Ο Σώρος πίσω από τους Μη Κυβερνητικούς Οργανισμούς στην Συρία.
Ένας από τους μεγαλύτερους οργανισμούς ανθρωπιστικής βοήθειας που εργάζονται στην Συρία και βοηθούν στον πόλεμο – Τα Λευκά κράνη- κατηγορούνται ότι κάνουν προπαγάνδα εναντίον της κυβέρνησης του Ασάντ και επίσης ενθαρρύνουν την άμεση ξένη επέμβαση στη χώρα.
Σε ένα άρθρο για τον 21st Century Wire news service, η δημοσιογράφος και ακτιβιστής η Vanesse Beeley λέει ότι τά Λευκά κράνη χρησιμοποιούν την τακτική της αναζήτησης και διάσωσης των θυμάτων για να κατηγορούν τον Πρόεδρο της Συρίας Άσαντ, και για να βοηθήσουν τους τρομοκράτες.
Η επίσημη ιστοσελίδα των Λευκών κράνων λέει ότι οι εθελοντές της έχουν ήδη βοηθήσει περισσότερα από 20.000 άτομα από τις κακουχίες των πολεμικών συγκρούσεων, προσθέτοντας ότι ο οργανισμός λειτουργεί σύμφωνα με τις αρχές της αλληλεγγύης και της αμεροληψίας που αναφέρονται στο διεθνή οργανισμό πολιτικής άμυνας.
Ωστόσο, σύμφωνα με την Beeley, τα Λευκά κράνη και οι άλλες ΜΚΟ, όπως το Syrian Observatory for Human Rights, χρησιμοποιούνται για να δικαιολογήσουν την πολιτική της Δύσης στον εξοπλισμό και την υποστήριξη της εξέγερσης στη Συρία.
Η Vanesse Beeley μίλησε με τους δημοσιογράφους του Σπούτνικ ονόμασε τις ρίζες ιδρύσεως των Λευκών κράνων: “αν κοιτάξετε τη δημιουργία τους το 2013, έγινε δυνατή με τη χρηματοδότηση από το Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ και την Συριακή αντιπολίτευση.
“Τα Λευκά κράνη κατηγορούν την κυβέρνηση Ασαντ και ενθαρρύνουν την άμεση ξένη επέμβαση”. Αυτό δήλωσε ένα ηγετικό στέλεχος των ΛΚ σ’ ενα πρόσφατο άρθρο που γράφτηκε στην Washington Post. Τα ΛΚ είναι επίσης πολύ δραστήρια στα μέσα μαζικής ενημέρωσης με την πολύ ενεργή παρουσία τους στο Twitter, Facebook κ.λπ.,”είπε ο Beeley.
Δηλαδή έχουμε πάλι με τον Εβραίο φιλανθρωπιστή Σώρος να κάνουμε…
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
ΝΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΜΕ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΣΤΟ ONSPORTS.GR. ΑΣΧΕΤΟ ΜΕΝ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΕΔΩ, ΑΛΛΑ ΡΙΞΤΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ:
Οι Παναγίες της διπλανής πόρτας
Δημοσίευση: Σάββατο, 15 Αυγούστου 2015 10.50
Νίκος Συρίγος
Ο Νίκος Συρίγος γράφει για τους μικρούς Χριστούς και τις μανάδες τους, που δεν χρειάζεται να πας στην εκκλησία για να τους προσκυνήσεις.
«Φίλε, δεν μπορείς να φανταστείς πόση δύναμη έχουν τα παιδιά… Ούτε εγώ μπορούσα, μέχρι που μπήκαμε στο νοσοκομείο…». Τα λόγια του Μάκη ήταν αποτέλεσμα της νοσηλείας της κόρης του στο νοσοκομείο για κάποιες εβδομάδες. Αλλά όχι μόνο αυτής. Βλέπετε, στο διάστημα που η μικρή έμεινε στο νοσοκομείο και μέχρι να βγει από εκεί, έχοντας ξεπεράσει πλήρως το μικρόβιο που την ταλαιπώρησε, ο Μάκης είδε πολλά. Και η κυρά του, που δεν έφυγε ούτε δευτερόλεπτο από εκεί, επίσης. Τα είδε όλα, που λένε και οι πιτσιρικάδες…
Είδε παιδιά παρατημένα στο έλεος του Θεού από τους γονείς τους, είδε και παιδιά στο Ογκολογικό, που παλεύουν κάθε μέρα, κάθε ώρα για να νικήσουν το κακό… Φαντάζομαι ότι όσοι έχουν παιδιά, (προσ)εύχονται να μην περάσουν ποτέ ότι περνάνε αυτοί οι γονείς με τα παιδιά τους. Να μην πάθουν τίποτα τα παιδιά τους… Να μην τους τύχει τέτοιος Σταυρός. Τέτοιος Γολγοθάς. Αυτά τα παιδιά, οι μικροί Χριστοί, έχουν πάντα ανάγκη τις δικές τους Παναγίες για να σηκώσουν το Σταυρό και να ανέβουν το βουνό. Τις μανάδες τους. Για κάποιον -όχι ανεξήγητο- λόγο, όταν πονάμε, όταν αρρωσταίνουμε, όταν έχουμε μπροστά μας ανήφορο, θέλουμε στο πλάι μας τη μάνα μας.
Κι αυτές οι μανάδες, είναι το ίδιο ηρωίδες με τα παιδιά τους. Νιώθουν τον πόνο και προσπαθούν να τον απαλύνουν… Παλεύουν μαζί με το παιδί τους απέναντι στο θεριό. Μέρα που είναι σήμερα, όλοι εσείς που ψάχνετε για Παναγίες στις εκκλησίες, ρίξτε και μια ματιά εκεί. Στα ογκολογικά τμήματα των νοσοκομείων. Θα βρείτε πολλές Παναγίες εκεί. Κι αν δεν προλαβαίνετε απλά προσευχηθείτε για τα παιδιά. Και τις μανάδες τους…
Χρόνια Πολλά σε όλους. Καλή Παναγιά…
Τι καλά πού θα ήταν όμως να θυμόμαστε συνέχεια οτι είμαστε άνθρωποι θνητοί οτι όλοι πονάμε κλαίμε γελάμε φοβόμαστε κλπ κλπ. Να θυμόμαστε συνέχεια οτι όλο αυτό που λέμε ζωή είναι ένα περαστικό παραμύθι με μισή κουταλιά ζάχαρη. Κανείς δέν ξέρει το αύριο. Εντούτοις λίγοι ζούμε το σήμερα. Κατά την άποψή μου πάντα φταίει γι’αυτό οτι ξεχνάμε (οχι οτι δεν έχουμε) την συμπόνοια. Δεν την γυμνάζουμε αρκετά και γίνεται νωθρή.