Ένας συνταγματάρχης γράφει για την εξαφάνιση της μεσαίας τάξης

Γράφει ο Σπύρος Σταματόπουλος*
Σχης ε.α.

Δηλώνουν μετανοημένοι, τους εξαπάτησαν και αυτούς, λένε, δεν διάβασαν καλά τα μνημόνια, μάλλον δεν τα διάβασαν και καθόλου, δεν φταίνε αυτοί, ισχυρίζονται, νόμιζαν ότι για το καλό της χώρας έπρεπε να ψηφίσουν τα μνημόνια, για να έχει ο καϋμένος ο λαός μισθούς και συντάξεις.

Επιμένουν ότι οι δανειστές τους παραπλάνησαν, ποιά η διαφορά άλλωστε για τον χειμαζόμενο λαό, δεν περίμεναν αυτές τις συνέπειες, και παρότι υπάρχει «πρωτογενές πλεόνασμα», ουρές στα συσσίτια που οργανώνουν οι Δήμοι, οι ενορίες και οι φιλόπτωχες κυρίες, το ίδιο και οι ουρές των ανέργων για το πενιχρό εισόδημα που δίνει ο ΟΑΕΔ, τα παιδιά που λιποθυμούν από πείνα στις σχολικές αίθουσες, τα πανεπιστήμια που κλείνουν, οι άρρωστοι που πεθαίνουν γιατί η κοινωνική ασφάλεια, η πρόνοια και η δημόσια υγεία πέθανε και αυτή πρώτη…

Είναι, όμως, μετανιωμένοι, λυπούνται και στεναχωριούνται για την κατάσταση, κι’ ας είχαν την ευκαιρία να αντιδράσουν πρωτύτερα, κι’ ας είχαν την δυνατότητα να μιλήσουν και σιώπησαν, κι ας είχαν τον τρόπο ν’ αντιταχθούν κι αυτοί έσκυψαν το κεφάλι, γιατί φοβούνταν να διαταράξουν την «εσωκομματική πειθαρχία» και να εισπράξουν, σε απάντηση, τη διαγραφή τους, ή γιατί τρόμαξαν στην ιδέα ότι θα έχαναν τα αξιώματα, τ’ αρχηγηλίκια, τα γαλόνια και τις επωμίδες, το καμπύλωμα της μέσης των υφισταμένων τους και το ξεσκόνισμα των παπουτσιών τους από τους υποτακτικούς τους…

Εψήφισαν και στήριξαν μυριάδες αντισυνταγματικούς και απάνθρωπους νόμους αυτά τα τέσσερα χρόνια των μνημονίων και της οικονομικής προτεκτορατοποίησης της χώρας σε γερμανικό τσιφλίκι, εκτέλεσαν ένα σωρό αντισυνταγματικές και παράνομες εγκυκλίους και εντολές που ώθησαν τη χώρα μας στην εξαθλίωση, την υποβάθμιση, την καταρράκωση και την ισοπέδωση του βιοτικού και πολιτιστικού επιπέδου του ελληνικού λαού, αλλά τότε, βλέπετε, ήταν «αναγκασμένοι» από την ανωτέρα βία της επικείμενης χρεωκοπίας της χώρας, και των παραποιημένων στατιστικών στοιχείων περί ελλείμματος, θα συμπλήρωνε κάποιος με κακεντρέχεια, αλλά αυτό είναι μια άλλη πικρή ιστορία, για την οποία θα επιληφθεί η Δικαιοσύνη, όταν θα έρθει η ώρα…

Τώρα, όμως, αποφάσισαν ότι ήρθε η ώρα, να σπάσουν τα δεσμά του φόβου και της υποταγής, να ξεπεράσουν τους δισταγμούς τους και να μιλήσουν, θαρραλέα ή και ξεδιάντροπα (εξαρτάται από ποια οπτική γωνία το βλέπει κανείς) στον ελληνικό λαό, άλλωστε τώρα είναι «διαγεγραμμένοι», «αποστρατευμένοι», «συνταξιούχοι» και κάθε είδους «έκπτωτοι», και μπορούν να πουν τα πράγματα με τ’ ονομά τους, ή, μάλλον, να τα βαφτίσουν όπως τους συμφέρει, στοχεύοντας-πού αλλού;- στο γνωστό κοινό που λέγεται «μεσαία τάξη»! Γιατί ήρθε η ώρα της!

Μεσαία τάξη, τι ωραίος όρος, όσο υπάρχει ακόμη, γιατί συρρικνώνεται, μόνο στην Ελλάδα αστραπιαία, όμως, αυτή η περίφημη μεσαία τάξη, που απαρτίζεται από ανθρώπους που κοινώς «τον έχουν τον τρόπο τους», δεν είναι αυτή που αποτελεί το στυλοβάτη της Δημοκρατίας, τον ακρογωνιαίο λίθο της κοινωνίας και την κρίσιμη μάζα του ψηφοφόρου (ή μήπως του ψηφοφθόρου); Φυσικά, γιατί ο προλετάριος έχει συντριβεί πλήρως (λυπούμαστε Μαρξ, πεινάει πολύ για να αντισταθεί, η φτώχεια, όπως και η αρρώστεια συνηθίζεται ως προκαθορισμένη μοίρα), ο δε «δεν έχων που την κεφαλήν κλείναι» τους έχει γυρίσει την πλάτη αλλά δεν έχει και τα μέσα να ανατρέψει το σκηνικό που του έφτιαξαν. Ποιος απομένει, λοιπόν;

Ο «μεσαίας τάξης» νοικοκυραίος, εισοδηματίας, υπάλληλος, ελεύθερος επαγγελματίας, μάνατζερ σε εταιρεία, συνταξιούχος που έχει ακόμη μια οικονομική αξιοπρέπεια, ο έχων, τέλως πάντων, να πληρώσει το αντισυνταγματικό χαράτσι και τον υπέρμετρο και άδικο φόρο (γιατί, βλέπετε, έτσι τον μεγάλωσαν, «να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του»).

Αυτός είναι η «κότα με τα χρυσά αυγά», ο ιδανικός ψηφοφόρος, που, τελευταία, πάραυτα, μας τα έχει χαλάσει, γιατί είναι δυσαρεστημένος, γιατί κατάλαβε ότι το σύστημα τον έχει ξεγελάσει, γιατί ενοχλήθηκε που του είπαν ψέματα, γιατί διαπίστωσε ότι κάτι δεν πάει τελικά καλά με το «πρωτογενές πλεόνασμα». Ταυτόχρονα, όμως, είναι και λιγάκι επικίνδυνος, επειδή, παραδοσιακά, εκ φύσης και εκ θέσης, είναι αυτός που προετοιμάζει ή υποστηρίζει τις κοινωνικές επαναστάσεις, τις πολιτικές ανατροπές, την αλλαγή της καθεστηκυίας νοοτροπίας των πραγμάτων (τυπικό παράδειγμα η γαλλική επανάσταση).

Σε αυτόν, λοιπόν, στοχεύουν οι «μετανοημένοι», περιβεβλημένοι με ιριδίζον κύρος, που το σύστημα τους βάζει στη θέση του «εκκαθαριστή», αναζητώντας μια ακόμη ανάσα ζωής, πριν τελειώσει για πάντα, για να τον πείσουν (εξαπατώντας ακόμη μια φορά) να ανακυκλώσει τους προηγούμενους «ανεπαρκείς» με αυτούς, κομίζοντας μια ψευδαίσθηση ελπίδας και ανανέωσης!

Ο προσεκτικός παρατηρητής των κινήσεων αυτών σε ένα συμπέρασμα μπορεί να καταλήξει: το επόμενο και πολύ μεγάλο θύμα του συστήματος θα είναι η μεσαία τάξη, όσο μεγαλύτερες οι υποσχέσεις και οι κατηγορηματικές δηλώσεις των δήθεν «μετανοημένων» περί «τερματισμού της αθλιότητας» τόσο σφοδρότερη και η επιδρομή επάνω της, για να ξεκοκαλιστεί και από αυτούς ο,τι απέμεινε και να προλεταριοποιηθούν –επιτέλους- και αυτοί!

Έχουν γνώση οι φύλακες. Οι δήθεν «μετανοημένοι» έχασαν κάθε ευκαιρία να αποδείξουν εμπράκτως ότι μετάνιωσαν. Άρα δεν νομιμοποιούνται να επιδιώξουν να υφαρπάσουν για ακόμη μια φορά την ψήφο του Λαού που σίγουρα θα οδηγήσει στην τελική φάση μιας κατοχικής εξαθλίωσης.

«Στρατηγοί» των ανέμων, της κονόμας, του βολέματος, του ξεπουλήματος, κάθε είδους υποτέλειας, συνοδοιπόροι των σύγχρονων εφιαλτών του Ελληνισμού, καιρός για ξεκούραση και γιατί όχι και εξιλέωση.

*Μέλος εκτελεστικής γραμμματείας Κινήματος Εθνικολαϊκής Συσπείρωσης (ΚΙ.Ε.ΣΥ.)