Από: Μαρία Πέππα
Κάποιες ημέρες, αυτές που αποκαλούμε ημέρες ευτυχίας, τις ειρηνικές με τον εαυτό και τα πάντα γύρω μας, αν το καλοσκεφτούμε σε δεύτερο χρόνο, θα διαπιστώσουμε πως όλο και κάποιο έστω και μικρό συννεφάκι σκέψης σκίαζε τον ήλιο μας …
Μια ξαφνική αποκάλυψη των επαναλαμβανόμενων αρνητικών μοτίβων της σκέψης μας, που δρα ανεξάρτητα, πέρα από τον έλεγχό μας, ποτέ δεν εγκαταλείπει την καθημερινότητά μας και κυρίως αφορά την αρνητική κριτική που ασκούμε στον εαυτό μας για τα παρελθοντολογικά και παρόντα πεπραγμένα μας …
Η αλήθεια είναι πως όλοι έχουμε αυτή την εσωτερική φωνή της αυτοκριτικής μέσα μας …
Ανεξάντλητες οι αφορμές από όπου μπορεί να αντλήσει το υλικό της …
Μια εσωτερική σύγκρουση, ένας μικρός ή μεγαλύτερος πόνος, η ανατροφοδότηση μιας οργής, μιας δυσαρέσκειας, ίσως πικρίας …
Είτε πρόκειται για τα λάθη μας, τα αρνητικά μας συναισθήματα, τις κακές μας συνήθειες, την τεμπελιά, την υπερβολική εργασία, την ανυπομονησία, τα κιλά που μας ξέφυγαν και διανύουμε ήδη το καλοκαίρι κλπ, το σίγουρο είναι πως δεν γνωρίζουμε, έχουμε ξεχάσει ή είμαστε απρόθυμοι να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας …
Αυτοματοποιημένη συνήθεια η αυτοκριτική, μια ακόμη συνήθεια ανάμεσα σε τόσες άλλες θα μου πείτε …
Αν αναλογιστούμε όμως πόσο πιο ανάλαφρη θα γινόταν η ζωή δίχως την ανεξέλεγκτη παρουσία της, τον αβίαστο τρόπο που ελαφρύνει τις εσωτερικές συγκρούσεις και τις δυσκολίες μας, τον κενό χώρο και την ειρήνη που δημιουργεί στο νου και στο σώμα μας, το βίωμα της εσωτερικής πληρότητας που παρέχει σε όλη μας την ύπαρξη, ίσως και να κάναμε κάτι …
Τι θα μπορούσε να είναι αυτό ???
Ένα βήμα ριζοσπαστικό για να ανατρέψουμε ή να ελαχιστοποιήσουμε με επιδεξιότητα την συνεχή αυτοκριτική, είναι η Συγχώρεση των Ατελειών μας …
Και δεν χρειάζεται να κάνουμε πολλά εδώ για να δημιουργήσουμε εντός μας την αρμονία …
Η αναγνώριση της κακοποίησης που εμείς οι ίδιοι προκαλούμε στον εαυτό μας με την συνεχή μας αυτοκριτική, θα δημιουργήσει και την επιθυμία για την Αλλαγή και αυτό χωρίς καμία ιδιαίτερη προσπάθεια …
Απλά, παρατηρούμε εκείνες τις στιγμές που συμβαίνει να κριτικάρουμε τον εαυτό μας ή τους συνανθρώπους μας και κάθε ξεχωριστή φορά που το κάνουμε αυτό, άνετα, δίχως να πιεζόμαστε, κλείνουμε για λίγο τα μάτια μας, συγκεντρωνόμαστε στις αισθήσεις μας και επαναλαμβάνουμε μέσα μας μια από τις δηλώσεις που ακολουθούν …
Στο βαθμό που μπορώ, συγχωρώ τον εαυτό μου για κάθε βλάβη ή κακό που μου προκάλεσα ηθελημένα ή αθέλητα …
ή
Συγχωρώ τον εαυτό μου για όλα τα λάθη και όλες τις παραλείψεις μου …
Δεν χρειάζεται να φορτώνουμε τον εαυτό μας με περισσότερα. Παίρνοντας μια γενική ιδέα από τις παραπάνω δηλώσεις μπορούμε να τις προσαρμόσουμε στα δικά μας ιδιαίτερα δεδομένα …
Ευδαιμονία είναι η Φυσική Κατάσταση της Ύπαρξή μας και η Συγχώρεση των Ατελειών μας είναι ένα από τα μονοπάτια που μας οδηγεί προς αυτή την κατεύθυνση …
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Άλλο ένα άρθρο που προωθεί Νεο-εποχίτικες απόψεις και αυτό που ονομάζεται ΑΚΗΔΙΑ στην ορθόδοξη πίστη. Τελικά μήπως το ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΝΕΑ είναι άψογος ‘δούρειος ίππος’ για να ‘λερώσει’ τα μυαλά υγιώς σκεπτόμενων πατριωτών; Γνωστή τακτική “Μαζί με την αλήθεια και λίγο ψεύδος μεχρι μιθριδατισμού.”
Εύγε. Συνεχίστε το ‘έργο’ σας. Τα πάτε πολύ καλά.
Ξέρω ότι θα το κόψετε στην λογοκρισία… αλλά όποιος θέλει να με διαψεύσει ας σταματήσει να αναπαράγει Νεοεποχίτικες ‘εναλλακτικές’ μπούρδες. Ψάξτε και λίγο πριν αναδημοσιεύσετε.
φιλε awoken η ενοτητα που διαβαζεις το αρθρο ειναι ”αυτογνωσια”
αν δεν εχεις ιδεα για κατι μην μπερδευεσαι…μηπως πρεπει εσυ να ψαχτεις λιγακι??? εισαι εκτος θεματος τοπου κ χρονου