Ανακαλύφθηκε τι πυροδοτει τον λύκο

Οι ερευνητές κατάφεραν να εντοπίσουν μια μορφή της αυτοάνοσης νόσου λύκος σε μια μόνο μετάλλαξη

Μερικές φορές μια απλή μετάλλαξη στο γενετικό μας υλικό είναι αρκετή για να προκαλέσει ασθένεια. Αυτό συμβαίνει και με την αυτοάνοση ασθένεια λύκος. Ο λύκος προκαλεί σοβαρή φλεγμονή σε όλο το σώμα και μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη ζωή των πασχόντων. Ερευνητές του Ινστιτούτου Max Planck για τη Βιολογία των Λοιμώξεων στο Βερολίνο ανακάλυψαν τώρα έναν μηχανισμό που μπορεί να προκαλέσει λύκο στα παιδιά.

Ο μηχανισμός αυτός ρυθμίζει την ποσότητα ενός συγκεκριμένου ανοσολογικού υποδοχέα που κανονικά αναγνωρίζει το γενετικό υλικό των παθογόνων μικροοργανισμών. Εάν ο μηχανισμός αυτός διαταραχθεί, οι υποδοχείς συσσωρεύονται στα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος οδηγώντας στην αναγνώριση του γενετικού υλικού του ίδιου του οργανισμού. Ως αποτέλεσμα, το ανοσοποιητικό σύστημα στρέφεται κατά του ίδιου του οργανισμού του και προκαλεί τη συστηματική φλεγμονή του λύκου.

Σε συνεργασία με γιατρούς από το Νοσοκομείο του Πανεπιστημίου Ludwig Maximilian του Μονάχου, οι ερευνητές κατάφεραν να εντοπίσουν έναν ασθενή με λύκο στον οποίο ο μηχανισμός αυτός έχει διαταραχθεί από μία μόνο μετάλλαξη.

Το έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα ανταποκρίνεται στα παθογόνα που εισβάλλουν μέσα σε λίγα λεπτά. Είναι μια αρχική γραμμή άμυνας που κρατάει τα παθογόνα μακριά μέχρι να ενεργοποιηθεί το πιο εξειδικευμένο προσαρμοστικό ανοσοποιητικό σύστημα. Ωστόσο, αυτή η ταχύτητα έχει ένα τίμημα: η αντίδραση του έμφυτου ανοσοποιητικού συστήματος είναι τόσο ισχυρή και μη ειδική που πρέπει να ελέγχεται καλά για να μην στραφεί εναντίον του ίδιου του οργανισμού.

Στην ομάδα της Olivia Majer στο Ινστιτούτο Max Planck για τη Βιολογία των Λοιμώξεων, οι ερευνητές εργάζονται για την καλύτερη κατανόηση αυτών των μηχανισμών ελέγχου του έμφυτου ανοσοποιητικού συστήματος. Η ομάδα επικεντρώνεται σε έναν ανοσολογικό υποδοχέα που ονομάζεται υποδοχέας 7 τύπου Toll, ο οποίος μπορεί να αναγνωρίζει το γενετικό υλικό των ιών και των βακτηρίων και στη συνέχεια να πυροδοτεί μια ανοσολογική απόκριση κατά των εισβολέων.

Ο ανοσολογικός υποδοχέας εκτός ισορροπίας
Προκειμένου το ανοσοποιητικό σύστημα να αντιδράσει γρήγορα, πρέπει να υπάρχει ένας συγκεκριμένος αριθμός αυτών των υποδοχέων στα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος. Τα κύτταρα διατηρούν αυτή την ισορροπία με τη συνεχή παραγωγή και αποικοδόμηση των υποδοχέων. “Θέλαμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει όταν διαταράσσεται αυτή η ισορροπία”, εξηγεί η επικεφαλής της ομάδας Olivia Majer.

Κατά τη διάρκεια των εργασιών της, η ομάδα της Majer ενδιαφέρθηκε για ένα πρωτεϊνικό σύμπλεγμα που ονομάζεται BORC. Οι ερευνητές κατάφεραν να δείξουν ότι το BORC απαιτείται για την αποικοδόμηση του υποδοχέα 7 τύπου Toll μέσα στο κύτταρο. Επιπλέον, η BORC χρειάζεται μια άλλη πρωτεΐνη, την UNC93B1, για να εκτελέσει σωστά τη διαδικασία αποικοδόμησης. Εάν υπάρξει σφάλμα στη διαδικασία αυτή, ο υποδοχέας δεν αποικοδομείται και συσσωρεύεται στα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος. “Από προηγούμενα πειράματα σε ποντίκια που πραγματοποιήθηκαν πριν από μερικά χρόνια στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια, γνωρίζαμε ήδη ότι οι πάρα πολλοί από αυτούς τους υποδοχείς αποτελούν πρόβλημα”, εξηγεί ο Majer. Μια μεγαλύτερη ποσότητα υποδοχέων μεροληπτεί προς την αναγνώριση του γενετικού υλικού του ίδιου του οργανισμού. Αυτό οδηγεί σε ανοσολογική αντίδραση κατά του εαυτού μας, έναυσμα για την αυτοάνοση ασθένεια λύκος. Μέχρι στιγμής, ωστόσο, ούτε ο BORC ούτε ο UNC93B1 έχουν συσχετιστεί με τον λύκο στον άνθρωπο.

Οι ερευνητές έλαβαν επιβεβαίωση των ευρημάτων τους μέσω τηλεφώνου. Ο Fabian Hauck διδάσκει, ερευνά και θεραπεύει ασθενείς στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ludwig Maximilian του Μονάχου και ειδικεύεται στις συγγενείς ανοσολογικές διαταραχές, όπως ο λύκος. Ενημερώθηκε για την έρευνα του Majer επειδή ένας από τους ασθενείς του είχε μια μετάλλαξη στο γονίδιο για μια πρωτεΐνη που δεν είχε προηγουμένως εντοπιστεί: UNC93B1. Ακριβώς αυτή την πρωτεΐνη είχε εντοπίσει η Majer με την ομάδα της. “Όταν έλαβα το πρώτο τηλεφώνημα από τον Fabian Hauck, σκέφτηκα ότι ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό”, λέει η Majer, “αλλά μέσα σε οκτώ γεμάτες εβδομάδες κοινής προσπάθειας, καταφέραμε να επιβεβαιώσουμε ότι η μετάλλαξη στην UNC93B1 ήταν η αιτία του λύκου αυτού του ασθενούς”.

Μια νέα προσέγγιση για τις θεραπείες του λύκου

Τα ευρήματα των Hauck και Majer έχουν πλέον δημοσιευθεί στο έγκριτο περιοδικό Science Immunology. Ταυτόχρονα, το περιοδικό δημοσίευσε και την εργασία μιας ερευνητικής ομάδας του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Δρέσδης, με την οποία οι δύο ερευνητές συνεργάζονται. Στη μελέτη τους, οι επιστήμονες της Δρέσδης εντόπισαν επιπλέον μεταλλάξεις του UNC93B1 που μπορούν να προκαλέσουν λύκο. Οι ερευνητές αποκάλυψαν έναν εντελώς νέο μηχανισμό που πυροδοτεί μια ιδιαίτερα επιθετική μορφή λύκου: τα σοβαρά συμπτώματα αναπτύσσονται ήδη από τη βρεφική ηλικία, ενώ πολλές άλλες μορφές λύκου εμφανίζονται μόνο στους ενήλικες.

Ο έλεγχος για μεταλλάξεις στο UNC93B1 θα μπορούσε γρήγορα να γίνει μέρος της θεραπείας του λύκου, ανοίγοντας νέες προσεγγίσεις στη θεραπεία. Στο παρελθόν, οι γιατροί επικεντρώνονταν κυρίως στην καταστολή της φλεγμονής με φάρμακα. Με τη στόχευση του μηχανισμού που έχει τώρα ανακαλυφθεί, μπορεί να είναι δυνατόν να αποτραπεί η ανάπτυξη της φλεγμονής από την αρχή – και έτσι να μειωθεί σημαντικά το βάρος της νόσου για τους πάσχοντες.

https://www.mpg.de/21374791/lupus-trigger