Χάνουμε τη Θράκη!

Εμμανουήλ Σαρίδης

του Εμμανουήλ Σαρίδη

Εισαγωγή
  
Μαζί με τα οικονομικά, πολλές ευρωπαϊκές χώρες αντιμετωπίζουν σήμερα και αποσχιστικά ή αυτονομιστικά κινήματα, ιδιαίτερα η Ιταλία και η Ανγγλία. Αυτό θα αρκούσε, για να έχει σημάνει συναγερμός στην Αθήνα, γιατί τέτοια κινήματα έχουμε και στην Ελλάδα με την λεγόμενη Τσαμουριά και την Μακεδονία του Αιγαίου, ιδιαίτερα όμως με την ελληνική Θράκη. Παρα ταύτα, τα αρμόδια υπουργεία και οι υπεύθυνοι πολιτικοί όχι μόνο κάνουν ότι δεν ακούν και δεν καταλαβαίνουν τίποτε, όχι μόνο δεν έχουν λάβει το παραμικρό μέτρο για να αποφευχθούν οι επαπειλούμενοι κίνδυνοι, αλλά με τις πράξεις και αποφάσεις τους ρίχνουν περισσότερο λάδι στη φωτιά, που δυστυχώς έτσι έχει ήδη φουντώσει. Πως είναι δυνατό κάτι τέτοιο; Η απάντηση είναι απλή: Ή δεν αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο διαμελισμού της χώρας ή έχουν φρακαριστεί στις αποφάσεις των ανίδεων και ανικάνων προϊσταμένων τους, που με τις «μοντέρνες» ιδεοληψίες και την προσήλωσή τους στα κελεύσματα των διαφόρων οργανισμών που βρίσκονται στην υπηρεσία του Ηγεμόνα [1], έχουν οδηγήσει την ελληνική εσωτερική και εξωτερική πολιτική στο αδιέξοδο. Προσωπικά συγκλίνω μάλλον προς την δεύτερη περίπτωση. 

Γεωπολιτικές ανακατατάξεις είχαμε πάντοτε, απο την Αρχαιότητα και τον Μεσαίωνα μέχρι και την εποχή της Αποικιοκρατίας. Η διάλυση όμως των μεγάλων πολυεθνικών, πολυθρησκευτικών και πολυγλωσσικών Αυτοκρατοριών, της Αυτοκρατορίας των Μογγούλων και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, σημαδεύει μια άλλη εποχή, την εποχή του nation building, που χαρακτηρίζεται απο την δημιουργία τυπικά ανεξάρτητων κρατών, που αποσχίζονται απο τον κορμό της Αυτοκρατορίας με βάση την θρησκεία ή την γλώσσα και δημιουργούν νέα, εθνικά κράτη. Τα κράτη αυτά, για διακοσμητικούς λόγους, δεν λέγονται πλέον αποικίες, είναι όμως όπως κι’ εκείνα απόλυτα εξαρτημένα απο τις δυνάμεις που τα δημιούργησαν. Και μετά όμως η φυσαρμόνικα των γεωπολιτικών ανακατατάξεων εξακολουθεί να παίζει, τα προσχήματα είναι τώρα μια πιο εξεζητημένη αυτοδιάθεση κάποιων καταπιεσμένων εθνών ή μειονοτήτων και η δημιουργία «ανεξαρτήτων» κρατών, παραδείγματα είναι εδώ είναι η Σοβιετική Ένωση καί η Γιουγκοσλαβία.  
  
Μελετώντας προσεκτικά τις πολλές και διάφορες πηγές που έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας για την δημιουργία εθνικών κρατών μετα τον 18. αιώνα, θα διαπιστώσουμε, ότι τα νέα κράτη δεν δημιουργήθηκαν ύστερα απο ηρωϊκες επαναστάσεις εναντίον κάποιων καταπιεστών, όπως νομίζουμε, ούτε όμως είναι τα αποτελέσματα της επεκτατικής πολιτικής των λεγόμενων Μεγάλων Δυνάμεων, όπως μας λέει η πιο προχωρημένη άποψη της δημιουργίας τους. Τα αποσχιστικά κινήματα ή κινήματα ανεξαρτησίας τα υποδαύλιζαν μεν οι Μεγάλες Δυνάμεις, πίσω τους όμως βρίσκονταν πάντα ο Ηγεμόνας και η πολιτική της παγκοσμιοποίησης που επιδιώκει. Ναί, παρα τις μελέτες που κάνω εδω και δεκαετίες τώρα για το θέμα, δεν ανακάλυψα μέχρι σήμερα ούτε ένα αποσχιστικό κίνημα, ούτε μια επανάσταση ή τίποτε άλλο παρόμοιο, που να έγινε χωρίς εξωτερικές επεμβάσεις, πίσω απο τις οποίες βρσκόταν πάντα, επιμελώς κρυμένος, ο Ηγεμόνας. 

Γιατί όμως ο Ηγεμόνας προτιμά και προάγει αυτά τα αποσχιστικά κινήματα, θα ρωτήσει κάποιος. Η απάντηση είναι: Πρώτα γιατί τα πολλά μικρά κράτη δεν είναι εις θέσιν να αναπτύξουν μια δική τους οικονομία, άρα είναι εξαρτημένα απο τις κεντρικές δυνάμεις που διατηρεί για τον συντονισμό του όλου (θεωρία Κέντρου-Περιφέρειας). Και δεύτερον, διότι έτσι. ελέγχονται καλύτερα, καθ’ ότι όλα τα μικρότερα κράτη έχουν κάποιες διαφορές με τον γείτονά τους λόγω της υπάρξεως γλωσσικών ή θρησκευτικών μειονοτήτων στην επικράτειά τους, που προέκυψαν μετα την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας τους, γιατί τις περισσότερες φορές βρέθηκαν, μάλλον εκ προθέσεως, ένθεν κακείθεν των συνόρων. 

Έτσι σήμερα υπάρχουν 194 κράτη-μέλη του ΟΗΕ, ενώ το 1973 ήσαν μόνο 134 και η τάση βαίνει αυξανόμενη, καθ’ όσον στην Ευρώπη προβλέπεται η καντονοποίηση πολλών χωρών, που σήμερα θεωρείται αδιανόητη. Η καντονοποίηση αυτή ευνοείται απο την οικονομική κρίση στην Ευρωζώνη, που αποδυναμώνει την ικανότητα ελέγχουν των κρατών-μελών της στα όσα συμβαίνουν στις επαρχίες τους, προάγεται όμως και απο τους υποχείριους στον Ηγεμόνα πολιτικούς τους καθώς και απο τα Μαζικά Μέσα Μανιπουλαρίσματος του πολίτη, που ελέγχει απόλυτα. Νεροκουβαλητές στα αποσχιστικά κινήματα είναι λοιπόν εκτός απο τους πολιτικούς (στην Ελλάδα Geoffrey Ππαπανδρέου, Άννα Διαμαντοπούλου κ.π.α.), οι στρατιές των υποτακτικών του Ηγεμόνα που «εργάζονται» στις αναρίθμητες Μη Κυβερνητικές- και άλλες φανερές και μη – Οργανώσεις που συντηρεί.(στην Ελλάδα για παράδειγμα ο Παναγιώτης Δημητράς, φίλος του Geoffrey), που μπερδεύουν τον κόσμο με τα διάφορα ιδεολογήματα για δικαιώματα αυτοπροσδιορισμού των πολιτών κ.α.π. που κηρύσσουν.

Θα ξεκινήσω με τα αποσχιστικά ή αυτονομιστικά κινήματα, που λαμβάνουν σήμερα χώραν στην Ιταλία και την Ανγκλία και για τα οποία έχω χρησιμοιήσει υλικά απο το άρθρο «Eurokrise forciert Sezessionskonflikte» που δημοσιεύθηκε εδω στο berlin-athen.eu στις 22.12.2011 (στα γερμανικά), χωρίς περικοπές, για να δούμε όλοι μας, πώς λειτουργούν όλ’ αυτά. Και να διδαχθούμε για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ιδιαίτερη πατρίδα μου, η Θράκη, και για το οποίο είμαι εξαιρετικά ευαίσθητος. 

Το Νότιο Τιρόλο της Ιταλίας

Ένα απο τα τρέχοντα αποσχιστικά κινήματα, που πυροδοτούνται από την τρέχουσα οικονομική κρίση στην Ευρωζώνη, είναι η διαμάχη για το κρατικό καθεστώς της γερμανόφωνης ιταλικής επαρχίας του Bolzano – Alto Adige (“Südtirol”-«Νότιο Τιρόλο»), η οποία ανήκει στην Ιταλία απο τότε που μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο διαλύθηκε η παλιά αυτοκρατορία των Αψβούργων. Πολλοί εθνικιστές προσπαθούν από τότε να την εντάξουν στην Αυστρία, ενισχυόμενοι και χρηματοδοτούμενοι απο διάφορες γερμανικές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένων και πολλών οργανισμών της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής. Τώρα όμως οι αποσχιστικές αυτές κινήσεις ενισχύονται απο το γεγονός, ότι η Ιταλία έχει επιβάλλει μια πολιτική λιτότητας, που συνοδεύεται απο δραστικές μειώσεις στον κρατικό προϋπολογισμό. “Το Κοινοβούλιο του Νοτίου Τιρόλου είναι εναντίον της οποιασδήποτε περαιτέρω οικονομικής επιβάρυνσης (…) του κρατιδίου του Νοτίου Τιρόλου και των κοινοτήτων του», αναφέρει μια απόφαση που έλαβε η επαρχιακή Βουλή του Bolzano στα τέλη Νοεμβρίου: Δεν θα συμμετάσχουμε σε μέτρα για την αντιμετώπιση κρίσης [2]. 

Οι ακτιβιστές του Νοτίου Τιρόλου δεν κοιμούνται. Πρόσφατα ένα μικρό αποσχιστικό κόμμα, το “Süd-Tiroler Freiheit” (“Ελευθερία του Νοτίου Τιρόλου”) που δραστηριοποιείται σε μια μικρή κοινότητα κοντά στα σύνορα με την Αυστρία, διοργάνωσε ένα δημοψήφισμα, στο οποίο τουλάχιστον το 95 τοις εκατό – απο το περίπου 30 τοις εκατό των κατοίκων που ψήφισαν – ετάχθηκαν υπερ της αυτοδιάθεσης. Με την οποία εννοούν την απόσχιση από το ιταλικό κράτος. Σε περίπτωση που ληφθούν σκληρά μέτρα λιτότητας, θα υποστεί και το πολύ ισχυρότερο κόμμα, το Südtiroler Volkspartei (SVP), το Λαϊκό Κόμμα του Νοτίου Τιρόλου, το οποίο επίσημα είναι για την παραμονή στο ιταλικό κράτος, τις συνέπειες της του ευρέως διαδεδομένου συνθήματος “φεύγουμε από τη Ρώμη”, γράφει ο γερμανικός Τύπος. [3] 

Στο μεταξύ λαμβάνονται και στην Αυστρία μέτρα για την εντατικοποίηση της ενσωμάτωσης των επαρχιών της βόρειας Ιταλίας. Το κόμμα «Freiheitliche Partei Österreichs» (FPÖ), το «Φιλελευθερο Κόμμα Αυστρίας», προπαγανδίζει την απόδοση της αυστριακής ιθαγένειας στούς γερμανόγλωσσους της Βορείου Ιταλίας. Η κυβέρνηση της Βιέννης αρνείται μέν μέχρι στιγμής να συμμορφωθεί με αυτό το αίτημα, ωστόσο έχει κατατεθεί μια νομική γνωμοδότηση από έναν καθηγητή νομικής του Πανεπιστημίου Innsbruck, η οποία αναφέρει, ότι είναι απολύτως νόμιμο να δοθεί η υπηκοότητα στους λεγόμενους αυστριακούς ομογενείς. Η πρακτική αυτή αντιστοιχεί στην ουνγγρική απόδοση ιθαγένειας “στους Ούγγρους του εξωτερικού”, αναφέρεται σαν δικαιολογία, οπότε και η καγκελαρία της Βιέννης δεν βλέπει και πολλά εμπόδια στην αναγνώριση της διπλής υπηκοότητας για τούς κατοίκους του Νοτίου Τιρόλου. Έτσι στο Bolzano γίνονται τώρα αναφορές στις δραστηριότητες του Φιλελευθερου Κόμματος Αυστρίας (FPÖ) – και ότι αυτό το κόμμα ελπίζει να αναδειχθεί στις επόμενες εκλογές που θα γίνουν το 2013, στην ισχυρότερη δύναμη της χώρας και να βγάλει τον ομοσπονδιακό καγκελάριο. 

Η κοιλάδα του Πάδου της Ιταλίας

Κινήσεις για ανεξαρτητοποίηση στην Ιταλία προπαγανδίζει και το κόμμα «Lega Nord», η «Λίγκα του Βορρά», που δραστηριοποιείται κυρίως στην περιοχή Alto Adige, στην κοιλάδα του ποταμού Πάδου στην βόρεια Ιταλία, στην «Padania»  Η «Lega Nord», που σε κάθε επαρχία παίρνει έως και το ένα τέταρτο των ψήφων και βγάζει πολλούς δημάρχους, τάσσεται υπέρ της απόσχισης της πολύ πλούσιας αυτής περιοχής ή, εναλλακτικά, υπερ μιας εκτεταμένης αυτονομίας της. Πρόσφατα δε ανακοίνωσε, ότι θα μποϋκοτάρει τον νέο φόρο ακίνητης περιουσίας που ετοιμάζεται να επιβάλλει η κυβέρνηση Monti. Για τις πόλεις, όπου το κόμμα έχει δικούς του δημάρχους, η ανακοίνωση αυτή θεωρείται αξιόπιστη. Η άρνηση να αναλάβουν οι πολίτες τα χρέη που επεβλήθηκαν απο την Ευρωζώνη, απειλή σε τελική ανάλυση και εδώ – όπως και στην περίπτωση του Νοτίου Τιρόλου – την ύπαρξη του ιταλικού κράτους. Ο πρόεδρος της Λίγκα του Βορρά, Umberto Bossi, φέρεται να έχει πεί: «Εάν το Ευρώ καταρρεύσει, η Padania θα εισάγει το δικό της νόμισμα, δεν θα επιστρέψουμε την επιστροφή στην παλιά λίρα». Αυτό θα σήμαινε στην πράξη, ότι η “Padania” θα εγκατέλειπε την Ιταλία. 

Σκωτία
  
Αποσχιστικές δυνάμεις δρούν και στην Μεγάλη Βρετανία, όπου η αποκέντρωση (“Devolution”) που ξεκίνησε την δεκαετία του 1990, οδήγησε ορισμένα μέρη της χώρας – Σκωτία, Ουαλία και Βόρεια Ιρλανδία – να ζητούν περισσότερη αυτονομία ή ακόμα και την παντελή ανεξαρτητοποίησή τους. Η εθνικιστική κυβέρνηση της Σκωτίας προγραμματίζει για το έτος 2014/2015 ένα δημοψήφισμα απόσχισης και επεξεργάζεται απο τώρα σχέδια για την επαύριον. Στα σχέδια αυτά περιλαμβάνεται και η απαίτηση του εννέα τοις εκατό της πολεμικής μηχανής του βρετανικού στρατού και η δημιουργία ιδίων ενόπλων δυνάμεων [7], που θα συνεργάζεται στενά με τις χώρες της Σκανδιναβίας. Γενικά προγραμματίζεται η ανάπτυξη της συνεργασίας με τις χώρες της Βόρειας Ευρώπης, παραδείγματος χάριν με τη Νορβηγία. Η Σκωτία έχει αυξήσει τελευταία την πίεση της στο Λονδίνο, ζητώντας να συμμετέχει σε σημαντικές αποφάσεις στις Βρυξέλλες. Και σε περίπτωση αποχωρησεως από την Ανγγλία, το Εδιμβούργο σκεφτεται να κρατήσει τη λίρα μόνο για ένα μικρό χρονικό διάστημα, μακροπρόθεσμα όμως να εισάγει το ευρώ (εαν αυτό θα εξακολουθεί να υπάρχει). 

Η Θράκη. Απόλυτη έλλειψη γνώσεως του αντικειμένου και εθνικής πολιτικής
  
Η έλλειψη μιας εθνικής πολιτικής από τις ελληνικές κυβερνήσεις και η δραστηριότητα της Τουρκίας οδηγούν την Θράκη ντουγρού στην ανεξαρτητοποίηση. Αυτά δεν είναι λόγια του αέρα, αλλά η πραγματικότητα, όπως την εμφανίζουν οι βλακώδεις χειρισμοί του θέματος, μια ολόκληρη σειρά απο πρωτόλειες ενέργειες και εγκληματικές παραλείψεις, που συνέβαλαν κυρίως στην δημιουργία του αυτονομιστικού κινήματος στην ελληνική Θράκη. Η έλλειψη μιας εθνικής πολιτικής συνιστά βέβαια η ίδια μια πολιτική, εις βάρος μας.

Ας αφήσουμε τον χαρακτηρισμό των μειονοτήτων στην συνθήκη που υπεγράφη στις 30.01.1923 στην Λοζάννη μεταξύ της Τουρκίας και Ελλάδος για την Ανταλλαγή των Πληθυσμών [5] και απο την οποία εξαιρέθηκαν (a) The Greek inhabitants of Constantinople και (b) The Moslem inhabitants of Western Thrace (άρθρο 1), considered as Moslem inhabitants of Western Thrace, χωρίς να ανεφέρονται οι επι μέρους μειονότητες αυτού του μουσουλμανικού πληθυσμου. Ένα αριστούργημα (!) επιστημονικής Εθνολογίας ή μια παγίδα για μελλοντικές διακρατικές επιπλοκές; Όπως και νάναι, ας περάσουμε στις συνέπειές του. 

Πρώτη και καλύτερη εκείνο το περίφημο φερμάνι που εξέδωσε στις 28.01.1954, επί κυβερνήσεως Αλέξανδρου Παπάγου, ο Γενικός Διοικητής Θράκης Γ. Φεσσόπουλος, και το οποίο όριζε, ότι «Κατόπιν διαταγής του κ. Προέδρου της Κυβερνήσεως, παρακαλούμεν όπως εφεξής εις πάσαν περίπτωσιν γίνεται χρήσις του όρου «Τούρκος – τουρκικός», αντί του τοιούτου «μουσουλμάνος – μουσουλμανικός». Επί τούτοις δέον να μεριμνήσετε δια την αντικατάστασιν των εν τη περιφέρεια υμών υφισταμένων διαφόρων επιγραφών, όπως «Μουσουλμανικόν σχολείον, Μουσουλμανική κοινότης» κ.τ.λ. δια της ταύτης «Τουρκικόν» [6].

Η – για μένα – εγκληματική αυτή ενέργεια του Παπάγου, που πήγαινε ασορτί με την έλλειψη οποιαδήποτε αντίδρασης της Ελλάδος στο πογκρόμ του τουρκικού όχλου εναντιον του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης τον Αύγουστο/Σεπτέμβριο του 1955, απέβλεπε, λέει, στον καθησυχασμό της Δύσης για την τύχη των Τουρκοκυπρίων στην περίπτωση Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Ο κουτοπόνηρος όμως στρατάρχης δεν αντελήφθη, ότι έτσι άναβε το φιτιλι, που αργά ή γρήγορα θα ανατίναζε στον αέρα την υπόσταση του ελληνικού κράτους [7].
 
Ούτε ο Παπάγος, ούτε και οι άλλοι υπηρέτες του Ηγεμόνα που «κυβερνούν» απο τότε την Ελλάδα, αντελήφθησαν λοιπόν ή δεν έδωσαν σημασία ή προφανώς δεν μπορούσαν να κάνουν και αλλιώς, στο τι σημαίνουν οι πράξεις ή μάλλον η έλλειψη πράξεων τους για την χώρα μας. Πρώτα γιατί ήσαν – και είναι -, απο το είδος αυτών που στρατολογεί ο Ηγεμόνας, γιατί του κάνουν καλύτερα την δουλειά του:.Βλάκες, ανίδεοι και …άπληστοι. Και δεύτερον, γιατί τα πολιτικά κομματα στα οποία ανήκουν (δεξιά, αριστερά, φιλελευθερα, πράσινα, κόκκινα) στην πραγματικότητα είναι μόνο οι σκωληκοειδείς αποφύσεις των πολιτικών κομμάτων των καθοριστικών δυνάμεων του Κέντρου, οι αποφάσεις των οποίων, εν είδει συγκοινωνούντων δοχείων, φτάνουν μέχρι και τον τελευταίο αποδέκτη, εδω την Ελλάδα. 

Το ίδιο που ισχύει βέβαια και για τις οποιουδήποτε άλλου είδους αποφάσεις των διεθνών οργανώσεων, των οποίων η χώρα μας είναι μέλος (ΝΑΤΟ, ΟΗΕ, Ευρωπαϊκή Ένωση, κ.λπ. κ.λπ.). Και αυτό σημαίνει, ότι στην Ελλάδα Υπουργεία, πολιτικά κόμματα (ακόμη και οι αναρχικοί), Τράπεζες, οι λεγόμενες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, Οικολόγοι, κουλτουριάρηδες, τα πάντα, δεν έχουν μια δική τους – και σε καμμιά περίπτωση μια ελληνική – πολιτική, αλλά μεταφέρουν απλώς, όπως οι βιομηχανικοί ιμάντες, την πολιτική βούληση του Κέντρου, δηλαδή του Ηγεμόνα, στη χώρα μας. Εφαρμόζουν δηλαδή, έκοντες ακόντες, την πολιτική παγοσμιοποίησης που ακολουθεί. Σε αντίθεση με την Τουρκία, που έχει μια πάγια πολιτική την οποία ακολουθεί απαρέγκλιτα και κατα γράμμα. 

Η Θράκη υπο το πρίσμα της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας

Για την Τουρκία το αυτονομιστικό κίνημα που υποθάλπει στην Θράκη έχει τις βάσεις του στην ιδεολογία της Τουρκίας των 360 Τούρκων, που προπαγανδίζουν απο το 1961 οι «Γκρίζοι Λύκοι» (τουρκικά Bozkurtlar ή Bozkurtçular), τα μέλη του «Κόμματος Εθνικιστικού Κινήματος» („Milliyetçi Hareket Partisi“, MHP) του Alparslan Türkeş (κάτι ανάλογου με το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη). 

Και αυτό που δεν έχει η Ελλάδα για την Θράκη, το έχει η «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του Recep Tayyip Erdoğan και του υπουργού εξωτερικών Ahmet Davutoğlu, στο βασικό πόνημα του οποίου «Stratejik Derinlik) («Στρατηγικό βάθος») τα Βαλκάνια θεωρούνται σαν μια «κεντρική περιοχή της Αφρο-Ευρασίας» και μια ζώνη ανακατατάξεων με μια μεγάλη πολιτιστική και οικονομική σημασία για την Τουρκία. Καθόλου παράξενο, που ο Davutoğlu και οι συνοδοιπόροι του θεωρούνται σαν Νεοοθωμανοί, που έπιδιώκουν ένα είδος νεκρανάστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Με ότι αυτό σημαίνει για τα Βαλκάνια και την Θράκη. Ναί, η Τουρκία είχε πάντα μια πάγια και ξεκάθαρη εξωτερική πολιτική, την οποία ακολουθεί απαρέγκλιτα, σε αντίθεση με τους δικούς μας ντενεκέδες πολιτικούς, που δεν ξέρουν τι θέλουν, γιατί οι αποφάσεις τους είναι στην πραγματικότητα η πολιτική του Ηγεμόνα, που ουδεμία σχέση έχει με τα ελληνικά συμφέροντα.

Η τουρκική πολιτική για την ελληνική Θράκη προβλέπει την τουρκοποίηση των Μουσουλμάνων της Θράκης, που αποτελούν οι Τουρκόφωνοι (όχι τουρκογενείς, όπως λέει ο κάθε ηλίθιος ειδήμων, Τούρκοι δεν υπήρξαν ποτέ στην Θράκη, πρίν απο την ανταλλαγή των πληθυσμών λεγόντουσαν όλοι τους Osmanli, Οσμανλήδες), οι Πομάκοι και οι Γύφτοι (όχι Ρόμα ή Ρομά, όπως παπαγαλίζουν οι συνάδελφοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων απο την Ευρώπη του Ηγεμόνα, κι’ αυτό, γιατί έτσι ο ονομάζοναι οι ίδιοι, Γύφτοι ή Γιούφτοι) και την πολιτική, οικονομική και πολιτιστική διείσδυση της Τουρκίας στην περιοχή. Η πολιτική αυτή συντονίζεται απο το τουρκικό προξενείο Κομοτηνής, μια σφηκοφωλιά, που απασχολεί εκατοντάδες υπαλλήλους, οι περισσότεροι των οποίων είναι μέλη τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, μην ξεχνάμε και τις στρατιές των τοπικών ρουφιάνων, που έχουν στην διάθεσή τους.
  
Το τουρκικό προξενείο Κομοτηνής είναι λοιπόν το σημείο επαφής και ο κεντρικός συντονιστής των δραστηριοτήτων των χοτζάδων και μουφτήδων (που ελέγχουν εκτός απο τους τουρκόφωνους και τους Πομάκους και Γύφτους της Θράκης), του εκπαιδευτικού προσωπικού των σχολείων, διαφόρων άλλων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, μεντρεσέδων κ.λπ., των διαφόρων μουσουλμανικών συλλόγων, των τουρκόφωνων Μαζικών  Μέσων, των Δημάρχων και Κοινοταρχών όλων των μουσουλμανικών οικισμών της περιοχής και της οικονομίας.

Καταλυτικό ο ρόλο στην δημιουργία ενός αποσχιστικού ή αυτονομιστικού κινήματος στην Θράκη παίζει και η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τούρκων Δυτικής Θράκης (Avrupa Batı Trakya Türk Federasyonu – ABTTF), μια ΜΚΟ (NGO), που έχει αποκτήσει έναν Special Consultative Status with UN  – ECOSOC, είναι μέλος της Federal Union of European Nationalities (FUEN) και μέλος της Fundamental Rights Platform (FRP) of the European Union Agency for Fundamental Rights. Οι ασχολούμενοι με το θέμα μειονότητες θα γνωρίζουν ασφαλώς, ότι οι οργανώσεις αυτές, ιδιαίτερα η κρυπτοφασιστική FUEN, είναι αυτές που πρωτοστατούν σε αποσχιστικά κινήματα στις χώρες του πρώην Ανατολικού Συνασπισμού.

Για τους διαφόρους τομείς όπου δραστηριοποιείται, η ABTTF απασχολεί μια σειρά απο ομάδες εργασίας, όπως η Μόνιμη Διεθνής Γραμματεία, η Ομάδα Εργασίας Πολιτικών Ζητημάτων και Λόμπι, η Ομάδα Εργασίας για Πολιτιστικά και Εκπαιδευτικά Ζητήματα και η Οιμάδα Εργασίας για Κοινωνικά και Αθλητικά Ζητήματα. 

Τα κεντρικά γραφεία της στην Γερμανία είναι
Federation of Western Thrace Turks in Europe
Wemerstr. 2, 58454 Witten, Germany, Tel.: +49 (0) 2302 91 32 91                                             
 
Στις Βρυξέλλες                                   
Square de Meeûs 38/40, Bte:42, B-1000  Brussels, Tel.: +32 (0) 2 401 61 98
E-Mail:  news@abttf.org, Homepage: www.abttf.org

Εκτός απο την ABTTF η Τουρκία έχει δημιουργήσει για τους Μουσουλμάνους της ελληνικής Θράκης και πάνω απο 30 συλλόγους με ονόματα όπως «Πολιτιστικός Σύλλογος Συμπαράστασης Τούρκων Δυτικής Θράκης» (Bati Trakya Türkleri Dayanisma Dernegi), που τους βρίσκουμε με κάποιες παραλλαγές όπως «Σύλλογος Αλληλεγγύης Τούρκων Δυτικής Θράκης», «Αθλητικός και Εκαιδευτικός Σύλλογος Τούρκων Δυτικής Θράκης» κ.λπ. σε όλες τις μεγαλύτερες τουρκικές πολεις και το εξωτερικό: Αυστραλία, ΗΠΑ, Καναδάς, Ολλανδία, Ανγγλία, Σουηδία, Γαλλία, Βέλγιο, Αυστρία και ιδιαίτερα στην Γερμανία, όπου ζούν περίπου 30.000 Μουσουλμάνοι απο την ελληνική Θράκη. Αναφέρω μερικούς: BATTAM, Bursa B.T.T.D.D., Zeytinburnu B.T.T.D.D., Witten B.T.T.D., Duisburg B.T.T.E.S.D., Kelsterbach B.T.T.D. και δεν συμμαζεύεται.

Σκοπός των συλλόγων αυτών είναι η τουρκοποίηση όλων των Μουσουλμάνων, δηλαδή των τουρκόφωνων, των Πομάκων και των Γύφτων, η κατήχηση τους με το δόγμα του Τουρκισμού, η δημιουργία της συνείδησης, ότι ανήκουν σε μια τουρκική μειονότητα στην Ελλάδα που καταδιώκεται και υφίστατι διακρίσεις απο το ελληνικό κράτος, τέλος η δημιουργία μιας εχθρότητας απέναντι σε κάθε τι ελληνικό. Να αναφέρω επίσης, ότι όλα αυτά τα ιδρύματα χρηματοδοτούνται πλουσιοπάροχα απο κονδύλια τουρκικών υπουργείων και μυστικών υπηρεσιών, οι οποίες και τα ελέγχουν απόλυτα.  

Επίλογος

Νομίζω ότι αυτά αρκούν για να δείξουν, ότι η Ελλάδα στο θέμα της ελληνικής Θράκης έχει χάσει το παιχνίδι και ότι η τουρκοποίηση των Μουσουλμάνων και η δημιουργία ενός αυτονομιστικού κινήματος έχουν προ πολλού περάσει απο το λεγόμενο Point of No Return.
   
Στην Θράκη έχει διαμορφωθεί μια απόλυτα διαθρωμένη τουρκική κοινωνία, που ακούει και υπακούει μόνο στους δικούς της ανθρώπους. Ο Κωνσταντίνος Θρακιώτη στην εργασία που ανέφερα παραπάνω (βλέπε και την υποσημείωση) έδειξε πεντακάθαρα, ότι η Θράκη πληρεί όλα τα απαραίτητα «δομικά στοιχεία» ενός κράτους, έχει δηλαδή εναν Ενιαίο, συμπαγή και αδιαίρετο γεωγραφικό χώρο, μια Οργανωμένη Διοίκηση ή ένα σύστημα αυτοδιοίκησης, ένα Υποτυπώδες σύστημα οικονομίας ή Τραπεζικό σύστημα, ένα Υποτυπώδες έστω σύστημα Υγείας, ένα Οργανωμένο σύστημα Παιδείας και μια Κοινή ιστορική και εθνική συνείδηση των πολιτών του. 

Και όλα αυτά κάτω απο τα …τυφλά μάτια των τοπικών αρχών (όπως και τα μάτια της Αθήνας, που δεν βλέπουν πέρα απο την Πλατεία Συντάγματος) ή, για την ακρίβεια, με την βοήθεια του ελληνικού κρατους, οι ταγοί του οποίου, οπου βρεθούν κι’ όπου σταθούν, ονομάζουν οι ίδιοι τους Μουσουλμάνους Τούρκους ή, το πολύ πολύ, και τις τρείς μουσουλμανικές μειονότητες μια «Μουσουλμανική Μειονότητα», αλλά και με το συγχρονιστικο νομοσχέδιο για την τοπική Αυτοδιοίκηση «Καλλικράτης» και χωρίς προφανώς να λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν την εθνική ιδιαιτερότητα της Θράκης, παραχώρησαν το δικαίωμα «σε φανατικούς τουρκόφρονες, πιστούς υπηρέτες του εκτουρκισμού της Θράκης, να αναλάβουν την τοπική αυτοδιοίκηση» (Κωνσταντίνος Θρακιώτης), που οδηγεί στην αυτονομία. Που θα ανακηρύξουν, όταν η Άγκυρα θεωρήσει, ότι το πράγμα ωρίμασε.
   
Δεν άκουσαν αυτοί οι μαργαρίτες της πολιτικής κάτι για προβλήματα που δημιούργησε η αποκέντρωση (“Devolution”) που ξεκίνησε η Μεγάλη Βρετανία την δεκαετία του 1990, τις αποσχιστικές δυνάμεις στην Σκωτία, Ουαλία και Βόρεια Ιρλανδία, που τώρα ζητούν περισσότερη αυτονομία ή ακόμα και ανεξαρτητοποίηση (γράφω παραπάνω). Τι λένε για τον Μιχάλη Τρεμόπουλο, το κόμμα του οποίου «Οικολόγοι Πράσινοι» μαζί με το γερμανικό πρασινο κόμμα “Bündnis 90/Die Grünen” συνεργάζεται στενά στο Ευρωκοινοβούλιο με το κόμμα “European Free Alliance” («Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία»), μέλος της οποιας είναι το κόμμα «Ουράνιο Τόξο» στην Φλώρινα και άλλα τέτοια κόμματα, που δραστηριοποιούνται για την αυτονόμιση της Σικελίας, της Ανταλουσίας, του Πιρίν, της Μαγιόρκας κ.λπ.. Δεν είδε κανείς τους τον χάρτη της Ευρώπης, που δημοσίευσε αυτή η “European Free Alliance”, και ο οποίος απεικονίζει τις περιοχές,  όπου ακτιβιστές δραστηριοποιούνται στην δημιουργία αποσχιστικών και αυτονομιστικών κινημάτων; Και στον οποίο στην Ελλάδα είναι μαρκαρισμένη η Μακεδονία και η Θράκη θα προστεθεί σύντομα, αν δεν κάνουν κάτι; 

Οπότε: Αν δεν κάνουν κάτι αυτοί, θα πρέπει να το κάνουμε εμείς. 

Υποσημειώσεις

1. Ηγεμόνας είναι για μένα η δυναστεία των Rothschilds με όλους τους παρατρεχάμενους και νεροκουβαλητάδες της από τους τομείς της οικονομίας (που εδράζει στην City of London  και την Wall Street της Νέας Υόρκης και συντονίζει τις δράσεις των μεγάλων χρηματοπιστωτικών ιδυμάτων όπως Barclays, Merrill Lynch, Société Générale, BNP Paribas, BIZ, Credit Suisse Group, Deutsche Bank κ.π.α., καθώς και των «τριών αδελφών» Standard & Poor’s, Moody’s και Fitch Ratings), της πολιτικής (Obama, Merkel, Sarkozy, Cameron, Παπανδρέου κ.π.α.) και των Μαζικών Μέσων Αποχαύνωσης (απο την New York Times και το Axel Springer Verlag στη Γερμαν ία, μέχρι τον ΔΟΛ του Λαμπράκη στην Ελλάδα). Σκοπός του Ηγεμόνα είναι η παγκοσμιοποίηση και η Νέα Τάξη Πραγμάτων. 
2. Keine weiteren finanziellen Belastungen für Süd-Tirol, um Italien zu retten: Landesregierung muss sich an Beschluss des Landtages halten; www.landtag-bz.org  05.12.2011) 
3. «Los von Rom?» («Εγκαταλείπουν την Ρώμη;», διερωτάται η Frankfurter Allgemeine Zeitung της 16.12.2011
4. Bye, bye England? SNP plans closer Scandinavian ties after independence; www.independent.co.uk, 05.12.2011
5. Convention concerning the Exchange of Greek and Turkish Populations, http://www.europa.clio-online.de/site/lang__de/ItemID__26/mid__11373/40208215/default.aspx  
6. Ανδρεάδης, Κ. Γ., Η Μουσουλµανική Μειονότης της Δυτικής Θράκης (The. Moslem Μinοrity in Western Thrace), Θεσσαλονίκη 1956
7. Για το θέμα αυτό βλέπε και την αξιόλογη εργασία του Κωνσταντίνου Θρακιώτη «Είμαστε πολύ κοντά στην αποδοχή μίας «ανεξάρτητης Θράκης» από την Ελληνική πλευρά – Μένει απλώς να τεθεί το αίτημα – Τι κάνει η «νόμιμα εκλεγμένη» Ελληνική κυβέρνηση;» 
Πηγή

Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.