Από: Άρτεμις Δημητρίου
Όταν στενεύει ο κλοιός
Οφείλεις να βρεις και άλλο δρόμο.
Κι όταν γκρεμίζονται οι γέφυρες για εκεί που πας,
όταν πλημμυρίζει το μονοπάτι που έχεις επιλέξει,
όταν φωτιές ανάβουν και σου κλείνουνε το δρόμο,
τα πόδια σου βαραίνουν, τρέμουν τα γόνατά σου
Τη σκυτάλη οφείλεις να δίνεις στο Νου.
Εκείνος να ναι ο αρχηγός, εκείνος κι ο αφέντης.
Να διατάξει το σώμα σου να στυλωθεί,
τη φύση να κοπάσει,
να βρει άλλους δρόμους και οδούς στον προορισμό να φτάσεις.
Αίμα θα τρέχει από τα χέρια σου,
ιδρώτας από το μέτωπό σου
Μα σαν ο Νους σου κυβερνά – με δυο γυναίκες ισχυρές και παντοδύναμες στο πλάι: τη Μνήμη και τη Θέληση-
Θα βρεις πολλές επιλογές,
πολλά σοκάκια να βαδίσεις.
Κι όποιος σταθεί εμπόδιο στο δρόμο σου με ευκολία θα τον χαιρετήσεις, σαν έναν φίλο απ΄ τα παλιά που ήρθε η ώρα να αφήσεις.
Οι σάρκες σου κι αν σκίζονται, χαμογελαστό το πρόσωπό σου
γιατί θα ξες, εκεί που πας κατοικεί το όνειρό σου.
Καλή τύχη δε θα πεις.
Μακάρι δε θα ακούσεις.
Καθώς τούτη είναι η μόνη επιλογή:
Κατά κει που σου γνέφει ο αφέντης Νους σου, να βαδίσεις.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek