Χρήση και Αντιμετώπιση του Χρήματος

Χρήση και Αντιμετώπιση του Χρήματος

Τέταρτο μέρος από το Χρήμα – Οικονομία – Χρέος
….. συνέχεια από το ΧΡΕΟΣ στο Τρίτο μέρος του Χρήμα – Οικονομία – Χρέος

Γράφει ο Αυτά ……….

Σε παρεκάλεσα  …. να καθίσεις και να σκεφτείς …. να σκεφτείς για όσο χρόνο σου πάρει, μέχρι να κατανοήσεις την παγίδα στην οποία σε έσυραν, να κατανοήσεις το αδιέξοδο στο οποίο σε οδήγησαν, όπου υπάρχουν παρίες και ευνοούμενοι, ληστές και ληστευόμενοι, όπου κάποιοι σε εκμεταλλεύονται αισχρά, σου πουλούν τον δικό σου κόπο και ιδρώτα, στήνοντας μια από τις μεγαλύτερες απάτες στην ιστορία της ανθρωπότητος, να κατανοήσεις το λάθος σου που άφησες να σε εγκλωβίσουν στο άθλιο αυτό σύστημα που μοναδικό του σκοπό έχει τον εκμαυλισμό συνειδήσεων, τον έλεγχο και την δημιουργία σκλάβων.

Δεν ξέρω τι και πόσα κατάφερες να βάλεις σε μια τάξη στο μυαλό σου, και αν όντως κατενόησες το μεγάλο αυτό κόλπο, που έχει στηθεί από κάποιους επιτήδειους με την σύμπραξη βεβαίως και αυτών που επιλέγεις να σε κυβερνούν, ώστε πέρα από το ξεζούμισμα και την αφαίμαξη των κόπων σου να σε οδηγήσει τελικά σιδηροδέσμιο στα χέρια αυτών των μισανθρώπων.

Ας τα ξεδιαλύνουμε λίγο παίρνοντάς τα με την σειρά.

Όλο αυτό το κόλπο, η απάτη στήθηκε επάνω σε μία διαστρέβλωση που σου πάσαραν ως την καλλίτερη λύση λειτουργίας των πραγμάτων. Αυτό που έκαναν ήταν να πάρουν τον τρόπο που λειτουργεί ένας ιδιώτης, μια οικογένεια ή μια επιχείρηση και να σε πείσουν ότι αυτό είναι και ο ιδεατός τρόπος να λειτουργούν τα κράτη και η ανθρωπότητα.

Πήραν το Μικροοικονομικό μοντέλο και το πέρασαν αυτούσιο στην Μακροοικονομική λειτουργία.

Υπάρχει όμως ουσιώδης διαφορά μεταξύ Μάκρο και Μίκρο-οικονομίας, δηλαδή μεταξύ του τρόπου που λειτουργεί ένα κράτος και αυτού που λειτουργεί μια εταιρεία, επιχείρηση, οικογένεια ή ένα άτομο.

Στα φυσικά πρόσωπα και τις εταιρίες εφαρμόζεται το μοντέλο της Μικροοικονομίας ενώ στα κράτη εκείνο της Μακροοικονομίας, καθώς η Μικροοικονομία εξαρτάται και είναι υποκείμενη στην Μακροοικονομία και όχι το αντίθετο.

Στην Μικροοικονομία υπάρχει ανάγκη ισοσκελισμένου ή πλεονασματικού προϋπολογισμού, δηλαδή περισσότερα ή ίσα έσοδα με έξοδα, ενώ στην μακροοικονομία αυτό δεν είναι πάντα αναγκαίο όταν τα πράγματα δεν είναι εξαρτώμενα.

Οι εταιρίες, οι επιχειρήσεις, οι οικογένειες και τα πρόσωπα πρέπει να κάνουν σωστό κουμάντο, να ελέγχουν και να προσαρμόζουν τα έξοδα και τα έσοδά τους, έτσι ώστε τα δεύτερα να είναι πάντα ίσα ή περισσότερα από τα έξοδα, ούτως ώστε να έχουν ανάπτυξη και καλή εξέλιξη-πορεία.

Για ένα κράτος όμως, το οποίο εκδίδει-παράγει μόνο του το Νόμισμά του (από αέρα κοπανιστό), δεν υπάρχει καμμία τέτοια ανάγκη, εκτός πια και έχει παραχωρήσει αυτό το δικαίωμα ή είναι υποτελές σε κάποιον άλλον ο οποίος εκείνος πλέον κάνει κουμάντο και διαχειρίζεται το όλο θέμα – όπως είναι σήμερα πλέον η Ελλάδα.

Ένα ανεξάρτητο κράτος-οντότητα που εκδίδει μόνο του το Νόμισμά του, και δεν το δεσμεύει-εξαρτά από κάπου ή κάτι, αλλά το παράγει από αέρα, τότε δεν έχει ποτέ μα ποτέ πρόβλημα, του να έχει ισοσκελισμένο ή πλεονασματικό προϋπολογισμό, και ουδέποτε βεβαίως θα πτωχεύσει, όπως έχουμε ανάγκη εμείς ως φυσικά πρόσωπα ή εταιρείες.

Από την στιγμή όμως που το κράτος περιπίπτει σε εξαρτώμενο ή δεσμεύει και εξαρτά το Νόμισμά του από κάτι, τότε αργά ή γρήγορα θα βρεθεί σε μια θέση χειρότερη απ’ αυτήν που μπορούν να βρεθούν τα φυσικά πρόσωπα ή οι εταιρείες και θα οδηγηθεί σε κάμψη ή σε χρεοκοπία, καθώς θα εμπλακεί στην ανάγκη αδιάλειπτης και συνεχούς ανάπτυξης, κάτι αδύνατον, οπότε και θα βυθιστεί  στην όλο και διογκούμενη δίνη του χρέους.

Ενώ τα φυσικά πρόσωπα και οι επιχειρήσεις έχουν την ανάγκη πλεονάσματος και θησαυρισμού για να έχουν ανάπτυξη, στο κράτος αντίθετα αυτό μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα στην ίδια την λειτουργία του και στην σχέση του με τους πολίτες και τις δραστηριοποιούμενες επιχειρήσεις.

Αυτό έχει τις ρίζες του στον τρόπο που χρησιμοποιείται και αντιμετωπίζεται το χρήμα.
Ο τρόπος αντιμετώπισης και χρήσεως του χρήματος

Υπάρχουν δύο τρόποι να δούμε το χρήμα:

—  Ο ένας είναι να το δούμε και να το χρησιμοποιήσουμε ως Μέσον

—  Ο άλλος είναι να το δούμε ως Αντικείμενον

Στην πρώτη περίπτωση θα το χρησιμοποιήσουμε για να φτιάξουμε-πετύχουμε κάτι.

Στην δεύτερη θα το φυλάξουμε και θα το κρύψουμε-ασφαλίσουμε ως κάτι πολύτιμο για να μην πάθει κάτι ή το χάσουμε.

Ουσιαστικά αυτό έχει εφαρμογή κυρίως στο κράτος και λιγότερο στα πρόσωπα ή τις επιχειρήσεις ένεκα του ότι οι δεύτεροι είναι περισσότερο ευέλικτοι και ευπροσάρμοστοι και σε τελική ανάλυση ο αντίκτυπος που δυνατόν προκληθεί είναι περιορισμένος.

Ως πρόσωπα ή επιχειρήσεις :

—  εάν δούμε και χρησιμοποιήσουμε το χρήμα ως Μέσον τότε μπορούμε να φτιάξουμε κάτι, να αποκτήσουμε και να εξαπλωθούμε-αναπτυχθούμε.

—  εάν το δούμε ως Αντικείμενον τότε θα το συλλέξουμε και θα το φυλάξουμε, θα καταντήσουμε φιλάργυροι, τσιγκούνηδες και καρμίρηδες με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στην μιζέρια και την κακομοιριά.

Ως κράτος :

—  εάν δούμε ως Μέσον μπορούμε να προκαλέσουμε και να δημιουργήσουμε ανάπτυξη και ευημερία

—  εάν το δούμε ως Αντικείμενον τότε θα προκαλέσουμε μιζέρια και εξαθλίωση.

Ως πρόσωπα και επιχειρήσεις μπορούμε άνετα να κατανοήσουμε την λειτουργία σε σχέση με την διαφορετική αντιμετώπιση του χρήματος.

Στο κράτος όμως αυτό είναι πιο σύνθετο, αλλά και πάλι μιλάμε για την περίπτωση που το κράτος είναι αυτεξούσιο και κυρίαρχο και δεν έχει παραχωρήσει ή δεσμεύσει την λειτουργία του χρήματος από κάτι ή τρίτους, διότι εάν έχει συμβεί αυτό τότε νομοτελειακά η αντιμετώπιση θα είναι αυτή του Αντικειμένου με αποτέλεσμα παραγωγή και διόγκωση χρέους, ύφεση, εξαθλίωση και χρεοκοπία.

Στην περίπτωση λοιπόν που το κράτος είναι αυτεξούσιο, κυρίαρχο και έχει τον πλήρη έλεγχο και την δημιουργία του χρήματος.

Εάν αντιμετωπίζει το χρήμα ως Αντικείμενο τότε δεν θα προβαίνει σε επενδύσεις και θα επιβάλει άγρια φορολογία στους πολίτες και τις επιχειρήσεις, και το χρήμα αντί να κυκλοφορεί και να δημιουργεί ανάπτυξη και παραγωγή, αποσύρεται και καταχωνιάζεται, δημιουργώντας έλλειψη χρήματος.

Αυτό συν τω χρόνω θα έχει αποτέλεσμα να στραγγίσει η αγορά από χρήμα, οι επιχειρήσεις να κλείσουν ή να πτωχεύσουν, η ανεργία να αυξηθεί κατακόρυφα, οι πολίτες να έχουν τεράστια χρέη και να απλωθεί παντού η φτώχια και η μιζέρια – η στραβή ηλίθια αντιμετώπιση την οποία μόνο μία κακεντρεχής διοίκηση θα σκεφτόταν, μια διοίκηση που μισεί και θέλει να εξοντώσει  και να τυραννήσει τον λαό της, διαλύοντας τα πάντα.

Αυτός είναι ο τρόπος όπου το χρήμα γίνεται Αντικείμενο Τζόγου-Αγοραπωλησίας-Αποθησαυρισμού-Πλουτισμού και χρησιμοποιείται ως εργαλείο Ελέγχου και Εξουσίας .

Ταυτόσημη είναι η περίπτωση που η δημιουργία χρήματος έχει παραχωρηθεί σε τρίτους, δηλαδή σε τράπεζες με τα γνωστά αποτελέσματα που ζούμε στις μέρες μας.

Το ίδιο οικτρή κατάσταση οδηγούμαστε και όταν υπάρχει δέσμευση του χρήματος σε κάτι -χρυσό, άλλο νόμισμα κλπ.

Πάμε όμως να σου δείξω ότι υπάρχουν και άλλοι δρόμοι, δρόμοι που οδηγούν στην ανάπτυξη και την ευημερία για όλον τον κόσμο, να σου δείξω την ουσιώδη διαφορά του να δημιουργείς ελεύθερους ανθρώπους από το να ποιείς ελεγχόμενους δούλους.

Αυτό έχει να κάνει με την αντιμετώπιση του χρήματος ως Μέσου, όπου το κράτος αντιμετωπίζει το χρήμα ως Μέσον Συνεννόησης και Συνδιαλλαγής και το χρησιμοποιεί ως εργαλείο Παραγωγής, Ανάπτυξης και Ευημερίας, καθιστώντας δηλαδή αντίκρισμα του Χρήματος ακριβώς αυτό, την παραγωγή, το προϊόν.

Στην περίπτωση αυτή εκδίδει μπόλικο χρήμα και χρηματοδοτεί κάθε τι που μπορεί να δημιουργήσει Παραγωγή και να φέρει Ανάπτυξη.

Δηλαδή εκδίδει χρήμα μέχρι του σημείου της Πλήρους Απασχόλησης, όπου και μέχρι του σημείου αυτού δεν υπάρχει καν θέμα φορολόγησης των πολιτών. Δηλαδή μέχρι η κατάσταση να φτάσει στο σημείο κορεσμού, το οποίο είναι το σημείο της Πλήρους Απασχόλησης, μπορεί και πρέπει να εκδίδει χρήμα.

Όσο το χρήμα θα κυκλοφορεί και θα διοχετεύεται σε παραγωγικές διαδικασίες, χωρίς να μένει στάσιμο-αποθησαυριζόμενο και δεν εννοώ την απλή αποταμίευση που εν ευθέτω χρόνω θα χρησιμοποιηθεί για κάποιο λόγο-έργο, δεν υπάρχει θέμα πληθωρισμού. Όμως με το που θα φτάσει βέβαια στο σημείο κορεσμού επιβραδύνει και αρχίζει να αφαιρεί, να αποσύρει χρήμα, οπότε τότε επιβάλλει μια κάποια φορολογία ώστε να μην επέλθει πληθωρισμός. Πληθωρισμός επέρχεται μόνον όταν υπάρχει υπερπληθώρα στάσιμου χρήματος και δεν υπάρχει παραγωγή, προϊόν, προσφορά, αλλά τουναντίον έλλειψη προϊόντων, οπότε οι τιμές εκτινάσσονται στα ύψη, ή υπερκαλυφθεί η Απασχόληση οπόταν αυτό οδηγεί σε υπερπροσφορά μη απορροφούμενης παραγωγής-προϊόντων που με την σειρά του οδηγεί σε μείωση της απασχόλησης και λοιπά και λοιπά.

Βεβαίως δεν τίθεται καν θέμα το κράτος να έχει έσοδα για να καλύψει τις ανάγκες και τα έξοδά του, αφού μπορεί να εκδώσει-τυπώσει όσο χρήμα θέλει. Η μόνη περίπτωση να αποτύχει η διαδικασία είναι αντί το χρήμα να κυκλοφορεί και να διοχετεύεται στην παραγωγή, να καταχωνιάζεται κάπου αποθησαυριζόμενο, που σημαίνει ότι αφήνεται η κατάσταση ασύδοτη χωρίς έλεγχο.

Ας πούμε σαν παράδειγμα – δίνει χρηματοδότηση ανεξέλεγκτα χωρίς να ελέγχει αν γίνονται τα έργα που θα παράξουν προϊόντα ή αν το χρήμα μένει στην εσωτερική αγορά ή οι επιτήδειοι το βγάζουν με βαλίτσες στο εξωτερικό, χρησιμοποιούμενο ως θησαυρισμός.

Όσο υπάρχει ροή-κίνηση του χρήματος και είναι εξαρτώμενο μόνο από την παραγωγή και όχι από κάτι άλλο δεν υπάρχει απολύτως κανένα πρόβλημα.

Όταν ένα κράτος είναι σε ύφεση τότε είναι όχι μόνον αναγκαία, αλλά υπερεπείγουσα ανάγκη να πέσει χρήμα στην αγορά ώστε να επέλθει τόνωση της οικονομίας.

Τελικά πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι σημασία δεν έχει αυτό καθεαυτό το όργανο αλλά το πως θα το χρησιμοποιήσουμε, οπότε και λίγο μετράει αν το χρήμα είναι σε έντυπη-χαρτί ή άϋλη-ηλεκτρονικό και τούτο είναι ανεξάρτητο και διάφορο από τσιπαρίσματα και εξουσιαστικούς ελέγχους.

Άντε και μια σούμα των παραπάνω.

Υπάρχουν δύο τρόποι Αντιμετώπισης και Χρήσεως του Χρήματος

1.  Ως Μέσον
2.  Ως Αντικείμενον

—   Όταν ως Μέσον Συνεννόησης και Συνδιαλλαγής, λειτουργεί και χρησιμοποιείται ως εργαλείο Παραγωγής, Ανάπτυξης και Ευημερίας.

—  Όταν ως Αντικείμενον Τζόγου-Αγοραπωλησίας-Αποθησαυρισμού-Πλουτισμού, λειτουργεί και χρησιμοποιείται ως εργαλείο Ελέγχου και Εξουσίας.

—  Στην πρώτη περίπτωση υπάρχει κίνηση-ροή χρήματος

—  Στην δεύτερη περίπτωση υπάρχει στράγγισμα-απόσυρση χρήματος

—  Στην πρώτη περίπτωση δημιουργεί Ανάπτυξη και Ευημερία

—  Στην δεύτερη περίπτωση παράγει Χρέος, Εξαθλίωση και Ανέχεια

===> στην συνέχεια …. Το Μεγάλο Κόλπο …. η Απάτη των αιώνων

**********************************************