Αριστερά δεν την έλεγχαν αποκλειστικά απατεώνες. Αυτό είναι το όλο κόλπο και αυτό θα περιγράψουμε στο κείμενο αυτό.

Οι δωσίλογοι και οι μαυραγορίτες της κατοχής κατάφερναν και μονοπωλούσαν την εξουσία χάρη στους απατεώνες που έβαζαν οι ίδιοι «απέναντί» τους σαν πολιτικούς αντιπάλους. Οι ψευτοδεξιοί μονοπωλούσαν την εξουσία χάρη τους ψευτοαριστερούς, τους οποίους οι ίδιοι αναγνώριζαν σαν γνήσιους «δημοκράτες» και τίμιους «κοινωνικούς αγωνιστές». Αυτοί οι ψευτοαριστεροί, οι οποίοι προέκυψαν από τα ΙΕΚ της Δεξιάς —και με τα «πτυχία» της—, έγιναν στην κυριολεξία «επιτηδευματίες». Επαγγελματίες «αριστεροί». Η Αριστερά έγινε χάρη σ’ αυτούς επαγγελματικός χώρος. Χώρος εξειδικευμένος στην αναζήτηση των στελεχών του από τον κοινωνικό υπόκοσμο. Από εκεί που συνέφερε τη Δεξιά των δωσίλογων ν’ αντλεί στελέχη ο «αντίπαλός» της.

Χάρη στους απατεώνες της Αριστεράς επιβίωσαν αρχικά —και στη συνέχεια μονοπώλησαν την εξουσία— οι ταγματασφαλίτες της Δεξιάς. Οι φασίστες των δύο άκρων έκαναν μια «ψευδοφασαρία», που οδήγησε στον εμφύλιο και μετά, ως ειδικοί της ενδοελληνικής σύγκρουσης, ανέλαβαν να διαιωνίζουν τη «βεντέτα» εις βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Κάθε φορά που έχουμε εκλογές, κάποιοι πονηροί ανασύρουν διλήμματα και επιχειρήματα, τα οποία μας καθηλώνουν στην εποχή του εμφυλίου. Το αποτέλεσμα ήταν σε έναν λαό, όπου πάνω από το 90% του πληθυσμού είναι δημοκράτες, την εξουσία να τη μονοπωλούν τα άκρα των μονοψήφιων ποσοστών.

Πώς το καταφέρνουν αυτό; Με έναν απλό τρόπο. Οι «ακραίοι», με τη βοήθεια των ΜΜΕ, μπαίνουν επικεφαλής των κυρίαρχων «αμυνών» και των κυρίαρχων φοβιών του κόσμου. Τους ακραίους του δεξιού φασισμού τούς στηρίζουν οι δημοκράτες, οι οποίοι πρωτίστως φοβούνται τον κομμουνισμό και μετά οτιδήποτε άλλο. Τους ακραίους του κομμουνιστικού φασισμού τους στηρίζουν οι δημοκράτες, οι οποίοι πρωτίστως φοβούνται τον φασισμό των παλατιών και μετά οτιδήποτε άλλο. Έτσι δίχασαν τον ελληνικό λαό στον εμφύλιο και έτσι κάνουν κάθε φορά που έρχονται εκλογές.

Το αποτέλεσμα; Τραγικό.

Οι περισσότερες ψήφοι, τους οποίους παίρνει το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι ψήφοι επιδοκιμασίας των πολιτικών ή των απόψεών του. Είναι ψήφοι αντιδεξιές από ανθρώπους που μισούν τη Δεξιά. Οι περισσότερες ψήφοι που παίρνει η ΝΔ δεν είναι ψήφοι επιδοκιμασίας των πολιτικών ή των απόψεών της. Είναι ψήφοι αντικομμουνιστικές από ανθρώπους που μισούν τον κομμουνισμό. Με αυτό το έξυπνο παιχνίδι διχάζεται ο λαός και οι φασίστες κυριαρχούν. Οι φασίστες όχι μόνον δεν παθαίνουν ζημιά από το μίσος του δημοκρατικού κόσμου, αλλά το εκμεταλλεύονται. Δεν τους ενδιαφέρει αν δεν εισπράττουν «αγάπη». Τους ενδιαφέρει να «εισπράττουν» έστω κι αν αυτό είναι το μίσος απέναντι στον αντίπαλό τους. Με αυτόν τον τρόπο οι ιδιοκτήτες των δύο μεγάλων κομμάτων καταφέρνουν και μεταχειρίζονται τον κόσμο σαν ιδιοκτησία τους.

Οι κομματάρχες με αυτό «τρικ» γίνονται «παραταξιάρχες» Οι επικεφαλής των παρατάξεων, οι οποίες μας βύθισαν στον εμφύλιο και στη συνέχεια στην οικονομική καταστροφή της μεταπολίτευσης. Αυτούς τους εγκληματίες διαδέχθηκαν στη μεταπολίτευση οι άχρηστοι γόνοι τους, που για ευνόητους λόγους μεγάλωσαν στο κλειστό περιβάλλον του Αμερικανικού Κολεγίου Αθηνών. Ελέγχοντας το παιχνίδι αυτό, ελέγχουν τα πάντα. Άσχετα με το τι ψηφίζει ο λαός, αυτοί επιλέγουν από τους δικούς τους ανθρώπους ποιοι θα διακριθούν σε όλους τους χώρους. Από το ίδιο Κολέγιο είναι οι Καραμανλήδες, οι Μητσοτάκηδες, αλλά και οι Παπανδρέου και οι Παπακωνσταντίνου και οι Ανδριανόπουλοι και οι Μπίστηδες και οι Μάνοι. Όλοι αυτοί, οι οποίοι σήμερα —και εκτελώντας τις εντολές των κοινών αφεντικών τους— θέλουν να ξεπουλήσουν το ελληνικό κράτος στους τοκογλύφους του ΔΝΤ. Μέχρι και η κόρη της Παπαρήγα σ’ αυτήν τη συμμορία ανήκει.

Αντιλαμβανόμαστε ότι οι ταγματασφαλίτες και οι δωσίλογοι επιβίωσαν στην κυριολεξία από το «παιχνίδι» αυτό. Κανένας από αυτούς δεν θα επιβίωνε, αν δεν υπήρχε η «επαγγελματική» Αριστερά των απατεώνων. Η «κατασκευασμένη» από τις ξένες πρεσβείες, την κρατική ασφάλεια, αλλά και τον υπόκοσμο του δρόμου «Αριστερά». Όλη η ηγετική ομάδα της Αριστεράς είναι απατεώνες, γιατί απλούστατα όλοι έχουν στηθεί γύρω από μια μεγάλη ΑΠΑΤΗ. Τη μεγαλύτερη και οδυνηρότερη απάτη της ελληνικής ιστορίας …Τη «μητέρα» όλων των απατών, που δημιούργησαν το σημερινό πολιτικό σκηνικό. Την ΑΠΑΤΗ του ΕΜΦΥΛΙΟΥ.

Η «μήτρα» της απάτης του εμφυλίου «γέννησε» τις απάτες εκείνες, που συντηρούν ακόμα και σήμερα τον φασισμό. Αυτή η «μήτρα» γέννησε την ΑΠΑΤΗ του γνωστού Πολυτεχνείου και την ΑΠΑΤΗ της ετήσιας «παραγωγής» «ηρώων» του γνωστού πανεπιστημιακού ασύλου. Απλά πράγματα. Κάθε φορά που η Δεξιά ήθελε ν’ «ανανεώσει» τη σχέση της με την εξουσία, «έστηνε» μια ΑΠΑΤΗ σε συνεργασία με τους απατεώνες «Αριστερούς». Για να επιβιώσει από τη λαϊκή μήνη μετά τη γερμανική κατοχή, «έστησε» τον εμφύλιο. Για να επιβιώσει μετά την πτώση της Χούντας, «έστησε» το Πολυτεχνείο. Για να ελέγχει μόνιμα τη μεταπολίτευση, «στήνει» κάθε χρόνο τη γνωστή «επέτειό» του. Για να μας βάλει στη σημερινή άθλια Νέα Τάξη, έστησε τη νέα ΑΠΑΤΗ των γνωστών ΜΚΟ των «αλληλέγγυων» προδοτών.

Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης τι ακριβώς συνέβη και φτάσαμε στο σημείο αυτό …Να καταλάβει τον ρόλο των προσώπων, τα οποία πρωταγωνίστησαν σ’ αυτήν την Απάτη. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος μύστης της ιστορίας ή πράκτορας μεγάλων μυστικών υπηρεσιών, για να καταλάβει την απάτη. Μερικές κρίσιμες ημερομηνίες αρκεί να γνωρίζει και το καταλαβαίνει. Πότε πραγματοποιήθηκε η συνθήκη της Γιάλτας; Το τελικό κείμενο εκείνης της συνθήκης υπογράφηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1945. Γιατί ήταν σημαντική εκείνη η ημερομηνία; Γιατί τότε μοιράστηκε με τον πιο απόλυτο και ακριβή τρόπο ο μεταπολεμικός κόσμος.

Τότε ο Στάλιν δέχθηκε —με αντάλλαγμα τεράστια κέρδη— να παραχωρήσει την Ελλάδα στον έλεγχο της Δύσης. Πότε ξεκίνησε ο ελληνικός εμφύλιος; Έναν χρόνο μετά. Το 1946. Ο εμφύλιος, που, αν είχε «ευτυχή» έκβαση για τους «εμπνευστές» του, θα ανάτρεπε τη συμφωνία του Στάλιν και όλων των υπολοίπων. Από ποιους ξεκίνησε; Από τον Ζαχαριάδη, τον Σιάντο και τον Βαφειάδη. Από τους σφουγγοκολάριους του Στάλιν. Είναι δυνατόν να ήταν πραγματικός εμφύλιος; ΑΠΑΤΗ ήταν. Η μεγαλύτερη ΑΠΑΤΗ της ελληνικής ιστορίας. Μια από τις μεγαλύτερες ΑΠΑΤΕΣ της παγκόσμιας ιστορίας.

Η ΑΠΑΤΗ

Η οποία συνδέει άμεσα και άρρηκτα όλους τους φασίστες του συνόλου του πολιτικού μας σκηνικού. Η ΑΠΑΤΗ, η οποία καθιστά ενιαία συμμορία όλους τους αριστεροδεξιούς φασίστες, που παριστάνουν τους εχθρούς μεταξύ τους. Η ΑΠΑΤΗ, η οποία ακόμα και σήμερα διατηρεί το ΚΚΕ στη ζωή με κρατικά χρήματα. Η ΑΠΑΤΗ, στην οποία συμμετείχαν όλοι οι ξενόδουλοι προδότες ο καθένας για τους λόγους του. Όλοι οι ξενόδουλοι χωρίς καμία εξαίρεση. Όχι μόνον οι αγγλόδουλοι ή οι αμερικανόδουλοι, αλλά και οι ρωσόδουλοι μπολσεβίκοι. Χωρίς αυτήν την ΑΠΑΤΗ τίποτε δεν θα ήταν όπως φαίνεται σήμερα και άρα όπως βόλευε τους φασίστες.

Χωρίς αυτήν την ΑΠΑΤΗ οι δωσίλογοι θα είχαν εκτελεστεί —όπως συνέβη σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο— και δεν θα μας κυβερνούσαν ακόμα και σήμερα. Χωρίς αυτήν την ΑΠΑΤΗ ο «γέρος της Δημοκρατίας», που σκότωσε τον κόσμο στα Δεκεμβριανά, θα είχε κρεμαστεί στο Σύνταγμα και δεν θα υπήρχε η βασικότερη «αγία οικογένεια» της χώρας. Χωρίς αυτήν την ΑΠΑΤΗ τα τεμπελόσκυλα, που παριστάνουν τους κομμουνιστές «επαναστάτες», θα είχαν διαλύσει ως κόμμα και θ’ αναγκάζονταν επιτέλους να εργαστούν σαν άνθρωποι, όπως συνέβη σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο.

Εξαιτίας αυτής της ΑΠΑΤΗΣ κανένας από τους εγκληματίες της δεκαετίας του ’40 δεν πλήρωσε τα εγκλήματά του. Ούτε οι δωσίλογοι πλήρωσαν για τη συνεργασία τους με τους Ναζί ούτε οι δολοφόνοι του Στάλιν πλήρωσαν για τη συνεργασία τους με τους σταλινικούς δολοφόνους. Ενώ ολόκληρη η πολιτισμένη Ευρώπη έστησε στον τοίχο τους προδότες συνεργάτες των Ναζί, στην Ελλάδα οι δωσίλογοι «βγήκαν κι από πάνω». Όχι μόνον δεν τιμωρήθηκαν, αλλά «έβγαλαν και γλώσσα». Θρασείς και άθλιοι σαν τα παιδιά τους, που ακόμα και σήμερα προκαλούν, λέγοντας ότι «μαζί τα φάγαμε». Αυτοί οι άθλιοι εμφανίστηκαν σαν φανατικοί «αντικομμουνιστές», που «αμάρτησαν» μαζί με τους Ναζί για χάρη της Δημοκρατίας. Μερικές δεκαετίες μετά «συγχωρέθηκαν» και οι σταλινικοί, εφόσον κι αυτοί —μετά από απόφαση της Δεξιάς— «αμάρτησαν» για τη Δημοκρατία. Ούτε στους εφιάλτες της δεν θα μπορούσε η Δημοκρατία να δει τόσους φασίστες ν’ «αμαρταίνουν» για χάρη της.

Ένας λαός ολόκληρος κατασφάχτηκε και στον εμφύλιο αυτόν δεν χάθηκε ούτε ένας πρωτοκλασάτος δωσίλογος ή σταλινικός. Οι πρώτοι διασφάλισαν τα κλοπιμαία της κατοχής και οι δεύτεροι αμνηστεύτηκαν και γύρισαν από το ανατολικό μπλοκ και τους ταΐζουμε σαν ήρωες. Μόνον φουκαράδες σκοτώθηκαν στον εμφύλιο και μόνον φουκαράδες απέμειναν στο ανατολικό μπλοκ. Τα παιδιά των σταλινικών χαφιέδων διέπρεψαν και εκεί καί εδώ. Με πρώτο και καλύτερο τον χαφιέ της Στάζι και γιο του καγκεμπίτη χαφιέ Πέτρου Κόκκαλη. Τον διαβόητο μεγιστάνα Κόκκαλη. Δέκα εκατομμύρια Έλληνες καπιταλιστές και δημοκράτες ήταν αφελείς και βλάκες καθώς έμειναν φτωχοί και μεγιστάνας μέσα σε μια δεκαετία έγινε ο χαφιές του παραπετάσματος Ο βρωμοποδαράς της Στάζι.

Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Ο Κόκκαλης δεν ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση μέσα σε ένα ασαφές περιβάλλον. Ο Κόκκαλης ήταν ένας «ανθός» του «θερμοκηπίου» του ΚΚΕ. Ήταν ο γιος ενός διαβόητου ΚΚΕ, ο οποίος συνδεόταν με τα οικονομικά του κόμματος στη διάρκεια του εμφυλίου και είχε έναν πολύ συγκεκριμένο ρόλο. Τα οικονομικά ενός κόμματος, το οποίο μετρούσε αγγλικές λίρες για τις «επιτυχίες» του και αυτές τις λίρες τις μετρούσε και πιθανόν να ενθυλάκωνε ο Κόκκαλης. Η οικονομική «επιτυχία» του γιου μπορεί να μην είναι καθόλου άσχετη με το οικογενειακό επαγγελματικό «αντικείμενο» Το «αντικείμενο» με το οποίο ασχολούνταν και ο πατέρας του. Ταμίες είναι όλοι αυτοί ενός συγκεκριμένου «μαγαζιού», το οποίο άλλοτε «μαζεύει» και άλλοτε «ξεπλένει» χρήματα.

Όλα αυτά γίνονται κατορθωτά εξαιτίας του «παιχνιδιού» των φασιστών με τους απατεώνες. Ενός ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ, το οποίο είναι σχεδόν ανίκητο, εφόσον τους φασίστες τους «νομιμοποιούν» απατεώνες που τα «παίρνουν». Πώς «στήνεται» αυτό το παιχνίδι; Οι αντίπαλοι αλληλοβοηθούνται μεταξύ τους. Υποτιθέμενοι θύτες και υποτιθέμενα θύματα συνεργάζονται μεταξύ τους, για να διατηρούν τις ιδιότητές τους. Με τη βοήθεια των «αριστερών», για παράδειγμα, διαχωρίζονται οι «δεξιοί» σε «φασίστες» και «δημοκράτες» Σε «δεξιούς» ύποπτους και σε όχι τόσο «δεξιούς». Η «στημένη» Αριστερά, δηλαδή, «δείχνει» ποιοι από τους φασίστες είναι «δεξιοί» με τη συμβατική σημασία του όρου και ποιοι είναι για παράδειγμα «σοσιαλιστές».

Η «Αριστερά» των απατεώνων μεταμορφώνει τον πιο σκληρό Πρωθυπουργό της Δεξιάς και του εμφυλίου σε «γέρο της Δημοκρατίας». Η «Αριστερά» μεταμορφώνει τον δειλό Ανδρέα σε γενναίο αντιχουντικό. Η «Αριστερά» θάβει έναν ολόκληρο Παναγούλη και «δείχνει» σαν ήρωα ακόμα κι έναν Τσοχατζόπουλο. Παίρνει δηλαδή ένα «ραβασάκι» από τα αφεντικά της και «δείχνει» ό,τι της υποδεικνύουν. Απατεώνες είναι και δεν τους ενδιαφέρει η «αλήθεια» των όσων δείχνουν. Το «μεροκάματο» να βγαίνει. Κάθε φορά που οι φασίστες έχουν ανάγκη τη «νομιμοποίησή» τους, βγαίνουν στον «αγώνα» οι αριστεροί απατεώνες και επαγγελματίες νομιμοποιητές.

Η «Αριστερά» του σταλινικού ΚΚΕ προκάλεσε τον «στημένο» εμφύλιο γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο. «Επιτέθηκε» στους δωσίλογους, για να τους «νομιμοποιήσει» σαν «δημοκράτες». Επιτέθηκαν οι φασίστες ενός τύπου σε φασίστες άλλου τύπου, για να τους νομιμοποιήσουν σαν «δημοκράτες». Κατ’ εντολή του Στάλιν «χρεώθηκαν» οι σταλινικοί τον φασισμό, για να «απελευθερώσουν» τους δωσίλογους.

Η «Αριστερά» του σταλινικού ΚΚΕ «νομιμοποίησε» σαν «δημοκράτες» όλους τους φασίστες της μεταπολεμικής περιόδου Το ίδιο έκανε και με τη μεταπολίτευση. Η «Αριστερά» του σταλινικού ΚΚΕ και κάποιων μαοϊκών δυνάμεων, καλά προστατευμένη πίσω από τα κάγκελα του Πολυτεχνείου, «επιτέθηκε» στη Χούντα, για να «νομιμοποιήσει» τους φασίστες της μεταπολίτευσης. Μόνον αυτούς που της υποδείκνυαν και κανέναν άλλο.

Σε αυτήν την εξυπηρέτηση της Αριστεράς ανταπέδιδε η επίσης «στημένη» Δεξιά. Μόνον όποιος αριστερός «ήρωας» ήθελε η Δεξιά επιβίωνε. Αν δεν ήταν κάποιος επιθυμητός —και άρα απατεώνας αριστερός—, τον έτρωγε η «μαρμάγκα». Έμπαινε στα μπουντρούμια της Δεξιάς και δεν ξανάβγαινε από αυτά σώος κι αβλαβής. Αριστεροί, που «άντεχαν» ή που ήταν «τυχεροί», ήταν μόνον αυτοί που η Δεξιά «χάιδευε» και προστάτευε. Όλοι οι υπόλοιποι στην αφάνεια, αν ήταν τυχεροί.

Όποιος τολμούσε να επιχειρήσει να σπάσει τη «φάμπρικα», έπεφτε σε κανένα τρίκυκλο της Θεσσαλονίκης ή σε κανένα σαμαράκι της Βουλιαγμένης. Αυτό ήταν το μόνιμο «μεροκάματο» της επαγγελματικής Αριστεράς και ήταν ιδιαίτερα πλούσιο, αν κρίνουμε από τις αποδόσεις των Δαμανάκηδων, των Τατούληδων και μερικών άλλων «μεροκαματιάρηδων» Επαγγελματιών της απάτης, εφόσον όλοι τους γνώριζαν τι ακριβώς συνέβαινε και άρα και την απάτη. Με το μικρό τους όνομα θα πρέπει να γνώριζε η Δαμανάκη τους χωροφύλακες, οι οποίοι περιφέρονταν γύρω από το Πολυτεχνείο.

Νίκος Ζαχαριάδης ο «αρχιτέκτονας» της απάτης. Ποιος ήταν αυτός;

Μέσα λοιπόν σ’ αυτόν τον οικονομικά προσοδοφόρο «κήπο» του «αριστερού» κακού θα δούμε ένα-ένα τα κορυφαία «λουλούδια» του. Θα ξεκινήσουμε, όπως είναι φυσικό, από τον «αρχιτέκτονα» της απάτης. Ποιος ήταν αυτός; Ο Νίκος Ζαχαριάδης. Αυτός είναι ίσως ο χειρότερος άνθρωπος που γεννήθηκε ποτέ πάνω στην ελληνική γη. Μπροστά του ακόμα και ο Εφιάλτης της αρχαιότητας ήταν ένας ευκαιριακός και ερασιτέχνης προδότης.

Η προδοσία του δεν είχε ούτε την ένταση ούτε τη διάρκεια της προδοσίας του Ζαχαριάδη.

Ο Ζαχαριάδης πρόδιδε επί δεκαετίες τον ίδιο λαό σε όλα τα αφεντικά της Γης. Στην κυριολεξία δεν θα πρέπει να έζησε ούτε μία στιγμή στη ζωή του κοντά στο φως και την αλήθεια. Μέσα στο ψέμα, τον χαφιεδισμό και την υποκρισία πέρασε μια ολόκληρη ζωή. Βύθισε έναν ολόκληρο λαό στο χάος, για να εξυπηρετήσει το αφεντικό του. Έπνιξε στο αίμα έναν ολόκληρο λαό, για να διατηρήσει το αξίωμά του. Ψόφησε, όπως του άξιζε, στις παγωμένες λάσπες της σιβηριανής αυλής του αφεντικού του Έζησε ως σκύλος και πέθανε ως τέτοιος.

Το σύνολο της ζωής του ήταν μια αθλιότητα μέσα σε διαδρόμους μυστικών υπηρεσιών. Δεν υπάρχει γνωστό αφεντικό αυτού του κόσμου, το οποίο ο Ζαχαριάδης να μην εξυπηρέτησε. Από τον Στάλιν και τον Χίτλερ μέχρι το ελληνικό Παλάτι και τους Αγγλοαμερικανούς. Όταν ο ελληνικός λαός αγωνιζόταν για την ελευθερία του και βασανιζόταν από τους ξένους κατακτητές, αυτός απολάμβανε την προστασία τους. Όταν ο ελληνικός λαός πεινούσε, αυτός αύξανε τη χοληστερίνη του στις πολυτελείς πτέρυγες του Νταχάου, όπου οι Γερμανοί φιλοξενούσαν τους «χρήσιμους» γι’ αυτούς.

Μετά τη διάσωσή του από τα «αφεντικά» του, ήρθε στην Ελλάδα για να τους εξυπηρετήσει. Με αεροπλάνο των αφεντικών του ήρθε ταχύτατα στην Ελλάδα, για να «λερώσει» το πατριωτικό ΕΑΜ με κομμουνιστικούς «λεκέδες». Έχοντας στη διάθεσή του όλα τα μέσα των φασιστών, στοχοποίησε και στην πραγματικότητα σκότωσε τον φυσικό ηγέτη του ΕΑΜ Άρη Βελουχιώτη. Στη συνέχεια —κατ’ εντολή του Στάλιν και των «ευλογιών» του Τσόρτσιλ— ξεκίνησε τον εμφύλιο. …Τον πιο αναίτιο εμφύλιο στην παγκόσμια ιστορία. Τον εμφύλιο, ο οποίος δεν είχε κάποιον συγκεκριμένο στόχο νίκης των «επαναστατών», παρά στόχευε στη γενική καταστροφή των Ελλήνων, προκειμένου να διευκολυνθούν τα «αφεντικά». Έναν εμφύλιο, ο οποίος έγινε μόνο και μόνο γιατί συνέφερε κάποιους να διαχειριστούν τις συνέπειές του.

Όλα αυτά τα έκανε, για να διατηρήσει την ηγεσία του πιο μεγάλου χαφιεδομάγαζου στην ελληνική ιστορία Του χαφιεδομάγαζου του ΚΚΕ Του «μαγαζιού» του Εβραίου Μπεναρόγια, που, από τότε που υπάρχει, εξυπηρετεί τα συμφέροντα των αφεντικών του και άρα των ξένων. Των ξένων, οι οποίοι το χρηματοδοτούν από τότε που υπάρχει. Δεν υπάρχει «αφεντικό», που να μην χρηματοδότησε το ΚΚΕ. Τα αφεντικά αλλάζουν, αλλά κανένα αφεντικό δεν αλλάζει συμπεριφορά απέναντι σε ένα τόσο χρήσιμο εργαλείο.

Το χρηματοδότησαν κάποτε οι Εβραίοι του Πολίμπιρο του Στάλιν και σήμερα το χρηματοδοτούν οι Εβραίοι τοκογλύφοι και ομοεθνείς του Μπεναρόγια. Κάποτε συντηρούνταν με ρούβλια, ενώ σήμερα με δολάρια. Όποιος πληρώνει το ΚΚΕ, απολαμβάνει τις «υψηλές» υπηρεσίες του. Αυτό ήταν το «μαγαζί» του Ζαχαριάδη, γιατί τέτοιος ήταν ο ηγέτης του. Ο κατ’ επάγγελμα προβοκάτορας, προδότης και —όποτε χρειαζόταν— δολοφόνος, δημιούργησε το ανάλογο κόμμα. Δημιούργησε το προβοκατόρικο και προδοτικό κόμμα, το οποίο —όποτε χρειάζεται— μπορεί και γίνεται δολοφονικό απέναντι στους Έλληνες. Αυτός, ο οποίος σκότωνε όποιον αντιλαμβάνονταν ως ανταγωνιστή του, δημιούργησε το κόμμα που μας οδήγησε στον εμφύλιο.

Τα ίδια ακριβώς στην ανάλογη κλίμακα κάνει και το κόμμα του. Το κόμμα, το οποίο στην καθημερινότητά του επιβιώνει με την προβοκάτσια που βολεύει τα αφεντικά του, όπως έκανε και ο Ζαχαριάδη. Το κόμμα, που, για να επιβιώσει στις δύσκολες ώρες, σκοτώνει ακόμα και αδερφούς του, όπως έκανε και ο Ζαχαριάδης. Όταν ο Ζαχαριάδης, για λόγους προσωπικής του επιβίωσης, σκοτώνει έναν «σύντροφο», όπως ο Μπελογιάννης, γιατί το κόμμα του για τους ίδιους λόγους να μην πραγματοποιήσει έναν εμφύλιο; Δεν ξεχωρίζει «αδερφούς» από «ξένους». Μόνον αφεντικά ξεχωρίζει και αυτά υπηρετεί.

Από εκεί και πέρα κάνει ό,τι του ζητήσουν αυτοί, οι οποίοι του εξασφαλίζουν επιβίωση και βέβαια «χαρτζιλίκι». Στην περίοδο που αναφερόμαστε έκανε ό,τι το διέταζαν οι σταλινικοί της Σοβιετικής Ένωσης. Το σύνολο των ηγετών του ΚΚΕ —στη δήθεν περίοδο των δήθεν διωγμών από τη δήθεν Δεξιά— ήταν διορισμένοι απευθείας από τη Μόσχα. Ήταν, δηλαδή, απροκάλυπτα πράκτορες της KGB και λειτουργούσαν αποκλειστικά και μόνον υπέρ των σοβιετικών συμφερόντων Των συμφερόντων, που, λόγω Γιάλτας, ταυτίζονταν με τα Αγγλοαμερικανικά και άρα επεδίωκαν τη μόνιμη ισχυροποίηση της Δεξιάς στην Ελλάδα.

Στο σύνολο του χρόνου ζωής της Σοβιετικής Ένωσης το ΚΚΕ παρέμενε μια τοπική αντιπροσωπεία των σοβιετικών συμφερόντων στην Ελλάδα. Ένα «μαγαζί» το οποίο συνεργαζόταν με την κρατική ασφάλεια της φασιστικής Δεξιάς υπέρ των κοινών τους συμφερόντων. Οι δήθεν διωγμοί και οι φυλακίσεις των στελεχών του ήταν η επαγγελματική ενασχόληση των άεργων και πάντα βολεμένων ΚΚΕδων της εποχής. Καθόλου άσχημα, αν σκεφτεί κάποιος ότι εκείνη την εποχή οι Έλληνες έπαιρναν τις ψυχές τους και «θάβονταν» ζωντανοί στα ορυχεία και τις φάμπρικες της Δύσης. Καθόλου άσχημα δεν ήταν η φυλακή και ο χαφιεδισμός των συγκρατουμένων με αντιπαροχή μια εύκολη ζωή. Όλα αυτά μέχρι τη μεταπολίτευση. Τη μεταπολίτευση της «δημοκρατίας».

Τότε έγινε ένα μεγάλο «άλμα» στην πολιτική μας σκηνή και σ’ αυτό ήταν απαραίτητη η συνεισφορά των απατεώνων της Αριστεράς. Οι δεξιοί έπρεπε να συνεχίσουν να μονοπωλούν την εξουσία και αυτό δεν γίνεται χωρίς τη σύμπραξη των χαφιέδων και των απατεώνων της Αριστεράς. Άρα έπρεπε και πάλι το κόμμα της ΑΠΑΤΗΣ να κληθεί να «βοηθήσει» στη «ρύθμιση» της κατάστασης. Η Δεξιά των φασιστών κινδύνευε και θα έπρεπε και πάλι να βρεθούν απατεώνες, οι οποίοι θα τους έδιναν νόημα ύπαρξης. Έπρεπε να βοηθήσει το ΚΚΕ, για να μπορέσει ο πρωθυπουργός των «δένδρων» να γίνει σωτήρας της «δημοκρατίας» και εθνάρχης.

Χωρίς το ΚΚΕ ο Καραμανλής ακόμα θα έπαιζε γκολφ στο Παρίσι.

Το ΚΚΕ τούς ήταν πολύτιμο σ’ αυτήν την εποχή της «δημοκρατίας», γιατί θα τους επέτρεπε να βυθίσουν το κράτος στον κομματισμό. Χωρίς το ΚΚΕ αυτό θα ήταν αδύνατον. Τους βοήθησε να παραστήσουν τους «δημοκράτες» με το Πολυτεχνείο και στη συνέχεια τους βοήθησε να «στήσουν» το νέο πολιτικό σκηνικό. Σ’ αυτήν την εποχή άλλαξε και το ίδιο το ΚΚΕ τη «βιτρίνα» του, εφόσον αναγκάστηκε να ευθυγραμμιστεί με τα νέα δεδομένα. Πώς όμως να ευθυγραμμιστεί ένα τέτοιο χαφιεδομάγαζο;

Όπως προβλέπεται για χαφιεδομάγαζο. Θα παρίσταναν και πάλι τους «επαναστάτες», γιατί οι φασίστες ήθελαν νομιμοποίηση των αυταρχικών εξουσιών τους. Το ΚΚΕ θα υπέγραφε ότι δεν θα «επαναστατούσε», αλλά θα προσπαθούσε δήθεν να «αλλοιώσει» το πολίτευμα μέσα από τις δυνατότητες που του έδινε το ίδιο το πολίτευμα.

Το ΚΚΕ θα προσπαθούσε δήθεν «ειρηνικά» —και άρα εκ του πονηρού— να «καταλύσει» τη δημοκρατία και οι «δημοκράτες» δήθεν θα το εμπόδιζαν. Και πάλι το ΚΚΕ θα ήταν αυτό, το οποίο θα προσδιόριζε ποιοι ήταν οι «δημοκράτες» που υπερασπίζονταν πραγματικά τη δημοκρατία και ποιοι ήταν οι «φασίστες», που πολεμούσαν το ΚΚΕ και τη δική του άποψη περί «δημοκρατίας». Το ΚΚΕ, δηλαδή, ήταν αυτό, το οποίο «έδειχνε» τον Καραμανλή ως Δεξιό —και άρα τον εμφάνιζε ως νόμιμο «αφεντικό» της δεξιάς Νέας Δημοκρατίας— και το ίδιο «έδειχνε» τον Παπανδρέου ως «σοσιαλιστή» και άρα τον εμφάνιζε ως νόμιμο «αφεντικό» του αριστερού ΠΑΣΟΚ. Όλα στημένα». Η Δεξιά των φασιστών μονοπωλούσε την εξουσία με τον δικό της δικομματισμό και η Αριστερά των απατεώνων «έδειχνε» ό,τι της επέβαλαν τα αφεντικά της.

Για της ανάγκες αυτού του ρόλου το «προίκισαν» και το «επιδότησαν» με όλες τις δυνατές βοήθειες. Με τη βοήθεια, τα μέσα και τα χρήματα των φασιστών «διακρίνεται» το ΚΚΕ στην κοινωνία. Με αυτά τα μέσα σχεδόν μονοπωλεί τον συνδικαλισμό των εργαζομένων —τόσο του ιδιωτικού όσο και του δημοσίου τομέα— και με τα ίδια μέσα παίρνει αφύσικα μεγάλα ποσοστά στον συνδικαλισμό των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων. Γιατί βοηθάται; Γιατί λειτουργεί σαν «φίλτρο». Το ΚΚΕ ελέγχει την «παραγωγή» της ελληνικής κοινωνίας και τη «φιλτράρει», για να μην απειλήσει τα αφεντικά του.

Τίποτε δεν ξεφεύγει από αυτό το «φίλτρο». Οι Έλληνες, οι οποίοι «διακρίνονται» στην κοινωνική λειτουργία, είναι μόνον αυτοί που έχουν «περάσει» από αυτό το «φίλτρο». Όποιοι το παρακάμπτουν «καταδικάζονται», είτε στην αφάνεια είτε στη «γραφικότητα». Αν δεν σε «θάψουν» στην απόλυτη αφάνεια οι έμπειροι ΚΚΕδες, θα σε εμφανίσουν ως «Λεβέντη» και θα σε τελειώσουν.

Το ΚΚΕ «αποφασίζει» ποιος είναι «δημοκράτης» και ποιος όχι. Αυτό αποφασίζει ποιος από όλους τους Έλληνες, είτε αυτοί σπουδάζουν είτε αγωνίζονται ως εργαζόμενοι για τα δικαιώματά τους, θα κάνει πολιτική «καριέρα». Το φασιστικό ΚΚΕ αποφασίζει ποιοι «δημοκράτες» θα στελεχώσουν το πολιτικό μας σύστημα. Το ΚΚΕ, για παράδειγμα, «αποφάσισε» ότι φασιστόμουτρα σαν τον Πρωτόπαπα ή τον Παναγόπουλο ή τον Ρέππα ή τον Λαλιώτη είναι «σοσιαλιστές» και όχι «δεξιοί». Το ΚΚΕ «αποφάσισε» ότι ο Αλογοσκούφης του LSE είναι «δεξιός» και ο Παπακωνσταντίνου —επίσης του LSE— είναι «σοσιαλιστής». Το ΚΚΕ «αποφάσισε» ότι ο Μπίστης —του Κολεγίου Αθηνών— είναι «αριστερός» και ο Βορίδης —επίσης του Κολεγίου Αθηνών— είναι «δεξιός».

Πώς «αποφασίζει» μόνο του το ΚΚΕ; Αυτό «αναδεικνύει» ως «συνομιλητές» του μόνον ό,τι του υποδεικνύουν τα αφεντικά του, εφόσον όλους τους άλλους δεν τους αναγνωρίζει ως τέτοιους. Κατάλαβε ο αναγνώστης το «κόλπο»; Το ΚΚΕ είναι αυτό, το οποίο αναγνωρίζει «φίλους» και «εχθρούς» και όλοι οι άλλοι αποκλείονται από τον πολιτικό «χάρτη». Ό,τι αναγνωρίζεται από το ΚΚΕ ως «φιλικό», μετατρέπεται αυτόματα σε «νόμιμο» αριστερό και ό,τι αναγνωρίζεται ως «εχθρικό», μετατρέπεται επίσης αυτόματα σε «νόμιμο» δεξιό. Όλα τα άλλα απλά δεν υπάρχουν. Αν σε εχθρεύεται το ΚΚΕ, είσαι «νόμιμος» δεξιός —και άρα αυθεντικός— και αν σε βλέπει «συμπαθητικά», είσαι «νόμιμος» Αριστερός —και άρα επίσης αυθεντικός—

Αν δεν σε «βλέπει» το ΚΚΕ, απλά δεν υπάρχεις.

@Παναγιώτης Τραϊανού 2011

terrapapers.com