Οι περιοχές με την μεγαλύτερη αποχή

Θα σου το πω λίγο ευθέως και ευελπιστώ να μην σε πειράξει ο τρόπος και να μπορέσεις να καταλάβεις την ουσία, αλλά δεν ξέρεις(οχι απόλυτα με δική σου ευθύνη) σε ποιο κόσμο ζεις και δεν βλέπεις τα οφθαλμοφανη, ή, εναλλακτικά βιώνεις γιγαντιαία κατάσταση άρνησης. Είσαι αιώνιο παιδί και έτσι επιθυμουν αυτοί που μας εξουσιάζουν να παραμείνεις, αλλά κυρίως με τα αρνητικά του του και όχι με τα λιγοστά θετικά(γιατι η φάση της ωρίμανσης είναι η καταληξη της προετοιμασίας του στάδιου του παιδιου – ακομη και ένας καρπός ή άλλο έμβιο δεν θεωρείται ικανός, άρτιος, μεστος, εύγευστος αν δεν έχει περάσει στη φάση της ωρίμανσης, που είναι το να πάρεις αυτά που είχες διαθέσιμα και ή να τα εξελίξεις ή να τα συνθέσεις ώστε να βγάλεις ένα όσο το δυνατόν καλύτερο αποτέλεσμα).

Δεν βλάπτει να κρατάς τμήμα απο το παιδί’ την αθωότητα μέσα σου, την αιώνια περιέργεια, την συχνά άδολη αγάπη, την φαντασία και την ανοιχτομυαλιά…εσύ βλέπω ότι κρατάς τις συναισθηματικές μεταπτώσεις απο τη μια στιγμή ή τη μια μέρα στην άλλη, την αμφισβήτηση των πάντων που δεν συμφωνούν με την όψη του κόσμου που έχεις διαμορφώσει στο μυαλό σου, την απόδοση ευθυνών σε όλους τους “άλλους”, ανυπαρξία ρεαλιστικής θεώρησης του κόσμου όπως είναι αυτή τη στιγμή, μοιρολατρία και εναπόθεση του μέλλοντός σου σε κάποιον “ανώτερο σου”(που τον όρισε ποιος ακριβώς?) “κηδεμόνα”, πείσμα του να ανοίξεις τα αυτιά σου στο διαφορετικό και το καινούργιο(σε τρομάζει ενδεχομένως? Δεν μπορείς να το διαχειριστείς γιατι το συστημα φυσικά δεν σου παρείχε όπως και σε όλους μας άλλως τε, τα εφόδια?) νομίζοντας απο δοκιμασμένες λύσεις(που έχουν φέρει την καταστροφή μας) θα απαντήσεις σε πρόβλημα που επιζητά την καινοτομία(οπως ενα παιδί που μη ξέροντας κλαίει γοερα για τον κάθε πόνο του μέχρι να μάθει να μιλάει και να περιγράφει την κατάσταση του).

Σε εκλογές που είναι εκ προημίου κανονισμένα τα αποτελέσματα τους(ΣΚΕΨΟΥ λιγο την κλίκα που σου είναι σίγουρα γνωστή σαν έννοια μιας και ζούμε στην χώρα τη συγκεκριμμένη εποχή και μεγένθυνε την όσο μπορείς πιο πολύ ώστε να πάρεις μια ιδέα του τι δύναμη έχουν αυτή οι άνθρωποι και πόσο πολλά μπορούν να καταφέρουν επι του παρόντος που στα αυτιά μας και τα μάτια μας φαντάζουν -ακόμη- απίστευτα), στο πλαίσιο του δυνατού τουλάχιστον και λαμβάνοντας υπόψη και τον ανθρώπινο παράγοντα(που ξέρουν να χειρίζονται άριστα σε αντίθεση με τους περισσότερους απο εμάς που δεν το έχουμε διδαχθεί κάπου), ποιος είναι ανόητος και ποιος έξυπνος? Και είναι τόσο σικέ το παιχνίδι που και ακόμη και αυτοί που επέλεξες εσύ να έβγαιναν, θα έκαναν τα προσυμφωνηθέντα(όποια και εαν είναι αυτά, αυτοί ξέρουν πάντως και εσύ όχι και δεν πρόκειται να σου τα πούν δημοσίως,όπως δε στα είπαν και όλοι οι προηγούμενοι τουλάχιστο απο ίδρυσης Ψευτορωμέΐκου όπως ονόμαζε αυτή την οντότητα που έχουν συνθέσει, ο Αιτωλός), όπως έχει αποδειχτεί περίτρανα και όχι μόνο εδώ αλλά παντού γιατί παντού περίπου οι ίδιου ελέγχουν το παιχνίδι?

Είναι σαν κάποιος να έδωσε κάποτε μια κεφαλιά και έσπασε ένα λεπτό, σαθρό και ταλαιπωρημένο απο την πολυκαιρία κομμάτι κόντρα πλακέ. Μια μέρα περνάει η γυναίκα του απο το σπίτι και τον βλέπει να χτυπά το κεφάλι του στον τοίχο και ρωτάει “γιατί ανθρωπέ μου χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο και έχει ματώσει?” και της απαντά “όπως έσπασα το άλλο, έτσι και αυτό” και αυτή προσπαθεί να τον συνετίσει αλλα αυτός το δικό του. Και ενώ ξέρει αλλιώς δεν εννοεί να καταλάβει ότι όταν κάτι δεν δουλεύει πρέπει και να αρχίσεις να σκέφτεσαι και εναλλακτικούς τρόπους δράσης. Ετσι λύνονται τα προβλήματα.

Αν δεν πάει κανείς να ψηφίσει τι θα λυθεί? Τίποτα φυσικά. Καταρχήν θα πάνε έτσι και αλλιώς το 600χ κομματόσκυλά του ευρύτερου κομματικού μηχανισμού. Και αυτοί ακόμη εαν δεν πάνε θα πάνε οι υποψήφιοι και θα τα κανονίσουν μεταξύ τους. Εαν όμως δεν κάνουν κάτι για αυτό, θα συνειδητοποιήσουν οι πολίτες, ακόμη περισσότεροι ότι τους έχουν γραμμένους και τους βλέπουν σαν μυρμηγκια και αριθμούς στατιστικής, ποσοστά δημοσκόπησης, η εκλογικών αποτελεσμάτων. Και το να συνειδητοποιείς ότι υπάρχει πρόβλημα είναι το πρώτο βήμα στο να προσπαθείς να βρείς μια λύση. Το δεύτερο είναι το να διαπιστώσεις τι δεν λειτουργεί απο τις ήδη προτεινόμενες λύσεις, μιας και συνήθως θα έχουν συναντήσει και άλλοι το πρόβλημα εαν παραμένει άλυτο.

Στην περίπτωση μας, κάποιοι, “βλέποντες” και μη, νομίζουν ότι μέσα απο το σύστημα θα προκύψει λύση που θα συνυπάρχει με αυτό, όντας ενάντια στα συμφέροντα και τις επιθυμίες του, ή ακόμη χειρότερα, με σκοπό να καταργήσει το σύστημα. Και θέλουν στα αλήθεια να πιστέψουν και κατα τη γνώμη μου αυτοπαραμυθιάζονται, με το να νομίζουν ότι οποιαδήποτε δύναμη που έχει δημιουργηθεί μέσα σε αυτό(αν και γνωστότατο ότι το ίδιο τις παράγει στο γνωστό μοντέλο σκέψης “δημιουργώ έναν πόλεμο και παρέχω υλικα και στις 2 παρατάξεις ώστε όποιος και να νικήσει να είμαι ο κερδισμένος”, δηλαδή ελέγχοντας ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ και την κυβέρνηση αλλα και όλη την αντιπολίτευση μπει δεν μπει στη Βουλή λωστε να είμαι σιγουρος ότι θα γίνει αυτό που θέλω) και ανδρωθεί, ακολουθώντας τις πρακτικές του τις διεργασίες του, τα μέσα που παρέχει κλπ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΩΘΕΙ όταν επιτέλους κρίνει αυτό ότι σ΄τυγχυσε, μπέρδεψε αποπροσανατόλισε αρκετα τους πολίτες και το επιβραβεύσει με την εξουσία!!!!

Προσωπικά θέλω να πιστεύω ότι ΔΕΝ αγόμαστε και φερόμαστε απο το τι θα πεί τι θα δηλώσει και πως θα πράξει ο κάθε πολιτικάντης ή γιαλαντζι ηγέτης που συχνότατα ούτε τα του οίκου του δεν μπορεί να κυβερνήσει σωστά και επομένως αφού έτσι και αλλιώς όλοι αυτοί είναι προδότες με μοναδικό σκοπό την χειροτέρευση της χώρας(και ας είναι και ψευτορωμέικο) και της ζωής των απλώς ανθρώπων, δεν έχει και σημασία ποιοι είναι ή όχι στη Βουλή. Τις ίδιες αποψεις που είχα εχτές θα έχω και σήμερα και αύριο. Δεν περιμένω απο κανέναν να μου πεί πως να σκεφτώ και δεν το χρειάζομαι, ήδη σκέφτομαι και ο λαός μας σκεφτόταν και πριν τη βουλή και τα κόμματα. Και όταν αυτά περάσουν και αντικατασταθούν απο κάτι που να εκφράζει πιο άμεσα και πιο δυναμικά τον πολίτη ή δεν τα χρειαζόμαστε καθόλου ούτε αυτα σε μια πιο άρτια δομημένη κοινωνία, πάλι θα σκεφτομαστε(εκτός αν τα καταφέρουν και μας κάνουν ανθρώπινα ζόμπι βέβαια που ζούν και υπάρχουν για το σύστημα και δεν μπορούν να δούν έξω απο αυτό). Δεδομένα, χρειάζομαι ναι, αλλά απο πολιτικούς που τα χαρακτηρίζουν κρυφα και δεν τα δημοσιεύουν, γνωρίζω καλά ότι απο σπάνια εως ποτέ θα λάβω.

Αν και το παιχνίδι εκει ακριβώς παίζετε, να μην σκεφτόμαστε αυτα που πρέπει, αλλά ποιος μπήκε ή δεν μπήκε στη Βουλή(ή ότι άλλο άσχετο), αν φταίμε ΠΑΛΙ ΕΜΕΙΣ οι “ΑΝΟΗΤΟΙ”(αφου εμείς “μαζι το πράξαμε”, Ετσι? δημιουργία αυτοενοχών φούλ και υπονόμευση της αντίστασης του πολίτη.)
ΟΜΩΣ ο μόνος τρόπος στην προκειμένη στιγμή δεν ήταν να συμμετάσχεις στο σύστημα αλλά να να μην το αναγνωρίσεις και να μην το αποδεχτείς. Και θα είναι και σε όποιον ορίζοντα χρονικό συνεχιστεί αυτη η ιστορία. Οπως αν το φαγητό σου είναι σάπια γεμάτα σκουλήκια μήλα, που σου προξενούν ασθένειες αλλά μόνο αυτά σου δίνουν στη φυλακή, μια απο τις επιλογές σου είναι η άρνηση τροφής(απόλυτα δημοκρατικό δικαίωμα). Αλλιώς ο καθένας ΚΑΙ ΣΩΣΤΑ θα μπορεί να σου πεί “ρε αυτοί ισχυρίζονται ότι όλα πανε καλά και τρως την καλύτερη τροφή και μου έδειξαν βιντεο απο εχτές που συνέχιζες να τα τρως. Αν πάει κάτι στραβα, πως συνεχίζεις να το δέχεσαι? Για ανόητους μας περνάς?”. Ποσώς διαφέρει το να σταματησουν να σουν φέρνουν σάπια και σκουληκιάρικα μήλα και να αρχίσουν να σου φέρνουν σάπια και σκουληκιάρικα αχλάδια και εσύ τότε πεις “Α, τέλεια! Εχουμε επιτέλους επιλογή! Και έχω μια πείνα!!”

Με μια ειδοποιό διαφορά: δεν υπάρχει κάποιος ανώτερος που επειδή θα τον κράξεις και θα δημοσιοποιήσεις το πρόβλημα θα κάνει κάτι γιαυτο(ουσιαστικά υπάρχει και γίνεται συχνά αυτό όταν τους ξεμπροστιάζεις, αλλά επειδή τρέχουν παράλληλα διάφορα σχέδια, στη φέρνουν απο αλλού, οπότε δεν έχει νόημα τόσο πολύ. Αναγκαστικά λοιπόν πάμε για μεγάλες αλλαγές που θα έχουν ως στόχο την απόλυτη μεταστροφή απο τον άνθρωπο-μηχανή με απουσία αυτόβουλης σκέψης, στον πνευματικό, σκεπτόμενο άνθρωπο που δρά με ενδιαφέρον και αγάπη και για τους συνανθρώπους του και όχι για την ικανοποίηση του δικού του εγωισμου). Αρα ο στόχος αυτών που κάνεις κοινωνούς δεν μπορεί παρα να είναι οι συνάνθρωποι σου γιατί ενωμενοι, μια σταθερη, κατα το δυνατόν πλειοψηφική ομάδα ατόμων, περα απο ψευτοδιλήμματα και διχαστικές αερολογίες-ιδεολογίες θα πρέπει όταν πετύχει όλη αυτή η προσπάθεια να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα, ωφελώντας όλους μας.

Και ανακεφαίώνω: ΒΑΣΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ αναγνώριση ότι το σύστημα τους δεν λειτουργεί υπέρ μας και πλήρης παραγκωνισμός του απο τις ζωές μας.(Αποχή ως μια απόλυτα συνειδητή πράξη μη αποδοχής/μη αναγνώρισης μιας κατάστασης στην οποία η απλή συμμετοχή αυτόματα σημαίνει και αναγνωριση ήττας στο νοητικο και πνευματικό επίπεδο και παραδοχή της κυριαρχίας τους στη ζωή μας και του δικαιώματος τους να την ελέγχουν – ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ απο εκει που επέλεξαν αυτοί να γίνει και σε δικό τους χρόνο και ΤΟ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΣΕ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ)