Χρήσιμες πληροφορίες για τα φυσίγγια

Οι οξειδωτές που χρησιμοποιούνται είναι το Νιτρικό Βόριο, ο Νιτρικός Μόλυβδος και το Υπεροξείδιο του Μολύβδου. Οι καύσιμες ύλες είναι το Πυριτιούχο Ασβέστιο, το Αντιμονικό Θειούχο Αλάτι, ο Άνθρακας, ο Θειοκυανιούχος Μόλυβδος, το Μαγνήσιο και το κονιορτοποιημένο αλουμίνιο. Ο τριβέας που χρησιμοποιείται είναι η ορυκτή ύαλος. Οι εκρηκτικές ύλες που χρησιμοποιούνται είναι το TNT (Τρινιτροτολουόλη), το PETN (τετρανιτροπενταερυθρίτης), η Ν.C. (νιτροκυτταρίνη) και παλαιότερα το κροτικό αλάτι του υδραργύρου (βροντώδης υδράργυρος), ο οποίος σήμερα έχει αντικατασταθεί από τον στυφνικό μόλυβδο. Όλα αυτά τα υλικά σε διάφορες ποσοστιαίες αναλογίες υπάρχουν μέσα στο καψύλλιο και σταθεροποιούνται σ’ αυτό με αραβική γόμα, αλκοόλ και πολυβινύλιο.

3.- Π Υ Ρ Ι Τ Ι Δ Α (POWDER). Η πυρίτιδα είναι το περιεχόμενο του κάλυκα και η ύλη, που από τη έναυση και ταχύτατη καύση της παράγεται κατευθυνόμενο ωστικό κύμα, το οποίο προωθεί τη βολίδα του φυσιγγίου. Η έναυση και καύση της πυρίτιδας επιτυγχάνεται με τη φλόγα που παράγεται από το καψύλλιο. Η πυρίτιδα που χρησιμοποιείται στα φυσίγγια είναι άκαπνη (smokeless) και ανάλογα με την ταχύτητα καύσης διακρίνεται σε αργή η γρήγορη. Πάντως, η καύση της πυρίτιδας είναι μιά ταχύτατη διαδικασία με αποτέλεσμα την ανάπτυξη τεραστίων όγκων αερίων μέσα σε περιορισμένο θάλαμο καύσης (κάλυκας) σε απειροελάχιστο χρόνο(χιλιοστά του δευτερολέπτου).

Επειδή τα αέρια που έχουν δημιουργηθεί από την καύση της πυρίτιδας πρέπει να εκτονωθούν και δεν μπορούν να διαφύγουν από τον πυθμένα η τα τοιχώματα του κάλυκα, πιέζουν το στόμιο του κάλυκα, όπου είναι προσαρμοσμένη με πίεση η βολίδα και εξωθούν αυτήν αποκολλώντας την από τον κάλυκα, μέσω της κάννης του όπλου, προς το στόχο. Τα αέρια εκτονούμενα ακολουθούν την πορεία της βολίδας μέσα στην κάννη και μόλις εξέλθουν στον σχετικά αδρανή ατμοσφαιρικό αέρα και να προσκρούσουν σ’ αυτόν, λόγω της μεγάλης ταχύτητας που αναπτύσσουν, δημιουργούν εκκωφαντικό θόρυβο, το λεγόμενο βαλλιστικό κρακ. Είναι αυτός ο κρότος που ακολουθεί κάθε πυροβολισμό. Τη βολίδα κατά την έξοδό της από την κάννη ακολουθούν τα αέρια, καιόμενη πυρίτιδα υπό μορφή φλόγας και κάποια μικροποσότητα πυρίτιδας η οποία δεν έχει καεί.

Οι πυρίτιδες που χρησιμοποιούνται στα φυσίγγια των φορητών όπλων είναι δύο ειδών οι μονοβασικές και οι διβασικές. Οι μονοβασικές πυρίτιδες (single base powders) έχουν σαν βασικό συστατικό σε ποσοστό 90% περίπου ζελατινοποιημένους κόκκους νιτροκυτταρίνης, το δε υπόλοιπο ποσοστό 10%,αποτελείται από ζελατινοποιούς, ευσταθοποιούς, αντίφλογες, αντιεπιχαλκωτικές και στιλπνωτικές ουσίες. Οι διβασικές πυρίτιδες (doublebase powders ),πέρα από τη νιτροκυτταρίνη περιέχουν και ποσοστό νιτρογλυκερίνης μέχρι 40%.Η διβασική πυρίτιδα χρησιμοποιείται σε φυσίγγια όπλων όπου είναι αναγκαίο να επιτευχθούν μεγάλες ταχύτητες βολίδων π.χ. MAGNUM.

Η υφή της πυρίτιδας διαφέρει από κατασκευαστή σε κατασκευαστή. Έτσι άλλοι κατασκευαστές διαθέτουν τις πυρίτιδές τους σε μορφή κόκκων, άλλοι σε μορφή φακής και άλλοι σε μορφή ψιλού μακαρονιού, η τρούφας. Το βάρος της πυρίτιδας που περιέχει ένα φυσίγγιο εξαρτάται από το διαμέτρημα και τη χρήση του. Γενικά οι πυρίτιδες των φυσιγγίων των όπλων χειρός έχουν βάρος μέχρι 2,0 γραμμάρια περίπου για φυσίγγια Magnum, ενώ οι πυρίτιδες των φυσιγγίων τυφεκίων φθάνουν μέχρι τα 4,0 γραμμάρια περίπου για φυσίγγια μέχρι το αμερικανικό πολεμικό διαμέτρημα 30.06 U.S. (7,62 mm X 63 mm).