Από: Λία Μπονάτσου –
Η προσευχή ξεκίνησε χωρίς λόγια, αντλώντας και το τελευταίο υφάδι της υπομονής, από το πολυποίκιλο έργο της ζωής. Χωρίς καμία προσδοκία, συνέχισε την πορεία της αναρριχώμενη στο βασίλειο της αγάπης, χωρίς όρους και σύνορα. Περιπλανήθηκε αναζητώντας το λυτρωτικό ποτό της διαρκούς ευτυχίας, μέσα από την εκπλήρωση των υλικών και πνευματικών αγαθών, απενοχοποιημένη από το βάρος της αναστολής και της προηγούμενης βιασύνης …
Καμιά λέξη δεν περιγράφει καλύτερα την βαθιά περίσκεψη, την απροσδόκητη ταραχή, την ανασυγκρότηση του νου, από μια επαναστατημένη συνείδηση που διψά και το είχαμε αγνοήσει …
Τα ζεστά – πικρά δάκρυα που την συνοδεύουν, γίνονται ορμητικοί ποταμοί γνώσης και χάνονται στην ωκεάνια συμπαντική εμβρίθεια …
Χύνονται στα βάθη της θάλασσας και σμίγοντας με τον ουρανό, εξατμίζονται και μετασχηματίζονται σε λευκούς ανάλαφρους αγγέλους, που ο αέρας προκλητικά “προστάζει” να σ αγγίξουν, για να σε εξαγνίσουν …
Διατηρώντας καθάρια τη σκέψη και με περισσότερο φως στη ψυχή, η διάκριση του ποιητή που υμνεί και ζωντανεύει την παρουσία του δημιουργού στους στίχους του, γίνεται ένα είδος λογοτεχνικής προσευχής που επίσης είχαμε προσπεράσει …
Αυτή η καθόλου συγκεχυμένη ή αόριστη μελωδική προσευχή, βασίζεται στην απλότητα και την πραότητα των συχνοτήτων της, και έχει συγκεκριμενοποιημένους στόχους, που αφορούν τόσο το είναι μας, όσο και το ΟΛΟΝ που μας εμπεριέχει …
Αν και ανεπιτήδευτη, η δύναμή της έγκειται στις ανώτερες δονήσεις που πυροδοτεί, και στη διάρκεια που αυτές συνεχίζουν να στέλνουν τα μηνύματα τους. Στις ουράνιες αναζητήσεις της συναντά φωτεινούς κρίκους, που ο ένας διεισδύει στον άλλο, και ενώνεται μαζί τους με αστραπιαίες αναλαμπές, σ ένα δείγμα αυτόματης ταύτισης όμοιων που επεκτατικά μας ταξιδεύουν σε μια απέραντα μεγάλη σκακιέρα …
Ατάραχοι παίχτες συνεχίζουμε “το παιχνίδι” οδηγώντας με έκσταση σε μια δίκαιη νίκη ανατροπής παρελθοντικών σφαλμάτων, μαγνητίζοντας με σοφία την ειρήνη …
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek