AIDS: παγκόσμια μάστιγα ή συστημικό πείραμα εναντίον της ανθρωπότητας; (Σειρά συντεντεύξεων από παγκοσμίως διακεκριμένους επιστήμονες, ειδικούς και ερευνητές)

Γιώργης Ντουμανίδης , BSc: Γενετική , MSc: Βιοπληροφορική

Όσα επίσημα ξέρουμε

Η λοίμωξη με τον Ιό Ανθρώπινης Ανοσοανεπάρκειας (Human Immunodeficiency Virus Infection) και το Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσοανεπάρκειας (Acquired Immune Deficiency Syndrome) AIDS, είναι μια νόσος του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος, η οποία προκαλείται από τον ιό της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (Human Immunodeficiency Virus) HIV. Η νόσος παρεμβαίνει στο ανοσοποιητικό σύστημα και παρεμποδίζει τη λειτουργία του, κάνοντας τα άτομα με AIDS περισσότερο ευάλωτα στο να αποκτήσουν λοιμώξεις ευκαιριακού τύπου και όγκους που συνήθως δεν προσβάλουν όλους όσους έχουν λειτουργικά ανοσοποιητικά συστήματα. Αυτή η ευπάθεια χειροτερεύει με την εξέλιξη της νόσου.

Ο HIV μεταδίδεται πρωταρχικά με τη σεξουαλική επαφή, όπως με το πρωκτικό, κολπικό ή στοματικό σεξ, τη μετάγγιση αίματος, τις μολυσμένες υποδερμικές βελόνες, καθώς και από τη μητέρα στο παιδί κατά την εγκυμοσύνη, τον τοκετό και τον θηλασμό. Ορισμένα σωματικά υγρά όπως το σάλιο, τα δάκρυα, τα ούρα και ο ιδρώτας δεν μεταδίδουν τον HIV εκτός εάν περιέχουν μικροποσότητες αίματος. Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί επίσης από επαφή ενός βλεννογόνου (δηλ. μιας βλεννώδους μεμβράνης που επικαλύπτει κάποιες κοιλότητες του σώματος, όπως ο βλεννογόνος του στόματος ή του εντέρου) με ένα σωματικό υγρό που περιέχει τον ιό, όπως αίμα, σπέρμα, κολπικά υγρά, προσπερματικά υγρά ή γάλα θηλασμού ενός μολυσμένου ατόμου.

Η προφύλαξη από την HIV λοίμωξη, πρωταρχικά μέσω του ασφαλούς σεξ και των προγραμμάτων ανταλλαγής συριγγών και βελονών, αποτελεί στρατηγική κλειδί για τον έλεγχο της νόσου. Δεν υπάρχει θεραπεία ίασης ή προληπτικό εμβόλιο. Παρόλα αυτά η αντιρετροϊκή θεραπεία μπορεί να επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου και να οδηγήσει σε ένα προσδόκιμο ζωής κοντά στο φυσιολογικό. Παρότι η θεραπεία αυτή μειώνει τον κίνδυνο θανάτου και επιπλοκών από τη νόσο, τα φάρμακα αυτά είναι υψηλού κόστους και σχετίζονται με παρενέργειες οφειλόμενες αποκλειστικά σε αυτά (οι οποίες πολλές φορές συνδυάζονται με τις παρενέργειες που προκαλεί η χρόνια HIV λοίμωξη).

Ο ιός και η νόσος αναφέρονται συχνά μαζί ως HIV/AIDS. Η νόσος είναι τεράστιο πρόβλημα υγείας σε πολλά μέρη του κόσμου, και θεωρείται πανδημία, δηλαδή μία έκρηξη της ασθένειας που επηρεάζει μια ευρεία περιοχή και εξαπλώνεται ενεργά. Το 2010 περίπου 34 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν HIV λοίμωξη παγκοσμίως. Από αυτούς περίπου 16,8 εκατομμύρια είναι γυναίκες και 3,4 εκατομμύρια είναι κάτω από 15 ετών. Το αποτέλεσμα είναι περίπου 1,8 εκατομμύρια θάνατοι από AIDS το 2010, χαμηλότερα σε σχέση με τα 3,1 εκατομμύρια θανάτους του 2001. Από το 1981, που το AIDS αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά, έως το 2009 προκάλεσε σχεδόν 30 εκατομμύρια θανάτους.

Η γενετική έρευνα δείχνει ότι ο HIV (τύπος 1 και 2) προήλθε από την Κεντροδυτική Αφρική κατά τη διάρκεια των αρχών του 20ου αιώνα, πιθανώς από την μετάλλαξη του ιού SIV (Simian Immunodeficiency Virus) των πρωτευόντων. Το AIDS αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ 1981 και η αιτία του, ο HIV, αναγνωρίστηκε στις αρχές τις δεκαετίας του 1980.
Όσα ανεπίσημα δεν ξέρουμε

Το 1984, ο Δόκτωρ Robert Gallo, κυβερνητικός καρκινολόγος του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας ( National Institute of Health – NIH) των ΗΠΑ, συγκάλεσε μια διεθνή συνέντευξη τύπου για να αναγγείλει την ανακάλυψη της πιθανής αιτίας του AIDS. Υποστήριξε ότι ένας ρετρο-ιός, αποκαλούμενος αργότερα HIV, καταστρέφει το ανοσοποιητικό συστήμα νέων ομοφυλόφιλων ατόμων, καθώς επίσης και χρηστών ενδοφλεβίων ναρκωτικών ουσιών, καθιστόντας τους εκτεθειμένους σε ποικίλες ασθένειες, προερχόμενες από άλλους ιούς, βακτήρια, μύκητες αλλά και τον ίδιο τον καρκίνο.

Σύμφωνα με τα κέντρα για τον έλεγχο και την πρόληψη ασθενειών (Centers for Disease Control and Prevention – CDC), το AIDS δεν είναι μια ενιαία ασθένεια, αλλά πιθανώς μια κατηγορία 29 ανεξαρτήτων, ήδη γνωστών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένου του έρπη, των αφθών (μυκητιάση), της σαλμονέλας, της διάρροιας, του πυρετού, της γρίπης, της φυματίωσης, του πυελικού καρκίνου στις γυναίκες, της πνευμονίας, όπως επίσης και των διαφόρων βακτηριακών λοιμόξεων.

Το CDC υποδεικνύει ως HIV οροθετικά, τα άτομα τα οποία δεν νοσούν από καμία από τις προαναφερθείσες ασθένειες, αλλά έχουν απλώς μία μέτρηση των Τ λεμφοκυττάρων (υποσύνολο των λευκών αιμοσφαιρίων) κάτω από τις 200 μονάδες. Επιπλέον, ο μόνος παράγοντας που διαφοροποιεί την οροθετική διάγνωση των φορέων του AIDS, από την απλή διάγνωση, σε αντίστοιχα άτομα, οποιασδήποτε από αυτές τις 29 προϋπάρχουσες ασθένειες, είναι η θετική ανάγνωση του τεστ για τον ρετρο-ιό HIV, το οποίο είναι βασισμένο στην έρευνα του ιδίου του δόκτορος Robert Gallo.

Εντούτοις, η θεωρία του ρετροιού του HIV του δόκτορος Robert Gallo δεν ήταν η μόνη θεωρία του AIDS, ενώ σύμφωνα με έναν αυξανόμενο αριθμό ενδιαφερομένων επιστημόνων, ερευνητών καθώς και ενεργών στελεχών, δεν ήταν και η πλέον καλύτερη. Τουλάχιστον 70 χρόνια πριν τον Robert Gallo, ήταν ήδη γνωστό, ότι οι ρετρο-ιοί αποτελούν ένα μη τοξικό ενσωματωμένο τμήμα στο γενετικό υλικό του κυττάρου κάθε ανθρώπου (περίπου 1 τοις εκατό του ανθρώπινου DNA). Επιπλέον, κανένας ιός δεν θα ήταν ποτέ ικανός ως τώρα να προκαλέσει μια ασθένεια όπως την πνευμονία, κατά την οποία τα κύτταρα καταστρέφονται, και παράλληλα έναν καρκίνο, όπως είναι το σάρκωμα Kaposi, στον οποίο τα κύτταρα πολλαπλασιάζονται με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς.

Οι συγκεκριμένοι παγκοσμίως διακεκριμένοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η ενοποιημένη θεωρία HIV/AIDS του Robert Gallo είναι άκρως εσφαλμένη και ότι η θεραπεία των 29 ανεξαρτήτων ασθενειών με τα εξαιρετικά τοξικά φάρμακα του AIDS, όπως το AZT και οι ανασταλτικοί παράγοντες πρωτεασών (protease inhibitors), έχει στην καλύτερη περίπτωση μηδενική συμβολή στην χειρότερη ίσως ιατρική γενοκτονία όλων των εποχών. .

Σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές του CDC, μέχρι το έτος 2000, 94 τοις εκατό όλων των θανάτων που σχετίζονται με το AIDS στις ΗΠΑ, εμφανίστηκαν μετά από την έγκριση του φαρμάκου AZT, ενώ σύμφωνα με το πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, στις μέρες μας, η υπ’ αριθμόν πρώτη αιτία θανάτου των ασθενών με AIDS στην Αμερική, είναι η ηπατική ανεπάρκεια, μια παρενέργεια των νέων φαρμάκων (ανασταλτικοί παράγοντες πρωτεασών – protease inhibitors).

Σειρά συνεντεύξεων παγκοσμίως διακεκριμένων ερευνητών του ΑIDS στο ‘The AIDS Debate: The Most Controversial Story You’ve Never Heard’ από τον Liam Scheff

Ο Liam Scheff είναι αμερικανός ανεξάρτητος συγγραφέας και δημοσιογράφος σχετικά με την πολιτική, την ιστορία, τη φυλή, την τάξη και τον πολιτισμό. Τον Ιανουάριο του 2004, ο Scheff δημοσίευσε το ‘The House AIDS Built’ στο altheal.org. Αυτή η έρευνα παιδιατρικών δοκιμών φαρμάκων για τον ιό HIV που διεξήχθησαν στο ‘Κέντρο Εγκυμοσύνης για τα Παιδιά’ έγινε στις αρχές του 2004, με κάλυψη στο ‘New York Post’ και στο ‘New York Press’· χρησίμευσε δε ως βάση έρευνας για την ταινία BBC ‘Guinea Pig Kids’.

Ο Δόκτωρ Peter Duesberg είναι χημικός και ειδικός στους ρετρο-ιούς (retroviral epxert). Ο Duesberg ανακάλυψε το oncogene (γονίδιο καρκίνου) και απομόνωσε το γονιδίωμα των ρετροϊών (ένας από τους οποίους είναι και ο HIV) το 1970. Είναι καθηγητής Μοριακής Βιολογίας στο πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ.

Ο Δόκτωρ David Rasnick είναι ειδικός πρωτεασών (protease) και ήταν στην έρευνα του AIDS για 20 χρόνια. Αυτός και ο Duesberg συνεργάστηκαν στην έρευνα του καρκίνου και του AIDS. Και ο Rasnick και ο Duesberg ήταν σύμβουλοι στη νοτιοαφρικανική επιτροπή του AIDS του Προέδρου Mbeki.

Ο Δόκτωρ Rodney Richards είναι χημικός και εργάστηκε στις φαρμακευτικές εταιρίες Amgen και Αbbot labs, σχεδιάζοντας τα πρώτα τεστ HIV από τη γραμμή κυττάρων HIV του Robert Gallo.

Η Δόκτωρ Ελένη Παπαδόπουλος είναι βιοφυσικός και επικεφαλής της ομάδας επιστημόνων από το Περθ της Δυτικής Αυστραλίας, η οποία ασχολείται με την σχέση HIV/AIDS. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 90 αλλά και νωρίτερα, εκείνη και οι συνάδελφοί της δημοσίευσαν πολλά επιστημονικά άρθρα, στα οποία εξετάζεται η υπόθεση συσχέτισης HIV/AIDS. (Κριστίν Τζόνσον στο περιοδικό Continuum).

Ο John Lauritsen είναι δημοσιογράφος και ιστορικός που ερευνά και γράφει για το AIDS πάνω από 20 χρόνια. Το 1992, αποκάλυψε τα έγγραφα μέσω του νόμου ελευθερίας των πληροφοριών, τα οποία αποδεικνύουν ότι το τοξικό φάρμακο του AIDS, Azidothymidine (AZT), εγκρίθηκε βασισμένο σε ψευδείς ιατρικές δοκιμές. Τα βιβλία του περιλαμβάνουν το ‘Ο Πόλεμος του AIDS και το πρώτο Κίνημα για τα ομοφυλοφιλικά δικαιώματα – 1864 έως το 1935’ (The AIDS War and The Early Homosexual Rights Movement).

Η έναρξη του AIDS/HIV

Rasnick: Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ομοφυλόφιλα άτομα παρουσιάζονταν στις πρώτες βοήθειες με μια ποικιλία ταυτόχρονων ασθενειών και μολύνσεων. Εκείνο τον καιρό, τα ιατρικά περιοδικά σκέφτηκαν ότι οι ασθένειες είχαν σχέση με τα ναρκωτικά. Τα ομοφυλόφιλα άτομα έκαναν κακή χρήση των τοξικών, ανοσοκατασταλτικών, ακόμη και καρκινογόνων φαρμάκων όπως τα poppers, η κοκαΐνη και οι αμφεταμίνες σε καθημερινή βάση, για το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του ’70.

Το 1983, ο Luc Montagnier, γάλλος επιστήμονας στο ίδρυμα Pasteur, υποστήριξε ότι έχει βρει έναν νέο ρετροϊό, τον οποίο ονόμασε LAV (Lymphadenopathy Associated Virus), στους ασθενείς του AIDS, αλλά κανένας δεν έδωσε προσοχή, μιας και δεν είχε γίνει καμία ανίχνευση και απομόνωση αυτού του ιού στο αίμα . Επιδιώκοντας κάποια ακαδημαϊκή υποστήριξη, ο Montagnier έστειλε ένα δείγμα κυττάρων στον Robert Gallo στο NIH. Ο Gallo παρέλαβε την κυτταρική αλληλουχία που του έστειλε ο Montagnier και την τροποποίησε ελαφρώς. Κατόπιν έκανε κάτι περίεργο. Την έκλεψε.

Το 1984 ο Gallo συγκάλεσε μια διεθνή συνέντευξη τύπου και μαζί με τη Margaret Heckler, επικεφαλής του τμήματος υγείας «Department of Health and Human Services», ανήγγειλαν ότι ανακάλυψε τη “πιθανή αιτία” του AIDS. Ήταν ένας νέος ρετροϊός αποκαλούμενος HTLV-III, (Human T-cell Lymphocyte Virus, αργότερα μετονομάσθηκε σε HIV). Την ίδια ημέρα, κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τη τροποποιημένη κυτταρική αλληλουχία, η οποία αποκτήθηκε αρχικά από τον Montagnier, χωρίς να δημοσιεύσει ούτε μια λέξη από την έρευνά του Γάλλου ερευνητή. Ο Robert Gallo, ένας κυβερνητικά υποστηριζόμενος επιστήμονας, απλώς ανήγγειλε ότι μια ρετρο-ιοική επιδημία ερχόταν.

Ύστερα, πούλησε την κυτταρική αλληλουχία στην φαρμακοβιομηχανία Abbot Labs, η οποία κατασκευάζει τα τεστ για τον HIV. Η γαλλική κυβέρνηση απαίτησε να επιστραφούν όλα τα δικαιώματα των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας στον Montagnier. Ο Gallo αρνήθηκε, υποστηρίζοντας οτι όλα αποτελούσαν δική του εργασία. Το 1987, ο Gallo και ο Montagnier αναγκάστηκαν από τον Πρόεδρο Reagan και το γάλλο πρωθυπουργό Chirac να συναντηθούν σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου και να συμφωνήσουν για τα δικαιώματα των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας του HIV. Το 1992, ο Gallo καταδικάστηκε επίσημα για κλοπή από μια ομοσπονδιακή επιστημονική επιτροπή ηθικής.

Richards: Ο Montagnier πήρε ιστό λεμφαδένων από έναν πιθανό ασθενή του AIDS, τον ανάμιξε με τα κύτταρα από έναν υγιή χορηγό αίματος και έκανε μια κυτταροκαλλιέργεια. Αφαίρεσε το υγρό και το περιέστρεψε σε μία φυγόκεντρο, αλλά δεν βρήκε κανέναν ιό. Αυτό όμως δεν τον σταμάτησε. Ο Montagnier επανέλαβε το πείραμα αλλά πρόσθεσε ένα κρίσιμο νέο βήμα.

Πήρε τον πιθανό ιστό του AIDS και τον ανέμιξε με διάφορα άλλα κύτταρα σε μία καλλιέργεια, συμπεριλαμβανομένων των κυττάρων από έναν ομφάλιο λώρο. Κατόπιν πρόσθεσε τις ισχυρές χημικές ουσίες που αποκαλούμε mitogens, οι οποίες αναγκάζουν τεχνητά τα κύτταρα να πολλαπλασιαστούν. Μετά από 2 ή 3 εβδομάδες, βρήκε τα στοιχεία ενός ενζύμου, αποκαλούμενου reverse transcriptase, ένα σημάδι της πιθανής ρετρο-ιοικής δραστηριότητας.

Κατά αυτόν τον τρόπο, βρήκε απλά ένα ένζυμο που χρησιμοποιούν οι ρετρο-ιοί. Αλλά το reverse transcriptase βρίσκεται σε πολλά άλλα μικρόβια, κυτταρικά συστατικά και διαδικασίες, συμπεριλαμβανομένων των κυττάρων του ομφάλιου λώρου, και του αναγκαστικού πολλαπλασιασμού. Ο Montagnier ξεχώρισε έπειτα το υγρό, το διεγερμένο με τα mitogens, από την καλλιέργεια και το έχυσε σε ένα άλλο ‘πιάτο’ με υγιή κύτταρα και βρήκε πάλι δραστηριότητα reverse transcriptase.

Μετά τα έβαλε σε ένα σύστημα διαβάθμησης πυκνότητας σακχαρόζης (sucrose density gradient) και βρήκε δραστηριότητα reverse transcriptase στο στρώμα πυκνότητας όπου ήταν γνωστό για την απομόνωση ρετρο-ιών. Αυτό που δεν βρήκε ήταν ένας ιός. Όταν εξέτασε μέσω του ηλεκτρονικού μικροσκοπίου εκείνη την ίδια στάθμη πυκνότητας, δεν βρήκε τίποτα – αλλά αυτό δεν το παραδέχτηκε παρά μόνο χρόνια αργότερα. Αυτό είναι γνωστό ως η απομόνωση του HIV, και αποτελείται από ανεπαρκή στοιχεία για να αποδειχθεί ότι ο HIV, ή οποιοσδήποτε μολυσματικός ιός υπάρχει, πόσο μάλλον ότι προκαλεί την ασθένεια.

Ο Gallo καλλιέργησε τα κύτταρα, αλλά δεν βρήκε αρκετή δραστηριότητα reverse transcriptase για να πειστεί ότι ο Montagnier είχε βρει έναν ρετρο-ιό. Έτσι ο Gallo πρόσθεσε ένα ακόμη βήμα. Ανέμιξε τα κύτταρα από 10 ασθενείς του AIDS, κατόπιν τα πρόσθεσε σε Τ-κύτταρα λευχαιμίας από το πείραμά του με τον HTLV-1 ρετρο-ιό. Σε αυτό το σημείο, ο Gallo βρήκε αρκετή δραστηριότητα reverse transcriptase για να πειστεί ότι υπήρξε πράγματι ένας ρετρο-ιός. Έτσι υποστηρίζει ότι βρήκε τον HIV.
Πολλοί επιστήμονες δεν θεωρούν ότι το απέδειξε.
Αυτό υποστήριξε ο Gallo αρχικά, αλλά η Abbot labs καλλιεργεί τον HIV της σε ανθρώπινα Τ λεμφοκύτταρα. Τα ονομάζουν και αθάνατη γραμμή κυττάρων, επειδή τα κύτταρα λευχαιμίας δεν πεθαίνουν. Μέχρι σήμερα, κανένας ερευνητής δεν έχει καταδείξει πώς ο HIV σκοτώνει τα Τ λεμφοκύτταρα. Είναι απλώς μια θεωρία που διατηρεί την εισροή χρημάτων στη φαρμακευτική προσέγγιση για τη θεραπεία του AIDS.

Παπαδόπουλος: Υπάρχουν μερικά στελέχη για τα οποία οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι είναι στελέχη ρετροϊών. Στην πραγματικότητα, υποστηρίζουν ότι αυτά είναι τα στελέχη HIV αλλά δεν δίνουν κανένα στοιχείο για να στηρίξουν αυτό το επιχείρημα.

Ο Γκάλλο και οι συνάδελφοί του έκαναν πολλά πειράματα που κατέληξαν σε τέσσερα διαδοχικά άρθρα που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Science τον Μάιο του 1984. Αυτό συνέβη ένα χρόνο αφότου δημοσίευσαν οι Γάλλοι το δικό τους άρθρο επίσης στο περιοδικό Science. H ομάδα του Γκάλλο άρχισε καλλιεργώντας λεμφοκύτταρα από ασθενείς με AIDS αλλά προφανώς, καμία από τις καλλιέργειες δεν παρήγαγε αρκετή αντίστροφη μεταγραφάση για να πείσει τον Γκάλλο ότι υπήρχε στο δείγμα ένας ρετροϊός.

Εκείνη την περίοδο ο Γκάλλο είχε στην ομάδα του έναν Τσέχο ερευνητή που ονομάζονταν Μίκουλας Πόποβιτς. Πόποβιτς και Γκάλλο ‘συμφώνησαν’ να αναμίξουν υγρά καλλιεργειών από δέκα ασθενείς με AIDS και να προσθέσουν αυτό το μείγμα σε μια καλλιέργεια λευχιμικών κυττάρων. Τα κύτταρα που χρησιμοποίησαν σε αυτή την καλλιέργεια είχαν ληφθεί κάποια χρόνια νωρίτερα από έναν ασθενή με λευχαιμία. Όταν το έκαναν αυτό, τότε παρήχθη αρκετή αντίστροφη μεταγραφάση για να πείσει το Γκάλλο και τον Πόποβιτς ότι τώρα πια είχαν βρει έναν ρετροϊό.

Rasnick: Ο Gallo κατοχύρωσε το μείγμα κυττάρων Τ λευχαιμίας με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας την ίδια ημέρα που ανήγγειλε ότι βρήκε την “πιθανή αιτία” του AIDS

Τα τεστ HIV

Rasnick: Τα τεστ του HIV, ψάχνουν στο αίμα για αντισώματα πρωτεΐνων, οι οποίες περιέχονται σε ένα συγκεκριμένο μείγμα. Το σώμα παράγει τα αντισώματα ως απάντηση σε όλα τα ξένα υλικά: μικρόβια, άφθες (μύκητες), ιούς, ακόμη και για τα τρόφιμα. Οι ιοί είναι σκέλη DNA ή RNA που τυλίγονται σε πρωτεϊνικές δομικές μονάδες. Τα αντισώματα ‘αρπάζονται’ πάνω σε αυτές τις πρωτεΐνες, ακινητοποιώντας και καταστρέφοντας τον ιό. Όταν αυτά τα αντισώματα αντιμετωπίζουν στο μέλλον άλλες πρωτεΐνες, προερχόμενες από ιό, πολύ συχνά θα ‘αρπαχτούν’ επάνω τους κατά τον ίδιο τρόπο. Αυτό ονομάζεται αλληλεπίδραση.

Duesberg: Οι ιοί είναι μόνο επικίνδυνοι την πρώτη φορά που τους αντιμετωπίζετε. Μόλις δημιουργήσετε αντισώματα για έναν ιό, έχετε ανοσία για το υπόλοιπο της ζωής σας, και ο ιός δεν μπορεί να σας ξανα-αρρωστήσει. Αυτό είναι το αντίθετο της θεωρίας HIV, το οποίο δηλώνει: Μολύνεστε, δεν αρρωσταίνετε δημιουργείτε αντισώματα, και 10 χρόνια αργότερα, αρρωσταίνετε και πεθαίνετε.

Rasnick: Υπάρχουν δύο συνηθισμένα τεστ αντισωμάτων HIV. Ένα είναι το Elisa, στο οποίο μια ομάδα πρωτεϊνών από το μείγμα κυττάρων Τ είναι τοποθετημένες σε μία σειρά από πλαστικά βαθουλώματα σε ένα δοκιμαστικό πιάτο. Το άλλο λέγετε Western Blot. Σε αυτό το τεστ, οι πρωτεΐνες είναι χωρισμένες επάνω σε μεμονωμένες χάρτινες λωρίδες. Το αίμα προστίθεται, και εάν τα αντισώματα από το αίμα δεσμευτούν από τις πρωτεΐνες του μίγματος, το δείγμα θεωρείται HIV θετικό.

Καμία από τις πρωτεΐνες στο Elisa και στο Western Blot δεν έχει αποδειχθεί οτι συνδέεται εξειδικευμένα με τον HIV ή οποιονδήποτε ρετρο-ιό. Για αυτόν τον λόγο το FDA (Food and Drug Administration) δεν έχει εγκρίνει ένα ενιαίο τεστ για τη διάγνωση της μόλυνσης από HIV.

Richards: Υπάρχουν τουλάχιστον 30 τεστ που πωλούνται για να εξετάσουν τον HIV (Sensitivity/Specificity – Ευαισθησία/Εξειδίκευση, κάτωθι εικόνα). Κανένα τους δεν έχει εγκριθεί από το FDA για να εντοπίζει την παρουσία ή την απουσία του HIV. Ούτε το Elisa, ούτε το viral load, ούτε το Western Blot, ούτε ακόμα το p24 τεστ αντιγόνων. Το FDA καθώς και οι κατασκευαστές δηλώνουν σαφώς ότι η σημασία του να είσαι ‘θετικός’ στο Elisa και το Western Blot είναι άγνωστη.

Οι ερευνητές του AIDS παραδέχονται ότι οι δοκιμές περιέχουν τουλάχιστον 80% μη συγκεκριμένο κυτταρικό υλικό και ότι είναι, στην καλύτερη περίπτωση, 20% αποτελεσματικές. Αλλά κατά την επιστημονική μου άποψή, δεν περιέχουν καθόλου HIV. Η ιατρική βιβλιογραφία απαριθμεί τουλάχιστον 60 διαφορετικές καταστάσεις που μπορούν να καταγραφούν σαν θετικές στο HIV-τεστ.
Aυτές οι καταστάσεις περιλαμβάνουν κάποιους μύκητες (candidas), την αρθρίτιδα, τα παράσιτα, την ελονοσία, τις παθήσεις του ήπατος, τον αλκοολισμό, την κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών, τη γρίπη, τον έρπη, τη σύφιλη, άλλες σεξουαλικές μεταδιδόμενες ασθένειες (STDs – Sexually Transmitted Diseases) και την εγκυμοσύνη.

Rasnick: Είναι πολύ απλό να δείτε πώς μπορείτε να βγήτε λάθος θετικοί. Τα αντισώματα αντιδρούν (cross-react). Σε όσο περισσότερους ιούς και μικρόβια εκτίθεστε, τόσο περισσότερα αντισώματα θα παραγάγετε, οπότε τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος να βγείτε θετικός σε μη εξειδικευμένο τεστ αντισωμάτων. Εάν ζείτε σε μια χώρα χωρίς καθαρό νερό ή υγιεινές συνθήκες διαβίωσης, θα έχετε σταθερές μικροβιακές και παρασιτικές μολύνσεις που παράγουν αντισώματα.

Έχετε αντισώματα για όλα τα κρυώματα, τις γρίπες, τους ιούς και τους εμβολιασμούς που κάνατε στη ζωή σας. Εάν είστε έγκυες, παράγετε τα αντισώματα που θα αντιδράσουν με το τεστ της Αbbot, Elisa. Η εγκυμοσύνη είναι μια γνωστή αιτία αισφαλμένης θετικής ανάγνωσης στο τεστ HIV.

Οι διαφορετικές φυλές έχουν διαφορετικές ομάδες φυσικών αντισωμάτων. Γιαυτό οι μαύροι έχουν εννέα φορές μεγαλύτερη πιθανότητα σε θετικό αποτέλεσμα από ότι οι λευκοί Ευρωπαίοι, και 33 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα από τους Ασιάτες. Δεν έχει να κάνει με τη μόλυνση ή την υγεία. Σε μια μελέτη, δόθηκαν τεστ Elisa σε μια φυλή ινδιάνων της νότιας Αμερικής. Δεκατρία τοις εκατό τους εμφάνισαν HIV-θετικό, αλλά κανένας δεν ήταν άρρωστος. Απλώς είχαν τα αντισώματα που αντέδρασαν με το τεστ.

AIDS: ‘καλοκουρδισμένη’ απάτη;

Richards: Σύμφωνα με το CDC, το AIDS λειτουργεί με τον εξής τρόπο: Εάν έχετε μια ασθένεια της ομάδας του AIDS όπως την σαλμονέλα, την φυματιώση, την πνευμονία, τον έρπη, ή τις άφθες (μύκητας), και είστε HIV-θετικός, θεωρήσται ότι έχετε AIDS, και ‘κουράρεστε’ με τα τοξικά φάρμακα του AIDS. Εάν βγείτε αρνητικός ή δεν ξέρετε για τον HIV σας, γλιτώνετε τα τοξικά φάρμακα και ‘κουράρεστε’ απλά για την ασθένεια που έχετε.

Το 1993 το CDC επέκτεινε τον καθορισμό του AIDS για να περιλάβει τους ανθρώπους που δεν είναι καθόλου άρρωστοι και που βγαίνουν θετικοί αλλά έχουν μια μέτρηση Τ λεμφοκυττάρων κάτω από 200 μονάδες. Με αυτά τα νέα κριτήρια, μέχρι το 1997, περίπου το 2/3 όλων των περιπτώσεων του AIDS ήταν τελείως υγιείς άνθρωποι. Επίσης, το ’97 ήταν ο τελευταίος χρόνος που το CDC ανακοίνωσε πόσοι άνθρωποι ήταν υγιείς και πόσοι ήταν άρρωστοι. Τώρα μετρούν οποιονδήποτε HIV-θετικό ως ασθενή του AIDS, είτε είναι άρρωστος είτε όχι. Και οι άρρωστοι άνθρωποι που βγαίνουν HIV-θετικοί ‘κουράρονται’ με τα τοξικότερα φάρμακα που κατασκευάστηκαν και πωλήθηκαν ποτέ.

Παπαδόπουλος: Ο καθορισμός ενός ιού και της μεθόδου που ακολουθείται για την παρουσίαση αποδείξεων σχετικά με την ύπαρξη ενός ιού επικυρώθηκε από το ίδρυμα Παστέρ το 1973. Κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί πως αυτή είναι μια μέθοδος που αποτελεί την απόλυτη απόδειξη για την ύπαρξη ενός ρετροϊού. Και αυτό που κανένας δεν μπορεί επίσης να αρνηθεί είναι ότι όσον αφορά τον HIV δεν έχει υπάρξει ποτέ η απόδειξη της ύπαρξης σύμφωνα με αυτήν την μέθοδο. Με άλλα λόγια, παρά το γεγονός ότι το AIDS που θεωρείται ως ένας από τους πιο σοβαρούς παράγοντες που ταλαιπώρησαν ποτέ την ανθρωπότητα, κανένας δεν έχει θεωρήσει απαραίτητο να χρησιμοποιήσει μια αποδεδειγμένη μέθοδο για να αποδείξει την ύπαρξη της υποτιθέμενης αιτίας αυτής της τρομακτικής ασθένειας. Αντ’ αυτού, καθένας διαθέτει ένα πλήθος μη συγκεκριμένων κριτηρίων και εμφανίζεται να φαντάζεται ότι εάν μπουν όλα αυτά μαζί, πρέπει με κάποιο τρόπο να μεταμορφώνονται στην σωστή απάντηση.

Rasnick: 50 τοις εκατό των Αφρικανών δεν έχουν κανένα σύστημα λυμάτων. Το πόσιμο νερό τους αναμιγνύεται με ζωικά και ανθρώπινα απόβλητα. Έχουν σταθερές μολύνσεις φυματίωσης και ελονοσίας, τα συμπτώματα των οποίων είναι διάρροια και απώλεια βάρους, τα ίδια κριτήρια που το UNAIDS και η World Health Organization χρησιμοποιούν για να εντοπίσουν το AIDS στην Αφρική.

Αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται καθαρό πόσιμο νερό και δίχτυα κουνουπιών (τα κουνούπια φέρνουν την ελονοσία), όχι τα προφυλακτικά, τις διαλέξεις και τα θανάσιμα φαρμακευτικά είδη που δίνουν με το ζόρι στις έγκυες μητέρες.

Έχουμε επενδύσει 20 χρόνια και 118 δισεκατομμύρια δολάρια στον HIV. Δεν έχουμε καμία θεραπεία, κανένα εμβόλιο και καμία πρόοδο. Αντ’ αυτού αρρωσταίνουμε, ακόμη και σκοτώνουμε, χιλιάδες ανθρώπους με τα τοξικά φάρμακα για το AIDS. Αλλά δεν μπορούμε απλά να τους θεραπεύσουμε για τις ασθένειες που ξέρουμε οτι έχουν, επειδή εάν το κάνουμε, αποκαλούμαστε “αρνητές του AIDS”.

Το να αντιμετωπισθούν οι ασθένειες που έχουν πραγματικά θα ήταν πιο ανθρωπιστικό και αποτελεσματικό από τα τοξικά φάρμακα που παίρνουν με το ζόρι, και θα γλίτωνε επίσης τα δισεκατομμύρια δολαρίων των φορολογούμενων. Το AIDS είναι μια βιομηχανία πολυεκατομμυρίων. Υπάρχουν 100.000 επαγγελματίες ερευνητές του AIDS.

Το 1990 στη διάσκεψη του AIDS του Σαν Φρανσίσκο, ο Montagnier ανήγγειλε ότι ο HIV, τελικά, δεν σκοτώνει τα Τ λεμφοκύτταρα και δεν θα μπορούσε να είναι η αιτία του AIDS. Λίγες ώρες μετά από αυτή την ανακοίνωση, του επιτέθηκε η ίδια ή βιομηχανία που ο ίδιος βοήθησε να δημιουργηθεί. Ο Montagnier δεν είναι ψεύτης. Είναι ένας μέτριος επιστήμονας τού οποίου πήραν αέρα τα μυαλά.

Sscheff: Σε μια συνέντευξη του 1997, ο Luc Montagnier μίλησε για την απομόνωση του HIV. Είπε, “δεν απομονώσαμε… Είδαμε μερικά μόρια αλλά δεν είχαν τη χαρακτηριστική μορφολογία των ρετρο-ιών… Ήταν πολύ διαφορετικοί… Αυτό που δεν είχαμε, όπως το παραδέχομαι πάντα, είναι ότι ήταν αληθινά η αιτία του AIDS.”

Ο Robert Gallo δεν έχει κάνει τέτοιες μεγάλες παραχωρήσεις. Εντούτοις, έχει τροποποιήσει την ‘ποινή θανάτου’ του AIDS. Τώρα πια θεωρεί ότι είναι δυνατό να ζήσετε με τον HIV “για 30 χρόνια έως ότου πεθάνετε από βαθιά γηρατειά,” εφ’ όσον ζείτε με έναν υγιή τρόπο ζωής και αποφεύγετε αρνητικές για το ανοσολογικό σύστημα σας ουσίες.

Το 1994 ο Gallo, πολύ ήσυχα, ανήγγειλε ότι η σημαντικότερη ασθένεια που καθορίζει το AIDS στα ομοφυλόφιλα άτομα – το σάρκωμα Kaposi, δεν θα μπορούσε να εξηγηθεί από τον HIV, αλλά ότι τα poppers αμυλικού νιτρώδους άλατος, ένα φάρμακο που ήταν και είναι εξαιρετικά δημοφιλές στην ομοφυλοφιλική κοινότητα, “θα μπορούσαν να είναι η πρωταρχική αιτία.” Παραδόξως, αυτό δεν έγινε επικεφαλίδα στις εφημερίδες.

Ο Gallo επίσης είπε ότι η έρευνα του Peter Duesberg, σε ένα μοντέλο του AIDS που προκαλείται από τα ναρκωτικά, πρέπει να χρηματοδοτηθεί. Η χρηματοδότηση του Duesberg έχει σχεδόν εξατμισθεί, δεδομένου ότι ήρθε σε ρήξη δημόσια με το επιστημονικό κατεστημένο.

Δέκα χρόνια μετά από την ανακοίνωσή του, στη συνεδρίαση στο Εθνικό Ινστιτούτο Κατάχρησης Ναρκωτικών (National Institute on Drug Abuse – NIDA) το 1994, ο Robert Gallo αναγνώρισε ότι η συχνότερη ασθένεια του AIDS στα ομοφυλόφιλα άτομα, το σάρκωμα Kaposi, δεν μπορούσε να εξηγηθεί με τον HIV, αλλά ότι η αρχική αιτία θα μπορούσε να είναι τα φάρμακα αμιλικού νιτρώδους άλατος, τα αποκαλούμενα “poppers”. Τα Poppers ήταν ένα δημοφιλές, νόμιμο φάρμακο, το οποίο ήταν ευρέως διαδεδομένο στην ομοφυλοφιλική κοινότητα της δεκαετίας του ’70.

Τα ομοφυλόφιλα άτομα χρησιμοποιούσαν πράγματι τα poppers και άλλα κύτταρο-καταστροφικά, μεταλλαξιογόνα φάρμακα σε τεράστιες ποσότητες στη δεκαετία του ’70, προετοιμάζοντας το πρώτο ξέσπασμα των ασθενειών του AIDS. Αλλά το φάσμα του AIDS δεν σταμάτησε την χρήση ‘ψυχαγωγικών’ φαρμάκων – ναρκωτικών. Πολλά ομοφυλόφιλα άτομα στη gay σκηνή συνέχιζαν να κάνουν υπερβολική χρήση των ίδιων φαρμάκων, συμπεριλαμβανομένων των poppers νιτρώδους άλατος.

Κατά αυτόν τον τροπο, η επιπλέον προσθήκη των τοξικών φαρμάκων του AIDS σε αυτό το ήδη θανάσιμο κοκτέιλ, τους κοστίζει τις ζωές τους. Μια εθνική μελέτη που πραγματοποιήθηκε από τον δόκτωρ Amy Justice, έναν ερευνητή του AIDS στο πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, αποκάλυψε ότι η ηπατική ανεπάρκεια είναι τώρα η κύρια αιτία του θανάτου στα HIV-θετικά άτομα που παίρνουν φάρμακα για το AIDS. Ενώ η ηπατική ανεπάρκεια δεν ήταν ποτέ μια ασθένεια του AIDS, τώρα είναι η κυριότερη, γνωστή παρενέργεια των νέων φαρμάκων του AIDS.

Τα νιτρώδη άλατα (Popppers)

Lauritsen: Υπήρξε μια θαυμάσια αίσθηση ελευθερίας για τα ομοφυλόφιλα άτομα στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Το κίνημα της ομοφυλοφιλικής απελευθέρωσης, μετά από το Stonewall (μια σημαντική κρίσιμη καμπή στο κίνημα για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων), επέτρεψε σε άτομα συγκρατημένα από τα κοινωνικά ταμπού, να εμφανιστούν στα αυξανόμενα ομοφυλοφιλικά κέντρα. Αυτοί ήταν ισχυροί, υγιείς, νεαροί άνδρες που ξαφνικά είχαν αυτήν την τεράστια ελευθερία. Η χρήση πολλών ναρκωτικών και οι πολλές σεξουαλικές επαφές ήταν μέρος αυτής της ελευθερίας.

Έζησα στη Νέα Υόρκη από το ’63 έως το ’95. Ήμουν εκεί, στο κέντρο των γεγονότων. Έμενα στη γωνία δίπλα από ένα εξαιρετικά δημοφιλές ομοφυλοφιλικό club, που λεγόταν ‘The Saint’. Κάποια βράδια ερχόντουσαν έως και 2000 άτομα. Η κύρια δραστηριότητα ήταν η κατανάλωση ναρκωτικών κάθε είδους: Ecstasy, poppers, μαριχουάνα, quaaludes, MDA, crystal meth, LSD, κοκαΐνη και ειδικά ναρκωτικά. Μερικά ναρκωτικά παρουσιάστηκαν μόνο μια φορά, όπως αυτό που έφτιαξαν ειδικά για τα εγκαίνια του club.

Στα club όπως το ‘The Saint’, υπήρχε πρόγραμμα ναρκωτικών. Κάποιος θα έλεγε, “τώρα είναι ώρα για το Ecstasy, τώρα είναι ώρα για το κρύσταλλο’, και εκατοντάδες με χιλιάδες άνθρωποι θα έπαιρναν τα ναρκωτικά συγχρόνως. Αυτό γινόταν όλο το βράδυ. Αυτά αναμιγνύονταν με το οινόπνευμα κατά τη διάρκεια της μακράς νύχτας. Ένα ναρκωτικό αποκαλούμενο “popper” χρησιμοποιούνταν συνεχώς, επειδή ήταν φτηνό και νόμιμο.

Τα Poppers είναι νιτρώδη άλατα, εισπνεύσημα. Τα νιτρώδη άλατα (αμυλικά, βουτυλικά και ισοβουτιλικά) έχουν διάφορα αποτελέσματα που τα κάνουν ελκυστικά στα νεαρά ομοφυλόφιλα άτομα. Εάν χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια του sex, παρατείνουν και ενισχύουν τον οργασμό. Μερικά άτομα έγιναν ανίκανα να έρθουν σε σεξουαλική επαφή ή ακόμα και να αυνανιστούν, χωρίς αυτά. Τα Poppers χρησιμοποιήθηκαν και για να διευκολύνουν το πρωκτικό sex, επειδή ελαττώνουν τον πόνο και χαλαρώνουν τους μυς.

Χρησιμοποιήθηκαν ευρέως. Ήταν συσκευασμένα σε μικρά φιαλίδια που τα έσπαγες (pop) και τα εισέπνεες. Μερικοί ομοφυλόφιλοι τα χρησιμοποιούσαν με το που ξύπναγαν το πρωί, στη πίστα του χορού και κάθε φορά που ερχόντουσαν σε σεξουαλική επαφή. Στις ομοφυλοφιλικές discotheques, τα άτομα ‘λικνίζονταν’ μουδιασμένα, κρατώντας τα μπουκαλάκια των poppers κάτω από τη μύτη τους. Η πυκνή μυρωδιά των poppers ήταν συνώνυμη με τα μέρη που συχναζαν ομοφυλόφιλοι.

Το Poppers είναι ένα εξαιρετικά τοξικό φάρμακο. Προκαλούν εγκεφαλικά, σοβαρά εγκαύματα στο δέρμα και καρδιακά προβλήματα. Καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα και βλάπτουν τους πνεύμονες. Μπορούν να προκαλέσουν θάνατο με μία χρήση. Είναι ένα τόσο αποτελεσματικό δηλητήριο που το χρησιμοποιούν για να διαπράξουν δολοφονία ή αυτοκτονία.

Τα νιτρώδη άλατα είναι έντονα μεταλλαξιογόνα, τα οποία προκαλούν κυτταρικές αλλαγές και γενετικές μεταλάξεις. Τα νιτρώδη άλατα παράγουν θανάσιμες τοξίνες όταν αναμιγνύονται με τις συνήθως χρησιμοποιούμενες χημικές ουσίες, όπως τα αντισταμινικά, τις τεχνητές γλυκαντικές ουσίες και τα παυσίπονα. Ουσιαστικά όλα τα αντιβιοτικά μετατρέπονται σε ισχυρές καρκινογόνες ουσίες, όταν συνδυαστούν με τα νιτρώδη άλατα.

Τα Poppers κατασκευάστηκαν αρχικά από την εταιρία Burroughs-Wellcome Corp. ως θεραπεία για τον πόνο στη καρδιά, αλλά αντικαταστάθηκαν από τη νιτρογλυκερίνη. Στη δεκαετία του ’60, μόνο λίγοι ομοφυλόφιλοι χρησιμοποίησαν τα poppers ως ψυχαγωγικό ναρκωτικό.

Η χρήση των Poppers ‘αναζωογονήθηκε’ κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, που πωλούνταν στη μαύρη αγορά στους στρατιώτες. Όταν οι στρατιώτες ήρθαν πίσω, διατήρησαν τη συνήθεια. Οι αναφορές σκοτοδινών, πονοκεφάλων, ανωμαλιών αίματος και των φοβερών εγκαυμάτων του δέρματος, ανάγκασαν μια επαναταξινόμηση του φαρμάκου.

Στις δεκαετίες του ’70 και του ’80, το FDA επέτρεψε στα poppers να πωλούνται νόμιμα κάτω από τη γελοία πρόφαση ότι ήταν “αρωματικά χώρου”· συγχρόνως η νέα ομοφυλοφιλική σεξουαλική βιομηχανία το εμπορεύθηκε κατά τρόπο οφθαλμοφανή στα ομοφυλόφιλα άτομα ως αφροδισιακό, με ονόματα όπως ‘Rush’ ‘Hard Ware’ and ‘Ram’.

Τα Poppers ήταν φτηνά, $2,99 ανά μπουκάλι, και είχαν γίνει εξαιρετικά δημοφιλή. Κάθε ομοφυλοφιλικό περιοδικό εκείνο το καιρό, γέμιζε με ολοσέλιδες έγχρωμες διαφημίσεις για το φάρμακο. Στη δεκαετία του ’70, τα poppers έκαναν τζίρο $50 εκατομμύρια ανά επιχειρησιακό έτος. Τα ομοφυλοφιλικά περιοδικά όπως το ‘The Advocate’ στηρίχθηκαν σε μεγάλο ποσοστό στο εισόδημα διαφημίσεων από τα poppers, μερικά περιοδικά όφειλαν την ίδια τους την ύπαρξη στο φάρμακο. Ήταν τόσο δημοφιλή που υπήρξε ακόμη και μια σειρά κόμικς που ονομάστηκε “Poppers”.

Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’70, μερικοί από τους υγιείς νεαρούς άνδρες δεν φαίνονταν πια τόσο νέοι και υγιείς, τα πρόσωπά τους ήταν γκρίζα και έδειχναν πρόωρα γέροι. Θυμάμαι σε ένα πάρτυ, προς το τέλος της δεκαετίας του 70, συγκλονίστηκα όταν είδα πόσοι άνδρες ήταν σοβαρά άρρωστοι.

Το 1983, άρχισα να συνεργάζομαι με τον Hank Wilson, ένα ενεργό στέλεχος των ομοφυλοφιλικών δικαιωμάτων του Bay Area, στην έρευνα και το γράψιμο για τα poppers. Αρχίσαμε να γράφουμε για τα επικίνδυνα ιατρικά αποτελέσματα του φαρμάκου και μας επιτέθηκαν άγρια επειδή το κάναμε. Ο ομοφυλοφιλικός Τύπος μας αποκάλεσε ‘ομοφοβικούς’ (“homophobes”) και “ομοφυλοφιλικούς προδότες” επειδή επικρίναμε μια χημική ουσία

Το σάρκωμα Kaposi

Lauritsen: Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, οι ιατρικές εκθέσεις θεώρησαν το AIDS μια ασθένεια που σχετίζεται με τον τρόπο ζωής. Ο γρήγορος τρόπος ζωής των ομοφυλοφίλων καθορίστηκε από το συνεχές sex και τη χρήση ναρκωτικών. Αυτά τα άτομα είχαν σταθερές μολύνσεις STD (σεξουαλικώς μεταδιδόμενες ασθένειες – sexually transmitted diseases), ταυτόχρονες περιπτώσεις σύφιλης, βλεννόρροιας, χλαμυδίων, εντερικών και παρασιτικών μολύνσεων. Τις αντιμετώπιζαν με όλο και περισσότερα ισχυρά αντιβιοτικά, κάθε φορά που πίστευαν οτι είχαν κολλήσει κάτι. Μερικοί γιατροί έδιναν, στους ομοφυλόφιλους ασθενείς τους, ‘ανοικτές’ συνταγές για αντιβιοτικά και τους συμβούλευαν να καταπιούν μερικές κάψουλες πριν πάνε στα λουτρά (bathhouses). Ένα λουτρό (bathhouse) στη Νέα Υόρκη πουλούσε, στη μαύρη αγορά, αντιβιοτικά στο δεύτερο πάτωμα, μαζί με όλων των ειδών τα ναρκωτικά.

Μια από τις αρχικές ασθένειες του AIDS ήταν το σάρκωμα Kaposi, το οποίο είναι ο πολλαπλασιασμός των αγγείων του αίματος που εμφανίζονται σαν σκούρα πορφυρά μπαλώματα στο δέρμα και το πρόσωπο. Κάποιοι γιατροί σκέφτηκαν ότι τα poppers νιτρώδους άλατος, ένα γνωστό μεταλλαξιογόνο, ήταν η αιτία του σαρκώματος (KS) Kaposi. Οι επιστήμονες έγραψαν στο ‘The Advocate’ με ισχυρές προειδοποιήσεις για τους κινδύνους των poppers, αλλά οι επιστολές τους απορρίφθηκαν ή αγνοήθηκαν.

Η αντίδραση της ομοφυλοφιλικής κοινότητας στην ιδέα ότι η χρόνια χρήση ναρκωτικών είχε να κάνει με την ασθένεια ήταν μία προφανής άρνηση. Το 1983, το ‘The Advocate’ έβαλε μια σειρά διαφημίσεων υπερασπίζοντας τα poppers. Η σειρά, αποκαλούμενη “Σχεδιάγραμμα για την Υγεία” (A Blueprint for Health), ψευδώς υποστήριξε ότι οι κυβερνητικές μελέτες παρουσίασαν ότι τα poppers ήταν αβλαβή και πρέπει να θεωρηθούν υγιές μέρος της ομοφυλοφιλικής ζωής. Αυτό το έλεγαν για ένα φάρμακο που έγραφε, “εύφλεκτο, θανατηφόρο εάν καταπωθεί” στην ετικέτα.

Duesberg: Το AIDS διαγνώστηκε σωστά από το CDC το ’81 με ’84. Το προσδιόρισαν ως ασθένεια που πιθανώς σχετίζεται με τον τρόπο ζωής και που προκλήθηκε από την υπερβολική χρήση φαρμάκων (ναρκωτικών) και τον υποσιτισμό. Το περιοδικό ‘The New England Journal of Medicine’ δημοσίευσε τέσσερα άρθρα σχετικά με τον ‘τρόπο ζωής με ναρκωτικά’, αυτών των ατόμων που αργότερα ονομάστηκαν ασθενείς GRID (Gay Related Immune Deficiency – Ανοσοποιητική Ανεπάρκεια Σχετιζόμενη με Ομοφυλοφυλία). Αυτό το σύνδρομο αντιπροσωπεύθηκε από τις καιροσκοπικές μολύνσεις (opportunistic infections), την πνευμονία και το KS (Kaposi’s sarcoma).

Ο παράγοντας ο οποίος όλοι αυτοί οι άνθρωποι είχαν κοινό ήταν η πολύ συχνή χρήση των ψυχαγωγικών φαρμάκων: αμφεταμίνες, νιτρώδη άλατα (εισπνεόμενα), κοκαΐνη και ηρωίνη. Η θεωρία ήταν απλή. Αυτά τα άτομα είχαν περάσει μια δεκαετία που κατέστρεφαν το ανοσοποιητικό τους σύστημα και τώρα ήταν ευαίσθητοι σε όλων των ειδών τις μολυσματικές ασθένειες. Αυτή η θεωρία ήταν συμβατή με τη ‘μη τυχαία’ διανομή της ασθένειας.

Μέχρι το ’84, αυτό ήταν η μόνη αξιόπιστη υπόθεση. Αλλά όταν η κυβέρνηση υποστήριξε τη θεωρία του HIV, η θεωρία ‘τρόπου ζωής’ εγκαταλείφθηκε, επειδή όλα τα χρήματα πήγαν στην έρευνα ρετρο-ιών. Έτσι λειτουργεί η επιστήμη, εάν δεν χρηματοδοτείται, δεν υπάρχει.

Lauritsen: Τα ΜΜΕ υποστήριξαν αμέσως τη μη αποδεδειγμένη υπόθεση του Gallo, και οι υπηρεσίες δημόσιας υγείας προσαρμόστηκαν. Για 20 χρόνια, ουσιαστικά όλη η κυβερνητική χρηματοδότηση έχει πέσει στη θεωρία του HIV/AIDS του Gallo, χωρίς αποδείξεις, ενώ τα μοντέλα των ναρκωτικών και του υποσιτισμού έχουν αγνοηθεί.

Το 1994, ο Robert Gallo παραδέχτηκε ότι το KS δεν θα μπορούσε να προκληθεί από τον HIV. Αλλά αυτό δεν ανακοινώθηκε ποτέ στον ‘mainstream’ Τύπο. Ο Gallo είπε στο ακροατήριο των επιστημόνων και των ενεργών στελεχών στη συνεδρίαση του NIDA το ’94, ότι ο HIV δεν θα μπορούσε να προκαλέσει KS και ακόμη ότι ποτέ δεν τον βρήκε στα Τ λεμφοκύτταρα, τα οποία ο HIV υποτίθεται οτι σκοτώνει. Είπε, “δεν ξέρω εάν κατέστησα αυτό το σημείο σαφές, αλλά σκέφτομαι ότι καθένας εδώ το ξέρει· δεν βρήκαμε ποτέ το DNA του HIV στα κύτταρα όγκων KS. Στην πραγματικότητα, δεν έχουμε βρει ποτέ DNA HIV στα Τ λεμφοκύτταρα. Έτσι με άλλα λόγια, δεν έχουμε δει ποτέ το ρόλο του HIV ως μετασχηματιστή πρόκλησης καρκίνου από καμιά άποψη.”

Αυτό ήταν σε πλήρη αντίθεση με όλα όσα ο Gallo πάντα έλεγε για το HIV ή το AIDS. Αλλά πολύ λίγοι άνθρωποι έδωσαν προσοχή στην απόσυρσή του. Το CDC τον αγνόησε, και συνεχίζει να λέει στους ανθρώπους οτι το KS είναι μια ασθένεια του AIDS.

Όταν ο Gallo ρωτήθηκε τι, εάν όχι ο HIV, προκαλούσε το KS, είπε, “τα νιτρώδη άλατα (poppers) θα μπορούσαν να είναι ο αρχικός παράγοντας” επειδή “η μεταλλαξιγένεση (Mutagenesis)” είναι ο “σημαντικότερος παράγοντας.” Είναι μια πολύ ενοχλητική κατάσταση για το κατεστημένο του AIDS, και το αποσιωποίησαν. Μια από τις δύο ασθένειες σφραγίδα του AIDS, τώρα γίνεται σαφώς κατανοητό, ότι είναι τελείως ανεξάρτητη από το AIDS ή τον HIV.

Πάρτε οποιαδήποτε διάγνωση του AIDS· υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι για τους οποίους το κάθε άτομο αρρώστησε με τον τρόπο που αρρώστησε. Πάρτε έναν εξαρτημένο από την ηρωίνη που αναπτύσσει πνευμονία ή μιας βαριάς μορφής μόλυνση των πνευμόνων. Αυτό είναι που η επιστήμη θεωρούσε πάντα αναμενόμενο, σαν συνεπεία της υπερβολικής λήψης οπιούχων ουσιών, επειδή οι οπιούχες ουσίες βλάπτουν τους πνεύμονες και εξασθενούν το ανοσοποιητικό.

Εάν ένα ομοφυλόφιλο άτομο παίρνει νιτρώδη άλατα, εισπνέοντας, και αναπτύξει KS, η καλύτερη εξήγηση είναι ότι τον επηρέασαν τα νιτρώδη άλατα, και όχι ένας μολυσματικός παράγοντας. Τα νιτρώδη άλατα είναι μεταλλαξιογόνα (mutagenic) φάρμακα που έχουν άμεσες επιπτώσεις στα αιμοφόρα αγγεία. Δεν είναι τυχαίο το ότι τα ομοφυλόφιλα άτομα τα οποία νόσησαν από KS, το ανέπτυξαν γύρω από τα χείλια, τη μύτη και το στόμα, τα μέρη που εισέπνεαν το τοξικό φάρμακο.

Ντουμανίδης: ‘Ωφελέειν ή μη βλάπτειν’ (να ωφελείς, ή μην βλάπτεις).
‘Ην γαρ παρή φιλανθρωπίη, πάρεστι και φιλοτεχνίη’ (όπου υπάρχει αγάπη για τον άνθρωπο, υπάρχει αγάπη και για την τέχνη).
Ιπποκράτης (πατέρας της σύγχρονης ιατρικής τέχνης).

Δηλώσεις παγκοσμίως διακεκριμένων επιστημόνων που αμφισβητούν το AIDS

‘Δεν θα με εξέπληττε εάν υπήρχε άλλη αιτία για το AIDS ή ακόμα αν ο ιός HIV δεν εμπλέκεται’. Dr. Walter Gilbert, καθηγητής μοριακής βιολογίας. Νόμπελ Χημείας 1980, Ιούνιος 1993.

‘Εάν υπάρχουν ενδεικτικά στοιχεία ότι ο HIV προκαλεί το AIDS τότε θα έπρεπε να υπάρχουν επιστημονικά ντοκουμέντα, τα οποία είτε μεμονωμένα είτε συλλογικά, να αποδεικνύουν αυτό το γεγονός τουλάχιστον με μια υψηλή πιθανότητα. Δεν υπάρχει κανένα τέτοιο έγγραφο’. Dr. Kary Mullis, βιοχημικός, Νόμπελ Χημείας 1993.

‘Παλιά ήταν επιβεβλημένο ο κάθε επιστήμονας να εξετάζει τις πιθανότητες η υπόθεσή του να είναι είτε σωστή είτε λανθασμένη. Σήμερα δεν γίνεται αυτό στα ερευνητικά προγράμματα που εξελίσσονται για τον HIV και τα οποία στοιχίζουν δις δολάρια’. Dr. Richard Strohman, Επίτιμος καθηγητής Κυτταρικής Βιολογίας στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια.

‘Δυστυχώς φαίνεται να έχει δημιουργηθεί ένα κατεστημένο του AIDS το οποίο τείνει να αποθαρρύνει τις οποιεσδήποτε προκλήσεις στο δόγμα και να τις υποβιβάζει’. Dr. Roger Cunnigham, ανοσιολόγος, μικροβιολόγος και διευθυντής του Κέντρου Ανοσολογίας στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης.

‘Συσσωρεύονται ολοένα και περισσότερα στοιχεία που ενισχύουν το γεγονός ότι η αρχική θεωρία για το ρόλο του HIV δεν είναι ορθή’. Dr. Steven Jonas, καθηγητής προληπτικής ιατρικής.

‘Ο HIV είναι ένας συνηθισμένος ρετροϊός. Δεν υπάρχει τίποτα στον ιό αυτό που να τον κάνει μοναδικό. Για καθετί που έχει βρεθεί σχετικά με τον HIV υπάρχει το ανάλογο του σε άλλους ρετροϊούς που δεν προκαλούν AIDS. O HIV δεν περιέχει παρά μόνο ένα πολύ μικρό κομμάτι γενετικών πληροφοριών. Δεν υπάρχει τρόπος να μπορεί να κάνει όλα αυτά τα περίτεχνα πράγματα που λένε ότι κάνει’. Dr. Harvey Bialy, μοριακός βιολόγος, εκδότης του ‘Bio Technology’.

‘To AIDS αποτελεί μια ασθένεια του τρόπου συμπεριφοράς. Είναι πολυπαραγοντική και δημιουργείται από πολλαπλά και ταυτόχρονα κατασταλτικά ερεθίσματα του ανοσοποιητικού συστήματος, όπως φάρμακα, ναρκωτικές ουσίες, ασθένειες που μεταδίδονται με τη σεξουαλική επαφή, πολλαπλές ιικές μολύνσεις’. Dr. Gordon Stewart, επίτιμος καθηγητής δημόσιας υγείας, πανεπιστήμιο της Γλασκόβης.

‘Η θανατική καταδίκη που ακολουθεί την ιατρική διάγνωση του AIDS θα πρέπει να καταργηθεί’. Dr. Hassing, επίτιμος καθηγητής Ανοσολογίας στο πανεπιστήμιο του Bern.

‘Η υπόθεση του HIV κατατάσσεται στην ίδια κατηγορία με τις θεωρίες του κακού αέρα για την ελονοσία, το μπέρι-μπέρι και την πελάγκρα. Είναι μια άπατη’. Dr. Bernard Forscher, πρώην έκδοτης του ‘U.S. Procceding of the National Academy of Sciences’.

‘Το δόγμα ότι ο HIV προκαλεί το AIDS αποτελεί τη μεγαλύτερη και ίσως την ηθικά περισσότερο καταστροφική απάτη που διαπράχθηκε εις βάρος των νέων αντρών και γυναικών του δυτικού κόσμου’. Dr. Charles Thomas, πρώην καθηγητής Βιοχημείας, πανεπιστημίου Havard και John Hopkins London.

‘Άρχισα να παρατηρώ ότι πολλοί νέοι άνθρωποι πέθαιναν από εγκεφαλικά και εμφράγματα’, δήλωσε ο O’Hearn, μέλος του συμβουλίου για την πρόληψη του HIV στο San Francisco των ΗΠΑ. ‘Καταγράφονται ως θάνατοι από το AIDS, αλλά πρόκειται για θανάτους από τα τοξικά φάρμακα για το AIDS’, κατέληξε ο O’Hearn.

Το διεθνές Group for the Scientific Reappraisal of the HIV-AIDS Hypothesis θέτει το εξής ερώτημα: ‘Πόσο συχνά εμφανίζεται το σύνδρομο AIDS χωρίς την παρουσία του HIV; Μέχρι να έχουμε τον ορισμό του AIDS ανεξαρτήτως του HIV, η υποτιθεμένη σχέση μεταξύ HIV και AIDS είναι απλή ταυτολογία. Το να χρησιμοποιεί ένας ορισμός αυτό που πρέπει να αποδειχθεί, ως δεδομένο, είναι επαγγελματικώς ανήθικο’.

Ο δόκτωρ Heinz Ludwig Sänger, ομότιμος καθηγητής της μοριακής βιολογίας και της ιολογίας, Max-Planck-Institutes for Biochemistry, München, βραβείο Κώχ 1978: ‘Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ούτε ένα πραγματικά πειστικό επιστημονικά στοιχείο για την ύπαρξη του HIV. Ενας τέτοιος ρετροϊός δεν απομονώθηκε, ούτε καθορίστηκε, έστω και για μια φορά, με τις μεθόδους κλασικής ιολογίας’. (Επιστολή σε Süddeutsche Zeitung 2000)

Σειρά συνεντεύξεων παγκοσμίως διακεκριμένων ερευνητών του ΑIDS στο ‘The AIDS Debate: The Most Controversial Story You’ve Never Heard’ από τον Liam Scheff

Ο Δόκτωρ Peter Duesberg είναι χημικός και ειδικός στους ρετρο-ιούς (retroviral epxert). Ο Duesberg ανακάλυψε το oncogene (γονίδιο καρκίνου) και απομόνωσε το γονιδίωμα των ρέτροϊών (ένας από τους οποίους είναι και ο HIV) το 1970. Είναι καθηγητής Μοριακής Βιολογίας στο πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ.

Ο Liam Scheff είναι αμερικανός ανεξάρτητος συγγραφέας και δημοσιογράφος σχετικά με την πολιτική, την ιστορία, τη φυλή, την τάξη και τον πολιτισμό. Τον Ιανουάριο του 2004, ο Scheff δημοσίευσε το ‘The House AIDS Built’ στο altheal.org. Αυτή η έρευνα παιδιατρικών δοκιμών φαρμάκων για τον ιό HIV που διεξήχθησαν στο ‘Κέντρο Εγκυμοσύνης για τα Παιδιά’ έγινε στις αρχές του 2004, με κάλυψη στο ‘New York Post’ και στο ‘New York Press’· χρησίμευσε δε ως βάση έρευνας για την ταινία BBC ‘Guinea Pig Kids’.

Ο John Lauritsen είναι δημοσιογράφος και ιστορικός που ερευνά και γράφει για το AIDS πάνω από 20 χρόνια. Το 1992, αποκάλυψε τα έγγραφα μέσω του νόμου ελευθερίας των πληροφοριών, τα οποία αποδεικνύουν ότι το τοξικό φάρμακο του AIDS, Azidothymidine (AZT), εγκρίθηκε βασισμένο σε ψευδείς ιατρικές δοκιμές. Τα βιβλία του περιλαμβάνουν το ‘Ο Πόλεμος του AIDS και το πρώτο Κίνημα για τα ομοφυλοφιλικά δικαιώματα – 1864 έως το 1935’ (The AIDS War and The Early Homosexual Rights Movement).

Ο Darren Main είναι συντάκτης, επαγγελματίας ολιστικής υγείας και εκπαιδευτικός του AIDS. Σύμφωνα με τον επαναπροσδιορισμό του 1993 του CDC, ο Main έχει AIDS, αν και δεν είναι άρρωστος.

Ο Δόκτωρ Christian Fiala είναι ιατρός και ειδικός στη μαιευτική και τη γυναικολογία στη Βιέννη. Εργάστηκε εκτενώς στην Ουγκάντα και την Ταϋλάνδη, ερευνώντας το AIDS.

Ο δόκτωρ Rodney Richards ήταν ένας από τους ιδρυτικούς επιστήμονες της βιοτεχνολογικής εταιρείας Amgen, όπου βοήθησε να αναπτυχθούν μερικά από τα πρώτα τεστ HIV. Ο Richards αυτήν την περίοδο ασχολείται με την έρευνα του AIDS.

AZT (Azydothymidine) και αναστολείς πρωτεασών

Duesberg: Τα συμπτώματα καθορισμού του AIDS είναι χρόνια διάρροια, άνοια, απώλεια βάρους και αυξανόμενες περιπτώσεις βακτηριακών μολύνσεων προερχόμενων από ιούς. Αυτά είναι τα ίδια συμπτώματα που χαρακτηρίζουν τη χρόνια χρήση ναρκωτικών ουσιών και τον υποσιτισμό, αλλά κανένας δεν χρηματοδοτεί αυτού του είδους την έρευνα. Αντ’ αυτού, τα δισεκατομμύρια των δολαρίων πέφτουν στην προσπάθεια να νικηθεί το AIDS με θανάσιμα φάρμακα όπως το AZT και οι ανασταλτικοί παράγοντες πρωτεασών (protease inhibitors).

Πολλοί Αμερικανοί χρησιμοποιούν αμφεταμίνες, φάρμακα διαίτης, κοκαΐνη και ειδικά ναρκωτικά για πάρτυ. Όταν το κάνετε αυτό για χρόνια, αρχίζετε να αρρωσταίνετε. Πηγαίνετε στο γιατρό, ο οποίος σας λέει οτι το πρώτο πράγμα που χρειάζεστε είναι ένα τεστ για HIV. Βγαίνετε θετικός, επειδή τα τεστ του HIV αντιδρούν με τα αντισώματα που παράγονται από τη χρήση ναρκωτικών. Ο γιατρός σάς δίνει AZT, το οποίο εξολοθρεύει ολόκληρες αλυσίδες DNA, και το οποίο, σε υψηλές δόσεις, θα σας τελειώσει μέσα σε έξι μήνες.

Δεν μιλώ για μια μοναδική χρήση ενός ναρκωτικού. Είμαστε σχεδιασμένοι να αντέχουμε την κατανάλωση πολλών σκουπιδιών, αλλά δεν μπορούμε να ανεχτούμε ένα γραμμάριο κοκαΐνης, νιτρώδους άλατος ή ηρωίνης σε καθημερινή βάση, και είναι ακόμα πιο δύσκολο να χειριστούμε το AZT.

Το AZT είναι ένας εξολοθρευτής αλυσίδων DNA. Το AZT σκοτώνει το DNA σας. Σκοτώνει τον μυελό των οστών σας, εκεί όπου το αίμα σας παράγεται, σκοτώνει τα κύτταρα στα έντερα σας και έτσι δεν μπορείτε να φάτε.

Το AZT σχεδιάστηκε πριν από 40 χρόνια σαν φάρμακο χημειοθεραπείας για να θεραπεύσει τον καρκίνο. Η αρχή της χημειοθεραπείας είναι απλή· να σκοτωθούν όλα τα κύτταρα. Εάν η χημειοθεραπεία λειτουργήσει, τα κύτταρα του καρκίνου πεθαίνουν πριν από εσένα. Αλλά δεν λειτουργεί συχνά, και έτσι υπάρχει φοβερή παράλληλη ζημία. Φυσικά, η χημειοθεραπεία είναι μια βραχυπρόθεσμη διαδικασία. Ένας ασθενής με καρκίνο κουράρεται μόνο για λίγο χρόνο, επειδή η θεραπεία είναι ιδιαίτερα τοξική. Αλλά στους ασθενείς του AIDS δίνεται AZT καθημερινά, πιθανώς για το υπόλοιπο της ζωής τους

Lauritsen: Το AZT εγκρίθηκε βάσει μιας ψευδούς έρευνας. Τα τεστ της φάσης ΙΙ του AZT έγιναν από το FDA το 1986 και ελέγχθηκαν από την εταιρία Burroughs Wellcome (τώρα Glaxo Wellcome), η οποία κατασκευάζει το φάρμακο. Τυχαία, η Wellcome είναι η ίδια εταιρία που πρώτη κατασκεύασε τα poppers νιτρώδους άλατος για τον πόνο της καρδιάς.

Τα τεστ της φάσης ΙΙ υποτίθεται ότι ήταν για να καταδείξουν ότι το AZT ήταν ασφαλές και αποτελεσματικό. Η έκθεση σχετικά με τα τεστ, που δημοσιεύθηκε το 1987, υποστήριξε ότι το AZT απέτρεψε εντυπωσιακά τους ανθρώπους με AIDS από τον θάνατο. Αλλά αυτά τα αποτελέσματα βασίστηκαν σε απάτη.

Κατ’ αρχάς, η μελέτη δεν ήταν αληθινά τυφλή. Οι γιατροί και οι ασθενείς ήξεραν ποιοι έπαιρναν το AZT και ποιοι τα placebos (πλασίμπο – εικονικό φάρμακο). Σε μια ιατρική μελέτη, στη μια ομάδα ασθενών δίνεται το φάρμακο της δοκιμής, και στην άλλη δίνονται τα αβλαβή χάπια ζάχαρης. Αυτό επιτρέπει στους γιατρούς να παρατηρήσουν τα αποτελέσματα του φαρμάκου με τη σύγκριση των δύο ομάδων.

Σε μια αληθινά ‘διπλά τυφλή’ μελέτη, ούτε οι γιατροί ούτε οι ασθενείς υποτίθεται ξέρουν ποιοι παίρνουν το φάρμακο. Αυτή θεωρείται η ακριβέστερη και μη-προκατειλημμένη μέθοδος ελέγχου για ένα φαρμακευτικό είδος.

Στα τεστ της φάσης ΙΙ, όλοι ήξεραν ποιός έπαιρνε AZT, οι πληροφορίες υπήρχαν μεταξύ και των γιατρών και των ασθενών. Οι ασθενείς στην ομάδα ψευδοφαρμάκου θέλησαν να είναι στο AZT, επειδή σκέφτηκαν ότι θα τους έκανε καλό, έτσι το πήραν από τους άλλους ασθενείς ή τους γιατρούς τους. Αλλά καταγράφονταν ακόμα στην ομάδα ψευδοφαρμάκου.

Επιπλέον, οι εκθέσεις διαφόρων περιπτώσεων πλαστογραφήθηκαν. Ασθενείς που έπαιρναν AZT και πέθαναν από αναιμία, καταγράφηκαν ως μη έχοντες ‘καμία δυσμενή αντίδραση’ στο φάρμακο. Αυτοί οι ασθενείς έπρεπε να κάνουν πολλαπλές μεταγγίσεις αίματος για να σώσουν τις ζωές τους. Το AZT προκαλεί αναιμία με την καταστροφή του μυελού των οστών, εκεί όπου παράγονται τα αιμοσφαίρια.

Σε έναν ασθενή, που υποτίθεται ότι ήταν στην ομάδα του ψευδοφαρμάκου, στην πραγματικότητα δινόταν AZT από το γιατρό του. Αποχώρησε από τη μελέτη αλλά συνέχισε να παίρνει AZT, και γρήγορα πέθανε. Οι ελεγκτές κατέγραψαν το θάνατό του στην ομάδα του ψευδοφαρμάκου, ως η μη λήψη του φαρμάκου να ήταν αυτό που τον σκότωσε. Εάν αυτό δεν είναι απάτη, τότε η λέξη αυτή δεν έχει καμία απολύτως σημασία.

Βάσει αυτών των δοκιμών, το AZT εγκρίθηκε και εισήχθηκε στους ασθενείς το 1987. Τα HIV-θετικά άτομα έγιναν ο στόχος μιας εκστρατείας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων από την Wellcome. Ολοσέλιδες διαφημίσεις για το AZT εμφανίστηκαν στους ‘New York Times’ και σε μικρότερες δημοσιεύσεις σε όλο τον κόσμο. Τα τμήματα δημόσιας υγείας πόλεων (City public health departments) κυριαρχήθηκαν από την ιδέα ότι το AZT θα βοηθούσε τους ανθρώπους να ζήσουν περισσότερο.

Duesberg: Οι γιατροί δίνουν φάρμακα στους HIV-θετικούς ασθενείς πριν ακόμα αρρωστήσουν. Από το 1993, το CDC δεν απαιτεί πλέον από τους ανθρώπους να είναι άρρωστοι για να τους ονομάσει ασθενείς του AIDS. Εάν έχουν μια θετική αντίδραση αντισωμάτων στο μη εξειδικευμένο τεστ Elisa και μία μοναδική μέτρηση των λεμφοκυττάρων Τ κάτω από 200 μονάδες, το CDC ποστοποιεί ότι έχουν AIDS. Με βάση αυτά τα κριτήρια, οι γιατροί συνταγογραφούν φάρμακα του AIDS σε υγιή άτομα.

Αυτό είναι που ονομάζω συνταγογραφημένο AIDS. Φανταστείτε ότι πηγαίνετε στο γιατρό σας και σας λέει οτι είστε HIV-θετικός. Είστε απολύτως υγιής, αλλά ο γιατρός σας σας λέει ότι έχετε AIDS επειδή η μέτρηση των λεμφοκυττάρων Τ είναι χαμηλή, και ότι είναι καλύτερα να πάρετε τα φάρμακα για να σταματήσει η πρόοδος της ασθένειας. Είστε μπερδεμένοι και ανήσυχοι, αλλά εμπιστεύεστε το γιατρό σας, έτσι παίρνετε τα φάρμακα, τα οποία καταστρέφουν τα έντερα σας και το ανοσοποιητικό σας σύστημα. Αρχίζουν να πέφτουν τα μαλλιά σας, γίνεστε ανίσχυρος, και αργά ή γρήγορα έχετε τις ασθένειες που προσπαθούσατε να αποτρέψετε.

Ο γιατρός λέει, “Εάν δεν είχατε έρθει σε μένα, θα είχατε τα ίδια προβλήματα έξι μήνες νωρίτερα. Πρόσθεσα ένα εξάμηνο στη ζωή σας”.

Τώρα, επειδή τόσοι πολλοί άνθρωποι πέθαναν παίρνοντας AZT, οι γιατροί χορηγούν μικρότερες δόσεις, γεγονός το οποίο καθυστερεί απλώς και καλύπτει κάπως τη ζημιά που γίνεται στο σώμα.

Σύμφωνα με τους ‘New York Times’ και το ‘Time magazine’, 450.000 Αμερικανοί παίρνουν AZT κάθε ημέρα της ζωής τους. Πολλοί ασθενείς δεν μπορούν να πάρουν τα φάρμακα επειδή έχουν άσχημους εμετούς. Αλλά προσπαθούν να ακολουθήσουν τις οδηγίες του γιατρού τους.

Lauritsen: 94 τοις εκατό όλων των θανάτων του AIDS, έχουν εμφανιστεί, όταν οι άνθρωποι άρχισαν να χρησιμοποιούν το AZT, το 1987. Περισσότεροι άνθρωποι πέθαναν παίρνοντας AZT το 1993, παρά στα πρώτα έξι χρόνια του AIDS.
Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’90, οι ομοφυλόφιλοι στο Σαν Φρανσίσκο και στη Νέα Υόρκη, είχαν επιστρέψει στα επίπεδα κατάχρησης ναρκωτικών ουσιών και επιπολαιότητας της δεκαετίας του ’70.

Το ’92, αρκετές χιλιάδες ομοφυλόφιλα άτομα ανταποκρίθηκαν σε ένα ‘πρωινό πάρτυ’ στο Fire Island, το οποίο έγινε προς όφελος του Gay Men’s Health Crisis (Κρίση Υγείας Ομοφυλόφιλων Ανδρών). Τουλάχιστον 95 τοις εκατό από αυτούς ήταν σε μια κατάσταση ακραίας δηλητηρίασης από το Ecstasy, τα poppers, την κοκαΐνη και το αλκοόλ.

HAART (highly active antiretroviral therapy)

Main: Η χρήση ναρκωτικών είναι πολύ υψηλή στην ομοφυλοφιλική κοινότητα αυτή την εποχή. Είναι ένα γεγονός που γίνεται σε ένα συγκεκριμένο μέρος, όπως το ‘White Party’ στο Palm Springs ή το ‘Black and Blue’ στο Μόντρεαλ. Χιλιάδες άνθρωποι παρευρίσκονται. Είναι τέσσερις έως πέντε ημέρες βαριάς χρήσης ναρκωτικών, πέρα από κάθε φαντασία· crystal meth, Ecstasy, special Κ, designer drugs, poppers. Μένουν ξύπνιοι για τέσσερις έως πέντε ημέρες, παίρνοντας ναρκωτικά και κάνοντας οργιώδες σεξ. Εκτός από τα circuit πάρτυ, υπάρχει και η κανονική σκηνή των πάρτυ. Πολλοί περνούν τα Σαββατοκύριακα τους, πηγαίνοντας να χορέψουν σε κλαμπ και γίνονται λιώμα.

Αυτά τα ναρκωτικά των πάρτυ συνδυάζονται και με αντιβιοτικά, επειδή αυτά τα άτομα εκτίθενται συνεχώς στη σύφιλη, τη βλεννόρροια, τον έρπη, τις αμοιβαδικές μολύνσεις και άλλα STDs, τα οποία είναι όλα σε άνοδο πάλι στην ομοφυλοφιλική κοινότητα.

Πολλοί πιστεύουν ότι προστατεύονται από τις μολύνσεις επειδή παίρνουν τα νέα κοκτέιλ φαρμάκων του AIDS, που ονομάζονται HAART (ιδιαίτερα ενεργή αντιρετροϊοική θεραπεία – highly active antiretroviral therapy). Το HAART είναι ένας συνδυασμός των παλαιότερων νουκλεοσιδικών αναλόγων (nucleoside analogues) όπως το AZT, το DDI και το 3TC, και των νεότερων ανασταλτικών παραγόντων πρωτεασών (protease inhibitors) όπως το Saquinavir και το Crixivan. Η δουλειά των νουκλεοσιδικών αναλόγων είναι η διακοπή της παραγωγής DNA, οι ανασταλτικοί παράγοντες πρωτεασών λειτουργούν με την παύση της πρωτεϊνικής σύνθεσης στα κύτταρά σας.

Οι ανασταλτικοί παράγοντες πρωτεασών προκαλούν λιποδυστροφία (lypodystrophy), μια παραμόρφωση του λίπους. Το λίπος φεύγει από το πρόσωπο, τα χέρια και τα πόδια, τα οποία γίνονται σαν ραβδιά με φλέβες, το πρόσωπο γίνεται σκελετωμένο. Το λίπος συσσωρεύεται σε ένα “εξόγκωμα” στο πάνω μέρος της πλάτης. Η κοιλιά διαστέλλεται και φουσκώνει (βλ. Άντρας αριστερά στην κάτωθι φωτογραφία).

Και αυτά είναι μόνο αυτά που φαίνονται. Τα φάρμακα προκαλούν αύξηση της χοληστερόλης, η οποία οδηγεί συχνά σε καρδιακές προσβολές. Ο διαβήτης και οι έντονες διακυμάνσεις της γλυκόζης στο αίμα είναι επίσης συνηθισμένες. Οι ανασταλτικοί παράγοντες πρωτεασών κάνουν την περισσότερη ζημία στο συκώτι. Κατά συνέπεια, η ηπατική ανεπάρκεια είναι τώρα η υπ’ αριθμόν ένα αιτία θανάτου των ασθενών του AIDS στις ΗΠΑ, αν και δεν είναι μια ασθένεια του AIDS.

Έχω παρατηρήσει ότι εάν ξεκινήσετε τα φάρμακα, τα συμπτώματά σας θα αρχίσουν με ανακατωσούρα στο στομάχι και διάρροια. Μέσα σε ένα χρόνο, θα αρχίσει να φαίνεται στο πρόσωπό σας. Οι άνθρωποι που ξέρω ότι παίρνουν τα φάρμακα για μερικά χρόνια έχουν αλλάξει ορατά. Δεν υπάρχει τρόπος να ξέρουμε εάν σταματώντας τα φάρμακα θα αναστραφεί η βλάβη. Στο Los Angeles, στο San Francisco και στο South Beach, υπάρχουν πλαστικοί χειρούργοι των οποίων ολόκληρη η πελατεία είναι βασισμένη στην λιποαναρρόφηση εξογκωμάτων και την τοποθέτηση μοσχευμάτων λίπους σε διάφορα σημεία του σωματος.

Η διδαχή του Darren Main

Main: Διδάσκω στα HIV-θετικά άτομα πώς να επανοικοδομήσουν και να υποστηρίξουν το ανοσοποιητικό τους σύστημα με το να κάνουν τα εξής πολύ βασικά πράγματα: Να αναπτύξουν μια υγιεινή διατροφή, να κοιμούνται αρκετά, κανένα ναρκωτικό, κανένα τονωτικό πρόσθετο. Εάν κάποιος χρησιμοποιεί φάρμακα του AIDS, τους ενθαρρύνω να κάνουν για λίγο ‘διακοπή φαρμάκων’.

Πολλοί άνθρωποι φοβούνται να εγκαταλείψουν τα φάρμακα ή να κοντράρουν αυτό που τους λένε οι γιατροί τους και οι φαρμακοβιομηχανίες. Έχω έναν πελάτη που θα τον ονομάσουμε ‘Jack’, του οποίου ο σύντροφος πέθανε πριν από δύο χρόνια από την τοξικότητα των φαρμάκων. Ο Jack είναι HIV-θετικός και παίρνει φάρμακα. Είχε μια πολύ έντονη αντίδραση σε αυτά· τυφλώθηκε. Τα μάτια του σταμάτησαν να λειτουργούν λόγω των φαρμάκων του AIDS. Οι γιατροί του Jack επιβεβαίωσαν ότι η τύφλωση προκλήθηκε πράγματι από τα κοκτέιλ φαρμάκων, και όχι από κάποιον ιό ή την ασθένεια του AIDS. Όταν τον συνάντησα, είχε μόλις αφαιρέσει τα μάτια του. Έχει τώρα προσθετικά, γυάλινα μάτια.

Ρώτησα εάν θα το σκεφτόταν να τα σταματήσει. Είπε όχι, επειδή δεν αισθανόταν άνετα με τη μέτρηση των Τ λεμφοκυττάρων του ή με το viral load (ιικό φορτίο ) του. Αισθάνθηκε οτι καλύτερα να χάσει τα μάτια του παρά να εγκαταλείψει τα φάρμακα. Οι ανασταλτικοί παράγοντες πρωτεασών είναι ελαφρώς λιγότερο τοξικοί από το AZT, αλλά ακόμα μπορούν να είναι θανάσιμοι. Είναι ένας πιο αργός θάνατος.

Δεν είχα ποτέ ευκαιριακή μόλυνση (opportunistic infection) ή κάποια ασθένεια του AIDS. Έχω AIDS λόγω μιας μέτρησης λεμφοκυττάρων Τ· η δικιά μου είναι 120. Σύμφωνα με το CDC, αυτό είναι το AIDS, HIV-θετικός συν μια μέτρηση λεμφοκυττάρων Τ κάτω από 200 μονάδες. Φυσικά, σε άλλες χώρες, δεν έχω AIDS. Αυτός είναι ο τρόπος που το CDC καθορίζει το AIDS στις ΗΠΑ, και μόνο από το ’93 και μετά. Αλλά είμαι αρκετά υγιής. Κάνω αναρριχήσεις, περπατάω στη φύση και διδάσκω γιόγκα επαγγελματικά. Λόγω της διάγνωσης του AIDS μου, έχω πιεστεί από γιατρούς για να χρησιμοποιήσω φάρμακα.

Σύμφωνα με τον Δόκτωρ Amy Justice του πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ, τα ομοφυλοφιλικά άτομα πεθαίνουν παίρνοντας τα φάρμακα του AIDS. Τα παίρνουν παρόλο που η θεωρία του HIV είναι ιδιαίτερα αμφισβητήσιμη, και υπάρχουν περισσότερο ενθαρρυντικές επιλογές θεραπευτικών αγωγών.

Εάν εξετάσετε την ιστορία του ομοφυλοφιλικού κινήματος, θα διαπιστώσετε ότι ο HIV και το AIDS, ειρωνικά, έχουν φέρει τους ανθρώπους πραγματικά κοντά. Τον πρώτο καιρό, η ομοφυλοφιλική απελευθέρωση ήταν μια ομάδα ατόμων των οποίων η κύρια δραστηριότητα ήταν τα πάρτυ. Όταν κάποιοι άρχισαν να αρρωσταίνουν, αυτοί οι άνθρωποι, που είχαν απορριφθεί από την κοινωνία, έπρεπε να υποστηρίξουν ο ένας τον άλλον. Φρόντισαν ο ένας τον άλλον και ανέπτυξαν μια πραγματική κοινότητα. Υποστήριξαν ο ένας τον άλλον με έναν τρόπο που ποτέ δεν είχαν υποστηριχθεί από τις οικογένειες τους ή την κοινωνία.

Ο HIV και το AIDS έγιναν η κόλλα που κράτησε τους ανθρώπους μαζί. Έχουμε επενδύσει πολλά στο AIDS, δισεκατομμύρια δολαρίων, κινήματα για το AIDS, χιλιάδες εθελοντικές ώρες στα κοινοτικά κέντρα πλήρους απασχόλησης, δουλειές και οργανώσεις, επενδύονται στην ιδέα ότι ο HIV σκοτώνει τα ομοφυλόφιλα άτομα. Είναι πολύ δύσκολο για τους ανθρώπους να αφήσουν κάτι στο οποίο έχουν βάλει ολόκληρη τη ζωή τους, τις καρδιές τους, τα μυαλά τους και τις πεποιθήσεις τους. Είναι πολύ δύσκολο.

Θα ήταν ωραία εάν τα ομοφυλόφιλα άτομα θεωρούσαν ότι θα μπορούσαν να βρουν επικύρωση, υποστήριξη και κοινότητα έξω από τον HIV και το AIDS. Αλλά σκέφτομαι ότι πάρα πολλοί άνθρωποι είναι πάρα πολύ προσκολλημένοι για να συμβεί κάτι τέτοιο σύντομα. Πράγμα που είναι κρίμα, επειδή αυτή η προσκόλληση σκοτώνει πολλούς ανθρώπους.

Scheff: Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (WHO – World Health Organization) και UNAIDS, 42 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο είναι μολυσμένοι με τον HIV, και σχεδόν 22 εκατομμύρια άνθρωποι στην Αφρική έχουν πεθάνει από AIDS. Αλλά το AIDS δεν είναι μια ενιαία ασθένεια, είναι ένα σύνολο ασθενειών. Όταν οι άνθρωποι λέγεται ότι πεθαίνουν από AIDS, πεθαίνουν από μια συγκεκριμένη ασθένεια ή κατάσταση, όπως η πνευμονία, η φυματίωση, η ελονοσία ή ο υποσιτισμός. Οι ερευνητές του AIDS υποστηρίζουν ότι ο HIV παίζει ρόλο στην ανάπτυξη αυτών των ασθενειών, αλλά παρόλα αυτά, 20 χρόνια έρευνας του AIDS έχουν αποτύχει να αποδείξουν την σχέση μεταξύ της μόλυνσης του HIV και οποιασδήποτε από τις αποκαλούμενες ασθένειες του AIDS. Οπότε, γιατί τους ονομάζουμε θανάτους του AIDS;

Στις ΗΠΑ, το AIDS ορίζεται ως ένα σύνολο 29 ήδη γνωστών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων των αφθών (μυκητίαση), της ηπατίτιδας, της γρίπης, της πνευμονίας, της φυματίωσης και του σαρκώματος Kaposi. Αυτές οι καταστάσεις δεν είναι αποδεδειγμένο οτι προκαλούνται από τον HIV. Εντούτοις, το μοναδικό πράγμα που ταξινομεί οποιαδήποτε από αυτές τις καταστάσεις σαν AIDS είναι ένα θετικό τεστ HIV-αντισωμάτων.

Αλλά ακόμα κι αν ο HIV αποδεικνυόταν να προκαλεί όντως αυτές τις ήδη γνωστές ασθένειες, παραμένει ένα πρόβλημα. Τα τεστ HIV αντισωμάτων δεν εντοπίζουν την πραγματική HIV μόλυνση. Αντ’ αυτού, ψάχνουν για μη συγκεκριμένες αντιδράσεις των αντισωμάτων του αίματος στις πρωτεΐνες του HIV τεστ. Οι κατασκευαστές των τεστ υποστηρίζουν ότι αυτές οι πρωτεΐνες είναι ανάλογες με αυτές του HIV, αλλά στην πραγματικότητα, καμία από τις πρωτεΐνες των τεστ δεν έχει αποδειχθεί ότι είναι ειδικά συνδεμένη με τον HIV.

Αυτά τα τεστ είναι στην πραγματικότητα τόσο μη συγκεκριμένα, που αλληλεπιδρούν (cross-react) με σχεδόν 70 άλλες τεκμηριωμένες καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένης της γρίπης, τους προηγούμενους εμβολιασμούς, τις μεταγγίσεις αίματος, την αρθρίτιδα, την προερχόμενη από το αλκοόλ ηπατίτιδα, τη χρήση ναρκωτικών, τις άφθες, ακόμη και την εγκυμοσύνη, καθώς επίσης και καταστάσεις ενδημικές στην Αφρική όπως φυματίωση, παρασιτική μόλυνση, λέπρα και ελονοσία. Επειδή κανένα τεστ HIV δεν μπορεί πραγματικά να βρει τον HIV, κανένα ενιαίο HIV τεστ δεν έχει εγκριθεί από το FDA για τη διάγνωση της HIV μόλυνσης

Λαμβάνοντας υπόψη αυτό το μη εξειδικευμένο, αλληλεπιδρόν τεστ, πώς η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (WHO) εντοπίζει το AIDS στην Αφρική;

Πολύ απλά: δεν απαιτούν κανένα απολύτως τεστ. Το 1985, το WHO (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας) δημιούργησε έναν νέο ορισμό του AIDS για τα Αφρικανικά έθνη και τις χώρες του τρίτου κόσμου. Ο ‘ορισμός του Bangui’ του WHO επιτρέπει σε Αφρικανούς με κοινά φυσικά συμπτώματα, συμπεριλαμβανομένων της διάρροιας, του πυρετού, της απώλειας βάρους, της φαγούρας και του βήχα, να ανακηρύσσονται αυτόματα ως ασθενείς του AIDS, χωρίς το τεστ του HIV.

Αλλά αυτά τα ίδια τα συμπτώματα καθορίζουν τη ζωή για την πλειοψηφία των Αφρικανών, που στερούνται τα είδη πρώτης ανάγκης, όπως ικανοποιητικά τρόφιμα, το ασφαλές πόσιμο νερό, την κατάλληλη υγιεινή και τη βασική ιατρική φροντίδα. Αυτά τα συμπτώματα είναι επίσης συνώνυμα με τους μεγαλύτερους δολοφόνους σ’αυτήν την ήπειρο· ελονοσία, μολυσματική διάρροια και φυματίωση.

Οι δυτικές οργανώσεις του AIDS εργάζονται για να πάνε τα τοξικά φάρμακα του AIDS στα χέρια των αφρικανικών κυβερνήσεων, αλλά ποιό το όφελος της χρήσης των ενδεχομένως θανάσιμων φαρμακευτικών ειδών του AIDS σε ανθρώπους που πάσχουν από ασθένειες σχετικές με τη φτώχεια όπως τη χρόνια φυματίωση και τη μόλυνση της ελονοσίας, ή στις έγκυες μητέρες των οποίων το αίμα αλληλεπιδρά με τα όχι-συγκεκριμένα τεστ για HIV;

Για να απαντήσω σε αυτές τις ερωτήσεις, μίλησα με τους ερευνητές του AIDS που έχουν εργαστεί στην Αφρική και μελέτησαν την αφρικανική επιδημία του AIDS.

Ο καθορισμός του Bangui

Fiala: Οι αναγνώστες μπορεί να εκπλαγούν, όταν μάθουν ότι το AIDS στην Αφρική εντοπίζεται εντελώς διαφορετικά απ’ ότι στην Ευρώπη ή τις ΗΠΑ. Στην Αφρική, μια διάγνωση του AIDS μπορεί να γίνει βασισμένη σε συνήθως εμφανιζόμενα φυσικά συμπτώματα και μόνο. Αυτό είναι ειρωνικό, επειδή το AIDS είναι ένα σύνολο ασθενειών, και δεν έχει κανένα ομοιόμορφο σύμπτωμα. Ακόμη και ο συνιδρυτής της θεωρίας του HIV, Luc Montagnier, αναγνωρίζει ότι το AIDS δεν έχει κανένα συγκεκριμένο κλινικό σύμπτωμα.

Το 1985 το WHO πραγματοποίησε ένα συνέδριο στο Bangui, τη πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Κεντρικής Αφρικής (Central African Republic). Ένας ανώτερος υπάλληλος του WHO, ο Joseph McCormick, έγραψε για αυτό στο βιβλίο του ‘Level 4: Virus Hunters of the CDC’ (‘Επίπεδο 4: Κυνηγοί ιών του CDC’):

“Εάν θα μπορούσα να πείσω τον καθένα, στο συνέδριο του WHO στο Bangui, να συμφωνήσει σχετικά με έναν ενιαίο, απλό ορισμό του τι είναι μια περίπτωση του AIDS στην Αφρική, κατόπιν, όσο ατελής κι αν είναι ο ορισμός, θα μπορούσαμε πραγματικά να αρχίσουμε να μετράμε τις περιπτώσεις…”
Αυτό είναι γνωστό ως ο καθορισμός του Bangui.

Υπάρχουν δύο κατηγορίες συμπτωμάτων, τα πρωτεύοντα και τα δευτερεύοντα. Σε έναν ασθενή γίνεται διάγνωση του AIDS, όταν έχει δύο πρωτεύοντα συμπτώματα και ένα δευτερεύον. Τα πρωτεύοντα συμπτώματα είναι απώλεια βάρους, χρόνια διάρροια και χρόνιος πυρετός. Τα δευτερεύοντα συμπτώματα περιλαμβάνουν το βήξιμο και γενική φαγούρα.

Είναι ακόμα πιο παράλογο, όταν καταλάβετε πόσο κοινά είναι αυτά τα συμπτώματα στις φτωχές από πόρους περιοχές της Αφρικής από την Σαχάρα και κάτω. Κατ’ αρχήν, λιγότερο από το 50 τοις εκατό των Αφρικανών έχουν πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό. Πάνω από το 60 τοις εκατό δεν έχουν καμία υγιεινή. Τα περισσότερα αφρικανικά χωριά δεν έχουν συστήματα λυμάτων. Τα ανθρώπινα και τα ζωικά περιττώματα αναμιγνύονται με την παροχή νερού. Οι άνθρωποι πίνουν αυτό το νερό και κολλάνε μολυσματικά παράσιτα και βακτηρίδια. Σαν συνέπεια, η δυσεντερία είναι ενδημική.

Όταν τα έντερα σας είναι γεμάτα με μολυσματικά μικρόβια, θα αναπτύξετε, το πιθανότερο, πυρετό. Το σώμα σας θα προσπαθήσει να καθαριστεί με το να αποβάλει τα βακτηρίδια όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Αυτή είναι η μολυσματική διάρροια, και είναι απίστευτα συνηθισμένη στην Αφρική.

Η διάρροια στραγγίζει τα υγρά, τα άλατα, τα μέταλλα και τις θρεπτικές ουσίες από το σώμα. Αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα. Όταν δεν έχετε ασφαλές πόσιμο νερό, θα έχετε διάρροια για χρόνια. Όταν έχετε χρόνια διάρροια, δεν μπορείτε παρά να χάσετε βάρος.

Σε αυτό το σημείο, έχετε εκπληρώσει τα πρωτεύοντα συμπτώματα για τον αφρικανικό καθορισμό του AIDS. Έτσι χρειάζεστε ένα δευτερεύον σύμπτωμα, όπως γενική φαγούρα ή βήξιμο. Στην Ουγκάντα, αποκαλούμενη και ως ‘επίκεντρο του AIDS’, το 80 % των σπιτιών έχουν πατώματα κατασκευασμένα από χώμα ή κοπριά αγελάδων. Μια ολόκληρη οικογένεια ζει σε αυτό το πάτωμα. Υπάρχουν, κατά μέσον όρο, επτά παιδιά ανά οικογένεια, που όλα ζουν σε αυτό το δωμάτιο. Αυτό δεν είναι κάτι που στις ΗΠΑ και την Ευρώπη αποκαλούμε κατάλληλη κατοικία, και είναι εύκολο να κατανοηθεί πώς ένα πρόβλημα όπως η ‘γενική φαγούρα’ μπορεί να εμφανιστεί. Σε αυτό το σημείο, ένας Αφρικανός που πάσχει από φαγούρα, διάρροια, και απώλεια βάρους πρέπει, σύμφωνα με τον WHO, να αναφέρεται επίσημα ως ασθενής του AIDS. Ο καθορισμός του Bangui απλώς ονομάζει εκ νέου τα συμπτώματα της φτώχιας, ως AIDS.

Το δεύτερο πρόβλημα με τον καθορισμό Bangui είναι η φυματίωση. Η φυματίωση είναι πολύ διαδεδομένη στην Αφρική. Είναι μια βακτηριακή μόλυνση που μολύνει τους πνεύμονες. Η φυματίωση διαδίδεται με το βήξιμο, και είναι ιδιαίτερα μολυσματική. Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της φυματίωσης είναι πυρετός, απώλεια βάρους και βήξιμο. Αυτό είναι ακριβώς ότι απαιτείται για μια διάγνωση του AIDS.

Σύμφωνα με το WHO, τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της φυματίωσης καθορίζουν το AIDS στην Αφρική.

Ένα άλλο πρόβλημα με τον καθορισμό Bangui είναι η ελονοσία. Η ελονοσία είναι η πιο διαδεδομένη ασθένεια στην Αφρική και τις τροπικές χώρες. Είναι η κύρια αιτία θανάτου στην Ουγκάντα. Διαδίδεται από τα κουνούπια, έτσι οι άνθρωποι μολύνονται αρκετές φορές ετησίως. Πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο, ενώ οι υπόλοιποι αναπτύσσουν μια σχετική ανοσία, αν και σιγά-σιγά τους φθείρει. Τα συμπτώματα της ελονοσίας περιλαμβάνουν πυρετό, απώλεια βάρους και κούραση. Εάν έχεις βήχα ή φαγούρα, και πάθεις ελονοσία στην Αφρική, μπορείς να διαγνωσθείς ως ασθενής του AIDS.

Σαν να μην ήταν αυτό αρκετά προβληματικό, σε μερικές χώρες της Αφρικής, όπως η Τανζανία, οι αρμόδιες αρχές για την υγεία έχουν αποφασίσει ότι αυτό που χρειάζονται είναι μια διάγνωση ενός μόνο κριτηρίου. Σε έναν ασθενή που παρουσιάζει ένα από τα πρωτεύοντα συμπτώματα, διάρροια, πυρετό ή απώλεια βάρους, μπορεί να δοθεί μια διάγνωση για AIDS.

Αυτό είναι μετά βίας επιστημονικό, και είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που οι άνθρωποι μαθαίνουν για το AIDS στην Αφρική. Η ιδέα ότι πρέπει να υπάρξει ένα διαφορετικό είδος του AIDS για τους Αφρικανούς ή τους Ευρωπαίους ή τους Αμερικανούς αψηφά τον επιστημονικό καθορισμό της ‘μόλυνσης προερχόμενης από ιό’.

Ένας μοναδικός ιός δεν προκαλεί διαφορετικές ασθένειες σε διαφορετικούς ανθρώπους ή σε διαφορετικές χώρες. Μια μόλυνση προερχόμενη από ιό δεν ποικίλλει τόσο έντονα ώστε να προκαλεί πυελικό καρκίνο στις γυναίκες, σάρκωμα Kaposi στους ομοφυλόφιλους άνδρες, και φυματίωση στους Αφρικανούς. Αλλά αυτό καλούμαστε να πιστέψουμε για τον HIV.

Η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. Ο αποτελεσματικότερος τρόπος να μειωθούν όλες αυτές οι μολυσματικές ασθένειες είναι να βελτιωθεί το βιοτικό επίπεδο και η υγιεινή για τους ντόπιους – να εξασφαλιστεί καθαρό νερό, αρκετό, υγιεινό φαγητό, κατάλληλες συνθήκες κατοικίας και βασική ιατρική περίθαλψη. Αυτός είναι ακριβώς ο τρόπος που μειώθηκε εντυπωσιακά στις ΗΠΑ και την Ευρώπη η επίπτωση της φυματίωσης και άλλων μολυσματικών ασθενειών.

Η θεραπεία για την ελονοσία είναι γνωστή και απλή· ειδικά επεξεργασμένα δίχτυα, που να προστατεύουν τα χωριά από τα κουνούπια, καθαρό, ασφαλές, μη στάσιμο νερό και τα ανέξοδα, ιδιαίτερα αποδοτικά φάρμακα που μάχονται αποτελεσματικά την ασθένεια.

Τα συστήματα λυμάτων και νερού στηρίζονται στην οικονομική ανάπτυξη. Στη δύση τα έχουμε αυτά, επειδή ξέρουμε ότι είναι απολύτως ουσιαστικά, έτσι έχουμε επενδύσει χρήματα και ενέργεια πάνω τους.

Πολλά αφρικανικά έθνη δεν έχουν τα χρήματα, για να αναπτύξουν αυτήν την υποδομή και να εκσυγχρονίσουν τα χωριά. Τα χρήματα που έχουν, επαναδρομολογούνται στο AIDS. Αυτές οι χώρες πιέζονται από τους διεθνείς οργανισμούς του AIDS για να αποσύρουν τα χρήματα από την αγροτική ανάπτυξη και να τα βάλουν στην εκπαίδευση του AIDS, τη διανομή προφυλακτικών, τις εκστρατείες αποχής από το σεξ και τα τοξικά φαρμακευτικά είδη του AIDS.

Μαγειρεμένα δεδομένα

Richards: Όταν διαβάζετε για τα εκατομμύρια HIV-μολυσμένων στην Αφρική, παρατηρήστε ότι η λέξη ‘υπολογίζεται’ προηγείται του αριθμού στις επίσημες εκδόσεις.
Όλες οι εκθέσεις WHO/UNAIDS της HIV μόλυνσης στην Αφρική είναι ‘υπολογισμένες’ βάσει των τεστ HIV που εκτελούνται στα δείγματα αίματος που λαμβάνονται στις κλινικές εγκυμοσύνης. Αυτές οι γενικές εκθέσεις δημιουργούνται από κοινού από τον WHO και το UNAIDS.

Στις χώρες με μικρή υποδομή, η ιατρική φροντίδα είναι πολύ περιορισμένη, και είναι γενικά διατηρημένη για το πιο τρωτό τμήμα του πληθυσμού, όπως τα νήπια και τις έγκυες γυναίκες. Ακόμη και στις φτωχότερες χώρες, υπάρχουν κλινικές εγκυμοσύνης που περιθάλπουν τις γυναίκες που περιμένουν να γεννήσουν ή που μόλις γέννησαν.

Οι έγκυες γυναίκες παρατάσσονται τακτικά σε αυτές τις κλινικές για εξετάσεις που περιλαμβάνει και μία προκαθορισμένη εξέταση αίματος για τη σύφιλη. Η μόλυνση σύφιλης είναι κοινή σε πολλές χώρες της Αφρικής, και πρέπει να θεραπευθεί πριν από τη γέννηση του μωρού, αλλιώς το παιδί μπορεί να πεθάνει ή να βλαφθεί σοβαρά.

Μία φορά τον χρόνο, οι ερευνητές του UNAIDS συλλέγουν τα εναπομείναντα δείγματα αίματος από αυτές τις κλινικές, και τις εξετάζουν με ένα ενιαίο τεστ HIV αντισωμάτων που λέγετε Elisa. Ο προκύπτων αριθμός των HIV θετικών αποτελεσμάτων τροφοδοτείται σε ένα επιδημιολογικό πρόγραμμα προσομοίωσης σε υπολογιστή (EPI model) στην έδρα του WHO στη Γενεύη. Το πρόγραμμα EPI model, έπειτα, επεκτείνει συμπερασματικά τα HIV θετικά αποτελέσματα της δοκιμής επάνω σε ολόκληρο τον πληθυσμό, νέους και γέρους, άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Όταν ακούμε λοιπόν για τον αριθμό των ανθρώπων που είναι μολυσμένοι με τον HIV, αυτός είναι ο αριθμός που αναφέρεται.

Οι WHO/UNAIDS υποστηρίζουν ότι υπάρχουν αυτήν την στιγμή 30 εκατομμύρια HIV-θετικοί Αφρικανοί, παρόλο που λιγότερο από ένας στους χίλιους από αυτούς τους ανθρώπους έχει εξεταστεί συνολικά. Στη Νότια Αφρική, οι εκθέσεις WHO/UNAIDS αναφέρουν οτι 5 εκατομμύρια άνθρωποι είναι μολυσμένοι με τον HIV, αλλά αυτός ο αριθμός είναι βασισμένος σε μόνο 4.000 πραγματικά HIV-θετικά αποτελέσματα των τεστ από τις έγκυες γυναίκες και μόνο.

Αλλά, ακόμη και αυτά τα θετικά αποτελέσματα του τεστ, είναι μετά βίας ενδεικτικά της HIV μόλυνσης. Τα τεστ HIV αντισωμάτων που χρησιμοποιούνται σε αυτές τις έρευνες είναι γνωστό οτι συχνά βγαίνουν θετικά λόγω των αλληλεπιδράσεων (cross-reactions) με τα αντισώματα που παράγονται από την ελονοσία, τη φυματίωση και την παρασιτική μόλυνση, όλες τις συνηθισμένες καταστάσεις στην Αφρική. Οι ίδιοι οι κατασκευαστές των τεστ προειδοποιούν ότι η εγκυμοσύνη είναι μια γνωστή αιτία ψευδοθετικών αποτελεσμάτων.

Fiala: Η εξέταση των εγκύων γυναικών για την HIV μόλυνση είναι μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, αλλά οι έγκυες γυναίκες είναι οι μόνοι άνθρωποι που εξετάζονται τακτικά για την HIV μόλυνση στην Αφρική νότια της Σαχάρας.

Richards: Οι θάνατοι του AIDS είναι επίσης υπολογισμοί. Ο αριθμός θανάτων προβάλλεται από την Epi model ως εκτίμηση των HIV μολύνσεων. Υποτίθεται ότι εάν ένας συγκεκριμένος αριθμός ανθρώπων είναι HIV-μολυσμένοι, τότε και ένας συγκεκριμένος αριθμός θα πεθάνει από AIDS. Αυτή η υπόθεση είναι βασισμένη σε αυτά που ξέρουν οι ερευνητές, ιστορικά, για την πρόοδο των ασθενειών στους ασθενείς του AIDS, πρώτιστα από τις μελέτες που έγιναν στους HIV-θετικούς ενδοφλέβιους ναρκομανείς και ομοφυλόφιλους στις ΗΠΑ και την Ευρώπη.

Οι αριθμοί έχουν διογκωθεί πολύ. Παραδείγματος χάριν, το WHO/UNAIDS λέει ότι έχουν υπάρξει 2,2 εκατομμύρια θάνατοι του AIDS στην Ουγκάντα μέχρι τώρα, αλλά το Υπουργείο Υγείας της Ουγκάντα έχει καταγράψει ένα σύνολο 56.000 θανάτων του AIDS από την αρχή της επιδημίας. Η έκθεση του WHO είναι 33 φορές υψηλότερη από τον πραγματικό αριθμό καταγεγραμμένων, ελεγμένων θανάτων.

Από το τέλος του 2001, οι επίσημοι κυβερνητικοί οργανισμοί στον αναπτυσσόμενο κόσμο έχουν κατορθώσει να τεκμηριώσουν μόνο το 7 τοις εκατό των θανάτων του AIDS που οι WHO/UNAIDS υποστηρίζουν οτι έχουν συμβεί. Η Ρωσική Ομοσπονδία μπορεί να τεκμηριώσει μόνο το 3 τοις εκατό της εκτίμησης των θανάτων του AIDS από το UNAIDS. Η Ινδία έχει τεκμηριωμένο το 2 τοις εκατό της εκτίμησης του UNAIDS, ενώ η Κίνα έχει μόνο το 1 τοις εκατό.

Fiala: Σε πολλές αφρικανικές κλινικές, βασικές ιατρικές προμήθειες, όπως τα αντιβιοτικά είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Μια κλινική μπορεί να έχει μόνο 10 μπουκάλια αντιβιοτικών. Στους ασθενείς του AIDS αρνούνται συχνά την αντιβιοτική θεραπεία, επειδή υποτίθεται ότι θα πεθάνουν, ότι και να γίνει. Οι δυτικοί γιατροί το έχουν καταστήσει σαφές ότι το AIDS είναι μια θανατηφόρα ασθένεια. Το να τους βοηθήσεις θεωρείται σπατάλη των λιγοστών πόρων.

Το παιχνίδι των φαρμακευτικών

Fiala: Η TASO – Η Οργάνωση Υποστήριξης του AIDS (The AIDS Support Organization). Υποστηρίζουν ότι είναι ανεξάρτητοι, αλλά χρηματοδοτούνται σε μεγάλο βαθμό από τη φαρμακευτική βιομηχανία. Αυτήν την περίοδο κατασκευάζουν κτήρια για να προετοιμάσουν το έδαφος για μαζικές εξετάσεις HIV, με αυτά τα μη εξειδικευμένα, αλληλεπιδρώντα τεστ, και για να διανείμουν τα τοξικά φάρμακα του AIDS.

Στην Αφρική, το 50% του πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό και η μεγάλη πλειοψηφία έχει έλλειψη ακόμη και σε στοιχειώδη ιατρική φροντίδα. Και η απάντηση από την πολυεκατομμυριούχα οργάνωση του AIDS είναι να προάγει τα τεστ HIV, να προωθεί τα προφυλακτικά και να εφαρμόζει θεραπείες με τα θανάσιμα φάρμακα του AIDS. Αυτά τα φάρμακα είναι παρόμοια ή ίδια με τα φάρμακα χημειοθεραπείας που χρησιμοποιούνται στον καρκίνο. Λειτουργούν με την παύση της ανάπτυξης των κυττάρων. Σκοτώνουν το σώμα σας από μέσα προς τα έξω.

Η Boehringer, μια φαρμακοβιομηχανία, κάνει μελέτες στην Ουγκάντα με ένα φάρμακο αποκαλούμενο Nevirapine. Το FDA αρνήθηκε την έγκριση του Nevirapine στις ΗΠΑ, επικαλούμενο την ‘από την μητέρα στο παιδί’ μετάδοση, απόρροια του ότι είναι αναποτελεσματικό και έχει θανάσιμες παρενέργειες (σύνδρομο Stevens-Johnson)· αλλά αυτός είναι ακριβώς ο τρόπος που χρησιμοποιείται το φάρμακο στην Αφρική, στις έγκυες γυναίκες και τα αγέννητα παιδιά.

Σε μια δοκιμή φαρμάκων, 17 τοις εκατό των ασθενών που έπαιρναν Nevirapine ανέπτυξαν προβλήματα ήπατος. Ένας εργαζόμενος της Αμερικανικής Υγειονομικής Περίθαλψης που έπαιρνε Nevirapine αναγκάστηκε να κάνει μεταμόσχευση ήπατος για να σώσει τη ζωή του, ως αποτέλεσμα της φαρμακευτικής τοξικότητας. Πέντε γυναίκες στη Νότια Αφρική πέθαναν και δεκάδες ανέπτυξαν σοβαρά προβλήματα στο ήπαρ, σε μια δοκιμή ενός συνδυασμού φαρμάκων του AIDS που περιελάμβανε και το Nevirapine.

Η ετικέτα προειδοποίησης του ίδιου του κατασκευαστή για το Nevirapine δηλώνει ότι ασθενείς που έπαιρναν το φάρμακο έχουν εμφανίσει: “Σοβαρή, απειλητική για τη ζωή και σε μερικές περιπτώσεις θανατηφόρα, ηπατική τοξικότητα”, καθώς και “σοβαρές, απειλητικές για τη ζωή δερματικές αντιδράσεις, συμπεριλαμβανομένων και θανατηφόρων περιπτώσεων”.

Αυτά είναι τα τοξικότερα φάρμακα που είναι γνωστά στην ιατρική, και δίνονται στο πιο τρωτό μέρος του πληθυσμού· έγκυες μητέρες, αγέννητα παιδιά και νεογνά· βασισμένοι σε ένα ελαττωματικό τεστ, ή και σε κανένα τεστ, ενώ οι πραγματικές τους ανάγκες σε τρόφιμα, στέγη και νερό συνεχίζουν να αγνοούνται.

Αυτό που θα βοηθούσε πραγματικά τους Αφρικανούς, είναι η ανάπτυξη υποδομής· κατάλληλη υγιεινή, ασφαλές νερό, βασική ιατρική φροντίδα και αρκετά, θρεπτικά τρόφιμα. Αυτό είναι απλό, σαφές και λογικό. Το καταπληκτικό είναι, ότι τα Ηνωμένα Έθνη συστήνουν ακριβώς το αντίθετο.

Το 1999 η επιτροπή UNAIDS έκανε τις επίσημες συστάσεις της σε ένα συνέδριο των υπουργών χρηματοδότησης που αντιπροσώπευαν τις διάφορες χώρες της Αφρικής. Οι ακριβείς συστάσεις των Ηνωμένων Εθνών στα αφρικανικά έθνη ήταν να ανακατευθύνουν δισεκατομμύρια δολάρια από την υγεία, την υποδομή και την αγροτική ανάπτυξη, στο AIDS, τα προφυλακτικά, το ασφαλές σεξ, τις ομιλίες και τα θανάσιμα φάρμακα. Αυτό δεν είναι ότι χρειάζονται αυτοί οι άνθρωποι που ήδη υποφέρουν για να είναι υγιείς και ευτυχισμένοι. Αυτό είναι το πώς ακριβώς να διαδώσεις τον θάνατο, την ασθένεια και την φτώχια.

Scheff: Εάν η ιστορία του AIDS στην Αφρική μοιάζει με μια γραφειοκρατική γκάφα, σημειώστε και αυτό. Τον Απρίλιο του 2003, το αμερικανικό κέντρο για τον έλεγχο ασθενειών (CDC) ανήγγειλε μια νέα στρατηγική ελέγχου του HIV για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αντί να στηρίζονται στην εθελοντική HIV δοκιμή, οι ομοσπονδιακοί ανώτεροι υπάλληλοι, ωθούν τον έλεγχο όλων των εγκύων γυναικών στις ΗΠΑ, και οργανώνουν τα μέτρα για να κάνουν το HIV τεστ ένα στερεότυπο μέρος των τυπικών εξετάσεων στα νοσοκομεία. Το CDC προωθεί ένα γρήγορο HIV τεστ για τη χρήση σε όλες τις ομοσπονδιακά χρηματοδοτούμενες κλινικές, καθώς επίσης και τα καταφύγια των αστέγων, τις φυλακές και τα κέντρα θεραπείας από κατάχρηση ουσιών.

Οι δοκιμές HIV αντισωμάτων είναι γνωστό οτι αλληλεπιδρούν με τα αντισώματα που παράγονται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, τη χρήση ναρκωτικών ουσιών και σχεδόν 70 άλλων κοινών καταστάσεων, ενώ κανένα τεστ για τον HIV δεν έχει εγκριθεί από το FDA για να εντοπίσει τη μόλυνση HIV. Η τυπική ιατρική περίθαλψη για τη μόλυνση του HIV είναι ένας συνδυασμός των τοξικότερων φαρμάκων που κατασκευάστηκαν ποτέ.

Η σειρά “Η συζήτηση του AIDS” ερεύνησε την επιστημονική και κοινωνιολογική διαδικασία που διαμόρφωσε τη θεωρία HIV, και τις επιπτώσεις μιας θεωρητικής υπόθεσης που επιβλήθηκαν σε ένα εύπιστο, ανενημέρωτο κοινό ως θέσφατο.

Πρέπει να αναρωτηθούμε· κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για τους άρρωστους ανθρώπους; Είναι το AZT και το Nevirapine, το καλύτερο που μπορούμε να προσφέρουμε στους φτωχούς Αφρικανούς; Είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε για τις εθισμένες μητέρες, με το να βάλουμε περισσότερα φάρμακα στο σύστημά τους; Και τι γίνεται με τους ανθρώπους που ήταν αρκετά άτυχοι ώστε να καταχωρηθούν με θετικό HIV, σε αυτές τις μη επικυρωμένες επιστημονικά εξετάσεις; Αξίζει να τους ειπωθεί ότι έχουν μια θανατηφόρα ασθένεια;

Πειραματόζωα τα ‘Guinea Pig Kids’

Scheff: Τα ‘ορφανά’ της ταινίας ‘Guinea Pig Kids’, δεν έχουν χάσει τους γονείς τους. Κυρίως γεννήθηκαν από μητέρες τοξικομανείς του κρακ (κοκαΐνης) και βρέθηκαν ‘οροθετικά’. Πάνω από 23.000 παιδιά της Νέας Υόρκης έχουν δοθεί σε ανάδοχες οικογένειες ή σε κρατικά ιδρύματα για να τα φροντίζουν ως ‘οροθετικά’ και αποτελούν, εδώ και χρόνια, ανεξάντλητη δεξαμενή ως πειραματόζωα για δοκιμές φαρμάκων.

Το ντοκιμαντέρ του BBC ‘Παιδιά ως πειραματόζωα’, προβλήθηκε στη Μεγάλη Βρετανία στις 30 Νοεμβρίου του 2004. Το ‘ιερατείο’ του AIDS αντέδρασε έντονα και εντόπισε κάποια επουσιώδη σημεία που πρέπει να διορθωθούν, αλλιώς το ντοκιμαντέρ θα έπρεπε να αποσυρθεί. Μετά από τις γνωστές πιέσεις, τελικά τα κατάφεραν, όπως πάντα στην περίπτωση του AIDS. Το βίντεο αποσύρθηκε από το ίντερνετ. Το ντοκιμαντέρ διασώθηκε σε μορφή κειμένου και μερικά αποσπάματα αναφέρονται παρακάτω.

Αυτό το καθολικό οικοτροφείο, το ‘Κέντρο Ενανθρώπισης Παιδιών’ στο Χάρλεμ (Incarnation Children’s Center – ICC) ή αλλιώς ‘The House That AIDS Built’, είναι ο τόπος όπου καταλήγουν πολλά οροθετικά παιδιά εφόσον οι γονείς ή οι κηδεμόνες τους αρνούνται να τα υποβάλουν σε θεραπεία. Επί σειρά ετών, χρησίμευσε ως κέντρο εξαιρετικά αμφιλεγόμενων και μυστικών δοκιμών φαρμάκων πάνω σε παιδιά ορφανά ή υιοθετημένα, ηλικίας μόλις τριών μηνών κάποιες φορές.
Στη Νέα Υόρκη, δε χρειάζεσαι δικαστική εντολή για να πάρεις ένα παιδί από τους γονείς του. Η ‘Διοίκηση Υπηρεσίας Παιδιών’ (Administration for Childrenʼs Services) ή ACS, έχει κατʼ εξαίρεση ισχυρή δικαιοδοσία να αποφασίζει τι είναι το καλύτερο για τα παιδιά της πόλης, χωρίς να δέχονται έλεγχο από κανέναν.

Τα περισσότερα από τα παιδιά των δοκιμών προέρχονται από τις πιο φτωχικές συνοικίες της Νέας Υόρκης. Πολλά γεννήθηκαν από μητέρες τοξικομανείς. Πάνω από το 89 τοις έκαστο των παιδιών που δόθηκαν σε θετές οικογένειες της πόλης είναι μαυράκια ή λατινοαμερικανάκια. Για πάνω από δέκα χρόνια, η Vera Sharav (Συμμαχία για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) αγωνίστηκε σχεδόν ολομόναχη κατά των αρχών της Νέας Υόρκης για να ξεκαθαρίσει το ζήτημα της χρησιμοποίησης παιδιών σε δοκιμές φαρμάκων.

Η ίδια είπε:

Sharav: Δεν θα περίμενε ποτέ κανείς από φυσιολογικούς γονείς να προσφέρουν εθελοντικά τα παιδιά τους για τέτοια πειράματα. Αυτό σημαίνει ότι αν θέλουν οι επιστήμονες να κάνουν τα πειράματά τους σε παιδιά, θα αναζητήσουν ευάλωτα παιδιά που μπορούν να τα πάρουν. Και όταν έχεις ένα κυβερνητικό πρακτορείο της πόλης για να τους παρέχει κατάλυμα, είναι η μεγαλύτερη προδοσία γιʼ αυτά τα παιδιά.

Δεν έχουν άλλον στον κόσμο παρά το πρακτορείο της πόλης, που είναι ο φύλακάς τους στα χαρτιά, αλλά όχι με ανθρώπινους όρους.

Έκαναν δοκιμές με αυτά τα ακραία τοξικά φάρμακα, την πρώτη και τη δεύτερη φάση, αντί να τους προσφέρουν την καλύτερη δυνατή θεραπεία που ήδη κυκλοφορούσε. Και θέσαμε το ερώτημα: Γιατί τα εξέθεταν σε κίνδυνο και πόνο όταν τα ίδια δεν είχαν τρόπο διαφυγής; Θα έκαναν αυτά τα πειράματα στα δικά τους παιδιά; Πολύ αμφιβάλλω.

Αφηγήτρια: Όταν στην αρχή της έρευνάς μας μιλήσαμε στους ανθρώπους της ACS, μας είπαν ότι κανένα παιδί δεν έμπαινε σε δοκιμή φαρμάκων αν δεν είχε προηγηθεί μακρά διαδικασία λήψης αυτής της απόφασης από μέρους του.

Sharav: Με τίποτα δε δέχομαι ότι υπήρχε τέτοια διαδικασία. Ναι, ακολουθούν μια διαδικασία, αλλά είναι μόνο στα χαρτιά. Για παράδειγμα, το πρακτορείο της πόλης συνέθεσε ένα πάνελ ομιλητών, μια επιτροπή που θα εξέταζε το θέμα από ηθικής απόψεως, και έτσι πήραν την έγκριση για τα πειράματα που διεξάγονται στο ‘Κέντρο Ενανθρώπισης’. Εδώ όμως έχουμε μια μικρή ‘σκοτεινή’ λεπτομέρεια. Τα μέλη του πάνελ προέρχονταν όλα από τα νοσοκομεία που διεξήγαγαν τα πειράματα, οπότε είχαν ‘μετοχές’ στην υπόθεση που βρήκαν ότι πηγαίνει θαυμάσια.
Ντουμανίδης: ‘Ωφελέειν ή μη βλάπτειν’ (να ωφελείς, ή μην βλάπτεις).

‘Ην γαρ παρή φιλανθρωπίη, πάρεστι και φιλοτεχνίη’ (όπου υπάρχει αγάπη για τον άνθρωπο, υπάρχει αγάπη και για την τέχνη).
Ιπποκράτης (πατέρας της σύγχρονης ιατρικής τέχνης).

Γιώργης Ντουμανίδης , BSc: Γενετική , MSc: Βιοπληροφορική