Στις φορομαστιζόμενες “υπό κατοχή” κοινωνίες, ερχόταν πάντα μια στιγμή όπου “δεν πήγαινε άλλο”…τότε που οι “θεσμικοί οδοί” αποδεικνύονταν πια “ανεπαρκείς”…και η “έκρηξη” ξεπρόβαλε ως η μόνη “αναπόφευκτη (λυτρωτική) εξέλιξη”…

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
Ε, ρε να’ μουν για μια μέρα πρωθυπουργός, θα σού’ λεγα εγώ πως γίνονται όλα σε μια νύχτα…

Σας θυμίζει κάτι αυτή η φράση;

Πόσες φορές δεν το έχουμε ακούσει αυτό;
Όλοι…

Κυρίαρχο είναι το άρωμα του “αγνού θυμού”…

Όταν τα “φοροβασανιστήρια” χτυπάνε κόκκινο, τότε όλοι θέλουν από τη μια να πιάσουν την “κρυφοπεντάσφαιρη” κι από την άλλη ο “νομικός κόφτης” που έχουν βαθιά στον εγκέφαλο τους το απαγορεύει…

Κράμερ εναντίον Κράμερ….

Η κοινή λογική εναντίον της κοινής λογικής…

Από τη μια οι πάντες – υποτίθεται πως – ξέρουν το τι πρέπει να γίνει αλλά, το πράγμα χωλαίνει πάντα στο “πως”…

Ο…”δραστικός τρόπος” (που έχει στο νου του το οργισμένο “άϊντε θύμα, άϊντε ψώνιο”) είναι πάντα “παράνομος”…

Ο…(μόνος) δε “επιτρεπόμενος” (θεσμικός) τρόπος “μπάζει από παντού”…

Το μεν πνεύμα πρόθυμο, η δε σαρξ ασθενής…

Μπορεί ο “πολιτικός εύελπις” να έχει τις καλύτερες των προθέσεων – καμιά φορά συμβαίνουν και “σταχτοπούτεια θαύματα”….

…πλην όμως, καραδοκούν στη γωνία από “φιλικά χτυπήματα” στην πλάτη και “φιλοδωρήματα” που αλλάζουν ζωές (ακόμη και τάξεις) μέχρι κοφτερά μαχαιρώματα πισώπλατα ή/και κάτω από τη ζώνη…

Έτσι, οι γνώμες, οι πολιτικές θέσεις και εντέλει οι…”πράξεις” αλλάζουν σαν τα πουκάμισα…τι έχουν δει και ακούσει αυτά τα ρημαδοκαφενεία γύρω απ’ τη Βουλή!

Εν ολίγοις, κάποια πράγματα που όλοι γνωρίζουν πως πρέπει να γίνουν, έχουν τόσο μα τόσο βαρύ πολιτικό κόστος που κανείς δεν τολμάει να τα κάνει…

Τουλάχιστον, όχι μόνος του…άλλωστε το πολιτικό μας σύστημα απαιτεί πλειοψηφίες για να προχωρούν οι πολιτικές αποφάσεις…

Και ακόμη κι έτσι, τα προσκόμματα είναι τόσο πολλά που ακόμη κι αν κάτι αποφασιστεί, αν είναι κάτι ιδιαίτερα “οξείας φύσεως” (βλ. ρηξικέλευθης), πιθανότατα θα μείνει ως έχει…δεν θα βρεθεί ποτέ κανείς να υλοποιήσει την νομοθετημένη πια απόφαση…

Βλέπεις, οι “πλειοψηφίες” αλλάζουν εν ριπή οφθαλμού….

Και πάντα έχει “κόλπα” η γραφειοκρατία για να καθυστερεί υλοποιήσεις με “εύσχημους τρόπους” όπου “δεν ευθύνεται κανείς συγκεκριμένα για μια μη πράξη”…

Κάποια άλλα πράγματα έχουν τόσο (κακοήθη) καρκινική συμπεριφορά, που θα χρειάζονταν μεν πιο “δραστική” αντιμετώπιση (πχ διαφθορά) πλην όμως οι “θεσμικοί τρόποι” λένε άλλα…

Είναι τόσα μα τόσα  πολλά επίσης τα “γραφειοκρατικά προσκόμματα/ύφαλοι” που οι πάντες κρύβονται άνετα πίσω απ’ αυτά….φορτώνοντας πχ τις “ευθύνες μη δίωξης της διαφθοράς” σε όλους τους άλλους πλην εαυτών…

Άλλωστε, υπάρχει και η “διάχυτη απειλή”….

Τρελός είναι κάποιος πολιτικός να “βγει μπροστά”;

Γιατί; για να φάει αυτός τη “σφαίρα” της “συμμόρφωσης” (από το “κύκλωμα”);

Με λίγα λόγια…

…ας δούμε μερικά εξόχως ενδεικτικά παραδείγματα:

Τι πιο χαρακτηριστικό από το “προς τα που σκάει η φορολογία” μονίμως…

Θέλει και ρώτημα;

Προς τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα….

Και γιατί δεν το βλέπουν οι πολιτικοί; 

Γιατί δεν κάνουν κάτι γι’ αυτό; 

Γιατί δεν πιάνουν τους “αετονύχηδες” των ανώτερων στρωμάτων; 

Αθώα και αφελή ερωτήματα, σωστά;

Πρέπει να τα κάνουμε όμως….

Για να καταλήξουμε πανηγυρικά στο γνωστό:

“…και ποιός πολιτικός θα τολμήσει να πάει κόντρα στα ανώτερα στρώματα;”

Συνειδητοποιούμε τι σημαίνει “ανώτερο κοινωνικό στρώμα”;

Άλλως πως, είναι “κάτι ισχυρό και αχόρταγο” που βρίσκεται ψηλά, πολύ ψηλά στην “τροφική αλυσίδα”…

Έχουν δε, ως γνωστόν τόση μα τόση πολιτικοοικονομική (και όχι μόνον) ισχύ αυτές οι “ελίτ” που εν ριπή οφθαλμού θα “καταστραφεί” ο φέρελπις λαοπροστάτης πολιτικός που “τόλμησε να τους βάλει στο μικροσκόπιο”…

Κάπως έτσι πάνε στον κάλαθο των αχρήστων εξαιρετικές έρευνες κάτι λίγων τολμηρών δημοσιογράφων έστω κι αν οδήγησαν σε “λίστες συγκεκριμένων ονομάτων”…

Πως τό’ πε να δεις ο Ρακιντζής, ο τελευταίος “ενοχλητικός” Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης;

“…ούτε ο ίδιος ο Χριστός δεν θα κατάφερνε να αντιμετωπίσει την διαφθορά στην Ελληνική Πολιτεία…”

Είπε τίποτα κανείς περί Νόμιμων Θεσμικών καναλιών πολιτικοκοινωνικών αλλαγών;

Πάμε σε άλλο “ηχηρό παράδειγμα” των ημερών….

Υπάρχει μια ευρεία “πολιτική βάση αγανάκτησης” με την πολιτική της ΕΕ/ΕΟΚ όπως ασκήθηκε αυτή επί δεκαετίες ως προς την Ελλάδα…

Πήραν ότι είχε και δεν είχε αυτός ο τόπος…

Και τώρα τον οδηγούν στην απόλυτη φτώχεια των Ελλήνων (των πολλών), στο “άδειασμά” του απ’ αυτούς και στο “ξαναγέμισμά” του με άλλο “φρέσκο κρέας”…

Τον μετατρέπουν δε σε μια απλή επαρχία, μια απλή διασυνοριακή δυστοπική ζώνη πολέμου, μια απέραντη νήσο Έλις, μια αποικία απογυμνωμένη από κάθε ικμάδα δημιουργικότητας, από κάθε τι που θα θυμίζει  Ελληνικό Έθνος…

Απαιτείται ΠΑΡΑΥΤΑ μια “έξοδος” απ’ αυτή την εγκληματική γερμανική συμμορία και μια “νέα είσοδος” σε μια άλλη ΕΕ με ταυτόχρονη επιστροφή στο δικό μας νόμισμα και βεβαίως χρήση της “πείρας” που με αίμα αποκτήθηκε και συνεπώς πιο ωφέλιμη “διαπραγμάτευση” των όρων εισόδου σε αυτόν τον νέο διεθνή οργανισμό…

Ταυτόχρονα, παραδειγματική τιμωρία αρκετών απ’ τους πολιτικούς του παρελθόντος που συνέπραξαν με τους από βορρά κατοχικούς εισβολείς στην ισοπέδωση της χώρας…

Και εννοείται πως οι περισσότεροι εξ’ αυτών, ακόμη και αυτοί που θα γλιτώσουν την “παραδειγματικά σκληρή τιμωρία” θα πρέπει να εξαφανιστούν απ’ την πολιτική σκηνή…

Εννοείται πως θα πρέπει να δημευτούν περιουσίες και να αφαιρεθούν “δικαιώματα βουλευτικών συντάξεων”…

Ποιός όμως θα τολμήσει κάτι τέτοιο;

Όταν γνωρίζουν οι πάντες πως κάτι τέτοιο (έξοδος από ΕΕ και επιστροφή στο εθνικό νόμισμα) εμπεριέχει τεράστιες ποσότητες από “διαφόρων ειδών δυσάρεστες καταστάσεις” που μεταφράζονται βεβαίως σε “βαρύτατο πολιτικό κόστος” γι’ αυτούς που θα τολμούσαν να πάρουν την πολιτική πρωτοβουλία….

Έχει κι άλλα παραδείγματα….

Η εγκληματικότητα πχ έχει επίσης χτυπήσει κόκκινο…

Είναι μια ωμή εισαγόμενη εγκληματικότητα προερχόμενη από άλλες χώρες, κοινωνίες και πολιτισμούς που δεν έχει σχέση με τα πολιτιστικά και συμπεριφορικά στάνταρντς της ελληνικής κοινωνίας….

Συνεπώς, απαιτούνται και αντίστοιχα “άλλα μέτρα” αντιμετώπισής της…

Απαιτούνται ακαριαία και δραστικά μέτρα αντιμετώπισής της…

Απαιτείται “άλλη φιλοσοφία”…

Εισαγόμενη από τα μέρη που ήρθε και η “εν λόγω εγκληματικότητα”…

Συνεπώς, μιλάμε για κάτι πολύ πολύ σκληρό…τουλάχιστον απέναντι στους εισαγόμενους εφαρμοστές της ωμής εγκληματικότητας…

Κάτι που αν εφαρμοστεί στην Ελλάδα θα δημιουργήσει ιδιαιτέρως έντονες “πολιτικοκοινωνικές αναταράξεις”…

Πολλοί είναι αυτοί που θα αντιδράσουν…

Κι αυτό το “κλίμα αποστροφής” βεβαίως θα μεταφραστεί σε βαρύτατο πολιτικό κόστος….

Ποιός θα πάρει λοιπόν το ρίσκο;

Αφού την άλλη μέρα θα πάψει να είναι πολιτικός…

Πάμε σε άλλο παράδειγμα….

Η γεωπολιτική θέση της χώρας σε σχέση ιδίως με τον κύριο αντίπαλό μας, την Τουρκία απαιτεί άμεση αλλαγή του “αμυντικού δόγματος” και στροφή προς το “ισραηλινό” της άμεσης πολλαπλάσιας ανταπόδοσης” σε κάθε πρόκληση…

Αυτό με τη σειρά του απαιτεί και σοβαρή αύξηση των στρατιωτικών μεγεθών της χώρας….

Εξοπλισμοί, στελεχιακό δυναμικό, έρευνα, ανάπτυξη και παραγωγή όπλων και οπλικών συστημάτων, νέο θεσμικό οπλοστάσιο με μη φοβικούς κανόνες ενεργού εμπλοκής, σοβαρές ανταμοιβές των ανθρώπων που την επόμενη μέρα ίσως δεν ζουν ή θα έχουν υποστεί αναπηρίες ακριβώς εξ’ αιτίας της συστηματικής και διαρκούς επαγγελματικής έκθεσής τους στο πολεμικό περιβάλλον, κλπ

Απαιτεί με άλλα λόγια μια εντελώς άλλη φιλοσοφία…πιο “ενεργητική”, πιο “επιθετική”…πιο “επίφοβη” (για τον κάθε υποψήφιο αντίπαλο)…

Που όμως θα δημιουργήσει τρομακτικής ισχύος “κόντρες” όχι μόνον “εντός της χώρας” αλλά και “εκτός”….

Θα απαιτήσει νέες συμμαχίες, θα χρειαστεί να δημιουργούμε “πολεμικά γεγονότα” και “τετελεσμένα” και κατόπιν να χτίζουμε νέες διπλωματικές περίπλοκες καταστάσεις πάνω σ’ αυτά αιφνιδιάζοντας διαρκώς σε όλα τα μέτωπα…

Κάτι που επίσης μεταφράζεται σε ιδιαιτέρως βαρύ πολιτικό κόστος για όποιον τολμήσει να πάρει τέτοιες “πολιτικές πρωτοβουλίες”….

Πολλοί είναι αυτοί (έσωθεν και έξωθεν) που θα τραβούσαν το χαλί κάτω από τα πόδια ενός τέτοιου πολιτικού…

Ένα ακόμη παράδειγμα είναι η ισλαμική (λαθρο)μεταναστευτική εισβολή….πρέπει ΠΑΡΑΥΤΑ να ανακοπεί και να διωχθούν όλοι μα όλοι όσοι βρίσκονται στην χώρα προτού στεριώσουν και εγκαθιδρύσουν ΚΑΙ ΠΑΛΙ μια ΝΕΑ Ισλαμική μειονότητα…

Αυτό θα απαιτήσει ιδιαιτέρως δυναμικά μέτρα….

Και θα παράγει επίσης ιδιαιτέρως “δυσάρεστα απόνερα/αποτελέσματα”…..

Κάτι που επίσης θα μεταφραστεί σε ιδιαιτέρως βαρύ πολιτικό κόστος…

Ας φανταστούμε πχ την άκρως απαραίτητη δημόσια εκτέλεση των δουλεμπόρων…

Τι “απίστευτης έντασης απόνερα” θα προκαλούσε τόσο στην εγχώρια πολιτική σκηνή όσο και διεθνώς;

Όλα τα παραπάνω – και ακόμη περισσότερα – είναι ικανά – ακόμη κι από μόνο του το καθένα – να καταστρέψουν όποιον πολιτικό τολμήσει βαδίζοντας τον “θεσμικό δρόμο” να προωθήσει την δραστική αντιμετώπισή τους….

Εν ριπή οφθαλμού θα “παταχθεί” βιαίως, εμμέσως και αμέσως….

Θα τον “αδειάσει”, θα τον “ξεράσει” το περιβόητο “σύστημα”…

Από την άλλη αντίστοιχα, ακόμη κι αν διστάζει η Ελληνική κοινωνία να το συνειδητοποιήσει, τα παραπάνω (και ακόμη πιο πολλά) είναι αρκετά για να καταστρέψουν τη χώρα εάν παραμείνουν ως έχουν χωρίς “δραστικό χειρισμό ανακοπής/αναστροφής τους”…

Ταυτόχρονα, οι παράμετροι του “παιγνιδιού” είναι τέτοιες που δεν επιτρέπουν την επίλυση του προβλήματος με τον οποιονδήποτε “εύσχημο (βλ. θεσμικό) τρόπο”….

Όταν οι κοινωνίες φτάνουν σε τέτοια “οριακά σημεία” όπου η ίδια η θεσμικά προβλεπόμενη διαδικασία αποφυγής αδιεξόδων δεν λειτουργεί παρά οδηγεί σε αυτοπαγιδευμένα ικριώματα, τότε αυτές οι κοινωνίες αυτομάτως εισέρχονται και στην “φάση της έκρηξης”…

…της μαζικής έκρηξης όπου επί μακρόν οι πάντες εξεγείρονται στρεφόμενοι λυσσωδώς κατά πάντων…

…και τουλάχιστον μέχρι να βρεθεί ο ισχυρός πολεμικός (εγχώριος) παράγοντας που θα “ελέγξει την διεξαγωγή του εσωτερικού πολεμικού γεγονότος πειθαρχώντας τους ίδιους τους επιμέρους πολεμικούς παίκτες και επιβάλλοντας εξορθολογισμό των όρων και των στόχων της ένοπλης αντιπαράθεσης”…

Ποιοί είναι αυτοί οι παίκτες;

Εν πολλοίς, απ’ την μια μεριά βρίσκονται κάποιοι (οιευνοημένοι του καθεστώτος) που (θα) μάχονται (οι μισθοφόροι τους) αδίστακτα για να διαφυλάξουν τα “κεκτημένα προνόμια/πλούτη” τους και από την άλλη θα βρίσκονται κάποιοι άλλοι – οι πολλοί – που θα μάχονται (μόνοι και με σαφώς “φτωχότερα πολεμικά μέσα”) για ν’ αποτινάξουν – κατ’ αρχήν – από πάνω τους το “μακρύ χέρι” της συμπαιγνίας ιδιωτών και δημόσιων αρπακτικών….

…και κατά δεύτερον, να συμβάλλουν στο να καταστραφεί ολωσδιόλου το μισητό παλαιό σύστημα που αδίστακτα και συστηματικά τους σκότωνε με “συγκεκαλυμμένη κρεμάλα” και να γεννηθεί ένα νέο πιο φιλικό προς τις πλειοψηφικές μη ευνοημένες λαϊκές μάζες…

Γύρω απ’ αυτά τα δύο “βασικά” στρατόπεδα αντιπάλων θα έχουν συνασπισθεί βεβαίως και διάφορες “άλλες κοινωνικές συμμαχικές δυνάμεις”…

Οι οποίες επειδή θα έχουν και τις ιδιαιτερότητές τους ως προς τους “Αντικειμενικούς Σκοπούς” (τους), κάθε τρεις και λίγο θα “αυτονομούνται” πλήττοντας και τους ιδιαίτερους δικούς τους “στρατηγικούς στόχους” και προκαλώντας τους ανάλογους τριγμούς και διαφοροποιήσεις στα μπλοκ, στις συμμαχίες (“καπάκια” τα λέγανε με αποστροφή το 1821) και στις “επιχειρήσεις” κατά αντιπάλων…

Γίνεται κατανοητό βεβαίως από τους πάντες πως αυτά δεν μπορούν να συμβούν ΠΟΤΕ από κανέναν πολιτικό μέσα από καμία “πολιτικά ορθή” διαδρομή….