Απίστευτο, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ το φυσάει και δεν κρυώνει.
Τα πρόστιμα κάτι δισεκατομμυρίων ευρώ – και μάλιστα εισπράξιμα αφού αφορούν σε ανθρώπους που έχουν και μπορούν να τα πληρώσουν – πρέπει να ξεχάσει η κυβέρνσηση και να τα σβήσει από τους προϋπολογισμούς, με αποτέλεσμα τώρα να δημιουργείται νέο δημοσιονομικό κενό και μάλιστα όλα αυτά εξαιτίας μιας προσφυγής ενός Συριζαίου βουλευτή.
Όλα άρχισαν με την προσφυγή που άσκησε ο Αλέξης Μητρόπουλος σε βάρος απόφασης της φορολογικής διοίκησης για πρόστιμο που επιβλήθηκε για έσοδα του 1999. Ο Αλέξης Μητρόπουλος προσέφυγε στο ΣτΕ και πέτυχε να αναγνωρισθεί ως ΠΑΡΑΓΡΑΦΕΝ το συγκεκριμένο πρόστιμο ύψους 75.329,08 ευρώ.
Η επιβολή του προστίμου έγινε μετά την πρόσφατη ψήφιση νόμων σύμφωνα με τους οποίους η φορολογική διοίκηση μπορούσε να επιβάλει πρόστιμα και για χρήσεις πέραν της πενταετίας. Η συγκεκριμένη νομοθεσία που ψηφίσθηκε τον προηγούμενο Νοέμβρη πλέον είναι αντισυνταγματική.
Τι λέει όμως η απόφαση;
Η παράταση των προθεσμιών παραγραφής που επήλθαν με πρόσφατους νόμους, αντιβαίνει στις αρχές της ασφάλειας δικαίου και της προστατευόμενης εμπιστοσύνης που επιβάλλουν τη σαφή διατύπωση των κανόνων δικαίου.
Λαμβανομένου υπόψη ότι η απόφαση του ΣτΕ έγινε σε αυξημένη σύνθεση (7μελή) αμέσως αποκτά υπόβαθρο δεδικασμένου και ως εκ τούτου όλες οι ανάλογες υποθέσεις με μια απλή προσφυγή μέσα σε λίγες εβδομάδες γίνονται δεκτές και φυσικά δεν καταβάλετε κανένα πρόστιμο… Ομοίως και όλες οι υποθέσεις που βρίσκονται σε διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων θεωρούνται εκ του προοιμίου χαμένες…
Υπόψη ότι μέσα στις υποθέσεις που ωφελούνται από αυτή την απόφαση είναι και η λίστα Λαγκάρντ αφού αφορά χρήσεις των ετών 1997-2007, δλδ που έχουν κατά πολύ υπερβεί την πενταετία.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
MALAKIES…
Λοιπόν για να τελειώνουμε…. Αυτά παθενεις όταν διώχνεις ικανούς ανθρώπους (αν και διεφθαρμένους) απο την κυβερνησή σου Αλέξη.
Μικρή πιθανότητα ικανός άνθρωπος να αρκεστεί σε αμοιβές λίγο μεγαλύτερες απο έναν ανίκανο. Εξηγούμαι!!!
Η κοινωνία μας δομήθηκε με την ιδέα οτι “ο αδύναμος βοηθιέται απο τον δυνατό” δηλαδή μέσω της φορολογίας τα μεγάλα εισοδήματα χρηματοδοτούν την διαβίωση των χαμηλότερων.
Τι γίνεται όμως όταν το υψηλών ικανοτήτων δυναμικό μετά την φορολόγηση διαθέτει λίγο περισσότερα απο το ανίκανο? Σωστά!!!!! Προκαλείται διαφθορά , φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή και τότε το ανίκανο δυναμικό βρίσκεται σε απελπισία.
Η λύση ? Η λύση είναι ελάχιστοι συντελεστές φορολόγησης του ικανού δυναμικού και κάλυψη των αναγκών του ανίκανου δυναμικού μέσω της παραγωγικής εργασίας (εργασία σε χωράφια και βοσκοτόπια για παραγωγή της ατομικής τροφής , εργασία σε βιομηχανίες με χαμηλούς μισθούς , μισθοί συνδεδεμένοι με την παραγωγική δυναμική του εργαζόμενου)… Ακούγεται σκληρό αλλά δεν είναι στην πράξη. Σκληρώτερο είναι να ασφυκτιά ολόκληρη η κοινωνία για να φέρει στα ίδια το ανίκανο δυναμικό που παρασιτεί μέσα της.
Φαντάσου μια κοινωνία υψηλά ικανών ανθρώπων που αμοίβονται απο τις δουλειές τους με υψηλούς μισθούς όχι επειδή το επιβάλει κάποιος νόμος σοβιετικού τύπου αλλά διότι οι δεξιότητές τους το επιβάλλουν.
Πώς μια εταιρεία θα δύνει χαμηλές αμοιβές σε έναν εργαζόμενο που τις προσφέρει κέρδη πολλαπλάσια του μισθού του ? Πως θα διώξει η Χ εταιρεία των πωλητή που της φέρνει τα υψηλώτερα κέρδη?
Το θέμα είναι πως γίνεσαι ο Νο 1 πολιτής και όχι ο Νο 1 συνδικαληστής. Νο 1 πωλητής γίνεσαι διαμέσου της εμπειρίας , της εργασίας , του ξενυχτιού και του μόχθου.
Απο το να πας και να σπουδάζεις σε “ηλίθιες” σχολές και μετά να κλαίς είναι προτιμώτερο να γίνεις ένας καλός βαφέας, ή μια καλή γραματέας και να δουλέψεις σε ΠΑΡΑΓΩΓΗ παρά να κλαίγεσαι για την ανεργία //// Οι ικανοί πάντα απορροφόνται εκτός και εάν υπάρχουν ικανώτεροι ή είμαστε σε κράτη τύπου Σοβιέτ όπου τρώμε τον ικανό για να ζήσουν οι ανίκανοι
Τρικυμία εν κρανίω …
υγ
ο συγκριτικός βαθμός (…ότερο) γράφεται με “Ο” και όχι με “Ω”