Από: Λία Μπονάτσου
Για μια στιγμή που δεν ξέρω πόσο κράτησε, συγχρονιστήκανε οι ανάσες μας, έγιναν μία πνοή, ταυτίστηκαν οι προσμονές μας, αγγίξαμε ολοκληρωτικά ο ένας του άλλου την ψυχή, ξεκλειδώσαμε τις σιωπές μας, και ποτίσαμε την αδικία και την αχαριστία, με το δηλητήριο της λησμονιάς …
Υψώσαμε τα χέρια ψηλά, και βιώσαμε την ευγνωμοσύνη πολύ πιο πάνω από τα σύννεφα, μοιραζόμενοι μια άλλη ζωή, πέρα από τα όρια του ορατού !!!
Έπειτα καθώς ξημέρωνε, φωτεινές αναλαμπές μας πολιορκούσαν και η νύχτα άστραφτε γιορτινή, προσκαλώντας μας ν’ απαριθμήσουμε τα άστρα, όχι γιατί το ζητούμενο ήταν το αποτέλεσμα, αλλά για να χαθούμε, να διεισδύσουμε στην απεραντοσύνη τους …
Συνεχίζοντας, μπαίναμε μέσα στο φως τους, και όπως ταξιδεύαμε, καθρεφτιζόμασταν στα άλλα αστέρια, που πολλαπλασιάζονταν όσο και μεις, μα πάντα στην ίδια ψυχή, που χόρευε στα σύμπαντα, το χορό της αλήθειας που μόλις είχε φανερωθεί …
Κι όταν χάραξε ο ζηλευτής ήλιος, ανταγωνίστηκε την απέραντη φωτεινότητα που μας διαπερνούσε, μας ζέστανε ως το μεδούλι, και ξεστρατίσαμε, ρουφώντας το πορτοκαλί φως της ανατολής, με μια δίψα που έκαιγε κάθε κύτταρο μας …
Η πνευματική διέγερση που ακολούθησε, ξύπνησε γνωστές και άγνωστες αισθήσεις, πήρε την γλυκιά μέθη από το νου, τον ξαναγέννησε και προκάλεσε το άγνωστο, να ξεγυμνωθεί …
Η ακατανίκητη έλξη προς την παγκόσμια συνειδητότητα, που γέμισε το άπειρο, και ο χώρος μας μέσα σ αυτήν άρχισε σιγά σιγά, να συρρικνώνεται, παίρνοντας τη μορφή που η καθημερινότητα της απλής ζωής επιβάλλει …
Λίγο πριν το τέλος βρεθήκαμε απότομα σ ένα απολίτιστο πολιτισμό, που με αβάσταχτη σκληρότητα μας ρούφηξε ότι απέμεινε, εξαϋλώνοντας, πουλώντας και αγοράζοντας κάθε απομεινάρι, κάθε παρακλάδι, συνειδησιακής παρουσίας – παρέμβασης, έως ότου χάθηκε κάθε ίχνος της …
Μα όταν άναψαν τα φώτα της πλάνης, είδαμε τη γη ζωγραφισμένη να κοσμεί την παγκόσμια γκαλερί, και να σβήνονται και να χάνονται κομμάτια της χωρίς συμπόνοια, αλλά ξέραμε πως πίσω απ αυτήν κρύβεται ένας αθέατος κόσμος, πιο αληθινός, πιο δίκαιος, πιο ενωμένος, που βλέπουν μόνο τα μάτια της ψυχής, και που είναι απροσπέλαστος σε ότι τον πολεμάει …
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Αλλα ξεραμε πως πισω υπαρχει ενας κοσμος που βλεπουν μονο τα ματια της ψυχης.ΕΙΝΑΙ ΑΠΡΟΣΠΕΛΑΣΤΟΣ σε οτι τον πολεμαει.ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ. Απλως … τελειο
Ποιά είναι αυτή η παγκόσμια συνειδητότητα τελοσπάντων;