Κι αν αυτή ήταν η τελευταία σου νύχτα πώς θα ήθελες να την περάσεις;
Της Ρίνας Σερέτη
Κι αν αυτή ήταν η τελευταία σου νύχτα πώς θα ήθελες να την περάσεις; Είναι μια σκέψη που γυρνά συχνά μες στο μυαλό μου. Πόσες αλήθειες θα ήθελες να αποκαλύψεις, πόσες ψυχές να λυτρώσεις από τα γιατί, πόσα μάγουλα να χαϊδέψεις και να τους χαμογελάσεις, πόσες συγγνώμες που δεν βρήκες δύναμη να πεις…
Στην ζωή ο άνθρωπος έχει επιτρέψει στον χρόνο να τον βάζει σε τάξη, να του υποδεικνύει τις προτεραιότητες. Τα χέρια του έχουν μεταμορφωθεί σε δείκτες κι ο μηχανισμός του ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Κινείσαι ρυθμικά χωρίς να ξεχωρίζεις από τον διπλανό σου. Τακτοποιημένα χωρίς την ομορφιά της προσωπικής παρέμβασης. Τικ τακ, τικ τακ όλα σαρωμένα και με ανεξίτηλο μελάνι, απόκλιση καμιά!
Μπα μάλλον δεν είναι αυτή η τελευταία μου νύχτα ψελλίζεις και ξαναχάνεσαι σε άσκοπες καταστάσεις. Τα μάτια σου κλείνουν και συνεχίζεις να σπαταλάς τις στιγμές σου πίσω από μια οθόνη, πίσω από αναφορές δουλειάς, προγράμματα, δουλειές σπιτιού πάντα οι ίδιες δικαιολογίες! Χαμηλώνεις τα μάτια, με ποιους ανθρώπους θα ήθελες οπωσδήποτε να περάσεις την τελευταία σου νύχτα, άραγε έχεις το θάρρος να τους το ζητήσεις;
Να ελευθερώσεις τα σ´ αγαπώ που φοβήθηκες να πεις, να φύγεις μακριά από ανθρώπους, να το δηλώσεις και να είναι όλοι αυτοί που τους επιτρέπεις ξανά και ξανά να σε πληγώνουν, να τελειώσεις καταστάσεις που δεν σε οδηγούν πουθενά! Να αφήσεις να σου στεγνώσουν τα δάκρυα με ένα άγγιγμα, να φανερώσεις τα πιο βαριά σου μυστικά, να συγχωρέσεις κι ας μη συγχωρεθείς, να ξεγυμνώσεις την ψυχή σου και μόνο για να καταφέρει να πετάξει πιο ψηλά! Ή μήπως ψηλά έχεις σταματήσει εδώ και καιρό να κοιτάζεις κ έχεις παραδοθεί άνευ όρων;
-Ναι το ξέρω, σε ακούω να ψελλίζεις…
Κάποιες στιγμές είναι πιο πάνω από τις δυνάμεις μας, για κάποιες νομίζεις πως το κάνει η ζωή και κάποιες άλλες τα ρίχνεις όλα στον Θεό.
Σκέψου όμως σα να ´ναι η τελευταία σου φορά κ αναλογίσου, σε όλες αυτές τις στιγμές που δείλιασες, που σώπασες, που πήρες το βλέμμα σου, που δεν είπες σ αγαπώ, που δεν είπες συγγνώμη, που δεν κρατήθηκες αγκαλιά, πόσες από όλες ήταν συνειδητή απόφαση και πόσες τις άφησες στην τύχη;
Σκέψου, όχι σαν να είναι η τελευταία φορά που υπάρχεις σε αυτή τη ζωή αλλά σαν να είναι η τελευταία φορά που θα μείνεις αδρανής. Θα είναι η τελευταία φορά που θα ξεχάσεις και θα ξεχαστείς ηθελημένα…
Γίνε εσύ ο χρόνος, αφουγκράσου τους χτύπους που χτυπούσες έως τώρα κ πρόσθεσε μια τελεία, ένα κόμμα, μια ανάσα, ένα αληθινό χαμόγελο! Γίνε εσύ η διαδρομή, οδήγησε τη ζωή σου στα όνειρα που άφησες επειδή σε χαρακτήρισαν ρομαντικό, επειδή κουράστηκες να μην καταλαβαίνουν τη γλώσσα σου και απλά ξεκίνησες να κάνεις πως μιλάς τη δική τους.
Είναι πολύ δύσκολο, το γνωρίζω! Χρειάζεται να μείνεις στο κέντρο σου και να μην επιτρέψεις σε κανένα να σε βγάλει από εκεί επειδή τον ξεβολεύεις. Μην το κάνεις από εγωισμό, από γινάτι. Θυμήσου όλα αυτά τα όνειρα που ήταν γεμάτα φως, είχαν την δύναμη της ανιδιοτελούς αγάπης.
Πώς θα το καταλάβεις; Αυτό με ρωτούν συνήθως!
Σταμάτα να καταλαβαίνεις και ξεκίνα να αισθάνεσαι! Επέστρεψε στη στιγμή που πήρες την πρώτη σου ανάσα στη ζωή! Ό,τι γνώριζες τότε, με όποιο «υλικό» ήρθες σε αυτή τη διάσταση απλά το αισθανόσουν πως ήταν. Ξεκίνησες την ζωή σου αισθανόμενος το θαύμα της γένεσης, την αληθινή αγάπη αυτή της αγκαλιάς της μητέρας. Και οι δύο μόνο αισθανόσασταν τότε, δεν είχατε ανάγκη να καταλάβετε επειδή όλα ήταν φως, αλήθεια, αγάπη δίχως την αμφισβήτηση του μυαλού!
-Ναι είναι δύσκολο το ξέρω, θέλει πολύ προσπάθεια μα μόνο όταν βάζεις μυαλό και λογική μπροστά! Όταν βάζεις αίσθηση όλα είναι! Γιατί να χρειάζεται να σκέφτεσαι πώς θα ήθελες να περάσεις την τελευταία σου νύχτα και να μην ξεκινήσεις με το πώς ήταν η πρώτη σου μέρα στη ζωή. Πόσο γεμάτη με αξίες, με φως κ να αρχίσεις να πορεύεσαι με εκείνη την αλήθεια που ήταν ότι πιο αληθινό σου έχει συμβεί έως τώρα στην πορεία σου στη γη!
Ρίνα Σερέτη – Συγγραφέας
enallaktikidrasi.com
Το διαβάσαμε από το: http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/11/blog-post_8956.html#ixzz3sXKZQgZi
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
ΜΕΤΑΞΩΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
ΤΟ ΕΙΧΕ ΠΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΣΕ ΟΤΑΝ ΕΙΧΕ ΠΑΕΙ
ΕΚΕΙ.
ΠΑΡΟΤΙ ΗΣΑΝ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΜΟΡΦΩΣΗ ΗΤΑΝ ΟΜΩΣ ΣΟΦΟΙ ΤΡΥΦΕΡΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΠΑΛΟΙ ΧΩΡΙΣ ΓΩΝΙΕΣ ΝΑ ΚΟΒΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΚΑΧΥΠΟΨΙΑ ΔΙΧΩΣ ΕΠΑΡΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ ΠΟΥ ΠΛΗΓΩΝΕΙ.
ΜΕΤΑΞΩΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
ΔΟΥΛΕΜΕΝΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ Η ΘΕΑΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΕΓΩΙΣΤΙΚΑ ΓΥΑΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΩΦΕΛΙΣΜΟΥ.ΕΙΝΑΙ ΕΥΡΥΤΕΡΑ Η ΥΠΟΤΑΓΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΙΚΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ.ΜΙΛΟΥΝ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΔΕΝ ΣΠΕΥΔΟΥΝ ΧΑΙΡΕΚΑΚΑ ΄΄ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΛΑΚΑ΄΄ ΔΗΘΕΝ ΧΑΡΙΕΝΤΙΖΟΜΕΝΟΙ ΜΕ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΟΝΑΝΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.
ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΑΣΠΕΡΝΟΥΝ ΦΗΜΕΣ ΠΟΥ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΣΘΑΝΕΡΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΠΟΝΤΑ ΟΤΑΝ ΛΟΙΔΟΡΕΙΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΝΟΙΩΘΟΥΝ ΟΤΙ ΑΔΙΚΕΙΤΑΙ.ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΤΙ ΛΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΩΣΕΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΤΙ ΘΑ ΠΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΟΥΝ.
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΑΜΟΙΧΤΟΥΣ ΠΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΙΑ ΚΑΡΔΙΑ.ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΧΙ ΑΠΛΩΣ ΜΕΤΑΞΩΤΟΙ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΜΑΚΡΥΑ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΕΙΣ ΄΄ ΜΙΚΡΕΣ ΑΣΗΜΑΝΤΕΣ ΄΄ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΦΕΡΕΣΘΑΙ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
[ ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ.==ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ]
ΜΕ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΕΝΑ ΗΡΕΜΟ ΓΡΑΦΙΚΟ ΤΑΒΕΡΝΑΚΙ ΠΙΝΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΣ !!!!!!!!!!!!!!!!
ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Με την Μάιλι Σάιρους!!!!!
star.gr/Pages/Lifestyle.aspx?art=301047&artTitle=prosochi_akatalliles_foto_tragoudistria_vgike_sti_skini_me_peos_kai_ta_stithi_sti_fora
Αρκει να βγάλει αυτό που φοράει στην ώρα της δουλειάς της! χαχαχα
Σίγουρα θα ήταν – σε κάθε περίπτωση γιατί ποτέ δεν ξέρουμε πραγματικά ποια είναι η τελευταία μας νύχτα – καλό να ειπωθούν λέξεις που φοβηθήκαμε ή αμελήσαμε ή αδιαφορίσαμε ή αφήσαμε για αύριο (που τελικά δέν ήρθε) να πούμε. Όποιος/α και όσο πιο γρήγορα καταλάβει τα εξής τόσο το καλύτερο : οτι η έννοια της διαφορετικότητας είναι μια ψευδαίσθηση, μια αυταπάτη ενός αυτοδιαγνωστικού μηχανισμού προσομοιώσεων που αυτομόλησε και έκανε υπέρβαση καθήκοντος και κατάχρηση θέσεως και που λέγεται εγώ, μια επιδερμίδα που κρύβει καλά αλλά ίσως και οχι τόσο καλά το “φρικτό” γεγονός που όλοι είμαστε-τελικά- ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο κάτω απο την επιδερμίδα αυτή την νοητή και που είναι κάτι που μας ενοχλεί και μας ταράζει γιατί αγνοούμε μηχανισμούς, όσο λοιπόν αυτή η κακούργα αυθαίρετη επαναστατική λόγω άγνοιας και βλακείας ιδέα της διαφορετικότητας είναι παρούσα τόσο δεν θα είναι εφικτό για τον άνθρωπο να μπεί ξανά εκεί απο όπου ποτέ πραγματικά δεν βγήκε – στο κέντρο του –
και να βρεί την ειρήνη πέρα απο λέξεις σχήματα χρώματα και μετρήσεις και ,στην βαθιά σιωπή του αδιαφοροποίητου και κέντρο και πηγή κάθε πράγματος που αξίζει, να βρεί το άφοβο κουράγιο της δύναμης της αγάπης που γεμίζει με Άγιο Δέος την καρδιά και, με αυτήν την μυστική αλχημεία να εκφράσει την αγάπη το δέος τον θαυμασμό το κουράγιο την συμπόνοια την κατανόηση το θάρρος όπου μπορεί και με όποιο τρόπο καί αφού ήδη το εγώ έτσι θα έχει πάει οικειοθελώς στην θέση του αφήνοντας τον θρόνο στον πραγματικό κύριο ισχύοντας το “αν πεθάνεις πριν πεθάνεις δεν θα πεθάνεις όταν πεθάνεις”
ο άνθρωπος θα ξαναγίνει αυτό που ήταν πρίν γίνει άνθρωπος απο την επιθυμία και ενδυθεί σάρκα και αίμα. Άγγελος.
Με δυό Τσέχες.