Αφαντασία : “Τυφλότητα” του νου

Οι νοητικές εικόνες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην καθημερινή μας ζωή, εμπειρία και πραγματικότητα….. από τις σκέψεις του παρελθόντος μέχρι τις ονειροπολήσεις, τις φαντασιώσεις, ολόκληρους μαγικούς κόσμους της φαντασίας!

Κλείστε τα μάτια. Φανταστείτε ένα μήλο που επιπλέει μπροστά σας. Τώρα δείτε αν μπορείτε να το περιστρέψτε στο μυαλό σας. Κοιτάξτε το από την κορυφή, έως το κάτω μέρος – έχει κάποια ελαττώματα; Πόσο καθαρά μπορείτε να το δείτε;

Μερικοί άνθρωποι βλέπουν το μήλο τέλεια, σαν να βλέπουν μια ταινία, ενώ άλλοι έχουν μια πολύ φτωχή εικόνα. Παρόλο που μπορεί να είναι δύσκολο να πιστέψουμε, ένα μικρό ποσοστό άλλων υγιή ανθρώπων αναφέρει ότι δεν έχει καμία οπτική εμπειρία καθόλου. Με άλλα λόγια, το μυαλό τους είναι εντελώς τυφλό – ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά προσπαθούν δεν φαίνονται να βλέπουν το μήλο.

Στην πραγματικότητα, τέτοια άτομα συχνά φοβούνται όταν διαπιστώσουν ότι οι άνθρωποι δεν μιλούν μεταφορικά, όταν λένε «το «βλέπω» στο μυαλό μου». Αυτό το φαινόμενο της «τύφλωσης» του μυαλού έχει και όνομα – Αφαντασία !!!

Αφαντασία… Πρόκειται, λίγο πολύ, για αυτό το οποίο φαντάζεστε, εάν φυσικά δεν πάσχετε από αυτήν. Την αδυναμία, δηλαδή, να φέρεται στο μυαλό σας εικόνες, είτε πρόκειται για ένα ηλιοβασίλεμα, για πρόσωπα φίλων, είτε για κάποια κατάσταση!

Ο όρος «αφαντασία» προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις α, που σημαίνει «χωρίς», και τη φαντασία, που σημαίνει «ικανότητα σχηματισμού νοητικών εικόνων».

Το φαινόμενο περιγράφηκε για πρώτη φορά από το αμφιλεγόμενο ψυχολόγο Francis Galton – ένας από τους πρωτοπόρους της ευγονικής – το 1880.

Η ιδέα ότι κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται, εντελώς αδύνατον να φανταστούν, δεν είναι κάτι καινούργιο. Στα τέλη του 18ου αιώνα, ο αναφερόμενος,Βρετανός επιστήμονας Sir Francis Galton διεξήγαγε έρευνα ζητώντας από τους συναδέλφους και τον γενικό πληθυσμό να περιγράψουν την ποιότητα των εσωτερικών εικόνων τους. Αυτές οι μελέτες, ωστόσο, βασίστηκαν σε αυτό-αναφορές, οι οποίες είναι υποκειμενικές. Εξαρτάται από την ικανότητα του ατόμου να εκτιμά τις δικές του διανοητικές διαδικασίες – που ονομάζεται ενδοσκόπηση.

Αλλά πώς μπορώ να ξέρω ότι αυτό που βλέπεις εσύ στο μυαλό σου είναι διαφορετικό από αυτό που βλέπω εγώ; Ίσως βλέπουμε το ίδιο πράγμα, αλλά το περιγράφουμε διαφορετικά. Ίσως βλέπουμε διαφορετικά πράγματα, αλλά τα περιγράφουμε τα ίδια.

Μερικοί ερευνητές πρότειναν ότι η αφαντασία μπορεί στην πραγματικότητα να είναι μια περίπτωση κακής ενδοσκόπησης. ότι τα άτομα αυτά, δημιουργούν στην πραγματικότητα τις ίδιες εικόνες στο μυαλό τους όπως ίσως εσείς και εγώ, αλλά η περιγραφή τους είναι διαφορετική. Μια άλλη ιδέα είναι ότι τα άτομα αυτά, δημιουργούν εσωτερικές εικόνες όπως όλοι οι άλλοι, αλλά δεν τους συνειδητοποιούν. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι ότι το μυαλό τους είναι τυφλό, αλλά στερούνται εσωτερικής συνείδησης τέτοιων εικόνων.

Το ενδιαφέρον για το φαινόμενο ανανεώθηκε μετά τη δημοσίευση μελέτης που διεξήχθη από μια ομάδα με επικεφαλής τον Δρ. Adam Zeman, καθηγητή γνωστικής και συμπεριφοριστικής νευρολογίας, στο Πανεπιστήμιο του Exeter.

Η ομάδα του Zeman δημοσίευσε ένα έγγραφο το 2015 σχετικά με αυτό που ονόμασαν «συγγενής αφαντασία» , γνωστή τώρα απλά ως αφαντασία.

Οι Δύο Πιθανές Αιτίες της αφαντασίας

Ωστόσο, η ακριβής αιτία της αφάντασης είναι ακόμα άγνωστη. Σύμφωνα με τον Dr. Zeman, η κληρονομικότητα και το περιβάλλον είναι πιθανό να είναι σχετικές αιτίες.

Είναι ενδιαφέρον ότι ένα τέτοιο άτομο, μπορεί να έχει μια οπτική μνήμη που σημαίνει ότι μπορεί να είναι σε θέση να περιγράψει λεπτομερώς πώς τα πράγματα έμοιαζαν – η γάτα είχε γαλάζια μάτια, η ομπρέλα ήταν ροζ και ταιριάζει με τη φούστα – παρόλο που δεν μπορούν να δουν αυτές τις εικόνες στο μυαλό τους, με τα μάτια του νου!

Επιπλέον, πολλοί άνθρωποι που δεν μπορούν να απεικονίσουν διανοητικές εικόνες μπορούν να σκεφτούν με ήχους, ενώ άλλοι μπορούν να θυμούνται τις φυσικές αισθήσεις.

Γιατί μερικοί άνθρωποι είναι «τυφλοί» !

Η έρευνα στο γενικό πληθυσμό δείχνει ότι η οπτική απεικόνιση περιλαμβάνει ένα δίκτυο δραστηριότητας του εγκεφάλου που εκτείνεται από τον μετωπιαίο φλοιό σε όλη τη διαδρομή μέχρι τις οπτικές περιοχές στο πίσω μέρος του εγκεφάλου.

Οι τρέχουσες θεωρίες προτείνουν ότι όταν φανταζόμαστε κάτι, προσπαθούμε να επανενεργοποιήσουμε το ίδιο πρότυπο δραστηριότητας στον εγκέφαλό μας όπως όταν είδαμε την εικόνα πριν. Και όσο καλύτερα μπορούμε να το κάνουμε αυτό, τόσο ισχυρότερη είναι η οπτική μας απεικόνιση. Μπορεί να είναι ότι τα αφαντασικά άτομα δεν είναι σε θέση να επανενεργοποιήσουν αυτά τα ίχνη αρκετά ώστε να βιώσουν οπτικές εικόνες ή ότι χρησιμοποιούν ένα εντελώς διαφορετικό δίκτυο όταν προσπαθούν να ολοκληρώσουν εργασίες που περιλαμβάνουν οπτικές εικόνες.

Είναι η αφαντασία κοινό φαινόμενο;

Ενώ οι έρευνες για το θέμα βρίσκονται ακόμα σε εξέλιξη, οι νευρολόγοι πιστεύουν ότι περίπου ένας στους 50 ανθρώπους ή το 2-5% του πληθυσμού είναι μη οπτικοακουστικοί.

Ακούγεται σαν ένας μεγάλος αριθμός;

Μην εκπλαγείτε. Η ύπαρξη ενός αφάντασιου είναι σχεδόν εξίσου κοινή με την τροφική αλλεργία.

Η νεύρο-απεικόνιση έχει δείξει ότι οι ψυχικές εικόνες, αν και συνδέονται στενά με τον αριστερό κροταφικό λοβό, απαιτούν τη χρήση μεγάλων δικτύων εγκεφαλικών οδών. Αυτό σημαίνει ότι η αφαντασία μπορεί να συμβεί με διάφορους τρόπους σε διαφορετικά άτομα.
Πώς η αφαντασία επηρεάζει τη μνήμη

Ο εγκέφαλός μας αποθηκεύει πληροφορίες με δύο διαφορετικούς τρόπους – προφορικά και οπτικά.

Και οι δύο αυτοί τύποι αποθήκευσης είναι ανεξάρτητοι ο ένας από τον άλλο, και ο καθένας μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνος του.

Επομένως, ακόμη και οι άνθρωποι με αφαντασία μπορούν να ολοκληρώσουν τις «δοκιμές οπτικής απεικόνισης» χωρίς πολύ μεγάλη δυσκολία.

(Ακολουθεί μια γρήγορη δοκιμή:)

Μετρήστε τον αριθμό των παραθύρων στο σπίτι σας.

Ακόμα κι αν δεν μπορείτε να δείτε μια «νοητική» εικόνα του σπιτιού σας και να εντοπίσετε κάθε παράθυρο σε αυτή την εικόνα, θα έχετε την επίγνωση ότι είστε εκεί και να υπενθυμίζετε από τις πραγματικές πληροφορίες τον αριθμό των παραθύρων στο σπίτι σας.

Ενώ τα αφαντασικά άτομα μπορούν να θυμούνται τα πράγματα από το παρελθόν τους, βιώνουν αυτές τις μνήμες με διαφορετικό τρόπο από κάποιον με ισχυρή εικόνα. Συχνά περιγράφουν τις μνήμες ως έναν εννοιολογικό κατάλογο των πραγμάτων που προέκυψαν αντί για ένα βίντεο που παίζει στο μυαλό τους.

Πολλοί τρόποι για να δημιουργήσετε οπτικές εικόνες στο μυαλό σας

Οι νευροεπιστήμονες πιστεύουν ότι ο εγκέφαλος κατασκευάζει οπτικές εικόνες με περισσότερους από έναν τρόπους.Υπάρχουν ξεχωριστά κυκλώματα για πράγματα όπως το σχήμα, το μέγεθος, το χρώμα και οι χωρικές σχέσεις, και όταν αυτά προσεγγίζονται μαζί, σχηματίζουμε μια εικόνα μνήμης.

Θεωρούν ότι η αφανταστικοί «εκμεταλλεύονται» νευρώνες που εμπλέκονται στον έλεγχο των σωματικών κινήσεων αντί να χρησιμοποιούν το οπτικό εγκεφαλικό κύκλωμα για να «οπτικοποιήσουν» ή να ανακαλέσουν πληροφορίες.

Για παράδειγμα, μπορείτε να εντοπίσετε το γράμμα Β του αλφαβήτου στον εγκέφαλό σας για να ξέρετε ότι έχει καμπύλες ή μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το μάτι του νου σας, για να δείτε την εικόνα του.

Εικόνα Streaming Vs. Aphantasia

Η ροή εικόνων είναι μια απλή διαδικασία που σας δίνει τη δυνατότητα να ανοίξετε τα μάτια σας στο γραφικό.

Πως δουλεύει:

ΌΣΟΙ ΔΙΑΒΆΣΑΤΕ ΜΈΧΡΙ ΕΔΏ, ΘΑ ΚΑΤΑΝΟΉΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΆ ΚΑΙ ΤΟ ΆΡΘΡΟ ΑΥΤΌ!

ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟΙ (ΠΟΥ ΠΙΘΑΝΌΝ ΈΧΟΥΝ ΑΣΧΟΛΗΘΕΊ) ΜΕ ΔΙΆΦΟΡΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΎΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΎΣ ΚΑΙ ΣΤΌΧΟΥΣ ΥΛΟΠΟΊΗΣΗΣ, ΓΝΩΡΊΖΟΥΝ ΠΌΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΌ ΡΌΛΟ ΠΑΊΖΕΙ Η ΦΑΝΤΑΣΊΑ, Ο ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΌΣ ΚΑΙ Η ΕΙΚΌΝΕΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΎΜΕ ΚΑΙ ΠΡΟΒΆΛΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΌ ΜΑΣ…. ΚΑΙ Η ΕΠΊΤΕΥΞΗ ΟΠΟΙΟΥΔΉΠΟΤΕ ΣΤΌΧΟΥ Η ΥΛΟΠΟΊΗΣΗΣ, ΜΕ ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΗ ΕΠΙΤΥΧΊΑ.

ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΕΊΝΑΙ ΈΝΑΣ ΜΥΣ, ΌΠΩΣ ΚΑΙ ΌΛΟΙ Η ΆΛΛΟΙ….ΌΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΛΉ ΤΟ «ΓΥΜΝΆΖΟΥΜΕ» Η ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΎΜΕ, ΤΌΤΕ ΠΙΟ ΠΟΛΎ ΔΥΝΑΜΏΝΕΙ

ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΜΕΤΡΆΕΙ ΕΊΝΑΙ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ ΕΞΆΣΚΗΣΗ!

ΠΑΡΑΚΆΤΩ ΘΑ ΒΆΛΩ ΈΝΑ ΒΊΝΤΕΟ, ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΣΤΌΧΟ ΝΑ ΒΟΗΘΉΣΕΙ ΣΤΗΝ ΕΝΔΥΝΆΜΩΣΗ ΤΟΥ!

Πως τα πήγατε, μπορέσατε να οραματιστείτε όλα τα αντικείμενα, με λεπτομέρεια; Κάντε αυτή την άσκηση με διάφορα αντικείμενα που βρίσκονται στο σπίτι σας. Εξασκηθείτε στον οραματισμό. Έχοντας αυτή την επιδεξιότητα, σας προσφέρει μεγαλύτερη επιτυχία υλοποίησης των στόχων σας.