Η μάχη του ……. “Πέτα”

δεν μπορεί να επιβιώσει σαν σύστημα χωρίς το μηχανισμό της χωματερής.  Δηλαδή της καταστροφής αξιών χρήσης για να διασωθεί η ανταλλακτική αξία.  Να δημιουργηθούν όχι μόνο πλασματικές ανάγκες αλλά και τεχνητή έλλειψη δια της καταστροφής και του ψέματος.

Παράλληλα οι άνθρωποι χειραγωγούνται στο να πετάνε πράγματα Ήδη από τις αρχές του περασμένου αιώνα οι ειδικοί και διαμορφωτές της υγείας παρότρυναν τον κόσμο να πετάει όλα τα παλιά πράγματα.  Με την επινόηση του life style,  αυτό που προσδίδει ταυτότητα δεν είναι μόνο το τι κατέχει κάποιος,  αλλά και τι πετάει. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτή η διαδικασία γίνεται με το ζόρι για λόγους υγείας όπως βλέπουμε στις υγειονομικές διατάξεις του 1915 στην Ελλάδα ή στα ιδρύματα όπου αφαιρούνται όλα τα προσωπικά αντικείμενα.  Κυρίως αυτά που συνδέουν ένα άτομο με το παρελθόν του και τις στιγμές που εκείνος επιλέγει να θυμάται.

Η χειραγώγηση θέλει ομοιομορφία για να διαμορφώσει …….. «κοινή γνώμη» αλλιώς δεν θα είναι «κοινή».  Η χειραγώγηση θέλει καθαρό και αποστειρωμένο χώρο για να «ανθίσει» και η τάση για να πετάς στα σκουπίδια υλικά ή άυλα είναι όπως και στα ιδρύματα μία τελετή μύησης.  Πέτα πέτα και στο τέλος βλέπεις τον εαυτό σου και τους γύρω σου σκουπίδια για …….πέταμα.  Γιατί να μην απολυθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι αφού είναι άχρηστοι, τι τους θέλουμε τόσους ταξιτζήδες, τόσα βενζινάδικα και φαρμακεία.  Τόσα μικρομάγαζα τι τα θέλουμε?   Πέτα πέτα λέει και το Κράτος για να κάνουμε χώρο στο ….. καινούργιο.  Το καινούργιο θα είναι εκείνο που θα φτιάξουν τα «αφεντικά» οι επικυρίαρχοι, οι περιούσιοι ή όπως αλλιώς θέλει κανείς να τους βαφτίσει.

Όποιος έχει εθιστεί στη λογική του απορρίμματος θεωρεί φυσικές τις εκκαθαρίσεις και την απαξίωση είτε πρόκειται για μετανάστες είτε για δημοσίους υπαλλήλους να πάνε στο σκουπιδοτενεκέ μετά από «αξιολόγηση» είτε για περιπτεράδες είτε για φαρμακεία.  Ίσως να καταλαβαίνουν ότι βλέπουν και τους ίδιους σαν σκουπίδια και δεν κάνουν τίποτα γι αυτό.

Η αντιστροφή της σκουπιδολογικής «ιδεολογίας» σε αξιοποίηση χαμένης ενέργειας αν γινόταν από ένα κρίσιμο πλήθος θα μπορούσε να ανατρέψει το «κατεστημένο» ή τουλάχιστον να προετοιμάσει την ανατροπή αυτή.  Μόνο μία απεργία καθαριστριών και εργατών καθαριότητας κοινώς σκουπιδιάρηδων είναι ικανή να κινητοποιήσει συνειδήσεις να σκεφτούν αντίστροφα απ ότι τους έχει επιβληθεί. Οι απεργίες καθαριστριών και εργατών καθαριότητας δίνουν αφορμή για………….. ουσιαστικές συζητήσεις.  Σε μια αποστειρωμένη κοινωνία που η «καθαριότητα» παίζει δήθεν πρωτεύοντα ρόλο γιατί περιφρονούμε τους ανθρώπους που πασχίζουν για ένα καθαρό περιβάλλον και γιατί θεωρούμε τα επαγγέλματα αυτά υποδεέστερα;  Γιατί να αγοράζουμε πράγματα χωρίς να σκεφτούμε πρώτα ότι μπορεί να καταλήξουν στα σκουπίδια;

Φυσικά κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να ζει σε ένα διαμέρισμα 40 τετραγωνικών καλυμμένο με χιλιάδες αντικείμενα που του είναι πλέον άχρηστα.  Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να σκεφτεί αρχίζοντας από τα παράξενα που βρίσκονται μπροστά του και όχι στη μέση γη ή στο διάστημα.  Γιατί ο «μικρόκοσμος» έχει πολλά παράξενα που περνάνε απαρατήρητα όπως και πολλές σκηνές από θέατρα παραλόγου.  Η ανάπτυξη της συνειδητότητας δεν εξαρτάται από το τι κρατάς ή τι πετάς γιατί αυτό είναι προσωπικό θέμα και δεν μπαίνει σε καλούπια αλλά από τον τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης μίας καθημερινής συνήθειας επαναλαμβανόμενης μέχρι του σημείου να γίνεται ένα ισχυρότατο μέσο χειραγώγησης χωρίς την παρέμβαση της τηλεόρασης, του σχολείου ή άλλων επίσημων μηχανισμών για το σκοπό αυτό.  Αν μία κατά κανόνα μηχανική συνήθεια γίνει τροφή για σκέψη και δράση τότε πολλά μπορούν να αλλάξουν.