Ο Αύγουστος για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς είναι ο μήνας της Παναγίας. Τη Μητέρας του Θεού, με τα αμέτρητα ονόματα.
Φέτος εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ας προσευχηθούμε όλα τα γεγονότα που ξεκάθαρα έχουν ξεκινήσει να τρέχουν πιο γρήγορα από το τρεχούμενο νερό, ας ευχηθούμε να μας δώσει τη δύναμη να αντέξουμε…
Ούτως ή άλλως για τα δεινά που ήδη υπομένουμε, αμαρτίες ξεπλένουμε…
Καλημέρα, καλό ΔΕΚΑΠΕΝΤΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ και μην ξεχνάτε τα λόγια του Μητροπολίτη Φθιώτιδας Νικολάου:
Δεν υπάρχει ισχυρότερο όπλο στον ουρανό και στη γη από την προσευχή. Ας στρέψουμε λοιπόν τα μάτια μας και την ψυχή μας στο Θεό τον Ζώντα. Η προσευχή που γίνεται με πίστη και ταπείνωση «διασκεδάζει βουλάς εθνών».Ας μη μένουμε μόνο θεατές των προσπαθειών της πολιτείας μας ή το χειρότερο κριτές και επικριτές. Ας ενεργοποιήσουμε τις δικές μας πνευματικές δυνάμεις, για να δείξει έλεος ο Θεός και να μην υποστούμε τα χειρότερα
Θυμίζω και τι είπε ο νεότερος Άγιος της Ορθοδοξίας μας ο Παΐσιος :
«Ήρθε ο καιρός να πολεμήσει το καλό με το κακό, γιατί την παρανομία την έχουν κάνει νόμο και την αμαρτία μόδα. Όταν όμως δείτε συμφορές στην Ελλάδα, το κράτος να βγάζει παλαβούς νόμους και να υπάρχει γενική αστάθεια, μη φοβηθείτε. Θα βοηθήσει ο Θεός. Να ζητάτε την επέμβαση του Θεού, ο οποίος είναι ο μόνος που μπορεί να βοηθήσει» (Περί προσευχής ΣΤ΄ τόμος, Αγίου Παισίου).
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Ο μόνος λόγος προσευχής είναι η σωτηρία της ψυχής, άντε και για το γενικό καλό.
Όποιος προσεύχεται με ιδιοτέλεια και για να σώσει το τομάρι του,το σπίτι του,το κινητό του τα έχει καταλάβει όλα λάθος.
Συμφωνω αδερφε πως αιτια της προσευχης ειναι η σωτηρια της ψυχης,ομως ευλογημενο ειναι να ζηταμε και τα αγαθα του θεου επι της γης.οπως ευημερια μακροημερευση,ειρηνικα και αναιπαισχυντα τα τελη της ζωης ημων.εχουμε λογο να προσευχομαστε σε τουτη τη ζωη και για την επιγεια βασιλεια του θεου.λογος προσευχης ειναι η ευχαριστια και η δοξολογια παντοτε νυν και αει και εις τους αιωνας των αιωνων αμην!
προσευχη ολοι για την πατριδα !!!!!!!!!!!
ΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ ΑΠΟ ΠΟΥΘΕΝΑ.ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΤΟΣΟ ΑΔΕΙΟΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΟΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ. ΓΕΜΙΣΤΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΑΣ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΣΤΕ ΤΗ ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΥΡΩ ΜΑΣ.ΟΣΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΓΥΡΙΖΕΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΥΛΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΛΑΞΕΙ ΚΑΙ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΘΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΕ ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΔΙΝΕΤΕ ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΞΑΝΑΓΕΜΙΖΕΙ Η ΨΥΧΗ ΣΑΣ
https://www.youtube.com/watch?v=Tgjbmy8vPTA&index=6&list=PL0070468BFD881291
τεραστιος
Πράγματι ο Αύγουστος είναι ο μήνας που γιορτάζουμε τη λατρευτή μας Παναγία και τις δισεκατομμύρια ενσαρκώσεις της επι γης, των λατρευτών από πάντα επίσης για τους Έλληνες ΙΕΡΩΝ ΘΗΛΥΚΩΝ!
Η παναγία μας ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ αυτό που αποτελεί την πεμπτουσία της ζωής επί της γης, τον εκφραστή και προστάτη της ύλης και την ισορροπία της λειτουργίας της ζωής, στη ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΝΑ ΓΗ!!!
Ο Έλληνας, που λάτρευε απο ανέκαθεν με ιδιαίτερη ΕΥΛΑΒΕΙΑ το ΙΕΡΟ ΘΗΛΥΚΟ, το οποίο μορφοποιεί την ΥΛΗ και ενσαρκώνει το ΠΝΕΥΜΑ, αντικατέστησε με το πέρασμα των αιώνων στη λατρεία του, τις πολλές εκφάνσεις που απέδιδε αποσπασματικά στο θηλυκό και του προσέδωσε το ΟΛΟΝ στην ιερότητα που του έπρεπε!
Στους κλασικούς χρόνους, έδινε στο θηλυκό ξεχωριστά τη μορφή της ιερότητας για την κάθε έκφρασή του επί της γης!
Η ΣΟΦΙΑ εκφραζεται και προστατεύεται από την θήλυ ΑΘΗΝΑ, η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ από την θήλυ ΕΣΤΙΑ, η ΓΗ και ΤΑ ΠΑΡΑΓΩΓΑ της προστατεύονται από την θήλυ ΔΗΜΗΤΡΑ, η ΤΡΟΦΗ του ανθρωπινου γένους από την θήλυ ΑΡΤΕΜΗ τη θεά του κυνηγιού, η ΟΜΟΡΦΙΑ από την θήλυ ΑΦΡΟΔΙΤΗ και η ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ μαζί με την ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ από την θήλυ ΗΡΑ!
Η λατρεία του ΕΛΛΗΝΑ όμως προς το ΙΕΡΟ ΘΗΛΥΚΟ με το πέρασμα των αιώνων και την ωριμότητα που αυτό επέφερε, καθώς και οι αλλαγές στο κοινωνικό περιβάλλον όπως και οι ανάγκες της ανθρωπότητας, τον οδήγησαν στη ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ της ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑΣ του προς Αυτό, δημιουργώντας την ΜΕΓΙΣΤΗ ΙΕΡΟΤΗΤΑ του ΟΛΟΥ, την ΙΕΡΗ ΠΑΝΑΓΙΑ, η οποία όχι μόνο συγκεντρώνει μέσα της και περικλείει όλα όσα εκπροσωπεί επί γης το θήλυ, αλλά του απέδωσε και το ΜΕΓΙΣΤΟ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ, αποδίδοντάς του την ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΝΣΑΡΚΟΜΕΝΟΥ ΘΕΟΥ, δηλαδή του ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΕΞΥΨΩΜΕΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ!
Η Παναγία μας εκφράζει την ιερότητα της ιδιας της ζωής, την μάνα, τη σύντροφο, τη θηλυκή πλευρά που λείπει από τον άνδρα καθώς και την ίδια την μεγάλη μάνα γή!
Όμως σήμερα η εκκλησία μας γιορτάζει και κάτι άλλο! Ποιό;
ΚΥΝΑΙΓΕΙΡΟΣ
Συνεχίζεται…
Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που εορτάζει στις 15 Αυγούστου ο χριστιανικός κόσμος, είναι η μεγαλύτερη από τις εορτές που καθιέρωσε η Εκκλησία προς τιμήν της Μητρός του Κυρίου, τις θεομητορικές εορτές. Ίσως είναι και η παλαιοτέρα από όλες.
Τις πρώτες μαρτυρίες έχομε γιʼ αυτήν κατά τον Ε’ αιώνα, γύρω στην εποχή που συνεκλήθη η Γ’ Οικουμενική Σύνοδος της Εφέσου (451), που καθόρισε το θεομητορικό δόγμα και έγινε αιτία να αναπτυχθεί η τιμή στο πρόσωπο της Θεοτόκου.
Για πρώτη φορά φαίνεται ότι συνεστήθη στα Ιεροσόλυμα την 13 Αυγούστου και λίγο αργότερα μετετέθη στις 15 του ιδίου μηνός. Είχε δε γενικότερα θεομητορικό χαρακτήρα, χωρίς ειδική αναφορά στο γεγονός της Κοιμήσεως.
Ονομάζετο «ημέρα της Θεοτόκου Μαρίας». Κέντρο του πανηγυρισμού αναφέρεται στην αρχή ένα «Κάθισμα», ναός επʼ ονόματί της, που ευρίσκετο έξω από τα Ιεροσόλυμα στο τρίτο μίλιο της οδού που οδηγούσε στην Βηθλεέμ.
Η σύνδεση της εορτής αυτής προς την Κοίμηση της Θεοτόκου, έγινε στον περίφημο ναό της Παναγίας που βρισκόταν στην Γεσθημανή, το «ευκτήριο του Μαυρικίου», όπου υπήρχε και ο τάφος της.
Αυτός ο ναός πολύ σύντομα πήρε τον χαρακτήρα του μεγαλυτέρου θεομητορικού προσκυνήματος και η ακτινοβολία του έγινε αιτία η πανήγυρίς του κατά την 15η Αυγούστου γρήγορα να διαδοθεί σʼ ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο και κατά τον ΣΤ’ με Ζ’ αιώνα να επικρατήσει σε ανατολή και δύση σαν εορτή της Κοιμήσεως, του θανάτου, της Θεοτόκου.
Αργότερα εξήρθη η εορτή με την προπαρασκευαστική νηστεία και την παράταση το εορτασμού μέχρι της 23ης ή και μέχρι τέλους του Αυγούστου και έγινε όχι μόνο η μεγαλυτέρα θεομητορική εορτή, αλλά και μία από τις σπουδαιότερες εορτές του εκκλησιαστικού έτους.
Αυτό βέβαια ήταν φυσικό να γίνει, γιατί η Θεοτόκος είναι το προσφιλέστερο και ιερότερο πρόσωπο μετά τον Κύριο και γιʼ αυτό συνεκέντρωσε την τιμή και την ευλάβεια όλων των χριστιανικών γενεών.
Αναρίθμητοι ναοί και μονές έχουν κτισθεί προς τιμήν της Κοιμήσεώς της, θαυμάσιες τοιχογραφίες παριστάνουν σε κάθε ναό πίσω από την κεντρική είσοδο σε εκπληκτικές συνθέσεις την ιερά της κηδεία, ύμνοι εκλεκτοί έχουν διακοσμήσει την ακολουθία της και λόγοι λαμπροί και εγκώμια εκφωνήθηκαν από τους Πατέρες και νεωτέρους κληρικού άνδρες κατά την ημέρα της μνήμης της.
Όλες οι ανθρώπινες γενεές συναγωνίσθηκαν στην προσφορά ό,τι εκλεκτοτέρου είχαν να παρουσιάσουν για να μακαρίσουν έργω και λόγω την Παρθένο Μαρία. «Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι σε πάσαι αι γενεαί».
Για την κατανόηση του εορτολογικού περιεχομένου της εορτής της Κοιμήσεως, όπως και των άλλων θεομητορικών εορτών, της Συλλήψεως, της Γεννήσεως και των Εισοδίων, πρέπει να κάνουμε μία μικρά αναδρομή στις πηγές, από τις οποίες αντλήθηκαν τα θεομητορικά αυτά θέματα.
Διαφορετικά είναι αδύνατο να ερμηνεύσει κανείς ότι συνδέεται με τον εορτασμό αυτόν, τα συναξάρια, την υμνογραφία και την εικονογραφία των.
Οι αυθεντικές ιστορικές πηγές, τα Ευαγγέλια και τα άλλα βιβλία της Καινής Διαθήκης, δεν μας διέσωσαν πληροφορίες για το ευαγγελισμού και για τον μετά την ανάληψη του Κυρίου βίου της Θεοτόκου.
Πρόθεση των Ιερών συγγραφέων ήταν να αφηγηθούν τον βίο και το σωτηριώδες έργο του Χριστού και ότι άμεσα συνεδέετο με αυτόν και όχι να ικανοποιήσουν την ευλαβή περιέργεια ή τα ιστορικά ενδιαφέροντα των αναγνωστών των.
Η παράδοση όμως της Εκκλησίας διέσωσε από στόματος εις στόμα διάφορες πληροφορίες που αφορούσαν στον βίο της Θεοτόκου προ συλλήψεως του Κυρίου και μετά την ανάστασή Του.
Αργότερα διάφοροι ευλαβείς, κατά το πλείστον, συγγραφείς περιέλαβαν τις πληροφορίες αυτές και τις ανέπτυξαν με την φαντασία των και για να έχουν περισσότερο κύρος έθεσαν στους τίτλους των έργων των μεγάλα αποστολικά ονόματα.
Η Εκκλησία απέρριψε και κατεδίκασε τα βιβλία αυτά και τα ονόμασε «Απόκρυφα» και «Ψευδεπίγραφα». Σε μεταγενεστέρα εποχή πολλές από τις διηγήσεις αυτές, τουλάχιστον στις βασικές των γραμμές, έδωσαν θέματα στην διαμόρφωση εορτών, στην σύναξη συναξαρίων, στην ποίηση ύμνων και στην εικονογραφία.
Εξʼ άλλου καθώς είπαμε, ο πυρήν των διηγήσεων αυτών είχε ως βάση του παμπάλαιες ιστορικές παραδόσεις γύρω από το πρόσωπο της Θεομήτορος.
Ειδικά το γεγονός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου αφηγείται, εκτός των άλλων, και μια απόκρυφος διήγησις, που φέρεται υπό το όνομα του ηγαπημένου μαθητού του Κυρίου, του Ιωάννου.
Μία περίληψη του εκτενούς αυτού κειμένου θα παρουσιάσομε εδώ. Σε κάθε σημείο ο αναγνώστης του θυμάται αντίστοιχες φράσεις από τους ύμνους και το συναξάριο της εορτής και λεπτομέρειες από την εικόνα της Κοιμήσεως, που εφιλοτέχνησαν βυζαντινοί ζωγράφοι: Η Παναγία μετά την ανάληψη του Χριστού καθημερινώς πήγαινε στο ζωοδόχο μνήμα και προσεύχεται.
Μια Παρασκευή ο αρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάζεται μπροστά της και την χαιρετά∙ «Χαίρε, η γεννήσασα Χριστόν τον Θεόν ημών. Ο Κύριος άκουσε την προσευχή σου και θα πορευθείς εις την ζωήν την αληθινήν και αδιάδοχον».
Η Θεοτόκος επιστρέφει στον οίκον της, θυμιά και προσεύχεται στον Χριστό να της στείλει τον Ιωάννη και τους λοιπούς αποστόλους για να παρασταθούν στον θάνατό της.
Η προσευχή της εισακούεται και πρώτος φθάνει, αρπαγείς από νεφέλη, ο Ιωάννης και σε λίγο επί νεφελών και οι λοιποί απόστολοι οι διεσπαρμένοι στα πέρατα του κόσμου.
Την Κυριακή έρχεται με την απαστράπτουσα δόξα Του και με χιλιάδες αγγέλους ο Κύριος να παραλάβει την ψυχή της μητρός του.
Εκείνη ευλογεί τους αποστόλους και τον κόσμο, δέεται για την σωτηρία όλων και αφού λαμβάνει την υπόσχεση ότι «πάσα ψυχή επικαλούμενη το όνομά της ου μη καταισχυνθή, αλλʼ εύρη έλεος και παράκλησιν και αντόληψιν και παρρησίαν και εν τω νυν αιώνι και εν τω μέλλοντι», παραδίδει την αγία της ψυχή στα χέρια του Yιού της.
Οι απόστολοι περιπτύσσονται το σκήνος και ψάλλοντες, μεταφέρουν την κλίνη με το σώμα για ταφή.
Ένας Εβραίος ονόματι Ιεφωνίας ορμά και επιχειρεί «κατά της κλίνης», αλλʼ άγγελος Κυρίου με «ξίφος πυρός» αποκόπτει τα χέρια του από των ώμων, που μένουν κρεμασμένα στην κλίνη.
Αυτός μετανοεί και κολλώνται και πάλι τα χέρια του, ενώ οι απόστολοι ανενόχλητοι συνεχίζουν την εκφορά. Το σκήνος θάπτεται σε καινό μνημείο στην Γεσθημανή, την Τρίτη όμως ημέρα «μετετέθη… εν Παραδείσω».
(†Ιωάννου Φουντούλη, Καθηγητού Πανεπιστημίου, από το βιβλίο “Λογική Λατρεία”, εκδ. Αποστολικής Διακονίας, Αθήνα 1984)
«Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια,
ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια,
ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου Θεοτόκε.
Ἀλλ’ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον,
ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον,
ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε».
Ο Τελευταίος κανόνας του Iωάννη προς τα Ελληνόπουλα
Ο Τελευταίος κανόνας του Iωάννη προς τα Ελληνόπουλα ….να μελετάνε κάθε μέρα την Πατερική μας Θεογνωσία..
Σοφός δεν είναι αυτός που ξέρει να διδάσκει, αλλά αυτός που ξέρει να διδάσκετε.
Χριστιανός δεν είναι αυτός που μπορεί να μιλάει εις τον Θεό, αλλά αυτός που σιωπή και ακούει το τι ο Θεός του λέει.
Ο Κύριος και Θεός μας πάντα και πάντοτε είναι μαζί μας, ας αφιερώσουμε και εμείς πέντε λεπτά κάθε ημέρα και να Μελετήσουμε το τι ο Θεός μας λέγει απο τα γραπτά των Αγίων Πατέρων μας, ώστε να Νοήσουμε το τι εστί , να είμαστε παιδιά του Θεου δια του Αγίου Πνεύματος .Αμήν.
***
1. Ο Θεός είναι νους απαθής, πάνω από κάθε νου και κάθε απάθεια. Είναι φως και πηγή φωτος αγαθού, σοφία, λόγος και γνώση, όπως επίσης και χορηγός της σοφίας, του λόγου και της γνώσεως. Και σε όσους δόθηκαν αυτα για την καθαρότητα τους και τα βλέπομε σ’ αυτους πλούσια, σ’ αυτους ανακτηθηκε το “κατ’ εικόνα” και διατηρήθηκε, ώστε να είναι από εδώ υιοί Θεού, που καθοδηγούνται από το Πνεύμα, σύμφωνα με το ρητό: «Όσοι καθοδηγούνται από το Πνεύμα του Θεού, αυτοί είναι υιοί Θεού»(Ρωμ. 8, 14).
2. Όσοι με τους κόπους της ασκήσεως έκαναν τους εαυτους των καθαρούς από κάθε μολυσμό σαρκικό και πνευματικό(Β΄ Κορ. 7, 1), έγιναν δοχεία της αθάνατης φύσεως μεσω των χαρισμάτων του Πνεύματος. Αυτοί που έφτασαν σ’ αυτη την κατασταση, είναι γεμάτοι από αγαθό φως, και καθώς αυτό πλημμυρίζει την καρδιά τους με γαλήνη και ειρήνη, λαλούν λόγια αγαθά και η σοφία του Θεού κυλάει από τα χείλη τους με τη γνώση των θείων και των ανθρωπίνων πραγμάτων. Και ο λόγος τους είναι διαυγής και εξηγεί τα βάθη του Πνεύματος. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους δεν ισχύει νόμος(Γαλ. 5, 23), αφού μιά για πάντα ενώθηκαν με το Θεό και δέχθηκαν την καλή αλλοίωση.
3. Εκείνος που φιλόπονα κατευθύνεται προς το Θεό με ολοπρόθυμο ζήλο, γίνεται εκμαγείο της εικόνας Του με τις αρετές της ψυχής και του σώματος. Και αυτος αναπαύεται στο Θεό, και ο Θεός σ’ αυτόν, με την αμοιβαία ένωση· ώστε αυτός να είναι και να φαίνεται από εδώ εικόνα της θείας μακαριότητας και θέσει θεός, με τον πλούτο των χαρισμάτων του Πνεύματος, και ο Θεός τελεσιουργός της τελειότητάς του.
4. Ο άνθρωπος είναι κατ’ εικόνα Θεού όχι από την οργανική κατασκευή του σώματος, όπως θα έλεγε κανείς από άγνοια, αλλά από τη νοερή φύση του νου, η οποία δεν περιορίζεται από το βαρύ σώμα που κλίνει προς τα κάτω. Όπως δηλαδή η θεία φύση, επειδή είναι έξω από κάθε κτίση και παχύτητα, δεν περιορίζεται από τίποτε, αλλά είναι αόριστη, ασώματη, πάνω από κάθε ουσία και αιτία, χωρίς ιδιότητες, μη υποκείμενη στην αφή, άποση, αόρατη, αθάνατη, ακατάληπτη, μη εννοούμενη διόλου από μας, έτσι και η νοερή φύση που Αυτή μάς έδωσε, δηλαδή ο νους, είναι απεριόριστη, ξένη προς την παχύτητα του σώματος, ασώματη, αόρατη, αψηλάφητη, ακατάληπτη και εικόνα της αθάνατης και αιώνιας δόξας Του.
5. Ο Θεός είναι ο πρώτος Νους, ως Βασιλεύς του παντός, και έχει τον Λόγο ομοούσιο με τον εαυτό Του και συναιώνιο με το Πνεύμα. Δε χωρίζεται ποτέ από τον Λόγο και το Πνεύμα, γιατί η θεία φύση είναι αδιαίρετη· μήτε συγχέεται, γιατί οι τρεις Υποστάσεις της θεότητας είναι ασύγχυτες. Έτσι, ενώ γεννά φυσικώς τον Λόγο από την ουσία Του, δε χωρίζεται από Αυτόν, γιατί είναι αχώριστος από τον εαυτό Του. Ο δε συναιώνιος Λόγος έχει το σύμφυτο και συναναρχο με Αυτόν Πνεύμα που εκπορεύεται προαιώνια από τον Πατέρα, και δεν αποκόπτεται από τον γεννήσαντα Πατέρα. Γιατί των δύο η φύση είναι μία και αχώριστη, αν και με τη διαφορά των υποστάσεων διαιρείται σε πρόσωπα και ανυμνούνται τριαδικά ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, χωρίς ποτέ να χωρίζονται από τη συναιώνια ουσία και φύση, αφού αποτελούν μία φύση και ένα Θεό. Αυτής λοιπόν της τρισυπόστατης και ενιαίας φύσεως, να θεωρείς εικόνα τον πλασμένο από Αυτήν άνθρωπο, κατά το νοητό στοιχείο του βέβαια και όχι κατά το ορατό· κατά το αθάνατο και παντοτινά αναλλοίωτο και όχι κατά το θνητό και φθαρτό.
6. Ο Θεός, που είναι Νους και απείρως πέρα από τα κτίσματά Του, τα οποία με σοφία δημιούργησε, γεννά χωρίς μεταβολή Του τον Λόγο για τη συντήρηση των κτισμάτων, και στέλνει για την ενδυνάμωσή τους, όπως έχει γραφεί(Ιω. 14, 26), το Πανάγιο Πνεύμα· ο Ίδιος όμως είναι και έξω και μέσα στο σύμπαν. Το ίδιο και ο άνθρωπος που είναι μέτοχος της θείας Του φύσεως και είναι εικόνα Του κατά το νοητό στοιχείο του, δηλαδή τη νοερή και ασώματη και αθάνατη ψυχή, έχοντας το νου που γεννά φυσικώς το λόγο από την ουσία του, κι από τα οποία συντηρείται όλη η δύναμη του σώματος, είναι και έξω και μέσα στην ύλη και στα ορατά. Και όπως ο Πλάστης του είναι αχώριστος από τις Υποστάσεις Του, δηλαδή από το Λόγο και το Πνεύμα, έτσι και ο άνθρωπος, κατά την ψυχή, είναι αχώριστος από το νου και το λόγο, αφού αποτελούν μιά φύση και ουσία, που δεν περιορίζεται από το σώμα.
7. Όπως το θείο είναι τρισυπόστατο, προσκυνούμενο ως Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα, έτσι και η πλασμένη από Αυτό εικόνα, ο άνθρωπος, διακρίνεται σε τρία μέρη, προσκυνώντας με ψυχή, νου και λόγο το Θεό, ο οποίος δημιούργησε τα πάντα από το μηδέν. Όπως λοιπόν οι Υποστάσεις στο Θεό είναι κατά φύση συναιώνιες και ομοούσιες, έτσι και αυτά τα τρία μέρη στην εικόνα Του είναι σύμφυτα και ομοούσια. Από αυτά γίνεται έκδηλο σ’ εμάς το “κατ’ εικόνα”, και μέσω αυτών είμαι εικόνα του Θεού, αν και είμαι ζυμωμένος και με τον πηλό και με την εικόνα.
8. Άλλο εικόνα Θεού και άλλο τα ιδιώματα της εικόνας. Εικόνα του Θεού είναι η νοερή ψυχή, ο νους και ο λόγος, η μία και αδιαίρετη φύση. Ιδιώματα της εικόνας είναι το αρχικό, το βασιλικό και το αυτεξούσιο. Επίσης, άλλο είναι δόξα του νου, άλλο αξία, άλλο το “κατ’ εικόνα” και άλλο το “καθ’ ομοίωσιν”. Δόξα του νου είναι το ανοδικό, η αεικινησία προς τα άνω, η ταχύτητα, η καθαρότητα, η σύνεση, η σοφία, η αθανασία. Αξία του νου είναι το λογικό, το αρχικό, το βασιλικό και το αυτεξούσιο. Το “κατ’ εικόνα Θεού”, είναι το αυθυπόστατο, ομοούσιο, αδιαίρετο και αχώριστο της ψυχής, του νου και του λόγου. Γιατί στην ασώματη και αθάνατη και θεία και νοερή ψυχή ανήκουν ο νους και ο λόγος, τα οποία είναι και ομοούσια και συναιώνια, δίχως να χωρίζονται ποτέ το ένα από το άλλο, αλλ’ ούτε και να μπορούν να χωριστούν. Το “καθ’ ομοίωσιν”, είναι η δικαιοσύνη, η αλήθεια, η ευσπλαχνία, η συμπάθεια και η φιλανθρωπία. Σ’ όποιους λοιπόν αυτά ενεργούνται και παραμένουν, σ’ αυτούς φαίνεται καθαρά το “κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν”· αυτοί δηλαδή ενεργούν κατά φύση, είναι όμως ανώτεροι από τους άλλους κατά την αξία.
9. Η λογική ψυχή μερίζεται σε τρία και διακρίνεται κατά τη θεωρία σε δύο, το λογικό και το παθητικό. Το λογικό της μέρος, καθώς είναι κατ’ εικόνα του Πλάστη της, είναι ανεμπόδιστο, αόρατο και απεριόριστο από τις αισθήσεις, γιατί είναι και έξω και μέσα απ΄ αυτές. Με αυτό η ψυχή επικοινωνεί με τις νοερές και θείες δυναμεις, και με την ιερή γνώση των όντων ανατρέχει κατά φύση στο Θεό σαν σε Πρωτότυπο, και απολαμβάνει τη θεϊκή Του φύση. Το παθητικό μέρος της κατακερματίζεται στις αισθήσεις και υπόκειται στα πάθη και στις ανέσεις. Με αυτό η ψυχή συγκοινωνεί με την αισθητική, θρεπτική και αυξητική φύση, αισθάνεται τον αέρα, το κρύο και τη ζέστη και τις τροφές για συντήρηση, ζωή, αύξηση και υγεία. Γι’ αυτό και τούτο μεταβάλλεται μαζί μ’ αυτά και άλλοτε επιθυμεί άλογες επιθυμίες, βγαίνοντας από τη φυσική του κίνηση, ενώ άλλοτε παροξύνεται και παρασύρεται από άλογο θυμό· ακόμη προκαλεί πείνα, δίψα, λύπη, πόνο και διάχυση, καθώς ευχαριστείται στις ανέσεις, ενώ στις θλίψεις μαζεύεται. Γι’ αυτό και εύλογα λέγεται παθητικό μέρος, γιατί υποφέρει από τα πάθη. Όταν λοιπόν το θνητό τούτο καταποθεί από τη ζωή(Β΄ Κορ. 5, 14) του λόγου, αφού δηλαδή κυριαρχήσει το ανώτερο μέρος, τότε και η ζωή του Ιησού φανερώνεται στη θνητή μας σάρκα(Β΄ Κορ. 4, 11), ενεργώντας μέσα μας τη ζωοποιό νέκρωση, δηλαδή την απάθεια, και παρέχοντάς μας την αφθαρσία της αθανασίας, όπως επιθυμεί το πνεύμα.
10. Όπως ο Δημιουργός του παντός, πριν ακόμη δημιουργήσει τα πάντα από το μηδέν, είχε μέσα Του, ως Βασιλεύς των αιώνων και προγνώστης, τη γνώση, τις φύσεις και τους λόγους όλων των όντων, έτσι και τον άνθρωπο που τον έπλασε κατ’ εικόνα Του για βασιλιά της κτίσεως, τον έκανε να έχει μέσα του όλων των όντων τους λόγους, τις φύσεις και τη γνώση. Έτσι, την ξηρότητα και ψυχρότητα του ζωικού χυμού τις έχει από τη γη, απ΄ όπου πλάστηκε. Τη θερμότητα και υγρότητα του αίματος από τον αέρα και τη φωτιά. την υγρότητα και ψυχρότητα του φλέγματος από το νερό. Από τα φυτέ, έχει την ικανότητα για αύξηση· από τα ζωόφυτα έχει την ικανότητα για θρέψη· από τα άλογα ζώα έχει το παθητικό· από τους Αγγέλους έχει το νοερό και λογικό. Από το Θεό, τέλος, έχει την άυλη πνοή, δηλαδή την ασώματη και αθάνατη ψυχή, η οποία διακρίνεται σε νου και λόγο και δέχεται τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, για να υπάρχει και να ζει.
11. Είμαστε “καθ’ ομοίωσιν” του Θεού που μας έπλασε κατ’ εικόνα και ομοίωσή Του, ως προς την αρετή και τη σύνεση. Γιατί λέει η Γραφή: «Η αρετή Του κάλυψε τους ουρανούς, κι από τη σύνεσή Του είναι γεμάτη η γη»(Αββ. 3, 3). Αρετή του Θεού είναι η δικαιοσύνη, η οσιότητα και η αλήθεια, όπως λέει ο Δαβίδ: «Δίκαιος είσαι, Κύριε, και η αλήθεια Σου σε περιβάλλει από παντού»(Ψαλμ. 88, 9), και πάλι: «Δίκαιος και όσιος ο Κύριος»(Ψαλμ. 144, 17). Επίσης είμαστε “καθ’ ομοίωσιν” του Θεού ως προς την ευθύτητα και τη χρηστότητα, γιατί λέει η Γραφή: «Χρηστός και ευθύς ο Κύριος»(Ψαλμ. 24, 8). Ακόμη, ως προς το λόγο της σοφίας και το λόγο της γνώσεως, γιατί αυτά υπάρχουν μέσα Του και ονομάζεται Σοφία και Λόγος. Επίσης, ως προς την αγιοσύνη και την τελειότητα, όπως λέει ο Ίδιος: «Να γίνεστε τέλειοι, γιατί ο ουράνιος Πατέρας σας είναι τέλειος»(Ματθ. 5, 48) και: «Να γίνεστε άγιοι, γιατί εγώ είμαι άγιος»(Λευϊτ. 20, 26). Τέλος, ως προς την ταπείνωση και την πραότητα, γιατί λέει: «Μάθετε από μένα ότι είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και οι ψυχές σας θα βρουν ανάπαυση».
12. Ο νους μας, όντας εικόνα του Θεού, βρίσκεται στην οικεία του κατάσταση όταν μένει στην περιοχή του και δεν κινείται πέρα από την αξία και τη φύση του. Γι’ αυτό κι αγαπά να ερευνά όσο γίνεται τα σχετικά με το Θεό και ζητεί να ενώνεται με Αυτόν, από τον οποίο έλαβε την αρχή και έχει την κίνηση και προς τον οποίο ανατρέχει με τις φυσικές ιδιότητες, και Αυτόν ποθεί να μιμείται στη φιλανθρωπία και την απλότητα. Γι’ αυτό και ο νους, γεννώντας το λόγο, αναδημιουργεί, σαν άλλους ουρανούς, τις ψυχές των ομοφύλων του ανθρώπων και τις κάνει στερεές με την υπομονή των εμπράκτων αρετών. Και τις ζωογονεί με το πνεύμα του στόματός του(Ψαλμ. 32, 6), δίνοντάς τους δύναμη κατά των ολεθρίων παθών. Και έτσι αναδεικνύεται και αυτός δημιουργός της νοητής κτίσεως και του μεγάλου κόσμου, μιμούμενος όπως πρέπει το Θεό του, και ακούει καθαρά από τον ουρανό: «Όποιος αναδεικνύει άξιο τον ανάξιο, θα γίνει σαν στόμα μου»(Ιερ. 15, 19).
13. Εκείνος που εμμένει στις φυσικές κινήσεις του νου και στην αξία του λόγου, διατηρείται καθαρός από την ύλη και καταστολίζεται με πραότητα, ταπεινοφροσύνη, αγάπη και συμπάθεια και καταλαμπρύνεται από τις ελλάμψεις του Αγίου Πνεύματος. Προσβλέποντας στις υψηλές θεωρίες, αποκτά τη γνώση των κρυμμένων μυστηρίων του Θεού και από αγαθότητα τα μεταδίδει με λόγο σοφίας σ’ εκείνους που μπορούν να τα ακούνε. Έτσι, δεν πολλαπλασιάζει το τάλαντό του μόνο για τον εαυτό του, αλλά κάνει να το απολαύσουν και οι άλλοι.
14. Εκείνος που ξαλάφρωσε πολύ το πνεύμα του, το ένα μέλος της δυάδας πνεύμα-σάρκα, και απελευθέρωσε την ευγένεια του πνεύματος από το δεσμό αυτής της δυάδας, αυτός βρήκε άυλο τρόπο ζωής μεταξύ των αΰλων πνευμάτων κι έγινε κι αυτός πνεύμα νοερό, αν και φαίνεται να ζει σωματικά ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους.
15. Όποιος υπέταξε τη δουλεία που προέρχεται από την ένωση πνεύματος και σάρκας στην αξία και στη φύση του ενός (του πνεύματος), αυτός υπέταξε όλη την κτίση στο Θεό, συνάπτοντας σε ένα τα χωρισμένα και ειρηνοποιώντας τα πάντα.
16. Μέχρις ότου η φύση των ψυχικών μας δυνάμεων βρίσκεται σε αταξία με τον εαυτό της και διασκορπίζεται σε πολλές ετερότητες, δε μετέχομε και στις υπερφυσικές δωρεές του Θεού. Κι εφόσον δε μετέχομε σ’ αυτές, βρισκόμαστε μακριά και από τη μυστική ιερουργία του επουράνιου θυσιαστηρίου, η οποία τελείται κατά τη νοερή εργασία του νου. Όταν όμως, με μεγάλη σπουδή των ιερών αγώνων, καθαρθούμε από την πρόσυλη κακία και με τη δύναμη του Πνεύματος συνάξομε σε ένα τις ετερότητές μας, τότε φτάνομε και στη μέθεξη των απορρήτων αγαθών του Θεού και προσφέρομε αξίως στο Λόγο και Θεό τα θεία μυστήρια της μυστικής ιερουργίας του νου στο υπερουράνιο και νοερό θυσιαστήριο του Θεού, ως επόπτες και ιερείς των αθανάτων μυστηρίων Του.
17. Η σάρκα επιθυμεί κατά του πνεύματος και το πνεύμα κατά της σάρκας(Γαλ. 5, 17), κι ένας ακήρυκτος πόλεμος υπάρχει μεταξύ τους, ποιο από τα δύο θα νικήσει το άλλο και θα κερδίσει την εξουσία. Αυτό λέγεται εσωτερική ετερότητα και διάσταση και ροπή και ζυγαριά και αμφίρροπη πάλη, κατά την οποία η ψυχή πηγαίνει όπου ο νους θα δώσει τη ροπή, σε κάποιο πράγμα δηλαδή σύμφωνα με πάθος ανθρώπινο.
18. Έως ότου μάς διασπούν άστατοι λογισμοί και ο νόμος της σάρκας ισχύει και τηρείται μέσα μας, διασκορπιζόμαστε σε πολλά μέρη και απομακρυνόμαστε από τη θεία Μονάδα, γιατί δεν αποκτήσαμε την ενότητα που Αυτή έχει. Όταν όμως αυτή η θνητότητα καταποθεί από την ενοποιό δύναμη και από την υπερφυσική αμεριμνία και γίνει ο νους κύριος του εαυτού του καταυγασμένος από τις σοφοποιές ελλάμψεις και τα νοήματα, η ψυχή συμπτύσσεται θεοειδώς σε μονάδα και γίνεται ένα αντί πολλές ετερότητες. Κι αφού συναχθεί στη θεία Μονάδα, ενώνεται με απλότητα με Αυτήν κατά μίμησή Της. Και αυτό είναι η αποκατάσταση της ψυχής στην αρχική της κατάσταση και η ανακαίνισή μας προς το καλύτερο.
19. Η άγνοια είναι φοβερό κακό, και περισσότερο από φοβερό· είναι αυτό το ίδιο το ψηλαφητό σκοτάδι. Και τις ψυχές που θα καταλάβει, τις ρίχνει στο ζόφο. Διαιρεί το λογιστικό σε πολλά μέρη και αποκόπτει την ψυχή από την ένωση με το Θεό. Αυτό που τελικά συνάγομε από αυτήν, είναι η αλογία. Γιατί κάνει άλογο και αναίσθητο τον άνθρωπο στο σύνολό του. Κι όπως η άγνοια, όταν απλωθεί παχυλή, γίνεται πελώριος βυθός του άδη για την ψυχή που λυγίζει από το βάρος της, στον οποίο υπάρχει κάθε τιμωρία και οδύνη και λύπη και στεναγμός, έτσι και η θεία γνώση που είναι λαμπρή και γεμάτη από άπειρο φως, κάνει τις ψυχές στις οποίες θα πάει για την καθαρότητά τους, φωτοειδείς με τρόπο που αρμόζει στο Θεό. Και τις γεμίζει ειρήνη, γαλήνη, χαρά, σοφία ανέκφραστη και τέλεια αγάπη.
20. Η παρουσία του θείου φωτός, επειδή είναι απλή και ενιαία, συνάγει προς τον εαυτό της τις μετέχουσες ψυχές και τις κάνει να στραφούν προς αυτήν. Τις ενώνει με την ενότητά της, τις τελειοποιεί με την τελειότητά της και, οδηγώντας προς τα βάθη του Θεού την οπτική δύναμη της διάνοιάς τους, τις κάνει θεωρούς και μύστιδες και μυσταγωγούς μεγάλων μυστηρίων. Θέλησε λοιπόν με αγώνα να καθαρθείς τελείως, και θα δεις καθαρά μέσα σου τη θεοφιλή ενέργεια όσων σου λέω.
21. Οι ελλάμψεις του πρώτου Φωτός που γίνονται με τη γνώση στις καθαρμένες ψυχές, δεν τις κάνουν μόνο αγαθές και φωτοειδείς, αλλά και τις ανεβάζουν με τη φυσική θεωρία σε νοητούς ουρανούς. Και δεν στέκεται ως εδώ η θεία ενέργεια σ’ αυτές, αλλά τότε σταματά, όταν με τη σοφία και τη γνώση των απορρήτων ενωθούν με τον Ένα και γίνουν μέσα σ’ Αυτόν, ένα αντί πολλά.
22. Πρώτα πρέπει να γίνομε καθαροί και αθόλωτοι από την πρόσυλη κακία των νοητών με την καθαρτική τάξη, έπειτα να γίνουν τα νοερά μας μάτια φωτισμένα κι ολόλαμπρα πάντοτε, με μια άλλη τάξη, τη φωτιστική, η οποία τελείται με τη μυστική και στο Θεό κρυμμένη σοφία. Και έτσι, αφού ανεβούμε στην επιστήμη των ιερών γνώσεων, η οποία διακονεί με το λόγο τα νέα και τα παλαιά σ’ εκείνους που είναι δεκτικοί, θα μεταδίδομε τα απόκρυφα και μυστικά της νοήματα, μετοχετεύοντάς τα, βέβαια, σε αβέβηλες ακοές και διαστέλλοντάς τα από τους ατελέστερους, για να μη δοθούν τα άγια στα σκυλιά, ούτε το μαργαριτάρι του λόγου να πεταχθεί σε χοίρων ψυχές , που θα το αχρηστέψουν.
23. Όταν κανείς βλέπει τη φλόγα της ψυχής του να πλατύνεται γύρω από την ενδιάθετη πίστη και την αγάπη του Θεού, τότε ας γνωρίζει ότι φέρνει μέσα του το Χριστό, ο οποίος ενεργεί την ανύψωση της ψυχής από τη γη και τα ορατά και ετοιμάζει την κατοικία της στους ουρανούς. Όταν επίσης βλέπει την καρδιά του να γεμίζει από χαρά και να επιθυμεί με κατάνυξη τα ανέκφραστα αγαθά του Θεού, τότε ας γνωρίζει ότι μέσα του ενεργεί το Θείο Πνεύμα. Όταν πάλι αισθανθεί το νου του να γεμίζει με άρρητο φως και νοήματα της ουράνιας σοφίας, τότε ας γνωρίζει ότι ήδη είναι και ενεργείται η επιφοίτηση του Παρακλήτου στην ψυχή του, για να του φανερώσει τους θησαυρούς της βασιλείας των ουρανών που είναι κρυμμένοι μέσα Του. Και τότε ας φυλάει τον εαυτό του με επιμέλεια σαν παλάτι του Θεού και κατοικητήριο του Πνεύματος.
24. Η φύλαξη των απόκρυφων θησαυρών του Πνεύματος είναι η αποχή από τα ανθρώπινα πράγματα, η οποία κυρίως ονομάζεται ησυχία. Αυτή, από καθαρότητα καρδιάς και ηδονή κατανύξεως, ανάβει σφοδρότερα τον πόθο της αγάπης του Θεού και λύνει την ψυχή από τα δεσμά των αισθήσεων και την πείθει να ακολουθεί την ελευθερία των τρόπων ζωής. Και αφού μεταστρέψει τις δυνάμεις της, τις επαναφέρει στο κατά φύση και τις αποκαθιστά στην αρχική κατάσταση της δημιουργίας, για να μην υπάρχει καμιά λαβή κατηγορίας εναντίον του Δημιουργού των καλών για τη μεταβολή της εικόνας Του και την κίνησή της προς το χειρότερο.
25. Στην ιερή και θεία αυτή τελείωση ανεβάζει με λαμπρότητα η λογική και επιστημονική ησυχία, όταν βέβαια ασκείται και γίνεται σύμφωνα με τους κανόνες. Αν τώρα κανείς που νομίζει ότι ησυχάζει, δεν έφτασε σε τέτοια ανύψωση και τελείωση, σημαίνει ότι δεν ησύχασε ακόμη τη νοητή και τέλεια ησυχία. Αλλά και ούτε θα ησυχάσει από την εσωτερική ταραχή των ανυπότακτων παθών, μέχρις ότου ανεβεί σ’ αυτό το ύψος. Έως τότε μόνο το σώμα θα έχει κλεισμένο στους τοίχους ή σε τρύπες της γης και σπήλαια, να καταπονείται από ένα νου άτακτο και περιπλανώμενο.
http://afypnisiellinwn.blogspot.gr/2015/07/i.html
Σεντόνια, είδη προικός “Ο ΣΕΚΕΡΗΣ”!
ΕΥΓΕ !
AN AMAΡΤΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΑΣΤΟΧΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΩΝ ΣΤΟΧΩΝ ΠΟΥ ΕΘΕΣΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΕΞΩ ..ΤΟΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΕΥΩ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΑΙΔΑΓΩΓΩ.
ΑΝ ΟΜΩΣ ΑΜΑΡΤΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΝΝΟΟΥΝ ΟΛΟΙ ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΚΑΚΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΕΥΩ ΜΑΛΛΟΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΑΛΑΙΠΩΡΩ.
ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΡΑΞΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ…ΟΣΟ ΒΑΡΟΣ ΟΜΩΣ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΜΑΣ ΑΛΛΟ ΤΟΣΟ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ.ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ ΟΤΙ ΦΕΡΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΣΤΟΝ ΔΙΠΛΑΝΟ ΜΑΣ ΟΜΩΣ ΠΟΣΟ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ΄΄…ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΑΣΧΗΜΗ ΣΚΕΨΗ ΜΑΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΣΚΗΣΗ ΒΙΑΣ΄΄ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΜΑΡΤΙΑ΄΄
ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΙ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΄΄ ΟΛΑ ΕΔΩ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ΄΄ Η΄΄ ΄΄ ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΕΙ ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΕ΄΄..
ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΗ ΚΑΛΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΗΣ ΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ ΕΧΕΙ ΛΕΧΘΕΙ ΟΤΙ ΕΠΙΡΡΕΑΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΠΟΥ ΖΕΙ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΝΟΣΕΙ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ..
Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΓΚΡΕΜΟ.ΠΡΟΦΑΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ…ΔΕΝ ΦΘΑΣΑΜΕ ΤΥΧΑΙΑ ΩΣ ΕΔΩ.Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΜΑΣ ΤΩΝ ΣΚΕΨΕΩΝ ΜΑΣ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ..ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΡΜΑ…ΚΑΡΜΑ ΕΠΙΒΑΡΥΜΕΝΟ…ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΑΤΟΜΙΚΩΝ Η΄΄ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ..
Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΠΡΟΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ ΑΠΟ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΑΠΟ ΦΙΛΟΥΣ ΑΛΛΑ ΟΜΩΣ ΠΡΟΔΟΘΗΚΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΑΠΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΧΑΣΑΜΕ ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΣΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΠΟΥ ΑΝΕΔΕΙΞΑΝ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ Σ΄ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΗΣ ΓΗΣ./
Σ΄ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΟΝΗ ΜΑΣ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ Η ΠΑΝΑΓΙΑ-ΜΑΡΙΑ…Η ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΡΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΙΔΑ..Η ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΝΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Η ΜΑΝΝΑ ΠΟΥ ΠΟΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ..ΣΑΝ ΤΗ ΜΑΝΝΑ ΓΗ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΑΔΙΑΚΟΠΑ ΝΑ ΜΑΣ ΤΡΟΦΟΔΟΤΕΙ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΤΗΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥΜΕ..
ΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΡΟΣΤΡΕΧΟΥΜΕ Σ΄ΑΥΤΗΝ ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΣ ΤΗΝ ΔΙΑΜΕΣΟΛΛΑΒΙΣΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΙΝΑ..ΝΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΧΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΥΝΑΜΗ …ΑΥΤΟ ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ..ΕΝΑ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ Η΄΄ ΠΑΡΑΒΛΕΠΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΡΠΟΦΟΡΗΣΕΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΘΟΥΜΕ ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΕΞΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ..
ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ..ΕΝΩ ΕΜΕΙΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΟΚΝΟΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ.ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΥΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ ΠΟΥ ΑΥΤΟ ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΚΤΥΠΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ..
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΚΑΛΕΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
ΦΙΛΙΚΑ
Κ,Μ
Η ΣΤΙΓΜΉ ΤΗΣ ΕΓΕΡΣΗΣ ΠΛΗΣΙΆΖΕΙ
ΓΑΊΑ ΔΕΞΟΥ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΉ ΣΟΥ..
ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ
Η ΜΗΤΈΡΑ ΣΤΟ ΑΝΑΘΈΤΕΙ
ΠΛΗΡΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΊΑ ΓΙΑ ΣΈΝΑ
ΦΑΕΘΩΝ
ΑΚΟΥ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ
ΦΩΤΙΆ
ΤΊΠΟΤΑ ΣΕ ΛΊΓΟ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΊΔΙΟ.. ΕΊΜΑΙ ΕΚΕΊ. Ο ΜΕΛΑΣ ΚΥΩΝ ΕΊΝΑΙ ΕΚΕΊ
ΠΌΝΟΣ ΜΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΉ
συμπόνια
Ασε την ΓΑΙΑ. Καμένη γη.
Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΙ ΖΗΤΑΕΙ
Η ΕΚΡΗΞΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΑΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ ΠΩΣ ΜΕ ΤΟΥΣ
ΣΩΣΤΟΥΣ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ ΘΑ ΕΊΝΑΙ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ.
ΑΛΛΙΩΣ…
Συνέχεια απο ΚΥΝΑΙΓΕΙΡΟΣ
Πράγματι λοιπόν ο Έλληνας λατρεύει την Παναγία ως ύψιστη θεϊκή έκφραση, αλλά ας δούμε πως έγινε αυτή του η μετάβαση από τα παλαιότερα πιστεύω του και τι σχέση έχει με όλα αυτά η 1η Αυγούστου!
Όπως λοιπόν κάθε τι παλιό χρειάζεται αντικατάσταση γιατί έχει υποστεί την φθορά του χρόνου και τελικά αντικαθίσταται με κάτι ανάλογο αλλά περισσότερο προσαρμοσμένο στις ανάγκες της εποχής (παράδειγμα η αντικατάσταση ενός παντελονιού γίνεται πάντα από παντελόνι. Μπορεί άλλο χρώμα ή άλλη γραμμή αλλά παντελόνι), έτσι και η θεολογία καθώς και η θρησκευτικότητα της ανθρωπότητας ακολουθεί την διαδικασία των ανανεώσεων
Αυτό δεν γινεται πάντα με ειρηνικό τρόπο, αλλά δεν σημαίνει ότι για αυτό τον λόγο αναιρείται και η ανάγκη των ανθρώπων για αντικατάσταση του παλιού!
Ο ελληνισμός λοιπόν, μέσα από τον πόνο, τον κόπο και την κούραση που του επεφύλλασε η ιστορία, βρέθηκε κάποια εποχή (και συγκεκριμένα τους πρώτους αιώνες της ρωμαιοκρατίας), σε μια φάση στην οποία ήταν πλέον επιτακτική ανάγκη η πνευματική του ανανέωση, η οποία περνούσε μέσα από φιλοσοφικές, επιστημονικές αλλά και θρησκευτικές νέες αναζητήσεις!
Δεν είχε ανάγκη την καολική αλλαγή των πστεύω του αλλά μια ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ
στην τότε ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ!
Μπορεί λοιπόν ο χριστιανισμός να μην ήταν επιλογή του ελληνισμού και ο τελευταίος να διαφωνούσε ριζικά σε δομικά φιλοσοφικά στοιχεία με τον πρώτο, αλλά και μόνο ότι η νέα θρησκεία απιτελούσε ΔΙΑΤΑΓΜΑ της τότε ΕΞΟΥΣΙΑΣ της τότε ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ, δεν υπήρχε άλλη λύση για τον ΚΑΤΑΚΤΗΜΕΝΟ και ΑΔΥΝΑΜΟ ελληνισμό της εποχής, παρά να τον ΑΠΟΔΕΧΘΕΙ και αφού λειτουργήσει με αυτό το δεδομένο τότε… ΝΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΕΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΜΕΤΡΑ, ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΟΥ!!! (σας θυμίζει μήπως κάτι που συμβαίνει σήμερα στη Ελλάδα με επιβολή, αναγκατική αποδοχή και προσπάθεια προσαρμογής μέσω ΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ!
Έτσι λοιπόν ο ελληνισμός αποδέχθηκε την νέα θρησκεία, δημιουργώντας όμως την δική του έκφραση, την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ και σχηματίζοντας ένα πλαίσιο ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ πλέον, με μοναδικά δικές του ιδιαιτερότητες!
Λατρευτικό τελετουργικό με ΥΨΙΣΤΗ ΙΕΡΟΤΗΤΑ στο ΙΕΡΟ ΘΗΛΥΚΟ (οι υπόλοιποι χριστιανοί δεν το ακολουθούν), σπουδαιότερη γιορτή η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ (ενώ οι υπόλοιποι έχουν τα χριστούγεννα) που συμβολίζει την ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ κάτι που τον οδηγεί πιο κοντά στο Θεό και άρα στη ΘΕΩΣΗ και πολλές άλλες ιδιαιτερότητες!
Όλο αυτό όμως, το οποίο αν επικρατούσε όπως ήθελαν οι τότε εξουσίες, θα κατέστρεφε συντριπτικά το ελληνικό πνεύμα και τη διανόηση (αφού δεν ήταν τίποτε περισσότερο απο “έμπνευση” του απολίτιστου μεσανατολίτικου στοιχείου), ο ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟΣ ΑΠΟΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ, Ο ΕΛΛΗΝ (και όχι Γραικός) ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΕ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΘΕΣΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΣΑΝ ΚΕΛΥΦΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΥ, ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ ΧΩΡΑ ΤΟΣΟ ΣΤΗ ΔΥΣΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΛΛΗ ΜΟΡΦΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΡΩΜΑΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ (δήθεν Βυζάντιο).
Τα κατάφερε τελικά, χωρίς όμως να γλυτώσει τις παράπλευρες απώλειες, τη διείσδυση δηλαδή μέσα στο θρησκευτικό του δημιούργημα, στοιχείων από τις ΔΟΞΑΣΙΕΣ, τις ΔΙΣΕΙΔΑΙΜΟΝΙΕΣ αλλά και την ΙΣΤΟΡΙΑ και ΘΡΗΣΚΕΙΑ (παλαιά διαθήκη) των λαών της Μέσης Ανατολής (κυρίως των Ιουδαίων), οι οποίες και η υπήρξαν η βάση για την νέα
θρησκεία βέβαια!
Τι σχέση έχει όμως με όλα αυτά η 1η Αυγούστου και η ελληνική εκκλησία;
ΚΥΝΑΙΓΕΙΡΟΣ
Συνεχίζεται…
ΩΣ μη νοών.. κρειττον σιγαν..
ΦΑΕΘΩΝ
ΤΟ ΠΥΡ ΚΑΙ ΦΩΤΊΖΕΙ ΚΑΙ … ΚΑΤΑΚΑΊΕΙ..
φιλικα..
Συνέχεια από ΚΥΝΑΙΓΕΙΡΟΣ
Κάθε χρόνο λοιπόν, την πρώτη ημέρα του Αυγούστου, η ελληνική ορθόδοξη εκκλησία μας ΤΙΜΑ ΤΟΥΣ ΕΠΤΑ ΜΑΚΚΑΒΑΙΟΥΣ!
Ποιοί ήταν λοιπόν ιστορικά οι ΕΠΤΑ ΜΑΚΚΑΒΑΙΟΙ; Ας εξηγήσουμε όμως πρώτα ετυμολογικά το όνομά τους!
ΜΑΚΚΑΒ στα εβραϊκά είναι το ΜΑΧΑΙΡΙ, άρα ΜΑΚΚΑΒΑΙΟΣ είναι ο ΜΑΧΑΙΡΟΒΓΑΛΤΗΣ(;;;)
Ακόμα το Μακκαβαίος εώς και σήμερα θεωρείται το πλέον τιμητικό ΕΘΝΙΚΟ (και όχι θρησκευτικό) όνομα για τους Εβραίους! (εξού και το ΜΑΚΑΜΠΙ)
Φυσιολογικό λοιπόν να σας δημιουργηθεί τεράστια απορία, πως η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εκκλησία, η οποία πρεσβεύει την ΑΓΑΠΗ, να τιμά την μνήμη ΚΑΤΟΧΩΝ ΜΑΧΑΙΡΙΩΝ και μάλιστα ΙΟΥΔΑΙΩΝ! (τα απόνερα που λέγαμε στο προηγούμενο σχόλιο)
Στην ιστορία όμως υπάρχουν όλες οι εξηγήσεις!
Μετά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και αφού μετά τον θανατό του η αυτοκρατορία μοιράστηκε στους διαδόχους του, αρχικά την εξουσία στην Μεση Ανατολή και ειδικά στο Ισραήλ είχαν οι Πτολεμαίοι, αργότερα αυτή πέρασε στους έταιρους ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ, τους ΣΕΛΕΥΚΙΔΕΣ (η εκκλησιαστική βιβλιογραφία δυστυχώς τους αναφέρει ως Σύριους).
Οι Μακεδόνες μετέδωσαν σε όλη την Ανατολή το ελληνικό πνεύμα, μέσω της διάδοσης της ελληνικής γραμματείας και της καθιέρωσης της ελληνικής γλώσσας ως κοινή διθνή γλωσσα όλων των λαών (όπως σήμερα η αγγλική)
Αυτό είχε σαν συνέπεια, οι νέες γενιές όλων των ανατολικών λαών να έρχονται σε επαφή με τη γνώση, να ανοίγουν συνεχώς ελληνικές σχολές και πανεπιστήμια και να μιλούν όλοι ελληνικά! Μετείχαν λοιπόν όλοι της ελληνικής παιδείας, άρα είχαν εξξελληνισθεί!
Αυτό ναι μεν αφορούσε και ευνοούσε την εξέλιξη της ανθρωπότητας, αλλά σε επίπεδο εθνικού φρονήματος των κατά τόπους ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ αποτελούσε ΜΕΓΙΣΤΟ ΚΙΝΔΥΝΟ!!!
Ο ραγδαίος και χωρίς βία ΕΞΕΛΙΛΗΝΙΣΜΟΣ, είχε ως συνέπεια τον ΑΠΟΪΟΥΔΑΪΣΜΟ της εβραϊκής νεολαίας! Είχε έρθει λοιπόν η ώρα της δράσης του εθνικιστικού κινήματος, που σε εκείνη την περιοχή εξέφραζαν οι ΖΗΛΩΤΕΣ, στους οποίους ανήκε ο θείος Ελεάζαρ!
Διοικητής της περιοχής της Ιουδαίας εκείνη την εποχή ήταν ο Μακεδόνας Αντίοχος Β´ ο Επιφανής. Κατά τη διάρκεια λοιπόν μιας εξέγερσης στα σύνορα της επαρχίας, το μεγαλύτερο μέρος του στρατου, πρωτοστατούντος του ίδιου του Αντίοχου αποχώρησε από την Ιερουσαλήμ. Τότε ο Ελεάζαρ με τα έξι ανήψια του και άλλους ζηλωτές, επιτέθηκαν στην Ελληνική φρουρά του ναού του Σολωμόντα και την κατέσφαξαν!
Έξαλλος ο Αντίοχος, μόλις το έμαθε επέστρεψε με μέρος του στρατού, κατέπνιξε την επανάσταση, συνέλαβε τους υποκινητές, τον Ελεάζαρ και τους έξι ανηψιούς και τους φυλάκισε!
Σωστά δεν τους εκτέλεσε, γιατί μία τέτοια δράση θα ερέθιζε το κατευνασμένο (σχεδόν ανύπαρκτο) εθνικιστικό συναίσθημα του Ιουδαϊκού λαού, θα ξεσήκωνε την νεολαία και θα την απομάκρυνε από τον ελληνικό πολιτισμό!
Αντί αυτού προσπάθησε να τους απομυθοποιήσει, ζητώντας τους να καταναλώσουν τροφές που δεν προέβλεπε η παράδοσή τους και θα τους χάριζε τη ζωή!
Θέλησε να του δηλώσουν υποταγή και έτσι να αποκαθηλώσει την εικόνα του ΕΒΡΑΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ στο μυαλό των Ιουδαίων!
Αυτοί όμως δεν το δέχτηκαν και τότε ο Αντίοχος εδωσε εντολή να εκτελεστούν, όπως και έγινε!
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΤΟ 173 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΚΑΘΑΡΑ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ!!!!!!!!!!!
Θα ρωτήσει λοιπόν κανείς, ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ ΜΕ ΤΟΝ (δίκαιο) ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ;;;;;;;;;;
Υπάρχει πάντα εξήγηση στην ιστορία όπως είπαμε και εαν δεν την δώσει κάποιος γνώστης σχολιαστής, σας υπόσχομαι να σας πω ότι γνωρίζω!
ΚΥΝΑΙΓΕΙΡΟΣ
Συνεχίζεται;
Τα ονόματά τους ήταν Αβείμ, Αχείμ, Σάμωνας, Γουρία, Ευσέβωνας, Αντονάϊ και έβδομός ο θείος τους Ελεάζαρ.
Είναι απίστευτο.
Καλές οι δανικες προσευχες κάποιων που ΠΟΤΕ δεν γνωρίσαμε και καποιοι άλλοι τις αλλαξανε αλλα..
Προσευχή είναι οι συνειρμοί σου. Η σκέψη σου απέναντι σε ότι παράδοξο κάνει το σύστημα κατα της ελευθερίας σου.
Προσευχή είναι τα απλα λόγια στον εαυτό σου που προσπαθούν να τον κατανοήσουν.
Είναι οι σκέψεις σου που έχουν βάλει στην άκρη κάθε ΣΥΜΦΕΡΩΝ κάθε υλική αξία.
Λόγια απλα, Λόγια ψυχής, Λόγια καρδιάς.
Και οπως τα είπε η Nicky. ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΚΑΛΟ+Ε Ι.
Βεβαια είναι πολυ δύσκολο να κανεις κάτι τέτοιο ακόμη και σε αυτούς που δεν το αξίζουν.