Το Ιδιαίτερο Ουράνιο Φαινόμενο του Απριλίου : Σύνοδος Σελήνης Δία

Οι Σύνοδοι μεταξύ Σελήνης και Δία δεν είναι ασυνήθιστες, αλλά η συγκεκριμένη είναι ιδιαίτερη, γιατί συμβαίνει μόνο λίγες ημέρες πριν την πλησιέστερη προσέγγιση του Δία στη Γη, κάνοντας τον γιγαντιαίο πλανήτη να δείχνει ασυνήθιστα μεγάλος  και “πλησιφαής” παράλληλα με την πανσέληνο που θα έχουμε τα ξημερώματα της Δευτέρας 30 Απριλίου 00:58 UTC (03:58 ώρα Ελλάδας).

Τη  Τετάρτη 9 Μαΐου 2018 1:00 UTC (+3 ώρα Ελλάδας), ο πλανήτης μας θα περάσει ανάμεσα από τον Ήλιο και τον εξωτερικό πλανήτη Δία.  Στον ουρανό της Γης, ο Δίας βρίσκεται απέναντι από τον Ήλιο. Οι αστρονόμοι αποκαλούν αυτή την εκδήλωση Αντίθεση   του Δία.

Επειδή ο Δίας τώρα βρίσκεται απέναντι από τον ήλιο, προβάλει ανατολικά κατά το ηλιοβασίλεμα, ανεβαίνοντας ψηλότερα στον ουρανό τα μεσάνυχτα και βυθίζεται δυτικά κατά την ανατολή του ηλίου. Φωτίζει πιο έντονα από οποιοδήποτε αστέρι στον βραδινό ουρανό και είναι ο δεύτερος λαμπρότερος πλανήτης μετά την Αφροδίτη.  Αλλά η Αφροδίτη λάμπει μόνο για λίγο στα δυτικά μετά το ηλιοβασίλεμα ενώ ο Δίας παραμένει όλη τη νύχτα. Κατά το σούρουπο προς τη νύχτα, μπορείτε να παρατηρήσετε και τους 2 πλανήτες: την Αφροδίτη να λάμπει χαμηλά στα δυτικά  και το Δία, λίγο πιο αχνό αλλά φωτεινότερο από οποιοδήποτε αστέρι στα ανατολικά.

Ο Δίας έρχεται σε Αντίθεση κάθε 13 μήνες. Τόσο διαρκεί μία περιφορά της Γης γύρω από τον ήλιο σε σχέση με το Δία. Ως αποτέλεσμα – σύμφωνα με το δικό μας ημερολόγιο – η αντίθεση του Δία συμβαίνει περίπου ένα μήνα αργότερα κάθε χρόνο.

Το 2017 Η ημερομηνία αντίθεσης του Δία ήταν στις 7 Απριλίου.  Ενώ για το έτος 2019, θα είναι στις 10 Ιουνίου.

Η πλησιέστερη προσέγγιση του Δία στη Γη κάθε χρόνο πέφτει πάντα ή πλησιάζει στην ημερομηνία αντίθεσής του.  Φέτος, ο Δίας πλησιάζει στη Γη περίπου μία και μισή μέρα μετά την ημερομηνία αντίθεσης της 9ης Μαΐου, φτάνοντας στα 409 εκατομμύρια μίλια (658 εκατομμύρια χιλιόμετρα) απόσταση από τη Γη στις 10 Μαΐου στις 12 UTC (+3).

Με άλλα λόγια, ο Δίας κατά την αντίθεση θα βρίσκεται περίπου 4,4 αστρονομικές μονάδες από τη Γη. ( Η απόστασή του από τη Γη κυμαίνεται ανάμεσα στα 591.000.000 χλμ και 965.000.000 χλμ. (περίπου ± 5,2 α.μ.)

Ο αέριος γίγαντας όπως αποκαλείται ο Δίας, είναι ο μεγαλύτερος πλανήτης του Ηλιακού μας Συστήματος.  Όλα τα ουράνια σώματα που το απαρτίζουν, πλανήτες, κομήτες, αστεροειδείς κ.λπ. καθώς και ο Ήλιος, περιστρέφονται γύρω από το κέντρο μάζας, ήτοι το βαρυκέντρο (barycenter) του Ηλιακού μας συστήματος. Το μέγεθος της μάζας του Δία είναι τόσο μεγάλη, ώστε το βαρύκεντρο του συστήματος Δία – Ήλιου βρίσκεται επάνω από την επιφάνεια του Ήλιου σε αντίθεση με τους υπόλοιπους πλανήτες όπου το βαρύκεντρο βρίσκεται εντός.

Αξίζει να σημειωθεί πως ο Δίας – ο υπέρτατος θεός των Αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων, ταυτίζεται με τον ύπατο θεό της Βαβυλώνας Μαρδούκ . Nibiru  είναι όρος της βαβυλωνιακής αστρονομίας  (MUL.APIN)  που στα Ακκαδικά, μεταφράζεται ως “διέλευση” ή “σημείο μετάβασης”, ειδικά των ποταμών δηλαδή διαβάσεις ποταμών ή βάρκες και ο πλανήτης Δίας αναγνωρίζεται ως ο Nibiru (Grand tack hypothesis )

Ο Δίας, o καταστροφέας των κόσμων, μπορεί να άνοιξε το δρόμο για τη Γη

Βρισκόμαστε σε περίοδο ηλιακού ελάχιστου. Κατά τη διάρκεια του ηλιακού ελάχιστου, η ηλιακή δραστηριότητα μειώνεται. Εξ αιτίας αυτού, η εξασθενημένη μαγνητική ασπίδα της Γης βομβαρδίζεται με κοσμική ακτινοβολία. Όλη αυτή η ενέργεια, διοχετεύεται στον πυρήνα της Γης. Η πίεση που ανεβαίνει διαμέσου του μανδύα ουσιαστικά προέρχεται από τον πυρήνα της γης. Σε αντίθεση με την κοινή γνώμη (και υπόθεση), ο εσωτερικός πυρήνας της Γης δεν είναι στερεός και δεν αποτελείται από μέταλλα.  Ο ταλαντευόμενος εσωτερικός πυρήνας αποτελείται από ενέργεια πλάσματος τροφοδοτούμενη από ηλεκτρόνια που ανακυκλώνονται μέσω αυτού του εσωτερικού «πυρσού πλάσματος». Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι και οι σεισμοί εκρήξεις ηφαιστείων.

Αν προσθέσουμε και τις ευθυγραμμίσεις Πανσελήνου – Δία – Ήλιου, οι οποίες προσθέτουν πίεση στις τεκτονικές πλάκες, υπάρχει ενδεχόμενο εκδήλωσης σεισμών ή και εκρήξεων ηφαιστείων (Τα ηφαίστεια πάνω στη Γη βρίσκονται συνήθως εκεί όπου δύο ή τρεις τεκτονικές πλάκες συγκρούονται ή απομακρύνονται).