ROLLER COASTER

Έχουμε ανέβει στο τρενάκι του τρόμου!

Και ως Έλληνες και ως άνθρωποι και ως κάτοικοι του πλανήτη Γη!

Εκουσίως και ακουσίως ανεβήκαμε στο ξεχαρβαλωμένο τρενάκι της παγκοσμιοποίησης που τρέχει πάνω σε σαθρές ράγες με ιλιγγιώδη ταχύτητα και εμείς δεν φοράμε καν την ειδική ζώνη για να μας κρατήσει στη φυγόκεντρο.

Οι περισσότεροι, φυσικά, ανέβηκαν χασκογελώντας, νομίζουν ότι η βόλτα που τους έταξαν θα είναι διασκεδαστική, το εισιτήριο ήταν κάπως τσιμπημένο είναι η αλήθεια, αλλά σκέφτηκαν ότι «αν είναι να τρέξει λίγη αδρεναλίνη στο αίμα χαλάλι!».

Στο τρενάκι είμαστε στριμωγμένοι, 7 δις και δεν είναι και λίγα, εδώ που τα λέμε (σημειώνω ότι δεν έχω προσμετρήσει τα 500 εκατομμύρια που θέλει να επιζήσουν στον πλανήτη η ελίτ), κρατάμε και τα κινητά να βγάζουμε και «σέλφι» για να την «ποστάρουμε» στη συνέχεια στα «φείσμπουκ» και «ίνσταγκραμ», αλλά δεν ξέρω αν θα προλάβουμε.

Το τρενάκι ξεκίνησε τα τρελά του, ανεβαίνει, κατεβαίνει, στρίβει, αναποδογυρίζει, κάνει πενταπλές τούμπες, κάθε λίγο ακούμε φωνές, όχι από ενθουσιασμό, αλλά από τρόμο καθώς κάθε τόσο κάποιοι πέφτουν κάτω και συνθλίβονται.

Είναι πολλές οι στροφές και επικίνδυνες, η κάθε μία μάλιστα έχει όνομα: πόλεμοι, συρράξεις, οικονομική κατάρρευση, κραχ, απολύσεις, ανεργία, πείνα, ανέχεια, μιζέρια, κατάθλιψη, αυτοκτονίες, ανεξέλεγκτη μετανάστευση, εγκληματικότητα, καταστροφή φυσικού περιβάλλοντος, επιδημίες, ακραία καιρικά φαινόμενα, ύπουλες και πονηρές ασθένειες, δημοκρατία μεταμφιεσμένη σε τυραννία, κοινωνικό ξεχαρβάλωμα, εξόντωση εθνών και λαών, πολυπολιτισμικότητα, απολυταρχισμός, κοροϊδία, εξαπάτηση, σύνθλιψη ατομικών δικαιωμάτων, κατακρεούργηση οικογένειας, μοναξιά, απελπισία, ανελέητο κυνηγητό των συνειδήσεων, δια της βίας, τρομοκρατίας και «παρά φύσει» νομοθετημάτων επιβολής του αφύσικου ως μη φυσιολογικού, ποινικοποίηση της ελεύθερης έκφρασης, καταδίωξη της σκέψης και προσωπικότητας, εξάλειψη με τα ίδια μέσα κάθε πατροπαράδοτης αξίας και έννοιας, όπως «ελευθερία», «δημοκρατία», «θρησκεία», «κοινωνία», «πατρίδα», αντικατάσταση ελεύθερων κυβερνήσεων από μαριονέτες-εκλεκτούς της ελίτ που επιβάλλουν τις επιθυμίες της για ένα «νέο, σάπιο κόσμο» όπου θα βασιλεύει το μίσος, η κακία, η αισχρότητα, η παρεκτροπή, ο υλισμός, η εκμετάλλευση του ανθρώπου και ο βιασμός της φύσης για να γεμίζουν οι τσέπες των 50 οικογενειών που κυβερνούν τον πλανήτη, υπερτεχονολογία που δεν συμβαδίζει με την ηθική και την κοινωνική εξέλιξη, τεχνητή νοημοσύνη που απειλεί να εξοντώσει δια παντός την ανθρώπινη υπόσταση όπως τη γνώρισε ο πλανήτης εκατομμύρια χρόνια τώρα.

Είναι πολλά τα θύματα στις στροφές, άλλοι περίμεναν τον θάνατό τους και άλλοι όχι.

Δεν ξέρω ποιος είναι ο πιο δυστυχής, αυτός που ανέβηκε ακουσίως στο τρενάκι του τρόμου, γιατί κάποιοι τον εξανάγκασαν, γνωρίζοντας πώς πάει να συναντήσει τον θάνατό του (γι’ αυτό και ίσως κάπως να πρόλαβε να προετοιμαστεί, έστω ψυχολογικά) ή αυτός που παρασυρμένος από τα ψέματα της παραπληροφόρησης και προπαγάνδας ανέβηκε εκουσίως και χαζογελώντας, νομίζοντας πώς θα διασκεδάσει, θα ξεδώσει με ουρλιαχτά υποτιθέμενου φόβου, θα βγάλει τις «σέλφι» του και μετά θα πάει να πιει τον καφέ του και να μιλήσει στο κινητό με τους κολλητούς του για τη «φανταστική βόλτα» που έκανε.

Φοβάμαι ότι την έχουμε άσχημα! Το τρενάκι τρέχει ιλιγγιωδώς και κανείς δεν μπορεί να το σταματήσει.

Υποψιάζομαι μάλιστα ότι οι περισσότεροι βρίσκονται σε αφασία και δεν καταλαβαίνουν καν τι συμβαίνει πριν να είναι πολύ αργά, αλλά και αυτοί που καταλαβαίνουν και προσπαθούν να κρατηθούν όπως μπορούν γνωρίζουν ότι το σάλτο μορτάλε κοντοζυγώνει και δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν.

Βλέπετε, δεν έπρεπε να είχαν επιβιβαστεί στο τρενάκι του τρόμου, ούτε καν να είχαν μπει στο λούνα παρκ όπου οι χειριστές των μηχανημάτων της υποτιθέμενης διασκέδασης φοράνε ανθρώπινα προσωπεία ενώ από πίσω κρύβεται κάτι τόσο σκοτεινό και σατανικό που σίγουρα δεν είναι ανθρώπινο!

Το τρενάκι θα συνεχίσει να τρέχει, μέχρι να… εκπληρωθούν άραγε οι πλάκες της Τζώρτζια των Η.Π.Α. περί «δραστικής μείωσης του πληθυσμού;».

Κι’ εμείς ως Έλληνες τι κάνουμε; Κάποτε είχαμε τη δύναμη να αλλάζουμε τον ρου της ιστορίας (π.χ. έκβαση δευτέρου παγκοσμίου πολέμου) τώρα απλά καθόμαστε παθητικά και κοιτάμε το τρενάκι να τρέχει απειλώντας να μας εκτροχιάσει για τα καλά!

Έχοντας ήδη εκτροχιάσει την πατρίδα, την ιστορία, τη γλώσσα, το έθνος, την κοινωνία, την οικογένεια, το σώμα, την ψυχή μας, κάθε ιερό και όσιο.

Το τρενάκι του τρόμου τρέχει γιατί εμείς του το επιτρέψαμε!

Ίσως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο παρά να πηδήξουμε οικειοθελώς πριν μας πετάξει το ίδιο κάτω, ίσως, όμως έτσι να επιτύχουμε το απίθανο: αντί να είμαστε τα παθητικά έρμαια της τύχης που άλλοι μας καθορίζουν σε ένα ξεχαρβαλωμένο πλανήτη βρούμε κάποιο θαυμαστό τρόπο να αντισταθούμε στον επικείμενο θάνατό μας.

Το χρωστάμε, βλέπετε, στην ίδια την ανθρώπινη υπόστασή μας και σε ό,τι έχει απομείνει από το αίμα κάποιων που κάποτε μεγαλούργησαν και πέτυχαν το απίθανο: μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς και τυραννίας ανέκτησαν την ελευθερία τους!

(Φυσικά τότε δεν υπήρχε το κουτί για να κάνει πλύση εγκεφάλου στους ραγιάδες να μην ξεσηκωθούν κατά των Οθωμανών γιατί «καλά περνάνε όλοι μαζί» αλλά και να τους παροτρύνει να παρελαύνουν μια χαρούμενη παρέα με τα «χρώματα του ουράνιου τόξου», αλλά και ο κλήρος ήταν με το μέρος του λαού και βοηθούσε τόσο διαφυλάσσοντας την ελληνική παιδεία όσο και πολεμώντας με τους κλέφτες και αρματωλούς, ούτε οι ραγιάδες είχαν ψηφίσει κυβέρνηση που έκανε το «όχι» «ναι» και παρέδωσε το όνομα Μακεδονία μετά βαΐων και κλάδων στους γείτονες καθυβρίζοντας τους ραγιάδες ως «εθνίκια» και «ακραίους»).