Μυτιλήνη: SOS – Ακούει ΚΑΝΕΙΣ;

Η ιδιαίτερη μου πατρίδα ΠΟΝΑ, νιώθει τις σάρκες τις κάθε μέρα που περνά να σκίζονται ακόμα πιο πολύ.

Μετά από δεκαετίες άχρηστων δημοτικών διοικήσεων, ατελείωτου φαγοποτιού και κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος και των κονδυλίων της ΕΕ η πόλη είχε αρχίσει να βρίσκει τον χαρακτήρα της. Οι αναπλάσεις επιτέλους τελείωσαν, οι 30ετής μαρίνα ιδιωτικών σκαφών τελείωσε, τα έργα οδοποιίας ήταν σε καλό δρόμο, το έργο του βιολογικού καθαρισμού τελείωσε, η ανάπλαση της οδού Ερμού τελείωσε, τα δημόσια κτίρια ευπρεπίστηκαν.

Και μετά;

Μετά άρχισαν τα καραβάνια προσφύγων και μεταναστών. Χθες έφθασαν τους 1000 μόνο στη Μυτιλήνη (νήσος Λέσβος για όσους το αγνοούν).

Η προκυμαία της πόλης στο 1/3 αυτής ΑΔΙΑΒΑΤΗ. Οι καφετέριες και το ιστορικό ξενοδοχείo blue sea έχουν πήξει στους αλλοδαπούς. Το πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής έχει μετατραπεί σε καταυλισμό. Οι ντόπιοι ούτε να διέλθουν δεν τολμούν. Οι λιμενικοί ούτε παρατήρηση δεν τους κάνουν που καταναλώνουν το ρεύμα και το πολύτιμο νερό των παροχών του λιμενικού ταμείου ασύστολα και δωρεάν.

Η περιοχή της πάλαι ποτέ φημισμένης πλαζ Τσαμάκια που γειτνιάζει με το λιμάνι έχει γίνει χώρος διαμονής – παραμονής. Οι παραλίες Απελή, φυκιότρυπα και τσαμάκια είναι κέντρο επιπλεόντων κοπράνων (κουραδόπλοια – τορπίλες που λένε οι ντόπιοι).

Τα στενά σοκάκια  παράλληλα του λιμανιού βρωμάνε κάτουρο.

Τα κρουαζιερόπλοια αλλάζουν λιμάνι, πλέον κατευθύνονται προς τη Λήμνο, τη Χίο.

Ο τουρισμός; Μέχρι το Φλεβάρη τα στοιχεία έκαναν τους ντόπιους να γελάσει το χειλάκι τους. Μετά από 28 χρόνια το νησί θα είχε πληρότητες πάνω από το 70%. Τώρα όμως μόνον για ακυρώσεις χτυπούν τα τηλέφωνα.

Η Μυτιλήνη εκπέμπει SOS

Aκούει κανείς;