H θερμοπληξία στο σκύλο – Πως προκαλείται και Πρώτες Βοήθειες

Η θερμοπληξία είναι η κλινική εκδήλωση της υπερθερμίας που προκαλείται από την παραμονή του ζώου σε περιβάλλον με αυξημένη θερμοκρασία για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο από αυτό στο οποίο ο οργανισμός του μπορεί να ανταπεξέλθει.

Πως διαφέρει από τον πυρετό;

Η υπερθερμία ορίζεται ως αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος μεταξύ 40,5 και 43 βαθμών κελσίου και μπορεί να προκληθεί από έκθεση σε υψηλές θερμοκρασίες, παραμονή σε περιβάλλον με μεγάλη υγρασία, λόγω έντονης άσκησης ή σαν φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού σε ενδογενή ή εξωγενή πυρετογόνα.

Η υπερθερμία λόγω πυρετογόνων ονομάζεται πυρετός. Ο πυρετός διαφέρει από τις άλλες μορφές υπερθερμίας καθώς προκαλείται όταν το θερμορυθμιστικό κέντρο του σώματος που βρίσκεται στον εγκέφαλο (υποθάλαμο) εκτεθεί σε ουσίες που παράγονται κατά τη διάρκεια κάποιας μόλυνσης ή φλεγμονής. Αυτές οι ουσίες ονομάζονται πυρετογόνα και ρυθμίζουν το θερμορυθμιστικό κέντρο, δηλαδή το θερμοστάτη του σώματος, σε μεγαλύτερη θερμοκρασία.

Ο πυρετός είναι μία φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού στην προσπάθειά του να εξουδετερώσει ένα μικροοργανισμό ή να εκδηλώσει μία άμυνα απέναντί του.

Τα αντιπυρετικά φάρμακα καταστέλλουν τη δράση των πυρετογόνων στον εγκέφαλο και άρα δεν έχουν καμία θέση στην αντιμετώπιση της θερμοπληξίας. Αντίθετα, η χορήγησή τους σε ζώα που πάσχουν από θερμοπληξία μπορεί να επιδεινώσει την κλινική τους κατάσταση. Στις άλλες μορφές υπερθερμίας -εκτός του πυρετού- η αυξημένη θερμοκρασία του σώματος προκαλείται από αδυναμία του οργανισμού να αποβάλλει θερμότητα. Ζώα που ασκούνται έντονα σε υψηλές θερμοκρασίες μπορούν να αναπτύξουν υπερθερμία μέσα σε 30 λεπτά της ώρας ιδίως όταν δεν έχουν στη διάθεσή τους νερό και στο χώρο δεν υπάρχει σκιερό μέρος στο οποίο μπορούν να ξεκουραστούν.

Άμυνα του οργανισμού και συνέπειες της υπερθερμίας

Ο υποθάλαμος που βρίσκεται στον εγκέφαλο αντιλαμβάνεται τις αλλαγές της θερμοκρασίας και ενορχηστρώνει αντιδράσεις του οργανισμού με σκοπό τη διατήρηση της θερμοκρασίας που αυτός θεωρεί φυσιολογική.

Παθήσεις του υποθαλάμου ή ουσίες όπως τα πυρετογόνα μπορεί να τον κάνουν να «αλλάξει γνώμη» σχετικά με το ποια θερμοκρασία είναι φυσιολογική. Αυτές οι διαταραχές της θερμοκρασίας του σώματος είναι διαφορετικές από την θερμοπληξία και δεν θα συζητηθούν εδώ. Ο οργανισμός παράγει θερμότητα μέσω του μεταβολισμού μετά τη λήψη τροφής και την άσκηση. Επίσης, όλες οι φυσιολογικές λειτουργίες του έχουν σαν αποτέλεσμα την παραγωγή μίας ποσότητας θερμότητας.

Εκτός από το ότι παράγει θερμότητα, ο οργανισμός δέχεται και θερμότητα από το εξωτερικό περιβάλλον. Για τους λόγους αυτούς είναι εφοδιασμένος και με μηχανισμούς αποβολής θερμότητας. Η θερμοκρασία του σώματος εξαρτάται από την ισορροπία μεταξύ παραγωγής και αποβολής θερμότητας. Όταν ένα ζώο εκτεθεί σε υψηλές θερμοκρασίες ή ασκηθεί υπερβολικά σε υψηλές θερμοκρασίες, ο υποθάλαμος δίνει εντολή στο κέντρο της αναπνοής να προκαλέσει γρήγορες και αβαθείς αναπνοές. Με αυτόν τον τρόπο ο αέρας που εισέρχεται στην αναπνευστική οδό απομακρύνει τον ζεστό αέρα που βρίσκεται μέσα σε αυτήν ενώ ταυτόχρονα επιταχύνει την εξάτμιση των εκκρίσεων της αναπνευστικής οδού προωθώντας την αποβολή θερμότητας.

Αυτό δεν μπορεί να γίνει όταν ο αέρας του περιβάλλοντος έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε υγρασία. Αυτή η διαδικασία είναι παρόμοια με αυτό που συμβαίνει όταν εμείς βρισκόμαστε μπροστά από έναν ανεμιστήρα ενώ είμαστε ιδρωμένοι. Επειδή τα ζώα δεν διαθέτουν στο σώμα τους παρά ελάχιστους ιδρωτοποιούς αδένες που εκκρίνουν ιδρώτα, χρησιμοποιούν τις εκκρίσεις της αναπνευστικής τους οδού για τον ίδιο λόγο. Επίσης, αντί για ανεμιστήρα χρησιμοποιούν την αναπνοή τους για να δροσίσουν τους αεραγωγούς τους.

Η αύξηση του ρυθμού αναπνοής συνοδεύεται από αυξημένη απομάκρυνση διοξειδίου του άνθρακα το οποίο όταν βρίσκεται στο αίμα λειτουργεί σαν οξύ. Η αποβολή του τείνει να αυξήσει το pHτου αίματος. Αυτό δε συμβαίνει παρά μόνο όταν ο ρυθμός αναπνοής παραμείνει υψηλός για μεγάλο χρονικό διάστημα. Άρα, αν το ζώο δεν καταφέρει να ρίξει τη θερμοκρασία του σχετικά γρήγορα ή συνεχίσει να παραμένει σε περιβάλλον με υψηλή θερμοκρασία, το pHτου αίματος του και άρα και του υγρού που αρδρεύει τον εγκέφαλό του θα αυξηθεί με αρνητικές συνέπειες για την υγεία του. Αυτή η κατάσταση ονομάζεται ακλαλαιμία.

Ένας άλλος μηχανισμός απομάκρυνσης θερμότητας από το σώμα είναι η αγγειοδιαστολή. Με την αγγειοδιαστολή, τα αγγεία που βρίσκονται στην επιφάνεια του σώματος διαστέλλονται και άρα δέχονται μεγαλύτερη ποσότητα αίματος από τα αγγεία που βρίσκονται βαθύτερα μέσα στο σώμα όπως τα αγγεία που αιματώνουν το έντερο, το στόμαχο και τα νεφρά.

Με απλά λόγια, το αίμα μεταφέρεται προς την επιφάνεια του σώματος ώστε να δροσιστεί (το αίμα) και άρα να μειωθεί η θερμοκρασία του σώματος. Επειδή όμως γίνεται αυτό, μειώνεται η αιμάτωση σημαντικών οργάνων και η κεντρική αρτηριακή πίεση με αποτέλεσμα τα όργανα αυτά να τραυματίζονται λόγω μειωμένης παροχής ενέργειας.

Τέλος, η αυξημένη θερμοκρασία αυτή καθαυτή μπορεί να προκαλέσει σημαντικές βλάβες στα κύτταρα του εγκεφάλου, των νεφρών του ήπατος, του εντέρου και στο μηχανισμό πήξης του αίματος. Η διαταραχές αυτές μπορεί να εκδηλωθούν με λήθαργο, κώμα, διάρροια, έμετο και ακατάσχετη εσωτερική ή εξωτερική αιμορραγία. Επίσης, η βλάβη των κυττάρων του εντέρου μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τοξίνες και βακτηρίδια να περάσουν από το έντερο στο αίμα με αποτέλεσμα να προκληθεί βακτηριαιμία και ίσως και σηψαιμία.