Η αλήθεια όσο πιο γρήγορα έρθει στην επιφάνεια τόσο μικρότερες εκδορές θα έχει η ορθοδοξία.
Να διασκεδάσει τις εντυπώσεις αναφορικά με τη συγκάλυψη της υπόθεσης βιασμού ανηλίκου από ανήλικο στο Παπάφειο ίδρυμα, του οποίου προΐσταται, επιχειρεί ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος.
Σε ανακοίνωσή του για το περιστατικό, που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, ο Άνθιμος αναφέρει πως το Παπάφειο φιλοξενεί παιδιά που τελούν «υπό δυσχερείς καταστάσεις στο οικογενειακό και ευρύτερο περιβάλλον τους.
»Τα πρόσωπα αυτά δεν εγκλιματίζονται πάντοτε στο περιβάλλον του Ιδρύματος και η τριβή τους με τους λοιπούς τροφίμους δημιουργεί δυσανεξίες και προβλήματα», ενώ «καταβάλλεται κάθε προσπάθεια αποτροπής παραβατικών συμπεριφορών, η οποία, όπως και κάθε ανθρώπινη προσπάθεια, δεν επιτυγχάνει πάντοτε πλήρως ικανοποιητικά αποτελέσματα».
Όσον αφορά τη στάση της διοίκησης του Ιδρύματος αναφέρει πως «διέταξε δια των αρμοδίων οργάνων του έρευνα, προκειμένου να διακριβωθούν οι ακριβείς συνθήκες υπό τις οποίες έλαβε χώρα το περιστατικό, το οποίο παραλλήλως αποτελεί αντικείμενο ερεύνης και της δικαιοσύνης και βεβαιώνει την κοινή γνώμη πως εάν διαπιστωθεί ότι μέλη του προσωπικού ή της διοικήσεως παρέλειψαν εσκεμμένως να ενεργήσουν όπως τα καθήκοντά τους επιβάλλουν, θα επιβληθούν οι δέουσες κυρώσεις».
Υποστηρίζει δε ότι το περιστατικό «δεν δικαιολογεί εκτεταμένη δημοσιότητα σχετικά με αυτό».
Αναλυτικά η ανακοίνωση του μητροπολίτη Άνθιμου:
«Το Παπάφειο τυγχάνει αναγνωρισμένο κοινωφελές ίδρυμα με μακρά προσφορά στον τόπο και ταυτοχρόνως ΝΠΔΔ. Το διοικητικό του συμβούλιο και το προσωπικό του υπό αντίξοες συνθήκες και παρά την έλλειψη επαρκών πόρων, αναλώνεται στην περίθαλψη και συντήρηση των τροφίμων του, αρρένων ορφανών παιδιών, παρέχοντας σ’ αυτά κάθε μέσο αναγκαίο για την διαβίωση, επιμόρφωση, καλλιέργεια, εκπαίδευση, προαγωγή και ανάπτυξη των προσωπικοτήτων τους.
Είναι ευρύτερα γνωστό ότι, το Παπάφειο, όπως και άλλοι οργανωμένοι χώροι διαβίωσης ανηλίκων, που πληρούν τις προϋποθέσεις ασφαλούς παραμονής τους υπό άριστες συνθήκες διαβίωσης, επιλέγονται από αρμόδιες κρατικές και εισαγγελικές αρχές προκειμένου να απαιτηθεί φιλοξενία προσώπων, τελούντων υπό δυσχερείς καταστάσεις στο οικογενειακό και ευρύτερο περιβάλλον τους. Τα πρόσωπα αυτά δεν εγκλιματίζονται πάντοτε στο περιβάλλον του Ιδρύματος και η τριβή τους με τους λοιπούς τροφίμους δημιουργεί δυσανεξίες και προβλήματα.
Το Παπάφειο, παρά τις ελλείψεις του σε εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό, δεν έχει το δικαίωμα να αποκλείσει την φιλοξενία προσώπων, τα οποία οι αρμόδιοι Εισαγγελείς μάς καλούν να περιθάλψωμε. Από εκεί και πέρα, στο μέτρο του ανθρωπίνως δυνατού, καταβάλλεται κάθε προσπάθεια αποτροπής παραβατικών συμπεριφορών, η οποία, όπως και κάθε ανθρώπινη προσπάθεια, δεν επιτυγχάνει πάντοτε πλήρως ικανοποιητικά αποτελέσματα.
Στην περίπτωση κακοποιήσεως επτάχρονου τροφίμου μας, που απασχόλησε όλως προσφάτως τα ΜΜΕ, το Ίδρυμά μας διέταξε δια των αρμοδίων οργάνων του έρευνα, προκειμένου να διακριβωθούν οι ακριβείς συνθήκες υπό τις οποίες έλαβε χώρα το περιστατικό, το οποίο παραλλήλως αποτελεί αντικείμενο ερεύνης και της δικαιοσύνης και βεβαιώνει την κοινή γνώμη πως εάν διαπιστωθεί ότι μέλη του προσωπικού ή της διοικήσεως παρέλειψαν εσκεμμένως να ενεργήσουν όπως τα καθήκοντά τους επιβάλλουν, θα επιβληθούν οι δέουσες κυρώσεις. Η αυτονόητη δε ευαισθησία του θέματος, φρονούμε ότι δεν δικαιολογεί εκτεταμένη δημοσιότητα σχετικά με αυτό.
Επισημαίνομε ωστόσο ότι, το περιστατικό αυτό είναι μοναδικό στην υπερεκατονταετή ιστορία του Ιδρύματος μας, και δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως αφορμή για την δυσφήμιση του έργου μας.
Τέλος, αξιολογώντας την όλη υπόθεση νομίζομε ότι πρέπει να αφήσωμε την Δικαιοσύνη ανεπηρέαστη και να προστατέψωμε
Ο Πρόεδρος του Δ.Σ. του Ιδρύματος
Ο Μητροπολίτης
+ Ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος».
topontiki.gr
Υ.Γ Μάρτης μου ο θεός εσύ δεν προσκυνάς εκείνων ούτε ο αφορισμός θα φέρει την δικαίωση. Ιερής που φέρουν τον δώλο την ατίμωση δεν ανοίκουν στην Εκλησία του θεού αλλά του διαβόλου. Εσείς ευτελίζετε και διώκεται την ορθόδοξη πίστη και θεο σοφία.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
ΑΝ ΑΛΗΘΕΥΕΙ,,,,, ΤΙΣ ΚΟΥΜΠΑΡΕΣ ΘΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ; ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΙΕΡΑ ΑΡΗ.
Βασίλη, ο άνθρωπος έπαθε σοκ. Μην τον αποπαίρνεις.
Δεν το ξέρω το θέμα και θα ήθελα να μάθω περισσότερα.
Το Υ.Γ όμως ποιος το υπογράφει και δεν καταλαβαίνω τίποτα;
Συγνώμη φίλε μου ο φάρος είναι η ετία αφού το συντακτικό του είναι ανύπαρκτο.
Έλα μα γιατιιιιιιιιιιιοοοοοο
Και μόνο που το λέει το σιωνιστικό ‘’ΠΟΝΤΙΚΙ’’ του ‘’οφσορακια ελβετοπουλου’’ Δελακαριολα , που ξέρει και την ‘’έλα Ελένη’’ , αυτό είναι αρκετό για να μας βαλει σε πολλές…… μα πάρα πολλές υποψίες……. Και ειδικά τώρα που θέλουν να καταργήσουν τα θρησκευτικά και να κατεβάσουν τις εικόνες του Χριστού από τα σχολειά…..
ο τακτικός ομιλητής στις εκπομπές του αλλού εθνοκαθαρματος , του Χατζηπουστραου , νομίζω ότι χρήζει της απόλυτης απαξίωσης των ελλήνων….. άλλωστε ο Άνθιμος τους έχει χαλάσει πολλές φορές τη ‘’σούπα’’ και είναι ικανός να συσπειρώσει πολύ κόσμο άρα και επικίνδυνος για το ‘’σύστημα’’..…. Το μυαλό να δουλεύει….. η απώλεια Χριστόδουλου και οι λόγοι της ξεχάστηκαν κιόλας?
Σίγουρα οι ‘’αδερφοφάδες’’ είναι οι κυρίως υπεύθυνες για την απαξίωση της εκκλησίας στα μάτια των πιστών αλλά ας μάθουμε πια να διαβάζουμε τις σκέψεις και της ενέργειες των οβριών……. Τίποτα δε μάθαμε τα τελευταία 5 χρόνια ? τίποτα ?
distyxos oi ierois shmera exoun ginei ktinh !!!
https://www.youtube.com/watch?v=ZVK54rxX7K4
αυτοι οι ανθρωποι εχουν νοοτροπια ………….
https://www.youtube.com/watch?v=SyVG4_LGju4
αυτος ειχε κι λιγη μαγκια μεσα του εστο κι αν ηταν ψιλολαμογακος ……….
https://www.youtube.com/watch?v=P5YxefUutbY
Αυτός είχε πολύ μαγκιά , ήταν πολύ πατριώτης και πολύ αγαπητός….. ήταν ηγέτης που θα μπορούσε να ενώσει τους Έλληνες……
το πλήρωσε με ‘’φυτευτό’’ διπύρηνο καρκίνο ο οποίος δεν εξηγείται ιατρικά……
πολυ σωστα
https://www.youtube.com/watch?v=BixWq1mlCj8
AYTOUS LIPAME DE MPORO NA TOUS SEVOME KI NA TOUS FILO TO XERI !! AS ALAXOUN SUMPERIFORA KI AS KANOUN SOSTA TO ERGO TOUS ALIOS NA PAN NA KANOUN KAPOIO ALO EPAGGELMA AYTO DE TOUS PREPEI TO BROMIZOUN MAYTA POU PRATOUN DE EINAI SOSTOI
Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος
A+A-
ΕκτύπωσηEmail
Ο συντροφος Φιλης και ο αρχιεπισκοπος Ιερωνυμος δεν ειναι παρα οι δυο οψεις του ιδιου νομισματος.
Ενος νομισματος που στο παλαιο προσωπο του ανθρωπου εχει τυπωσει τη φρικαλεα φατσα ενος μπασταρδου δουλου, χωρις εθνικοτητα, χωρις φυλη, χωρις ρατσα, χωρις ιστορια, χωρις οικογενεια, που δεν ελπιζει πια, παρα μονον να τον δειξει τελευταιον ο δημιος.
Κι αυτους τους δυο ορκισμενους αντιπροσωπους της παγκοσμιας αυτοκρατοριας, οι θλιβεροι σκλαβοι τους κρατουν οι ιδιοι στην εξουσια, τον εναν χαρη στον μεταφυσικο τρομο και τον αλλον χαρη στον φυσικο τρομο, του: “μηπως μακρια απο αυτους τους φαντασιακους πατερουληδες, τα πραγματα θα ησαν πολυ χειροτερα!”
Οι ΑΛΗΘΕΙΕΣ, με την δυνατή πέννα του αγαπητού Λευτέρη Πανούση, αφυπνίζουν.
ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ, αυτάξ τα βρμερα υποκείμενα, που ο ένας εκπροσωπεί τον ΡΑΓΙΑ ΛΑΟ και ο άλλος τον ΣΑΤΑΝΑ και όχι την Εκκλησία του Χριστού, πρέπει να εξαφανιστούν από προσώπου γης.
Καλλιόπη Σουφλή
Γράφει ο Λευτέρης Πανούσης
Σας κάμει εντύπωση που ο επικεφαλής της “ορθόδοξης” εκκλησίας τα βρίσκει τόσο εύκολα, με τους “άθεους” εθνοκτόνους της ροζ συμμορίας;
Σας κάμει εντύπωση, που ο πρώτος ποιμένας των “ορθόδοξων” προβάτων, είπε “Ναι σε όλα”, σχετικά με την κάρτα του πολίτη;
Σας κάμει εντύπωση, που ο αρχιπαπάς της Ελληνικής χριστιανωσύνης κάμει ότι περνάει από το “άγιο” χέρι του, για να διευκολύνει τους λαθρομετανάστες, τους λαθρέποικους και τους λαθροεισβολείς, ξεπερνώντας ακόμα και τον Πάπα σε μεταναστολαγνεία;
Σας κάμει εντύπωση, που το αρχιεπισκοπικό κογκλάβιο δεν βγάνει κουβέντα για τις σφαγές των χριστιανών στην
άγρια αφροασία;
Ή μήπως σας ξενίζει η λυσαλέα επιθετικότητα της “ορθόδοξης” νομενκλαντούρας, εναντίον κάθε οργανωμένης πολιτικής δύναμης τολμά ακόμα να μιλά για έθνος, για πατρίδα και για κοινό Πεπρωμένο του Αιματος, όταν είναι γνωστό σε όλους όσοι μελετούν την ιστορία, ότι ο απλός, ορθόδοξος παπάς έδωσε μάχες στο παρελθόν για την επιβίωση του Ελληνισμού.
Ε λοιπόν, να μην σας κάμει εντύπωση. Διότι αυτό που αποκαλείται “οικουμενικός” [και όχι ελληνορθόδοξος] χριστιανισμός, δεν είναι παρά η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, με τον εφιάλτη της νεοταξίτικης παγκοσμιοποίησης, που ο πιο γνήσιος εγχώριος εντολοδόχος του είναι ο σύριζα…
Τα βρίσκουν μια χαρά.
Και στην καρτα του πολιτη και στη λαθροεισβολη και στα πάντα όλα…
Οι διαφορές που υποτιθεται οτι τους χωριζουν ειναι μαι μαγικη εικονα.
Στην πραγμαιτκοτητα δεν ειναι παρα οι δυο οψεις του ιδιου νομισματος….
Η λεγόμενη “ορθοδοξία” δεν είναι κάτι τις το συμπαγές και το ενιαίο.
Μόνο κατ’ όνομα είναι επικεφαλής όλων των ορθοδόξων ο Πατριάρχης της Κωνσταντινουπόλεως.
Η Ελληνορθόδοξη εκκλησία παραδείγματος χάριν είναι αυτοκέφαλη και ανεξάρτητη από τους εθνοπροδότες της Κωνσταντινουπόλεως, που εχουν προσκυνήσει τον Τουρκο αφέντη, από την εποχή του Μωαμεθ του Πορθητή.
Άλλωστε η αυτοκέφαλη Ελληνορθόδοξη αρχιεπισκοπή, γεννήθηκε μετά την ανάδυση του νέου Ελληνικού κράτους, ακριβώς για να απελευθερωθεί από την κυριαρχία των “οικουμενιστών” παπάδων, που μια ζωή πρόδιδαν τους εθνικοαπαλευθερωτικούς αγώνες των Ελλήνων.
Δεν χρειάζεται να θυμίσω εδώ την καταδίκη της επανάστασης και τον αφορισμό των αγωνιστών του 21, από τον Πατριάρχη, ούτε άλλα πασίγνωστα περιστατικά προδοσίας του φαναρίου και των υποτελών παπάδων της Κωνσταντινουπόλεως.
Η Ελληνορθόδοξη εκκλησία ανεξαρτητοποιήθηκε από το τουρκοκρατούμενο πατριαρχείο, ακριβώς για να μην επαναληφθούν τέτοια περιστατικά, που επιδρούσαν άσχημα στο ηθικό των ελεύθερων Ελλήνων και αποτελούσαν έναν δούρειο ίππο στους απελευθερωτικούς αγώνες του γένους μας.
Ωστόσο, η γάγγραινα του “οικουμενισμού”, φαίνεται ότι ξαναμπαίνει από την κερκόπορτα της ιστορίας, στο σώμα του Ελληνισμού, σαπίζοντας ότι πιο υγιές υπάρχει ακόμα στο “χριστεπώνυμον πλήρωμα”
Λέγοντας “οικουμενισμό” εννοούμε μία τάση στη χριστιανωσύνη [ασχέτως δόγματος] που κηρύσσει ένα είδος υπερεθνικού, παγκοσμιοποιημένου χριστιανισμού, εντός του οποίου δεν θα υπάρχουν τα έθνη, παρά μόνον ως γλωσσολογικές ή πολιτισμικές ιδιαιτερότητες.
Ο καθολικισμός παραδείγματος χάριν ήταν και παραμένει οικουμενικός.
Το Βατικανό σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας του πολέμησε λυσαλέα κάθε είδους εθνικό ή εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, ως και αυτή την προσπάθεια δημιουργίας του Ιταλικού κράτους [το οποίο σημειωτέον δεν υπήρχε πριν από τον Γκαριμπάλντι]
Αντίστοιχα και το πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως, που διατήρησε τη δομή του και τα προνόμια του, όπως είχαν διαμορφωθεί μετά τη νίκη των εικονολατρών τον 9ο αιώνα, σε όλη τη διάρκεια της τουρκοκρατίας.
Ο “οικουμενικός” Πατριάρχης δεν ήταν παρά μια μαριονέτα στα χέρια των σουλτάνων, οι οποίοι τον χρησιμοποιούσαν για να κρατάνε σκλάβους τους ραγιάδες. Τον ίδιο περίπου ρόλο που έπαιξε στο Βυζάντιο το πατριαρχείο από τον 9ο αιώνα και μετά, όπου συνέβαλε τα μέγιστα στο να θεωρείται η λέξη “Έλληνας” βρισιά, ώστε να ελέγχουν απόλυτα οι βυζαντινοί βασιλιάδες την πολυεθνοτική και πολυφυλετική αυτοκρατορία τους.
Ωστόσο ο Ελληνισμός και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του οικουμενικού παπαδαριού, τα κατάφερε να επιβιώσει κάτω από τη μύτη των οικουμενιστών, συχνά μάλιστα με τη σιωπηρή συμμετοχή και των ίδιων των πατριαρχών, όταν κάποιοι από δαύτους είχαν τη δυνατοτητα να “βλέπουν” μακριά [όπως ο Φώτιος λόγου χάριν]
Η επιβίωση της Ελληνικής εθνικής ταυτότητας, που αμφισβητείται φυσικά από τους διεθνιστές ή τους οικουμενιστές, αποδείχθηκε όταν αυτή αναδύθηκε για άλλη μια φορά στο προσκήνιο της Ιστορίας, μετά το πέρας των σταυροφοριών και την εισροή των αρχαίων Ελληνικών γραμμάτων στην τότε ημιβάρβαρη Ευρώπη.
Η ενέργεια του Γεώργιου Γεμιστού να ελληνοποιήσει το όνομα του σε Πλήθων, φανερώνει πόσο μακριά ήταν πλέον η παπαδίστικη προπαγάνδα, ότι Έλληνας σημαίνει τον ειδωλολάτρη και πόσο είχαν αλλάξει τα πράγματα στην εποχή των Παλαιολόγων.
Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ του οικουμενικού χριστιανισμού, που αντιμάχεται τα έθνη, με τον Ελληνορθόδοξο χριστιανισμό, που παλεύει στο πλευρό του Ελληνικού εθνους, πρωτοχαράχτηκε στα χρονια της Ελληνικής αναγέννησης, περίπου στα τελη του 13ου αιώνος και ενδεχομένως να είχε αλλάξει εντελώς την πορεία του Γένους μας, αν δεν τη σταματούσε η Πτώση της Κωνσταντινουπόλεως στα μέσα του 15ου αιώνα.
Από τον καιρό όμως του Μωάμεθ του Πορθητή και δώθε, δεν έχει σταματήσει να υφίσταται αυτή η αμείλικτη διαμάχη μεταξύ των οικουμενιστών και των ελληνορθόδοξων παπάδων, η οποία μάλιστα έλαβε και κοινωνικά χαρακτηριστικά, στην εξέλιξη των αιώνων.
Η πλειοψηφία του μικρού κλήρου, που ήταν έτσι κι αλλιώς κοντά στον λαό, κατά κύριον λόγο αποτελούνταν από εθνικιστές ελληνόφρονες παπάδες, ενώ αντίθετα το υψηλόβαθμο παπαδαριό λυσούσε να σβήσει το Ελληνικό έθνος από τον χάρτη, παίζοντας άλλοτε το παιχνίδι των σουλτάνων και άλλοτε το παιχνίδι του διεθνισμού ή της παγκοσμιοποίησης, όπως ακριβώς πράττει τώρα.
Η ορθοδοξία μπορεί να γεννάει παπαφλέσσες, γεννάει όμως και γρηγόριους [ή ιερώνυμους]
Η ασχήμια δεν είναι ποτε μοναχά ζήτημα σωματικών χαρακτηριστικών.
Ειναι αυτο που ακτινοβολει η ψυχη μας, που μας “δειχνει” ελκυστικους ή αποκρουστικούς.
Σαπιες ψυχες απωθουν.
Γλυκες ψυχες, τερπουν.
Τα συμπερασματα δικα σας…
Παρατηρηστε προσεκτικα την φωτο απο πανου.
Ο κ. Φιλης δεν ειναι “άσχημος”, οπως το τερας που καθεται διπλα του και που ακτινοβολει μια ψυχη δημίου [γι αυτο και ειναι αποκρουστικο]
Ωστοσο υπαρχει κατι το απωθητικο και στον συντροφο Φιλη.
Εξεταζοντας προσεκτικα την “εικονα” του μπορει να δειτε αυτο το μειλιχιο και κάπως γλυκανάλατο υφος, που χαρακτηριζει το παπαδαριο.
Ακομα και το παχος του κ. Φιλη, ειναι πανομοιοτυπο με το παχος του βανουν οι παπαδες.
Ενα μαλθακο, ξεχειλωμενο υπογαστριο, ανθρωπου που δεν γυμναστηκε ή δεν μόχθησε ποτε του…
Το πάχος ενός ευνούχου…
Οι ομοιότητες ανάμεσα στον οικουμενικό χριστιανισμό και στη νεοταξίτικη παγκοσμιοποίηση είναι τρανταχτές και αποτυπωνονται ακομα και στην φυσικη εικονα των πιο φανατικων εκπροσωπων τους, όπως το πααδίστικο ύφος και το πλαδαφρο υπογάστριο του συντρ΄φου Φιλη και του αρχιεπισκόπυ Ιερώνυμου.
Οι εγχώριοι εντολοδόχοι της Νεας Ταξεως αντιμάχονται λυσαλεα τα εθνη/κρατη και καμουν οτι περναει απο το χερι τους για να τα εξαφανισουν.
Το ιδιο ακριβως πραττει και ο ανωτερος κληρος του οικουμενικου παπαδαριου, σε αντιθεση με την πλειοψηφια των απλων παπαδων της ελληνορθοδοξιας, που στεκονται [σιωπηρα] πλαι στον Ελληνα.
Οι διαχειριστές του δογματος του Σοκ, επιχειρουν να εξαφανίσουν κάθε είδους συλλογική ταυτότητα ακόμα και αυτή του βιολογικού φύλου, απωθώντας αρχέγονα χαρακτηριστικά, όπως η αρρενωπότητα, η ανδρεία, η βούληση για δύναμη, η ντοπροσύνη, το θάρρος ή η προστασία της οικογένειας, στα τάρταρα του φασισμού, της φαλλοκρατίας ή της ψυχολογικής πάθησης.
Κάτι που από την αρχή της ιστορίας του προσπαθούσε να επιβάλλει το παπαδαριό, αναβιβάζοντας σε πρότυπο τον αδύναμο, τον στρεψόδικο, τον θηλυπρεπή, τον άρρωστο, τον δειλό, τον συμβιβαστικό, τον τάχα μου φιλάνθρωπο και κατ’ ουσίαν απάνθρωπο, σημερνό “μέσον ανθρωπάκο”, που τρέχει να προσφέρει γλυκίσματα στους λαθροεισβολείς, αντί να τους πετάξει στη θάλασσα, με φωτιά και με ατσάλι…
Οι νεοταξίτες μηχανικοί ελέγχου του νου, προσπαθουν παντι τροπω να ενδοβαλλουν στο μυαλα των συγχρονων σκλαβων, οτι ειναι “καλο” τα αγορακια να φορανε φουστιτσες και να παιζουν τα μηλα με αλλα αγορακια, αντί να σηκώνουν με άγρια χαρά τα όπλα, όπως έκαμε κάποτε ο Αχιλλέας, στο βουνό των Κενταυρων.
Τα ίδια ακριβώς δηλαδή που πράττει εδω κι αιώνες το παπαδαριό ευνουχίζοντας το αρσενικό και πιπιλώντας το νου το θηλυκου, ότι τάχα μου είναι ένοχο γιατί γουστάρει τη δύναμη, την περηφάνεια ή το σθένος ενός πολεμιστή.
Εν ολίγοις, οι τοποτηρητές και οι γκαουλάιτερς της Νέας τάξεως επιθυμούν να εγκαταστήσουν παντού σε όλον τον πλανήτη μια μπάσταρδη γενιά ανθρώπων/ανδρείκελων, που θα δουλεύουν αδιάκοπα για έναν πιάτο ρύζι και θα υπακούν αδιαμαρτύρητα στις προσταγές κάποιας παγκόσμια διακυβέρνησης, η οποία θα ελέγχει την πλανητική αυτοκρατορια της, με την ίδια αδιαπραγμάτευτη ισχύ του φυσικού ή του μεταφυσικού τρόμου, που οραματίζονταν να την ελέγχουν οι παπες και οι οικουμενιστες παπαδες.
Η μονη διαφορα δηλαδη ειναι οτι ο παλιος ξεθωριασμενος Παντοκρατωρ του οικουμενικου παπαδαριου, αντικατασταθηκε απο τον Μεγαλο Αδελφο της παγκοσμιας διακυβερνησης.
Το αποτελεσμα ομως ειναι το ιδιο.
Η καρτα του πολιτη εμφυτευμενη στο πετσι ολωνων μας και ενας παγκοσμιος εφιαλτης, απο τον οποιο δεν μπορεις να διαφυγεις παρα μονο με τον θανατο σου…
Ο συντροφος Φιλης και ο αρχιεπισκοπος Ιερωνυμος δεν ειναι παρα οι δυο οψεις του ιδιου νομισματος. Ενος νομισματος που στο παλαιο προσωπο του ανθρωπου εχει τυπωσει τη φρικαλεα φατσα ενος μπασταρδου δουλου, χωρις εθνικοτητα, χωρις φυλη, χωρις ρατσα, χωρις ιστορια, χωρις οικογενεια, που δεν ελπιζει πια, παρα μονον να τον δειξει τελευταιον ο δημιος.
Κι αυτους τους δυο ορκισμενους αντιπροσωπους της παγκοσμιας αυτοκρατοριας, οι θλιβεροι σκλαβοι τους κρατουν οι ιδιοι στην εξουσια, τον εναν χαρη στον μεταφυσικο τρομο και τον αλλον χαρη στον φυσικο τρομο, του: “μηπως μακρια απο αυτους τους φαντασιακους πατερουληδες, τα πραγματα θα ησαν πολυ χειροτερα!”
Δυστυχο γενος των ανθρωπων…
Παντα οι λυκοι που σου εκοβαν τις σαρκες σου φορουσαν την προβεια του αμνου…
Ειλικρινά τι γίνετε στην εκκλησία σας …. χέστηκα……..και δεν είχα σκοπό να μιλήσω…μέχρι που διάβασα αυτό για τον Αχιλλέα τις φουστίτσες και τα αγοράκια
….γιατί δεν λες για ποιο λόγο φόρεσε ο Αχιλλέας την φούστα ????…και τον χρησμό από την μητέρα του????ΓΙΑΤΙ ΑΦΗΝΕΙΣ ΣΤΟΥΣ απλούς ανθρώπους ΝΑ ΦΑΝΤΑΖΟΝΤΕ ΔΙΑΦΟΡΑ?Στην ουσία ΑΚΥΡΩΝΗΣ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΛΛΗΝΑ ΗΡΩΑ ΑΡΧΕΤΗΠΟ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ….ΤΟΝ ΑΧΙΛΛΕΑ…..που χάλκεψε αντρες που πολεμησαν Θερμοπύλες,Γρανικούς,Γαυγάμηλα,Σαλαμίνες….μέχρι και της Άλωσεως στον λόγο του ο Παλιολόγος εμπεριέχει τον ΑΧΙΛΛΕΑ…..για να κρυ΄ψετε τα δικά σας αίσχη.
ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΕΙ Ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΒΙΑΣΜΟ……για να περάσεις τα δικά σου μνμ.
“””ΑΠΟ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ”””
Αργότερα, ο Αχιλλέας δέχεται ένα χρησμό, βάσει του οποίου, εάν έπαιρνε μέρος στην εκστρατεία κατά της Τροίας, θα ζούσε μια ένδοξη, αλλά σύντομης διάρκειας ζωή˙ σε διαφορετική περίπτωση θα μπορούσε να φθάσει έως τα βαθιά του γεράματα, ζώντας, όμως, μια ζωή στη σκιά και την αφάνεια. Ο Αχιλλέας, ως αυθεντικός ήρωας, επιλέγει να συναντηθεί και να αναμετρηθεί με το πεπρωμένο του, πηγαίνοντας στην Τροία. Η μητέρα του, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να τον προστατεύσει,τον ναρκώνει και τον κρύβει στο νησί της Σκύρου, στο παλάτι του βασιλιά Λυκομήδη. Εκεί ζει ένα διάστημα μεταμφιεσμένος σε γυναίκα και ενώνεται με την κόρη του Λυκομήδη, τη Διηδάμεια, από την οποία αποκτά εν συνεχεία ένα γιο, τον Πύρρο, που έγινε γνωστός ως Νεοπτόλεμος. Ο Οδυσσέας τον αναζητά στη Σκύρο και με ένα καταλυτικό τέχνασμα τον ανακαλύπτει.[1] Ο Οδυσσέας μεταμφιεσμένος σε πραγματευτή φθάνει στο παλάτι κρατώντας ένα δίσκο με κοσμήματα, υφάσματα και άλλα αντικείμενα πολύτιμα για τις γυναίκες, ανάμεσα στα οποία είχε κρύψει όπλα, που τράβηξαν αμέσως την προσοχή της «Πύρρας», που ήταν το όνομα του μεταμφιεσμένου ήρωα και το οποίο είχε πάρει εξαιτίας του χρώματος των μαλλιών του, που ήταν πυρόξανθα.[2] Εν συνεχεία ο Οδυσσέας έβαλε να ηχήσει η πολεμική σάλπιγγα στο γυναικωνίτη. Τότε, ενώ όλες οι γυναίκες κρύφτηκαν έντρομες, ο Αχιλλέας έμεινε και ζητούσε όπλα.
Με αυτόν τον αναπόδραστο τρόπο, ο Αχιλλέας, “””δεκαπεντάχρονο παιδί”””, ξεκινά ως αρχηγός ενός στόλου πενήντα πλοίων, επανδρωμένων με ένα εκστρατευτικό σώμα Μυρμιδόνων, να συναντήσει τη θεϊκή δόξα και το θάνατο. Στο ταξίδι του συνοδεύεται από τον παιδαγωγό του, τον Φοίνικα και τον παιδικό φίλο και εξάδελφό του, τον Πάτροκλο.
Αυτός είναι ο πολιτισμός σας ………….
ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΟΥΜΕ ΕΜΕΙς ΜΕΓΑΛΕ ???ΤΑ ΕΙΠΕς ΟΛΑ ΕΣΥ !!! ΕΜΕΙς ΟΙ ΕΛΛΗΝΕς ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ !! ΕΝΟ ΕΣΕΙς ΤΑ ΑΛΟΔΑΠΑ ΕΙΣΤΕ ΑΓΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΩΣΤΟΤΑΤΟΙ !! ΠΡΟΣΚΙΝΟ ΚΙ ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ ΑΡΧΟΝΤΑ ΜΟΥ ……………..
Τι εννοείς Αλλοδαπά?
simonidh des ayto……….
ΤΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ ΤΩΝ «ΑΝΕΥΘΥΝΩΝ» ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ
Πληροφοριακά Στοιχεία
Δημοσιεύθηκε : 14 Οκτώβριος 2015
fShare
inShare
sokrates
Του Αντωνίου Α. Αντωνάκου
Καθηγητού – Φιλολόγου
Ιστορικού – Συγγραφέως
Ο μεγάλος μας φιλόσοφος Σωκράτης έλεγε, 2500 χρόνια πριν, μία φράση, η οποία εκφράζει διαχρονικά την απόδοση του δικαίου από τον Άνθρωπο και εχαρακτηρίσθη, λόγω αυτής, ως “προ Χριστού χριστιανός”! Η φράση αυτή έλεγε: «Ει δ’ αναγκαίον ήν αδικείν ή αδικείσθαι, ελοίμην αν μάλλον αδικείσθαι ή αδικείν»! (Γοργίας, 469 c, 1-2) που σημαίνει “εάν ήταν αναγκαίο να αδικήσω ή να αδικηθώ, θα προτιμούσα περισσότερο να αδικηθώ, παρά να αδικήσω”!
Η έννοια του δικαίου στον άνθρωπο είναι τόσο βαθιά ριζωμένη, ώστε και εκ του θρησκευτικού αποφθέγματος γνωρίζουμε ότι «το άδικον ουκ ευλογείται»! Ο άνθρωπος έχει μέσα του εκ Θεού το αίσθημα του δικαίου! Τόσο, ώστε εάν αναγκασθεί ένα άτομο να αποδώσει δικαιοσύνη μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ανθρώπων, ενδομύχως μπορεί να κρίνει ποιος έχει το δίκιο!
Αυτό το άγραφο στην αρχή δίκαιο κατεγράφη στην συνέχεια και απετέλεσε νομοθεσία, που όλοι έπρεπε να σέβονται και να υπακούουν! Ισχύει όμως σήμερα αυτό; Είναι σεβαστό το δίκαιο; Και κυρίως είναι σεβαστό από τους πολιτικούς ταγούς;
Στην “Πολιτεία” του (339 a) ο Πλάτων έγραφε ότι «η κάθε αρχή νομοθετεί σύμφωνα με το συμφέρον της. Η δημοκρατία θεσπίζει νόμους δημοκρατικούς, η τυραννίδα τυραννικούς κ.ο.κ. Και όταν θεσπίζουν νόμους, ισχυρίζονται ότι αυτό είναι το δίκαιο, και όποιος παραβαίνει τον νόμο, τον τιμωρούν ως παρανομήσαντα και άδικο».. Υποθέτουμε, λοιπόν, ότι πρέπει να ισχύει και το αντίστροφο: Όταν δηλαδή έχουμε τυραννικούς νόμους, τότε στην πράξη έχουμε τυραννίδα, κι ας ονομάζεται αυτή “δημοκρατία”!
Μέχρι σήμερα το να μην αδικεί κανείς δεν ήταν αρκετό. Αυτή ταύτη η έννοια της αδικίας ήταν μία παρανόμως γενομένη πράξη! Και λέω μέχρι σήμερα, διότι στις ημέρες μας η αδικία έχει «παρανόμως νομιμοποιηθεί»!
«ΝΟΜΙΜΟΝ»: Η λέξη που διαβάζεται κι από τις δύο πλευρές
Η ελληνική λέξη «ΝΟΜΙΜΟΝ» είναι μία λέξη, η οποία έχει μία μοναδική ιδιότητα! Διαβάζεται το ίδιο κι από τις δύο πλευρές! Αυτό στην νοηματική του προέκταση μας δίνει μία διάσταση της σημερινής κατάστασης, ότι δηλαδή ο καθένας διαβάζει τον νόμο από όποια πλευρά θέλει. Βασική ευθύνη γι’ αυτό έχει η νομοθετική εξουσία, η βουλή δηλαδή, και κυρίως το πλειοψηφούν κόμμα και η κυβέρνηση, η οποία έχει και την άμεση ευθύνη των νόμων!
Την αδικία ο κόσμος σήμερα την νιώθει “στο πετσί του”, όπως λέει ο λαός μας, διότι το κάθε σπίτι έχει ένα τουλάχιστον άτομο με μείωση μισθού και επιδομάτων, ένα τουλάχιστον άτομο άνεργο, ένα τουλάχιστον παιδί χωρίς όνειρα για το μέλλον!
Από την άλλη, οι παχυλοί βουλευτικοί μισθοί, που συνδυάζονται και με παράλληλη “νόμιμη” εργασία (όπως έγραψε το ΠΑΡΟΝ της Κυριακής της 3ης Απριλίου 2011), έχουν δώσει το δικαίωμα της οργής στον κόσμο! Πρόσφατα, μάλιστα, ψήφισαν και νόμο που θεσπίζει την ατιμωρησία τους, ακόμη κι όταν δεν δικαιολογείται η προέλευση τού περιουσιακού οφέλους που απέκτησε ο ίδιος ο βουλευτής, η γυναίκα του ή το παιδί του! Αλλά και το χρηματικό ποσόν που καταλογίσθηκε εις βάρος του, ψηφίσθηκε να διαγράφεται! Αυτό κι αν είναι σκάνδαλο! Ουσιαστικά δηλαδή οι κυβερνώντες νομιμοποιούν με το άρθρο 10 του νόμου 3932 τα “μαύρα” χρήματα και τις μίζες…(ΠΑΡΟΝ, 27-3-11).
Το να μη τιμωρείται όποιος αδικεί, είναι το μέγιστο κακό
Ενώ, λοιπόν, γίνονται αυτά “περί των σφετέρων”, ουδείς εξ αυτών που έκλεψαν και καταχράσθηκαν τα χρήματα του πενομένου, εδώ και πολύ καιρό, ελληνικού λαού έχει πληρώσει και δεν φαίνεται να υπάρχει διάθεση στα δύο μεγάλα κόμματα να οδηγήσουν τους υπευθύνους στην φυλακή! Είναι δηλαδή υπεύθυνος ο δικομματισμός, για την απαξίωση των πολιτικών κομμάτων, των υπευθύνων για την κατάντια τής πατρίδος μας. Ο μεγάλος μας φιλόσοφος Πλάτων στον “Γοργία” (479 d) έχει γράψει: «Δεύτερον άρα εστίν των κακών μεγέθει το αδικείν· το δε αδικούντα μη διδόναι δίκην πάντων μέγιστόν τε και πρώτον κακών πέφυκεν», που σημαίνει “κατά συνέπεια η αδικία (το αδικείν) είναι το δεύτερο σε μέγεθος εκ των κακών. Αλλά εκείνο, το οποίο είναι αληθινά το μέγιστο και το πρώτο μεταξύ όλων, είναι το να μη τιμωρείται κανείς, ενώ αδικεί”!!!
Δεν το έχουν φαίνεται συνειδητοποιήσει αυτό οι κενοί αρχαιοελληνικής παιδείας κυβερνώντες! Παρεδόθησαν άνευ όρων στους δανειστές! Μας δουλεύουν ακόμη και οι τούρκοι, όταν δηλώνουν δι’ αξιωματούχου τους ότι η Ελλάς σε λίγο θα ζητιανεύει, ενώ η Τουρκία θα ευημερεί! Κι εμείς τάχα ξαφνιαζόμαστε από αυτή την δήλωση! Κι ας έλεγε ο βάρδος ποιητής τού ελληνισμού, πως “έφθασαν ντυμένοι φίλοι, πολλές φορές οι εχθροί”!
Και τώρα τί κάνουμε εμείς; Σίγουρα δεν κάνουμε “τα αδύνατα δυνατά”, όπως οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Περιοριζόμαστε σε αυτό, που οι ηγέτες ορίζουν ως “εφικτό”. Το να πολεμήσουν, βεβαίως, και να νικήσουν, το θεωρούν ακατόρθωτο! Είχα γράψει, όμως, σε παλαιότερο κείμενό μου ότι “θα κατορθώναμε πολύ περισσότερα πράγματα, αν δεν θεωρούσαμε πολλά ως ακατόρθωτα”!
Ο λαός θέλει ελπίδα από τους πολιτικούς ταγούς του! Ελπίδα χειροπιαστή! Η κυβέρνηση δεν έχει πλέον την λαϊκή συναίνεση, διότι βγήκε ενσυνειδήτως με ψέματα! Κάθισε στον σβέρκο μας και μας επέβαλε το ΔΝΤ, αντίθετα προς το Σύνταγμα, χωρίς την έγκριση της αυξημένης πλειοψηφίας των 2/3 της βουλής! Μου θυμίζει τον λαϊκό αίνο, που ανέφερε ο Μακρυγιάννης στα “Απομνημονεύματά” του, με το άλογο, που ο κακός αφέντης του το έπεισε να τον αφήσει να το καβαλικέψει για να σκοτώσουν το θηρίο, και στην συνέχεια έμεινε καβάλα στην πλάτη του, αφήνοντάς το νηστικό και φορτωμένο!
Κριτική των αδίκων από τον Πλάτωνα
Ο Πλάτων στην “Πολιτεία” του, έχει περιγράψει τα λαμόγια (=απατεώνες, κομπιναδόρους), έναντι των δικαίων. Γράφει συγκεκριμένα: «Παντού ο δίκαιος μειονεκτεί έναντι του αδίκου. 1. Πρώτον σε συνεταιρισμούς που χαλάνε, κερδισμένος βγαίνει ο άδικος 2. Έπειτα σε εισφορές – φόρους: ο δίκαιος πληρώνει, ο άδικος όχι! 3. Τις επιδοτήσεις, ο άδικος καταφέρνει να τις πάρει, ο δίκαιος δεν παίρνει τίποτα! 4. Στην δημόσια λειτουργία, ο δίκαιος για να βοηθήσει το σύνολο δεν θα ωφεληθεί σε τίποτε (εν αντιθέσει προς τους αδίκους), και επί προσθέτως, επειδή δεν θα κάνει εξυπηρετήσεις (κοινώς ρουσφέτια) στους οικείους και τους γνωστούς του δεν θα είναι αγαπητός και αρεστός! Το συμπέρασμα διατυπώνεται λίγο πιο κάτω (351 d, 4-6.): «Άρα η αδικία προκαλεί ξεσηκωμούς και μίση και μάχες μεταξύ τους, ενώ αντιθέτως η δικαιοσύνη προκαλεί ομόνοια και φιλία.»
Σε άλλο σημείο της «Πολιτείας» (352 a) ο Σωκράτης λέει: «επομένως η αδικία έχει την χαρακτηριστική επίδραση, όπου επιπέσει, σε πόλη ή σε ομάδα ή σε στρατόπεδο, ή σε σύνολο ανθρώπων, πρώτα να το καθιστά ανίκανο να δημιουργήσει κάτι θετικό, λόγω της διχόνοιας και των καυγάδων, και ακόμα βάζει την έχθρα, και για τους αδίκους και τους δικαίους μέσα στις ψυχές των ανθρώπων και τον εαυτό τους».
Τα αποτελέσματα της ατιμωρησίας
Αυτή, λοιπόν, η σύγχρονη κατοχή, που μας έχει οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση θα έχει σίγουρα άσχημα αποτελέσματα, εκτός εάν αρθούν οι αδικίες. Όπως έγραφε ο Ελύτης στο «Άξιον Εστί», «τόσο δεν αγγίζουν η φωτιά με το άχτι, που πένεται ο λαός μου». Το «μαζί τα φάγαμε» κάνει τον Ελύτη, πράγματι, πιο σημερινό! Η αγανάκτηση, η επιθυμία για εκδίκηση, το άχτι, για την πενία τού λαού είναι κοντά, αν δεν αποκατασταθεί η ηθική ισορροπία! Ας είναι, επομένως, πιο προσεκτικοί οι κυβερνητικοί ταγοί μας!
Μετά την νομιμοποίηση της αδικίας, ήταν φυσικό να έλθει η σάτιρα! Άρχισε έτσι η διακωμώδηση των πάντων! Το «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω», εξελίχθηκε ήδη σε «γιαουρτώνω, γιαουρτώνω»! Δεν ξέρω κατά πόσον έχουν δώσει σημασία στην αιτία αυτού τού φαινομένου οι αναποφάσιστοι “κόρακες πολιτικοί”, που δεν θέλουν να βγάλουν το μάτι “άλλου κοράκου”, αποδίδοντας δικαιοσύνη και ικανοποιώντας το περί δικαίου αίσθημα των Ελλήνων!
Τα σημάδια αρχίζουν να γίνονται φανερά! Όταν αρχίζει η διακωμώδηση, κάτι να περιμένουν. Το είδαμε πριν εβδομήντα χρόνια, στον πόλεμο εναντίον τών Ιταλών και των Γερμανών! Αλλά και ο μεγάλος κωμωδιογράφος μας Νίκος Τσιφόρος στο βιβλίο του «Εμείς και οι Φράγκοι» (Εκδόσεις ΕΡΜΗΣ, Αθήνα 1973, σελ. 271), όντας διαχρονικά επίκαιρος, γράφει: “Όταν ο κόσμος αρχίζει κι αγανακτεί, τους δυνατούς δεν τους γλυτώνει τίποτα… Αυτό το φούσκωμα στο στήθος αρχίζει και φουντώνει σιγά σιγά, γίνεται κύμα και μετά γίνεται θεριό και πέφτει να φάει σάρκες και καταστάσεις… Από την στιγμή που ο λαός αρχίζει να ειρωνεύεται τους άρχοντές του, τα πράγματα δεν πάνε καλά. Η σάτιρα είναι ο πρόλογος της επανάστασης”!
Έτσι είναι! Εκεί οδηγούν την κατάσταση διάφοροι “υποτιθέμενοι” ηγέτες, οι οποίοι αποδεικνύονται ανίκανοι και ουτιδανοί εν ταις πράξεσι. Και όπως είπε ο μέγας Σωκράτης (347 c:) “Η πιο μεγάλη τιμωρία είναι να διοικείται κάποιος από χειρότερούς του”!
Απονομή δικαιοσύνης και άρση των αδικιών
Αυτό, λοιπόν, που χρειάζεται είναι να κυβερνούν οι ταγοί με αγάπη και δικαιοσύνη! Όμως, οι ανάλγητοι τεχνοκράτες, οι οποίοι γνωρίζουν μεν άριστα την οικονομική επιστήμη, και πώς να γεμίζουν τοκογλυφικά τα ταμεία τους, βλέποντας τους ανθρώπους ως αριθμούς, έχουν ξεχάσει πως “πάσα επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής, πανουργία, ου σοφία φαίνεται”(Πλάτωνος Μενέξενος, 246 e –247 a)! Κάθε καλή γνώση, λοιπόν, κάθε επιστήμη, της οικονομικής συμπεριλαμβανομένης, όταν χωρίζεται από την δικαιοσύνη και τις υπόλοιπες αρετές, αποδεικνύεται πανουργία και όχι σοφία! Και η πανουργία προϋποθέτει την δολιότητα για κάθε πράξη! Ακόμη και για την “αναγκαστική” πορεία προς το ΔΝΤ!
Η απονομή δικαιοσύνης λοιπόν και η άρση των αδικιών, θα επαναφέρουν τις ισορροπίες ανάμεσα στους κυβερνώντες και στους εκλογείς! Τους εκλογείς και όχι τους ψηφοφόρους! Οι εκλογείς είναι ενεργοί πολίτες και εκλέγουν συνειδητά! Οι ψηφοφόροι είναι άβουλα πρόβατα στο μαντρί! Οι εκλογείς είναι αυτοί, οι οποίοι θα προσφέρουν την αποδοχή τους στους άξιους! Οι ψηφοφόροι θα την πουλήσουν, έναντι κάποιας διευκολύνσεως, στους ανάξιους και τους άδικους! Έχει σημασία, λοιπόν, για έναν λαό να εκτιμά τους πολιτικούς του! Από την άλλη, οι πολιτικοί πρέπει να δείξουν ότι είναι άξιοι της εκτιμήσεώς τού λαού! Πώς; Μα, απονέμοντας το δίκαιο, και όχι συγκαλύπτοντας την αδικία! Δημιουργώντας δίκαιους νόμους, και όχι νομιμοποιώντας τις παρανομίες!
Αν δεν προβούν σύντομα σε αυτές τις πράξεις, τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα γι’ αυτούς! Το γιατί, μας το δίνει ο Γάλλος συγγραφεύς Antoine de Rivarol (1753-1801), ο οποίος έχει πει την παρακάτω σημαντικώτατη φράση: “Quand les peuples cessent d’ estimer ils cessent d’ obéir”. Σε αυτήν περικλείεται η πεμπτουσία της πολιτικής και το αισθητήριο των εκλογέων πολιτών! Σε αυτή την φράση, που μας διδάσκει πως “όταν οι λαοί παύουν να εκτιμούν, παύουν και να υπακούουν”!
Τα μαύρα ιερατεία υπηρετούν κ οι ρασοφόροι με τα μαύρα που μας τους έστειλαν για να μας καταστρέψουν εσωτερικά, κ της Ελλάδας αλλά κ της ψυχή μας. Για τα ωραία που λένε είναι για να τραβάνε κόσμο με το μέρος τους, για αυτά που πράττουν πισώπλατα είναι για να τους πάρουμε με της πέτρες, κ αυτούς κ όλους τους υπάνθρωπους που μας καταστρέφουνε, κ μετά θα έχουμε όσο Ειρήνη κ Αγάπη θέλουμε.
ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΤΟ “ΚΟΥΚΟΥΛΩΜΑ”; ΑΦΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΡΕΥΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ Ο ΑΝΘΙΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΙΘΑΝΑ ΑΙΣΧΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ; ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΜΕ ΔΗΛΑΔΗ…. ΑΝ ΕΝΑΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΚΛΕΨΕΙ, ΦΤΑΙΕΙ Ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ; ΑΝ ΕΝΑΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΠΑΡΑΦΕΡΘΕΙ, ΦΤΑΙΕΙ Ο ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ ΤΟΥ;
ΠΟΛΥ ΓΕΛΟΙΟΣ Ο ΤΙΤΛΟΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΤΟ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ….
ΑΛΛΑ, ΜΑΛΛΟΝ Ο ΑΝΘΙΜΟΣ ΕΝΟΧΛΕΙ ΕΠΕΙΔΗ “ΜΙΛΑΕΙ”.
ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΣΙΩΠΟΥΝ, ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
Σήμερα, όπου βάλλεται η Ορθοδοξία προς χάριν της πανθρησκείας ή αλλιώς οικουμενισμού, το κήρυγμα του αειμνήστου Μητρ. Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη είναι πιο πολύ επίκαιρο παρά ποτέ !
Η επιβολή της πανθρησκείας γίνεται με διάφορα πολιτικά, οικονομικά και άλλα μέσα. Στα πολιτικά μέσα βλέπουμε την θέληση των κυβερνώντων να αφαιρέσουν κάθε τι που είναι ή/και θυμίζει Ορθοδοξία, όπως κατάργηση σταυρού σημαίας, κατάργηση προσευχής στα σχολεία και λοιπά σχετικά που βλέπουμε και ακούμε σε καθημερινή βάση. Στα οικονομικά μέσα βλέπουμε την θέληση των κυβερνώντων να βάλουν φόρο στους χριστιανούς, να τους υποδουλώσουν στο υλικό χρήμα “χτίζοντας τον χρυσόν πάνω στον Χριστόν”.
Άλλα μέσα είναι η σιωπή πλείστων των ιεραρχών και των θεολόγων στο θέμα αυτό. Θυμίζουμε τι λέει στο βιβλίο του ο αείμνηστος Αριστοτέλης Δελήμπασης “(Η ΑΙΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, Α. Δ. ΔΕΛΗΜΠΑΣΗ, ΑΘΗΝΑΙ 1972, Κεφάλαιον Δ’, Παρέκκλισις και Μετάνοια, σ.σ. 288-289) : Η ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΕΝ ΤΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, Η αντιθεολογική σιωπή πλείστων θεολόγων.
Ως «μέγα τι θηρίον εξήλθεν επί γης η αίρεσις αύτη» (Μ. Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 31, 243)του Οικουμενισμού. Το «θηρίον» τούτο εισήλθεν εις την μάνδραν των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, όπου κατασπαράσσει ποιμένας και πρόβατα, αρχίζον από των κεφαλών. Αι παναιρετικαί οικουμενιστικαί διδασκαλίαι και καινοτομίαι κλυδωνίζουν την Ορθόδοξον Εκκλησίαν, ως άλλα «κύματα άγρια θαλάσσης επαφρίζοντα τας εαυτών αισχύνας» (Ιούδ. 13). Όπως επί της εποχής του Μ. Βασιλείου, ούτω και σήμερον η Ορθοδοξία συγκλονείται εκ θεμελίων και αι Ορθόδοξαι Εκκλησίαι κινδυνεύουν να καταποντισθούν αύτανδροι εις τα πικρά και θανατηφόρα ύδατα της οικουμενιστικής ψευδοδοξίας. Όντως, ο «σάλος ούτος των Εκκλησιών τίνος ουκ έτσι θαλασσίου κλύδωνος αγριώτερος; Εν ω παν μεν όριον Πατέρων κεκίνηται, πας δε θεμέλιος και ει τι οχύρωμα δογμάτων διασαλεύεται. Κλονείται δε πάντα και κατασείεται σαθρά τη βάσει επαιωρούμενα» (Μ. Βασιλείου, PG. 32, 212-213).
Γεννάται το ερώτημα: Τοσούτου μεγάλου κινδύνου επιστάντος εις την Εκκλησίας, ποίαν στάσιν τηρούν οι θεολόγοι; Δυστυχώς πλείστοι κληρικοί και λαϊκοί θεολόγοι παραμένουν άπρακτοι, ως να υπνώττουν, ή συσχηματίζονται προς την οικουμενιστικήνκακοτροπίαν, υποκύπτοντες συν τω χρόνω εις ταύτην, προ παντός δια της συνηθείας.
Εις στρατιάν σιγώντων θεολόγων μετεβλήθησαν ούτοι, αν και εκλήθησαν παρά Θεού εις τον αντιαιρετικόν πόλεμον, υπέρ πίστεως και της επουρανίου πατρίδος. Σιγούν ούτοι, αν και απεδέχθησαν την ουρανίαν ταύτην κλήσιν, ως δηλοί η θεολογική των ιδιότης. Ενώ έργον των έχουν να ομιλούν περί Θεού «έμπροσθεν των ανθρώπων» (Ματθ. ι’, 33), ομολογούντες τον Υιόν του Θεού προς σωτηρίαν αυτών, σιωπούν έμπροσθεν των ανθρώπων και δη καθ’ ην στιγμήν ο Κύριος της δόξης βλασφημείται και η Εκκλησία Αυτού καταπατείται παρά της αποθρασυνθείσης παναιρέσεως. Καίτοι έργον της ζωής των είναι να αγωνίζονται «τον καλόν αγώνα της πίστεως» (1 Τιμ. στ’, 12) εναντίον πάσης αιρέσεως και υπέρ της Εκκλησίας και της εν Χριστώ ζωής των ανθρώπων,συσχηματίζονται τω αιώνι τούτω, προτιμώντες τον άμαχον βίον, κοσμικής φιλοτιμίας ή και «ωφελείας χάριν» (Ιουδ. 16). Ενώ επιβάλλεται να λαλούν τους φερομένους δια των αγίων Πατέρων μέχρις ημών θείους λόγους, «εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ» (Μάρ. η’, 38), πολλοί εξ αυτών προτιμούν να διδάσκουν μάλλον λόγους ανθρώπων, ενασμενίζοντες περί την λεγομένην κοινωνιολογίαν, ψυχολογίαν, ανθρωπολογίαν κ.ά.τ.
Τοιουτοτρόπως ανταλλάσσουν την θείαν επιστήμην της όντως Θεολογίας, δια της ανθρωπίνης επιστήμης των πραγμάτων του κόσμου,καταλύοντες εν εαυτοίς την θείαν αυτών αποστολήν (Ιω. ιζ’, 18). Εγκαταλείπουν την «σοφίαν του Θεού», την «εν μυστηρίω, την αποκεκρυμμένην, ην προώρισεν ο Θεός προ των αιώνων εις δόξαν ημών, ην ουδείς των αρχόντων του αιώνος τούτου έγνωκεν», και λαλούν «σοφίαν» «του αιώνος τούτου» και «των αρχόντων του αιώνος τούτου των καταργουμένων» (1 Κορ. β’, 6-8). Τις λοιπόν ο λόγος της θλιβεράς ταύτης παρατροπής;
***