Ο πληθυντικός της “μαμάς” και της εξουσίας.
Χρόνια πολλά σε όλες τις μαμάδες. Έκλεψαν από εμάς τις μαμάδες τον πληθυντικό και θα έπρεπε να ζητήσουμε πνευματικά δικαιώματα γιατί τον πήραν τον κακοποίησαν και το χρησιμοποιούν για βρισιές προσβολές και χειραγώγηση.
Τόσα χρόνια είμαστε πολύ “γραφικές” εμείς οι μαμάδες όταν τον χρησιμοποιούσαμε. “Τώρα θα φάμε τη φρουτόκρεμα μας” λέγαμε ή “κάναμε το μπανάκι μας”, “αλλάξαμε την πάνα μας”. Όχι άδικα αφού επί εννιά μήνες εμείς και το μωρό είμαστε ένα. Και μια μέρα έτσι ξαφνικά ακούσαμε τη γλώσσα της μαμάς από το χαίβάν ντουλάπ.
ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ……Βρε μπας και βρεθήκαμε στην κοιλιά του Πάγκαλου και δεν το ξέραμε; …………..και ύστερα να λένε “Δεν παράγουμε τίποτα” Αυτοί που το λένε δεν παράγουν και τα αφεντικά που στηρίζουν……….και λένε να βγούΜΕ από την κρίση. Ποια κρίση και ποιος την προκάλεσε; Μήπως την προκάλεσε η καθαρίστρια που σκουπίζει το δρόμο; ή ο μπακάλης της γειτονιάς;
Όλοι μαζί μπορούμε. Όχι Δεν είμαστε “όλοι μαζί” και ούτε μπορούμε. Ούτε θέλουμε. Άλλο εσείς άλλο εμείς!!!!!!! Εσείς όλοι δημιουργήσατε τους άστεγους και φτωχοποιήσατε το λαό, εσείς στηρίξατε και λιβανίσατε τους αραβικούς …παγετώνες και τις επιθέσεις ενάντια στη Λιβύη και στη Συρία και φτιάξατε ένα μηχανισμό που παράγει πρόσφυγες. Και τώρα ζητάτε να αγοράσουμε μακαρόνια και να τους ντύσουμε με αποφόρια. Και εσείς να εισπράξετε τα χειροκροτήματα και να παριστάνετε τους φιλάνθρωπους. Όχι δεν είμαστε όλοι μαζί, ούτε είμαστε ένα.
Οι δανειστές μας. Από πότε γίνανε “δικοί μας”; και αφού είναι δικοί μας γιατί δεν τους φωνάζουμε σπίτι να μας κάνουν κανένα σφουγγάρισμα;
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
https://www.youtube.com/watch?v=Q9xWgO_yI1M
χρονια πολλα μανα
ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟ.
ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!
Έυγε Δόκτορ, ακολουθούν τον νόμο του λαμόγιου: ενικός στα καλά , πλυθηντικός στα κακά όπως λέει ο σοφός Αίσωπος.
οδοιποροι και τσεκουρι
Κάποτε δύο φίλοι ξεκίνησαν για κάποια δουλειά τους και περπατούσαν συζητώντας. Εκεί που βάδιζαν, μέσα σ’ ένα δάσος, ο ένας απ’ αυτούς πρόσεξε πως κάτι γυάλιζε ανάμεσα στα χόρτα. Έσκυψε να δει τι ήτανε και σήκωσε ένα τσεκούρι ολοκαίνουργιο. – Βρήκαμε ένα τσεκούρι! Φώναξε χαρούμενος ο σύντροφός του. Εκείνος όμως που είχε βρει το τσεκούρι ταράχτηκε και λέει: – Να μη λες βρήκαμε ένα τσεκούρι, μόνο να λες: βρήκες ένα τσεκούρι. Αλλά καθώς προχωρούσαν, αντάμωσαν τρεις – τέσσερις ξυλοκόπους, που είχανε χάσει το καινούργιο τους τσεκούρι κι έψαχναν να το βρουν. Όταν είδαν τους δύο οδοιπόρους, που ο ένας τους κρατούσε το τσεκούρι, έπεσαν πάνω τους θυμωμένοι. – Χαθήκαμε! Φώναξε εκείνος που το είχε βρει και το κρατούσε στα χέρια του. Γυρίζει τότε ο φίλος του και του λέει; – Να μην λες χαθήκαμε, να λες χάθηκα! Ούτε όταν βρήκες το τσεκούρι με ήθελες για σύντροφό σου, ούτε τώρα που θα σου το πάρουν και θα φας και ξύλο θέλω να μ’ έχεις σύντροφό σου!
Ίσως δεν κατάλαβες το άρθρο.
Δεν μιλάω για ατομισμό και ο καθένας στο καβούκι του.
Αλλά για τις βρισιές που εξαπολύουν στο λαό δηλαδή σε εμάς όλους αυτοί που πλούτισαν εις βάρος μας.
Η συλλογική τάχα ευθύνη είναι μία μέθοδος χειραγώγησης. Να λένε ότι ο καθένας χωριστά από τους πολίτες φταίει και πρέπει να πληρώσει. Μαζί τα φάγαμε Ποιοι εμείς. Δεν παραδέχομαι ότι είμαι λαμόγιο ούτε εγώ ούτε ο εργάτης που έπεσε από τη σκαλωσιά της οικοδομής, ούτε η καθαρίστρια ούτε ο υπάλληλος. Το δικαίωμα για μια αξιοπρεπή ζωή για μας και τα παιδιά μας δεν είναι σπουδαία απαίτηση.
Και όλοι μαζί δεν μπορούμε. Μπορούμε ο καθένας από εμάς να κρεμάσει ρούχα και τρόφιμα σε ένα δέντρο στη γειτονιά του. Να τα πάρει όποιος έχει ανάγκη χωρίς χειροκροτήματα. Και προ παντός χωρίς τη μεσολάβηση του κάποιου “μεγάλου” και πλούσιου. Αυτός αν θέλει μπορεί να κάνει πολλά με τη δική του τσέπη.
Στα λαμόγια τους πολιτικούς αναφέρομαι, π.χ. ο πατσοκοίλης χοιροπάγκαλος που μόνο για πρώτη ύλη σαπουνιού β ποιότητος κάνει, όταν έτρωγε, έτρωγε μόνος. Μετά που τουζητήσαν λογαριασμό λέει μαζί τα φάγαμε. Πότε κυριε παγκαλε τα φάγαμε μαζί;
Εκεί ήτανε λέει, ας τρώγατε και σεις ρε μαλακες. Δηλ. είμαστε μλκες εμείς που δεν αρπάξαμε. Σαν το ανέκδοτο :
Πηγε ενας τυπος με τη γυναικα του να κοιμηθουν σε ενα ξενοδοχειο.Την επομενη μερα πηγαν να πληρωσουν τον λογαριασμο.Τους λεει ο ρεσεψιονιστ 1000 ευρω!
-Μα τι λες ανθρωπε μου?ενα βραδυ κοιμηθηκαμε.
-Ναι αλλα το δωματιο ειχε και τζακουζι!
-τι με νοιαζει εμενα,δε το χρησιμοποιησα.
-εδώ ήταν , ας το χρησιμοποιουσες. Ειχε και mini bar!
-μα ουτε το mini bar χρησιμοποιησα !
-εδώ ήταν, ας το χρησιμοποιουσες,οπως και η πισινα εξω.
-αφου δε πηγα στη πισινα .
-εδώ ήταν ας την χρησιμοποιουσες!
-Ο.Κ. παρε 10 ευρω και ειμαστε ενταξει!!
-και τα υπολοιπα?
-τα υπόλοιπα θα τα κρατησω επειδη πηδηξες τη γυναικα μου!!!
-μα δεν πηδηξα την γυναικα σου..
-εδώ ήταν, ας την πηδούσες…..
Σωστά. Όπως βλέπεις δεν είμαστε “όλοι μαζί”. Και φυσικά από τη στιγμή που αρχίσανε τις επιθέσεις κήρυξαν πόλεμο ενάντια στον ελληνικό λαό. Φέρονται σαν αποικιοκράτες στην ίδια τους τη χώρα. Και όχι μόνο κάποιοι συγκεκριμένοι πολιτικοί αλλά και οι γύρω παρατρεχάμενοι που διαμορφώνουν συνειδήσεις όπως κανάλια, ακόμα και αστέρες που πλασάρουν πρότυπα. Και είναι αυτοί που θέλουν δήθεν να παραστήσουν τους φιλάνθρωπους αλλά χωρίς να δώσουν ούτε ένα ευρώ. Εκμεταλλεύονται τις ευαισθησίες μας και θέλουν να καπελώσουν κάθε προσπάθεια αλληλεγγύης ή να κερδίσουν φράγκα από αυτή.
Μόνο ο Λοβέρδος μίλησε στο τρίτο πληθυντικό και όχι στο πρώτο ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΚΙΟΛΑΣ Γίνεται κατανοητό λοιπόν ότι δεν είμαστε ένα. Θέλουν να μας πεθάνουν. Ο θάνατός μας ζωή τους αλλά και το αντίστροφο.