Οδηγίες επιβίωσης Ελλήνων.

Οι παρούσες οδηγίες γράφτηκαν μετά από έρευνα, προσωπική πείρα και αγώνες ετών και σε συνεργασία με άτομα που πρώτα «κάνανε» και μετά «λέγανε». Σκοπός του παρόντος άρθρου δεν είναι να σπείρει τον πανικό ούτε να προβλέψει κάποια επερχόμενη καταστροφή, αλλά να βοηθήσει τον μέσο Έλληνα να είναι προετοιμασμένος για κάθε ενδεχόμενο. Επίσης ο αρθρογράφος σέβεται μεν την όποια άλλη υπόδειξη από διάφορα εγχειρίδια και ομάδες επιβίωσης, ωστόσο τα θεωρεί ελλιπή καθώς αυτά δεν είναι προσαρμοσμένα στην σημερινή Ελληνική πραγματικότητα και ως εκ τούτου κάθε υπόδειξη και παρατήρηση είναι δεκτή εφόσον είναι καλοπροαίρετη, τεκμηριωμένη και πάνω απ όλα ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΜΕΝΗ στο ΣΗΜΕΡΑ του Ελληνικού λαού.

Λίγα λόγια για την ιστορία, που πρέπει να γνωρίζετε (αντί προλόγου).

Λέω πως «πρέπει να γνωρίζετε», διότι το να πάρεις οδηγίες επιβίωσης από κάποιον που δεν ξέρεις αν ξέρει τι λέει, που δεν ξέρεις τι σκοπό έχει και εν τέλει δεν ξέρεις ποιος είναι, αποτελεί σίγουρα κάτι ριψοκίνδυνο και ως εκ τούτου θεωρώ πως πρέπει να σας πω δυο λόγια για την ιστορία μου, όσο φυσικά το επιτρέπουν οι συνθήκες και όσο είναι χρήσιμο και ωφέλιμο για σας. Αν και πιστεύω ότι στα άρθρα μου δεν πρέπει να γίνομαι φλύαρος και κουραστικός, όσον αφορά τις οδηγίες επιβίωσης, θα ρισκάρω μια μικρή φλυαρία καθώς θεωρώ πως το άρθρο είναι ιδιαίτερο και έχει ιδιαίτερη αξία καθώς για εμένα τουλάχιστον είναι έργο ζωής…

Για να σας πω δυο λόγια για μένα, δεν λέγομαι Γιάννης και φυσικά ούτε Βαρκάρης. Αυτό είναι ένα ψευδώνυμο που χρησιμοποιώ στο μπλόγκ μου και στο μαίηλ μου όχι γιατί δεν μπορεί κάποιος να βρει ποιος είμαι, αλλά γιατί μου αρέσει να υπερασπίζω την ανωνυμία και την ελευθερία στο διαδίκτυο. Προς το παρόν δεν θα σας ωφελούσε να ξέρατε αν λέγομαι Κώστας ή Γιώργος αλλά τι έχω κάνει ώστε να έχω κάποιες γνώσεις γύρω από την επιβίωση. Πριν από αρκετά χρόνια και για μεγάλο χρονικό διάστημα υπήρξα γνώριμο και ενεργό μέλος του λεγόμενου «Πατριωτικού χώρου» και έκανα και εγώ τους αγώνες μου παρέα με αρκετούς άλλους.

Στην πορεία μου γνώρισα πολλούς και πολλά, έπαθα και έμαθα μέχρι που σε κάποιο σημείο αποφάσισα να αποσυρθώ από την ενεργό δράση και να πάω να ζήσω σε κάποιο ακριτικό νησί του Ανατολικού Αιγαίου στο οποίο ζω ως και σήμερα.

Πριν βιαστείτε να με κρίνετε που έφυγα, θέλω να πω πως δεν παράτησα τον αγώνα(γιαυτό άλλωστε ήρθα και σε κάποιο ακριτικό νησί)απλώς συνειδητοποίησα πως ο κόσμος ακόμα δεν ήταν έτοιμος για πολλά πράγματα και έτσι αφιερώθηκα στην επιβίωση και την αυτάρκεια χωρίς όμως να έχω εγκαταλείψει το ξίφος ποτέ.

Τότε, όταν είμαστε κάποιες ομάδες πατριωτών που αγωνιζόμασταν να ανατρέψουμε τα σημερινά γεγονότα, που βλέπαμε από τότε να έρχονται, ο καλοζωισμένος και παραφουσκωμένος νεο-Έλληνας μας έλεγε τρελούς, γραφικούς, κολλημένους. Θυμάμαι ακόμα την πρώτη διαδήλωση που έγινε για τους αεροψεκασμούς. Ήταν το 2010 και ήμασταν ακριβώς….15 άτομα που φωνάζαμε έξω από την βουλή. Ήμουν εκεί και τους θυμάμαι έναν προς έναν… Θυμάσαι Νίκο; Θυμάσαι Γιάννη(ή μήπως προτιμάς το Ίωνας;); ο κόσμος που τάιζε τα περιστέρια στο σύνταγμα δεν καταλάβαινε καν γιατί διαμαρτυρόμασταν και μας βλέπανε με λύπη και οίκτο. Εμείς όμως συνεχίσαμε τρέξαμε φωνάξαμε, κάναμε ομάδες, βίντεο και σήμερα μέχρι και οι γιαγιάδες στα χωριά ξέρουν πως μας ψεκάζουν.

Για να μην σας κουράσω κάποτε κάποιοι φωνάξαμε, αγωνιστήκαμε, θυσιάσαμε και θυσιαστήκαμε (όπως ο φίλος ο Θανάσης που του πήραν τα παιδιά γιατί σταμάτησε την κάρτα του πολίτη) για να ανατρέψουμε ή να καθυστερήσουμε αυτά που βλέπαμε να έρχονται και που εν τέλει βλέπετε πως ήρθαν σήμερα. Απλώς τότε ήμασταν λίγοι και οι πολλοί δεν μας ακούγανε και δεδομένου της αριθμητικής μας δύναμης τότε (πριν από 10 χρόνια και βάλε…) κάναμε αρκετά πράγματα. Σήμερα οι πολλοί αρχίζουν και καταλαβαίνουν και έτσι σαν πιο παλιός στην συνειδητότητα και στον αγώνα έρχομαι όχι για να θριαμβολογήσω και να σας πω «εγώ σας τα έλεγα» αλλά να σας δώσω κάποιες συμβουλές που κάποτε μπορεί να σας σώσουν την ζωή.

Οι συμβουλές αυτές έχουν προκύψει από συναναστροφή με αρκετούς ένστολους και ακτιβιστές όλων των ειδών και αποχρώσεων. Επίσης μετά από 169 συνολικά ράμματα σε όλο το σώμα και αρκετές περιπέτειες και δράσεις στα όρια…
Αν θέλετε τις ακούτε. Αν όχι… Καλή τύχη…

Επιβίωση Ελλήνων

Θα πάρουμε κάποια γενικά δεδομένα για να καθορίσουμε τα ζητούμενα επιβίωσης του μέσου Έλληνα κάτω υπό συνθήκες κάποιου πολέμου, καταστροφής, κοινωνικής αναταραχής κ.λ.π. Οι εξαιρέσεις τονίζουν τον κανόνα χωρίς ωστόσο να γίνονται κανόνας ποτέ:

Δεδομένο πρώτο ότι ο Ελληνικός λαός έχει να πολεμήσει πάνω από 60 χρόνια και ως εκ τούτου δεν ξέρει καν τι πρέπει να κάνει σε περίπτωση πολέμου.
Δεδομένο δεύτερο πως ο Ελληνικός λαός δεν έχει αντιμετωπίσει εμφύλια διαμάχη για τουλάχιστον 50 χρόνια και συνεπώς και εδώ δεν ξέρει τι θα αντιμετωπίσει.
Δεδομένο τρίτο ο μέσος Έλληνας δεν έχει έρθει σε κατάσταση αληθινής επιβίωσης ποτέ στην ζωή του.

Προετοιμασία

1)Προσωπική
Παίρνουμε ως δεδομένο πως κανείς μας δεν ξέρει και δεν είναι δυνατόν να ξέρει τι θα συμβεί και πότε. Μπορεί να συμβεί αύριο, μπορεί του χρόνου, μπορεί και ποτέ. Στην προετοιμασία επιβίωσης λοιπόν πρέπει να σκεφτόμαστε πάντα αν είμαστε έτοιμοι στην περίπτωση που θα συμβεί κάτι μετά από 3 ΛΕΠΤΑ. Είμαστε έτοιμοι να το αντιμετωπίσουμε; Αν φτάσουμε στο επίπεδο στην ζωή μας να θεωρούμε πως μετά από 3 λεπτά μπορεί να έχει συμβεί κάτι (και ως εκ τούτου πρέπει να είμαστε σε συνεχής εγρήγορση και προετοιμασία)τότε θα έχουμε φτάσει σε ένα καλό επίπεδο.

Μετά από την ετοιμότητα 3 λεπτών πρέπει να εξασκήσουμε την ψυχραιμία μας και την ικανότητα μας να δρούμε κάτω από αντίξοες συνθήκες. Υπάρχουν αρκετές μέθοδοι για αυτό, επίπονοι και μη, αλλά για αρχή κάντε το παν ώστε να αποβάλλετε τον φόβο από μέσα σας και ιδίως τον φόβο που πηγάζει από την θέα του αίματος και την ιδέα του θανάτου. Μόνο οι ψύχραιμοι έχουν κάποιες καλές πιθανότητες να μείνουν ζωντανοί σε αντίξοες συνθήκες. Δουλέψτε με τον εαυτό σας σε αυτό νυχθημερόν. Έτσι θα μπορέσετε να βοηθήσετε και τους δικούς σας ανθρώπους σε καταστάσεις πανικού.

Βρείτε την ομάδα σας. Πρέπει να γνωρίζεστε πολύ καλά καθώς πρέπει να είστε έτοιμοι να εναποθέσετε την ζωή σας ο ένας στους ώμους του άλλου. Ένα άτομο έχει πολύ μικρές πιθανότητες να επιβιώσει, όπως άλλωστε και μεγάλες ομάδες ατόμων έχουν πολύ μικρές πιθανότητες να επιβιώσουν στο σύνολο τους. Ο καλύτερος συνδυασμός είναι 4 έως 6 άτομα που θα είναι από πριν οργανωμένοι και προετοιμασμένοι. Η ομάδα δεν είναι απαραίτητο στην αρχική της μορφή να συμπεριλαμβάνει άτομα του οικογενειακού περιβάλλοντος του κάθε ατόμου και ίσως αυτό να μην είναι και καλό για την αρχή. Όταν θα χτίσουμε την ομάδα μας τότε θα μπορέσουμε να εκπονήσουμε ένα σχέδιο διάσωσης των συγγενών και άλλων κοντινών ατόμων της ομάδας.

ΤΑ ΟΠΛΑ είναι επιθυμητά ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ενώ αν έχουμε μεσάνυχτα είναι προτιμότερο να μην εξοπλιστούμε πριν μάθουμε την ορθή χρήση τους. Ένας άσχετος και πανικοβλημένος ένοπλος μπορεί να κάνει μεγαλύτερη ζημιά στους δικούς του απ ότι θα έκανε ένα σύνταγμα Τούρκων. Κάποιος ορθά προετοιμασμένος άοπλος έχει μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης από κάποιον απροετοίμαστο ένοπλο και ιδίως από την στιγμή που η κατοχή όπλου επαναπαύει και δημιουργεί κάποιο αίσθημα ασφάλειας που σε πολλές περιπτώσεις λειτουργεί ως μπούμερανγκ στον ανεκπαίδευτο.

Με την κατάλληλη προετοιμασία άλλωστε μπορεί κάποιος να πάρει…εντελώς δωρεάν το όπλο από το χέρι… του εχθρού ενώ στην αντίθετη περίπτωση μπορεί και ο εχθρός να πάρει το όπλο από το δικό σας απροετοίμαστο χέρι…

2)Ομαδική

Το πρώτο και απαραίτητο που πρέπει να κάνετε για την ομάδα σας είναι να εκλέξετε αρχηγό. Πρέπει κάποιος από όλους να έχει το γενικό πρόσταγμα και οι υπόλοιποι να μάθουν να πειθαρχούν σε αυτόν. Σε στρατιωτικές έρευνες έχει προκύψει πως αν ένας λόχος την ώρα της μάχης υπακούσει τις ΛΑΘΟΣ εντολές του αρχηγού είναι πιθανότερο να βγει κάποιο όφελος σε πολεμικό επίπεδο από το να κάνει ο καθένας του κεφαλιού του ακόμα και αν αυτό είναι σωστό. Στην μάχη είναι προτιμότερο το Λάθος σχέδιο των ανωτέρων από το σωστό που κατεβάζει η κεφάλα μας και ως εκ τούτου η εκλογή αρχηγού-συντονιστή μιας ομάδας κρίνεται απολύτως απαραίτητη.

Ο αρχηγός δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιος ένστολος ή κάποιος γνώστης των όπλων όπως πολύ κακώς λένε διάφορα άλλα άρθρα του διαδικτύου. Υπάρχουν πολλοί στρατιωτικοί που ενώ σε μάχες του ΝΑΤΟ τα έχουν πάει καλά, ΣΕ ΜΑΧΕΣ ΠΛΗΘΟΥΣ «τα παίζουν» και αυτό διότι η μάχη ανάμεσα σε ένα μανιασμένο πλήθος θέλει ειδική εκπαίδευση καθώς είναι αδύνατον να ξεχωρίσεις ποιος είναι ο φίλος και ποιος ο εχθρός και που βρίσκεται αυτός καθώς και είναι δύσκολο να θυμάσαι πρόσωπα τα οποία σε ένα πλήθος εναλλάσσονται συνεχώς. Επίσης οι περισσότεροι ένστολοι μας (στρατιωτικοί και αστυνομικοί) δεν έχουν βρεθεί σε πραγματικές συνθήκες μάχης και επιβίωσης ποτέ.

Αρχηγός πρέπει να είναι ο πιο ψύχραιμος και λογικός της ομάδας. Αυτός που θα έχει την ικανότητα να σκεφτεί πως «ένα και ένα κάνουν δυο» ακόμα και αν τον σημαδεύουν με όπλο στο κεφάλι αυτόν και τα παιδιά του. Προσοχή όμως. Ψύχραιμος και λογικός δεν σημαίνει «παρτάκιας» και γιαυτό λέω ότι τα άτομα της ομάδας πρέπει να γνωρίζονται καλά ώστε να βρεθεί ο αρχηγός που συγκεντρώνει όσο το δυνατόν περισσότερο το ενδιαφέρον για τους υπόλοιπους, την ψυχραιμία και την κοινή λογική σε ένα άτομο.

Τα άτομα της ομάδας πρέπει να ζούνε σε τόση απόσταση όση μπορεί να καλύψει κάποιος τρέχοντας σε ένα λεπτό. Μην παίρνετε ως δεδομένο πως θα υπάρχει τηλέφωνο ώστε να ειδοποιήσει ο ένας τον άλλο και μην παίρνετε ως δεδομένο πως θα υπάρχει ρεύμα ώστε να χτυπήσετε το κουδούνι του διαμερίσματος που ζει το επόμενο μέλος ώστε να τον ειδοποιήσετε.

Όταν κάτι συμβεί πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα αυτός που φυλάει βάρδια ξάγρυπνος να τρέξει και σε ένα λεπτό να ξυπνήσει τον επόμενο της ομάδας και ο επόμενος τον επόμενο ώστε ο πρώτος να γυρίσει πίσω σε 3λεπτά (ένα να πάει, ένα να ειδοποιήσει και ένα να γυρίσει πίσω) και ούτω καθεξής και ως εκ τούτου ο ένας πρέπει να έχει τα κλειδιά του σπιτιού του άλλου (έστω της κεντρικής θύρας αν πρόκειται για πολυκατοικία) και να είναι δυνατόν μέσα σε 3 λεπτά ο καθένας να ειδοποιεί την υπόλοιπη ομάδα και να επιστρέφει στην βάση του ώστε να μεριμνήσει για τα υπόλοιπα που θα έχουν συμφωνηθεί από πριν, προτού μεταβεί στον τελικό και προσυμφωνημένο χώρο συγκέντρωσης της ομάδας. Με αυτό το σύστημα είναι δυνατόν όλη η ομάδα εντός δεκαλέπτου να είναι όλη ειδοποιημένη και συγκεντρωμένη.

Δράση

Η πρώτη δράση που πρέπει να προβεί ή ομάδα ή το πρόσωπο που θα έχει πλέον περάσει από την ανωτέρω διαδικασία είναι η προετοιμασία του σακιδίου ή σακιδίων επιβίωσης. Το σακίδιο αυτό πρέπει να περιέχει αυτά που χρειάζονται (κατά προτεραιότητα) άτομα ή ομάδες ατόμων ώστε να καταστεί δυνατή η επιβίωση τους κάτω από αντίξοες συνθήκες. Το σακίδιο πρέπει να είναι σε μέγεθος σχολικής τσάντας πλάτης, ώστε να έχει ελευθερία κινήσεων το άτομο που θα το κουβαλάει και θα πρέπει να έχει τόσο βάρος όσο θα αντέχει να κουβαλήσει το εν λόγο άτομο όχι σε κανονικές συνθήκες αλλά τρέχοντας συνεχώς και σε ανηφορικό κακοτράχαλο έδαφος.

Το σακίδιο του κάθε ατόμου είναι προτιμότερο να έχει λίγα πράγματα που όμως θα τα κουβαλήσει μαζί του σίγουρα, παρά, πολλά και βαριά πράγματα που θα αναγκαστεί να αφήσει πίσω του. Κάντε εξάσκηση φορώντας το σακίδιο που έχετε ετοιμάσει όλη μέρα στην πλάτη σας. Αφήστε το σε ένα μέρος του σπιτιού που θα το πάρετε αμέσως μόλις χρειαστεί να φύγετε και δεν θα το αποχωριστείτε από την πλάτη σας….για πολύυυυυυυυ χρόνο….

Το περιεχόμενο του σακιδίου ή σακιδίων επιβίωσης εξαρτάται από των αριθμό ατόμων που έχει η ομάδα καθώς είναι τριών τύπων (τα γράφω με σειρά προτεραιότητας):

1.Σακίδιο με είδη επιβίωσης
2.Σακίδιο με φάρμακα
3.Σακίδιο με τρόφιμα

Αν είστε μόνος σας θα πάρετε μόνο ένα σακίδιο με είδη επιβίωσης, αν δύο, δυο σακίδια που το ένα θα έχει είδη επιβίωσης και το άλλο φάρμακα και άν τρεις τότε ο τρίτος θα φέρει σακίδιο με τρόφιμα καθώς στην επιβίωση το πρώτο ζητούμενο είναι να μην φθαρούμε διατηρώντας την αρχική μας κατάσταση(πράγμα που επιτηγχάνεται με τα είδη επιβίωσης) δεύτερον να γιατρέψουμε κάθε πιθανή ασθένεια(εξού και τα φάρμακα) και τρίτον η τροφή. Αν υπάρχει και τέταρτο και πέμπτο κ.λ.π. μέλος αυτά μπορούν να μεταφέρουν σακίδια με πολεμοφόδια, ρουχισμό, εξοπλισμό κ.λ.π. αλλά τα βασικά είναι τα τρία πρώτα σακίδια.

Τα σακίδια και τι θα περιέχουν

1)Όσον αφορά το σακίδιο με τα είδη επιβίωσης αυτό θα πρέπει να περιέχει απαραιτήτως δυο καλά μαχαίρια. Επιβίωση χωρίς μαχαίρι δεν νοείται. Όταν λέω καλά δεν εννοώ απαραίτητα τα πανάκριβα μαχαίρια που μοστράρονται ως επιβίωσης στα διάφορα καταστήματα. Το μαχαίρι πρέπει να έχει καλή λάμα και να μην είναι πολύ μεγάλο ούτε υπερβολικά μικρό. Πρέπει απαραίτητα να είναι καλοακονισμένο και να το χειριζόμαστε με άνεση. Εγώ έχω χρησιμοποιήσει αρκετά μαχαίρια αλλά αυτό το bahco που βλέπετε στην δίπλα εικόνα είναι το καλύτερο μου και ας το πήρα μόλις….7 ευρώ από τα είδη ψαρέματος! Πρέπει επίσης να έχετε και μια λίμα ώστε να ακονίζετε το μαχαίρι και να γνωρίζετε φυσικά πως θα ακονίσετε με λίμα.

Η πέτρα ακονίσματος δεν προτιμάται καθώς η λίμα μπορεί να χρησιμεύσει και αλλού εκτός από το ακόνισμα του μαχαιριού. Το κάθε σακίδιο πρέπει να έχει εργαλεία που θα χρησιμεύσουν και αλλού ώστε με ένα αντικείμενο να καλύπτονται όσο το δυνατόν περισσότερες ανάγκες.

Μια ανταλλακτική λάμα σιδεροπρίονου διπλής όψης χωρίς το εργαλείο(κόστος λάμας 1 ευρώ). Η λάμα (αν την κρατήσετε με ένα πανί ώστε να μην πληγώνεται το χέρι σας) κόβει το ίδιο καλά και μόνη της και έχει μηδαμινό όγκο.

Μια duct tape. Είναι ενισχυμένη και ανθεκτική ταινία επισκευών με ίνες. Κοστίζει μόλις 1 έως 2 ευρώ και με αυτήν μπορείτε να επισκευάσετε πολλά, μπορείτε να φτιάξετε φτερά για βέλη, μπορείτε να δέσετε κάταγμα (μόνο φραπέ δεν φτιάχνει…)

Σχοινί, πετονιά ψαρέματος, και σπάγκος εννοούνται και είναι απαραίτητα.

Σπίρτα, 2 αναπτήρες, 2 φακοί με μπαταρίες.

Ένα ναυτικό(σωστικό) καπνογόνο(ή και δύο) το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως αμυντικό όπλο αλλά και ως μέσο εντοπισμού(κόστος 17 ευρώ)

Όσοι ξέρετε να φτιάχνετε γόμωση από ρετσίνι πεύκου πάρτε ένα κομμάτι μαζί για την κατασκευή αυτοσχέδιων όπλων (τόξων βελών κ.λ.π.)ενώ όσοι δεν γνωρίζετε πάρτε στο σακίδιο ένα κουτί βενζινόκολα.

Οινόπνευμα πράσινο, βαμβάκι, και λίγο καπνό(ως αιμοστατικό ανάγκης) και επίσης βελόνα και κλωστή.

Μια πλάκα πράσινο σαπούνι και μια λάμα ξυραφιού.

Γάντια εργασίας κατά προτίμηση νιτριλίου και εφαρμοστά (κόστος 1 ευρώ και 80 λεπτά).

Απαραίτητη είναι και μια πένσα. Με την πένσα μπορείτε να ξεβιδώσετε βίδες, να κόψετε σύρματα, ακόμα και να βγάλετε κάποιο χαλασμένο δόντι κ.λ.π. και έτσι είναι από τα πιο απαραίτητα εργαλεία.

Τέλος θα χρειαστείτε μερικές πλαστικές σακούλες(όχι οικολογικές) οι οποίες στην επιβίωση μετατρέπονται σε μόνωση, σε μπιτόνι μεταφοράς υγρών σε…. ότι βάλει ο νους και έχουν μηδαμινό κόστος και όγκο. Μην ξεχάσετε λοιπόν κάποιες πλαστικές σακούλες. Είναι σίγουρο ότι θα τις χρειαστείτε…

2)Το σακίδιο με τα φάρμακα εκτός από τα προφανή που είναι τα φάρμακα που θα αντιμετωπίσουν κάποιον τραυματισμό, θα πρέπει να περιέχει και κάποιες άλλες ουσίες που αν και σήμερα είναι πολύ απλό να βρεθούν, σε δύσκολες καταστάσεις είναι σχεδόν αδύνατο και οι ουσίες αυτές σώζουν ζωές. Αναλυτικότερα το σακίδιο πρέπει να έχει σύριγγες, επιδέσμους, ταινία επίδεσης, βαμβάκι όπως επίσης και ιώδιο ή μπεταντίν, οξυζενέ και αμμωνία.

Πρέπει να υπάρχει οπωσδήποτε κάποιο χάπι ή ενέσιμο κορτιζόνης ή έστω ένα κουτί AERIUS για την αντιμετώπιση κάποιας αλλεργίας καθώς η έλλειψη ενός αντιαλλεργικού φαρμάκου μπορεί να κοστίσει μια ζωή χωρίς λόγο.

Επίσης πρέπει να υπάρχουν ράμματα και ιατρική βελόνα καθώς και ένα νυστέρι.

Βρείτε ξυλοκαίνη το οποίο είναι τοπικό αναισθητικό και θα σας χρειαστεί αν χρειαστεί να ράψετε κάποιο τραύμα.

Απαραίτητο κρίνεται να υπάρχουν ενέσιμα (αμπούλες) ΑΤΡΟΠΙΝΗΣ (για χημικές δηλητηριάσεις) και ΑΔΡΕΝΑΛΙΝΗΣ, οι οποίες είναι πάμθηνες.

Απαραίτητα ένα κουτί Ιμόντιουμ και ένα κουτί Πριμπεράν (για τις διάρροιες και τους εμετούς) διότι από κάποια ανεξέλεγκτη διάρροια ή εμετό (από ακάθαρτα νερά κ.λ.π.) μπορεί να απειληθούν ζωές και ιδίως των μικρών παιδιών.

Κάποιον αιμοστατικό επίδεσμο και κάποιο σπρέι άμεσης αιμόστασης.

Ασπιρίνη και ποστάν απαραίτητα.

Ένα Αμοξίλ του γραμμαρίου, ένα οκμεντίν 875, και ένα κλαρισίντ (ευρέως φάσματος αντιβιοτικά)

Χειρουργικά γάντια και μπεταντίν αντισηπτικό σαπούνι(υγρό) χειρουργείου.

Επίσης υπνωτικά και ηρεμιστικά χάπια.

Έχουμε πάντα υπόψιν ότι σε κατάσταση επιβίωσης μπορούμε να κάνουμε κάτι ώστε να σώσουμε κάποιον ασθενή σε όλες τις ασθένειες που μπορεί να προκύψουν. Ακόμα και σε καρδιακό επεισόδιο ή εγκεφαλικό κάτι μπορούμε να κάνουμε ώστε να παρατείνουμε την ζωή του και ίσως να τον σώσουμε (αν έχουμε την κατάλληλη εκπαίδευση και τα κατάλληλα φάρμακα). Σε όλες τις περιπτώσεις ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΜΙΑ: Την οξεία κρίση σκολικοειδήτη. Αν σας πιάσει ο σκολικοειδήτης (εσάς ή κάποιου άλλου) και είναι αδύνατον να πάτε σε νοσοκομείο τότε κάθε προσπάθεια είναι μάταιη. Γιαυτό τον λόγο εγώ και πολλοί άλλοι τον έχουμε βγάλει προληπτικά. Εσείς απλά να το γνωρίζετε και ότι καταλαβαίνει ο καθής ας πράξει.

3)Το σακίδιο με τα τρόφιμα τέλος πρέπει να περιέχει τρόφιμα που θα κρατήσουν καιρό και μια μικρή ποσότητα τους θα είναι αρκετή ώστε να ζήσει πολλούς. Μην πάρετε κονσέρβες και τροφές μακράς διαρκείας διότι όσο βάρος και αν μπορείτε να κουβαλήσετε σίγουρα δεν θα μπορέσετε να πάρετε παρά μόνο την τροφή λίγων ημερών. Πάρτε καλύτερα τα υλικά με τα οποία μπορείτε να μετατρέψετε σε τροφή τα πάντα γύρω σας:

2 λίτρα καλό ελαιόλαδο που με μερικές σταγόνες την ημέρα ακόμα και στα ωμά χόρτα θα συμπληρώνει την τροφή της ομάδας για αρκετό καιρό.

2 κιλά χοντρό και ακόμα καλύτερα φυσικό αλάτι που εκτός από απαραίτητο συμπλήρωμα τροφής χρειάζεται και για την συντήρηση τροφών(κάποιο κυνήγι π.χ.).

2 κιλά ΑΚΑΤΕΡΓΑΣΤΟ Κριθάρι (υπάρχει σε πετ σοπ) το οποίο είναι ανώτερο από το Σιτάρι και ιδίως από αυτό το σιτάρι που έχει διαχωριστεί το πίτουρο, ώστε να το τρώτε στην ανάγκη λίγο ωμό(κοπανισμένο) και να σας κρατάει.

Ένα κουτί ταχίνι

στον χώρο που μένει στο σακίδιο προσθέστε ποσότητα ξηρών καρπών που είναι συμπυκνωμένη θερμιδική δύναμη. Προτιμήστε τα απλά φυστίκια και τις σταφίδες.

Και αν χωράει κάτι ακόμα βάλτε ΜΕΛΙ.

Στα επόμενα σακίδια που τυχόν θα προκύψουν βάλτε κάποια σκεύη για να ζεσταίνετε νερό (και να μαγειρεύετε ίσως) κάποια αδιάβροχα ρούχα ακόμα και κάποια εργαλεία όπως το πτυοσκάπανο(πολυεργαλείο σκαψίματος-καταδρομών) είναι επιθυμητά.

Λίγα λόγια ακόμα για το τέλος
Άφησα στο τέλος το θέμα των όπλων διότι είναι ιδιαίτερο και με πολλές παραμέτρους και ιδίως από την στιγμή που το….πάνσοφο Ελληνικό κράτος μας έχει υποχρεώσει να είμαστε άοπλοι και ανεκπαίδευτοι ζώντας απέναντι σε εκατομμύρια πάνοπλους και αγριεμένους Τούρκους και έχοντας μες τις γειτονιές μας Ορδές τζιχαντιστών(επίσης οπλισμένων και άκρως εκπαιδευμένων). Η κυνηγετική καραμπίνα έχει μικρό δραστικό βεληνεκές (ίσως 100 μέτρα) και αν είναι δηλωμένη μπορεί να σας την πάρουνε άρα δεν μπορείτε να βασίζεστε σε αυτήν 100%.

Οι βαλλίστρες είναι αξιόλογες, διατρητικές και κυρίως αθόρυβες (τις αγοράζετε και εύκολα) αλλά έχουν 2 μειονεκτήματα. Πρώτον δεν έχουν ταχυβολία και δεύτερον έχει κάποια απόκλιση η βολή τους ακόμα και αν έχετε ρυθμίσει σωστά τον….«σταυρό». Συνεπώς πρέπει να έχετε πείρα σε αυτό το όπλο πρίν το επιλέξετε ώστε να μπορείτε να βασιστείτε σε αυτό. Επίσης πρέπει να ρυθμίσετε τα σκοπευτικά της έχοντας κυνηγετικές αιχμές στα βέλη και όχι τις σκοπευτικές που δεν σκοτώνουν.

Τα τόξα είναι το τέλειο εναλλακτικό όπλο μόνο που απαιτεί πείρα και εκπαίδευση τουλάχιστον 1 έτους για τους ταλαντούχους και περισσότερο για τους υπόλοιπους. Επίσης και αυτό θέλει ειδικές αιχμές.

Τα όπλα που μπορεί κάποιος να βρει παράνομα μπορεί να έχουν σκοτώσει κάποιον και να το φορτωθείτε εσείς αν σας πιάσουν με αυτό, χώρια που σε πολλές περιπτώσεις δεν κοστίζουν και λίγα χρήματα…

Έτσι έχει η πραγματικότητα και από εκεί και πέρα ο καθένας ας αποφασίσει τι θα κάνει και ας αναλάβει και τις ευθύνες τις επιλογής του.

Καλή τύχη και εύχομαι ο Θεός να μας οδηγήσει, ώστε κάποτε να συναντηθούμε σε καλύτερες μέρες…

https://www.youtube.com/watch?v=r-Oi43EsQNU

varkarisnews