Επίσης οι πιο συνήθεις χρονικές περίοδοι κατά τις οποίες «πυροδοτείται» η επιθετικότητα των παιδιών είναι:
α) κάποιες συγκεκριμένες ώρες της ημέρας, κυρίως πριν το φαγητό αλλά και πριν τον ύπνο, προφανώς λόγω κόπωσης του παιδιού
β) περίοδοι αδιαθεσίας του παιδιού (κρυολογήματα, πυρετός)
γ) συμμετοχή του παιδιού σε ποικίλες κοινωνικές δραστηριότητες (επισκέπτες στο σπίτι ή γιορτές)
Μελέτες, αντικρούουν την για χρόνια επικρατούσα άποψη ότι τα αίτια των περισσότερων σχολικών ενόπλων επιθέσεων είναι αποτέλεσμα του ”bullying” της άσκησης δηλαδή σωματικής και ψυχολογικής βίας από συνομήλικους. Ασήμαντη επίδραση έχει το φαινόμενο του bullying στις ζωές των παιδιών αυτών. Τα ΜΜΕ επικεντρώνονται κάθε φορά μετά από ένα τέτοιο συμβάν σε αυτό. Αναδεικνύουν ότι αιτία για τα μακελειά στα σχολεία είναι ότι “τα παιδιά βρίσκονται συνέχεια στο στόχαστρο των συμμαθητών τους – θύματα ψυχολογικής και σωματικής βίας” και ότι αυτός ήταν ο λόγος που αποδεσμεύουν την οργή τους με τόσο ακραίο και βίαιο τρόπο. Η έρευνα όμως δείχνει ότι ενώ μερικοί ήταν αποδέκτες πειραγμάτων το bullying δεν ήταν ο λόγος που προκάλεσε το μακελειό. Εκτός από το bullying, τέτοια περιστατικά συχνά σχετίζονται από τον κόσμο με την βία των βιντεπαιχνιδιών. Τα καθιστούν υπεύθυνα για τέτοιες βίαιες εξάρσεις παιδιών. Καμία σχέση δεν υπάρχει μεταξύ της βίας των βιντεοπαιχνιδιών με τις μαζικές δολοφονίες από παιδιά σε σχολεία.
Παιδιά δολοφόνοι στην Αμερική και στην Ευρώπη ομολόγησαν την αποτρόπαια πράξη τους δηλώνοντας ότι ενσωμάτωσαν τους ρόλους που είχαν βιώσει και είχαν δει παρακολουθώντας ένα τηλεοπτικό σήριαλ με παρόμοιο μακάβριο περιεχόμενο!.
Τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από τους μηχανισμούς της ταύτισης και της μίμησης, μέσα από επαναλαμβανόμενες στα ΜΜΕ στο διηνεκές και συχνά μέχρι αηδίας σκηνές βαρβαρότητας από άνθρωπο σε συνάνθρωπο χωρίς κανένα λόγο ή με την απίστευτη δικαιολογία της «ανθρωπιστικής-απελευθερωτικής παρέμβασης» και επαναλαμβάνουν, βιωματικά, χωρίς βαθύτερη συνειδητοποίηση.
Κατακερματίζεται έτσι η συστηματική προσπάθεια κάθε κοινωνίας από συστάσεως του πρώτου κοινωνικού συστήματος της ανθρωπότητας να μετουσιώσει τον άνθρωπο-ζώο σε άνθρωπο κοινωνικό με τη βοήθεια κλασικών δομών και θεσμών όπως η οικογένεια, η παιδεία, η θρησκεία, το σύστημα Δικαιοσύνης και το σύστημα ελέγχου και καταστολής.
Τι μπορεί να γίνει για να προληφθούν οι Ένοπλες Επιθέσεις σε Σχολεία;
• Οι γονείς οφείλουν να γνωρίζουν το παιδί τους.
• Να διατηρούν μία ανοιχτή και ζεστή σχέση με πολύ επικοινωνία.
• Να γνωρίζουν τους φίλους του, που πηγαίνει, τι κάνει, τι ιστοσελίδες επισκέπτεται, τι γράφει στο διαδίκτυο.
• Οι γονείς θα πρέπει να επιβλέπουν την ιδιωτικότητα του παιδιού τους.
• Να επαγρυπνούν για προειδοποιητικές ενδείξεις έκφρασης βίας. “Εάν διαβάσουν κάποια ανησυχητική ιστορία πρέπει να ξέρουν τι να κάνουν.
• Να αναφέρουν στο σχολείο το γεγονός, σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας και εάν χρειαστεί στις αρχές.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Όταν αφήνεις το παιδί σου να παίζει με παιχνίδια και να βλέπει ταινίες 18+ …
Παλιοτερα οι γονεις ηταν φτωχοι,δουλευαν πολλες ωρες στα χωραφια και ειχαν πολλα παιδια…..αλλα ειχαν αρχες….τα παιδια μεγαλωναν χωρις καμια σχεδον φροντιδα οπως διαβασμα, ιδιαιτερα, φροντηστηρια κτλ. παρα μοναχα τα προς το ζην.
Οι δασκαλοι στο σχολειο φροντιζαν να δινουν τις αξιες, να καλλιεργουν τα ιδανικα την πιστη….τωρα τα παιδια διδασκονται την ασεβεια, την σεξουαλικη αγωγη,την διαφορετικοτητα,την αθεια,την ανωμαλια,τη γιορτη των gay,την γιορτη του νερου,του δεντρου,του ηλιου, σε λιγο και το ισλαμ δηλ.ολα τα αχρηστα ….γιατι βλεπεις παμε με τη μοδα …με τα ξενα προτυπα…..με το ανωμαλο-ομαλο κτλ. Το σπουδαιοτερο απο ολα μαθαινουν να μην αγαπουν τη γλωσσα τους,την πατριδα τους…
Ας αφησουμε λοιπον την υποκρισια κατα μερος και ας ασχοληθουμε με το προβλημα …οπως πρεπεικαι οχι με δηθεν ΕΡΕΥΝΕΣ…..που εχουν γινει…. και αναθεμα αν ξερει κανεις, ποιος τις εκανε και για πιο σκοπο???
Οσο για τις μανες ….ναι φταινε αλλα οχι για τους παραπανω λογους ……φταινε γιατι κλεινουν τα ματια και τα αυτια…φταινε γιατι καθονται ακομη και δεν εχουν παει να ξεσκισουν με τα νυχια τους, τις σαρκες αυτων που τοσα χρονια αποφασιζουν για τα παιδια μας, αυτων που τοσα χρονια καταστρεφουν τις ψυχες των παιδιων μας ….μεσα απο το εκπαιδευτικο συστημα….φταινε οι μανες, φταινε πολυ γιατι αδιαφορουν και ανεχονται τον καθε βλακα, αθεο υπουργισκο που δεν ξερει να μοιρασει δυο γαιδαρων αχυρο……υπουργισκους αγραμματους και ανθελληνες….
Αντε γιατι, τα κανατε …..ολα αχταρμα…ενα παιδι γινεται φονιας ….γιατι οι κοινωνια και οι εκπαιδευση του …..εχουν γινει ΣΚΑΤΑ….και το χειροτερο κανεις δεν νοιαζεται…
ΤΑ ΠΕΣ ΟΛΑ . ΣΩΣΤΗ.
ΑΝΝΑ ολα αυτα επιβαρυνουν τον ψυχικο κοσμο ενος παιδιου αλλα δεν ειναι ο καθοριστικος παραγωντας .
Εγω μεγαλωσα με τηλεοραση και βιντεοπαιχνιδια απο νωρις ειδα το σκληρο προσωπο της κοινωνιας ,και ομως δεν μπορω να σκοτωσω ουτε μυρμηγκι .Ακομα και οταν νευριαζω ελεγχω τον ευατο μου.ποτε δεν θα σηκωσω χερι ουτε θα σπασω κατι ..ποσο μαλλον να σκοτωσω .Νομιζω οτι η ψυχη του ανθρωπου ειναι αβυσσος.
Αγαπητε Γιαννη ….ειναι απλα τα πραγματα ….τα παιδια,επαψαν να ειναι παιδια ….και γι αυτο φταιμε ολοι εμεις.
Τα παιδια δεν μεγαλωνουν σε υγιεις κοινωνιες και δεν χρειαζεται να ειναι κανεις ψυχολογος η να γινουν ερευνες.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΕΧΘΡΟ ΜΠΑΜΠΗ, μην διαβάσεις ότι θέλεις και ότι νομίζεις ότι σε συμφέρει ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ εχθρό, ακόμα και αν δραστηριοποιείται στο εσωτερικό 😉
Κολοκύθια…..
Μην δαιμονοποιούμε τα βιντεοπαιχνίδια και τις ταινίες!!! Πριν από πολλά χρόνια βίωνα τρομερό μπούλινγκ στο σχολείο και ένας συγκεκριμένα συμμαθητής μου έκανε τη ζωή μαρτύριο περισσότερο από τους υπόλοιπους της παρέας του. Με κορόιδευε, με χτυπούσε δυνατά, μου έδινε φάπες, μου άδειαζε την τσάντα κάτω, με έκανε να κλαίω, και άλλα πολλά… Μεγάλωσα κι εγώ με Videogames όπου στα παιχνίδια σκότωνες αβέρτα και έρεε άφθονο το αίμα και βίαιες ταινίες έβλεπα. Μπορούσα να σκοτώσω τον συμμαθητή μου, αλλά δεν το έκανα! Κουβαλούσαμε χαρτοκόπτη στο σχολείο λόγο του μαθήματος των καλλιτεχνικών, και ξέρετε ότι κόβει σαν νυστέρι !!! Ήταν πολλές φορές ευάλωτος ο αλήτης που μου έκανε τη ζωή κόλαση, είχα σκεφτεί ότι ήταν τόσο εύκολο για παράδειγμα να του κόψω το λαιμό όταν αυτός χαλάρωνε στην καρέκλα του και ήμουν από πίσω. Όμως παρόλα τα ψυχολογικά προβλήματα που μου δημιούργησε, επέλεξα να μην τον σκοτώσω ! Τα πάντα είναι επιλογές στη ζωή. Μόνο αν κινδύνευε άμεσα η ζωή μου θα μπορούσα να σκοτώσω. Τα βιντεοπαιχνίδια και οι ταινίες δεν με μετέτρεψαν σε δολοφόνο παρόλο που υπήρχαν οι συνθήκες.