Έχει ρεύμα η αναρχία

Προφανώς, από το μυαλό της εισαγγελέως δεν έχει περάσει ποτέ η ιδέα πως αυτοί που διώκονται ως τρομοκράτες αυτοπροσδιορίζονται ως επαναστάτες και δεν θεωρούνται τρομοκράτες από όλους – υπάρχουν άνθρωποι που τους στηρίζουν, άλλοι που τους θαυμάζουν και πολλοί που τους παρακολουθούν με ενδιαφέρον ή και περιέργεια.

Στην εποχή της κοινωνίας της πληροφορίας –όπου μπορείς να βρεις όλα τα κείμενα του πλανήτη στο διαδίκτυο- μια Ελληνίδα εισαγγελέας θεωρεί πως δεν είναι φυσιολογικό να έχει κάποιος στο σπίτι του κείμενα «τρομοκρατών». Από την άλλη, η εισαγγελέας θα θεωρεί φυσιολογικό να έχει κάποιος στο σπίτι του περιοδικά για τα ζώδια. Επίσης, θα θεωρεί φυσιολογικό να έχει κάποιος σπίτι του τηλεόραση και να παρακολουθεί μεσημεριανάδικα και σαπουνόπερες – αυτά είναι πολύ φυσιολογικά πράγματα.

Προσπαθώ να φανταστώ την εισαγγελέα. Μια παντρεμένη Ελληνίδα -που ίσως έχει παιδιά- έρχεται φάτσα κάρτα με μια 27χρονη Γερμανίδα που της δηλώνει ευθαρσώς πως είναι αναρχική και πως δεν τρέχει τίποτα που έχει στο σπίτι της κείμενα αντιεξουσιαστών.

Οπωσδήποτε, η Ελληνίδα εισαγγελέας θεωρεί την 27χρονη Γερμανίδα «παιδί» – ένα παιδί που παραστράτησε και ξέφυγε από την αγκαλιά της οικογένειάς της. Όταν στην Ελλάδα θεωρείσαι παιδί μέχρι τα 50, είναι δύσκολο για την εισαγγελέα να αντιληφθεί πως η 27χρονη Γερμανίδα που έχει απέναντί της είναι μια ανεξάρτητη γυναίκα που έχει πάρει τη ζωή της στα χέρια της εδώ και αρκετά χρόνια. Θα περίμενε να ακούσει μερικές τυπικές «ελληνικές» δικαιολογίες, τίποτα παρακάλια, κάποια αναφορά σε μια χαροκαμένη μάνα, και βλέπει ακριβώς το αντίθετο: μια γυναίκα που έχει το θάρρος της γνώμης της και των επιλογών της.

Η «γκάφα» της Αντιτρομοκρατικής –που παρουσίασε τη Γερμανίδα ως παιδί πρώην μελών της RAF- ανέδειξε μερικές διαφορές ανάμεσα στη γερμανική και την ελληνική κοινωνία. Αμέσως μετά τη σύλληψη της 27χρονης Γερμανίδας, η μητέρα της δήλωσε πως η κόρη της είναι αναρχική και τα αδέρφια της είπαν με περηφάνια πως ανήκουν κι αυτά στον αναρχικό χώρο.

Όταν συλλαμβάνονται Έλληνες αναρχικοί ή αντιεξουσιαστές, η οικογένειά τους συνήθως απουσιάζει επειδή αισθάνεται ντροπή. Αν το παιδί τους ήταν σε κάποιο reality και κουνούσε τον κώλο του, οι γονείς του θα φούσκωναν από περηφάνια, αλλά ντρέπονται που το παιδί τους είναι αναρχικό. Οι Γερμανοί μας νίκησαν και σε αυτόν τον τομέα• η «χαλαρή» και «αδιάφορη» γερμανική οικογένεια αποδεικνύεται πιο ενωμένη και πιο ειλικρινής στα δύσκολα από την «δεμένη» ελληνική οικογένεια.

Βέβαια, θα πρέπει να σημειώσω πως η γενναιότητα, η υπευθυνότητα και η αξιοπρέπεια με την οποία αντιμετωπίζουν οι νεαροί Έλληνες αντιεξουσιαστές τις κατηγορίες που τους αποδίδονται είναι αξιοπρόσεκτες. Σε μια χώρα που οι τριαντάρηδες ζητάνε χαρτζιλίκι από τον μπαμπά, οι τριαντάρες κωλοβαράνε όλη μέρα γιατί θεωρούνται μπεμπέκες και όλοι οι πολιτικοί δηλώνουν αθώοι για την κατάντια της χώρας, βλέπεις 20χρονους και 23χρονους αντιεξουσιαστές να αναλαμβάνουν ξεκάθαρα την ευθύνη των πράξεών τους και να δηλώνουν στα ίσια πως δεν αναγνωρίζουν ούτε τα δικαστήρια, ούτε το κράτος, ούτε τίποτα (σ.σ. «Αναρχική είμαι, δεν είμαι ζητιάνα να κάνω παζάρια και διαπραγματεύσεις» είχε γράψει σε επιστολή της η Κωνσταντίνα Καρακατσάνη). Επίσης, σε μια εποχή απόλυτης ιδιωτείας, αυτοί οι νεαροί επιδεικνύουν συγκινητική αλληλεγγύη στους συντρόφους τους.

Δεν είμαι πολιτικός επιστήμονας ή κοινωνιολόγος για να κάνω αναλύσεις στις κοινωνικές αλλαγές, αλλά περπατάω στους δρόμους, βλέπω και προσπαθώ να καταλάβω. Πριν από μερικά χρόνια, σε μια πορεία του Πολυτεχνείου, διαπίστωσα με έκπληξη πως το μπλοκ των αναρχικών και των αντιεξουσιαστών δεν αποτελείτο πια από τα συνήθη διακόσια με τριακόσια άτομα – ήταν πια χιλιάδες.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, οι συλλήψεις και οι καταδίκες –αλλά και η κοινωνικοπολιτική και οικονομική κατάσταση- θα πυκνώσουν κι άλλο τις τάξεις των αναρχικών και των αντιεξουσιαστών.